အတွေ့ကြုံစုံ

အတွေ့ကြုံစုံ

အချိန်က ည ၉နာရီခွဲလုပြီ။ ရန်ကုန် မအူကုန်းရပ်ကွက်သည် နေ့လည်ဘက်တွင် လူစည်ကားသလောက် ညနက်လာလျှင် လူအသွား အလာက ပြတ်လာမြဲဖြစ်သည်။ ၁၂၃လမ်းထဲရှိ ‘ထွန်းတောက်’ ဆေးခန်းထဲတွင် ဒေါက်တာကိုလတ်တယောက်ထဲ စာထိုင်ဖတ်နေမိ၏။ မိုးဖွဲဖွဲရွာနေသည်မို့ ည၈နာရီကျော်လောက်ကတည်းက ဆေးခန်းကို လူနာမလာတော့ … ၉နာရီခွဲ ဆေးခန်းပိတ်ချိန်အထိတော့ လူနာ မလာလည်း မပြန်သေးပဲ ဆက်ထိုင်နေတတ်သည်က ကိုလတ် အကျင့်ဖြစ်နေပြီ။ စောသေးလျှင် ကားလမ်းပေါ်တွင်ကားတွေက ပြည့်ကြပ်နေတတ်သေးသည်မို့ ကားမောင်းရတာ မောင်းလို့မကောင်း။ .. ၉နာရီခွဲနှင့်ဆယ်နာရီကြားထဲလောက်ဆိုမှ ကားရှင်းပြီး မောင်းလို့ကောင်း၏ တခါတခါတော့လဲ လူနာမလာပါပဲ ထိုင်နေရတာ ပျင်းစရာကောင်းလှသည်။

အလုပ်မရှိတော့ စိတ်တွေကလဲ ဟိုရောက်ဒီရောက် … ။ ဒီနေ့တော့ ကိုလတ်စိတ်ထဲ ရွာမှငယ်ရည်းစား နီလာ့ကို ထူးထူးခြားခြားသတိရနေမိသည်။ .. သူကသာ သတိရနေမိတာပါ … နီလာကတော့ သူ့ကို စိတ်ကူးထဲတောင်ထည့်တော့မည်မဟုတ်မှန်းလဲ သူသိနေသည်။ ရည်းစားဖြစ်ပြီးလို့မှ တနှစ်မပြည့်သေးခင် နီလာ့အမေဆုံးပါးသွားတာ ကျောင်းတက်ရင်း သတင်းကြားလိုက်ရ၏။ .. စာမေးပွဲတွေနှင့်လုံးလည်ချာလည်လိုက်နေသော ဆေးကျောင်းသားဘဝမို့ ချက်ခြင်းမပြန်နိုင်သေးပဲ အားပေးစကားတွေသာ လူကြုံပါးလိုက် စာထည့်လိုက် လုပ်နေခဲ့ရသည်။ .. ဟော ကျောင်းပိတ်ရက်ရောက် လို့ သူလဲ ရွာပြန်ရော သတင်းကောင်းက ဆီးကြိုနေပါတော့သည်။ .. နီလာတယောက် သူမ၏ပထွေး ကိုကျော်နှင့် အတိအလင်းယူလိုက်ကြပြီတဲ့ … ။ ကောင်းပါသည် .. ကောင်းကြပါပေသည်။ .. သွားလေသူ အမေ့မျက်နှာမှမထောက် .. ။

သူ့မျက်နှာလဲမထောက် … ဘယ်သူ့မျက်နှာမှမထောက် … လုပ်ပုံ လုပ်ပုံ၊ နီလာတို့လုပ်ချလိုက်ပုံက ကိုလတ်ဆလံသ သွားရသည်။ ရွာကိုလည်း အဲဒီကတည်းက ကိုလတ် လုံးဝမပြန်တော့။ ယိုသူက မရှက်ပေမယ့် မြင်သူက ရှက်သည်လေ .. ။ ဘယ်လောက်ပဲ စိတ်နာသည်ဆိုဆို ပထမဆုံးရည်းစားမို့ ကိုလတ် နီလာ့ကို မေ့မရသေး … ။ နီလာ့နှုတ်ခမ်းနွေးနွေးလေးတွေ … နို့အုံထွားထွားကြီးတွေ .. တင်သားအိအိကြီးတွေ .. အိုနောက်ဆုံးတော့ ဆွဲအားကောင်းလှသောစောက်ဖုတ်လေး … တခုမှ ကိုလတ်မေ့လို့ကိုမရ။ .. အင်း ဒါပေမယ့် ဒါတွေအားလုံးက ခုတော့ သူ့ပထွေးတဖြစ်လဲ လင်တော်မောင်ကြီး ကိုကျော့်အတွက် အသုံးတော်ခံစရာလေးတွေသာ ဖြစ်နေပေရော့မည် … တောက် … ။ ကိုလတ်တွေးရင်း ဒေါသထွက်လာသဖြင့် တောက်ပင်ခေါက်လိုက်မိသည်။ .. သူငယ်ချင်းတခို့ျကတော့ပြောသည်၊ .. ကိုကျော့်မှာ သူ့ထက်ကောင်းကွက်တွေရှိနေလို့ဖြစ်မည်တဲ့ … ။

သူလဲ ဒါတွေအစက သိပ်တော့နားမလည် .. ဆေးကျောင်းသားပေမယ့် စာထဲသာစိတ်နှစ်ထားခဲ့သူမို့ ဒါတွေနှင့် နဲနဲစိမ်းသည်။ .. သို့ပေမယ့် ရည်းစားလူလုခံရပြီးနောက်တွင်တော့ ကိုလတ် မခံချင်စိတ်နှင့် ဒါတွေ လိုက်စားလာသည်။ လိင်တံကြီးထွားစေသော နည်းလမ်းများရှာသည်။ .. ဆေးထိုးတာတွေဘာတွေ ကတော့ ဘေးမကင်းမှန်း ဆရာဝန်လောင်းပီပီ သူသိသည်မို့ လက်တဲ့မစမ်းခဲ့။ .. ဘေးကင်းသော လေစုပ်ပြွန်တွေ ဘာတွေနှင့်တော့ စမ်းကြည့်သည်။ .. ရလဒ်က မဆိုးလှပါ။ သူ့ဆိုဒ်က ပိုကြီးလာသည်။ .. သန်မာမှုနှင့်သုတ်ထိန်းနိုင်အားလဲ ပိုကောင်းလာသည်။ နောက်တော့ သူငယ်ချင်းတွေ တိုင်ပင်ပြီး တယောက်ဟာပေါ်တယောက် ဂေါ်လီတွေ အပြန်အလှန်ထည့်ကြသည်။ .. သူလဲ သူ့လိင်တံ ကျောဘက်တွင် ဂေါ်လီ၂လုံးထည့်လိုက်သည်။ .. ပြောင်းဖူးစေ့တွေလို လျှောက်ထည့်နေလျှင်တော့ ဘေးလဲ မကင်းသလို ခံရသူလဲ လက်လန်သွားမည်မို့ မထည့်။

၂လုံးလောက်က အနေတော်ပါပဲ။ စိတ်နာနာနှင့် ကိုလတ် ရန်ကုန်တွင် ရည်းစားတွေ ထည်လဲထားပြစ်ခဲ့သည်။ ထားလိုက်သော ရည်းစားတိုင်းကလဲ သူ့ဟာကြီးနှင့် ဂေါ်လီလေးတွေကို တန်းတန်းစွဲ .. ။ အဲ တခုတော့ ရှိသည်။ .. ရည်းစားက ရည်းစားလိုမနေပဲ ယူဘို့အတင်းအကြပ်တိုက်တွန်းလာလျှင်တော့ ကိုလတ် တို့ ဝေးဝေးပြေးတော့သည်။ .. လူပိုျဘဝနှင့် ရသလောက်ကဲဦးမည်ဟု ကိုလတ် စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားသည်။ .. ဒါတွေအားလုံးကို နီလာ့အစား မိန်းမတွေအပေါ်လက်စားချေနေခြင်း တမိုျးဟု သူ ခံယူထားလိုက်သည် .. ဆိုင်သလား မဆိုင်သလားတော့ မသိ။ .. ဒီလိုနှင့် မနှစ်က သူ ဆရာဝန်ဖြစ်လာသည်။ .. အလုပ်နှင့်အကိုင်နှင့်ဆိုတော့ ကဲရတာ ပိုတင့်တယ်လာ၏ သူ့ကြောင့် အပိုျရည်ပျက်ခဲ့ရသူလေးတွေလဲ တော်တော်များနေပြီ။ နောက်ပြီးသားရေအိုင်တွေကို ခြေဝင်ဆေးခဲ့တာတွေလည်း မနဲလှတော့။ .. ဆရာဝန်ဆိုတော့ ရှောင်တတ်တိမ်းတတ်တာကော ကံကောင်းနေသေးတာကော ပါမည်ပေါ့လေ .. ကိုလတ်တို့ ခုထိတော့ ပိုက်ဘော မိသည့်ဘ၀ မရောက်သေး။

ကိုလတ်အလုပ်က ရန်ကုန်အနောက်ပိုင်း ဆေးရုံကြီးတွင်ဖြစ်သည်၊ .. ကိုယ်ပိုင်ဆေးခန်းကိုတော့ လူနာအရများသည့် မအူကုန်းဘက်တွင် ဖွင့်ဖြစ်သည်။ လူပိုျလူလွတ် ဆရာဝန်ဆိုတော့ ဆေးခန်းပတ်ဝန်းကျင်တွင် ကိုလတ်နာမည်က ရေပန်းစားသည်။ .. ရှုပ်ပွေသူအဖြစ်လဲ နာမည်ထွက်သည်။ .. သို့ပေမယ့် မိန်းကလေးများထုံးစံအတိုင်း ရှုပ်သူပွေသူဟု နာမည်ကြီးသူတွေဆို ပိုကပ်တတ် ရောတတ်သည့် အတွက် ကိုလတ်ဘေးနားမှာ မိန်းကလေးတွေ ဝိုင်းဝိုင်းလည်နေလေသည်။ .. ကိုလတ်ကတော့ အခွင့်သင့်လျှင် သင့်သလို အခြေအနေပေးလျှင် ပေးသလို စိတ်ကြိုက်ရာကို ဆွတ်ခူးစားသုံးရင်း လူပိုျဘဝကို ပျော်ပျော်ကြီး ဖြတ်သန်းနေလေတော့သည်။ ‘ ဝါး ဟား … ‘ အိပ်ငိုက်သလိုလိုဖြစ်လာသည်မို့ ကိုလတ် သန်းဝေလိုက်မိသည်။

လက်ပါတ်နာရီကို ငုံ့ကြည့်တော့ ကိုးနာရီခွဲလုပြီ။ .. လက်ထဲမှ ပလေးဘွိုင်းစာအုပ်ကို အသာခေါက်သိမ်းလိုက်ပြီး သိမ်းစရာရှိတာတွေ သိမ်းနှင့်ရန် ကိုလတ် ထလိုက်၏။ ပုဆိုးအောက်မှ ဖွားဘက်တော်က ပလေးဘွိုင်းစာအုပ်အရှိန်နှင့်တကြွကြွဖြစ်နေသည် ပုဆိုးဝတ်လျှင် အောက်ခံဘောင်းဘီဝတ်လေ့မရှိသော ကိုလတ်အကျင့်က တခါတခါတော်တော်ဒုက္ခပေး၏။ ခုလဲ ဖွားဘက်တော်ငြိမ်အောင် ခနစောင့်ရသေးသည်။ နို့မဟုတ် လူမြင်လို့မှ ကောင်းမည်မဟုတ်။ … ‘ ဆရာ .. ဆရာရှိသေးလားဟင် … ‘ ဆေးခန်းတံခါးတခြမ်းပိတ်ထားလိုက်ပြီး အတွင်းဘက်လူနာစမ်းသပ်ခန်းထဲဝင်ကာ နားကြပ်တွေဘာတွေ သိမ်းနေသော ကိုလတ်နားထဲသို့ ဆည်းလည်းသံလေးတခုတိုးဝင်လာသည်။ .. ပြန်မည်လုပ်ခါမှ လူနာက လာနေပြန်ပြီထင်သည်။

ကိုလတ် နဲနဲကွဲျမြီးတိုသွားရ၏။ တခါတခါကျ လူနာတွေက ဒီလိုပါပဲ .. ဆေးခန်းဖွင့်ထားချိန်တောက်လျှောက်ကျ လူရှုပ်သည်ဘာသည်ဆိုပြီး လာမပြကြ၊ ဆေးခန်းပိတ်ပြီး ပြန်တော့မည်ဆိုလျှင် တယောက်ပြီးတယောက် ရောက်ရောက်လာတတ်သည်။ ‘ ကိုးနာရီခွဲပြီဗျ .. ဆေးခန်းပိတ်တော့မလို့ … သြော် … မီမီ ပါလား .. ‘ ကိုလတ်ဘုတောသံက တဝက်တပျက်နှင့်ရပ်သွားရသည်။ ရေစိုနေသောထီးလေးကို ကိုင်ထားသည့် ချစ်စရာ မိန်းကလေးကို သူကောင်းကောင်းသိသည်ကိုး .. ။ လမ်းထိပ်နားမှ မီမီရယ်လေ .. မနှစ်ကမှ ယောကျာ်း ဆုံးထားသည့် ပူပူနွေးနွေး မုဆိုးမလေး မီမီ။ .. ‘ ဆောရီးနော် ဆရာ … ဆရာနဲ့ သေသေချာချာတိုင်ပင်ချင်လို့ ဆေးခန်းလူရှင်းချိန်ကျမှ ရွေးပြီးလာခဲ့တာ၊ အနှောက်အယှက်ပေးမိသလိုများ ဖြစ်သွားပြီလားမသိဘူး .. အားနာလိုက်တာ .. ‘ မီမီက မျက်လုံးလေး ပုတ်ကလပ်ပုတ်ကလပ်လုပ်ရင်း တောင်းပန်နေသည်။ .. ခွင့်လွှတ်ပေးရမှာပေါ့လေ။ .. ဒီလောက်လှသည့် မုဆိုးမလေးပဲဟာ .. ။ ‘ ရပါတယ် မီမီရယ် … ပြောနေရမယ့်သူတွေမှ မဟုတ်တာ … ကဲပြော .. ကျနော်ဘာကူညီရမလဲ ‘ ကိုလတ်လေသံပြောင်းသွားတော့မှ မီမီ အားတက်သွားရသည်။

နောက်နေ့မှလာလို့များ ပြောလွှတ်လေမလားဟု ဆေးခန်းအလာတလျှောက်လုံး တွေးပူနေခဲ့ရသည်လေ။ .. လက်ထဲမှ မိုးရေစိုနေသောခေါက်ထီးလေးကို ထီးထည့်သည့်ပုံးထဲ မီမီထည့်လိုက်၏။ ဘေးဘီကို စိတ်မလုံ သလို အသာအကဲခပ်သည်။ ‘ စိတ်ချသာ ပြောပါ မီမီ … ဒီနေ့ အကူကောင်လေးမလာလို့ ကျနော်တယောက်ထဲရှိတာ .. ‘ ကိုလတ်က မီမီ့အနေအထားကို အကဲခပ်မိသဖြင့် ရှင်းပြလိုက်ရ၏။ ခါတိုင်းဆို ကောင်လေးနှင့် ကိုလတ် အတူပြန်ပြီး လမ်းကျမှ ဘတ်စ်ကားမှတ်တိုင်တွင် ချပေးနေကြ။ ဒီနေ့တော့ ကောင်လေး သွားစရာရှိလို့ ခွင့်တိုင်ထားသည်မို့ သူတယောက်တည်းသာ .. ။ ကိုလတ်စကားကြောင့် မီမီ သက်ပြင်းလေး အသာချလိုက်သည်။ ရှက်ရွံ့ဟန်နှင့် မျက်လွှာလေးချလိုက်ရင်း တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။

