အို အားနာစရာကွယ် မလိုပါဘူး အဲ့ဒါတွေ

ဖဲပွင့်များကိုကြည့်ရင်း ဖြိုးငယ်ငယ်စိတ်ပျက်သွားသည်။ စိုးရိမ်စိတ်တွေကလည်း ဖြစ်ပေါ်လာသည်။ ဒါနဲ့ဆိုသူမဒီနေ့ (၂)သိန်းလောက်ရှုံးနေပြီ။ သူမတွင်ပါလာသောဆွဲကြိုးကလည်း ပေါင်ထားပြီးပြီ အိမ်ရှင် မစုစုဆီမှာ။ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲမသိ။ သူမကိုယ်က ဖဲကိုဝါသနာပါနေတာခက်သည်။ ယောကျင်္ားဖြစ်သူက ကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာဝန်ထမ်း။ ဖဲရိုက်တာကို လုံးဝမကြိုက်။ သို့သော်ဖြိုးငယ်ငယ်ကား ဝါသနာကိုမလျျှော့နိုင်။ ယောကျင်္ားဖြစ်သူ ရုံးသွားတာနဲ့ ရပ်ကွက်ထဲက မစုစုတို့အိမ်မှာ ဖဲသွားသွားရိုက်သည်။ ယခုလည်း ယောကျင်္ားဖြစ်သူ ကိုဇော်ထွန်း ခရီးသွားနေခိုက် ဝါသနာအတိုင်း ဖဲနေ့တိုင်းရိုက်ဖြစ်သည်။ ဒီနေ့မှ ဝိုင်းကကောင်းပြီး သူမပါလာသောဆွဲကြိုးကိုပါ ပေါင်လိုက်ရသည်။ ဒါကို ယောကျင်္ားဖြစ်သူ ပြန်လာလို့ကတော့ မိုးမီးလောင်တော့မည်။ သူမအနေဖြင့်လည်း ရနိုးရနိုးဖြင့် ဆော့မိတာ ဆွဲကြိုး ပေါင်လိုက်ရတာဘဲ အဖတ်တင်သည်။ “ဖြိုးငယ်ရေ နင့်အလှည့်ရောက်ပြီ” အထက်အိမ်မှာ နေသော မစု၏စကားကြောင့် သူမ သတိပြန်ဝင်လာသည်။ ဟုတ်ဟုတ် မစု။ သူမအနေဖြင့် ဖဲသာရိုက်နေရသော်လည်း ဖဲဝိုင်းထဲတွင် အာရုံကမရှိတော့။ ရင်ဆိုင်ရမည့် ပြသနာများအတွက် ရင်လေးပြီး သောကများနေတော့သည်။ ဖြိုးငယ် နင်ရှုံးနေတာလား နောက်မှအသံကြားသဖြင့် ဖြိုးငယ် လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ သြော် ကိုကျော်သက်ထွန်း။ ဟင်းဟင်း ဒီလိုပါပဲ။ ကိုကျော်သက်ထွန်းကား ဒီရပ်ကွက်ထဲမှပင် သူမယောကျင်္ားဖြစ်သူနှင့်ရင်းနှီးသည်။ ဒါပေမဲ့ သူမယောကျင်္ားနှင့်မတူ။ ဖဲရိုက်တာဝါသနာပါသလို ကျွမ်းလည်းကျွမ်းသည်။ ရပ်ကွက်ထဲက မိန်းမတွေကတော့ ကိုကျော်သက်ထွန်းကို ဖဲရိုက်တတ်သည်မှလွဲပြီး လူအေးတစ်ယောက်ဟု မြင်ကြသည်။ နင်ဖဲရိုက်တာ မကျွမ်းသေးပါဘူးဟာ ဒါကြောင့်လည်းရှုံးတာ ငါနောက်ကျနေကြည့်ပေးမယ် ဟုဆိုပြီး ကိုကျော်သက်ထွန်းက သူမနောက်မှနေပြီး ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ကျော်သက်ထွန်းသည် ဖြိုးငယ်ငယ်နောက်မှ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ဖြိုးငယ်က သူမဖဲကိုဆွဲမည်ပြုစဉ် ကျော်သက်ထွန်းက နောက်မှနေပြီး သူမလက်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်သည်။ မဆွဲနဲ့ဖြိုးငယ် ဟုတိုးတိုးပြောသည်။ ထိုအလှည့်တွင် ဖြိုးငယ်အလျော် ရလိုက်သည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် ဖဲဝိုင်းတွင် ဖြိုးငယ်ငယ်နှင့် ကျော်သက်ထွန်းကား အတိုင်အဖောက်မိလာသည်။ အို ဖြိုးငယ်ရင်ထဲဖိုသွားသည်။ ကျော်သက်ထွန်းက သူမလက်များကိုကိုင်ပြိး ဖဲကိုဆွဲစဉ် ကိုကျော်သက်ထွန်း၏ ပုဆိုးအောက်မှာ တင်းမာနေသော ငပဲကြီးက ဖြိုးငယ်တင်ပါး အိအိကြီးများကို ပွတ်သပ်ကြည်စယ်နေသည်။ ဒါပေမဲ့ သူမ မသိချင်ယောင် ဆောင်ထားလိုက်သည်။ ကျော်သက်ထွန်းကား ဖဲဇောကပ်နေတာမို့ သိဟန်မတူ။ ဝိုင်းထဲက လူတွေကလည်း သူတို့နှစ်ယောက်ကို အာရုံမစိုက်အား။ အားလုံးက ဖဲဇောကပ်နေကြတာဆိုတော့ ကိုယ့်ဖဲကောင်းဖို့အရေးပဲ အာရုံရနေကြသည်။ ဖြိုးငယ်မှာလည်း ဖဲဇောကပ်နေသဖြင့် သူမကိုယ်လုံးလေးက ကျော်သက်ထွန်းရင်ခွင်ထဲ ရောက်လုနီးနီးဖြစ်နေပြီ။ အကိုနဲ့ကျွန်မ ကံစပ်တာပဲဟု ဖြိုးငယ်က ပြောလိုက်တယ်။ ဟုတ်လည်းဟုတ်တယ်လေ ကျော်သက်ထွန်းရောက်ကတည်းက သူမပဲနိုင်နေတာ။ ကျော်သက်ထွန်းကဝင်မရိုက်။ ဖြိုးငယ်ငယ်နောက်မှ ထိုင်ပြီးသာ ဖြိုးငယ်ကို အကြံဉာဏ်ပေးနေသည်။ ကျော်သက်ထွန်ရဲ့ နှာခေါင်းဝမှာ ဖြိုးငယ်ရဲ့ သနပ်ခါးရနံလေးများနှင့် ကိုယ်သင်းရနံ့လေးများက ကလူကျီစယ်နေပါတယ်။

ဆန့်ကျင်ဖက်လိင် အထိအတွေ့ကြောင့် ဖြိုးငယ်ငယ်ကတော့ ဘယ်လိုနေတယ်မသိ။ ကျော်သက်ထွန်းကတော့ တော်တော်သာယာနေပါတယ်။ ကျော်သက်ထွန်းဟာ သူ့အိမ်ကအိပ်ယာပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်ပြီး ဖြိုးငယ်ငယ်အကြောင်းကို စဉ်းစားနေပါတယ်။ မနေ့က ဖြိုးငယ်ငယ် (၁)သိန်းလောက် ပြန်ရသွားပေမဲ့ သူမဆွဲကြိုးကိုတော့ မရွေးနိုင်သေးပါဘူး။ ဖြိုးငယ်ငယ်ဟာ အသက်(၂၅)နှစ်လောက်ပဲ ရှိပါသေးတယ်။ အသားကဖြူဖြူ၊ ခါးသိမ်သိမ်၊ ရုပ်ကလည်း မင်းသမီးလုပ်စားလို့ရပါတယ်။ သူ့ယောကျင်္ားဇော်ထွန်းဟာ သူ့သူငယ်ချင်းပါ။ သူနဲ့ရွယ်တူပေါ့။ ဇော်ထွန်းလဲ(၂၈)နှစ်သူလည်း(၂၈)နှစ်။ ကျော်သက်ထွန်းက စီးပွားရေးအဆင်ပြေသူပီပီ ရပ်ကွက်ထဲမှာ မျက်နှာပွင့်လှပါတယ်။ မိန်းမတွေကို စိတ်မဝင်စားဘူးလို့ ထင်ကြတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ကျော်သက်ထွန်း အကြောင်းကို သူ ဖဲသွားသွားရိုက်နေတဲ့ မစုက ကောင်းကောင်းသိပါတယ်။ တကယ်တော့ ကျော်သက်ထွန်းက လူရှုပ်ပါ။ သူနဲ့ပတ်သက်တဲ့မိန်းမတွေက အိမ်ထောင်သည် မိန်းမတွေချည်းပါ။ ဒါကြောင့်မို့ လူမသိကြတာပါ။ ကျော်သက်ထွန်းရဲ့ အကျင့်ကိုက သူများမိန်းမကိုမှ လုပ်ချင်တာပါ။ ရပ်ကွက်ထဲက မိန်းမတော်တော်များများနဲ့ သူနဲ့ မကင်းကြပါဘူး။ မစုကိုယ်တိုင်လည်း သူနဲ့မကင်းပါဘူး။ ရုပ်ကလည်းရှိ ငွေကလည်း ဖောဖောသီသီသုံးနိုင်တော့ မိန်းမတွေကလည်း ကျော်သက်ထွန်းကို ကပ်ကြပါတယ်။ ကျော်သက်ထွန်းက မိန်းမတွေကိုလုပ်တဲ့နေရာမှာလည်း တော်တော်ကျွမ်းပါတယ်။ သူလုပ်ဖူးတဲ့မိန်းမတိုင်းကတော့ သူ့ကိုစွဲသွားတာချည်းပဲ။ ယခုလည်း ဇော်ထွန်းမရှိတုန်း ဖြိုးငယ်ကို သူဘယ်လိုကြံရမလဲ ဆိုတာ အကြံထုတ်နေတာပါ။ ဖြိုးငယ်ငယ်ကို သူသဘောကျနေတာ ကြာပါပြီ။ ဒါပေမဲ့ နည်းလမ်း ဘယ်လိုရှာရမှန်းမသိလို့ အခက်တွေ့နေတာပါ။ အခုတော့ သူ နည်းလမ်းကောင်းတစ်ခုကို သေသေချာချာ စဉ်းစားမိနေပါပြီ။ အဲ့နည်းလမ်းက ဘာနည်းလမ်းလည်း ဆိုတာကိုတော့ သူ့စိတ်ထဲမှာ ကြိုတင်စဉ်းစား ထားပြီးသားပါ။ တွေးရင်းတွေးရင်းနဲ့ ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့တင်ပါးကြီးများကို ကျော်သက်ထွန်း မြင်ယောင်လာတာကြောင့် စိတ်ထဲက အံတကြိတ်ကြိတ်နဲ့ ဖြစ်နေပါတော့တယ်။ဖြိုးငယ်ငယ်တစ်ယောက် စိတ်အတွေး နယ်ချဲ့နေမိသည်။ ယခုအချိန်ထိ သူမဆွဲကြိုးက ပြန်မရွေးနိုင်သေး။ ယောကျင်္ားဖြစ်သူ ကိုဇော်ထွန်းပြန်လာလျှင် ဘယ်လိုရှင်းရမှန်းမသိ။ အချိန်(၂)ပတ်ခန့်တော့ ကျန်ပါသေးသည်။ မဖြိုးရေ မဖြိုး အိမ်ရှေ့မှ ခေါ်သံကြားရသဖြင့် သူမ အိမ်ရှေ့သို့ ထွက်ကြည့်လိုက်သည်။ အိမ်ရှေ့မှာတော့ အရပ်(၆)ပေခန့်ရှိမည့် အရပ်အမောင်း ကောင်းကောင်းနှင့် အသားခပ်ညိုညို ယောကျင်္ား တစ်ယောက်။ အသက်က (၂၀)ကျော်ကျော်လောက်ရှိဦးမည်။ လက်ထဲမှာလည်း ခရီးဆောင်အိတ် (၂)လုံးနှင့်။ ဟိုလေ ဘာရှိလို့လဲ မသိဘူးရှင့်။ လူရွယ်က သူမကို စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေသည်။ ထိုလူငယ်ကို သူမ မြင်ဖူးသလိုလို။ ဘယ်နေရာမှာ မြင်ဖူးမှန်းမသိ။ ဟောဗျာ မဖြိုးဘာကြည့်နေတာလဲ အမမောင် လင်းသူလေ လင်းသူ။ ဖြိုးငယ်အရမ်းအံ့သြနေသည်။ ဟယ် လင်းသူ နင် နင်ဟုတ်ပါတယ်နော်။ ဇော်ထွန်းညီ လင်းသူ။ နယ်မှာနေတာ။ သူမတို့ယူခါစက နို့နံ့မစင်သည့် လူပျိုပေါက်လေး။ ယခုတော့ လူပျိုကြီးလုံးလုံး ဖြစ်နေပြီ။ “ငါ့မောင်ရယ် အကြောင်းမကြားဘာမကြားနဲ့။ လာလာ လက်ထဲကအထုပ်တွေက အမကိုပေး” “အကိုရော” “မင်းအကိုက ခရီးထွက်သွားတယ် နှစ်ပတ်လောက်နေမှပြန်လာမယ်” “သြော်” “ဒါနဲ့ငါ့မောင်ကမလာစဖူး” “ကျွန်တော့်အလုပ်က ငွေရစရာရှိတာလေးတွေ လာတောင်းတာ အမရဲ့” “အရင်ကလည်း ရောက်ဖြစ်တယ် နေ့ချင်း ပြန်ပြန်သွားလို့။ ဒီတစ်ခေါက်က စောင့်ရမှာမို့လို့ပါ” “အမ ဒါကအမနဲ့အကိုအတွက် အကျင်္ီနဲ့ထမီ၊ ဒါကအကို့အတွက် ဘောင်းဘီရှည်တွေ အကျင်္ီတွေ လက်ဆောင်ပေါ့” “အို ငါ့မောင်ရယ် အားနာစရာကွယ် မလိုပါဘူး” မလိုပါဘူးဟု ပြောသော်လည်း ဖြိုးငယ်ငယ်ကား လင်းသူဝယ်လာသော အဝတ်အစားများကို မျက်လုံးမှ မခွာနိုင်။

