ဖိတ်စာရောက်လာသော်လည်း မသွားဖြစ်ခဲ့ပေ

ထွန်းမောင်တို့တစ်ရုံးလုံး စိတ်လှုပ်ရှားနေကြသည် ။ ရုံးကိုစာဝင်ထားသည်။ အင်ဂျင်နီယာမမတစ်ယောက် အသစ်ဝင်လာမည်တဲ့။ အင်ဂျင်နီယာမမမရောက်ခင်တည်းက သူနေဖို့အခန်း ရေချိုးခန်းအိမ်သာကအစ ထွန်းမောင်တို့အဖွဲ့က ပြင်ဆင်ပေးထားကြရသည်။ မန်နေဂျာကြီးကတော့ ဒီနေ့လာမယ်လို့ထွန်းမောင်တို့ကို အသိပေးထားလေရဲ့။ အရင်တည်းက အွန်လိုင်း မှာ အင်ဂျင်နီယာမမတွေရဲ့ပုံတွေမြင်ဖူးထားတော့ ပုံထဲကလို အလှပဂေးလေးတစ်ယောက်လာမယ်ဆိုတာတော့ ထွန်းမောင်တို့ ကြိုသိနေကြသည်။ ဟော လာပါပြီဗျာ ကားပေါ်မှ သူမဆင်းလာသည်။ အရပ်ကငါးပေငါး ခါးသေးရင်ချီကလေး ဝတ်ထားတဲ့ အင်ဂျင်နီယာအီကျီင်္ကြပ်နဲ့ သူမအရမ်းလိုက်ဖက်နေသလို အသားဖြူတာလေးက သူမအလှကို ပိုပေါ်လွင်စေအောင် ကူညီနေသလိုပင်။ မန်နေဂျာကြီး ရုံးခန်းတွင်းသို့ သူမဝင်သွားသည်ကို ထွန်းမောင်တို့တစ်စုငေးကြည့်နေကြရသည်။ လမ်းလျောက်တာလေးက ကနွဲ့ကလျနှင့် ခြေတစ်လှမ်းလှမ်းတိုင်း အီကျီ အကြပ် ကြောင့် ခန္ဓာကိုယ်တင်သားရင်သားအလှတွေက လှချင်တိုင်း လှနေတော့သည်။ အင်ဂျင်နီယာမမ နာမည်က ဆုရည်တဲ့။ နာမည်လေးကလဲလှ လူကလည်းလှ ဒီလိုမိန်းကလေးနဲ့ ဖူးစာဆုံရင်ကောင်းမှာပဲလို့ ထွန်းမောင်စိတ်ကူးယဉ်မိသည်။ ဒါပေမယ့် အဆင့်ချင်းကွာလွန်းသည်။ သူမက ကို့အထက်လူကြီးလည်းဖြစ်တော့ မမှန်းရဲပေ။ ဆုရည်မှာ ချစ်သူရှိသည်။ သူမချစ်သူက ရုံးအပြင်မှာရပ်စောင့်နေတာ သူမကိုရုံးထဲထိ လိုက်ပို့ပေးပြီး သူမရုံးထဲကပြန်ထွက်လာမှ အကွယ်တစ်နေရာသွားပြီး နှူတ်ဆက်အနမ်းပေးပြီး သူ့ချစ်သူပြန်သွားသည်။ ဆုရည်အတွက် နေဖို့အဆောင်ကို ထွန်းမောင်တို့အဖွဲ့ကပဲ အထုပ်တွေကူထမ်းပေးပြီး လိုက်ပို့ရသည်။ သူမနေဖို့အခန်းထဲ ကူညီညာလုပ်ပေးကြရသည်။ ဆိုဒ် က မိသားစုဝင်တစ်ချို့ပါ လာကူညီပေးကြသည်။ သူမအနေနဲ့ ဆိုဒ်ထဲက လူတွေလာကူညီပေးလို့ ဝမ်းသာနေပုံရသည်။ ထွန်းမောင်အိမ်မပြန်ခင် သူမမျက်နှာလေးကိုခိုးပြီး ကြည့်နေမိသည်။ ညရောက်တော့ ထွန်းမောင်အိပ်ယာထဲမှာ ဆုရည်နာမည်လေးမှန်းပြီး ထုရတာပေါ့။ ညတိုင်းထွန်းမောင်အတွက် အိပ်ယာထဲက စိတ်ကူးယဉ်ပင်တိုင် မင်းသမီးကတော့ ဆုရည်ပေါ့။ ‘အား.ဆုရယ်အရမ်းချစ်မိနေပြီကွာ’ ‘ဆုရည်စုပ်ပေးတာအရမ်းကောင်းတယ်ကွာ ဒစ်လေးကို လျှာလေးနဲ့ကစားပေးနော်’ ထွန်းမောင်တစ်ယောက် စိတ်ကူးယဉ်ပြီး ထုနေတုန်း ဖီးးအတက်လွန်ပြီး ပါးစပ်ကယောင်ပြီး အသံထွက်သွားမိသည်။ ’ဟျောင့်… မှန်းမနေနဲ့ အင်ဂျင်နီယာမမက ချစ်သူရှိတယ် ပြီးတော့ သူနဲ့ငါတို့က ရာထူးချင်းလဲ ကွာတယ် မဖြစ်နိုင်ဘူး ထွန်းမောင်ရေ’ ဘေးခုတင်က သူငယ်ချင်းကအားပေးစကားပြောသွားသည်။ ‘တစ်ခါလောက်ဆုရည်နဲ့လိုးခွင့်ရရင်တော့ ငါသေပျော်ပါတယ်ကွာ’ ထွန်းမောင်စိတ်ထဲရေရွတ်မိသည်။ ဒီနေ့ရုံးတက်တော့ ဆုရည်မျက်နှာသိပ်မကောင်းပေ။ သူ့ရုံးခန်းထဲ ဝင်သွားစဉ် ထွန်းမောင်စားပွဲခြေထောက်ကို ခလုတ်တိုက်သွားလိုက်သေးသည်။ ‘ဆောရီး ကိုထွန်းမောင်’ လို့ုဆုရည်ကပြောသွားသည်။ ‘ရပါတယ်ဆုရည်ရယ် ဆုရည်ကို့စားပွဲခြေထောက်ကို ခလုတ်တိုက်ရုံတင်မကဘူး ကို့နှလုံးသားကိုခလုတ်တိုက်ခဲ့တာကြာပေါ့ကွယ်’ သူမရုံးခန်းထဲသို့ ထွန်းမောင် ဝင်စာဖိုင်သွားပို့တော့ ဆုရည်သူ့ချစ်သူနဲ့ ဖုန်းဆက်နေသည်။ စကားသံကမာနေသည်။ သူ့ချစ်သူနဲ့ အဆင်မပြေဘူးထင်သည်။ ထွန်းမောင် ဖိုင်တွဲလေးကို သူမစားပွဲပေါ်တင်ပေးပြီး ပြန်ထွက်လာသည်။