‘ ဒီ .. ဒီလိုပါဆရာ … မီမီ သွေးမပေါ်တာ ၂လရှိနေပြီ အဲဒါ .. အဲဒါ .. ‘ ကျန်းကျန်းမာမာ တောင့်တောင့်တင်းတင်းနှင့် ချစ်စဖွယ် လင်သေမုဆိုးမလေး .. သွေးထိန်နေတာကို ရှက်ရှက်နှင့်ပြောနေပြီဆိုမှတော့ တခြားဘာများဖြစ်နိုင်ဦးမှာတဲ့လဲ .. ခိုးစားတာ လူမိလေပြီပေါ့။ ဘာပဲပြောပြော တခြားဖြစ်နိုင်ခြေတွေလဲ ရှိသေးသည်မို့ ကိုလတ် တာဝန်အရ ရှင်းပြရလေသည်။ ‘ တခါတခါ ဒီလိုပဲ သွေးထိန်တတ်တာပဲ မီမီရဲ့ .. ‘ မီမီမျက်နှာလေး ရဲတက်လာသည်။ .. သက်ပြင်းတချက်ကို ရှိုက်လိုက်ရင်း မပွင့်တပွင့်လေး ပြောလာပြန် လေ၏။ ‘ မဟုတ်ဖူးဆရာ .. မီမီက သွေးသိပ်မှန်တာ။ .. ရက်တောင် လွဲလေ့မရှိဘူး။ ခုဟာက .. ခုဟာက .. ‘ ‘ ရပြီ .. ဒီလောက်ဆို ဆရာနားလည်ပြီ .. ။ ကဲပြော .. မီမီဘာဖြစ်ချင်လဲ .. ‘ ‘ သွေးပေါ်ဆေးတွေဘာတွေ ထိုးပေးလို့ မရဘူးလား ဆရာ … ‘ ကိုလတ် ခေါင်းကို ခပ်ဖြည်းဖြည်းခါမိသည်။ အပြင်လူတွေကြားထဲမှာ သွေးပေါ်ဆေး သွေးပေါ်ဆေးနှင့် လူသိများလှသော ထိုးဆေးတွေက တကယ်တော့ ကိုယ်ဝန်ရှိတာသာဆိုလျှင် ဘာမှ မတတ်နိုင်။

လူအများက နားလည်မှုတွေ လွဲနေကြခြင်းဖြစ်သည်။ ‘ သွေးပေါ်ဆေးက ကိုယ်ဝန်မရှိပဲ တခြားအကြောင်းကြောင့် သွေးထိန်နေတာမိုျးမှ စွမ်းတာ မီမီရဲ့ .. ‘ ကိုလတ်စကားကြောင့် မီမီ နီးရာခုံတခုပေါ် စိတ်ပျက်လက်ပျက် ထိုင်ချလိုက်မိသည်။ ‘ အဲဒါမှ ခက်တော့တာပါပဲ ဆရာရယ် … ခုဟာက ကိုယ်ဝန်ရှိတာလို့ မီမီတော့ထင်တာပဲ .. ဟင်း .. ‘ မီမီဝတ်ထားသည်က လည်ပင်းတော်တော်ဟိုက်သော တီရှပ်လက်တိုကလေး .. ။ ကိုလတ်ရှေ့တည့်တည့်တွင် ထိုင်ချလိုက်တော့ လည်ဟိုက်ကြားမှ ရင်နှစ်မွှာကွဲကြောင်းလေးက မျက်စိထဲကို ထင်းကနဲ ဝင်လာသည်။ အသာမိုးကြည့်လိုက်တော့ နို့အုံအပေါ်ပိုင်းလေးတွေကိုပင် မြင်နေရ၏။ စောစော တုန်းက ပလေးဘွိုင်းဖတ်ထားသော အရှိန်က မသေသေးသည်မို့ ကိုလတ်သွေးတွေ ဆူလာသည်။ ‘ မီမီတကယ်တမ်းလိုအပ်မယ်ဆိုရင် တောင်ဥက္ကလာဘက်မှာ ကျနော့်အသိ ဆရာဝန်မတယောက်ရှိပါတယ်။

ဒါမိုျးတွေကို ကူညီနေကြလေ .. ခက်တာက .. ‘ ‘ ခက်တာက ဘာလဲဟင် ဆရာရယ် .. လုပ်ပါဦး .. မီမီ ဆရာ့ကို အားကိုးပါတယ်ရှင် .. ‘ ‘ ခက်တာက ဒါဟာ တကယ်ကိုယ်ဝန်ရှိတာ ဟုတ်မဟုတ် သေချာအောင် လုပ်ရဦးမယ် မီမီရဲ့ .. ‘ ‘ ဆီးစစ်ကြည့်ရမှာလား ဆရာ … ‘ ကိုလတ် အသာပြုံးလိုက်မိသည်။ သူဆင်သော အကွက်ထဲတော့ မီမီတယောက် ဝင်လာလေပြီ။ .. ‘ ဆီးစစ်တာက မသေချာလှသေးဘူး မီမီရဲ့ .. သေချာချင်ရင် အတွင်းပိုင်း စမ်းသပ်ကြည့်ရမှာ ….. ‘ ‘ အို … ‘ မီမီ့မျက်နှာလေး ရဲတွတ်သွားသည်။ ခေါင်းလေးက ငုံ့ကျသွားရ၏။ ကိုလတ်က ဟန်ကိုယ့်ဘို့ ဆိုသလို အသာ မှင်နှင့်မောင်းနှင့် ဆက်ပြောလိုက်ပြန်၏။ ‘ မီမီရှက်နေရင် နောက်နေ့မှ မိန်းကလေးဖော်တယောက်ယောက်ခေါ်လာပြီး စမ်းလေ .. ။

ဒါမှမဟုတ် လေဒီဒေါက်တာ တယောက်ယောက်ကိုပဲ သွားပြချင် ပြပါလား .. ‘ ပြောမယ့်သာပြောလိုက်ရသည်၊ မီမီ သူပြောသလို တကယ်သဘောတူသွားရင် အခက် ဟု ကိုလတ်တွေးနေ မိလေ၏။ .. မုန့်က ပါးစပ်နားရောက်နေပြီမို့ မစားလိုက်ရလျှင်တော့ ကိုလတ်တို့ ရာဇဝင်ရိုင်းရော့မည်။ ကိုလတ် ဆုတောင်းပြည့်သည်ပြောရမည်။ မီမီက ခနစဉ်းစားသလိုလေးလုပ်နေပြီးမှ သက်ပြင်းလေးတချက် ချရင်း စိတ်ကို ဒုံးဒုံးချလိုက်လေ၏။ ‘ မထူးပါဘူး ဆရာရယ် … ။ ဒါနဲ့ပဲ ရက်တွေ သိပ်ကြာသွားဦးမယ်။ … ဆရာပဲ စမ်းပေးပါတော့ … ‘ ကိုလတ် တံတွေးကို အသာမြိုလိုက်မိသည်။ စားရကံတော့ ကြုံလေပြီ။ ‘ ကဲကဲ .. လာ။ ဒါဆိုလဲ အခန်းထဲသွားရအောင် … သြော် … တံခါးကြီးတော့ ပိတ်ခဲ့မယ်နော် … တော်ကြာ စမ်းနေတုန်း သူများတွေ ရုတ်တရက် ဝင်လာမှာစိုးလို့ … ‘ မီမီ့အတွက် ရတက်မအေးဟန်နှင့် ကိုလတ်က ဆေးခန်းအဝင်တံခါးကို တဝက်ပိတ်ထားရာမှ အကုန်ပိတ် ပစ်လိုက်သည်။

ထို့နောက်တော့ နုနုထွားထွား မုဆိုးမလေးကို ဦးဆောင်ကာ အတွင်းဘက် လူနာစမ်းသပ် ခန်းထဲ ဝင်လာလိုက်တော့၏။ မီမီက ခေါင်းလေးငုံ့ရင်း ဆင်မယဉ်သာ ဟန်လေးနှင့် ကိုလတ်နောက်က လိုက်လာသည်။ အတွင်းခန်းသို့ရောက်လေပြီ။ ‘ ကဲ .. မီမီ တက် ‘ ကိုလတ်က ပြောလဲပြော မီမီ့လက်လေးကိုလဲ အသာဆွဲကာ ကုတင်ပေါ်တက်ခိုင်းလိုက်သည်။ မီမီ့လက်ဖျား လေးတွေ အေးစက်နေတာ သတိထားမိလိုက်၏။ ကုတင်က အနည်းငယ်မြင့်သည်မို့ မီမီက တဖက်စောင်းကာ လက်လေးနှင့်ထောက်ပြီးတက်ရသည်။ ခြေဖျားလေးတွေက အောက်မှ ခုထားသော ခုံလေးပေါ်ထောက်ပြီး တင်ပါးကို တစောင်းလှမ်းတင်လိုက်ရ၏ ကိုလတ်က သူ့ဘက်သို့လှည့်ကာ ကုန်းပြပေးလိုက်သလိုဖြစ်သွားသော မီမီ့တင်ပါးကြီးတွေကို အားမနာတမ်း အနီးကပ်ကြည့်ပြစ်လိုက်သည်။ စောစောက မနဲခိုျးနှိမ်ထားရသော ဖွားဘက်တော်က ရုန်းထလာသည်။ .. ခုတင်စောင်းနှင့် မနဲဖိထားလိုက်ရသည်။ ‘ ဟင်း … ‘ ကုတင်ပေါ်ရောက်ပြီးသည်နှင့် မီမီက မျက်လုံးလေးများ အသာမှိတ်ကာ သက်ပြင်းလေးတချက် မှုတ်ထုတ် လိုက်ပြန်၏။

ကိုလတ် အတတ်သိလိုက်ပြီ … ဒီကောင်မလေးလဲ စိတ်တွေလှုပ်ရှားနေပြီ။ … ဟန်ကိုယ့်ဘို့ ဆိုသလို တရှိန်ရှိန်တက်နေသော စိတ်ကို အသာခိုျးနှိမ်ယင်း လုပ်ရိုးလုပ်စဉ်အတိုင်း သွေးပေါင်အရင် ချိန်ပေးလိုက်၏။ .. ဒါတောင် လူကနေပေမယ့် လက်က မနေ။ .. သွေးပေါင်ချိန်ကရိယာ ပြန်အဖြုတ်တွင် ကိုလတ်လက်တွေက မီမီ့နို့ကြီးတွေကို မထိတထိ ပွတ်သွားလိုက်သေးသည်။ မီမီ မသိမသာလေး တွန့်သွားတာ .. ခြေဖျားလေးတွေ ကုပ်ကွေးသွားတာ ကိုလတ် သတိထားမိသည်။ မီမီ့တကိုယ်လုံးက ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လေးမို့ ရှိုက်ကြီးဖိုငယ်အသွယ်သွယ်က မကြည့်ချင် မြင်လျက်သား ဆိုသလို ဖြစ်နေရလေသည်။ .. ကိုလတ်ကတော့ ကြည့်ချင်ချင်ကြီးနှင့်ကို ကြည့်နေခြင်းပါ။ ‘ ကဲ … မီမီရေ … စမ်းကြစို့နော် … မရှက်နဲ့ သိလား … ‘ အာတွေခြောက်တက်လာသည်မို့ ကိုလတ် တံတွေးကို ခနခန မြိုချနေရ၏။

ဒီစကားလေး ပြောထွက်လာဖို့ မနဲကို အရှိန်ယူလိုက်ရသည်။ မီမီကတော့ ဘာစကားမှတောင် ပြန်မပြောနိုင်ရှာ။ … ခေါင်းလေးသာ အနိုင်နိုင် ညိတ်ပြလိုက်ရသည်။ ကိုလတ်က မီမီ့ထမီအထက်ဆင်စလေးကို အသာဖြုတ်သည်။ … မီမီက ဗိုက်လေးရှပ်ပေးထားပြီး ကိုလတ် ဖြုတ်ရလွယ်အောင် ကူညီပေးနေ၏။ လူကတော့ မလှုပ် … မျက်စိလဲ စုံမှိတ်ထားသည်။ .. အထက်ဆင်စလေး ပြုတ်သွားလေပြီ။ .. ကိုလတ်က အစက မီမီဝတ်ထားတာ ရိုးရိုးထမီထင်နေမိသည်။ .. အခု ထက်ဆင်ဖြုတ်လိုက်မှ ခါးတွင်အထက်ဆင်စ ချည်ပြီး ဝတ်ရသော စကပ်ထမီမှန်း သိရသည်။ ဟန်ကျသည်ပေါ့ … အထက်ဆင်စ ဖြည်လိုက်သည်နှင့် ခါးအကွဲစလေးက ဟထွက်သွားသည်။ .. ဒါပေမယ့် မီမီ့တင်ပါးကြီးတွေက ဖွံ့ထွားလှသည်မို့ လွယ်လွယ်နှင့်တော့ စကပ်ထမီလေးက အောက်လျှောချလို့ မရ။

‘ မီမီ … တင်ပါးလေး နဲနဲ ကြွပေးဦးနော် … ‘ ကိုလတ်အသံက အဝေးတနေရာမှ လာနေသလို မီမီ့နားထဲ ခံစားနေရ၏။ စိတ်ညှို့ခံနေရသူလို မီမီဘာမှကို ပြန်မပြောနိုင်။ .. သူပြောသလို ခါးလေးကို အသာပင့်ကာ သာ တင်ပါးကြီးတွေကို ကြွပေးလိုက်မိရသည်။ ကိုလတ်က အလိုက်သင့်ဆိုသလိုပင် စကပ်ထမီလေးကို အောက်ဖက် တဖြည်းဖြည်း ဆွဲချလိုက်၏။ ဆေးခန်းလာပြရသည်မို့လားမသိ .. ။ မီမီ့တွင် အောက်ခံ ဘာမှ မဝတ်ထားပါ။ .. ကိုလတ်က စကပ်ထမီလေးကို ဆွဲချလိုက်သည်နှင့်တပြိုင်နက် မီမီ့ ရတနာလေးက ဝင့်ကြွားစွာ ဝင်းဝင်းပပ ထွက်ပေါ်လာပါတော့သည်။ မဂိုသွေးပါသူမို့လားမသိ … မီမီက အမွှေးအမျှင်တွေ ပြောင်နေအောင်ကို ရိတ်ထားသည်။

မဖြူမညိုအသားလေးနှင့် လိုက်လျှောညီထွေစွာပင် မီမီ့ဆီးခုံလေးက မို့မောက်တက်နေ၏။ .. ပေါင်တံထိပ်ဖျားတွေကတော့ အပြင်အသားအရေထက်ကို ပိုပြီး ဖြူဝင်းတောက်ပနေသည်။ … ပြည့်ပြည့်တင်းတင်း နှုတ်ခမ်းသားနှစ်လွှာ အတွင်းဝယ် သာမာန်မိန်းကလေးတွေထက် သိသိသာသာကြီးကို ပိုကြီးသော အစေ့လေးက ပြူးထွက်နေ၏ … ။ ကိုလတ်ကို မျက်စပစ်ပြ နေသလိုလို .. ။ ကိုလတ်က လက်အိတ်စွပ်လိုက်သည်။ … အမှန်က ဒါမိုျးစမ်းမည်ဆိုလျှင် ပိုးသတ်ထားသော ရာဘာလက်အိတ် အထူကို စွပ်ရမည်။ သို့ပေမယ့် ကိုလတ်က အကြံကြီးနှင့်မို့ ရိုးရိုး သွေးဖောက်တာတွေ ဘာတွေမှာသုံးသည့် ရာဘာလက်အိတ်အပါးလေးပဲ စွပ်လိုက်၏။ မီမီကတော့ ဘာမှ မသိရှာ … ။ ကိုလတ်ပြုသမျှ နုတော့မည့်ပုံနှင့် ပျော့ပျော့ကျော့ကျော့လေး လဲှနေလေသည်။ ကိုလတ်က မီမီ့ပေါင်ကြားထဲသို့ သူ့ညာဘက်လက်ကြီးကို သွင်းလိုက်၏။ ဘယ်လက်ကတော့ မီမီ့ခါးကို အသာလှမ်းကိုင်ထားသည်။ မီမီက အလိုက်သင့်ပင် ပေါင်ကြီးတွေကို ကားပေးလိုက်သည်။

စောစောက ဒူးလောက်ရောက်အောင် ဆွဲချထားသော စကပ်ထမီလေးက မီမီ ပေါင်ကားပေးလိုက်မှုကြောင့် အောက်သို့ တွန်းချလိုက်သလိုဖြစ်ကာ ခြေဖျားထိလျှောကျသွားတော့၏။ ကိုလတ် အသက်ကိုမှန်အောင် မနဲထိမ်းရှုယင်း မီမီ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲ လက်ညှိုးကို စထိုးသွင်းလိုက်၏ အတွင်းပိုင်းစမ်းသပ်လျှင် လက်ညှိုးလက်ခလယ်နှစ်ချောင်းပူးနှင့် စမ်းရမြဲဖြစ်သော်လည်း မီမီ့စောက်ဖုတ်လေးက အပိုျနှင့်မခြား တင်းကြပ်စိရိနေသည်မို့ တချောင်းထဲနှင့်ပဲ အရင် သွင်းလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဒါတောင်မှ ကိုလတ်လက်ညှိုးက ပုဇွန်ကျစ်စာတွင်းထဲ ထိုးထည့်ရသည့်အလား စီးပိုင်တင်းကြပ်နေသည်။ … ‘ အ …. ‘ မီမီ့နှုတ်မှ မပွင့်တပွင့် အသံလေး ပွင့်အံထွက်လာ၏။ ကိုယ်လုံးလေးလဲ ဆတ်ကနဲ တုန်သွားသည်။ .. ခါးလေးက မသိမသာ ကော့တက်လာကာ ပေါင်တံကြီးတွေက ပိုကားထွက်သွားသည်။ ‘ မီမီ နာသွားလို့လားဟင် … ‘ ကိုလတ်က အမှန်အကန်စမ်းသလို မစမ်းပဲ လက်ညှိုးကို အတွင်းထဲတွင် ပတ်လည်လှည့်ကလိပေးနေရင်း မသိဟန်ဆောင်ကာ မေးလိုက်၏။

