ကျကျနနထည့်ပေးလိုက်သည်

လယ်ပိုင်ရှင်ကြီးဦးတင် ရဲ့ အလုပ်သမား။ အသက် ၁၈ပြည့်ပြီ။ မိဘဆွေမျိုးမရှိသော တကောင်ကြွက်။ ရွယ်တူကောင်မလေးတွေက သူ့ကို စိတ်မဝင်စား။သူကလည်း အနိမ့်စားမို့ ဘယ်သူ့မှ မမှန်းဝံ့။ သို့သော် အချိန်တန်တော့ သဘာဝဟာ သဘာဝပါ။သူ ဗွီဒီယို အပြာကားကြည့်ချင်သည်။ကြိုက်သည်။ မြို့ပြန်တက်ကသိုလ်ကျောင်းသား ကိုကိုအောင်က ဖုန်းထဲက ကားတွေသူ့ကိုပြသည်။ သူက ကိုအောင့်အတွက် အရက်သွားဝယ်ပေးရသည်။ အိုကေပေါ့။ သည်လိုနဲ့ သူလက်တွေ့လုပ်ချင်လာသည်။ ဒါပေမဲ့ သူ့ရွာမှာ ဖာသည်မရှိ။ မြို့တက်လုပ်ရအောင်လည်း ဘသူက လိုက်ပို့မလဲ။မတတ်နိုင်။ ကံပေါ့။ တနေ့ ဦးတင် အိမ်သို့မြို့က အဒေါ်ကြီး တယောက်လာ၏။ အထည်ဆန်းတွေ စပါးနဲ့လာလဲ တာဖြစ်သည်။ မြို့သူဆိုတော့ နုသည်။ ၃၀ ကျော် အပျိုကြီးလား ထင်ရသည်။ သို့သော် အပျိုကြီးမဟုတ်။ သမီးတောင် လင်ရပြီတဲ့။ ထိုအဒေါ် (အန်တီ)ကြီး ရေချိုးစရာ ပေါက်စ ခပ်ထည့်ပေးရသည်။ ရေထမ်း ထည့်ရင်း အန်တီ ကြီးရေချိုးတာ တစွန်းတစ သူခိုးကြည့်သည်။ ဖွေးနေတာဘဲ။ ရငလျားအထက်က ရင်အပေါ်ပိုင်းတွေ ကြွတက်နေတုန်း။ ခါးတွေ တင်တွေ တင်းတုန်းဘဲဖြစ်၏။ ပေါက်စ အာရုံရသည်။ ကောင်မကြီးကို သူလုပ်ချငလှသည်။ သို့သော် မည်သို့ဖြစ်နိုင်မှာလဲ။ ဟိုဟာမကြီးက သူ့ကို ရှိသည်ဟုတောင် ထင်ပုံမရ။ အော် ဆိုးလိုက်တဲ့ဘဝ။ ရွာအရှေ့ပိုင်း အလှူည။ ပေါက်စ ဆိုင်းနားထောင် ပြန်လာတော့ ဦးတင် တို့အိပ်ကြပြီ။ နောက်ဖေး စပါးကျီတဲ အဖီလေးထဲ ပေါက်စ သွားမအိပ်ခင် အိမ်ထဲကို အကဲခတ်တော့ အန်တီကြီး အိမ်ဦးခန်းမှာ အိပ်နေတာ တွေ့သည်။ ခြင် ထောင ်ပါးလေးထဲမှာ အန်တီ့ခန္ဓာကိုယ်ကြီးက တတုံးတခဲ။ ပေါက်စ သူ့နေရာသူ ပြန်အိပ်သည်။ အိပ်မပျော်။ ဆိုင်းသံ အသံချဲ့စက်သံတွေကလည်း ဆူညံလှ၏။ စိတ်တွေက ကိုအောင့် အပြာကားတွေထဲ ရောက် လိုက် အန်တီကြီးဆီ ရောက်လိုက်။ တောက်  ဆော်ချင်လိုက်တာ။ နားထဲမှာ မုဆိုးဖို ကြာကူလီ ကိုသိန်းပြောတာ ကြားမိလာသည်။ ပိုင် မပိုင် မသေချာတဲ့ ကောင်မတွေကို နှိုက်ရင် တရွာလုံး ဆူညံနေတဲ့ ညမျိုးကို ရွေးနှိုက်ကွ။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ သဘောမတူလို့ အော်ရင်တောင် ရုတ်တရက် ဘသူမှ မသိဘူးတဲ့။ သူ့စကားက ပေါက်စကို အားပေးလိုက်သလိုဘဲ။ ပေါက်စ အိပ်နေရာက ပြန်ထသည်။ထို့နောက် အန်တီကြီး ခြင်ထောင်ဆီ တိတ်တဆိတ် ထွက်သွားပါတော့၏။ အန်တီကြီး အခန်းထဲဝင် ကုတင်ခြေရင်းရောက်မှ ပေါက်စ ကြောက်နေသည်။ ဘယ့်နှယ် စရမလဲ။အ တွေ့အကြုံကမရှိ။ ကြာကူလီကြီးကို မမေးခဲ့မိတာ မှားသည်။ သူ တွေဝေနေ၏။ပြန်လှဲ့တာ ကောင်းမယ်ထင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ခြင်ထောင်ထဲက ဟာမကြီးကလည်း လုပ်ချင်စရာ။ နို့ကြီးတွေ နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်နဲ့ အိပ်ပျော် နေသည်။ပေါက်စ ကြောက်သော်လဲ ခြေထောက်တွေက ကုတင်ဘေးဆီ အလိုလို လှမ်းမိကပ်မိ၏။ ခြင်ထောင် အသာမသည်။လက်တဘက် အသာလျိုသွင်းသည်။ နောက် ကောင်မကြီးရဲ့နို့အုံကြီးတွေကို တအား ဆုပ်ညှစ်လိုက်၏။ အောင်မလေးတော့ အန်တီကြီး လန့်အော်သည်။ ဟဲ့ မောင်တင်။ လာပါဦး။ ဒီမှာ ဘာလဲမသိဘူး။ ကယ်ပါဦး။ ဟိုက်ငါးပါးတော့ မှောက်ပြီ။ ပေါက်စ ပြန်ပြေးမယ် အလုပ် အိမ်ထဲက ဦးတင် ပြေးထွက်လာသည်။ လက်နှိပ်မီးနဲ့ လှမ်းထိုးတော့ ဒဲ့တိုးနေ၏။ သူ ပြေးမရတော့။ သွားပြီ။မှားပြီ ။ အလုပ်ရှင် တမိသားစုလုံး အန်တီကြီး အခန်းထဲ ရောက်လာကြ၏။ မီးလည်း ထွန်းလိုက်ပြီ။ င ပေါက်စ အခန်းထောင့်မှာ ကုပ်ကုပ်လေး။ သူ့အလုပ်ရှင် ဦးတင်က ငှက်ကြီးတောင် ဓားကိုင်လျက် အန်တီကြီးကိုမေး၏။ ပြော။ အစ်မ ဘာဖြစ်တာလဲ။ အန်တီကြီးက ပေါက်စဆီ လှမ်းကြည့် အကဲခတ်ပြီး စဉ်းစား ဖြေတယ်။ ဟို သူငယ်က မင့်အလုပ်သမားလား။ သူ ဟိုစားပွဲပေါ်က တခုခု လာယူတယ်နဲ့ တူပါရဲ့။ အဲဒါ ချလွတ် ချလွတ် အသံကြားတော့ ငါက တစ္ဆေချောက်တာ မှတ်ပြီး လန့်အော်လိုက်မိတာ တဲ့။ ဦးတင်က ပေါက်စကို မေးတယ်။ ပြောစမ်း ။ မင်းက ဘာလာယူတာတုန်း။ ပေါက်စ တွေ့ကရာ ဖြေချလိုက်တယ်။ အဲ အဝှာ ဦးဇင်းလေးပေးထားတဲ့ ချဲ ဂဏန်း စာ ရွက်။ ဒီအပတ်အပီတဲ့။ အားလုံး တဟားဟား ရယ်ကြပါသည်။