လင်းသူကား စီးပွားရေး အဆင်ပြေဟန်တူသည်။ ဝယ်လာသော အဝတ်အစားများကား စျေးကြီးသော တံဆိပ်တွေမှန်းသိသည်။ “ထမင်းစားခဲ့ပြီးပြီလား ငါ့မောင်” “စားခဲ့ပြီးပြီအမ လမ်းမှာစားခဲ့တာ” “ကျွန်တော်ရေချိုးချင်လှပြီ ခရီးပန်းလာလို့” “ဒါဆို နင့်အဝတ်တွေ အခန်းထဲ ထည့်ထားလိုက်တော့မယ်နော်” “ဟုတ် ဟုတ် မဖြိုး” လင်းသူတစ်ယောက် အခန်းထဲကကုတင်ပေါ်မှာ ခြေပစ်လက်ပစ်လှဲချလိုက်သည်။မနက်ဖြန်ကျမှပဲငွေရစရာရှိသည့်လူဆီသွားတော့မည်။ သူ့အလုပ်ကပြောရလျှင်တော့တရားမဝင်သော မူးယစ်ဆေးဝါး ရောင်းဝယ်သည့်အလုပ်။ ဒီတစ်ခါအဖမ်းအဆီးများရှိသဖြင့် ကယ်ရီများကကြောက်နေသောကြောင့် ကိုယ်တိုင်လာပို့ခြင်းဖြစ်သည်။ အကိုအိမ်ခဏလာတာက မနက်ဖြန်မှပိုက်ဆံရမည့်အတွက် ပိုက်ဆံစောင့်ရန်လာခြင်းဖြစ်သည်။ ပင်ပန်းသဖြင့် မှေးခနဲအိပ်ပျော်သွားသည်။ နားထဲမှာစကားသံလိုလိုကြားသဖြင့် သူနိုးလာသည်။ မိန်းမနှစ်ယောက်အသံ။ တစ်ယောက်ကတော့ မရီးဖြစ်သူ ဖြိုးငယ်ငယ်အသံ။ “ဖြိုးငယ်ငယ် နင့်ဆွဲကြိုးကဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ။ ဒီ(၃)(၄)ရက်အတွင်း မရွေးနိုင်ရင်တော့ဆုံးပြီနော်” “ခဏလေးစောင့်ပေးပါဦးမစုရယ် ကျွန်မအဆင်မပြေသေးလို့ပါ” “နင်ကလည်းဟာ ကျော်သက်ထွန်းဆီမှာဟဲ့ နင့်ဆွဲကြိုးက ကျော်သက်ထွန်းကို တောင်းပန်ကြည့်လေ။ ကျော်သက်ထွန်းက သဘောကောင်းပါတယ်” ဘာတွေလဲမသိ။ ကြားရသလောက်ကတော့ မရီးဖြစ်သူ၏ဆွဲကြိုးက လူတစ်ယောက်ထံ ရောက်နေသည်။ ပေါင်ထားသည့် သဘောရှိသည်။ အင်း မနက်ဖြန် ပိုက်ဆံရရင်တော့ မရီးဖြစ်သူ၏ဆွဲကြိုးကို ပြန်ရွေးပေးဦးမှ လို့စဉ်းစားမိသည်။ ဆက်ပြောနေသောစကားအရ မရီးဖြစ်သူက ဖဲဝိုင်းတစ်ခုမှာ ဖဲရှုံးပြီးပေါင်ထားခြင်း ဖြစ်သည်။ ဆက်နားထောင်နေလိုက်သည်။ “ဒါဆိုလည်းမစုရေ မနက်ဖြန် ကျွန်မ ကိုကျော်သက်ထွန်းနဲ့ တွေ့ချင်တယ်” “ရတယ်လေ ငါ့အိမ်မှာပဲလာတွေ့လိုက်ပေါ့ ဟုတ်ပြီလား” ပိုက်ဆံများကို လင်းသူကကျောပိုးအိတ်ထဲထည့်လိုက်သည်။ ကိုလင်းသူ ပိုက်ဆံတွေ ရေကြည့်ဦးနော် မစေ့မှာစိုးလို့ဟု ဦးအောင်မောင်းက ပြောလိုက်သည်။ မလိုပါဘူးဗျာ ကိုအောင်မောင်းကို စိတ်ချပြီးသားပါ။ ငွေကသိန်း(၃၀၀) ကွက်တိ။ ကိုအောင်မောင်းလည်း ဒီတစ်ခါ နောက်ဆုံးပဲမဟုတ်လား။ “ဟုတ်တာပေါ့ ကိုလင်းသူရယ် ဒီအလုပ်က အန္တရာယ်နဲ့မကင်းဘူးလေ။ ဒီတစ်ခေါက် အပိုင်ဆိုပြီး ချလိုက်တာပဲ” “အဟဲ ကျွန်တော်လည်းလုပ်သာလုပ်သာဖမ်းခံရမှာတော့ကြောက်တယ်ဗျ” လင်းသူက ရယ်ကျဲကျဲဖြင့်ပြောရင်း ဦးအောင်မောင်းကို နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ ဦးအောင်မောင်း၏ တိုက်မှ သူတွက်လာခဲ့ပြီး လမ်းထိပ်သို့ရောက်သောအခါ လမ်းမှာဖြတ်လာသော တက္ကစီတစ်စီးကို တားစီးပြီး သူ့အကိုရပ်ကွက်ရှိရာသို့၏ပြန်လာခဲ့သည်။ အိမ်ရောက်တော့ မဖြိုးမရှိ။ အိမ်တံခါးက သော့ခတ်ထားသည်။ ဒါနဲ့ သူလည်း မနေ့က မရီးဖြစ်သူ မဖြိုးပြောသောစကားကို သတိရသွားပြီး လမ်းမှဖြတ်လာသော ကောင်လေးတစ်ယောက်ကို “ဟေ့ ညီလေး ခဏလောက်နေပါဦးကွ။ ဒီရပ်ကွက်ထဲက မစုတို့ အိမ်က ဘယ်နားလဲမသိ ညီလေး” “ဟိုလေဗျာ လမ်းထိပ်က ခြံကျယ်ကြီးဗျာ နှစ်ထပ်အိမ် ဆေးအစိမ်းရောင်သုတ်ထားတယ်” သိပ်မဝေးလှပေ။ ဒါနဲ့သူလည်း လမ်းထိပ်ကို ထွက်လာခဲ့သည်။ ထိုကောင်လေးပြသော အိမ်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ခြံတံခါးက စေ့ထားသည်။ အိမ်ရှေ့မှာလည်း ကားတစ်စီး ရပ်ထားတာကိုတွေ့ရသည်။ အိမ်ထဲသို့ဝင်ကြည့်သော်လည်း အိမ်ထဲတွင် လူရှိဟန်မတူ။ မရီးဖြစ်သူက ဒီအိမ်လာတာတော့ သေချာသည်။ ဘယ်များရောက်နေကြပါလိမ့်။ ထိုအချိန်မှာ အိမ်အပေါ်ထပ်မှ အသံလိုလိုကြားရသည်။ ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်နေသော အသံ။  “ရှင် ရှင် မယုတ်မာနဲ့နော်” ဖြိုးငယ်ငယ်ကား ကုတင်ပေါ်တွင်ပက်လက်အနေအထား။ ကျော်သက်ထွန်းက သူမကို အတင်းလုံးနေသဖြင့် သူမကရုန်းနေသည်။ မစုကိုအော်ခေါ်သော်လည်း မစုကမရှိ။ ကျော်သက်ထွန်းက ဆွဲကြိုးကိစ္စပြောမည်ဆိုပြီး မစုအိမ်မှာ ချိန်းသဖြင့်လာခဲ့ရမှ ကျော်သက်ထွန်းကား သူမကိုကြံနေခြင်းဖြစ်သည်။ မလုပ်ပါနဲ့ရှင် မလုပ်ပါနဲ့ ကျွန်မကိုသနားပါနော် ဖြိုးငယ်ငယ်ကား သနားစဖွယ် တောင်းပန်သော်လည်း ကျော်သက်ထွန်းက သနားမည့်ပုံမရှိ။

မစုက သက်သက်ရှောင်ပေးသွားခြင်း ဖြစ်သည်။ ဝုန်း တံခါးတွန်းဖွင့်သံကို ကြားလိုက်ရသည်။ လင်းသူကား အခန်းထဲမှ မြင်ကွင်းကြောင့် ဒေါသ တော်တော်ထွက်သွားသည်။ မရီးဖြစ်သူ မဖြိုးငယ်ငယ်ကို လူတစ်ယောက်က လုံးနေသောမြင်ကွင်း။ “မင်း မင်း ဘယ်သူလဲ” ကျော်သက်ထွန်းကား အနည်းငယ်လန့်သွားသည်။ “ဘယ်သူလဲ ဆိုတော့ သူကငါ့အမပဲ။ လူယုတ်မာ” ခွပ်ခွပ်။ လင်းသူကား ကျော်သက်ထွန်းပါးချိပ်ကို ဘာမပြောညာမပြော ပစ်ထိုးလိုက်သည်။ အရှိန်လွန်ပြီးငိုက်ကျလာသော ကျော်သက်ထွန်းအရှိုက်ကို ဒူးနဲ့ပစ်တိုက်လိုက်သည်။ ဒုစရိုက်လုပ်ငန်း လုပ်နေသူပီပီ အသတ်အပုတ် ကျွမ်းကျင်သောလင်းသူကို ကျော်သက်ထွန်း မယှဉ်နိုင်။ ကြမ်းပြင်ပေါ်လဲကျသွားစဉ် လင်းသူ ခွစီးပြီး ပက်ပက်စက်စက် ထိုးသည်။ ကျော်သက်ထွန်းမျက်နှာကား ရာသီလာသွားချေပြီ။ “မောင်လေး တော်တော့လက်လွန်မယ်” ဖြိုးငယ်ငယ်က လင်းသူကို လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။ ဒါတောင် ကျော်သက်ထွန်းကို လှမ်းကန်ဖြစ်အောင် ကန်လိုက်သေးသည်။ “သွားရအောင်ပါ မောင်လေးရယ် လာလာ” ဟုချော့မော့ပြီး အတင်းဆွဲခေါ်ခဲ့ရသည်။ “အဟင့်ဟင့် မောင်လေးရယ် တကယ်တော့အမအမှားတွေပါ” အိမ်ရောက်သည်နှင့် ဖြိုးငယ်ငယ်ကား သူမ အကြောင်းများကိုပြောပြီး ငိုချေပြီ။ ဒီလိုဆိုတော့လည်း လင်းသူရင်ထဲ တစ်မျိုးကြီးဖြစ်သွားသည်။ မဖြိုးငယ်ငယ်ကို သနားမိသည်။ ဖြိုးငယ်ငယ်ကလည်း ဒါကိုသိပါတယ်။ လင်းသူ သနားတတ်မှန်းသိလို့ ပိုငိုပြပါတယ်။ သူ့အကို သူမယောကျင်္ား ကိုဇော်ထွန်းသာ ဒီကိစ္စကိုသိသွားလျှင် မိုးမီးလောင်မှာလေ။ ဒီကောင်လေး သူ့အကိုကို ပြန်မပြောအောင် ဘယ်လိုနှုတ်ပိတ်ရမလဲလို့ စဉ်းစားနေတာ။ လင်းသူကား သူမငိုနေကတည်းက သူမပုခုံးကိုဖက်ကာ ချော့နေသည်။ “အမရယ် မငိုပါနဲ့ ဒီအကြောင်းတွေ အကိုကြီးကိုပြန်မပြောပါဘူး။ ပြီးတော့ အမဆွဲကြိုးကိုလည်း ကျွန်တော် ပြန်ဝယ်ပေးပါ့မယ်။ ဒီလူကြီးနဲ့ သွားမပတ်သက်နဲ့တော့” ဖြိုးငယ်ငယ်ကား ဝမ်းသာသွားသည်။ “အို ငါ့မောင်ရယ်။ အမ ဝမ်းသာလိုက်တာ လိမ်မာလိုက်တဲ့ ငါ့မောင်” “ဟို ဟိုလေ အမ” သူ့ရင်ကား တဒိန်းဒိန်းခုန်နေသည်။ သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ မရီးဖြစ်သူ ဖြိုးငယ်ငယ်၏ အိစက်သော အထိအတွေ့များက သူ့ရင်ကို တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ ခုန်နေစေသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ အမ ဟို ဟိုလေ လင်းသူ အသံများ တုန်ယင်နေသည်ကို ဖြိုးငယ်ငယ်သတိထားမိသည်။ သူမကွန်ယက်ထဲ မတ်ဖြစ်သူ လင်းသူ ကျရောက်သွားပြီဆိုတာကို သိသည်။ ဒါကြောင့်မို့ လင်းသူ နှုတ်ခမ်းကို သူမလက်ညိုးဖြင့် လှမ်းပိတ်လိုက်သည်။ “မပြောနဲ့ ငါ့မောင်။ မင်းရန်ကုန်ရောက်တိုင်း