ခါးလေးကို ထိန်းကိုင်ပေးထားသော ဘယ်လက်ကလဲ မသိသလိုလိုနှင့် အောက်ဖက်လျှောဆင်းလာပြီး မီမီ့တင်သား ထွားထွားအိအိကြီးတွေကို အသာဖြစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်လာသည်။ အထိအတွေ့က ထူးလှ၏။ .. ကိုလတ် စိတ်ရိုင်းတွေ ပိုဆင်လာသည်။ ‘ နာရင်ပြောနော် … အားမနာနဲ့သိလား … ‘ ပါးစပ်ကသာ တွေ့ကရာတွေလျှောက်ပြောနေသော်လည်း ကိုလတ် လက်တွေက စနစ်တကျ လှုပ်ရှားလာပြီ၊ လက်ညှိုးတချောင်းထဲထိုးသွင်းထားရာမှ လက်ခလယ်ကိုပါ စစ်ကူယူလာသည်။ နှစ်ချောင်းပူးဖြင့် မီမီ့စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းလာသည်။ .. မီမီ့စောက်ဖုတ်လေးကလဲ အရည်တွေ စိုရွဲှထွက်လာပြီမို့ ကိုလတ်လက်နှစ်ချောင်းပူးကို မဖြုံတော့ပေ။

ကိုလတ်က အပီပင် လက်တဆုံးထိုးသွင်းလိုက် .. ပါတ်လည်လှည့်ကာ မွှေနှောက်ပေးလိုက် .. ဘေးနံရံလေးတွေကို တဆတ်ဆတ်ထိုးဆွလိုက် .. သားအိမ်ခေါင်းနေရာလေးကို ဖိထိုးလိုက် လုပ်ပေးနေသည်။ မီမီ တဆတ်ဆတ်တုန်လေပြီ … ကိုလတ် ဘာလုပ်နေပြီမှန်းလဲ ရိပ်မိပြီ။ .. သို့ပေမယ့် ဘာမှလဲ မပြောသာ .. မရုန်းသာ .. ။ သူမကိုယ်တိုင်လဲ အသွေးထဲအသားထဲက ကာမဇောတွေ တရှိန်ရှိန် တက်နေရလေပြီကိုး .. ။ ‘ အား ဟာ့ဟာ့ …. ဆရာ ဆရာ ရယ် … ‘ ကိုလတ်က လက်ညှိုးလက်ခလယ်ပူးကို အဆုံးထိုးသွင်းဖိထားရင်း လက်မက အဝမှ အစေ့လေးကို ဆွပေးလိုက်တော့ မီမီ မနေနိုင်တော့။ .. အသံတွေပင်ထွက်လာရတော့သည်။

ခုနက ခပ်ပျော့ပျော့လေး လဲှနေရာမှ ခုတော့ ခြေဖဝါးတွေ ခုတင်ပေါ်အပြားလိုက်ချကာ တင်ပါးကြီးတခုလုံး တထွာနီးပါး မြောက်တက် လာသည်အထိကို ကော့တင်ပေးနေတော့သည်။ ‘ မီမီ ခံလို့ကောင်းလားဟင် … ‘ ကိုလတ်က ဗြောင်ပင် မေးလာတော့သည်။ .. အပွဲပွဲနွဲှခဲ့ဘူးပြီဖြစ်သော သူရဲကောင်းမို့ ဒီတပွဲလဲ သူကောင်းကောင်းကြီး အောင်နိုင်သူဖြစ်ပြီမှန်း ဗေဒင်မေးစရာမလိုပဲ ကိုလတ် အတတ်သိနေလေပြီကိုး … ။ ‘ ကောင်းတယ် ဆရာရယ် … ဘယ်လိုကြီးမှန်းကို မသိဘူး … အားရှီး …. ‘ တော်ယုံမိန်းကလေးဆို ဒီလောက်နှင့် စကားမေးမရတတ်သေး။ … မသကာ ခေါင်းလေးညိမ့်ပြယုံလောက်ပဲ ရှိမည်။ .. မီမီကတော့ မုဆိုးမလေးလဲဖြစ်ပြန် .. ကာမဇောလဲ ထန်လှသူမို့ ရှက်တာတွေ ကြောက်တာတွေ ခနနှင့် လွင့်စင်ပျောက်ကွယ်သွားလေပြီ။

ကိုလတ်က ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးကို ပြုံးလိုက်၏။ .. ရေကန်အသင့် ကြာအတင့်ဆိုသလိုပင် အပြင်တွင်လဲ မိုးက သည်းသည်းမည်းမည်းရွာလာပြန်သည်။ … အပြင်ကလူတွေ ရောက်လာစရာမမြင်တော့။ .. ရောက်လာလဲ ပိတ်ထားသော ဆေးခန်းတံခါးကိုကြည့်ပြီး ဆရာဝန်ပြန်သွားပြီပဲမှတ်ကြမည်။ ကိုလတ်၏ ကားက ဆေးခန်းအဝတွင်မရပ်ပဲ ရပ်ရန်လွယ်သော လမ်းထိပ်နားက မြေကွက်လွတ်ကြီးရှေ့တွင် ရပ်ထား ခြင်းဖြစ်ရာ နောက်ကြောင်းက အကုန်ရှင်းနေလေပြီ။ .. ‘ အမယ်လေးလေး … ဆရာ ဆရာရယ် … ဘယ်လိုများလုပ်လိုက်တာလဲရှင် .. အား ဟားဟား အူး … ‘ ကိုလတ်က ဂျီစပေါ့တ် ဟုခေါ်သည့် ဆီးအိမ်အောက်နား စောက်ဖုတ်ရှေ့ဘက်နံရံကို အတင်းထိုးဖိကာ ဆွပေးလိုက်တော့ မီမီ ထွန့်ထွန့်လူးသွားရတော့သည်။ … အရည်တွေလဲ ပွက်ခနဲကို ထွက်ကျလာရာ ကိုလတ် လက်အိတ်ပေါ်မှာပင် ရွဲှအိုင်သွားရသည်။ … ပြီးရှာလေပြီပေါ့ တချီ .. မီမီလေးရယ် ။

ကော့တင်ပေးထားသော မီမီ့တင်ပါးကြီးတွေက စမ်းသပ်ခုတင်လေးပေါ် ဝုန်းကနဲ ပြန်ပစ်ချလိုက်သလို ကျသွားသည်။ .. မီမီခေါင်းလေးကို တဖက်စောင်းကာ အသက်ကို မှန်မှန်ပြန်ရှုနေရ၏။ ဖွံ့ထွားသော မီမီ့နို့ကြီးတွေက နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်နှင့် လှိုင်းထနေရသည်။ ကိုလတ်ကတော့ ဒါကို ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး အရသာခံကြည့်နေလိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်လေးထဲမှ လက်ကိုတော့ မထုတ်သေး … မီမီ့စောက်ဖုတ်လေးက ရှုံ့လိုက်ပွလိုက်နှင့် ကိုလတ်လက်ချောင်းတွေကို ညှစ်နေဆဲရှိသေးသည်။ ခနနေတော့ ကိုလတ် ရှေ့တဆင့်တက်ရန် ခြေလှမ်းပြင်လိုက်၏။ မီမီ့ကိုယ်လေးကို ခုတင်အောက်ဖက်ဇောင်းရောက်အောင် အသာဆွဲချလိုက်သည်။ .. မီမီက မျက်လုံးလေး အသာမှေးကာ လှမ်းကြည့်သည်။ .. ဘာမှတော့ မပြော၊ .. ရုန်းတာကန်တာတွေလဲ မလုပ်။ မီမီ့တင်ပါးကြီးတွေ ခုတင်အောက်ဖက်ဇောင်းပေါ်တင်မိတော့ ကိုလတ်က ခုတင်စောင်းမှာ မှီပြီးရပ်လိုက်သည်။

မီမီ့ ပေါင်တံကြီးနှစ်ချောင်းကို တစ်တီတူးထောင်လို အပေါ်မြှောက်တင်လိုက်၏။ … တချိန်တည်းမှာ ကိုလတ်လုံချည်ကလဲ ကွင်းလုံးကျွတ်သွားပြီ။ .. ကျောဘက်တွင် မျက်လုံးလေးနှစ်လုံးလို ဖုထွက်နေသော ဂေါ်လီလေးနှစ်လုံးနှင့် ကိုလတ် လိင်တံကြီးက အမဲသားနံ့ရနေသော ကျားကြီးလို အာသာငမ်းငမ်း ထွက်ပေါ်လာလေတော့၏။ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသောကြောင့် မီမီ့တင်သားကြီးတွေကို ထိုးမိထောက်မိဖြစ်နေသည်။ မီမီကတော့ အံတင်းတင်းကြိတ်ကာ ခုတင်ဘေးစောင်းတွေကို သူမလက်လေးတွေက ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင် ထားလေ၏။ ကိုလတ် ရှေ့တဆင့်တက်လာမှာကို အသင့်ကြိုလင့်နေသည့်အလား … ။ ကိုလတ်က ချက်ခြင်းရှေ့မဆက်သေး …။ လက်အိတ်ကို ချွတ်ပြစ်လိုက်သည်။ … မီမီ့အရည်တွေက လက်အိတ်ပေါ်တွင် ရွဲှအိုင်သွားသည်ဖြစ်ရာ လက်အိတ်အထဲမှ ကိုလတ်လက်ပင် အစိုပြန်ကာ နူးအိနေရသည်။

နူးအိကာ အစိုပြန်နေသော ကိုလတ်လက်နွေးနွေးကြီးတွေက မီမီ့ တီရှပ်လေးပေါ်မှ အုပ်ကာ ရွှေရင်ဖြိုးဖြိုး တွေကို အုပ်ကိုင်လာတော့သည်။ မီမီ ပါးစပ်လေး ဟ သွားကာ ပင့်သက်ရှိုက်သွားမိရ၏။ ‘ အမေ့ … ‘ အောက်ဖက်တွင်သာ ကိုလတ် ပွဲကြမ်းလိမ့်မည်ဟု ထင်ထားမိနေချိန်တွင် မမျှော်လင့်ပဲ အပေါ်ပိုင်းကို တိုက်ခိုက်ခံလိုက်ရသဖြင့် အငိုက်မိသွားသော စစ်သည်တဦး ပမာ မီမီ အမေပင် တလိုက်မိရသည်။ ကိုလတ်လက်ကြီးတွေအပေါ်မှ သူမလက်လေးနှင့် ကပျာကယာ အုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်။ ကိုလတ်ကတော့ မီမီ့နို့အုံအိအိထွားထွားကြီးတွေကို မညှာမတာပင် ဆုပ်ကိုင်ညှစ်နယ်လေတော့၏။ တီရှပ်လေးပင် ပြဲသွားတော့မလား အောက်မေ့ရသည်။

မီမီ နာလဲနာသည် … ခံလို့လဲ ကောင်းလှသည်။ .. ကိုလတ်လက်ကြီးတွေပေါ်အုပ်ကိုင်ထားသော သူမ၏ လက်လေးတွေက ပထမတော့ ကိုလတ်လက်ကြီးတွေကို ဆွဲဖယ်မလိုလိုနှင့် နောက်တော့ မသိမသာ ကူညီ ဖိပေးနေမိလျှက်သားဖြစ်သွားရသည်။ .. ကိုလတ်ကတော့ သူ့လက်အားကော မီမီ ဖိပေးနေသည့်အားကိုပါ ယူကာ အပီကို ပွဲကြမ်းပြစ်လိုက်လေတော့သည်။ ‘ အား … ရှီး … ဟင်း ဟင်း … ‘ အဖျားတက်နေသော လူမမာပမာ မီမီ့နှုတ်မှညဉ်းသံလေးတွေ တရစပ်ထွက်လာသည်။ ရင်ဘတ်လေးကလဲ ကော့တက်လာသည်။ .. မီမီဝတ်ထားသော တီရှပ်လေးက ပါးပါးလေးနှင့် လည်ကလဲ တော်တော်ဟိုက်သည်ဖြစ်ရာ ကိုလတ်ခုလို အပီပွဲကြမ်းနေတော့ နို့အုံကြီးတွေက လည်ဟိုက်အပေါက်လေးထဲမှပင် လံျှထွက်လာတော့မလိုဖြစ်နေရ လေ၏။ အတွင်းမှ ဘရာစီယာလေးကလဲ ရင်ပုံခွက်တခြား နို့တခြားဖြစ်နေလေပြီ။

ကိုလတ်က ဒါကိုပင် အားမရလေဟန်နှင့် မီမီ့ တီရှပ်လေးကို ခါးအောက်စမှ ကိုင်ကာ အတင်းလှန်ချွတ်၏။ မီမီက လက်လေးနှစ်ဖက်မြှောက်ပေးကာ ကိုလတ်ချွတ်ရလွယ်အောင် ကူညီပေးသည်။ … တီရှပ်လေးကျွတ် သွားပြီးတော့ ဘရာစီယာကိုတော့ ကိုလတ်က အချိန်ကုန်ခံကာ ချွတ်မနေတော့။ .. နို့အုံတွေအောက်မှ ဆွဲလှန်ကာ မတင်လိုက်တော့သည်။ … ဘော်လီမဟုတ်သည့်အတွက် ဒီလို မတင်လိုက်သည်နှင့်ပင် လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်ဖြစ်သွားကာ နို့နှစ်လုံးက အပြိုင်ပြူးထွက်လာသည်။ မုဆိုးမလေးပေမယ့် ကလေး မမွေးဘူးသေးသည်မို့ မီမီ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေက အပိုျလေးတွေလိုပင် နီနီရဲရဲလေးတွေဖြစ်၏။ .. ရာဂစိတ်မွှန်နေချိန်မို့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ချွန်ကော့စူတက်နေသည်။ … ကိုလတ်က မီမီ့ရင်ဘတ်ပေါ်ခေါင်းတခုလုံးမှောက်ချကာ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ငုံစုပ်ကာစို့လိုက်၏။ ‘ ပြွတ် ပြွတ် … အင်း ဟား …. ‘ မီမီ ကော့လန်တက်သွားသည်။

ကိုလတ်ခေါင်းကြီးကိုလဲ လက်နှစ်ဖက်နှင့်အတင်းဖိကာ သူမရင်ဘတ်ပေါ်ဖိတွန်းထားလိုက်မိ၏။ ကိုလတ်ကတော့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုစို့ရာမှ နို့အုံသားကြီးတွေပါ ပါးစပ်ထဲဝင်နိုင်သမျှ ဝင်သည်အထိ အာကို အားရပါးရဖြဲကာ စုပ်သွင်းနေပြန်သည်။ .. မီမီ့နို့ကြီးတွေ သွေးချည်ဥကုန်ပြီလားပင် ထင်ရသည်။ အာခေါင်ထဲဝင်လာသော နို့အုံသား နူးနူးညံ့ညံ့လေးတွေကိုလဲ သွားနှင့် မနာ့တနာ ကိုက်ခြစ်ပေးနေပြန်၏ နို့စို့နေရင်းမှ ကိုလတ် လက်ကလဲ အအားမနေ။ .. အောက်ဖက်ကိုလှမ်းပြီး မီမီ့ဆီးခုံလေးပေါ်ပွတ်သပ်ရင်း အစေ့လေးကို လက်ညှိုးလက်မနှင့် ဖိညှပ်ဆော့ကစားပေးနေသေးသည်။ ‘ အင့် ဟင့်ဟင့် … တော်ပါတော့ ဆရာရယ် … လိုးမှာဖြင့်လဲ လိုးပါတော့ … မီမီခံရခက်လှပြီ .. ‘ ဒီလိုပဲ ဖြစ်လာရမည်လေ။ … အနှူးအနှပ်တော်သည့် ယောကျာ်းမိုျးနှင့်တွေ့လျှင် အဘယ်မိန်းကလေးမဆို ဒီလိုပဲ မနေနိုင်မထိုင်နိုင် တောင်းဆိုလာရပေမည်ပေါ့။ .. ခုလဲ ကိုလတ် မီမီ့ကို အပိုင်ချည်နှောင်လိုက်ပြီလေ။