ကဲ မမ ။ စိတ်ချလက်ချအိပ်တော့။ ကျုပ်အိမ်မှာ မမ အတွက် ဘာကြောက်စရာမှ မရှိဘူး။ ဟုတ်ပြီလား။ ပေါက်စ သူ့တဲ လေးထဲ ပြန်အိပ်တယ်။ ဘုရား ဘုရား။ ဟို ကျေးဇူးရှင် သူတော်ကောင်းမကြီး ကယ်ပေလို့ပေါ့။မဟုတ်ရင် ငါထောင်ကျတော့မယ်။ ပေါက်စ နောင်တတွေရ၊ နောက် ဘယ်တော့ မှ မဟုတ် တရုပ် မလုပ်တော့ဘူး လို့ဆုံးဖြတ်ပြီး အိပ်တော့သည်။ ၁ နာရီလောက်အကြာ တရွာလုံး အိပ်မောကျ။ ဘာ သံမှ မကြားရ တော့မှ ပေါက်စ လန့်နိုး၏။ အကြောင်းမှာ သူ့ကို တယောက်ယောက်က ပုခုံးလှုပ် လာနှိုး၍ ဖြစ်ပါသည်။ သူက လက်နှိပ်မီးနဲ့ ထိုးကြည့်တော့ အန်တီကြီး။ ဟ ။ ဘယ်လိုလဲ။ အန်တီကြီးက သူ့ခုတင်ပေါ် တက် သူနဲ့ပူးကပ် ထိုင် ပြီး ခ လေးရယ် ။ မမကို ချစ်လို့ ခြင်ထောင်ထဲ လာတွေ့မယ်ဆိုရင်လည်း ကြိုတင်ပြီး အထာလေး ပေးဦးမှပေါ့။ အခု မင့်လုပ်ပုံက ဆိုင်းမဆင့် ဗုံမဆင့်။ မမဖြင့် လန့်သွားတာဘဲကွာတဲ့။ အော် ဂလိုကိုး။ ပေါက်စ နားလည်လိုက်ပြီ။ ဖြစ်မှ ဖြစ် ရပလေ။ ပေါက်စ ကောင်မကြီးကို အတင်းဖက်နမ်း၏။ အလောတကြီး အင်္ကျ ီဆွဲ ချွတ်တော့ ကြယ်သီးတွေ ပြုတ်ထွက်ကုန်သည်။ အန်တီကြီးက ဟာကွာ ပြောရင်းဆိုရင်း ကြမ်းပြန်ပြီ။ ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ မောင်လေးရယ်။ မမက မင့်သဘောကျ လိုက်လျောမှာပါကွ။ စော်ကြီးက အားလုံးချွတ်သည်။ထို့နောက် ပေါက်စ ပုဆိုး အင်္ကျ ီတွေလည်း ယုယုယယ ချွတ်ပေး၏။ ပေါက်စ ပေါင်ကြား နှိုက်ကာ အ ချောင်းကို ကိုင် ပေးသည်။ ပြီးတော့ ငုံ့ စုပ်သည်။အရင်းကအဖျား အဖျားကအရင်း ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် စုပ်တော့ ပေါက်စ တွန့်လိမ်ချေ၏။ အား မမ ။ မလုပ်နဲ့တော့။ ပြီးသွားလိမ့်မယ်။ ပေါက်စက ရုန်း၏။ နောက် စော်ကြီးကို