အမတို့အိမ်မဝင်ဘဲ ရှောင်ဖယ်ဖယ်လုပ်နေတာ ဘာကြောင့်လ”ဲ “ဟိုဟို အဲ့ဒါကလေ” “မပြောနဲ့တော့ မင်းဟာလေမပွင့်မလင်းနဲ့ မင်းအမကိုချစ်နေတာမဟုတ်လား။ ဒါကြောင့်မို့ထင်တယ် ဟင်းဟင်း” လင်းသူ မျက်နှာမထားတတ်အောင် ဖြစ်သွားသည်။ “ဟွန်း ချစ်နေတာကို ချစ်လိုက်တာမဟုတ်ဘူး” ဖြိုးငယ်ငယ်ကား လင်းသူကို ဖက်ထားရင်း ပြောလိုက်သည်။ “အခု မင်းကိုကြီးလဲ မရှိဘူး မင်း ဘာကြောက်နေတာလဲ။ မင်းကို အမချစ်ခွင့်ပေးတယ် ချစ်ချင်သလို စိတ်ကြိုက်ချစ်ပစ်လိုက်စမ်းပါ မောင်လေးရယ်” လင်းသူကား စိတ်တွေလွတ်သွားချေပြီ။ မရီးဖြစ်သူ၏ ပါးကိုဖက်နမ်းလိုက်သည်။ ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့ တုံ့ပြန်မှုကလည်း ကြမ်းသည်။ လင်းသူကို အပြန်အလှန် နမ်းရှုပ်ပြီး တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် သဲသဲမဲမဲနမ်းကြသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကာ လျှာချင်းဖလှယ်ကြသည်။ လင်းသူရဲ့ လက်တစ်ဖက်က အလိုလို မရီးဖြစ်သူရဲ့နို့တွေကို တစ်ဖက်ကလည်း ထမိန်အောက်ကို လက်ရှိုကာ ပင်တီပေါ်မှနေပြီး အဖုတ်ကို လက်ဖြင့်ပွတ်နေသည်။ ဖြိုးငယ်ငယ်ကလည်း စကားမပြောနိုင်။ အသက်ရှုသံတွေပြင်းလာပြီး သူမလက်ကလည်း လင်းသူလည်ပင်းကို လှမ်းဖက်ထားကာ နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ရင်း တစ်ဖက်က လင်းသူပုဆိုးအောက်မှ ထောင်ထနေတဲ့လီးကြီးကို မျောက်ငှက်ပျောသီးရသလို ဆုပ်နယ် ပေးနေပါတယ်။ နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ ရမ္မက်ကြွသံ တဟင်းဟင်းတွေကလည်း ထွက်ပေါ် လာပါတော့တယ်။ အခန်းထဲကို သွားရအောင် မောင်လေးရယ် နော်။ ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့ ညုတုတု ရမ္မက်သံနဲ့လွှမ်းနေတဲ့ စကားသံလေးအဆုံးမှာ နှစ်ဦးသားဟာ ပွေ့ဖက် နမ်းရှုပ်ရင်း ဖြိုးငယ်ငယ်တို့လင်မယားအိပ်တဲ့ အခန်းထဲကို ရောက်ရှိသွားပါတယ်။ အခန်းထဲရောက်တဲ့အခါ မရီးဖြစ်သူဖြိုးငယ်ငယ်ကို ကုတင်ပေါ် တွန်းလှဲ လိုက်တဲ့အခါမှာ ဖြိုးငယ်ငယ်ကလည်း သူ့ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်တာကြောင့် သူလည်းကုတင်ပေါ် ထပ်ရက်ကြီး လှဲကျသွားပါတယ်။ မရီးဖြစ်သူဖြိုးငယ်ငယ်နှင့် မတ်ဖြစ်သူ လင်းသူတို့ဟာ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် အငမ်းမရ နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ရင်း ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့ အကျင်္ီကြယ်သီးတွေကို လင်းသူက လမ်းဖြုတ်နေသလို လင်းသူရဲ့ကြယ်သီးတွေကို ဖြိုးငယ်ငယ်က လှမ်းချွတ်နေပါတယ်။

လင်းသူရဲ့ပုဆိုးကို ဖြုန်းခနဲ ဖြိုးငယ်ငယ်က လှမ်းဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့ထမိန်ကိုလည်း လင်းသူကလျှာ့လိုက်တဲ့အချိန်မှာ ဖြိုးငယ်ငယ်ကလည်း ဖင်ကိုကြွပေးလိုက်တာ လင်းသူကဆွဲချွတ်ပြီး ထမိန်ကို ကုတင်အောက် ချထားပါတယ်။ လင်းသူကလည်း မရီးဖြစ်သူရဲ့ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း အလှအပတွေကြောင့် ပိုမိုပြီး ရမ္မက်ကြွလာပါတယ်။ ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့နို့တွေကို လင်းသူက ခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲ စို့ပေးလိုက်တာကြောင့် ဖြိုးငယ်အသည်းတွေ ကျိန်းသွားပါတယ်။ အို မောင် အအ ။ သူမရဲ့နို့ကြိးတွေကို စို့နေတဲ့ လင်းသူရဲ့လီးကြီးကို သူမအဖုတ်ဝလေးနဲ့ တေ့ပေးလိုက်တာနဲ့ လင်းသူက အဖုတ်ထဲကို သူ့လီးကြီးကို စိုက်ထည့်လိုက်ပါတယ်။  ဖွတ် ဒုတ် အမေ့။ လင်းသူရဲ့လီးကြီးက သူမအဖုတ်အဆုံးထိ ဝင်သွားပြီး အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ စိုက်ချခြင်းခံလိုက်ရတာကြောင့် ဖြိုးငယ်ငယ် အော်မိလိုက်ပါတယ်။ လင်းသူရဲ့ လီးကြီးက ကြီးလိုက် ရှည်လိုက်တာလည်း လွန်ပါရော။ သူ့အကို ဇော်ထွန်းထက်ကြီးပြီး တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ကြီးပါ။ အမ နာလို့လားဟင် ကျွန်တော် ရပ်လိုက်ရမလား။ လင်းသူက စိုးရိမ်သွားတာကြောင့် မေးလိုက်တာပါ။ ဒါကြောင့် ဖြိုးငယ်ငယ် နည်းနည်း တင်းသွားပါတယ်။ “ဟွန်း လူအထဲကို သူ့ဟာကြီး အကုန်ထည့်ထားပြီးမှ ရပ်လိုက်ရမလားတဲ့ ။ ခနဲ့တာလား ဆက်လုပ်ပေါ့ အမဟာ ကွဲချင်ကွဲပေ့စေ” ဒါကြောင့် လင်းသူကလည်း မညှာတော့ပါဘူး။ သူ့လီးကြီးကို မရီးဖြစ်သူ ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့ အဖုတ်လေးထဲကို မညှာမတာကို ရက်ရက်စက်စက် ဆောင့်ချတော့တာပါပဲ။ ဖွတ်ဖွတ် ဗြစ် စွပ်စွပ် အအ ။ ဖြိုးငယ်ငယ်ဟာ အဖုတ်ထဲ တရစပ်သွင်းထုတ်လုပ်နေတဲ့ လင်းသူလီးကြီး အရသာကို ကောင်းကောင်း အရသာခံနေပါတယ်။ သူမရဲ့ လက်သည်းရှည်တွေနဲ့ လင်းသူရဲ့ တင်ပါးတွေကို ကယောင်ကတမ်း နဲ့ကုတ်မိပါတယ်။ ဒီလိုလုပ်ခံရရင် ယောကျင်္ားလေးတွေအနေနဲ့ ပိုပြီးစိတ်ကြွတတ်တာကို သူမကြားဖူးပေမဲ့ မရည်ရွယ်ပဲလုပ်မိတာပါ။ ဒီလိုလုပ်လိုက်တာနဲ့တစ်ပြိုင်နက် လင်းသူရဲ့လက်တွေက သူမနို့နှစ်လုံးကိုကိုင်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်ပါတော့တယ်။ ဖွတ် ဖွတ် ရီးအား ကျွီကျွီ ။ လင်းသူရဲ့ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်လွန်းတာကြောင့် ကုတင်ကြီးကလည်း တကျီကျီသံတွေ မြည်ကုန်ပါပြီ။ “အင်းအင်း အ အ အို မောင်လေး မောင်လေး အအ” ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့ နှုတ်က ကယောင်ကတမ်းနဲ့ အော်ညဉ်းသံတွေ ထွက်လာပြီး သူဖရဲ့တင်ပါးကြီးတွေ ကော့ကော့တက်လာကာ သူမရဲ့ဖင်ကို ရှုံ့ရှုံ့ပြီး သူမအဖုတ်ထဲ ဝင်လာတဲ့ မတ်ဖြစ်သူလင်းသူရဲ့ လီးကြီးကို အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေနဲ့ ညှပ်ပြီး ညှစ်ညှစ်ပေးနေသလို သူမရဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း မွေ့ယာပေါ်မှာ ခင်းထားတဲ့ အိပ်ယာခင်းစတွေကို ဆုပ်ပြီး ဆွဲနေပါတယ်။ ဖွတ်ဖွတ် ရှီး စွပ် “အင်း အင်း မောင်လေး” လင်းသူမှာလည်း သူ့လီးကို မရီးဖြစ်သူဖြိုးငယ်ငယ်က အဖုတ်နဲ့ ညှစ်ညှစ်ပေးနေတာကြောင့် လိုးရတာ အရမ်းကောင်းနေပါတယ်။ မောင်လေး မောင်လေး အအ ဆောင့်ဆောင့် မောင် မြန်မြန်ဆောင့်ပါ။ အမထွက်တော့မယ်။ ဖွတ် ဖွတ် ပလွတ် ပလွတ် ပြစ်ပြစ်။ လင်းသူလည်း အားကြိုးမာန်တက်နဲ့ လိုးလိုက်တာ မရီးဖြစ်သူဖြိုးငယ်ငယ်ဟာ ငယ်သံပါအောင် အော်ဟစ်ပြီးနောက် ဖင်ကြီး ကော့တက်လာကာ အဖုတ်ထဲမှ စောက်ရည်တွေ ထွက်သွားပါတယ်။ သူလည်း လရေတွေကို ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကို တဗြင်းဗြင်း ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နဲ့ပန်းထုတ်ပြီး ဖြိုးငယ်ငယ်ပေါ် မှောက်ရက်ကြီး အဖုတ်နဲ့လီး တပ်ရက်ကြီး ထပ်ကျသွားကာ ဖြိုးငယ်ရဲ့နို့တွေပေါ်မှာ မျက်နှာအပ်ပြီး အမော ဖြေနေပါတယ်။လင်းသူဟာ မရီးဖြစ်သူ ဖြိုးငယ်ငယ်နို့တွေပေါ်မှာ မှောက်နေရင်း ဖြိုးငယ်ငယ်ကို ဘယ်လို ထပ်လိုးရမလဲလို့ စဉ်းစားနေပါတယ်။ သူဇာတ်ကားတွေထဲကလို မရီးဖြစ်သူကိုဖင်ပါ ချဖို့စဉ်းစားနေတာပါ။ “အမ ကျွန်တော့်ကို ချစ်လားဟင်” “မောင်လေး ဘယ်လိုမေးလိုက်တာလဲ။

မမမင်းကိုချစ်လို့ပဲ လိုက်လျောခဲ့တာလေ” “ဒါဆို အမကို မောင်လေး တစ်ခုလောက် တောင်းဆိုချင်တယ်” “မောင်လေးသဘောလေ” “ဟိုလေ အမကို ဖင်လိုးချင်လို့” “ဖြိုးငယ်မျက်နှာလေး ငယ်သွားသည်။ သူမ၏ မတ်တော်မောင် ချစ်မောင်လေးက သူမဖင်ကို လိုးချင်သည်ဆိုတော့လေ” “မောင်လေးရယ် ဖင်ကိုတော့မလုပ်ပါနဲ့ကွယ်။ အမကိုသနားပါ နင့်အကိုတောင် တစ်ခါမှမလိုးဖူးဘူး” “အိုဗျာ မမ အဲ့ဒါဆို ကျွန်တော့်ကို မချစ်ဘူူးလို့ပဲ မှတ်လိုက်မယ်” ဖြိုးငယ်ငယ်အကျပ်ရိုက်သွားသည်။ “ဟွန်း သိပ်ဆိုးတဲ့ကောင်လေး လုပ်လုပ်သိပလား ဖြည်းဖြည်းတော့လုပ်နော”် “အင်းပါ မမရဲ့” ဖြိုးငယ်ငယ်ကား ကုတင်ပေါ်တွင် လေးဖက်ထောက်ကာ ဖင်ဗူးတောင်းထောင်ပေးလိုက်သည်။ ပြူးကားနေသော ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးများအလယ်တွင် ဖြိုးငယ်ငယ်၏ စအိုပေါက် ညိုတိုတိုလေးက ထွက်လာသည်။ လင်းသူလည်း မရီးဖြစ်သူ ဖြိုးငယ်ငယ် နောက်တွင် ဖင်ကြားတွင် မျက်နှာအပ်လိုက်ပြီး စအိုပေါက်ကို ယက်လိုက်သည်။ အို မောင်လေး မရွံဘူးလားကွယ်။ ဖြိုးငယ်ငယ်ကား သူမရဲ့ဖင်ကို လင်းသူ ယက်ပေးပြီး ဆွသဖြင့် သိပ်ကြိုက်သွားသည်။ ချစ်တာကိုးမမရဲ့။ လင်းသူကား သူမကို အရမ်းချစ်တယ်လို့ ထင်မြင်သွားသည်။ လင်းသူကား ဖြိုးငယ်ငယ်ဖင်ပေါက်ကို တံတွေးများဖြင့် ထွေးချလိုက်ပြီး သူ့လီးကိုလည်း တံတွေးများဖြင့် ပွတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် မရီးဖြစ်သူဖြိုးငယ်ငယ်၏ ဖင်ပေါက်ကျဉ်းကျဉ်းလေးအား တေ့လိုက်သည်။ “မောင် ဖြေးဖြေးလုပ်နော်” “အင်းပါ” ဖင်ကား အရမ်းကျပ်သဖြင့် လင်းသူက ဂရုတစိုက် ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်လိုက်သည်။ ဖြိုးငယ်ငယ်ကား ဖင်ကို ပါကင်ဖောက်ခံရသဖြင့် သနားစဖွယ်အော်တော့သည်။ အမေရေ သေပါပြီ ကျွတ်ကျွတ် ။ လင်းသူရဲ့ လီးကြီးကား ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့ဖင်ပေါက် ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲ စိုက်ဝင်သွားသည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်း ချော့သွင်းသည်။ ဖြိုးငယ်ငယ်ကား နာကျင်မှုကြောင့် တအားအားအော်ဟစ်ပြီး သက်သာလိုသက်သာငြား ဖင်ကြီးကို ကော့ထားသည်။ ဖင်ကြွက်သားများ၏ ညှစ်အားကြောင့် လင်းသူ လီးမှာလည်း ပြုတ်တူဖြင့် ညှပ်ခံထားရသလို တင်းကျပ်ပြီး ခံစားနေရသည်။ အအ မောင်လေးရေ။ ဖြိုးငယ်ငယ်ဖင်ကြီးထဲတွင် သွင်းထုတ်လုပ်နေသော လင်းသူမှာ ဖင်လိုးရတာ ကောင်းလာသလို ဆယ်ချက်အကျော်တွင် ဖြိုးငယ်လည်း အရမ်းကောင်းလာသည်။ ဖွတ် ဖွတ် ။ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖင်လိုးပြီး လီးဆွဲထုတ်သောအသံက အခန်းထဲတွင် မှန်မှန်လေး ထွက်ပေါ်နေသည်။ ဆောင့်ဆောင့် မောင်လေးရေ အင်းအင်း။ ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့အဖုတ်ကို လက်ဖြင့်နှိုက်ပြီး စောက်စိကို ကလိကာ ဖြိုးငယ်ငယ်စိတ်များကြွအောင် လင်းသူက ဖိနေသဖြင့် ဖြိုးငယ်ငယ်ကား ဖင်ခံရတာကို ကြိုက်လာသည်။ လင်းသူလည်း ဖင်ညှစ်အားဒဏ်ကို မခံနိုင်သဖြင့် ဖြိုးငယ်ဖင်ထဲ လရေများ ပန်းထွက်ပြီး။ နောက်ဆုံးမှာတော့ လင်းသူကား သူ့လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သော အခါတွင် ဖြိုးငယ်ငယ်၏ ဖင်ပေါက်ထဲမှ သူ့လရေများ ထွက်ကျလာလေတော့သည်။ ဖြိုးငယ်ငယ်ကား မှောက်ခုံကြီးကျသွားကာ လင်းသူကား သူမဘေးနားဝင်လှဲလိုက်ပြီး သူမလည်ပင်းများကို တရှုံ့ရှုံ့နမ်းနေတော့သည်။ “အမ အမကိုလုပ်ရတာ မဝသေးဘူးဗျာ တစ်သက်လုံး ဒီလိုနေရရင်ကောင်းမယ်” “အိုမောင်လေးရယ် မင်းအကိုပြန်မလာခင် နှစ်ပတ်လောက် အချိန်ရသေးတယ်” “အမကိုစိတ်ကြိုက်တာချ ပါးစပ်ရော အဖုတ်ရော ဖင်ရော တစ်နေကုန်တာချ သိလား ငါ့မောင် ဟင်းဟင်း တစ်နေကုန် ငါ့မောင် အလိုရှိသလို မမကိုသုံး ခ်ခ်” ဖြိုးငယ်ငယ်ကား ရမ္မက်လွှမ်းသောအသံဖြင့် လင်ငယ်လေးလင်းသူကို ပြန်ဖက်ရင်း ခပ်ချွဲချွဲညုလိုက်ပါတယ်။ မစုကား တဆတ်ဆတ်တုန်လာသော ခြေထောက်များကို အနိုင်နိုင်ထိန်းနေရသည်။ မြင်ခဲ့ရသော မြင်ကွင်းများကြောင့် သူမ ထမိန်ပေါ်မှာလည်း သူမစိတ်ထန်သဖြင့် ကျလာသော စောက်ရည်များကြောင့် အကွက်ကြီးဖြစ်နေပြီ။ ဖြိုးငယ်ငယ်ကို ရန်တွေ့ရန် လိုက်လာသောသူမသည် ဖြိုးငယ်ငယ်အိမ် ရောက်သောအခါ ဖြိုးငယ်ငယ်ကို သူမ မတ်ဖြစ်သူက ဘွတ်နေသောမြင်ကွင်းကို ချောင်းကြည့်ပြီး သူမပါ အရှင်လတ်လတ် ထိုနေရာမှာ အစားထိုးခံချင်စိတ် ဖြစ်ပေါ်သွားသည်။ ဖြိုးငယ်ငယ်ကလည်း သူမထင်သလို ငအတော့မဟုတ်။ မတ်ကို လင်ငယ်တော်ပြီး အပေါက်စုံကုန်းနေသည်။ သူမမတ်တော်မောင်ကလည်း ကျော်သက်ထွန်းထက် ရုပ်သန့်သည့်အပြင် လီးကြီးကလည်း ကျော်သက်ထွန်းထက် ကြီးပြီးရှည်တာကို သူမ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း တွေ့လိုက်ရသည်။ ဖြိုးငယ်ငယ်တို့လိုးပွဲကို သူမ အားရအောင် ဆက်လက်ကြည့်ရှုနေသည်။ ဘယ်နှစ်ချီမှန်းကို မမှတ်မိ။ ဖင်ထောင်လိုးရော၊ မုဆိုးထိုင်လိုးရော၊ ပက်လက်လိုးရော နည်းပေါင်းစုံဖြင့် ဖြိုးငယ်ငယ်နှင့် သူမ မတ်တော်မောင်(လင်ငယ်)တို့ လိုးပွဲကို တစ်နေကုန်ချောင်းပြီး ဘယ်သူမှမသိအောင် အသာအယာ ခြံထဲမှ ထွက်ခွာခဲ့သည်။ “ဟင်းဟင်း လင်းသူရေ နောက်တစ်ခေါက်လာမှ အပိုင် ဆွဲစားလိုက်ဦးမယ်” ဟု ကြုံးဝါးလိုက်သည်။  ဇော်ထွန်းကား နယ်သို့ခရီးထွက်လာမှပြန်လာသည်။ ချစ်ဇနီးလေး ဖြိုးငယ်ငယ်က သူ့ညီလင်းသူ သူမရှိချိန် လာသွားသေးတယ်လို့ ပြောတယ်။ နယ်မှာအလုပ်ရှိလို့ သူမရောက်ခင်တစ်ရက်ကပဲ ပြန်သွားတယ်တဲ့။ ရပ်ကွက်ထဲမှာလည်း သူခိုးတွေက သောင်းကျန်းနေသဖြင့် စိတ်တထင့်ထင့်နှင့် ချစ်ဇနီးကိုစိတ်မချဘဲ ခရီးထွက်သွားသော သူ့အနေဖြင့် ညီငယ်လေးလင်းသူ သူမရှိတုန်း သူ့အိမ်မှာလာတည်းရင်း စောင့်ရှောက် ပေးသွားတာကို ကျေးဇူးတင်နေမိသည်။ ဇနီးဖြစ်သူကလည်း ပြောသည် အိမ်မှာ သူခိုးခဏခဏကပ်သည်။ လင်းသူရှိလို့သာတဲ့။ ဒါကြောင့် လင်းသူကိုဖုန်းဆက်ပြီး နောက်တစ်ခါ သူခရီးထွက်လို့ ညီငယ်လင်းသူ ရန်ကုန်ရောက်လာလျှင် သူ့အိမ်မှာပဲ အိပ်ဖို့ ကြိုမှာထားလိုက်သည်။ လင်းသူကလည်း ရောက်ဖြစ်လျှင် ဝင်တည်းပါမည်ဟု ပြန်ဖြေသဖြင့် သူပျော်သွားသည်။ ဖြိုးငယ်ငယ်ကတော့ သူ့ယောကျင်္ားကို ကုမ္ပဏီမှ ခရီး ခဏခဏထွက်ခိုင်းပါစေ ဆုတောင်းနေသည်။ ပြီးတော့ မစုကလည်း အခုတလော သူ့ကို သဘောကောင်းနေသည်။ ပြီးတော့ ဟိုတစ်ခါလာတည်းတဲ့ နင့်မောင်လေးကို အမကို မိတ်ဆက်ပေးပါ ဟုပြောပြီး လက်ဆောင်များ ခဏခဏဝယ်ပေးသဖြင့် ဒီတစ်ခါလာလျှင် မိတ်ဆက်ပေးမည်ဟု အာမခံထားရသည်။ ဘာကြောင့်မှန်းတော့မသိ တစ်ခုခုတော့ တစ်ခုခုပဲလေ…ပြီးပါပြီ။

(Zawgyi)