ဆုရည်တစ်ယောက် သူ့ချစ်သူနဲ့ အဆင်မပြေတာ ရက်ရှည်ဖြစ်လာတာကို ထွန်းမောင်ရိပ်မိလာသည်။ ရုံးရောက်တာနဲ့ ဆုရည်သူ့ချစ်သူနဲ့ ဖုန်းပြောရင်း ရန်ဖြစ်နေတာပဲ ခဏခဏမြင်နေရသည်။ တခါတရံ ဆုရည်စားပွဲပေါ်မှောက်ရက်လေး ငိုနေသည်ကို မြင်ရသည်။ ‘ဖြစ်ရလေချစ်ရတဲ့ဆုရည်ရယ် ဆုရည်မျက်ရည်တစ်ပေါက်ကျတိုင်း ကို့ရင်ထဲနာကျင်ရတာ ဆုရည်မသိလေသလားကွာ….’ ဒီနေ့စနေနေ့ဆိုတော့ ရုံးပိတ်ပေမယ့် ထွန်းမောင်ရုံးကိစ္စတွေရှိသေးလို့ ရုံးကိုလာခဲ့ရသည်။ ဝင်စာဖိုင်တွေကို စီသည်။ ထွက်စာဖိုင်တွေအတွက် စာစီစာရိုက်သည်။ ထိုစဉ် ရုံးထဲ ဆုရည်ဝင်လာသည်ကို အမှတ်မထင်မြင်လိုက်ရသည်။ မြန်မာဝတ်စုံလေးနဲ့ ပါတိတ်ဆင်ပန်းရောင်လေးကို ဝမ်းဆက်ဝတ်ထားတဲ့သူမအလှက ထွန်းမောင်အတွက် နတ်သမီးလေးတစ်ပါးအလားပင်။ ‘ဆုရည်ဒီနေ့ရုံးလာတာလား ဒီနေ့ပိတ်ရက်လေ’ ထွန်းမောင်ဆီးကြိုနှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ ‘ဟုတ်တယ် ကိုထွန်းမောင်ရေ ဟိုနေ့တွေက မပြီးသေးတဲ့ အလုပ်တွေကိုပိတ်ရက်မှ အစားပြန်လုပ်ရတာ’ ဆုရည်ကပြန်ဖြေသည်။ ဆုရည်သူ့ရုံးခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။ ထွန်းမောင်စာစီစာရိုက် ဆက်လုပ်နေသော်လည်း စိတ်တွေက ရုံးခန်းထဲဝင်သွားဖို့ပဲ တိုက်တွန်းနေသည်။ တစ်ရုံးလုံးမှာ သူနဲ့ဆုရည်နှစ်ယောက်တည်းရှိသည်။ စိတ်ရှိလက်ရှိကို ကြိုက်သလိုဝင်လုပ်လို့ရတဲ့ အနေအထား။ ထွန်းမောင်စိတ်ထဲ လွန်ဆွဲနေသည်။ နောက်ဆုံးတော့ သူမရုံးခန်းထဲမဝင်ဖြစ်ပဲ တံခါးဝမှနောက်ပြန်အလှည့်မှာ အခန်းထဲက ခွမ်း ဆိုတဲ့အသံကြောင့် ထွန်းမောင်ကပျာကယာ သူမရုံးခန်းထဲပြေးဝင်သွားလိုက်သည်။’ ဆုရည်ဘာဖြစ်လို့လဲ ကျွန်တော်ဘာကူညီပေးရမလဲ’ ‘ကော်ဖီခွက်ကျကွဲသွားတာ ကိုထွန်းမောင်ရေ ခုတလော စိတ်နဲ့ လူနဲ့သိပ်မကပ်ဘူးဖြစ်နေတယ် အလုပ်လုပ်ရင်း ခေါင်းကြည်အောင် ကော်ဖီဝယ်လာတာ ခုကျကွဲသွားပြီး ကော်ဖီတွေပါကုန်ပြီ’ ‘ကျနော်ကြမ်းပြင်မှာပေကုန်တာတွေ ကူရှင်းပေးမယ် ပြီးရင် ကော်ဖီအသစ်ဝယ်ပေးပါ့မယ်’ ‘ကျေးဇူးပဲ ကိုထွန်းမောင်သာရုံးမှာမရှိရင် ကျွန်မတစ်ယောက်တည်း ရွာပျက်နေမှာ’ ထွန်းမောင်ကြမ်းပြင်ပေါ်မှကော်ဖီတွေနှင့် ဖန်ကွဲစတွေကို ကူရှင်းပေးလိုက်သည်။ ‘ကိုထွန်းမောင် ပိုက်ဆံယူသွားလိုက် ကော်ဖီဖိုးရော ဖန်ခွက်ဖိုးအတွက်ပေါ့’ ‘ရပါတယ် ဆုရည်ရယ် ဖန်ခွက်တွေရုံးမှာရှိပါသေးတယ် ကော်ဖီကျွန်တော်စိုက်ဝယ်ခဲ့မယ် ပြန်ရောက်မှပြန်ပေးပါ’ ထွန်းမောင်သူမအတွက် မြို့မှာအကောင်းဆုံး ကော်ဖီဆိုင်ကကော်ဖီသွားဝယ်သည်။ ပြန်လာတော့ လမ်းမှာဆိုင်ကယ်စီးလာရင်း စဉ်းစားမိသည်။ ‘ရေဆေးငါးကြီး ငါ့လက်ထဲရောက်နေပြီပဲ ငါလုပ်သင့်တာ လုပ်ရတော့မယ်’ ဒီတစ်ခါတော့ စိတ်ရိုင်းက အနိုင်ယူသွားသည်။ အပြန်လမ်းမှာ ဆေးဆိုင်တစ်ဆိုင်ဝင်ပြီး အိပ်ဆေးတစ်ကတ်ဝယ်လာလိုက်သည်။ ရုံးပြန်ရောက်တော့ ဆုရည်အတွက်ကော်ဖီကို ခွက်ထဲထည့်နေရင်း အိပ်ဆေးကို အမှုန့်ကြိတ်ပြီးထည့်ပေးလိုက်သည်။ ‘ကော်ဖီရပါပြီ ဒီမြို့မှာအကောင်းဆုံးကော်ဖီပါဗျား’ ‘ကျေးဇူးပါကိုထွန်းမောင်ရေ ဆုရည်က ဒီမြို့မှာတာဝန်ကျတာမကြာသေးတော့ ဘယ်ဆိုင်ကောင်းတယ်ဆိုတာ မသိသေးဘူး ကိုထွန်းမောင်ကျေးဇူးတွေ များလှပါပြီ’ ‘ရပါတယ်ဗျာ’ ထွန်းမောင်စိတ်ထဲကျိတ်ပြုံးထားလိုက်သည်။ထွန်းမောင်ရုံးခန်းအပြင်ထွက်ပြီး အလုပ်ဆက်လုပ်နေလိုက်သည်။ ၁၅မိနစ်လောက်ကြာတော့ ထွန်းမောင်ရုံးခန်းထဲ ဝင်ကြည့်လိုက်သည်။ ဆုရည်တစ်ယောက် စားပွဲပေါ်မှာမှောက်ရက်သားလေး အိပ်ပျော်နေလေပြီ။