မီမီ့တောင်းပန်သံဆုံးသည်နှင့် ကိုလတ် မီမီ့ရင်ဘတ်ပေါ်မှ ခေါင်းပြန်ကြွလိုက်သည်။ နောက်သို့ အနည်းငယ်ပြန်ဆုတ်ပြီး နေရာယူသည်။ .. ဂေါ်လီလေးနှစ်လုံးနှင့် ပနံတင့်နေသော သူ့လိင်တံကြီးကို လက်နှင့်ကိုင်ကာ တဆဆလုပ်ရင်း မီမီ့ဆီးခုံလေးပေါ်ကို ဖတ်ကနဲဖတ်ကနဲ သုံးလေးချက် ရိုက်ပေးလိုက်သည်။ .. ‘ အာ့ အာ့ ….. ‘ မီမီဖျတ်ဖျတ်လူးသွားရရှာသည်။ ကိုလတ်ဟာကြီးက သူမအစေ့လေးကိုပင် လာရိုက်မိသဖြင့် ပြီးလုလုပင် ဖြစ်သွားရပြန်သည်။ ကိုလတ်သာ နောက်ထပ် ဆက်ရိုက်ပေးနေလျှင် တကယ်ပင် ပြီးသွားလောက်သည်။ သို့ပေမယ့် ကိုလတ်က ဆက်မရိုက်တော့ .. ။ သူ့ဟာကြီးကိုသာ လက်နှင့်အသာထိန်းကိုင်ကာ မီမီ့စောက်ဖုတ်လေးထဲ တေ့သွင်းလိုက်တော့သည်။ ‘ ရှီး … အား လားလား … ‘ လိင်တံကြီးကျောဘက်မှ ဂေါ်လီလေးနှစ်လုံးက မီမီ့ ဂျီစပေါ့တ်ကို ကျကျနန ဖိနှိပ်ပွတ်တိုက်သွားသည်။

ရေထဲမှ ကုန်းပေါ်သို့ ဆွဲတင်ခံလိုက်ရသော ငါးကလေးလို မီမီ ပါးစပ်လေးဟကာ အသက်ငင်သလို ဖုတ်လှိုက်ဖုတ်လှိုက်လေး ဖြစ်သွားရလေ၏။ … တကိုယ်လုံးလဲ တုန်တက်သွားသည်။ တချိန်တည်းမှာပင် ကိုလတ်လီးချောင်းကြီးတခုလုံးက အတွင်းထဲထိ နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း အတင်းဖြဲကာ ထိုးဝင်လာတော့သည်။ အဆုံးရောက်တော့ သားအိမ်ခေါင်းလေးကို ဒုတ် ကနဲ တိုက်မိသွားသည်။ … မီမီမှာ ကိုယ်ဝန် ၂လရှိနေသည်မို့ အတွင်းသားလေးတွေ သားအိမ်ခေါင်းလေးတွေက နုဖတ်နေသည်။ မိန်းကလေးများ ဒီအချိန်တွင် လိုးလို့အကောင်းဆုံးဖြစ်၏။ လိုးဖူးသူမှ ဒါကိုသိကြမည်။ .. ကိုလတ်ကတော့ အတွေ့အကြုံစုံနေပြီမို့ ဒါကို ကောင်းကောင်းသိသည်။ .. သိသည့်အတိုင်းလဲ သေသေချာချာကို ခံစားကာ လိုးလေတော့သည်။

မျက်စိတွေကိုပင် မှေးထားကာ မီမီ့ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားလေးတွေ၏ အထိအတွေ့ကို အပီအပြင် ခံယူနေသည်။ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် မဆောင့်ပဲ ဖြည်းဖြည်းလေး သာသာလေး ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် .. စိမ်ပြီးနှပ်ထားလိုက် လုပ်နေသည်။ … ကိုလတ် က ဒီလိုလုပ်နေလေ မီမီကတော့ အာသာမပြေစွာနှင့် ဖျတ်ဖျတ်လူးလာလေပါပဲ။ … ကိုလတ်ရဲ့ထိချက်တွေများ ပိုပြင်းလာလိုလာလေငြားနှင့် အောက်ကနေ သူမဖင်ဆုံကြီးကို အစွမ်းကုန် ကော့ပင့်ဆောင့်မြှောက်ပေးနေသည်။ .. ကိုလတ်သိသည်၊ .. မီမီ ဘယ်လိုမှ အဆာမပြေဖြစ်နေရပြီ။ .. အမှန်ကတော့ စောက်ဖုတ် အတွင်းသားလေးများ၏ နူးညံ့သည့်အထိအတွေ့ကို ဆက်ခံစားနေချင်သေးသော်လည်း မီမီ့အလိုကိုဖြည့်ပေးဘို့ကလည်း တာဝန်ရှိသေးသည်မို့ ကိုလတ် ဗူျဟာပြောင်းလိုက်ရသည်။

မီမီ့ဖင်ဆုံကြီးအောက်သို့ လက်လှိုျကာ တင်သားအိအိကြီးများကို လက်နှင့်ကျကျနန ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် မီမီ့ခြေနှစ်ချောင်းကို သူ့ပုခုံးပေါ်ထမ်းလိုက်ကာ ခါးအားကော တကိုယ်လုံးအားပါထုတ်သုံးပြီး ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ချပေးလိုက်လေတော့သည်။ … ‘ ဖုံး ဖုံး … ဖုံးဖုံး … အ အ .. အ အ … ‘ မီမီတယောက် ခုမှပဲ အာသာပြေတော့သည်။ .. ကိုလတ်ဆောင့်လိုက်တိုင်း စမ်းသပ်ခုတင်လေးက တအိအိလှုပ်ခါနေသလို မီမီ့တကိုယ်လုံး အထူးသဖြင့် နို့ကြီးတွေက ရမ်းခါနေရသည်။ .. ကိုလတ်က မကြည့်ရက်ဟန်နှင့် မီမီ့ နို့ကြီးတွေကို လက်နှင့်အသာ လှမ်းကိုင်ကာ ထိန်းထားပေးလိုက်တော့ မီမီ့လက်က ကိုလတ်လက်ကြီးတွေပေါ်ထပ်ကိုင်ရင်း အတင်းပဲ ဖိညှစ်နေသည်။ ဒီတော့လဲ ကိုလတ်လဲ မနေသာတော့ ..။

အသားကုန်ဆောင့်ကုံျးရင်းမှ လက်တွေကပါ နို့ကြီးတွေကို ဖြစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်ပေးနေမိရတော့သည်။ … နာရီဝက်လောက်ကြာတော့ မီမီ့တကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်တက်လာကာ စောက်ဖုတ်လေးထဲမှ အရည်တွေ ဒလဟော ပန်းထွက်သွားရပြန်သည်။ … နောက်တချီ ပေါ့ … ။ မီမီ ပြီးသွားပြန်ပြီမှန်း သိတော့ ကိုလတ်က ဆောင့်ချက်တွေကို နှေးပေးလိုက်သည်။ မီမီ့ ကျိန်းစပ်နေသော အတွင်းသားလေးတွေကို ခံသာနိုင်ယုံ ခပ်သာသာလေး ဆက်ဆောင့်ပေးနေရင်း ခုမှ စကားတွေ ဖောင်ဖွဲ့ဖြစ်တော့၏။ ‘ ဆရာလုပ်ပေးတာ ခံလို့ကောင်းလားဟင် … မီမီ … ‘ မီမီက နှုတ်ခမ်းလေး စူလိုက်သည်။ မျက်စောင်းလေးပါ ထိုးပစ်လိုက်၏။ ‘ တော်ပါ .. လူကို စမ်းသပ်မယ်လေး ဘာလေးနဲ့ ညာပြီး လုပ်တယ် … ဟင်း ဆရာ လူလည်ကြီး ..

‘ ‘ အို … ဒါ စမ်းသပ်တာ မီမီ ရဲ့ .. သိဖြင့်မသိပဲနဲ့ .. ‘ ‘ တော်ပါ … စကားတတ်တိုင်း … ‘ ‘ အဟုတ်ပြောတာ … ကိုယ်ဝန်ရှိကာစ မိန်းကလေးတွေမှာ ဟော်မုန်းအပြောင်းအလဲတွေကြောင့် အတွင်းသားလေးတွေက နဂိုကနဲ့မတူပဲ အရမ်းနုသွားတာ … ဒါကို ဆရာက အာရုံခံကြည့်တာလေ .. ‘ ‘ ပြောပါ … ပြောပါ … သူပဲပြောပါတော့ … ‘ ‘ သြော် … မယုံရင်လဲနေ။ … ခုဆို မီမီ့မှာ ကိုယ်ဝန်ရှိနေတာ ဆရာသိပြီ … ‘ ‘ ရှင် ….. တကယ် …. ‘ ဒါတော့ မီမီ တကယ်ထိတ်လန့် သွားရသည်။ ‘ တကယ်ပေါ့ … အထဲမှာ နူးအိနေတာပဲ။ ဒါမိုျးဖီလင်ကို ရိုးရိုးမိန်းကလေးတွေမှာ ဘယ်လိုမှ မရဘူး .. ‘ ‘ ဟယ် … ဒါဆိုရင်တော့ ခက်တာပါပဲ ဆရာရယ် … မီမီကိုယ်ဝန်ရှိလို့မဖြစ်ဖူး … အလိုလိုကမှ ဘိုင်ကြီး အမိုျးတွေက မီမီ့ဆို အပြစ်ပြောချင်နေကြတာ .. ‘ ဘိုင်ကြီး ဆိုတာက မနှစ်က ဆုံးသွားသော မီမီ့ယောကျာ်း ဘူတားကြီးကို ဆိုလိုမှန်း ကိုလတ်သိသည်။

အနှီ ဘူတားကြီးဆုံးသွားတော့ မီမီ့အတွက် ကျန်ခဲ့သော အမွေအနှစ်တွေက နဲတာမှ မဟုတ်တာလေ။ … အမိုျးတွေ လက်ညှိုးထိုးချင်နေကြမည်ပေါ့။ … ဒါမိုျးက ဖြစ်တတ်ပါသည်။ ‘ ဆိုပါဦး …. လက်သည်က ဘယ်သူလဲ ။ တယောက်ထဲကော ကရဲ့လား … ‘ ကိုလတ် မေးခွန်းက ရိုက်ပေါက် … ။ မီမီ သူ့ကို စွဲပြီမှန်းသိလို့သာ မေးရဲတာ။ … ‘ အောင်မယ် .. အောင်မယ် ဆရာနော် … လူကိုများ ဖင်လျှောက်ဆော့နေတဲ့ အစားထဲကမှတ်လို့လား .. တယောက်ထဲရှင့် … အိမ်က ကားတွေကို ဝယ်ရောင်းလုပ်ပေးနေတဲ့ ရာရှစ်နဲ့ … ‘ မီမီ့ဆီမှာ ဘိုင်ကြီး ထားသွားသည့် ကား သုံး/လေးစီးရှိပြီး အဲဒါတွေကို ဝယ်ရောင်းလုပ်တာနှင့်ပင် ဝင်ငွေ ဖြောင့်နေမှန်း ကိုလတ် ကြားဘူးသည်။ … သြော် .. စီးပွားရေးအတွက် စိတ်ချရအောင် လူယုံမွေးတာကိုး။

ရာရှစ်ကို ကိုလတ် မျက်မှန်းတန်းမိသည် … ဒီကောင် ကံကောင်းလေစွ။ … ‘ ဘယ်နှစ်ချီလောက် ရှိနေကြပြီလဲ … နေ့တိုင်းပဲလား … ‘ မီမီက ခံနေရင်းမှ ကိုယ်လေးကြွကာ ကိုလတ်ရင်ဘတ်ကြီးကို လက်သီးဆုပ်လေးနှင့် လှမ်းထုသည်။ ‘ ပြောလေကဲလေဖြစ်နေပြီ … ဘယ်ကလာ နေ့တိုင်းရမှာလဲရှင့် … ဟိုတလောလေးကမှ တခါနှစ်ခါကြုံမိတာ … ကံများ မကောင်းချင်တော့ သွေးက တန်းကို ထိမ်သွားတော့တာ .. သိပြီလား ကဲ ‘ ကိုလတ် ပြုံးသွားရသည်။ … ဒါဆို သူလဲ ကံထူးရှင်ပဲပေါ့။ .. ‘ ကဲပါ … ဆရာလုပ်နေတာနဲ့ စကားတောင် ဘယ်ရောက်သွားမှန်းမသိဘူး … မီမီ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ .. ‘ ‘ အင်း …….. ‘ ကိုလတ်က စဉ်းစားနေဟန်နှင့် ခန တွေနေသည်။ … ဒီ မုဆိုးမလေးကို စိတ်ချရသည့်ဆီ လွှတ်မှဖြစ်မည်။ မလုပ်ပေးပဲ ထားလို့လဲမဖြစ်။ … ဗိုက်ကြီးလာလို့ ပြသနာရှုပ်လာလျှင် သူလဲ ပါနေပြီမဟုတ်လား။ ….. တော်ကြာ ငါးတကာ ယိုသည့်ချေး ပုဇွန်ခေါင်းလာစုနေမှာမိုျးတော့ ကိုလတ် အဖြစ်မခံနိုင် .. ။ ‘ ဒီလိုလုပ်လေ မီမီ ရဲ့ … တောင်ဥက္ကလာက မေတ္တာလမ်းကို သိတယ်မဟုတ်လား …

‘ ‘ အင်း သိတယ် … ‘ မီမီက အသာမှိန်းခံနေရင်း ခေါင်းလေးညိမ့်သည်။ ကိုလတ်ကလဲ စကားသာပြောနေတာ ခပ်မှန်မှန်ဆောင့် ပေးနေတာကိုတော့ အပျက်မခံ .. ။ ‘ အဲဒီလမ်းပေါ်မှာ မြင်သာဘက်ရောက်ခါနီးကျရင် ကာတော်လိပ်ဆေးရုံဆိုတဲ့ အမိုျးသမီးနဲ့ ကလေးဆေးရုံ ရှိတယ်လေ … ‘ ‘ ဟယ် … အစိုးရဆေးရုံက ဒါတွေ လုပ်ပေးတယ်လား … ‘ ‘ အာ ….. မဟုတ်ပါဘူး။ စကားကို ဆုံးအောင်နားထောင်ပါဦးလေ … အဲဒီဆေးရုံဟိုဘက်ကို ဘတ်စ်ကား ၂မှတ်တိုင်လောက်ကျော်လိုက်ရင် အဝေရာ ဆေးခန်းဆိုတာ ရှိတယ် .. ထိုင်တာက လေဒီဒေါက်တာ …. ဆရာဝန်မ … ‘ ‘ အဲဒီတော့ … ‘ ‘ အဲဒီတော့ … မီမီ အဲဒီကိုသွားလိုက်ပေါ့။ .. ဆရာ လွဲှစာရေးပေးလိုက်မယ်။ ဆရာဝန်ကိုယ်တိုင်လုပ်တာ ဆိုတော့ ပိုးဝင်မှာတွေ ဘာတွေ စိတ်ပူစရာမလိုဘူး။ … စိတ်ချရတယ် … ‘ ‘ ဆေးရုံတွေဘာတွေများ တက်နေရဦးမှာလား ဆရာရယ် …..

‘ ‘ မလိုပါဘူး မီမီရဲ့ … မနက်သွား .. နေ့လည်ပြီးပြီ …. လိုအပ်ရင်နောက်ရက်တွေ ထပ်ခေါ်လိမ့်မယ် … ဟိုရောက်ရင် မီမီတွေ့ပါလိမ့်မဗျား … ဟော့တ်ရှော့တ်လေးတွေ ဝင်လာမစဲ တသဲသဲ ဖြစ်နေကြတာ .. ‘ မီမီက ကိုလတ် ဗိုက်ခေါက်ကြီးကိုလှမ်းလိမ်ဆွဲလိုက်သည်။ ‘ ဟင်း … ဆရာက ဒါတွေ ကျွမ်းနေပြီပေါ့လေ … ‘ ‘ သြော် .. ဒီလိုပဲ လေ့လာထားရတာပေါ့ …. ဒါမှ သူငယ်ချင်းတွေဘာတွေ ကြုံရင် လမ်းညွှန်နိုင်မှာလေ ‘ ‘ တော်ပါ … ယုံမယ် အားကြီးကြီး … ကဲ … မပြီးနိုင်သေးဘူးလား … မီမီတောင် နောက်တခါ ပြီးချင်လာပြီ … ထိန်းနိုင်တာကလဲ လွန်ရောပဲ … ။ ချတာချပြီးရင် လွဲှစာလဲ ရေးပေးဦး … ဟွန်း ‘ မီမီက မူနွဲ့နွဲ့လေး ပြောသည်။

ချစ်စရာဟန်လေးတွေကို ကြည့်ပြီး ကိုလတ် နှမြောနေမိ၏။ နောက်ဆို သူမက သူ့ဆီ လာကုန်းချင်မှ ကုန်းတော့မှာလေ။ .. ‘ ဖြည်းဖြည်းပေါ့ မီမီရယ် … နောက် ၂ရက်/၃ရက်နေမှ ဆရာရေးပေးမယ် … ‘ ‘ ဟယ် … အဲဒါနဲ့ပဲ ရက်တွေကြာကုန်ပြီး လုပ်ရခက်တော့မှာပဲ … ဘာဖြစ်လို့တုန်း ဆရာရဲ့ … ‘ ‘ စိတ်မပူပါနဲ့ မီမီရဲ့ … ခုမှ ၂လရှိသေးတာဟုတ်လား။ .. ၃လလောက်အထိကတော့ အဲဒီ အမ က အေးအေးဆေးဆေးပဲ … ‘ ‘ ခုရေးပေးလိုက်လဲ ပြီးရော ဆရာရယ် ….. အလကား အရစ်ရှည်နေတယ် … ‘ ‘ အို … ခုရေးပေးလိုက်လို့ ဘယ်ဖြစ်မလဲ မီမီရဲ့ … ‘ ‘ ဘာလို့ …. ‘ ‘ ဒါမိုျးလုပ်လိုက်တယ်ဆိုတာက ကိုယ်ဝန်ပျက်ကျသလိုပဲလေ … လုပ်ပြီးရင် ၄၅ရက်တော့ ရှောင်ရမှာ … ‘ ‘ ဟင် … အဲဒါနဲ့ ဘာဆိုင်လို့လဲ …