ဖဲပြင့္မ်ားကိုၾကည့္ရင္း ၿဖိဳးငယ္ငယ္စိတ္ပ်က္သြားသည္။ စိုးရိမ္စိတ္ေတြကလည္း ျဖစ္ေပၚလာသည္။ ဒါနဲ႔ဆိုသူမဒီေန႔ (၂)သိန္းေလာက္ရႈံးေနၿပီ။ သူမတြင္ပါလာေသာဆြဲႀကိဳးကလည္း ေပါင္ထားၿပီးၿပီ အိမ္ရွင္ မစုစုဆီမွာ။ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲမသိ။ သူမကိုယ္က ဖဲကိုဝါသနာပါေနတာခက္သည္။ ေယာက်ၤားျဖစ္သူက ကုမၸဏီတစ္ခုမွာဝန္ထမ္း။ ဖဲ႐ိုက္တာကို လုံးဝမႀကိဳက္။ သို႔ေသာ္ၿဖိဳးငယ္ငယ္ကား ဝါသနာကိုမေလ်ွ်ာ့ႏိုင္။ ေယာက်ၤားျဖစ္သူ ႐ုံးသြားတာနဲ႔ ရပ္ကြက္ထဲက မစုစုတို႔အိမ္မွာ ဖဲသြားသြား႐ိုက္သည္။ ယခုလည္း ေယာက်ၤားျဖစ္သူ ကိုေဇာ္ထြန္း ခရီးသြားေနခိုက္ ဝါသနာအတိုင္း ဖဲေန႔တိုင္း႐ိုက္ျဖစ္သည္။ ဒီေန႔မွ ဝိုင္းကေကာင္းၿပီး သူမပါလာေသာဆြဲႀကိဳးကိုပါ ေပါင္လိုက္ရသည္။ ဒါကို ေယာက်ၤားျဖစ္သူ ျပန္လာလို႔ကေတာ့ မိုးမီးေလာင္ေတာ့မည္။ သူမအေနျဖင့္လည္း ရႏိုးရႏိုးျဖင့္ ေဆာ့မိတာ ဆြဲႀကိဳး ေပါင္လိုက္ရတာဘဲ အဖတ္တင္သည္။ “ၿဖိဳးငယ္ေရ နင့္အလွည့္ေရာက္ၿပီ” အထက္အိမ္မွာ ေနေသာ မစု၏စကားေၾကာင့္ သူမ သတိျပန္ဝင္လာသည္။ ဟုတ္ဟုတ္ မစု။ သူမအေနျဖင့္ ဖဲသာ႐ိုက္ေနရေသာ္လည္း ဖဲဝိုင္းထဲတြင္ အာ႐ုံကမရွိေတာ့။ ရင္ဆိုင္ရမည့္ ျပသနာမ်ားအတြက္ ရင္ေလးၿပီး ေသာကမ်ားေနေတာ့သည္။ ၿဖိဳးငယ္ နင္ရႈံးေနတာလား ေနာက္မွအသံၾကားသျဖင့္ ၿဖိဳးငယ္ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ေၾသာ္ ကိုေက်ာ္သက္ထြန္း။ ဟင္းဟင္း ဒီလိုပါပဲ။ ကိုေက်ာ္သက္ထြန္းကား ဒီရပ္ကြက္ထဲမွပင္ သူမေယာက်ၤားျဖစ္သူႏွင့္ရင္းႏွီးသည္။ ဒါေပမဲ့ သူမေယာက်ၤားႏွင့္မတူ။ ဖဲ႐ိုက္တာဝါသနာပါသလို ကြၽမ္းလည္းကြၽမ္းသည္။ ရပ္ကြက္ထဲက မိန္းမေတြကေတာ့ ကိုေက်ာ္သက္ထြန္းကို ဖဲ႐ိုက္တတ္သည္မွလြဲၿပီး လူေအးတစ္ေယာက္ဟု ျမင္ၾကသည္။ နင္ဖဲ႐ိုက္တာ မကြၽမ္းေသးပါဘူးဟာ ဒါေၾကာင့္လည္းရႈံးတာ ငါေနာက္က်ေနၾကည့္ေပးမယ္ ဟုဆိုၿပီး ကိုေက်ာ္သက္ထြန္းက သူမေနာက္မွေနၿပီး ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ေက်ာ္သက္ထြန္းသည္ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ေနာက္မွ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ၿဖိဳးငယ္က သူမဖဲကိုဆြဲမည္ျပဳစဥ္ ေက်ာ္သက္ထြန္းက ေနာက္မွေနၿပီး သူမလက္ကိုလွမ္းဆြဲလိုက္သည္။ မဆြဲနဲ႔ၿဖိဳးငယ္ ဟုတိုးတိုးေျပာသည္။ ထိုအလွည့္တြင္ ၿဖိဳးငယ္အေလ်ာ္ ရလိုက္သည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ဖဲဝိုင္းတြင္ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ႏွင့္ ေက်ာ္သက္ထြန္းကား အတိုင္အေဖာက္မိလာသည္။ အို ၿဖိဳးငယ္ရင္ထဲဖိုသြားသည္။ ေက်ာ္သက္ထြန္းက သူမလက္မ်ားကိုကိုင္ၿပိး ဖဲကိုဆြဲစဥ္ ကိုေက်ာ္သက္ထြန္း၏ ပုဆိုးေအာက္မွာ တင္းမာေနေသာ ငပဲႀကီးက ၿဖိဳးငယ္တင္ပါး အိအိႀကီးမ်ားကို ပြတ္သပ္ၾကည္စယ္ေနသည္။ ဒါေပမဲ့ သူမ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ထားလိုက္သည္။ ေက်ာ္သက္ထြန္းကား ဖဲေဇာကပ္ေနတာမို႔ သိဟန္မတူ။ ဝိုင္းထဲက လူေတြကလည္း သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို အာ႐ုံမစိုက္အား။ အားလုံးက ဖဲေဇာကပ္ေနၾကတာဆိုေတာ့ ကိုယ့္ဖဲေကာင္းဖို႔အေရးပဲ အာ႐ုံရေနၾကသည္။ ၿဖိဳးငယ္မွာလည္း ဖဲေဇာကပ္ေနသျဖင့္ သူမကိုယ္လုံးေလးက ေက်ာ္သက္ထြန္းရင္ခြင္ထဲ ေရာက္လုနီးနီးျဖစ္ေနၿပီ။ အကိုနဲ႔ကြၽန္မ ကံစပ္တာပဲဟု ၿဖိဳးငယ္က ေျပာလိုက္တယ္။ ဟုတ္လည္းဟုတ္တယ္ေလ ေက်ာ္သက္ထြန္းေရာက္ကတည္းက သူမပဲႏိုင္ေနတာ။ ေက်ာ္သက္ထြန္းကဝင္မ႐ိုက္။ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ေနာက္မွ ထိုင္ၿပီးသာ ၿဖိဳးငယ္ကို အႀကံဉာဏ္ေပးေနသည္။ ေက်ာ္သက္ထြန္ရဲ႕ ႏွာေခါင္းဝမွာ ၿဖိဳးငယ္ရဲ႕ သနပ္ခါးရနံေလးမ်ားႏွင့္ ကိုယ္သင္းရနံ႔ေလးမ်ားက ကလူက်ီစယ္ေနပါတယ္။

ဆန႔္က်င္ဖက္လိင္ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ကေတာ့ ဘယ္လို ေနတယ္မသိ။ ေက်ာ္သက္ထြန္းကေတာ့ ေတာ္ေတာ္သာယာေနပါတယ္။ ေက်ာ္သက္ထြန္းဟာ သူ႔အိမ္ကအိပ္ယာေပၚမွာ ပက္လက္လွန္ၿပီး ၿဖိဳးငယ္ငယ္အေၾကာင္းကို စဥ္းစားေနပါတယ္။ မေန႔က ၿဖိဳးငယ္ငယ္ (၁)သိန္းေလာက္ျပန္ရသြားေပမဲ့ သူမဆြဲႀကိဳးကိုေတာ့ မေ႐ြးႏိုင္ေသးပါဘူး။ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ဟာ အသက္(၂၅)ႏွစ္ေလာက္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ အသားကျဖဴျဖဴ၊ ခါးသိမ္သိမ္၊ ႐ုပ္ကလည္း မင္းသမီးလုပ္စားလို႔ရပါတယ္။ သူ႔ေယာက်ၤားေဇာ္ထြန္းဟာ သူ႔သူငယ္ခ်င္းပါ။ သူနဲ႔႐ြယ္တူေပါ့။ ေဇာ္ထြန္းလဲ(၂၈)ႏွစ္သူလည္း(၂၈)ႏွစ္။ ေက်ာ္သက္ထြန္းက စီးပြားေရးအဆင္ေျပသူပီပီ ရပ္ကြက္ထဲမွာ မ်က္ႏွာပြင့္လွပါတယ္။ မိန္းမေတြကို စိတ္မဝင္စားဘူးလို႔ ထင္ၾကတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေက်ာ္သက္ထြန္း အေၾကာင္းကို သူ ဖဲသြားသြား႐ိုက္ေနတဲ့ မစုက ေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေက်ာ္သက္ထြန္းက လူရႈပ္ပါ။ သူနဲ႔ပတ္သက္တဲ့မိန္းမေတြက အိမ္ေထာင္သည္ မိန္းမေတြခ်ည္းပါ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ လူမသိၾကတာပါ။ ေက်ာ္သက္ထြန္းရဲ႕ အက်င့္ကိုက သူမ်ားမိန္းမကိုမွ လုပ္ခ်င္တာပါ။ ရပ္ကြက္ထဲက မိန္းမေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ သူနဲ႔ မကင္းၾကပါဘူး။ မစုကိုယ္တိုင္လည္း သူနဲ႔မကင္းပါဘူး။ ႐ုပ္ကလည္းရွိ ေငြကလည္း ေဖာေဖာသီသီသုံးႏိုင္ေတာ့ မိန္းမေတြကလည္း ေက်ာ္သက္ထြန္းကို ကပ္ၾကပါတယ္။ ေက်ာ္သက္ထြန္းက မိန္းမေတြကိုလုပ္တဲ့ေနရာမွာလည္း ေတာ္ေတာ္ကြၽမ္းပါတယ္။ သူလုပ္ဖူးတဲ့မိန္းမတိုင္းကေတာ့ သူ႔ကိုစြဲသြားတာခ်ည္းပဲ။ ယခုလည္း ေဇာ္ထြန္းမရွိတုန္း ၿဖိဳးငယ္ကို သူဘယ္လိုႀကံရမလဲ ဆိုတာ အႀကံထုတ္ေနတာပါ။ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ကို သူသေဘာက်ေနတာ ၾကာပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ နည္းလမ္း ဘယ္လိုရွာရမွန္းမသိလို႔ အခက္ေတြ႕ေနတာပါ။ အခုေတာ့ သူ နည္းလမ္းေကာင္းတစ္ခုကို ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားမိေနပါၿပီ။ အဲ့နည္းလမ္းက ဘာနည္းလမ္းလည္း ဆိုတာကိုေတာ့ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ႀကိဳတင္စဥ္းစား ထားၿပီးသားပါ။ ေတြးရင္းေတြးရင္းနဲ႔ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ရဲ႕တင္ပါးႀကီးမ်ားကို ေက်ာ္သက္ထြန္း ျမင္ေယာင္လာတာေၾကာင့္ စိတ္ထဲက အံတႀကိတ္ႀကိတ္နဲ႔ ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။ၿဖိဳးငယ္ငယ္တစ္ေယာက္ စိတ္အေတြး နယ္ခ်ဲ႕ေနမိသည္။ ယခုအခ်ိန္ထိ သူမဆြဲႀကိဳးက ျပန္မေ႐ြးႏိုင္ေသး။ ေယာက်ၤားျဖစ္သူ ကိုေဇာ္ထြန္းျပန္လာလွ်င္ ဘယ္လိုရွင္းရမွန္းမသိ။ အခ်ိန္(၂)ပတ္ခန႔္ေတာ့ က်န္ပါေသးသည္။ မၿဖိဳးေရ မၿဖိဳး အိမ္ေရွ႕မွ ေခၚသံၾကားရသျဖင့္ သူမ အိမ္ေရွ႕သို႔ ထြက္ၾကည့္လိုက္သည္။ အိမ္ေရွ႕မွာေတာ့ အရပ္(၆)ေပခန႔္ရွိမည့္ အရပ္အေမာင္း ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ အသားခပ္ညိဳညိဳ ေယာက်ၤား တစ္ေယာက္။ အသက္က (၂၀)ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိဦးမည္။ လက္ထဲမွာလည္း ခရီးေဆာင္အိတ္ (၂)လုံးႏွင့္။ ဟိုေလ ဘာရွိလို႔လဲ မသိဘူးရွင့္။ လူ႐ြယ္က သူမကို စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္ေနသည္။ ထိုလူငယ္ကို သူမ ျမင္ဖူးသလိုလို။ ဘယ္ေနရာမွာ ျမင္ဖူးမွန္းမသိ။ ေဟာဗ်ာ မၿဖိဳးဘာၾကည့္ေနတာလဲ အမေမာင္ လင္းသူေလ လင္းသူ။ ၿဖိဳးငယ္အရမ္းအံ့ၾသေနသည္။ ဟယ္ လင္းသူ နင္ နင္ဟုတ္ပါတယ္ေနာ္။ ေဇာ္ထြန္းညီ လင္းသူ။ နယ္မွာေနတာ။ သူမတို႔ယူခါစက ႏို႔နံ႔မစင္သည့္ လူပ်ိဳေပါက္ေလး။ ယခုေတာ့ လူပ်ိဳႀကီးလုံးလုံး ျဖစ္ေနၿပီ။ “ငါ့ေမာင္ရယ္ အေၾကာင္းမၾကားဘာမၾကားနဲ႔။ လာလာ လက္ထဲကအထုပ္ေတြက အမကိုေပး” “အကိုေရာ” “မင္းအကိုက ခရီးထြက္သြားတယ္ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ေနမွျပန္လာမယ္” “ေၾသာ္” “ဒါနဲ႔ငါ့ေမာင္ကမလာစဖူး” “ကြၽန္ေတာ့္အလုပ္က ေငြရစရာရွိတာေလးေတြ လာေတာင္းတာ အမရဲ႕” “အရင္ကလည္း ေရာက္ျဖစ္တယ္ ေန႔ခ်င္း ျပန္ျပန္သြားလို႔။ ဒီတစ္ေခါက္က ေစာင့္ရမွာမို႔လို႔ပါ” “အမ ဒါကအမနဲ႔အကိုအတြက္ အက်ၤီနဲ႔ထမီ၊ ဒါကအကို႔အတြက္ ေဘာင္းဘီရွည္ေတြ အက်ၤီေတြ လက္ေဆာင္ေပါ့” “အို ငါ့ေမာင္ရယ္ အားနာစရာကြယ္ မလိုပါဘူး” မလိုပါဘူးဟု ေျပာေသာ္လည္း ၿဖိဳးငယ္ငယ္ကား လင္းသူဝယ္လာေသာ အဝတ္အစားမ်ားကို မ်က္လုံးမွ မခြာႏိုင္။