တွန်းလှဲကာ နို့ကြီးတွေ ဆုပ်နယ်ကိုင်သည်။ စို့သည်။ အသီးဖျားလေးကို လျှာနဲ့ ကလောက်လိုက်။ အေး အဲလိုလေးဟု စော်ကြီးက သင်သည်။ နှစ်ယာက်လုံး ဖီးတက်တော့ ပေါက်စကို စော်ကြီးက ကိုယ်ပေါ် ဆွဲတင်သည်။ ပေါငအိအိကြီးတွေ ကားမြှောက်၍ သူမရဲ့မို့ဖောင်းနေတဲ့ ဟာကြီးထဲ ပေါက်စဟာကို ကျကျနန ထည့်ပေးလိုက်သည်။ အားပါး ကောင်းလိုက်တာ။ ပေါက်စခံစားဖူူးပြီ။ ဗွီဒီယို ကြည့်ရတဲ့အရသာနဲ့ ဘာမှ မပတ်သက်ပါလား။ ပေါက်စက အန်တီကြီးကို စိတ်ကြိုက် သမရင်း အန်တီကြီး အ ဖောင်းလေးထဲ သူ့ညီုတုတ်တုတ် အချောင်း မြုပ်ကနဲ ဝင်သွားတာ ထွက်လာတာကို ငုံ့ကြည့်မိတယ်။ ဖီးတွေ စွတ်တက်လာပြီး ဆယ်မိနစ်တောင် မကြာဘဲ ပြီးသွားသည်။ နှမြောလွန်းလို့ တောက်ခေါက်တော့ ကောင်မကြီးက ရယ်၏။ ခနနားပြီးတော့ ပေါက်စဟာကို သေချာကိုင် ဆွပေးပြန်သည်။ သူမရဲ့နို့အုံထွားထွားကြီးတွေကြား ပေါက်စဟာကို သွင်းပြီး ပွတ်တိုက်ပေးသည်။ ပေါက်စက လူငယ်ဆိုတော့ ချက်ချင်း စိတ်ထလာပြန်၏။ ဒုတိယအကြိမ်တော့ စော်ကြီးက အပေါ်က တက်သည်။ ပေါက်စကို ငြိမ်ငြိမ် နေခိုင်းကာ သူမ စိတ်ကြိုက်လုပ်လေသည်။ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး ကြွချီ ထိုင်ချီ လုပ်သည်။ ထိုင်ချတော့လည်း ပေါက်စကို နာအောင်မဖိ။ အရသာ အပျက်မခံ။ ပေါက်စကလည်း အောက်ကနေ နို့ကြီးတွေ တပြွတ်ပြွတ် လှမ်းစို့သည်။ ဖင်ကြီးလည်းအားရပါးရ ကိုင်သည်။ သိပ်တောင်မကြာ ပေါက်စပြီးချင်ပြန်၏။ နို့တွေ ခပ်ကြမ်းကြမ်း စွတ်ဆွဲ သည်။စော်ကြီးဟာထဲ အောက်ကနေ ပြန်ပင့်ဆောင့်သွင်းတာ မြန်လာသည်။စော်ကြီးက ရီပ်မိတော့ သူမလည်း ပြိုင်တူပြီးအောင် အမြန်ကြိုးစားပါတော့သည်။ အား ကောင်းလိုက်တာ ငယ်လေးရယ် ။ အ့ အ့ သိပ်ချစ်တယ်။ ဆောင့်ဦး ဆောင့်ပါဦးဆိုတာတွေ တတွတ်တွတ်ရွတ်ရင်းပေါက်စအပေါ် စော်ကြီး တကိုယ်လုံး ပျော့ကျလာပါလေတော့သည်။ End

(Zawgyi)