‘ ‘ ဆိုင်ပါသော်ကောကွယ် …. ဟောဒီက ဆရာက မီမီလေးကို လုပ်လို့ဖြုတ်လို့ မဝသေးဘူးဗျ … ထပ်လိုးချင် သေးတယ် … သိပြီလား … ‘ ‘ ဟယ် … ကြည့်စမ်း ကြည့်စမ်း … အပြောရဲလိုက်တာ … သူ့ကိုများ ဘယ်သူက ခံဦးမယ် ပြောနေလို့လဲ’ မီမီ မျက်နှာလေး နီရဲသွားသည်။ .. ‘ မပြောလဲ သိပါတယ်ကွယ် … ဆရာ့ဟာကြီးကို မီမီစွဲသွားပြီမဟုတ်လား … ‘ ‘ ဟွန်း … သူပဲ အပြောကောင်း … အ အ … အင့်အင့် … ‘ မီမီက မျက်လုံးလေးဒေါင့်ကပ်ပြီး ချစ်စဖွယ်ပြောလိုက်ရာ ကိုလတ်ရင်ထဲ ကလိကလိဖြစ်သွားပြီး ကာမအားတွေ အဆမတန်တိုးလာကာ စကားဆက်မပြောတော့ပဲ အဆက်မပြတ် ခပ်ကြမ်းကြမ်းပြန်ဆောင့်လိုး လေတော့သည်။ မီမီလဲ ကိုလတ်ဆောင့်လိုးသမျှ ကော့ခံရင်း ဖီလင်တွေ အပြတ်တက်ကာ ကိုလတ်ညွှန်သည့်ဆီ မသွားသေးခင် နောက်ညတွေတိုင်း ဒီမှာ ဝအောင် လာလာခံဦးမှဖြစ်မည်ဟု အတွေးနယ်ခဲ့ျနေမိပါတော့သတည်း…..ပြီး။

Zawgyi

အေတြ႕ႀကဳံစုံ

အခ်ိန္က ည ၉နာရီခြဲလုၿပီ။ ရန္ကုန္ မအူကုန္းရပ္ကြက္သည္ ေန႔လည္ဘက္တြင္ လူစည္ကားသေလာက္ ညနက္လာလွ်င္ လူအသြား အလာက ျပတ္လာၿမဲျဖစ္သည္။ ၁၂၃လမ္းထဲရွိ ‘ထြန္းေတာက္’ ေဆးခန္းထဲတြင္ ေဒါက္တာကိုလတ္တေယာက္ထဲ စာထိုင္ဖတ္ေနမိ၏။ မိုးဖြဲဖြဲ႐ြာေနသည္မို႔ ည၈နာရီေက်ာ္ေလာက္ကတည္းက ေဆးခန္းကို လူနာမလာေတာ့ … ၉နာရီခြဲ ေဆးခန္းပိတ္ခ်ိန္အထိေတာ့ လူနာ မလာလည္း မျပန္ေသးပဲ ဆက္ထိုင္ေနတတ္သည္က ကိုလတ္ အက်င့္ျဖစ္ေနၿပီ။ ေစာေသးလွ်င္ ကားလမ္းေပၚတြင္ကားေတြက ျပည့္ၾကပ္ေနတတ္ေသးသည္မို႔ ကားေမာင္းရတာ ေမာင္းလို႔မေကာင္း။ .. ၉နာရီခြဲႏွင့္ဆယ္နာရီၾကားထဲေလာက္ဆိုမွ ကားရွင္းၿပီး ေမာင္းလို႔ေကာင္း၏ တခါတခါေတာ့လဲ လူနာမလာပါပဲ ထိုင္ေနရတာ ပ်င္းစရာေကာင္းလွသည္။

အလုပ္မရွိေတာ့ စိတ္ေတြကလဲ ဟိုေရာက္ဒီေရာက္ … ။ ဒီေန႔ေတာ့ ကိုလတ္စိတ္ထဲ ႐ြာမွငယ္ရည္းစား နီလာ့ကို ထူးထူးျခားျခားသတိရေနမိသည္။ .. သူကသာ သတိရေနမိတာပါ … နီလာကေတာ့ သူ႔ကို စိတ္ကူးထဲေတာင္ထည့္ေတာ့မည္မဟုတ္မွန္းလဲ သူသိေနသည္။ ရည္းစားျဖစ္ၿပီးလို႔မွ တႏွစ္မျပည့္ေသးခင္ နီလာ့အေမဆုံးပါးသြားတာ ေက်ာင္းတက္ရင္း သတင္းၾကားလိုက္ရ၏။ .. စာေမးပြဲေတြႏွင့္လုံးလည္ခ်ာလည္လိုက္ေနေသာ ေဆးေက်ာင္းသားဘဝမို႔ ခ်က္ျခင္းမျပန္ႏိုင္ေသးပဲ အားေပးစကားေတြသာ လူႀကဳံပါးလိုက္ စာထည့္လိုက္ လုပ္ေနခဲ့ရသည္။ .. ေဟာ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေရာက္ လို႔ သူလဲ ႐ြာျပန္ေရာ သတင္းေကာင္းက ဆီးႀကိဳေနပါေတာ့သည္။ .. နီလာတေယာက္ သူမ၏ပေထြး ကိုေက်ာ္ႏွင့္ အတိအလင္းယူလိုက္ၾကၿပီတဲ့ … ။ ေကာင္းပါသည္ .. ေကာင္းၾကပါေပသည္။ .. သြားေလသူ အေမ့မ်က္ႏွာမွမေထာက္ .. ။

သူ႔မ်က္ႏွာလဲမေထာက္ … ဘယ္သူ႔မ်က္ႏွာမွမေထာက္ … လုပ္ပုံ လုပ္ပုံ၊ နီလာတို႔လုပ္ခ်လိုက္ပုံက ကိုလတ္ဆလံသ သြားရသည္။ ႐ြာကိုလည္း အဲဒီကတည္းက ကိုလတ္ လုံးဝမျပန္ေတာ့။ ယိုသူက မရွက္ေပမယ့္ ျမင္သူက ရွက္သည္ေလ .. ။ ဘယ္ေလာက္ပဲ စိတ္နာသည္ဆိုဆို ပထမဆုံးရည္းစားမို႔ ကိုလတ္ နီလာ့ကို ေမ့မရေသး … ။ နီလာ့ႏႈတ္ခမ္းေႏြးေႏြးေလးေတြ … ႏို႔အုံထြားထြားႀကီးေတြ .. တင္သားအိအိႀကီးေတြ .. အိုေနာက္ဆုံးေတာ့ ဆြဲအားေကာင္းလွေသာေစာက္ဖုတ္ေလး … တခုမွ ကိုလတ္ေမ့လို႔ကိုမရ။ .. အင္း ဒါေပမယ့္ ဒါေတြအားလုံးက ခုေတာ့ သူ႔ပေထြးတျဖစ္လဲ လင္ေတာ္ေမာင္ႀကီး ကိုေက်ာ့္အတြက္ အသုံးေတာ္ခံစရာေလးေတြသာ ျဖစ္ေနေပေရာ့မည္ … ေတာက္ … ။ ကိုလတ္ေတြးရင္း ေဒါသထြက္လာသျဖင့္ ေတာက္ပင္ေခါက္လိုက္မိသည္။ .. သူငယ္ခ်င္းတခို႔်ကေတာ့ေျပာသည္၊ .. ကိုေက်ာ့္မွာ သူ႔ထက္ေကာင္းကြက္ေတြရွိေနလို႔ျဖစ္မည္တဲ့ … ။

သူလဲ ဒါေတြအစက သိပ္ေတာ့နားမလည္ .. ေဆးေက်ာင္းသားေပမယ့္ စာထဲသာစိတ္ႏွစ္ထားခဲ့သူမို႔ ဒါေတြႏွင့္ နဲနဲစိမ္းသည္။ .. သို႔ေပမယ့္ ရည္းစားလူလုခံရၿပီးေနာက္တြင္ေတာ့ ကိုလတ္ မခံခ်င္စိတ္ႏွင့္ ဒါေတြ လိုက္စားလာသည္။ လိင္တံႀကီးထြားေစေသာ နည္းလမ္းမ်ားရွာသည္။ .. ေဆးထိုးတာေတြဘာေတြ ကေတာ့ ေဘးမကင္းမွန္း ဆရာဝန္ေလာင္းပီပီ သူသိသည္မို႔ လက္တဲ့မစမ္းခဲ့။ .. ေဘးကင္းေသာ ေလစုပ္ႁပြန္ေတြ ဘာေတြႏွင့္ေတာ့ စမ္းၾကည့္သည္။ .. ရလဒ္က မဆိုးလွပါ။ သူ႔ဆိုဒ္က ပိုႀကီးလာသည္။ .. သန္မာမႈႏွင့္သုတ္ထိန္းႏိုင္အားလဲ ပိုေကာင္းလာသည္။ ေနာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ တိုင္ပင္ၿပီး တေယာက္ဟာေပၚတေယာက္ ေဂၚလီေတြ အျပန္အလွန္ထည့္ၾကသည္။ .. သူလဲ သူ႔လိင္တံ ေက်ာဘက္တြင္ ေဂၚလီ၂လုံးထည့္လိုက္သည္။ .. ေျပာင္းဖူးေစ့ေတြလို ေလွ်ာက္ထည့္ေနလွ်င္ေတာ့ ေဘးလဲ မကင္းသလို ခံရသူလဲ လက္လန္သြားမည္မို႔ မထည့္။

၂လုံးေလာက္က အေနေတာ္ပါပဲ။ စိတ္နာနာႏွင့္ ကိုလတ္ ရန္ကုန္တြင္ ရည္းစားေတြ ထည္လဲထားျပစ္ခဲ့သည္။ ထားလိုက္ေသာ ရည္းစားတိုင္းကလဲ သူ႔ဟာႀကီးႏွင့္ ေဂၚလီေလးေတြကို တန္းတန္းစြဲ .. ။ အဲ တခုေတာ့ ရွိသည္။ .. ရည္းစားက ရည္းစားလိုမေနပဲ ယူဘို႔အတင္းအၾကပ္တိုက္တြန္းလာလွ်င္ေတာ့ ကိုလတ္ တို႔ ေဝးေဝးေျပးေတာ့သည္။ .. လူပို်ဘဝႏွင့္ ရသေလာက္ကဲဦးမည္ဟု ကိုလတ္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားသည္။ .. ဒါေတြအားလုံးကို နီလာ့အစား မိန္းမေတြအေပၚလက္စားေခ်ေနျခင္း တမို်းဟု သူ ခံယူထားလိုက္သည္ .. ဆိုင္သလား မဆိုင္သလားေတာ့ မသိ။ .. ဒီလိုႏွင့္ မႏွစ္က သူ ဆရာဝန္ျဖစ္လာသည္။ .. အလုပ္ႏွင့္အကိုင္ႏွင့္ဆိုေတာ့ ကဲရတာ ပိုတင့္တယ္လာ၏ သူ႔ေၾကာင့္ အပို်ရည္ပ်က္ခဲ့ရသူေလးေတြလဲ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနၿပီ။ ေနာက္ၿပီးသားေရအိုင္ေတြကို ေျခဝင္ေဆးခဲ့တာေတြလည္း မနဲလွေတာ့။ .. ဆရာဝန္ဆိုေတာ့ ေရွာင္တတ္တိမ္းတတ္တာေကာ ကံေကာင္းေနေသးတာေကာ ပါမည္ေပါ့ေလ .. ကိုလတ္တို႔ ခုထိေတာ့ ပိုက္ေဘာ မိသည့္ဘ၀ မေရာက္ေသး။

ကိုလတ္အလုပ္က ရန္ကုန္အေနာက္ပိုင္း ေဆး႐ုံႀကီးတြင္ျဖစ္သည္၊ .. ကိုယ္ပိုင္ေဆးခန္းကိုေတာ့ လူနာအရမ်ားသည့္ မအူကုန္းဘက္တြင္ ဖြင့္ျဖစ္သည္။ လူပို်လူလြတ္ ဆရာဝန္ဆိုေတာ့ ေဆးခန္းပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ကိုလတ္နာမည္က ေရပန္းစားသည္။ .. ရႈပ္ေပြသူအျဖစ္လဲ နာမည္ထြက္သည္။ .. သို႔ေပမယ့္ မိန္းကေလးမ်ားထုံးစံအတိုင္း ရႈပ္သူေပြသူဟု နာမည္ႀကီးသူေတြဆို ပိုကပ္တတ္ ေရာတတ္သည့္ အတြက္ ကိုလတ္ေဘးနားမွာ မိန္းကေလးေတြ ဝိုင္းဝိုင္းလည္ေနေလသည္။ .. ကိုလတ္ကေတာ့ အခြင့္သင့္လွ်င္ သင့္သလို အေျခအေနေပးလွ်င္ ေပးသလို စိတ္ႀကိဳက္ရာကို ဆြတ္ခူးစားသုံးရင္း လူပို်ဘဝကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ျဖတ္သန္းေနေလေတာ့သည္။ ‘ ဝါး ဟား … ‘ အိပ္ငိုက္သလိုလိုျဖစ္လာသည္မို႔ ကိုလတ္ သန္းေဝလိုက္မိသည္။

လက္ပါတ္နာရီကို ငုံ႔ၾကည့္ေတာ့ ကိုးနာရီခြဲလုၿပီ။ .. လက္ထဲမွ ပေလးဘြိဳင္းစာအုပ္ကို အသာေခါက္သိမ္းလိုက္ၿပီး သိမ္းစရာရွိတာေတြ သိမ္းႏွင့္ရန္ ကိုလတ္ ထလိုက္၏။ ပုဆိုးေအာက္မွ ဖြားဘက္ေတာ္က ပေလးဘြိဳင္းစာအုပ္အရွိန္ႏွင့္တႂကြႂကြျဖစ္ေနသည္ ပုဆိုးဝတ္လွ်င္ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီဝတ္ေလ့မရွိေသာ ကိုလတ္အက်င့္က တခါတခါေတာ္ေတာ္ဒုကၡေပး၏။ ခုလဲ ဖြားဘက္ေတာ္ၿငိမ္ေအာင္ ခနေစာင့္ရေသးသည္။ ႏို႔မဟုတ္ လူျမင္လို႔မွ ေကာင္းမည္မဟုတ္။ … ‘ ဆရာ .. ဆရာရွိေသးလားဟင္ … ‘ ေဆးခန္းတံခါးတျခမ္းပိတ္ထားလိုက္ၿပီး အတြင္းဘက္လူနာစမ္းသပ္ခန္းထဲဝင္ကာ နားၾကပ္ေတြဘာေတြ သိမ္းေနေသာ ကိုလတ္နားထဲသို႔ ဆည္းလည္းသံေလးတခုတိုးဝင္လာသည္။ .. ျပန္မည္လုပ္ခါမွ လူနာက လာေနျပန္ၿပီထင္သည္။

ကိုလတ္ နဲနဲကြဲ်ၿမီးတိုသြားရ၏။ တခါတခါက် လူနာေတြက ဒီလိုပါပဲ .. ေဆးခန္းဖြင့္ထားခ်ိန္ေတာက္ေလွ်ာက္က် လူရႈပ္သည္ဘာသည္ဆိုၿပီး လာမျပၾက၊ ေဆးခန္းပိတ္ၿပီး ျပန္ေတာ့မည္ဆိုလွ်င္ တေယာက္ၿပီးတေယာက္ ေရာက္ေရာက္လာတတ္သည္။ ‘ ကိုးနာရီခြဲၿပီဗ် .. ေဆးခန္းပိတ္ေတာ့မလို႔ … ေၾသာ္ … မီမီ ပါလား .. ‘ ကိုလတ္ဘုေတာသံက တဝက္တပ်က္ႏွင့္ရပ္သြားရသည္။ ေရစိုေနေသာထီးေလးကို ကိုင္ထားသည့္ ခ်စ္စရာ မိန္းကေလးကို သူေကာင္းေကာင္းသိသည္ကိုး .. ။ လမ္းထိပ္နားမွ မီမီရယ္ေလ .. မႏွစ္ကမွ ေယာက်ာ္း ဆုံးထားသည့္ ပူပူေႏြးေႏြး မုဆိုးမေလး မီမီ။ .. ‘ ေဆာရီးေနာ္ ဆရာ … ဆရာနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာတိုင္ပင္ခ်င္လို႔ ေဆးခန္းလူရွင္းခ်ိန္က်မွ ေ႐ြးၿပီးလာခဲ့တာ၊ အေႏွာက္အယွက္ေပးမိသလိုမ်ား ျဖစ္သြားၿပီလားမသိဘူး .. အားနာလိုက္တာ .. ‘ မီမီက မ်က္လုံးေလး ပုတ္ကလပ္ပုတ္ကလပ္လုပ္ရင္း ေတာင္းပန္ေနသည္။ .. ခြင့္လႊတ္ေပးရမွာေပါ့ေလ။ .. ဒီေလာက္လွသည့္ မုဆိုးမေလးပဲဟာ .. ။ ‘ ရပါတယ္ မီမီရယ္ … ေျပာေနရမယ့္သူေတြမွ မဟုတ္တာ … ကဲေျပာ .. က်ေနာ္ဘာကူညီရမလဲ ‘ ကိုလတ္ေလသံေျပာင္းသြားေတာ့မွ မီမီ အားတက္သြားရသည္။