လင္းသူကား စီးပြားေရး အဆင္ေျပဟန္တူသည္။ ဝယ္လာေသာ အဝတ္အစားမ်ားကား ေစ်းႀကီးေသာ တံဆိပ္ေတြမွန္းသိသည္။ “ထမင္းစားခဲ့ၿပီးၿပီလား ငါ့ေမာင္” “စားခဲ့ၿပီးၿပီအမ လမ္းမွာစားခဲ့တာ” “ကြၽန္ေတာ္ေရခ်ိဳးခ်င္လွၿပီ ခရီးပန္းလာလို႔” “ဒါဆို နင့္အဝတ္ေတြ အခန္းထဲ ထည့္ထားလိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္” “ဟုတ္ ဟုတ္ မၿဖိဳး” လင္းသူတစ္ေယာက္ အခန္းထဲကကုတင္ေပၚမွာ ေျခပစ္လက္ပစ္လွဲခ်လိုက္သည္။မနက္ျဖန္က်မွပဲေငြရစရာရွိသည့္လူဆီသြားေတာ့မည္။ သူ႔အလုပ္ကေျပာရလွ်င္ေတာ့တရားမဝင္ေသာ မူးယစ္ေဆးဝါးေရာင္းဝယ္သည့္အလုပ္။ ဒီတစ္ခါအဖမ္းအဆီးမ်ားရွိသျဖင့္ ကယ္ရီမ်ားကေၾကာက္ေနေသာေၾကာင့္ ကိုယ္တိုင္လာပို႔ျခင္းျဖစ္သည္။ အကိုအိမ္ခဏလာတာက မနက္ျဖန္မွပိုက္ဆံရမည့္အတြက္ ပိုက္ဆံေစာင့္ရန္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ပင္ပန္းသျဖင့္ ေမွးခနဲအိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ နားထဲမွာစကားသံလိုလိုၾကားသျဖင့္ သူႏိုးလာသည္။ မိန္းမႏွစ္ေယာက္အသံ။ တစ္ေယာက္ကေတာ့ မရီးျဖစ္သူ ၿဖိဳးငယ္ငယ္အသံ။ “ၿဖိဳးငယ္ငယ္ နင့္ဆြဲႀကိဳးကဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ။ ဒီ(၃)(၄)ရက္အတြင္း မေ႐ြးႏိုင္ရင္ေတာ့ဆုံးၿပီေနာ္” “ခဏေလးေစာင့္ေပးပါဦးမစုရယ္ ကြၽန္မအဆင္မေျပေသးလို႔ပါ” “နင္ကလည္းဟာ ေက်ာ္သက္ထြန္းဆီမွာဟဲ့ နင့္ဆြဲႀကိဳးက ေက်ာ္သက္ထြန္းကို ေတာင္းပန္ၾကည့္ေလ။ ေက်ာ္သက္ထြန္းက သေဘာေကာင္းပါတယ္” ဘာေတြလဲမသိ။ ၾကားရသေလာက္ကေတာ့ မရီးျဖစ္သူ၏ဆြဲႀကိဳးက လူတစ္ေယာက္ထံ ေရာက္ေနသည္။ ေပါင္ထားသည့္ သေဘာရွိသည္။ အင္း မနက္ျဖန္ ပိုက္ဆံရရင္ေတာ့ မရီးျဖစ္သူ၏ဆြဲႀကိဳးကို ျပန္ေ႐ြးေပးဦးမွ လို႔စဥ္းစားမိသည္။ ဆက္ေျပာေနေသာစကားအရ မရီးျဖစ္သူက ဖဲဝိုင္းတစ္ခုမွာ ဖဲရႈံးၿပီးေပါင္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ဆက္နားေထာင္ေနလိုက္သည္။ “ဒါဆိုလည္းမစုေရ မနက္ျဖန္ ကြၽန္မ ကိုေက်ာ္သက္ထြန္းနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္တယ္” “ရတယ္ေလ ငါ့အိမ္မွာပဲလာေတြ႕လိုက္ေပါ့ ဟုတ္ၿပီလား” ပိုက္ဆံမ်ားကို လင္းသူကေက်ာပိုးအိတ္ထဲထည့္လိုက္သည္။ ကိုလင္းသူ ပိုက္ဆံေတြ ေရၾကည့္ဦးေနာ္ မေစ့မွာစိုးလို႔ဟု ဦးေအာင္ေမာင္းက ေျပာလိုက္သည္။ မလိုပါဘူးဗ်ာ ကိုေအာင္ေမာင္းကို စိတ္ခ်ၿပီးသားပါ။ ေငြကသိန္း(၃၀၀) ကြက္တိ။ ကိုေအာင္ေမာင္းလည္း ဒီတစ္ခါ ေနာက္ဆုံးပဲမဟုတ္လား။ “ဟုတ္တာေပါ့ ကိုလင္းသူရယ္ ဒီအလုပ္က အႏၲရာယ္နဲ႔မကင္းဘူးေလ။ ဒီတစ္ေခါက္ အပိုင္ဆိုၿပီး ခ်လိုက္တာပဲ” “အဟဲ ကြၽန္ေတာ္လည္းလုပ္သာလုပ္သာဖမ္းခံရမွာေတာ့ေၾကာက္တယ္ဗ်” လင္းသူက ရယ္က်ဲက်ဲျဖင့္ေျပာရင္း ဦးေအာင္ေမာင္းကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။ ဦးေအာင္ေမာင္း၏ တိုက္မွ သူတြက္လာခဲ့ၿပီး လမ္းထိပ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ လမ္းမွာျဖတ္လာေသာ တကၠစီတစ္စီးကို တားစီးၿပီး သူ႔အကိုရပ္ကြက္ရွိရာသို႔၏ျပန္လာခဲ့သည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ မၿဖိဳးမရွိ။ အိမ္တံခါးက ေသာ့ခတ္ထားသည္။ ဒါနဲ႔ သူလည္း မေန႔က မရီးျဖစ္သူ မၿဖိဳးေျပာေသာစကားကို သတိရသြားၿပီး လမ္းမွျဖတ္လာေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို “ေဟ့ ညီေလး ခဏေလာက္ေနပါဦးကြ။ ဒီရပ္ကြက္ထဲက မစုတို႔ အိမ္က ဘယ္နားလဲမသိ ညီေလး” “ဟိုေလဗ်ာ လမ္းထိပ္က ၿခံက်ယ္ႀကီးဗ်ာ ႏွစ္ထပ္အိမ္ ေဆးအစိမ္းေရာင္သုတ္ထားတယ္” သိပ္မေဝးလွေပ။ ဒါနဲ႔သူလည္း လမ္းထိပ္ကို ထြက္လာခဲ့သည္။ ထိုေကာင္ေလးျပေသာ အိမ္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၿခံတံခါးက ေစ့ထားသည္။ အိမ္ေရွ႕မွာလည္း ကားတစ္စီး ရပ္ထားတာကိုေတြ႕ရသည္။ အိမ္ထဲသို႔ဝင္ၾကည့္ေသာ္လည္း အိမ္ထဲတြင္ လူရွိဟန္မတူ။ မရီးျဖစ္သူက ဒီအိမ္လာတာေတာ့ ေသခ်ာသည္။ ဘယ္မ်ားေရာက္ေနၾကပါလိမ့္။ ထိုအခ်ိန္မွာ အိမ္အေပၚထပ္မွ အသံလိုလိုၾကားရသည္။ ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ေနေသာ အသံ။  “ရွင္ ရွင္ မယုတ္မာနဲ႔ေနာ္” ၿဖိဳးငယ္ငယ္ကား ကုတင္ေပၚတြင္ပက္လက္အေနအထား။ ေက်ာ္သက္ထြန္းက သူမကို အတင္းလုံးေနသျဖင့္ သူမက႐ုန္းေနသည္။ မစုကိုေအာ္ေခၚေသာ္လည္း မစုကမရွိ။ ေက်ာ္သက္ထြန္းက ဆြဲႀကိဳးကိစၥေျပာမည္ဆိုၿပီး မစုအိမ္မွာ ခ်ိန္းသျဖင့္လာခဲ့ရမွ ေက်ာ္သက္ထြန္းကား သူမကိုႀကံေနျခင္းျဖစ္သည္။ မလုပ္ပါနဲ႔ရွင္ မလုပ္ပါနဲ႔ ကြၽန္မကိုသနားပါေနာ္ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ကား သနားစဖြယ္ ေတာင္းပန္ေသာ္လည္း ေက်ာ္သက္ထြန္းက သနားမည့္ပုံမရွိ။

မစုက သက္သက္ေရွာင္ေပးသြားျခင္း ျဖစ္သည္။ ဝုန္း တံခါးတြန္းဖြင့္သံကို ၾကားလိုက္ရသည္။ လင္းသူကား အခန္းထဲမွ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ေဒါသ ေတာ္ေတာ္ထြက္သြားသည္။ မရီးျဖစ္သူ မၿဖိဳးငယ္ငယ္ကို လူတစ္ေယာက္က လုံးေနေသာျမင္ကြင္း။ “မင္း မင္း ဘယ္သူလဲ” ေက်ာ္သက္ထြန္းကား အနည္းငယ္လန႔္သြားသည္။ “ဘယ္သူလဲ ဆိုေတာ့ သူကငါ့အမပဲ။ လူယုတ္မာ” ခြပ္ခြပ္။ လင္းသူကား ေက်ာ္သက္ထြန္းပါးခ်ိပ္ကို ဘာမေျပာညာမေျပာ ပစ္ထိုးလိုက္သည္။ အရွိန္လြန္ၿပီးငိုက္က်လာေသာ ေက်ာ္သက္ထြန္းအရႈိက္ကို ဒူးနဲ႔ပစ္တိုက္လိုက္သည္။ ဒုစ႐ိုက္လုပ္ငန္း လုပ္ေနသူပီပီ အသတ္အပုတ္ ကြၽမ္းက်င္ေသာလင္းသူကို ေက်ာ္သက္ထြန္း မယွဥ္ႏိုင္။ ၾကမ္းျပင္ေပၚလဲက်သြားစဥ္ လင္းသူ ခြစီးၿပီး ပက္ပက္စက္စက္ ထိုးသည္။ ေက်ာ္သက္ထြန္းမ်က္ႏွာကား ရာသီလာသြားေခ်ၿပီ။ “ေမာင္ေလး ေတာ္ေတာ့လက္လြန္မယ္” ၿဖိဳးငယ္ငယ္က လင္းသူကို လွမ္းဆြဲလိုက္သည္။ ဒါေတာင္ ေက်ာ္သက္ထြန္းကို လွမ္းကန္ျဖစ္ေအာင္ ကန္လိုက္ေသးသည္။ “သြားရေအာင္ပါ ေမာင္ေလးရယ္ လာလာ” ဟုေခ်ာ့ေမာ့ၿပီး အတင္းဆြဲေခၚခဲ့ရသည္။ “အဟင့္ဟင့္ ေမာင္ေလးရယ္ တကယ္ေတာ့အမအမွားေတြပါ” အိမ္ေရာက္သည္ႏွင့္ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ကား သူမ အေၾကာင္းမ်ားကိုေျပာၿပီး ငိုေခ်ၿပီ။ ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း လင္းသူရင္ထဲ တစ္မ်ိဳးႀကီးျဖစ္သြားသည္။ မၿဖိဳးငယ္ငယ္ကို သနားမိသည္။ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ကလည္း ဒါကိုသိပါတယ္။ လင္းသူ သနားတတ္မွန္းသိလို႔ ပိုငိုျပပါတယ္။ သူ႔အကို သူမေယာက်ၤား ကိုေဇာ္ထြန္းသာ ဒီကိစၥကိုသိသြားလွ်င္ မိုးမီးေလာင္မွာေလ။ ဒီေကာင္ေလး သူ႔အကိုကို ျပန္မေျပာေအာင္ ဘယ္လိုႏႈတ္ပိတ္ရမလဲလို႔ စဥ္းစားေနတာ။ လင္းသူကား သူမငိုေနကတည္းက သူမပုခုံးကိုဖက္ကာ ေခ်ာ့ေနသည္။ “အမရယ္ မငိုပါနဲ႔ ဒီအေၾကာင္းေတြ အကိုႀကီးကိုျပန္မေျပာပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ အမဆြဲႀကိဳးကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္ ျပန္ဝယ္ေပးပါ့မယ္။ ဒီလူႀကီးနဲ႔ သြားမပတ္သက္နဲ႔ေတာ့” ၿဖိဳးငယ္ငယ္ကား ဝမ္းသာသြားသည္။ “အို ငါ့ေမာင္ရယ္။ အမ ဝမ္းသာလိုက္တာ လိမ္မာလိုက္တဲ့ငါ့ေမာင္” “ဟို ဟိုေလ အမ” သူ႔ရင္ကား တဒိန္းဒိန္းခုန္ေနသည္။ သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာ မရီးျဖစ္သူ ၿဖိဳးငယ္ငယ္၏ အိစက္ေသာ အထိအေတြ႕မ်ားက သူ႔ရင္ကို တဒုတ္ဒုတ္နဲ႔ ခုန္ေနေစေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ အမ ဟို ဟိုေလ လင္းသူ အသံမ်ား တုန္ယင္ေနသည္ကို ၿဖိဳးငယ္ငယ္သတိထားမိသည္။ သူမကြန္ယက္ထဲ မတ္ျဖစ္သူ လင္းသူ က်ေရာက္သြားၿပီဆိုတာကို သိသည္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ လင္းသူ ႏႈတ္ခမ္းကို သူမလက္ညိဳးျဖင့္ လွမ္းပိတ္လိုက္သည္။ “မေျပာနဲ႔ ငါ့ေမာင္။ မင္းရန္ကုန္ေရာက္တိုင္း အမတို႔အိမ္မဝင္ဘဲ ေရွာင္ဖယ္ဖယ္လုပ္ေနတာ ဘာေၾကာင့္လ”ဲ “ဟိုဟို အဲ့ဒါကေလ” “မေျပာနဲ႔ေတာ့ မင္းဟာေလမပြင့္မလင္းနဲ႔ မင္းအမကိုခ်စ္ေနတာမဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင့္မို႔ထင္တယ္ ဟင္းဟင္း” လင္းသူ မ်က္ႏွာမထားတတ္ေအာင္ ျဖစ္သြားသည္။ “ဟြန္း ခ်စ္ေနတာကို ခ်စ္လိုက္တာမဟုတ္ဘူး” ၿဖိဳးငယ္ငယ္ကား လင္းသူကို ဖက္ထားရင္း ေျပာလိုက္သည္။ “အခု မင္းကိုႀကီးလဲ မရွိဘူး မင္း ဘာေၾကာက္ေနတာလဲ။ မင္းကို အမခ်စ္ခြင့္ေပးတယ္ ခ်စ္ခ်င္သလို စိတ္ႀကိဳက္ခ်စ္ပစ္လိုက္စမ္းပါ ေမာင္ေလးရယ္” လင္းသူကား စိတ္ေတြလြတ္သြားေခ်ၿပီ။ မရီးျဖစ္သူ၏ ပါးကိုဖက္နမ္းလိုက္သည္။ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ရဲ႕ တုံ႔ျပန္မႈကလည္း ၾကမ္းသည္။ လင္းသူကို အျပန္အလွန္ နမ္းရႈပ္ၿပီး တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ သဲသဲမဲမဲနမ္းၾကသည္။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းေတ့ကာ လွ်ာခ်င္းဖလွယ္ၾကသည္။ လင္းသူရဲ႕ လက္တစ္ဖက္က အလိုလို မရီးျဖစ္သူရဲ႕ႏို႔ေတြကို တစ္ဖက္ကလည္း ထမိန္ေအာက္ကို လက္ရႈိကာ ပင္တီေပၚမွေနၿပီး အဖုတ္ကို လက္ျဖင့္ပြတ္ေနသည္။ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ကလည္း စကားမေျပာႏိုင္။ အသက္ရႈသံေတြျပင္းလာၿပီး သူမလက္ကလည္း လင္းသူလည္ပင္းကို လွမ္းဖက္ထားကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့စုပ္ရင္း တစ္ဖက္က လင္းသူပုဆိုးေအာက္မွ ေထာင္ထေနတဲ့လီးႀကီးကို ေမ်ာက္ငွက္ေပ်ာသီးရသလို ဆုပ္နယ္ ေပးေနပါတယ္။ ႏွစ္ေယာက္လုံးရဲ႕ ရမၼက္ႂကြသံ တဟင္းဟင္းေတြကလည္း ထြက္ေပၚ လာပါေတာ့တယ္။ အခန္းထဲကို သြားရေအာင္ ေမာင္ေလးရယ္ ေနာ္။ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ရဲ႕ ညဳတုတု ရမၼက္သံနဲ႔လႊမ္းေနတဲ့ စကားသံေလးအဆုံးမွာ ႏွစ္ဦးသားဟာ ေပြ႕ဖက္ နမ္းရႈပ္ရင္း ၿဖိဳးငယ္ငယ္တို႔လင္မယားအိပ္တဲ့ အခန္းထဲကို ေရာက္ရွိသြားပါတယ္။ အခန္းထဲေရာက္တဲ့အခါ မရီးျဖစ္သူၿဖိဳးငယ္ငယ္ကို ကုတင္ေပၚ တြန္းလွဲ လိုက္တဲ့အခါမွာ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ကလည္း သူ႔ကိုလွမ္းဆြဲလိုက္တာေၾကာင့္ သူလည္းကုတင္ေပၚ ထပ္ရက္ႀကီး လွဲက်သြားပါတယ္။ မရီးျဖစ္သူၿဖိဳးငယ္ငယ္ႏွင့္ မတ္ျဖစ္သူလင္းသူတို႔ဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အငမ္းမရ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းေတ့စုပ္ရင္း ၿဖိဳးငယ္ငယ္ရဲ႕ အက်ၤီၾကယ္သီးေတြကို လင္းသူက လမ္းျဖဳတ္ေနသလို လင္းသူရဲ႕ၾကယ္သီးေတြကို ၿဖိဳးငယ္ငယ္က လွမ္းခြၽတ္ေနပါတယ္။

လင္းသူရဲ႕ပုဆိုးကို ျဖဳန္းခနဲ ၿဖိဳးငယ္ငယ္က လွမ္းဆြဲခြၽတ္လိုက္ၿပီး ၿဖိဳးငယ္ငယ္ရဲ႕ထမိန္ကိုလည္း လင္းသူကလွ်ာ့လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ကလည္း ဖင္ကိုႂကြေပးလိုက္တာ လင္းသူကဆြဲခြၽတ္ၿပီး ထမိန္ကို ကုတင္ေအာက္ ခ်ထားပါတယ္။ လင္းသူကလည္း မရီးျဖစ္သူရဲ႕ မိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္း အလွအပေတြေၾကာင့္ ပိုမိုၿပီး ရမၼက္ႂကြလာပါတယ္။ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ရဲ႕ႏို႔ေတြကို လင္းသူက ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပဲ စို႔ေပးလိုက္တာေၾကာင့္ ၿဖိဳးငယ္အသည္းေတြ က်ိန္းသြားပါတယ္။ အို ေမာင္ အအ ။ သူမရဲ႕ႏို႔ႀကိးေတြကို စို႔ေနတဲ့ လင္းသူရဲ႕လီးႀကီးကို သူမအဖုတ္ဝေလးနဲ႔ ေတ့ေပးလိုက္တာနဲ႔ လင္းသူက အဖုတ္ထဲကို သူ႔လီးႀကီးကို စိုက္ထည့္လိုက္ပါတယ္။  ဖြတ္ ဒုတ္ အေမ့။ လင္းသူရဲ႕လီးႀကီးက သူမအဖုတ္အဆုံးထိ ဝင္သြားၿပီး အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ စိုက္ခ်ျခင္းခံလိုက္ရတာေၾကာင့္ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ ေအာ္မိလိုက္ပါတယ္။ လင္းသူရဲ႕ လီးႀကီးက ႀကီးလိုက္ ရွည္လိုက္တာလည္း လြန္ပါေရာ။ သူ႔အကို ေဇာ္ထြန္းထက္ႀကီးၿပီး တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ႀကီးပါ။ အမ နာလို႔လားဟင္ ကြၽန္ေတာ္ ရပ္လိုက္ရမလား။ လင္းသူက စိုးရိမ္သြားတာေၾကာင့္ ေမးလိုက္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ နည္းနည္း တင္းသြားပါတယ္။ “ဟြန္း လူအထဲကို သူ႔ဟာႀကီး အကုန္ထည့္ထားၿပီးမွ ရပ္လိုက္ရမလားတဲ့ ။ ခနဲ႔တာလား ဆက္လုပ္ေပါ့ အမဟာ ကြဲခ်င္ကြဲေပ့ေစ” ဒါေၾကာင့္ လင္းသူကလည္း မညႇာေတာ့ပါဘူး။ သူ႔လီးႀကီးကို မရီးျဖစ္သူ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ရဲ႕ အဖုတ္ေလးထဲကို မညႇာမတာကို ရက္ရက္စက္စက္ ေဆာင့္ခ်ေတာ့တာပါပဲ။ ဖြတ္ဖြတ္ ျဗစ္ စြပ္စြပ္ အအ ။ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ဟာ အဖုတ္ထဲ တရစပ္သြင္းထုတ္လုပ္ေနတဲ့ လင္းသူလီးႀကီး အရသာကို ေကာင္းေကာင္း အရသာခံေနပါတယ္။ သူမရဲ႕ လက္သည္းရွည္ေတြနဲ႔ လင္းသူရဲ႕ တင္ပါးေတြကို ကေယာင္ကတမ္း နဲ႔ကုတ္မိပါတယ္။ ဒီလိုလုပ္ခံရရင္ ေယာက်ၤားေလးေတြအေနနဲ႔ ပိုၿပီးစိတ္ႂကြတတ္တာကို သူမၾကားဖူးေပမဲ့ မရည္႐ြယ္ပဲလုပ္မိတာပါ။ ဒီလိုလုပ္လိုက္တာနဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္ လင္းသူရဲ႕လက္ေတြက သူမႏို႔ႏွစ္လုံးကိုကိုင္ၿပီး အားရပါးရ ေဆာင့္ပါေတာ့တယ္။ ဖြတ္ ဖြတ္ ရီးအား ကြၽီကြၽီ ။ လင္းသူရဲ႕ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ျပင္းထန္လြန္းတာေၾကာင့္ ကုတင္ႀကီးကလည္း တက်ီက်ီသံေတြ ျမည္ကုန္ပါၿပီ။ “အင္းအင္း အ အ အို ေမာင္ေလး ေမာင္ေလး အအ” ၿဖိဳးငယ္ငယ္ရဲ႕ ႏႈတ္က ကေယာင္ကတမ္းနဲ႔ ေအာ္ညဥ္းသံေတြ ထြက္လာၿပီး သူဖရဲ႕တင္ပါးႀကီးေတြ ေကာ့ေကာ့တက္လာကာ သူမရဲ႕ဖင္ကို ရႈံ႕ရႈံ႕ၿပီး သူမအဖုတ္ထဲ ဝင္လာတဲ့ မတ္ျဖစ္သူလင္းသူရဲ႕ လီးႀကီးကို အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြနဲ႔ ညႇပ္ၿပီး ညႇစ္ညႇစ္ေပးေနသလို သူမရဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း ေမြ႕ယာေပၚမွာ ခင္းထားတဲ့ အိပ္ယာခင္းစေတြကို ဆုပ္ၿပီး ဆြဲေနပါတယ္။ ဖြတ္ဖြတ္ ရွီး စြပ္ “အင္း အင္း ေမာင္ေလး” လင္းသူမွာလည္း သူ႔လီးကို မရီးျဖစ္သူၿဖိဳးငယ္ငယ္က အဖုတ္နဲ႔ ညႇစ္ညႇစ္ေပးေနတာေၾကာင့္ လိုးရတာ အရမ္းေကာင္းေနပါတယ္။ ေမာင္ေလး ေမာင္ေလး အအ ေဆာင့္ေဆာင့္ ေမာင္ ျမန္ျမန္ေဆာင့္ပါ။ အမထြက္ေတာ့မယ္။ ဖြတ္ ဖြတ္ ပလြတ္ ပလြတ္ ျပစ္ျပစ္။ လင္းသူလည္း အားႀကိဳးမာန္တက္နဲ႔ လိုးလိုက္တာ မရီးျဖစ္သူၿဖိဳးငယ္ငယ္ဟာ ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ဟစ္ၿပီးေနာက္ ဖင္ႀကီး ေကာ့တက္လာကာ အဖုတ္ထဲမွ ေစာက္ရည္ေတြ ထြက္သြားပါတယ္။ သူလည္း လေရေတြကို ၿဖိဳးငယ္ငယ္ရဲ႕ ေစာက္ေခါင္းထဲကို တျဗင္းျဗင္း ဆန႔္ငင္ဆန႔္ငင္နဲ႔ပန္းထုတ္ၿပီး ၿဖိဳးငယ္ငယ္ေပၚ ေမွာက္ရက္ႀကီး အဖုတ္နဲ႔လီး တပ္ရက္ႀကီး ထပ္က်သြားကာ ၿဖိဳးငယ္ရဲ႕ႏို႔ေတြေပၚမွာ မ်က္ႏွာအပ္ၿပီး အေမာ ေျဖေနပါတယ္။လင္းသူဟာ မရီးျဖစ္သူ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ႏို႔ေတြေပၚမွာ ေမွာက္ေနရင္း ၿဖိဳးငယ္ငယ္ကို ဘယ္လို ထပ္လိုးရမလဲလို႔ စဥ္းစားေနပါတယ္။ သူဇာတ္ကားေတြထဲကလို မရီးျဖစ္သူကိုဖင္ပါ ခ်ဖို႔စဥ္းစားေနတာပါ။ “အမ ကြၽန္ေတာ့္ကို ခ်စ္လားဟင္” “ေမာင္ေလး ဘယ္လိုေမးလိုက္တာလဲ။