လယ္ပိုင္ရွင္ႀကီးဦးတင္ ရဲ႕ အလုပ္သမား။ အသက္ ၁၈ျပည့္ၿပီ။ မိဘေဆြမ်ိဳးမရွိေသာ တေကာင္ႂကြက္။ ႐ြယ္တူေကာင္မေလးေတြက သူ႔ကို စိတ္မဝင္စား။သူကလည္း အနိမ့္စားမို႔ ဘယ္သူ႔မွ မမွန္းဝံ့။ သို႔ေသာ္ အခ်ိန္တန္ေတာ့ သဘာဝဟာ သဘာဝပါ။သူ ဗြီဒီယို အျပာကားၾကည့္ခ်င္သည္။ႀကိဳက္သည္။ ၿမိဳ႕ျပန္တက္ကသိုလ္ေက်ာင္းသား ကိုကိုေအာင္က ဖုန္းထဲက ကားေတြသူ႔ကိုျပသည္။ သူက ကိုေအာင့္အတြက္ အရက္သြားဝယ္ေပးရသည္။ အိုေက ေပါ့။ သည္လိုနဲ႔ သူလက္ေတြ႕လုပ္ခ်င္လာသည္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔႐ြာမွာ ဖာသည္မရွိ။ ၿမိဳ႕တက္လုပ္ရေအာင္လည္း ဘသူက လိုက္ပို႔မလဲ။မတတ္ႏိုင္။ ကံေပါ့။ တေန႔ ဦးတင္ အိမ္သို႔ၿမိဳ႕က အ ေဒၚႀကီး တေယာက္လာ၏။ အထည္ဆန္းေတြ စပါးနဲ႔လာလဲ တာျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႕သူဆိုေတာ့ ႏုသည္။ ၃၀ ေက်ာ္ အပ်ိဳႀကီးလား ထင္ရသည္။ သို႔ေသာ္ အပ်ိဳႀကီးမဟုတ္။ သမီးေတာင္ လင္ရၿပီတဲ့။ ထိုအေဒၚ (အန္တီ)ႀကီး ေရခ်ိဳးစရာ ေပါက္စ ခပ္ထည့္ေပးရသည္။ ေရထမ္း ထည့္ရင္း အန္တီ ႀကီးေရခ်ိဳးတာ တစြန္းတစ သူ ခိုးၾကည့္သည္။ ေဖြးေနတာဘဲ။ ရငလ်ားအထက္က ရင္အေပၚပိုင္းေတြ ႂကြတက္ေနတုန္း။ ခါးေတြ တင္ေတြ တင္းတုန္းဘဲျဖစ္၏။ ေပါက္စ အာ႐ုံရသည္။ ေကာင္မႀကီးကို သူ လုပ္ခ်ငလွ သည္။ သို႔ေသာ္ မည္သို႔ျဖစ္ႏိုင္မွာလဲ။ ဟိုဟာမႀကီးက သူ႔ကို ရွိသည္ဟုေတာင္ ထင္ပုံမရ။ ေအာ္ ဆိုးလိုက္တဲ့ဘဝ။ ႐ြာအေရွ႕ပိုင္း အလႉည။ ေပါက္စ ဆိုင္းနားေထာင္ ျပန္လာေတာ့ ဦးတင္ တို႔အိပ္ၾကၿပီ။ ေနာက္ေဖး စပါးက်ီတဲ အဖီေလးထဲ ေပါက္စ သြားမအိပ္ခင္ အိမ္ထဲကို အကဲခတ္ေတာ့ အန္တီႀကီး အိမ္ဦးခန္း မွာ အိပ္ေနတာ ေတြ႕သည္။ ျခင္ ေထာင ္ပါးေလးထဲမွာ အန္တီ့ခႏၶာကိုယ္ႀကီးက တတုံးတခဲ။ ေပါက္စ သူ႔ေနရာသူ ျပန္အိပ္သည္။ အိပ္မေပ်ာ္။ ဆိုင္းသံ အသံခ်ဲ႕စက္သံေတြကလည္း ဆူညံလွ၏။ စိတ္ေတြက ကိုေအာင့္ အျပာကားေတြထဲ ေရာက္ လိုက္ အန္တီႀကီးဆီ ေရာက္လိုက္။ ေတာက္  ေဆာ္ခ်င္လိုက္တာ။ နားထဲမွာ မုဆိုးဖို ၾကာကူလီ ကိုသိန္းေျပာတာ ၾကားမိလာသည္။ ပိုင္ မပိုင္ မေသခ်ာတဲ့ ေကာင္မေတြကို ႏႈိက္ရင္ တ႐ြာလုံး ဆူညံေနတဲ့ ညမ်ိဳးကို ေ႐ြးႏႈိက္ကြ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သေဘာမတူလို႔ ေအာ္ရင္ေတာင္ ႐ုတ္တရက္ ဘသူမွ မသိဘူးတဲ့။ သူ႔စကားက ေပါက္စကို အားေပးလိုက္သလိုဘဲ။ ေပါက္စ အိပ္ေနရာက ျပန္ထသည္။ထို႔ေနာက္ အန္တီႀကီး ျခင္ေထာင္ဆီ တိတ္တဆိတ္ ထြက္သြားပါေတာ့၏။ အန္တီႀကီး အခန္းထဲဝင္ ကုတင္ေျခရင္းေရာက္မွ ေပါက္စ ေၾကာက္ေနသည္။ ဘယ့္ႏွယ္ စရမလဲ။အ ေတြ႕အႀကဳံကမရွိ။ ၾကာကူလီႀကီးကို မေမးခဲ့မိတာ မွားသည္။ သူ ေတြေဝေန၏။ျပန္လွဲ႔တာ ေကာင္းမယ္ထင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ျခင္ေထာင္ ထဲက ဟာမႀကီးကလည္း လုပ္ခ်င္စရာ။ ႏို႔ႀကီးေတြ နိမ့္လိုက္ ျမင့္လိုက္နဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္ ေနသည္။ေပါက္စ ေၾကာက္ေသာ္လဲ ေျခေထာက္ေတြက ကုတင္ေဘးဆီ အလိုလို လွမ္းမိကပ္မိ၏။ ျခင္ေထာင္ အသာ မသည္။လက္ တဘက္ အသာလ်ိဳသြင္းသည္။ ေနာက္ ေကာင္မႀကီးရဲ႕ႏို႔အုံႀကီးေတြကို တအား ဆုပ္ညႇစ္လိုက္၏။ ေအာင္မေလးေတာ့ အန္တီႀကီး လန္႔ေအာ္သည္။ ဟဲ့ ေမာင္တင္။ လာပါဦး။ ဒီမွာ ဘာလဲမသိဘူး။ ကယ္ပါဦး။ ဟိုက္  ငါးပါးေတာ့ ေမွာက္ၿပီ။ ေပါက္စ ျပန္ေျပးမယ္ အလုပ္ အိမ္ထဲက ဦးတင္ ေျပးထြက္လာသည္။ လက္ႏွိပ္မီးနဲ႔ လွမ္းထိုးေတာ့ ဒဲ့တိုးေန၏။ သူ ေျပးမရ ေတာ့။ သြားၿပီ။မွားၿပီ ။ အလုပ ္ရွင္ တမိသားစု လုံး အန္တီႀကီး အခန္းထဲ ေရာက္လာၾက၏။ မီးလည္း ထြန္းလိုက္ၿပီ။ င ေပါက္စ အခန္းေထာင့္မွာ ကုပ္ကုပ္ေလး။ သူ႔အလုပ္ ရွင္ ဦးတင္ က ငွက္ႀကီးေတာင္ ဓား ကိုင္ လ်က္ အန္တီႀကီးကိုေမး၏။ ေျပာ ။ အစ္မ ဘာျဖစ္တာလဲ။ အန္တီႀကီးက ေပါက္စဆီ လွမ္းၾကည့္ အကဲခတ္ၿပီး စဥ္းစား ေျဖတယ္။ ဟို သူငယ္က မင့္အလုပ္သမားလား။ သူ ဟိုစားပြဲေပၚက တခုခု လာယူတယ္နဲ႔ တူပါရဲ႕။ အဲဒါ ခ်လြတ္ ခ်လြတ္ အသံၾကားေတာ့ ငါက တေစၦေခ်ာက္တာ မွတ္ၿပီး လန္႔ေအာ္လိုက္မိတာ တဲ့။ ဦးတင္က ေပါက္စကို ေမးတယ္။ ေျပာစမ္း ။ မင္းက ဘာလာယူတာတုန္း ။ ေပါက္စ ေတြ႕ကရာ ေျဖခ်လိုက္တယ္။ အဲ အဝွာ ဦးဇင္းေလးေပးထားတဲ့ ခ်ဲ ဂဏန္း စာ ႐ြက္။ ဒီအပတ္ အပီတဲ့။ အားလုံး တဟားဟား ရယ္ၾကပါသည္။