ေနာက္ေန႔မွလာလို႔မ်ား ေျပာလႊတ္ေလမလားဟု ေဆးခန္းအလာတေလွ်ာက္လုံး ေတြးပူေနခဲ့ရသည္ေလ။ .. လက္ထဲမွ မိုးေရစိုေနေသာေခါက္ထီးေလးကို ထီးထည့္သည့္ပုံးထဲ မီမီထည့္လိုက္၏။ ေဘးဘီကို စိတ္မလုံ သလို အသာအကဲခပ္သည္။ ‘ စိတ္ခ်သာ ေျပာပါ မီမီ … ဒီေန႔ အကူေကာင္ေလးမလာလို႔ က်ေနာ္တေယာက္ထဲရွိတာ .. ‘ ကိုလတ္က မီမီ့အေနအထားကို အကဲခပ္မိသျဖင့္ ရွင္းျပလိုက္ရ၏။ ခါတိုင္းဆို ေကာင္ေလးႏွင့္ ကိုလတ္ အတူျပန္ၿပီး လမ္းက်မွ ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္တြင္ ခ်ေပးေနၾက။ ဒီေန႔ေတာ့ ေကာင္ေလး သြားစရာရွိလို႔ ခြင့္တိုင္ထားသည္မို႔ သူတေယာက္တည္းသာ .. ။ ကိုလတ္စကားေၾကာင့္ မီမီ သက္ျပင္းေလး အသာခ်လိုက္သည္။ ရွက္႐ြံ႕ဟန္ႏွင့္ မ်က္လႊာေလးခ်လိုက္ရင္း တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္သည္။

‘ ဒီ .. ဒီလိုပါဆရာ … မီမီ ေသြးမေပၚတာ ၂လရွိေနၿပီ အဲဒါ .. အဲဒါ .. ‘ က်န္းက်န္းမာမာ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းႏွင့္ ခ်စ္စဖြယ္ လင္ေသမုဆိုးမေလး .. ေသြးထိန္ေနတာကို ရွက္ရွက္ႏွင့္ေျပာေနၿပီဆိုမွေတာ့ တျခားဘာမ်ားျဖစ္ႏိုင္ဦးမွာတဲ့လဲ .. ခိုးစားတာ လူမိေလၿပီေပါ့။ ဘာပဲေျပာေျပာ တျခားျဖစ္ႏိုင္ေျခေတြလဲ ရွိေသးသည္မို႔ ကိုလတ္ တာဝန္အရ ရွင္းျပရေလသည္။ ‘ တခါတခါ ဒီလိုပဲ ေသြးထိန္တတ္တာပဲ မီမီရဲ႕ .. ‘ မီမီမ်က္ႏွာေလး ရဲတက္လာသည္။ .. သက္ျပင္းတခ်က္ကို ရႈိက္လိုက္ရင္း မပြင့္တပြင့္ေလး ေျပာလာျပန္ ေလ၏။ ‘ မဟုတ္ဖူးဆရာ .. မီမီက ေသြးသိပ္မွန္တာ။ .. ရက္ေတာင္ လြဲေလ့မရွိဘူး။ ခုဟာက .. ခုဟာက .. ‘ ‘ ရၿပီ .. ဒီေလာက္ဆို ဆရာနားလည္ၿပီ .. ။ ကဲေျပာ .. မီမီဘာျဖစ္ခ်င္လဲ .. ‘ ‘ ေသြးေပၚေဆးေတြဘာေတြ ထိုးေပးလို႔ မရဘူးလား ဆရာ … ‘ ကိုလတ္ ေခါင္းကို ခပ္ျဖည္းျဖည္းခါမိသည္။ အျပင္လူေတြၾကားထဲမွာ ေသြးေပၚေဆး ေသြးေပၚေဆးႏွင့္ လူသိမ်ားလွေသာ ထိုးေဆးေတြက တကယ္ေတာ့ ကိုယ္ဝန္ရွိတာသာဆိုလွ်င္ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္။

လူအမ်ားက နားလည္မႈေတြ လြဲေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ‘ ေသြးေပၚေဆးက ကိုယ္ဝန္မရွိပဲ တျခားအေၾကာင္းေၾကာင့္ ေသြးထိန္ေနတာမို်းမွ စြမ္းတာ မီမီရဲ႕ .. ‘ ကိုလတ္စကားေၾကာင့္ မီမီ နီးရာခုံတခုေပၚ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ထိုင္ခ်လိုက္မိသည္။ ‘ အဲဒါမွ ခက္ေတာ့တာပါပဲ ဆရာရယ္ … ခုဟာက ကိုယ္ဝန္ရွိတာလို႔ မီမီေတာ့ထင္တာပဲ .. ဟင္း .. ‘ မီမီဝတ္ထားသည္က လည္ပင္းေတာ္ေတာ္ဟိုက္ေသာ တီရွပ္လက္တိုကေလး .. ။ ကိုလတ္ေရွ႕တည့္တည့္တြင္ ထိုင္ခ်လိုက္ေတာ့ လည္ဟိုက္ၾကားမွ ရင္ႏွစ္မႊာကြဲေၾကာင္းေလးက မ်က္စိထဲကို ထင္းကနဲ ဝင္လာသည္။ အသာမိုးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႏို႔အုံအေပၚပိုင္းေလးေတြကိုပင္ ျမင္ေနရ၏။ ေစာေစာ တုန္းက ပေလးဘြိဳင္းဖတ္ထားေသာ အရွိန္က မေသေသးသည္မို႔ ကိုလတ္ေသြးေတြ ဆူလာသည္။ ‘ မီမီတကယ္တမ္းလိုအပ္မယ္ဆိုရင္ ေတာင္ဥကၠလာဘက္မွာ က်ေနာ့္အသိ ဆရာဝန္မတေယာက္ရွိပါတယ္။

ဒါမို်းေတြကို ကူညီေနၾကေလ .. ခက္တာက .. ‘ ‘ ခက္တာက ဘာလဲဟင္ ဆရာရယ္ .. လုပ္ပါဦး .. မီမီ ဆရာ့ကို အားကိုးပါတယ္ရွင္ .. ‘ ‘ ခက္တာက ဒါဟာ တကယ္ကိုယ္ဝန္ရွိတာ ဟုတ္မဟုတ္ ေသခ်ာေအာင္ လုပ္ရဦးမယ္ မီမီရဲ႕ .. ‘ ‘ ဆီးစစ္ၾကည့္ရမွာလား ဆရာ … ‘ ကိုလတ္ အသာၿပဳံးလိုက္မိသည္။ သူဆင္ေသာ အကြက္ထဲေတာ့ မီမီတေယာက္ ဝင္လာေလၿပီ။ .. ‘ ဆီးစစ္တာက မေသခ်ာလွေသးဘူး မီမီရဲ႕ .. ေသခ်ာခ်င္ရင္ အတြင္းပိုင္း စမ္းသပ္ၾကည့္ရမွာ ….. ‘ ‘ အို … ‘ မီမီ့မ်က္ႏွာေလး ရဲတြတ္သြားသည္။ ေခါင္းေလးက ငုံ႔က်သြားရ၏။ ကိုလတ္က ဟန္ကိုယ့္ဘို႔ ဆိုသလို အသာ မွင္ႏွင့္ေမာင္းႏွင့္ ဆက္ေျပာလိုက္ျပန္၏။ ‘ မီမီရွက္ေနရင္ ေနာက္ေန႔မွ မိန္းကေလးေဖာ္တေယာက္ေယာက္ေခၚလာၿပီး စမ္းေလ .. ။

ဒါမွမဟုတ္ ေလဒီေဒါက္တာ တေယာက္ေယာက္ကိုပဲ သြားျပခ်င္ ျပပါလား .. ‘ ေျပာမယ့္သာေျပာလိုက္ရသည္၊ မီမီ သူေျပာသလို တကယ္သေဘာတူသြားရင္ အခက္ ဟု ကိုလတ္ေတြးေန မိေလ၏။ .. မုန႔္က ပါးစပ္နားေရာက္ေနၿပီမို႔ မစားလိုက္ရလွ်င္ေတာ့ ကိုလတ္တို႔ ရာဇဝင္႐ိုင္းေရာ့မည္။ ကိုလတ္ ဆုေတာင္းျပည့္သည္ေျပာရမည္။ မီမီက ခနစဥ္းစားသလိုေလးလုပ္ေနၿပီးမွ သက္ျပင္းေလးတခ်က္ ခ်ရင္း စိတ္ကို ဒုံးဒုံးခ်လိုက္ေလ၏။ ‘ မထူးပါဘူး ဆရာရယ္ … ။ ဒါနဲ႔ပဲ ရက္ေတြ သိပ္ၾကာသြားဦးမယ္။ … ဆရာပဲ စမ္းေပးပါေတာ့ … ‘ ကိုလတ္ တံေတြးကို အသာၿမိဳလိုက္မိသည္။ စားရကံေတာ့ ႀကဳံေလၿပီ။ ‘ ကဲကဲ .. လာ။ ဒါဆိုလဲ အခန္းထဲသြားရေအာင္ … ေၾသာ္ … တံခါးႀကီးေတာ့ ပိတ္ခဲ့မယ္ေနာ္ … ေတာ္ၾကာ စမ္းေနတုန္း သူမ်ားေတြ ႐ုတ္တရက္ ဝင္လာမွာစိုးလို႔ … ‘ မီမီ့အတြက္ ရတက္မေအးဟန္ႏွင့္ ကိုလတ္က ေဆးခန္းအဝင္တံခါးကို တဝက္ပိတ္ထားရာမွ အကုန္ပိတ္ ပစ္လိုက္သည္။

ထို႔ေနာက္ေတာ့ ႏုႏုထြားထြား မုဆိုးမေလးကို ဦးေဆာင္ကာ အတြင္းဘက္ လူနာစမ္းသပ္ ခန္းထဲ ဝင္လာလိုက္ေတာ့၏။ မီမီက ေခါင္းေလးငုံ႔ရင္း ဆင္မယဥ္သာ ဟန္ေလးႏွင့္ ကိုလတ္ေနာက္က လိုက္လာသည္။ အတြင္းခန္းသို႔ေရာက္ေလၿပီ။ ‘ ကဲ .. မီမီ တက္ ‘ ကိုလတ္က ေျပာလဲေျပာ မီမီ့လက္ေလးကိုလဲ အသာဆြဲကာ ကုတင္ေပၚတက္ခိုင္းလိုက္သည္။ မီမီ့လက္ဖ်ား ေလးေတြ ေအးစက္ေနတာ သတိထားမိလိုက္၏။ ကုတင္က အနည္းငယ္ျမင့္သည္မို႔ မီမီက တဖက္ေစာင္းကာ လက္ေလးႏွင့္ေထာက္ၿပီးတက္ရသည္။ ေျခဖ်ားေလးေတြက ေအာက္မွ ခုထားေသာ ခုံေလးေပၚေထာက္ၿပီး တင္ပါးကို တေစာင္းလွမ္းတင္လိုက္ရ၏ ကိုလတ္က သူ႔ဘက္သို႔လွည့္ကာ ကုန္းျပေပးလိုက္သလိုျဖစ္သြားေသာ မီမီ့တင္ပါးႀကီးေတြကို အားမနာတမ္း အနီးကပ္ၾကည့္ျပစ္လိုက္သည္။ ေစာေစာက မနဲခို်းႏွိမ္ထားရေသာ ဖြားဘက္ေတာ္က ႐ုန္းထလာသည္။ .. ခုတင္ေစာင္းႏွင့္ မနဲဖိထားလိုက္ရသည္။ ‘ ဟင္း … ‘ ကုတင္ေပၚေရာက္ၿပီးသည္ႏွင့္ မီမီက မ်က္လုံးေလးမ်ား အသာမွိတ္ကာ သက္ျပင္းေလးတခ်က္ မႈတ္ထုတ္ လိုက္ျပန္၏။

ကိုလတ္ အတတ္သိလိုက္ၿပီ … ဒီေကာင္မေလးလဲ စိတ္ေတြလႈပ္ရွားေနၿပီ။ … ဟန္ကိုယ့္ဘို႔ ဆိုသလို တရွိန္ရွိန္တက္ေနေသာ စိတ္ကို အသာခို်းႏွိမ္ယင္း လုပ္႐ိုးလုပ္စဥ္အတိုင္း ေသြးေပါင္အရင္ ခ်ိန္ေပးလိုက္၏။ .. ဒါေတာင္ လူကေနေပမယ့္ လက္က မေန။ .. ေသြးေပါင္ခ်ိန္ကရိယာ ျပန္အျဖဳတ္တြင္ ကိုလတ္လက္ေတြက မီမီ့ႏို႔ႀကီးေတြကို မထိတထိ ပြတ္သြားလိုက္ေသးသည္။ မီမီ မသိမသာေလး တြန႔္သြားတာ .. ေျခဖ်ားေလးေတြ ကုပ္ေကြးသြားတာ ကိုလတ္ သတိထားမိသည္။ မီမီ့တကိုယ္လုံးက ကုတင္ေပၚတြင္ ပက္လက္ေလးမို႔ ရႈိက္ႀကီးဖိုငယ္အသြယ္သြယ္က မၾကည့္ခ်င္ ျမင္လ်က္သား ဆိုသလို ျဖစ္ေနရေလသည္။ .. ကိုလတ္ကေတာ့ ၾကည့္ခ်င္ခ်င္ႀကီးႏွင့္ကို ၾကည့္ေနျခင္းပါ။ ‘ ကဲ … မီမီေရ … စမ္းၾကစို႔ေနာ္ … မရွက္နဲ႔ သိလား … ‘ အာေတြေျခာက္တက္လာသည္မို႔ ကိုလတ္ တံေတြးကို ခနခန ၿမိဳခ်ေနရ၏။

ဒီစကားေလး ေျပာထြက္လာဖို႔ မနဲကို အရွိန္ယူလိုက္ရသည္။ မီမီကေတာ့ ဘာစကားမွေတာင္ ျပန္မေျပာႏိုင္ရွာ။ … ေခါင္းေလးသာ အႏိုင္ႏိုင္ ညိတ္ျပလိုက္ရသည္။ ကိုလတ္က မီမီ့ထမီအထက္ဆင္စေလးကို အသာျဖဳတ္သည္။ … မီမီက ဗိုက္ေလးရွပ္ေပးထားၿပီး ကိုလတ္ ျဖဳတ္ရလြယ္ေအာင္ ကူညီေပးေန၏။ လူကေတာ့ မလႈပ္ … မ်က္စိလဲ စုံမွိတ္ထားသည္။ .. အထက္ဆင္စေလး ျပဳတ္သြားေလၿပီ။ .. ကိုလတ္က အစက မီမီဝတ္ထားတာ ႐ိုး႐ိုးထမီထင္ေနမိသည္။ .. အခု ထက္ဆင္ျဖဳတ္လိုက္မွ ခါးတြင္အထက္ဆင္စ ခ်ည္ၿပီး ဝတ္ရေသာ စကပ္ထမီမွန္း သိရသည္။ ဟန္က်သည္ေပါ့ … အထက္ဆင္စ ျဖည္လိုက္သည္ႏွင့္ ခါးအကြဲစေလးက ဟထြက္သြားသည္။ .. ဒါေပမယ့္ မီမီ့တင္ပါးႀကီးေတြက ဖြံ႕ထြားလွသည္မို႔ လြယ္လြယ္ႏွင့္ေတာ့ စကပ္ထမီေလးက ေအာက္ေလွ်ာခ်လို႔ မရ။