မမမင္းကိုခ်စ္လို႔ပဲ လိုက္ေလ်ာခဲ့တာေလ” “ဒါဆို အမကို ေမာင္ေလး တစ္ခုေလာက္ ေတာင္းဆိုခ်င္တယ္” “ေမာင္ေလးသေဘာေလ” “ဟိုေလ အမကို ဖင္လိုးခ်င္လို႔” “ၿဖိဳးငယ္မ်က္ႏွာေလး ငယ္သြားသည္။ သူမ၏ မတ္ေတာ္ေမာင္ ခ်စ္ေမာင္ေလးက သူမဖင္ကို လိုးခ်င္သည္ဆိုေတာ့ေလ” “ေမာင္ေလးရယ္ ဖင္ကိုေတာ့မလုပ္ပါနဲ႔ကြယ္။ အမကိုသနားပါ နင့္အကိုေတာင္ တစ္ခါမွမလိုးဖူးဘူး” “အိုဗ်ာ မမ အဲ့ဒါဆို ကြၽန္ေတာ့္ကို မခ်စ္ဘူူးလို႔ပဲ မွတ္လိုက္မယ္” ၿဖိဳးငယ္ငယ္အက်ပ္႐ိုက္သြားသည္။ “ဟြန္း သိပ္ဆိုးတဲ့ေကာင္ေလး လုပ္လုပ္သိပလား ျဖည္းျဖည္းေတာ့လုပ္ေနာ”္ “အင္းပါ မမရဲ႕” ၿဖိဳးငယ္ငယ္ကား ကုတင္ေပၚတြင္ ေလးဖက္ေထာက္ကာ ဖင္ဗူးေတာင္းေထာင္ေပးလိုက္သည္။ ျပဴးကားေနေသာ ဖင္ေဖြးေဖြးႀကီးမ်ားအလယ္တြင္ ၿဖိဳးငယ္ငယ္၏ စအိုေပါက္ ညိဳတိုတိုေလးက ထြက္လာသည္။ လင္းသူလည္း မရီးျဖစ္သူ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ ေနာက္တြင္ ဖင္ၾကားတြင္ မ်က္ႏွာအပ္လိုက္ၿပီး စအိုေပါက္ကို ယက္လိုက္သည္။ အို ေမာင္ေလး မ႐ြံဘူးလားကြယ္။ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ကား သူမရဲ႕ဖင္ကို လင္းသူ ယက္ေပးၿပီး ဆြသျဖင့္ သိပ္ႀကိဳက္သြားသည္။ ခ်စ္တာကိုးမမရဲ႕။ လင္းသူကား သူမကို အရမ္းခ်စ္တယ္လို႔ ထင္ျမင္သြားသည္။ လင္းသူကား ၿဖိဳးငယ္ငယ္ဖင္ေပါက္ကို တံေတြးမ်ားျဖင့္ ေထြးခ်လိုက္ၿပီး သူ႔လီးကိုလည္း တံေတြးမ်ားျဖင့္ ပြတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ မရီးျဖစ္သူၿဖိဳးငယ္ငယ္၏ ဖင္ေပါက္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးအား ေတ့လိုက္သည္။ “ေမာင္ ေျဖးေျဖးလုပ္ေနာ္” “အင္းပါ” ဖင္ကား အရမ္းက်ပ္သျဖင့္ လင္းသူက ဂ႐ုတစိုက္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထည့္လိုက္သည္။ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ကား ဖင္ကို ပါကင္ေဖာက္ခံရသျဖင့္ သနားစဖြယ္ေအာ္ေတာ့သည္။ အေမေရ ေသပါၿပီ ကြၽတ္ကြၽတ္ ။ လင္းသူရဲ႕ လီးႀကီးကား ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ၿဖိဳးငယ္ငယ္ရဲ႕ဖင္ေပါက္ က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲ စိုက္ဝင္သြားသည္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေခ်ာ့သြင္းသည္။ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ကား နာက်င္မႈေၾကာင့္ တအားအားေအာ္ဟစ္ၿပီး သက္သာလိုသက္သာျငား ဖင္ႀကီးကို ေကာ့ထားသည္။ ဖင္ႂကြက္သားမ်ား၏ ညႇစ္အားေၾကာင့္ လင္းသူ လီးမွာလည္း ျပဳတ္တူျဖင့္ ညႇပ္ခံထားရသလို တင္းက်ပ္ၿပီး ခံစားေနရသည္။ အအ ေမာင္ေလးေရ။ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ဖင္ႀကီးထဲတြင္ သြင္းထုတ္လုပ္ေနေသာ လင္းသူမွာ ဖင္လိုးရတာ ေကာင္းလာသလို ဆယ္ခ်က္အေက်ာ္တြင္ ၿဖိဳးငယ္လည္း အရမ္းေကာင္းလာသည္။ ဖြတ္ ဖြတ္ ။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဖင္လိုးၿပီး လီးဆြဲထုတ္ေသာအသံက အခန္းထဲတြင္ မွန္မွန္ေလး ထြက္ေပၚေနသည္။ ေဆာင့္ေဆာင့္ ေမာင္ေလးေရ အင္းအင္း။ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ရဲ႕အဖုတ္ကို လက္ျဖင့္ႏႈိက္ၿပီး ေစာက္စိကို ကလိကာ ၿဖိဳးငယ္ငယ္စိတ္မ်ားႂကြေအာင္ လင္းသူက ဖိေနသျဖင့္ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ကား ဖင္ခံရတာကို ႀကိဳက္လာသည္။ လင္းသူလည္း ဖင္ညႇစ္အားဒဏ္ကို မခံႏိုင္သျဖင့္ ၿဖိဳးငယ္ဖင္ထဲ လေရမ်ား ပန္းထြက္ၿပီး။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ လင္းသူကား သူ႔လီးႀကီးကို ဆြဲထုတ္လိုက္ေသာ အခါတြင္ ၿဖိဳးငယ္ငယ္၏ ဖင္ေပါက္ထဲမွ သူ႔လေရမ်ား ထြက္က်လာေလေတာ့သည္။ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ကား ေမွာက္ခုံႀကီးက်သြားကာ လင္းသူကား သူမေဘးနားဝင္လွဲလိုက္ၿပီး သူမလည္ပင္းမ်ားကို တရႈံ႕ရႈံ႕နမ္းေနေတာ့သည္။ “အမ အမကိုလုပ္ရတာ မဝေသးဘူးဗ်ာ တစ္သက္လုံး ဒီလိုေနရရင္ေကာင္းမယ္” “အိုေမာင္ေလးရယ္ မင္းအကိုျပန္မလာခင္ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ အခ်ိန္ရေသးတယ္” “အမကိုစိတ္ႀကိဳက္တာခ် ပါးစပ္ေရာ အဖုတ္ေရာ ဖင္ေရာ တစ္ေနကုန္တာခ် သိလား ငါ့ေမာင္ ဟင္းဟင္း တစ္ေနကုန္ ငါ့ေမာင္ အလိုရွိသလို မမကိုသုံး ခ္ခ္” ၿဖိဳးငယ္ငယ္ကား ရမၼက္လႊမ္းေသာအသံျဖင့္ လင္ငယ္ေလးလင္းသူကို ျပန္ဖက္ရင္း ခပ္ခြၽဲခြၽဲညဳလိုက္ပါတယ္။ မစုကား တဆတ္ဆတ္တုန္လာေသာ ေျခေထာက္မ်ားကို အႏိုင္ႏိုင္ထိန္းေနရသည္။ ျမင္ခဲ့ရေသာ ျမင္ကြင္းမ်ားေၾကာင့္ သူမ ထမိန္ေပၚမွာလည္း သူမစိတ္ထန္သျဖင့္ က်လာေသာ ေစာက္ရည္မ်ားေၾကာင့္ အကြက္ႀကီးျဖစ္ေနၿပီ။ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ကို ရန္ေတြ႕ရန္ လိုက္လာေသာသူမသည္ ၿဖိဳးငယ္ငယ္အိမ္ ေရာက္ေသာအခါ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ကို သူမ မတ္ျဖစ္သူက ဘြတ္ေနေသာျမင္ကြင္းကို ေခ်ာင္းၾကည့္ၿပီး သူမပါ အရွင္လတ္လတ္ ထိုေနရာမွာ အစားထိုးခံခ်င္စိတ္ ျဖစ္ေပၚသြားသည္။ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ကလည္း သူမထင္သလို ငအေတာ့မဟုတ္။ မတ္ကို လင္ငယ္ေတာ္ၿပီး အေပါက္စုံကုန္းေနသည္။ သူမမတ္ေတာ္ေမာင္ကလည္း ေက်ာ္သက္ထြန္းထက္ ႐ုပ္သန႔္သည့္အျပင္ လီးႀကီးကလည္း ေက်ာ္သက္ထြန္းထက္ ႀကီးၿပီးရွည္တာကို သူမ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ၿဖိဳးငယ္ငယ္တို႔လိုးပြဲကို သူမ အားရေအာင္ ဆက္လက္ၾကည့္ရႈေနသည္။ ဘယ္ႏွစ္ခ်ီမွန္းကို မမွတ္မိ။ ဖင္ေထာင္လိုးေရာ၊ မုဆိုးထိုင္လိုးေရာ၊ ပက္လက္လိုးေရာ နည္းေပါင္းစုံျဖင့္ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ႏွင့္ သူမ မတ္ေတာ္ေမာင္(လင္ငယ္)တို႔ လိုးပြဲကို တစ္ေနကုန္ေခ်ာင္းၿပီး ဘယ္သူမွမသိေအာင္ အသာအယာ ၿခံထဲမွ ထြက္ခြာခဲ့သည္။ “ဟင္းဟင္း လင္းသူေရ ေနာက္တစ္ေခါက္လာမွ အပိုင္ ဆြဲစားလိုက္ဦးမယ္” ဟု ႀကဳံးဝါးလိုက္သည္။  ေဇာ္ထြန္းကား နယ္သို႔ခရီးထြက္လာမွျပန္လာသည္။ ခ်စ္ဇနီးေလး ၿဖိဳးငယ္ငယ္က သူ႔ညီလင္းသူ သူမရွိခ်ိန္ လာသြားေသးတယ္လို႔ ေျပာတယ္။ နယ္မွာအလုပ္ရွိလို႔ သူမေရာက္ခင္တစ္ရက္ကပဲ ျပန္သြားတယ္တဲ့။ ရပ္ကြက္ထဲမွာလည္း သူခိုးေတြက ေသာင္းက်န္းေနသျဖင့္ စိတ္တထင့္ထင့္ႏွင့္ ခ်စ္ဇနီးကိုစိတ္မခ်ဘဲ ခရီးထြက္သြားေသာ သူ႔အေနျဖင့္ ညီငယ္ေလးလင္းသူ သူမရွိတုန္း သူ႔အိမ္မွာလာတည္းရင္း ေစာင့္ေရွာက္ ေပးသြားတာကို ေက်းဇူးတင္ေနမိသည္။ ဇနီးျဖစ္သူကလည္း ေျပာသည္ အိမ္မွာ သူခိုးခဏခဏကပ္သည္။ လင္းသူရွိလို႔သာတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ လင္းသူကိုဖုန္းဆက္ၿပီး ေနာက္တစ္ခါ သူခရီးထြက္လို႔ ညီငယ္လင္းသူ ရန္ကုန္ေရာက္လာလွ်င္ သူ႔အိမ္မွာပဲအိပ္ဖို႔ ႀကိဳမွာထားလိုက္သည္။ လင္းသူကလည္း ေရာက္ျဖစ္လွ်င္ ဝင္တည္းပါမည္ဟု ျပန္ေျဖသျဖင့္ သူေပ်ာ္သြားသည္။ ၿဖိဳးငယ္ငယ္ကေတာ့ သူ႔ေယာက်ၤားကို ကုမၸဏီမွ ခရီး ခဏခဏထြက္ခိုင္းပါေစ ဆုေတာင္းေနသည္။ ၿပီးေတာ့ မစုကလည္း အခုတေလာ သူ႔ကို သေဘာေကာင္းေနသည္။ ၿပီးေတာ့ ဟိုတစ္ခါလာတည္းတဲ့ နင့္ေမာင္ေလးကို အမကို မိတ္ဆက္ေပးပါ ဟုေျပာၿပီး လက္ေဆာင္မ်ား ခဏခဏဝယ္ေပးသျဖင့္ ဒီတစ္ခါလာလွ်င္ မိတ္ဆက္ေပးမည္ဟု အာမခံထားရသည္။ ဘာေၾကာင့္မွန္းေတာ့မသိ တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုပဲေလ…ၿပီးပါၿပီ။