ဆုရည်၏ ကိုယ်တွင်းအလှတွေက လှချင်းတိုင်းလှနေကြသည်။ ထွန်းမောင်ရင်ထဲဗလောင်ဆူလှပြီ။ ‘အရမ်းလှတယ် ချစ်ရတဲ့ဆုရည်ရယ်’ ထွန်းမောင် ဆုရည်ကိုချီပြီး စားပွဲပေါ်ပက်လက်တင်ထားလိုက်သည်။ ဆုရည်ရဲ့နှူတ်ခမ်းသားလေးတွေကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ဆုရည်ကတော့ အိပ်ပျော်နေဆဲ။ ဆုရည်ရဲ့ပါးစပ်ထဲသို့လျှာထိုးပြီး ကလိလိုက်သည်။ လက်တစ်ဖက်က ဆုရည်ရဲ့နို့အုံလေးကို ဖျစ်ညှစ်နေသည်။ ဆုရည်ရဲ့အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်ပစ်လိုက်တော့ အဝတ်အစားမဲ့ ဆုရည်တစ်ယောက်စားပွဲပေါ်ပက်လက်ကလေး လှချင်တိုင်းလှနေလေသည်။ ထွန်းမောင်ဆုရည်ရဲ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုစုပ်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို လျှာထိပ်လေးနဲ့ကစားပေးတော့ ဆုရည်ထံမှ ငြီးသံလေးထွက်လာသည်။ လက်တစ်ဖက်က ဆုရည်ရဲ့စောက်ဖုတ်အဝလေးကို ကလိပေးနေလေသည်။ ထွန်းမောင်တစ်ယောက် ကာမစိတ်တွေ ထိန်းမနိုင်တော့ပေ။ လီးကို ဆုရည်လက်ထဲဆုပ်ကိုင်စေပြီး ဂွင်းထုလိုက်သည်။ ခုနစ်လက်မနီးပါးရှိသောလီးကြီးက အသင့်အနေအထားထိရောက်ရှိလာလေသည်။ ဆုရည်ကိုပက်လက်အနေအထားထားပြီး စောက်ဖုတ်ဝမှာ လီးတေ့ပြီးပွတ်ဆွဲလိုက်တော့ ဆုရည်ခါးလေးကော့တက်လာသည်။ ထွန်းမောင် စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ ဆုရည်စောက်ဖုတ်ထဲလီးကို ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ ‘အား’ ဆုရည်မချိမဆန့် သဲ့သဲ့လေးငြီးသည်။ အသွင်းအထုတ်လေးဆယ်လောက်လုပ်လိုက်ပြီး ထွန်းမောင် ဆုရည်ကို စားပွဲပေါ်မှောက်ခုံအနေအထားပြောင်းပြီး ထပ်လိုးသည်။ ဆုရည်တစ်ယောက် အသိစိတ်ဝင်တစ်ဝက်မဝင်တစ်ဝက်ဖြင့် ကာမရေယာဉ်ကြောထဲစီးဝင်နေသည်။ ဆုရည်နှစ်ခါတောင် ပြီးသွားသော်လည်း သုက်ထိန်းကောင်းသော ထွန်းမောင်မပြီးသေးပဲ စိတ်ကြိုက်ပုံစံများပြောင်းပြီးလိုးနေလေသည်။‘အား ကောင်းလိုက်တာဆုရယ်’ ‘အား ကောင်းလိုက်တာ နာနာလေးဆောင့်ပေးပါ…’ ဆုရည်သွေးသားဆန္ဒကိုမလွန်ဆန်နိုင်တော့ပဲ တောင်းဆိုမိသွားသည်။ ‘ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်’ စားပွဲပေါ်တွင်ဆုရည်စောက်ရည်များနှင့်စိုရွှဲနေလေပြီ။ ‘အား ဆုရည် ကိုပြီးတော့မယ်’ ‘ဆုရည်လည်းပြီးတော့မယ် အားကုန်လိုးပေးပါတော့’ အချက်နှစ်ဆယ်ခန့်ဆောင့်ပြီး ထွန်းမောင်တစ်ယောက် ဆုရည်စောက်ဖုတ်ထဲ သုက်ရည်များပန်းထည့်လိုက်သည်။ ထွန်းမောင် အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်ပြီး ဆုရည်ကို အဝတ်အစားပြန်ဝတ်မပေးခင် အဝတ်အစားမဲ့နေသော ဆုရည်ကို ဓာတ်ပုံရိုက်သည်။ ပြီးမှ ဆုရည်ကိုအဝတ်အစားပြန်ဝတ်ပေးပြီး ထွန်းမောင်ရုံးဆင်းလာခဲ့လိုက်သည်။ တနင်္ဂနွေနေ့လည် ထွန်းမောင်တစ်ယောက်သွားနေကျ ဘုံဆိုင်ပဲခြေဦးမလှည့်ပဲ ဆုရည်ရှိရာလိုင်းခန်းကိုခြေဦးလှည့်လိုက်သည်။ အခန်းတံခါးခေါက်တော့ ဆုရည်တံခါးလာဖွင့်သည်။ ဆုရည်တစ်ယောက် မနေ့မနက်က အဖြစ်အပျက်ကို မသိရှာသေးမှန်း ထွန်းမောင်သိလိုက်သည်။ ‘ဟယ် ကိုထွန်းမောင်ပါလား ဘာကိစ္စလဲ မနေ့ကကော်ဖီဖိုးလာတောင်းတာလား’ ဆုရည်ကအရွှန်းဖောက်ပြီးမေးသည်။ ‘ကျွန်တော်ဆုရည်နဲ့ဆွေးနွေးစရာရှိတယ် အထဲဝင်ပြီး ဆွေးနွေးလို့ရမလား ဆုရည်’ ‘ဝင်ခဲ့ပါကိုထွန်းမောင်ရယ် ဆုရည်အပေါ်ကိုထွန်းမောင်ကျေးဇူးတွေရှိပါတယ်’ အခန်းထဲရောက်တော့ ထွန်းမောင်ဖုန်းထုတ်ပြီး မနေ့က ရိုက်ထားတဲ့ပုံတွေ ဆုရည်ကိုပြလိုက်တယ်။ ‘ကိုထွန်းမောင် ရှင်ဒါဘာသဘောလဲ ကျွန်မကို မနေ့ကကော်ဖီတိုက်ပြီး မတော်မတရားကျင့်ခဲ့တာပေါ့’ ဆုရည်က တုန်ယင်သောအသံဖြင့်ထွန်းမောင်ကိုရန်တွေ့လေတော့သည်။ ‘အဲလောက်ကြီး ဒေါသမထွက်ပါနဲ့ ဆုရည်ရယ် ကျွန်တော်ဒီပုံတွေကို ဆိုရှယ် ပေါ်မတင်စေချင်ရင် ကျွန်တော်ခိုင်းတာသာလုပ်ပေးပါ’ ‘ရှင်ဘာလိုချင်တာလဲ ပြော’ ထွန်းမောင်ဆုရည်ရှိရာသို့ လျောက်သွားလိုက်သည်။ ဆုရည်မျက်နှာရှေ့ရပ်လိုက်ပြီး ပုဆိုးချွတ်ချလိုက်သည်။ ခုနစ်လက်မခန့်ရှိသောလီးကြီးက ဆုရည်မျက်နှာရှေ့မှာငေါက်ခနဲ။ ဆုရည်တစ်ယောက် ထွန်းမောင်လီးကြီးကို ကြည့်ပြီးအံ့သြသွားရသည်။ ‘စုပ်ပါ ဆုရည်’ ‘ဆုရည်ကကျွန်တော့်ရဲ့လိင်ကျွန်ဖြစ်နေပြီ ကျွန်တော် ခိုင်းတာလုပ်ပါ’ ဆုရည်တစ်ယောက်မငြင်းသာတော့ပဲ ထွန်းမောင်လီးကိုစုပ်ပေးရတော့သည်။ ‘ဂွင်းတိုက်သလိုလေးရှေ့နောက်ဆွဲပေးပါဆုရည်ရယ်’ ‘ကိုကို့စိတ်ကြိုက်စုပ်ပေးပါ့မယ်’ အခါငါးဆယ်ခန့် အသွင်းအထုတ်စုပ်ပေးပြီးသောအခါ ထွန်းမောင်စိတ်တွေ ထန်လာပြီး ဆုရည်ခေါင်းကို ကိုင်တာ ဆုရည်ပါးစပ်ကိုလိုးလေတော့သည်။ ‘အု ဝု အု ဖရူး’ ဆုရည်မရုန်းနိုင်ပဲ ထွန်းမောင်လုပ်သမျှ ငြိမ်ခံနေရတော့သည်။ ထွန်းမောင်ဆောင့်ချက်တစ်ချက်ဆောင့်တိုင်း ဆုရည်တစ်ယောက် အသက်ရှူတွေမှားနေတော့သည်။ အချက်တစ်ရာနီးပါး ဆောင့်ပီးသွားသောအခါ ထွန်းမောင်ပေါင်တွေတုန်ပြီး သုက်ရည်များဆုရည်ပါးစပ်ထဲပန်းထဲလိုက်လေတော့သည်။ ‘ဆုရည် သုက်တွေမျိုချလိုက်နော်’ ‘ဟုတ် ကိုကို’ တစ်စက်မကျန်မျိုချရုံမက ထွန်းမောင်လီးမှာပေနေသည့်သုက်များကိုပါလျက်ပေးလိုက်သည်။ ဆုရည်တစ်ယောက် နောက်နေ့များတွင် ကာမရေယာဉ်ကြောတွင် အရသာကိုသိလာလေပြီ။ ထွန်းမောင် တောင်းဆိုစရာပင် မလိုတော့ပဲ အပြင်ဟော်တည်တွေမှာပါ ချိန်းလိုးဖြစ်ကြသည်။ ခြောက်လခန့်ကြာတော့ ဆုရည်တာဝန်ချိန်ပြီးလို့ သူ့မြို့သူပြန်သွားရသည်။ မသွားခင်ညမှာ ထွန်းမောင်ကို နောက်ပေါက်ပါပေးသွားသည်။ ထွန်းမောင်တစ်ယောက် ဆုရည်ကိုလွမ်းဆွတ်ရင်းကျန်ခဲ့ရသည်။ ဆုရည်သူ့မြို့သူပြန်ရောက်ပြီးမကြာခင်မှာ သူ့ချစ်သူကောင်လေးနဲ့ လက်ထပ်သွားသည်။ ဖိတ်စာရောက်လာသော်လည်း ထွန်းမောင်မသွားဖြစ်ခဲ့ပေ။ နောက်တစ်ပတ်နေတော့ ထွန်းမောင်တို့ ဆိုဒ် ထဲကို အင်ဂျင်နီယာမလေး အသစ်တစ်ယောက်တာဝန်ကျလာသည်။ နာမည်လေးက သဲနုဝေတဲ့ ‘အင်း ငါ့လုပ်ငန်းတစ်ကနေစရဦးမှာပါလားနော်’ ထွန်းမောင်တစ်ယောက်စိတ်ထဲတွေးပြီးပျော်နေရပြန်ပါပြီ…. ပြီးပါပြီ။

(Zawgyi)

ထြန္းေမာင္တို႔တစ္႐ုံးလုံး စိတ္လႈပ္ရွားေနၾကသည္ ။ ႐ုံးကိုစာဝင္ထားသည္။ အင္ဂ်င္နီယာမမတစ္ေယာက္ အသစ္ဝင္လာမည္တဲ့။ အင္ဂ်င္နီယာမမမေရာက္ခင္တည္းက သူေနဖို႔အခန္း ေရခ်ိဳးခန္းအိမ္သာကအစ ထြန္းေမာင္တို႔အဖြဲ႕က ျပင္ဆင္ေပးထားၾကရသည္။ မန္ေနဂ်ာႀကီးကေတာ့ ဒီေန႔လာမယ္လို႔ထြန္းေမာင္တို႔ကို အသိေပးထားေလရဲ႕။ အရင္တည္းက အြန္လိုင္း မွာ အင္ဂ်င္နီယာမမေတြရဲ႕ပုံေတြျမင္ဖူးထားေတာ့ ပုံထဲကလို အလွပေဂးေလးတစ္ေယာက္လာမယ္ဆိုတာေတာ့ ထြန္းေမာင္တို႔ႀကိဳသိေနၾကသည္။ ေဟာ လာပါၿပီဗ်ာ ကားေပၚမွ သူမဆင္းလာသည္။ အရပ္ကငါးေပငါး ခါးေသးရင္ခ်ီကေလး ဝတ္ထားတဲ့ အင္ဂ်င္နီယာအီက်ီၾကၤပ္နဲ႔ သူမအရမ္းလိုက္ဖက္ေနသလို အသားျဖဴတာေလးက သူမအလွကိုပိုေပၚလြင္ေစေအာင္ ကူညီေနသလိုပင္။ မန္ေနဂ်ာႀကီး ႐ုံးခန္းတြင္းသို႔ သူမဝင္သြားသည္ကို ထြန္းေမာင္တို႔တစ္စုေငးၾကည့္ေနၾကရသည္။ လမ္းေလ်ာက္တာေလးက ကႏြဲ႕ကလ်ႏွင့္ ေျခတစ္လွမ္းလွမ္းတိုင္း အီက်ီ အၾကပ္ ေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္တင္သားရင္သားအလွေတြက လွခ်င္တိုင္းလွေနေတာ့သည္။ အင္ဂ်င္နီယာမမ နာမည္က ဆုရည္တဲ့။ နာမည္ေလးကလဲလွ လူကလည္းလွ ဒီလိုမိန္းကေလးနဲ႔ ဖူးစာဆုံရင္ေကာင္းမွာပဲလို႔ ထြန္းေမာင္စိတ္ကူးယဥ္မိသည္။ ဒါေပမယ့္ အဆင့္ခ်င္းကြာလြန္းသည္။ သူမက ကို႔အထက္လူႀကီးလည္းျဖစ္ေတာ့ မမွန္းရဲေပ။ ဆုရည္မွာ ခ်စ္သူရွိသည္။ သူမခ်စ္သူက ႐ုံးအျပင္မွာရပ္ေစာင့္ေနတာ သူမကို႐ုံးထဲထိလိုက္ပို႔ေပးၿပီး သူမ႐ုံးထဲကျပန္ထြက္လာမွ အကြယ္တစ္ေနရာသြားၿပီး ႏႉတ္ဆက္အနမ္းေပးၿပီး သူ႔ခ်စ္သူျပန္သြားသည္။ ဆုရည္အတြက္ ေနဖို႔အေဆာင္ကို ထြန္းေမာင္တို႔အဖြဲ႕ကပဲ အထုပ္ေတြကူထမ္းေပးၿပီး လိုက္ပို႔ရသည္။ သူမေနဖို႔အခန္းထဲ ကူညီညာလုပ္ေပးၾကရသည္။ ဆိုဒ္ က မိသားစုဝင္တစ္ခ်ိဳ႕ပါ လာကူညီေပးၾကသည္။ သူမအေနနဲ႔ ဆိုဒ္ ထဲက လူေတြလာကူညီေပးလို႔ ဝမ္းသာေနပုံရသည္။ ထြန္းေမာင္အိမ္မျပန္ခင္ သူမမ်က္ႏွာေလးကိုခိုးၿပီး ၾကည့္ေနမိသည္။ ညေရာက္ေတာ့ ထြန္းေမာင္အိပ္ယာထဲမွာ ဆုရည္နာမည္ေလးမွန္းၿပီး ထုရတာေပါ့။ ညတိုင္းထြန္းေမာင္အတြက္ အိပ္ယာထဲက စိတ္ကူးယဥ္ပင္တိုင္ မင္းသမီးကေတာ့ ဆုရည္ေပါ့။ ‘အား.ဆုရယ္အရမ္းခ်စ္မိေနၿပီကြာ’ ‘ဆုရည္စုပ္ေပးတာအရမ္းေကာင္းတယ္ကြာ ဒစ္ေလးကို လွ်ာေလးနဲ႔ကစားေပးေနာ္’ ထြန္းေမာင္တစ္ေယာက္ စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး ထုေနတုန္း ဖီးးအတက္လြန္ၿပီး ပါးစပ္ကေယာင္ၿပီး အသံထြက္သြားမိသည္။ ’ေဟ်ာင့္… မွန္းမေနနဲ႔ အင္ဂ်င္နီယာမမက ခ်စ္သူရွိတယ္ ၿပီးေတာ့ သူနဲ႔ငါတို႔က ရာထူးခ်င္းလဲ ကြာတယ္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ထြန္းေမာင္ေရ’ ေဘးခုတင္က သူငယ္ခ်င္းကအားေပးစကားေျပာသြားသည္။ ‘တစ္ခါေလာက္ဆုရည္နဲ႔လိုးခြင့္ရရင္ေတာ့ ငါေသေပ်ာ္ပါတယ္ကြာ’ ထြန္းေမာင္စိတ္ထဲေရ႐ြတ္မိသည္။ ဒီေန႔႐ုံးတက္ေတာ့ ဆုရည္မ်က္ႏွာသိပ္မေကာင္းေပ။ သူ႔႐ုံးခန္းထဲ ဝင္သြားစဥ္ ထြန္းေမာင္စားပြဲေျခေထာက္ကို ခလုတ္တိုက္သြားလိုက္ေသးသည္။ ‘ေဆာရီး ကိုထြန္းေမာင္’ လို႔ုဆုရည္ကေျပာသြားသည္။ ‘ရပါတယ္ဆုရည္ရယ္ ဆုရည္ကို႔စားပြဲေျခေထာက္ကို ခလုတ္တိုက္႐ုံတင္မကဘူး ကို႔ႏွလုံးသားကိုခလုတ္တိုက္ခဲ့တာၾကာေပါ့ကြယ္’ သူမ႐ုံးခန္းထဲသို႔ ထြန္းေမာင္ ဝင္စာဖိုင္သြားပို႔ေတာ့ ဆုရည္သူ႔ခ်စ္သူနဲ႔ ဖုန္းဆက္ေနသည္။ စကားသံကမာေနသည္။ သူ႔ခ်စ္သူနဲ႔ အဆင္မေျပဘူးထင္သည္။ ထြန္းေမာင္ ဖိုင္တြဲေလးကို သူမစားပြဲေပၚတင္ေပးၿပီး ျပန္ထြက္လာသည္။