‘ မီမီ … တင္ပါးေလး နဲနဲ ႂကြေပးဦးေနာ္ … ‘ ကိုလတ္အသံက အေဝးတေနရာမွ လာေနသလို မီမီ့နားထဲ ခံစားေနရ၏။ စိတ္ညႇိဳ႕ခံေနရသူလို မီမီဘာမွကို ျပန္မေျပာႏိုင္။ .. သူေျပာသလို ခါးေလးကို အသာပင့္ကာ သာ တင္ပါးႀကီးေတြကို ႂကြေပးလိုက္မိရသည္။ ကိုလတ္က အလိုက္သင့္ဆိုသလိုပင္ စကပ္ထမီေလးကို ေအာက္ဖက္ တျဖည္းျဖည္း ဆြဲခ်လိုက္၏။ ေဆးခန္းလာျပရသည္မို႔လားမသိ .. ။ မီမီ့တြင္ ေအာက္ခံ ဘာမွ မဝတ္ထားပါ။ .. ကိုလတ္က စကပ္ထမီေလးကို ဆြဲခ်လိုက္သည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ မီမီ့ ရတနာေလးက ဝင့္ႂကြားစြာ ဝင္းဝင္းပပ ထြက္ေပၚလာပါေတာ့သည္။ မဂိုေသြးပါသူမို႔လားမသိ … မီမီက အေမႊးအမွ်င္ေတြ ေျပာင္ေနေအာင္ကို ရိတ္ထားသည္။

မျဖဴမညိဳအသားေလးႏွင့္ လိုက္ေလွ်ာညီေထြစြာပင္ မီမီ့ဆီးခုံေလးက မို႔ေမာက္တက္ေန၏။ .. ေပါင္တံထိပ္ဖ်ားေတြကေတာ့ အျပင္အသားအေရထက္ကို ပိုၿပီး ျဖဴဝင္းေတာက္ပေနသည္။ … ျပည့္ျပည့္တင္းတင္း ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္လႊာ အတြင္းဝယ္ သာမာန္မိန္းကေလးေတြထက္ သိသိသာသာႀကီးကို ပိုႀကီးေသာ အေစ့ေလးက ျပဴးထြက္ေန၏ … ။ ကိုလတ္ကို မ်က္စပစ္ျပ ေနသလိုလို .. ။ ကိုလတ္က လက္အိတ္စြပ္လိုက္သည္။ … အမွန္က ဒါမို်းစမ္းမည္ဆိုလွ်င္ ပိုးသတ္ထားေသာ ရာဘာလက္အိတ္ အထူကို စြပ္ရမည္။ သို႔ေပမယ့္ ကိုလတ္က အႀကံႀကီးႏွင့္မို႔ ႐ိုး႐ိုး ေသြးေဖာက္တာေတြ ဘာေတြမွာသုံးသည့္ ရာဘာလက္အိတ္အပါးေလးပဲ စြပ္လိုက္၏။ မီမီကေတာ့ ဘာမွ မသိရွာ … ။ ကိုလတ္ျပဳသမွ် ႏုေတာ့မည့္ပုံႏွင့္ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေက်ာ့ေက်ာ့ေလး လဲွေနေလသည္။ ကိုလတ္က မီမီ့ေပါင္ၾကားထဲသို႔ သူ႔ညာဘက္လက္ႀကီးကို သြင္းလိုက္၏။ ဘယ္လက္ကေတာ့ မီမီ့ခါးကို အသာလွမ္းကိုင္ထားသည္။ မီမီက အလိုက္သင့္ပင္ ေပါင္ႀကီးေတြကို ကားေပးလိုက္သည္။

ေစာေစာက ဒူးေလာက္ေရာက္ေအာင္ ဆြဲခ်ထားေသာ စကပ္ထမီေလးက မီမီ ေပါင္ကားေပးလိုက္မႈေၾကာင့္ ေအာက္သို႔ တြန္းခ်လိုက္သလိုျဖစ္ကာ ေျခဖ်ားထိေလွ်ာက်သြားေတာ့၏။ ကိုလတ္ အသက္ကိုမွန္ေအာင္ မနဲထိမ္းရႈယင္း မီမီ့ ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲ လက္ညႇိဳးကို စထိုးသြင္းလိုက္၏ အတြင္းပိုင္းစမ္းသပ္လွ်င္ လက္ညႇိဳးလက္ခလယ္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးႏွင့္ စမ္းရၿမဲျဖစ္ေသာ္လည္း မီမီ့ေစာက္ဖုတ္ေလးက အပို်ႏွင့္မျခား တင္းၾကပ္စိရိေနသည္မို႔ တေခ်ာင္းထဲႏွင့္ပဲ အရင္ သြင္းလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဒါေတာင္မွ ကိုလတ္လက္ညႇိဳးက ပုဇြန္က်စ္စာတြင္းထဲ ထိုးထည့္ရသည့္အလား စီးပိုင္တင္းၾကပ္ေနသည္။ … ‘ အ …. ‘ မီမီ့ႏႈတ္မွ မပြင့္တပြင့္ အသံေလး ပြင့္အံထြက္လာ၏။ ကိုယ္လုံးေလးလဲ ဆတ္ကနဲ တုန္သြားသည္။ .. ခါးေလးက မသိမသာ ေကာ့တက္လာကာ ေပါင္တံႀကီးေတြက ပိုကားထြက္သြားသည္။ ‘ မီမီ နာသြားလို႔လားဟင္ … ‘ ကိုလတ္က အမွန္အကန္စမ္းသလို မစမ္းပဲ လက္ညႇိဳးကို အတြင္းထဲတြင္ ပတ္လည္လွည့္ကလိေပးေနရင္း မသိဟန္ေဆာင္ကာ ေမးလိုက္၏။

ခါးေလးကို ထိန္းကိုင္ေပးထားေသာ ဘယ္လက္ကလဲ မသိသလိုလိုႏွင့္ ေအာက္ဖက္ေလွ်ာဆင္းလာၿပီး မီမီ့တင္သား ထြားထြားအိအိႀကီးေတြကို အသာျဖစ္ညႇစ္ဆုပ္နယ္လာသည္။ အထိအေတြ႕က ထူးလွ၏။ .. ကိုလတ္ စိတ္႐ိုင္းေတြ ပိုဆင္လာသည္။ ‘ နာရင္ေျပာေနာ္ … အားမနာနဲ႔သိလား … ‘ ပါးစပ္ကသာ ေတြ႕ကရာေတြေလွ်ာက္ေျပာေနေသာ္လည္း ကိုလတ္ လက္ေတြက စနစ္တက် လႈပ္ရွားလာၿပီ၊ လက္ညႇိဳးတေခ်ာင္းထဲထိုးသြင္းထားရာမွ လက္ခလယ္ကိုပါ စစ္ကူယူလာသည္။ ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးျဖင့္ မီမီ့ေစာက္ဖုတ္ထဲ ထိုးသြင္းလာသည္။ .. မီမီ့ေစာက္ဖုတ္ေလးကလဲ အရည္ေတြ စို႐ြဲွထြက္လာၿပီမို႔ ကိုလတ္လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးကို မၿဖဳံေတာ့ေပ။

ကိုလတ္က အပီပင္ လက္တဆုံးထိုးသြင္းလိုက္ .. ပါတ္လည္လွည့္ကာ ေမႊေႏွာက္ေပးလိုက္ .. ေဘးနံရံေလးေတြကို တဆတ္ဆတ္ထိုးဆြလိုက္ .. သားအိမ္ေခါင္းေနရာေလးကို ဖိထိုးလိုက္ လုပ္ေပးေနသည္။ မီမီ တဆတ္ဆတ္တုန္ေလၿပီ … ကိုလတ္ ဘာလုပ္ေနၿပီမွန္းလဲ ရိပ္မိၿပီ။ .. သို႔ေပမယ့္ ဘာမွလဲ မေျပာသာ .. မ႐ုန္းသာ .. ။ သူမကိုယ္တိုင္လဲ အေသြးထဲအသားထဲက ကာမေဇာေတြ တရွိန္ရွိန္ တက္ေနရေလၿပီကိုး .. ။ ‘ အား ဟာ့ဟာ့ …. ဆရာ ဆရာ ရယ္ … ‘ ကိုလတ္က လက္ညႇိဳးလက္ခလယ္ပူးကို အဆုံးထိုးသြင္းဖိထားရင္း လက္မက အဝမွ အေစ့ေလးကို ဆြေပးလိုက္ေတာ့ မီမီ မေနႏိုင္ေတာ့။ .. အသံေတြပင္ထြက္လာရေတာ့သည္။

ခုနက ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလး လဲွေနရာမွ ခုေတာ့ ေျခဖဝါးေတြ ခုတင္ေပၚအျပားလိုက္ခ်ကာ တင္ပါးႀကီးတခုလုံး တထြာနီးပါး ေျမာက္တက္ လာသည္အထိကို ေကာ့တင္ေပးေနေတာ့သည္။ ‘ မီမီ ခံလို႔ေကာင္းလားဟင္ … ‘ ကိုလတ္က ေျဗာင္ပင္ ေမးလာေတာ့သည္။ .. အပြဲပြဲႏြဲွခဲ့ဘူးၿပီျဖစ္ေသာ သူရဲေကာင္းမို႔ ဒီတပြဲလဲ သူေကာင္းေကာင္းႀကီး ေအာင္ႏိုင္သူျဖစ္ၿပီမွန္း ေဗဒင္ေမးစရာမလိုပဲ ကိုလတ္ အတတ္သိေနေလၿပီကိုး … ။ ‘ ေကာင္းတယ္ ဆရာရယ္ … ဘယ္လိုႀကီးမွန္းကို မသိဘူး … အားရွီး …. ‘ ေတာ္ယုံမိန္းကေလးဆို ဒီေလာက္ႏွင့္ စကားေမးမရတတ္ေသး။ … မသကာ ေခါင္းေလးညိမ့္ျပယုံေလာက္ပဲ ရွိမည္။ .. မီမီကေတာ့ မုဆိုးမေလးလဲျဖစ္ျပန္ .. ကာမေဇာလဲ ထန္လွသူမို႔ ရွက္တာေတြ ေၾကာက္တာေတြ ခနႏွင့္ လြင့္စင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလၿပီ။

ကိုလတ္က ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီးကို ၿပဳံးလိုက္၏။ .. ေရကန္အသင့္ ၾကာအတင့္ဆိုသလိုပင္ အျပင္တြင္လဲ မိုးက သည္းသည္းမည္းမည္း႐ြာလာျပန္သည္။ … အျပင္ကလူေတြ ေရာက္လာစရာမျမင္ေတာ့။ .. ေရာက္လာလဲ ပိတ္ထားေသာ ေဆးခန္းတံခါးကိုၾကည့္ၿပီး ဆရာဝန္ျပန္သြားၿပီပဲမွတ္ၾကမည္။ ကိုလတ္၏ ကားက ေဆးခန္းအဝတြင္မရပ္ပဲ ရပ္ရန္လြယ္ေသာ လမ္းထိပ္နားက ေျမကြက္လြတ္ႀကီးေရွ႕တြင္ ရပ္ထား ျခင္းျဖစ္ရာ ေနာက္ေၾကာင္းက အကုန္ရွင္းေနေလၿပီ။ .. ‘ အမယ္ေလးေလး … ဆရာ ဆရာရယ္ … ဘယ္လိုမ်ားလုပ္လိုက္တာလဲရွင္ .. အား ဟားဟား အူး … ‘ ကိုလတ္က ဂ်ီစေပါ့တ္ ဟုေခၚသည့္ ဆီးအိမ္ေအာက္နား ေစာက္ဖုတ္ေရွ႕ဘက္နံရံကို အတင္းထိုးဖိကာ ဆြေပးလိုက္ေတာ့ မီမီ ထြန႔္ထြန႔္လူးသြားရေတာ့သည္။ … အရည္ေတြလဲ ပြက္ခနဲကို ထြက္က်လာရာ ကိုလတ္ လက္အိတ္ေပၚမွာပင္ ႐ြဲွအိုင္သြားရသည္။ … ၿပီးရွာေလၿပီေပါ့ တခ်ီ .. မီမီေလးရယ္ ။

ေကာ့တင္ေပးထားေသာ မီမီ့တင္ပါးႀကီးေတြက စမ္းသပ္ခုတင္ေလးေပၚ ဝုန္းကနဲ ျပန္ပစ္ခ်လိုက္သလို က်သြားသည္။ .. မီမီေခါင္းေလးကို တဖက္ေစာင္းကာ အသက္ကို မွန္မွန္ျပန္ရႈေနရ၏။ ဖြံ႕ထြားေသာ မီမီ့ႏို႔ႀကီးေတြက နိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္ႏွင့္ လႈိင္းထေနရသည္။ ကိုလတ္ကေတာ့ ဒါကို ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး အရသာခံၾကည့္ေနလိုက္သည္။ ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲမွ လက္ကိုေတာ့ မထုတ္ေသး … မီမီ့ေစာက္ဖုတ္ေလးက ရႈံ႕လိုက္ပြလိုက္ႏွင့္ ကိုလတ္လက္ေခ်ာင္းေတြကို ညႇစ္ေနဆဲရွိေသးသည္။ ခနေနေတာ့ ကိုလတ္ ေရွ႕တဆင့္တက္ရန္ ေျခလွမ္းျပင္လိုက္၏။ မီမီ့ကိုယ္ေလးကို ခုတင္ေအာက္ဖက္ေဇာင္းေရာက္ေအာင္ အသာဆြဲခ်လိုက္သည္။ .. မီမီက မ်က္လုံးေလး အသာေမွးကာ လွမ္းၾကည့္သည္။ .. ဘာမွေတာ့ မေျပာ၊ .. ႐ုန္းတာကန္တာေတြလဲ မလုပ္။ မီမီ့တင္ပါးႀကီးေတြ ခုတင္ေအာက္ဖက္ေဇာင္းေပၚတင္မိေတာ့ ကိုလတ္က ခုတင္ေစာင္းမွာ မွီၿပီးရပ္လိုက္သည္။

မီမီ့ ေပါင္တံႀကီးႏွစ္ေခ်ာင္းကို တစ္တီတူးေထာင္လို အေပၚေျမႇာက္တင္လိုက္၏။ … တခ်ိန္တည္းမွာ ကိုလတ္လုံခ်ည္ကလဲ ကြင္းလုံးကြၽတ္သြားၿပီ။ .. ေက်ာဘက္တြင္ မ်က္လုံးေလးႏွစ္လုံးလို ဖုထြက္ေနေသာ ေဂၚလီေလးႏွစ္လုံးႏွင့္ ကိုလတ္ လိင္တံႀကီးက အမဲသားနံ႔ရေနေသာ က်ားႀကီးလို အာသာငမ္းငမ္း ထြက္ေပၚလာေလေတာ့၏။ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနေသာေၾကာင့္ မီမီ့တင္သားႀကီးေတြကို ထိုးမိေထာက္မိျဖစ္ေနသည္။ မီမီကေတာ့ အံတင္းတင္းႀကိတ္ကာ ခုတင္ေဘးေစာင္းေတြကို သူမလက္ေလးေတြက ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ ထားေလ၏။ ကိုလတ္ ေရွ႕တဆင့္တက္လာမွာကို အသင့္ႀကိဳလင့္ေနသည့္အလား … ။ ကိုလတ္က ခ်က္ျခင္းေရွ႕မဆက္ေသး …။ လက္အိတ္ကို ခြၽတ္ျပစ္လိုက္သည္။ … မီမီ့အရည္ေတြက လက္အိတ္ေပၚတြင္ ႐ြဲွအိုင္သြားသည္ျဖစ္ရာ လက္အိတ္အထဲမွ ကိုလတ္လက္ပင္ အစိုျပန္ကာ ႏူးအိေနရသည္။

ႏူးအိကာ အစိုျပန္ေနေသာ ကိုလတ္လက္ေႏြးေႏြးႀကီးေတြက မီမီ့ တီရွပ္ေလးေပၚမွ အုပ္ကာ ေ႐ႊရင္ၿဖိဳးၿဖိဳး ေတြကို အုပ္ကိုင္လာေတာ့သည္။ မီမီ ပါးစပ္ေလး ဟ သြားကာ ပင့္သက္ရႈိက္သြားမိရ၏။ ‘ အေမ့ … ‘ ေအာက္ဖက္တြင္သာ ကိုလတ္ ပြဲၾကမ္းလိမ့္မည္ဟု ထင္ထားမိေနခ်ိန္တြင္ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ အေပၚပိုင္းကို တိုက္ခိုက္ခံလိုက္ရသျဖင့္ အငိုက္မိသြားေသာ စစ္သည္တဦး ပမာ မီမီ အေမပင္ တလိုက္မိရသည္။ ကိုလတ္လက္ႀကီးေတြအေပၚမွ သူမလက္ေလးႏွင့္ ကပ်ာကယာ အုပ္ကိုင္လိုက္မိသည္။ ကိုလတ္ကေတာ့ မီမီ့ႏို႔အုံအိအိထြားထြားႀကီးေတြကို မညႇာမတာပင္ ဆုပ္ကိုင္ညႇစ္နယ္ေလေတာ့၏။ တီရွပ္ေလးပင္ ၿပဲသြားေတာ့မလား ေအာက္ေမ့ရသည္။