ကဲ မမ ။ စိတ္ခ်လက္ခ်အိပ္ေတာ့။ က်ဳပ္အိမ္မွာ မမ အတြက္ ဘာေၾကာက္စရာမွ မရွိဘူး။ ဟုတ္ၿပီလား။ ေပါက္စ သူ႔တဲ ေလးထဲ ျပန္အိပ္တယ္။ ဘုရား ဘုရား။ ဟို ေက်းဇူးရွင္ သူေတာ္ေကာင္းမႀကီး ကယ္ေပလို႔ေပါ့။မဟုတ္ရင္ ငါေထာင္က်ေတာ့မယ္။ ေပါက္စ ေနာင္တေတြရ ၊ ေနာက္ ဘယ္ေတာ့ မွ မဟုတ္ တ႐ုပ္ မလုပ္ေတာ့ဘူး လို႔ဆုံးျဖတ္ၿပီး အိပ္ေတာ့သည္။ ၁ နာရီေလာက္အၾကာ တ႐ြာလုံး အိပ္ေမာက်။ ဘာ သံမွ မၾကားရ ေတာ့မွ ေပါက္စ လန္႔ႏိုး၏။ အေၾကာင္းမွာ သူ႔ကို တေယာက္ေယာက္က ပုခုံးလႈပ္ လာႏႈိး၍ ျဖစ္ပါသည္။ သူက လက္ႏွိပ္မီးနဲ႔ ထိုးၾကည့္ေတာ့ အန္တီႀကီး။ ဟ ။ ဘယ္လိုလဲ။ အန္တီႀကီးက သူ႔ခုတင္ေပၚ တက္ သူနဲ႔ပူးကပ္ ထိုင္ ၿပီး ခ ေလးရယ္ ။ မမကို ခ်စ္လို႔ ျခင္ေထာင္ထဲ လာေတြ႕မယ္ဆိုရင္လည္း ႀကိဳတင္ၿပီး အထာေလး ေပးဦးမွေပါ့။ အခု မင့္လုပ္ပုံက ဆိုင္းမဆင့္ ဗုံမဆင့္။ မမျဖင့္ လန္႔သြားတာဘဲကြာတဲ့။ ေအာ္ ဂလိုကိုး။ ေပါက္စ နားလည္လိုက္ၿပီ။ ျဖစ္မွ ျဖစ္ ရပ ေလ။ ေပါက္စ ေကာင္ မႀကီးကို အတင္းဖက္ နမ္း၏။ အ ေလာတႀကီး အက်ၤ ီဆြဲ ခြၽတ္ေတာ့ ၾကယ္သီးေတြ ျပဳတ္ထြက္ကုန္သည္။ အန္တီႀကီးက ဟာကြာ ေျပာရင္းဆိုရင္း ၾကမ္းျပန္ၿပီ။ ျဖည္းျဖည္းလုပ္ပါ ေမာင္ေလးရယ္။ မမက မင့္ သ ေဘာက် လိုက္ေလ်ာမွာပါကြ။ ေစာ္ႀကီးက အားလုံးခြၽတ္သည္။ထို႔ေနာက္ ေပါက္စ ပုဆိုး အက်ၤ ီေတြလည္း ယုယုယယ ခြၽတ္ေပး၏။ ေပါက္စ ေပါင္ၾကား ႏႈိက္ကာ အ ေခ်ာင္းကို ကိုင္ ေပးသည္။ ၿပီးေတာ့ ငုံ႔ စုပ္သည္။အရင္းက အဖ်ား အဖ်ားကအရင္း ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ စုပ္ေတာ့ ေပါက္စ တြန္႔လိမ္ေခ်၏။ အား မမ ။ မလုပ္နဲ႔ေတာ့။ ၿပီးသြားလိမ့္မယ္။ ေပါက္စက ႐ုန္း၏။ ေနာက္ ေစာ္ႀကီးကို တြန္းလွဲကာ ႏို႔ႀကီးေတြ ဆုပ္ နယ္ကိုင္ သည္။ စို႔သည္။ အသီးဖ်ားေလးကို လွ်ာနဲ႔ က ေလာက္လိုက္။ ေအး အဲလိုေလး ဟု ေစာ္ႀကီးက သင္ သည္။ ႏွစ္ယာက္လုံး ဖီးတက္ ေတာ့ ေပါက္စကို ေစာ္ႀကီး က ကိုယ္ေပၚ ဆြဲတင္ သည္။ ေပါငအိအိႀကီးေတြ ကားေျမႇာက္၍ သူမရဲ႕မို႔ေဖာင္းေနတဲ့ ဟာႀကီးထဲ ေပါက္စဟာကို က်က်နန ထည့္ေပးလိုက္သည္။ အားပါး ေကာင္းလိုက္တာ။ ေပါက္စ ခံစားဖူူးၿပီ။ ဗြီဒီယို ၾကည့္ ရ တဲ့အရသာနဲ႔ ဘာမွ မပတ္သက္ ပါလား။ ေပါက္စက အန္တီႀကီးကို စိတ္ႀကိဳက္ သမ ရင္း အန္တီႀကီး အ ေဖာင္းေလးထဲ သူ႔ညီဳတုတ္တုတ္ အ ေခ်ာင္း ျမဳပ္ကနဲ ဝင္သြားတာ ထြက္လာတာကို ငုံ႔ၾကည့္မိတယ္။ ဖီးေတြ စြတ္တက္လာၿပီး ဆယ္ မိနစ္ေတာင္ မၾကာဘဲ ၿပီးသြားသည္။ ႏွေျမာလြန္းလို႔ေတာက္ေခါက္ေတာ့ ေကာင္မႀကီးက ရယ္၏။ ခနနားၿပီးေတာ့ ေပါက္စဟာကို ေသခ်ာကိုင္ ဆြေပးျပန္သည္။ သူမရဲ႕ႏို႔အုံထြားထြားႀကီးေတြၾကား ေပါက္စဟာကို သြင္း ၿပီး ပြတ္တိုက္ေပးသည္။ ေပါက္စက လူငယ္ဆိုေတာ့ ခ်က္ခ်င္း စိတ္ထ လာျပန္၏။ ဒုတိယအႀကိမ္ေတာ့ ေစာ္ႀကီးက အေပၚက တက္သည္။ ေပါက္စကို ၿငိမ္ၿငိမ္ ေနခိုင္းကာ သူမ စိတ္ႀကိဳက္ လုပ္ေလသည္။ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ၿပီး ႂကြခ်ီ ထိုင ္ခ်ီ လုပ္သည္။ ထိုင္ခ်ေတာ့လည္း ေပါက္စကို နာေအာင္ မဖိ။ အရသာ အပ်က္မခံ။ ေပါက္စကလည္း ေအာက္ က ေန ႏို႔ႀကီးေတြ တႁပြတ္ႁပြတ္ လွမ္းစို႔သည္။ ဖင္ႀကီး လည္းအား ရ ပါးရ ကိုင္ သည္။ သိပ္ေတာင္ မၾကာ ေပါက္စၿပီးခ်င္ျပန္၏။ ႏို႔ေတြ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း စြတ္ဆြဲ သည္။ေစာ္ႀကီးဟာထဲ ေအာက္ကေန ျပန္ပင့္ေဆာင့္သြင္းတာ ျမန္လာသည္။ေစာ္ႀကီးက ရီပ္မိေတာ့ သူမလည္း ၿပိဳင္တူၿပီးေအာင္ အျမန္ႀကိဳးစားပါေတာ့သည္။ အား့ ေကာင္းလိုက္တာ ငယ္ေလးရယ္ ။ အ့ အ့ သိပ္ခ်စ္တယ္။ ေဆာင့္ဦး့ ေဆာင့္ပါဦး ဆိုတာေတြ တတြတ္တြတ္ ႐ြတ္ရင္းေပါက္စ အေပၚ ေစာ္ႀကီး တကိုယ္လုံး ေပ်ာ့က်လာပါေလေတာ့သည္။ End