ဆုရည္တစ္ေယာက္ သူ႔ခ်စ္သူနဲ႔ အဆင္မေျပတာ ရက္ရွည္ျဖစ္လာတာကို ထြန္းေမာင္ရိပ္မိလာသည္။ ႐ုံးေရာက္တာနဲ႔ ဆုရည္သူ႔ခ်စ္သူနဲ႔ ဖုန္းေျပာရင္း ရန္ျဖစ္ေနတာပဲ ခဏခဏျမင္ေနရသည္။ တခါတရံ ဆုရည္စားပြဲေပၚေမွာက္ရက္ေလး ငိုေနသည္ကို ျမင္ရသည္။ ‘ျဖစ္ရေလခ်စ္ရတဲ့ဆုရည္ရယ္ ဆုရည္မ်က္ရည္တစ္ေပါက္က်တိုင္း ကို႔ရင္ထဲနာက်င္ရတာ ဆုရည္မသိေလသလားကြာ….’ ဒီေန႔စေနေန႔ဆိုေတာ့ ႐ုံးပိတ္ေပမယ့္ ထြန္းေမာင္႐ုံးကိစၥေတြရွိေသးလို႔ ႐ုံးကိုလာခဲ့ရသည္။ ဝင္စာဖိုင္ေတြကို စီသည္။ ထြက္စာဖိုင္ေတြအတြက္ စာစီစာ႐ိုက္သည္။ ထိုစဥ္ ႐ုံးထဲ ဆုရည္ဝင္လာသည္ကို အမွတ္မထင္ျမင္လိုက္ရသည္။ ျမန္မာဝတ္စုံေလးနဲ႔ ပါတိတ္ဆင္ပန္းေရာင္ေလးကို ဝမ္းဆက္ဝတ္ထားတဲ့သူမအလွက ထြန္းေမာင္အတြက္ နတ္သမီးေလးတစ္ပါးအလားပင္။ ‘ဆုရည္ဒီေန႔႐ုံးလာတာလား ဒီေန႔ပိတ္ရက္ေလ’ ထြန္းေမာင္ဆီးႀကိဳႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။ ‘ဟုတ္တယ္ ကိုထြန္းေမာင္ေရ ဟိုေန႔ေတြက မၿပီးေသးတဲ့ အလုပ္ေတြကိုပိတ္ရက္မွ အစားျပန္လုပ္ရတာ’ ဆုရည္ကျပန္ေျဖသည္။ ဆုရည္သူ႔႐ုံးခန္းထဲ ဝင္သြားသည္။ ထြန္းေမာင္စာစီစာ႐ိုက္ ဆက္လုပ္ေနေသာ္လည္း စိတ္ေတြက ႐ုံးခန္းထဲဝင္သြားဖို႔ပဲ တိုက္တြန္းေနသည္။ တစ္႐ုံးလုံးမွာ သူနဲ႔ဆုရည္ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိသည္။ စိတ္ရွိလက္ရွိကို ႀကိဳက္သလိုဝင္လုပ္လို႔ရတဲ့ အေနအထား။ ထြန္းေမာင္စိတ္ထဲ လြန္ဆြဲေနသည္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူမ႐ုံးခန္းထဲမဝင္ျဖစ္ပဲ တံခါးဝမွေနာက္ျပန္အလွည့္မွာ အခန္းထဲက ခြမ္း ဆိုတဲ့အသံေၾကာင့္ ထြန္းေမာင္ကပ်ာကယာ သူမ႐ုံးခန္းထဲေျပးဝင္သြားလိုက္သည္။’ ဆုရည္ဘာျဖစ္လို႔လဲ ကြၽန္ေတာ္ဘာကူညီေပးရမလဲ’ ‘ေကာ္ဖီခြက္က်ကြဲသြားတာ ကိုထြန္းေမာင္ေရ ခုတေလာ စိတ္နဲ႔ လူနဲ႔သိပ္မကပ္ဘူးျဖစ္ေနတယ္ အလုပ္လုပ္ရင္း ေခါင္းၾကည္ေအာင္ ေကာ္ဖီဝယ္လာတာ ခုက်ကြဲသြားၿပီး ေကာ္ဖီေတြပါကုန္ၿပီ’ ‘က်ေနာ္ၾကမ္းျပင္မွာေပကုန္တာေတြ ကူရွင္းေပးမယ္ ၿပီးရင္ ေကာ္ဖီအသစ္ဝယ္ေပးပါ့မယ္’ ‘ေက်းဇူးပဲ ကိုထြန္းေမာင္သာ႐ုံးမွာမရွိရင္ ကြၽန္မတစ္ေယာက္တည္း ႐ြာပ်က္ေနမွာ’ ထြန္းေမာင္ၾကမ္းျပင္ေပၚမွေကာ္ဖီေတြႏွင့္ ဖန္ကြဲစေတြကို ကူရွင္းေပးလိုက္သည္။ ‘ကိုထြန္းေမာင္ ပိုက္ဆံယူသြားလိုက္ ေကာ္ဖီဖိုးေရာ ဖန္ခြက္ဖိုးအတြက္ေပါ့’ ‘ရပါတယ္ ဆုရည္ရယ္ ဖန္ခြက္ေတြ႐ုံးမွာရွိပါေသးတယ္ ေကာ္ဖီကြၽန္ေတာ္စိုက္ဝယ္ခဲ့မယ္ ျပန္ေရာက္မွျပန္ေပးပါ’ ထြန္းေမာင္သူမအတြက္ ၿမိဳ႕မွာအေကာင္းဆုံးေကာ္ဖီဆိုင္ကေကာ္ဖီသြားဝယ္သည္။ ျပန္လာေတာ့ လမ္းမွာဆိုင္ကယ္စီးလာရင္း စဥ္းစားမိသည္။ ‘ေရေဆးငါးႀကီး ငါ့လက္ထဲေရာက္ေနၿပီပဲ ငါလုပ္သင့္တာလုပ္ရေတာ့မယ္’ ဒီတစ္ခါေတာ့ စိတ္႐ိုင္းက အႏိုင္ယူသြားသည္။ အျပန္လမ္းမွာ ေဆးဆိုင္တစ္ဆိုင္ဝင္ၿပီး အိပ္ေဆးတစ္ကတ္ဝယ္လာလိုက္သည္။ ႐ုံးျပန္ေရာက္ေတာ့ ဆုရည္အတြက္ေကာ္ဖီကို ခြက္ထဲထည့္ေနရင္း အိပ္ေဆးကို အမႈန႔္ႀကိတ္ၿပီးထည့္ေပးလိုက္သည္။ ‘ေကာ္ဖီရပါၿပီ ဒီၿမိဳ႕မွာအေကာင္းဆုံးေကာ္ဖီပါဗ်ား’ ‘ေက်းဇူးပါကိုထြန္းေမာင္ေရ ဆုရည္က ဒီၿမိဳ႕မွာတာဝန္က်တာမၾကာေသးေတာ့ ဘယ္ဆိုင္ေကာင္းတယ္ဆိုတာ မသိေသးဘူး ကိုထြန္းေမာင္ေက်းဇူးေတြ မ်ားလွပါၿပီ’ ‘ရပါတယ္ဗ်ာ’ ထြန္းေမာင္စိတ္ထဲက်ိတ္ၿပဳံးထားလိုက္သည္။ထြန္းေမာင္႐ုံးခန္းအျပင္ထြက္ၿပီး အလုပ္ဆက္လုပ္ေနလိုက္သည္။ ၁၅မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ထြန္းေမာင္႐ုံးခန္းထဲဝင္ၾကည့္လိုက္သည္။ ဆုရည္တစ္ေယာက္စားပြဲေပၚမွာေမွာက္ရက္သားေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနေလၿပီ။

ဆုရည္၏ကိုယ္တြင္း အလွေတြကလွခ်င္းတိုင္းလွေနၾကသည္။ ထြန္းေမာင္ရင္ထဲဗေလာင္ဆူလွၿပီ။ ‘အရမ္းလွတယ္ခ်စ္ရတဲ့ဆုရည္ရယ္’ ထြန္းေမာင္ ဆုရည္ကိုခ်ီၿပီးစားပြဲေပၚပက္လက္တင္ထားလိုက္သည္။ ဆုရည္ရဲ႕ႏႉတ္ခမ္းသားေလးေတြကို စုပ္နမ္းလိုက္သည္။ ဆုရည္ကေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနဆဲ။ ဆုရည္ရဲ႕ပါးစပ္ထဲသို႔လွ်ာထိုးၿပီး ကလိလိုက္သည္။ လက္တစ္ဖက္က ဆုရည္ရဲ႕ႏို႔အုံေလးကို ဖ်စ္ညႇစ္ေနသည္။ ဆုရည္ရဲ႕အဝတ္အစားေတြ အကုန္ခြၽတ္ပစ္လိုက္ေတာ့ အဝတ္အစားမဲ့ ဆုရည္တစ္ေယာက္စားပြဲေပၚပက္လက္ကေလး လွခ်င္တိုင္းလွေနေလသည္။ ထြန္းေမာင္ဆုရည္ရဲ႕ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကိုစုပ္ၿပီး ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို လွ်ာထိပ္ေလးနဲ႔ကစားေပးေတာ့ ဆုရည္ထံမွ ၿငီးသံေလးထြက္လာသည္။ လက္တစ္ဖက္က ဆုရည္ရဲ႕ေစာက္ဖုတ္အဝေလးကို ကလိေပးေနေလသည္။ ထြန္းေမာင္တစ္ေယာက္ ကာမစိတ္ေတြ ထိန္းမႏိုင္ေတာ့ေပ။ လီးကို ဆုရည္လက္ထဲဆုပ္ကိုင္ေစၿပီး ဂြင္းထုလိုက္သည္။ ခုနစ္လက္မနီးပါးရွိေသာလီးႀကီးက အသင့္အေနအထားထိေရာက္ရွိလာေလသည္။ ဆုရည္ကိုပက္လက္အေနအထားထားၿပီး ေစာက္ဖုတ္ဝမွာ လီးေတ့ၿပီးပြတ္ဆြဲလိုက္ေတာ့ ဆုရည္ခါးေလးေကာ့တက္လာသည္။ ထြန္းေမာင္ စိတ္မထိန္းႏိုင္ပဲ ဆုရည္ေစာက္ဖုတ္ထဲလီးကို ေဆာင့္သြင္းလိုက္သည္။ ‘အား’ ဆုရည္မခ်ိမဆန႔္ သဲ့သဲ့ေလးၿငီးသည္။ အသြင္းအထုတ္ေလးဆယ္ေလာက္လုပ္လိုက္ၿပီး ထြန္းေမာင္ ဆုရည္ကို စားပြဲေပၚေမွာက္ခုံအေနအထားေျပာင္းၿပီး ထပ္လိုးသည္။ ဆုရည္တစ္ေယာက္ အသိစိတ္ဝင္တစ္ဝက္မဝင္တစ္ဝက္ျဖင့္ ကာမေရယာဥ္ေၾကာထဲစီးဝင္ေနသည္။ ဆုရည္ႏွစ္ခါေတာင္ ၿပီးသြားေသာ္လည္း သုက္ထိန္းေကာင္းေသာ ထြန္းေမာင္မၿပီးေသးပဲ စိတ္ႀကိဳက္ပုံစံမ်ားေျပာင္းၿပီးလိုးေနေလသည္။‘အား ေကာင္းလိုက္တာဆုရယ္’ ‘အား ေကာင္းလိုက္တာ နာနာေလးေဆာင့္ေပးပါ…’ ဆုရည္ေသြးသားဆႏၵကိုမလြန္ဆန္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ေတာင္းဆိုမိသြားသည္။ ‘ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္’ စားပြဲေပၚတြင္ဆုရည္ေစာက္ရည္မ်ားႏွင့္စို႐ႊဲေနေလၿပီ။ ‘အား ဆုရည္ ကိုၿပီးေတာ့မယ္’ ‘ဆုရည္လည္းၿပီးေတာ့မယ္ အားကုန္လိုးေပးပါေတာ့’ အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ခန႔္ေဆာင့္ၿပီး ထြန္းေမာင္တစ္ေယာက္ ဆုရည္ေစာက္ဖုတ္ထဲ သုက္ရည္မ်ားပန္းထည့္လိုက္သည္။ ထြန္းေမာင္ အဝတ္အစားေတြျပန္ဝတ္ၿပီး ဆုရည္ကို အဝတ္အစားျပန္ဝတ္မေပးခင္ အဝတ္အစားမဲ့ေနေသာ ဆုရည္ကို ဓာတ္ပုံ႐ိုက္သည္။ ၿပီးမွ ဆုရည္ကိုအဝတ္အစားျပန္ဝတ္ေပးၿပီး ထြန္းေမာင္႐ုံးဆင္းလာခဲ့လိုက္သည္။ တနဂၤေႏြေန႔လည္ ထြန္းေမာင္တစ္ေယာက္သြားေနက် ဘုံဆိုင္ပဲေျခဦးမလွည့္ပဲ ဆုရည္ရွိရာလိုင္းခန္းကိုေျခဦးလွည့္လိုက္သည္။ အခန္းတံခါးေခါက္ေတာ့ ဆုရည္တံခါးလာဖြင့္သည္။ ဆုရည္တစ္ေယာက္ မေန႔မနက္က အျဖစ္အပ်က္ကို မသိရွာေသးမွန္း ထြန္းေမာင္သိလိုက္သည္။ ‘ဟယ္ ကိုထြန္းေမာင္ပါလား ဘာကိစၥလဲ မေန႔ကေကာ္ဖီဖိုးလာေတာင္းတာလား’ ဆုရည္ကအ႐ႊန္းေဖာက္ၿပီးေမးသည္။ ‘ကြၽန္ေတာ္ဆုရည္နဲ႔ေဆြးေႏြးစရာရွိတယ္ အထဲဝင္ၿပီး ေဆြးေႏြးလို႔ရမလား ဆုရည္’ ‘ဝင္ခဲ့ပါကိုထြန္းေမာင္ရယ္ ဆုရည္အေပၚကိုထြန္းေမာင္ေက်းဇူးေတြရွိပါတယ္’ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ထြန္းေမာင္ဖုန္းထုတ္ၿပီး မေန႔က ႐ိုက္ထားတဲ့ပုံေတြ ဆုရည္ကိုျပလိုက္တယ္။ ‘ကိုထြန္းေမာင္ ရွင္ဒါဘာသေဘာလဲ ကြၽန္မကို မေန႔ကေကာ္ဖီတိုက္ၿပီး မေတာ္မတရားက်င့္ခဲ့တာေပါ့’ ဆုရည္က တုန္ယင္ေသာအသံျဖင့္ထြန္းေမာင္ကိုရန္ေတြ႕ေလေတာ့သည္။ ‘အဲေလာက္ႀကီး ေဒါသမထြက္ပါနဲ႔ ဆုရည္ရယ္ ကြၽန္ေတာ္ဒီပုံေတြကို ဆိုရွယ္ ေပၚမတင္ေစခ်င္ရင္ ကြၽန္ေတာ္ခိုင္းတာသာလုပ္ေပးပါ’ ‘ရွင္ဘာလိုခ်င္တာလဲ ေျပာ’ ထြန္းေမာင္ဆုရည္ရွိရာသို႔ ေလ်ာက္သြားလိုက္သည္။ ဆုရည္မ်က္ႏွာေရွ႕ရပ္လိုက္ၿပီး ပုဆိုးခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ ခုနစ္လက္မခန႔္ရွိေသာလီးႀကီးက ဆုရည္မ်က္ႏွာေရွ႕မွာေငါက္ခနဲ။ ဆုရည္တစ္ေယာက္ ထြန္းေမာင္လီးႀကီးကို ၾကည့္ၿပီးအံ့ၾသသြားရသည္။ ‘စုပ္ပါ ဆုရည္’ ‘ဆုရည္ကကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕လိင္ကြၽန္ျဖစ္ေနၿပီ ကြၽန္ေတာ္ ခိုင္းတာလုပ္ပါ’ ဆုရည္တစ္ေယာက္မျငင္းသာေတာ့ပဲ ထြန္းေမာင္လီးကိုစုပ္ေပးရေတာ့သည္။ ‘ဂြင္းတိုက္သလိုေလးေရွ႕ေနာက္ဆြဲေပးပါဆုရည္ရယ္’ ‘ကိုကို႔စိတ္ႀကိဳက္စုပ္ေပးပါ့မယ္’ အခါငါးဆယ္ခန႔္ အသြင္းအထုတ္စုပ္ေပးၿပီးေသာအခါ ထြန္းေမာင္စိတ္ေတြ ထန္လာၿပီး ဆုရည္ေခါင္းကို ကိုင္တာ ဆုရည္ပါးစပ္ကိုလိုးေလေတာ့သည္။ ‘အု ဝု အု ဖ႐ူး’ ဆုရည္မ႐ုန္းႏိုင္ပဲ ထြန္းေမာင္လုပ္သမွ် ၿငိမ္ခံေနရေတာ့သည္။ ထြန္းေမာင္ေဆာင့္ခ်က္တစ္ခ်က္ေဆာင့္တိုင္း ဆုရည္တစ္ေယာက္ အသက္ရႉေတြမွားေနေတာ့သည္။ အခ်က္တစ္ရာနီးပါး ေဆာင့္ပီးသြားေသာအခါ ထြန္းေမာင္ေပါင္ေတြတုန္ၿပီး သုက္ရည္မ်ားဆုရည္ပါးစပ္ထဲပန္းထဲလိုက္ေလေတာ့သည္။ ‘ဆုရည္ သုက္ေတြမ်ိဳခ်လိုက္ေနာ္’ ‘ဟုတ္ ကိုကို’ တစ္စက္မက်န္မ်ိဳခ်႐ုံမက ထြန္းေမာင္လီးမွာေပေနသည့္သုက္မ်ားကိုပါလ်က္ေပးလိုက္သည္။ ဆုရည္တစ္ေယာက္ ေနာက္ေန႔မ်ားတြင္ ကာမေရယာဥ္ေၾကာတြင္ အရသာကိုသိလာေလၿပီ။ ထြန္းေမာင္ ေတာင္းဆိုစရာပင္ မလိုေတာ့ပဲ အျပင္ေဟာ္တည္ေတြမွာပါ ခ်ိန္းလိုးျဖစ္ၾကသည္။ ေျခာက္လခန႔္ၾကာေတာ့ ဆုရည္တာဝန္ခ်ိန္ၿပီးလို႔ သူ႔ၿမိဳ႕သူျပန္သြားရသည္။ မသြားခင္ညမွာ ထြန္းေမာင္ကို ေနာက္ေပါက္ပါေပးသြားသည္။ ထြန္းေမာင္တစ္ေယာက္ ဆုရည္ကိုလြမ္းဆြတ္ရင္းက်န္ခဲ့ရသည္။ ဆုရည္သူ႔ၿမိဳ႕သူျပန္ေရာက္ၿပီးမၾကာခင္မွာ သူ႔ခ်စ္သူေကာင္ေလးနဲ႔ လက္ထပ္သြားသည္။ ဖိတ္စာေရာက္လာေသာ္လည္း ထြန္းေမာင္မသြားျဖစ္ခဲ့ေပ။ ေနာက္တစ္ပတ္ေနေတာ့ ထြန္းေမာင္တို႔ ဆိုဒ္ ထဲကို အင္ဂ်င္နီယာမေလး အသစ္တစ္ေယာက္တာဝန္က်လာသည္။ နာမည္ေလးက သဲႏုေဝတဲ့ ‘အင္း ငါ့လုပ္ငန္းတစ္ကေနစရဦးမွာပါလားေနာ္’ ထြန္းေမာင္တစ္ေယာက္စိတ္ထဲေတြးၿပီးေပ်ာ္ေနရျပန္ပါၿပီ…. ၿပီးပါၿပီ။