မီမီ နာလဲနာသည္ … ခံလို႔လဲ ေကာင္းလွသည္။ .. ကိုလတ္လက္ႀကီးေတြေပၚအုပ္ကိုင္ထားေသာ သူမ၏ လက္ေလးေတြက ပထမေတာ့ ကိုလတ္လက္ႀကီးေတြကို ဆြဲဖယ္မလိုလိုႏွင့္ ေနာက္ေတာ့ မသိမသာ ကူညီ ဖိေပးေနမိလွ်က္သားျဖစ္သြားရသည္။ .. ကိုလတ္ကေတာ့ သူ႔လက္အားေကာ မီမီ ဖိေပးေနသည့္အားကိုပါ ယူကာ အပီကို ပြဲၾကမ္းျပစ္လိုက္ေလေတာ့သည္။ ‘ အား … ရွီး … ဟင္း ဟင္း … ‘ အဖ်ားတက္ေနေသာ လူမမာပမာ မီမီ့ႏႈတ္မွညဥ္းသံေလးေတြ တရစပ္ထြက္လာသည္။ ရင္ဘတ္ေလးကလဲ ေကာ့တက္လာသည္။ .. မီမီဝတ္ထားေသာ တီရွပ္ေလးက ပါးပါးေလးႏွင့္ လည္ကလဲ ေတာ္ေတာ္ဟိုက္သည္ျဖစ္ရာ ကိုလတ္ခုလို အပီပြဲၾကမ္းေနေတာ့ ႏို႔အုံႀကီးေတြက လည္ဟိုက္အေပါက္ေလးထဲမွပင္ လံွ်ထြက္လာေတာ့မလိုျဖစ္ေနရ ေလ၏။ အတြင္းမွ ဘရာစီယာေလးကလဲ ရင္ပုံခြက္တျခား ႏို႔တျခားျဖစ္ေနေလၿပီ။

ကိုလတ္က ဒါကိုပင္ အားမရေလဟန္ႏွင့္ မီမီ့ တီရွပ္ေလးကို ခါးေအာက္စမွ ကိုင္ကာ အတင္းလွန္ခြၽတ္၏။ မီမီက လက္ေလးႏွစ္ဖက္ေျမႇာက္ေပးကာ ကိုလတ္ခြၽတ္ရလြယ္ေအာင္ ကူညီေပးသည္။ … တီရွပ္ေလးကြၽတ္ သြားၿပီးေတာ့ ဘရာစီယာကိုေတာ့ ကိုလတ္က အခ်ိန္ကုန္ခံကာ ခြၽတ္မေနေတာ့။ .. ႏို႔အုံေတြေအာက္မွ ဆြဲလွန္ကာ မတင္လိုက္ေတာ့သည္။ … ေဘာ္လီမဟုတ္သည့္အတြက္ ဒီလို မတင္လိုက္သည္ႏွင့္ပင္ လြတ္လြတ္ကြၽတ္ကြၽတ္ျဖစ္သြားကာ ႏို႔ႏွစ္လုံးက အၿပိဳင္ျပဴးထြက္လာသည္။ မုဆိုးမေလးေပမယ့္ ကေလး မေမြးဘူးေသးသည္မို႔ မီမီ့ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြက အပို်ေလးေတြလိုပင္ နီနီရဲရဲေလးေတြျဖစ္၏။ .. ရာဂစိတ္မႊန္ေနခ်ိန္မို႔ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြက ခြၽန္ေကာ့စူတက္ေနသည္။ … ကိုလတ္က မီမီ့ရင္ဘတ္ေပၚေခါင္းတခုလုံးေမွာက္ခ်ကာ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို ငုံစုပ္ကာစို႔လိုက္၏။ ‘ ႁပြတ္ ႁပြတ္ … အင္း ဟား …. ‘ မီမီ ေကာ့လန္တက္သြားသည္။

ကိုလတ္ေခါင္းႀကီးကိုလဲ လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္အတင္းဖိကာ သူမရင္ဘတ္ေပၚဖိတြန္းထားလိုက္မိ၏။ ကိုလတ္ကေတာ့ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကိုစို႔ရာမွ ႏို႔အုံသားႀကီးေတြပါ ပါးစပ္ထဲဝင္ႏိုင္သမွ် ဝင္သည္အထိ အာကို အားရပါးရၿဖဲကာ စုပ္သြင္းေနျပန္သည္။ .. မီမီ့ႏို႔ႀကီးေတြ ေသြးခ်ည္ဥကုန္ၿပီလားပင္ ထင္ရသည္။ အာေခါင္ထဲဝင္လာေသာ ႏို႔အုံသား ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလးေတြကိုလဲ သြားႏွင့္ မနာ့တနာ ကိုက္ျခစ္ေပးေနျပန္၏ ႏို႔စို႔ေနရင္းမွ ကိုလတ္ လက္ကလဲ အအားမေန။ .. ေအာက္ဖက္ကိုလွမ္းၿပီး မီမီ့ဆီးခုံေလးေပၚပြတ္သပ္ရင္း အေစ့ေလးကို လက္ညႇိဳးလက္မႏွင့္ ဖိညႇပ္ေဆာ့ကစားေပးေနေသးသည္။ ‘ အင့္ ဟင့္ဟင့္ … ေတာ္ပါေတာ့ ဆရာရယ္ … လိုးမွာျဖင့္လဲ လိုးပါေတာ့ … မီမီခံရခက္လွၿပီ .. ‘ ဒီလိုပဲ ျဖစ္လာရမည္ေလ။ … အႏႉးအႏွပ္ေတာ္သည့္ ေယာက်ာ္းမို်းႏွင့္ေတြ႕လွ်င္ အဘယ္မိန္းကေလးမဆို ဒီလိုပဲ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ ေတာင္းဆိုလာရေပမည္ေပါ့။ .. ခုလဲ ကိုလတ္ မီမီ့ကို အပိုင္ခ်ည္ေႏွာင္လိုက္ၿပီေလ။

မီမီ့ေတာင္းပန္သံဆုံးသည္ႏွင့္ ကိုလတ္ မီမီ့ရင္ဘတ္ေပၚမွ ေခါင္းျပန္ႂကြလိုက္သည္။ ေနာက္သို႔ အနည္းငယ္ျပန္ဆုတ္ၿပီး ေနရာယူသည္။ .. ေဂၚလီေလးႏွစ္လုံးႏွင့္ ပနံတင့္ေနေသာ သူ႔လိင္တံႀကီးကို လက္ႏွင့္ကိုင္ကာ တဆဆလုပ္ရင္း မီမီ့ဆီးခုံေလးေပၚကို ဖတ္ကနဲဖတ္ကနဲ သုံးေလးခ်က္ ႐ိုက္ေပးလိုက္သည္။ .. ‘ အာ့ အာ့ ….. ‘ မီမီဖ်တ္ဖ်တ္လူးသြားရရွာသည္။ ကိုလတ္ဟာႀကီးက သူမအေစ့ေလးကိုပင္ လာ႐ိုက္မိသျဖင့္ ၿပီးလုလုပင္ ျဖစ္သြားရျပန္သည္။ ကိုလတ္သာ ေနာက္ထပ္ ဆက္႐ိုက္ေပးေနလွ်င္ တကယ္ပင္ ၿပီးသြားေလာက္သည္။ သို႔ေပမယ့္ ကိုလတ္က ဆက္မ႐ိုက္ေတာ့ .. ။ သူ႔ဟာႀကီးကိုသာ လက္ႏွင့္အသာထိန္းကိုင္ကာ မီမီ့ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲ ေတ့သြင္းလိုက္ေတာ့သည္။ ‘ ရွီး … အား လားလား … ‘ လိင္တံႀကီးေက်ာဘက္မွ ေဂၚလီေလးႏွစ္လုံးက မီမီ့ ဂ်ီစေပါ့တ္ကို က်က်နန ဖိႏွိပ္ပြတ္တိုက္သြားသည္။

ေရထဲမွ ကုန္းေပၚသို႔ ဆြဲတင္ခံလိုက္ရေသာ ငါးကေလးလို မီမီ ပါးစပ္ေလးဟကာ အသက္ငင္သလို ဖုတ္လႈိက္ဖုတ္လႈိက္ေလး ျဖစ္သြားရေလ၏။ … တကိုယ္လုံးလဲ တုန္တက္သြားသည္။ တခ်ိန္တည္းမွာပင္ ကိုလတ္လီးေခ်ာင္းႀကီးတခုလုံးက အတြင္းထဲထိ နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း အတင္းၿဖဲကာ ထိုးဝင္လာေတာ့သည္။ အဆုံးေရာက္ေတာ့ သားအိမ္ေခါင္းေလးကို ဒုတ္ ကနဲ တိုက္မိသြားသည္။ … မီမီမွာ ကိုယ္ဝန္ ၂လရွိေနသည္မို႔ အတြင္းသားေလးေတြ သားအိမ္ေခါင္းေလးေတြက ႏုဖတ္ေနသည္။ မိန္းကေလးမ်ား ဒီအခ်ိန္တြင္ လိုးလို႔အေကာင္းဆုံးျဖစ္၏။ လိုးဖူးသူမွ ဒါကိုသိၾကမည္။ .. ကိုလတ္ကေတာ့ အေတြ႕အႀကဳံစုံေနၿပီမို႔ ဒါကို ေကာင္းေကာင္းသိသည္။ .. သိသည့္အတိုင္းလဲ ေသေသခ်ာခ်ာကို ခံစားကာ လိုးေလေတာ့သည္။

မ်က္စိေတြကိုပင္ ေမွးထားကာ မီမီ့ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားေလးေတြ၏ အထိအေတြ႕ကို အပီအျပင္ ခံယူေနသည္။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပင္ မေဆာင့္ပဲ ျဖည္းျဖည္းေလး သာသာေလး ထုတ္လိုက္သြင္းလိုက္ .. စိမ္ၿပီးႏွပ္ထားလိုက္ လုပ္ေနသည္။ … ကိုလတ္ က ဒီလိုလုပ္ေနေလ မီမီကေတာ့ အာသာမေျပစြာႏွင့္ ဖ်တ္ဖ်တ္လူးလာေလပါပဲ။ … ကိုလတ္ရဲ႕ထိခ်က္ေတြမ်ား ပိုျပင္းလာလိုလာေလျငားႏွင့္ ေအာက္ကေန သူမဖင္ဆုံႀကီးကို အစြမ္းကုန္ ေကာ့ပင့္ေဆာင့္ေျမႇာက္ေပးေနသည္။ .. ကိုလတ္သိသည္၊ .. မီမီ ဘယ္လိုမွ အဆာမေျပျဖစ္ေနရၿပီ။ .. အမွန္ကေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ အတြင္းသားေလးမ်ား၏ ႏူးညံ့သည့္အထိအေတြ႕ကို ဆက္ခံစားေနခ်င္ေသးေသာ္လည္း မီမီ့အလိုကိုျဖည့္ေပးဘို႔ကလည္း တာဝန္ရွိေသးသည္မို႔ ကိုလတ္ ဗူ်ဟာေျပာင္းလိုက္ရသည္။

မီမီ့ဖင္ဆုံႀကီးေအာက္သို႔ လက္လႈိ်ကာ တင္သားအိအိႀကီးမ်ားကို လက္ႏွင့္က်က်နန ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ မီမီ့ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို သူ႔ပုခုံးေပၚထမ္းလိုက္ကာ ခါးအားေကာ တကိုယ္လုံးအားပါထုတ္သုံးၿပီး ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္ခ်ေပးလိုက္ေလေတာ့သည္။ … ‘ ဖုံး ဖုံး … ဖုံးဖုံး … အ အ .. အ အ … ‘ မီမီတေယာက္ ခုမွပဲ အာသာေျပေတာ့သည္။ .. ကိုလတ္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း စမ္းသပ္ခုတင္ေလးက တအိအိလႈပ္ခါေနသလို မီမီ့တကိုယ္လုံး အထူးသျဖင့္ ႏို႔ႀကီးေတြက ရမ္းခါေနရသည္။ .. ကိုလတ္က မၾကည့္ရက္ဟန္ႏွင့္ မီမီ့ ႏို႔ႀကီးေတြကို လက္ႏွင့္အသာ လွမ္းကိုင္ကာ ထိန္းထားေပးလိုက္ေတာ့ မီမီ့လက္က ကိုလတ္လက္ႀကီးေတြေပၚထပ္ကိုင္ရင္း အတင္းပဲ ဖိညႇစ္ေနသည္။ ဒီေတာ့လဲ ကိုလတ္လဲ မေနသာေတာ့ ..။

အသားကုန္ေဆာင့္ကုံ်းရင္းမွ လက္ေတြကပါ ႏို႔ႀကီးေတြကို ျဖစ္ညႇစ္ဆုပ္နယ္ေပးေနမိရေတာ့သည္။ … နာရီဝက္ေလာက္ၾကာေတာ့ မီမီ့တကိုယ္လုံး တဆတ္ဆတ္တုန္တက္လာကာ ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲမွ အရည္ေတြ ဒလေဟာ ပန္းထြက္သြားရျပန္သည္။ … ေနာက္တခ်ီ ေပါ့ … ။ မီမီ ၿပီးသြားျပန္ၿပီမွန္း သိေတာ့ ကိုလတ္က ေဆာင့္ခ်က္ေတြကို ေႏွးေပးလိုက္သည္။ မီမီ့ က်ိန္းစပ္ေနေသာ အတြင္းသားေလးေတြကို ခံသာႏိုင္ယုံ ခပ္သာသာေလး ဆက္ေဆာင့္ေပးေနရင္း ခုမွ စကားေတြ ေဖာင္ဖြဲ႕ျဖစ္ေတာ့၏။ ‘ ဆရာလုပ္ေပးတာ ခံလို႔ေကာင္းလားဟင္ … မီမီ … ‘ မီမီက ႏႈတ္ခမ္းေလး စူလိုက္သည္။ မ်က္ေစာင္းေလးပါ ထိုးပစ္လိုက္၏။ ‘ ေတာ္ပါ .. လူကို စမ္းသပ္မယ္ေလး ဘာေလးနဲ႔ ညာၿပီး လုပ္တယ္ … ဟင္း ဆရာ လူလည္ႀကီး ..

‘ ‘ အို … ဒါ စမ္းသပ္တာ မီမီ ရဲ႕ .. သိျဖင့္မသိပဲနဲ႔ .. ‘ ‘ ေတာ္ပါ … စကားတတ္တိုင္း … ‘ ‘ အဟုတ္ေျပာတာ … ကိုယ္ဝန္ရွိကာစ မိန္းကေလးေတြမွာ ေဟာ္မုန္းအေျပာင္းအလဲေတြေၾကာင့္ အတြင္းသားေလးေတြက နဂိုကနဲ႔မတူပဲ အရမ္းႏုသြားတာ … ဒါကို ဆရာက အာ႐ုံခံၾကည့္တာေလ .. ‘ ‘ ေျပာပါ … ေျပာပါ … သူပဲေျပာပါေတာ့ … ‘ ‘ ေၾသာ္ … မယုံရင္လဲေန။ … ခုဆို မီမီ့မွာ ကိုယ္ဝန္ရွိေနတာ ဆရာသိၿပီ … ‘ ‘ ရွင္ ….. တကယ္ …. ‘ ဒါေတာ့ မီမီ တကယ္ထိတ္လန႔္ သြားရသည္။ ‘ တကယ္ေပါ့ … အထဲမွာ ႏူးအိေနတာပဲ။ ဒါမို်းဖီလင္ကို ႐ိုး႐ိုးမိန္းကေလးေတြမွာ ဘယ္လိုမွ မရဘူး .. ‘ ‘ ဟယ္ … ဒါဆိုရင္ေတာ့ ခက္တာပါပဲ ဆရာရယ္ … မီမီကိုယ္ဝန္ရွိလို႔မျဖစ္ဖူး … အလိုလိုကမွ ဘိုင္ႀကီး အမို်းေတြက မီမီ့ဆို အျပစ္ေျပာခ်င္ေနၾကတာ .. ‘ ဘိုင္ႀကီး ဆိုတာက မႏွစ္က ဆုံးသြားေသာ မီမီ့ေယာက်ာ္း ဘူတားႀကီးကို ဆိုလိုမွန္း ကိုလတ္သိသည္။

အႏွီ ဘူတားႀကီးဆုံးသြားေတာ့ မီမီ့အတြက္ က်န္ခဲ့ေသာ အေမြအႏွစ္ေတြက နဲတာမွ မဟုတ္တာေလ။ … အမို်းေတြ လက္ညႇိဳးထိုးခ်င္ေနၾကမည္ေပါ့။ … ဒါမို်းက ျဖစ္တတ္ပါသည္။ ‘ ဆိုပါဦး …. လက္သည္က ဘယ္သူလဲ ။ တေယာက္ထဲေကာ ကရဲ႕လား … ‘ ကိုလတ္ ေမးခြန္းက ႐ိုက္ေပါက္ … ။ မီမီ သူ႔ကို စြဲၿပီမွန္းသိလို႔သာ ေမးရဲတာ။ … ‘ ေအာင္မယ္ .. ေအာင္မယ္ ဆရာေနာ္ … လူကိုမ်ား ဖင္ေလွ်ာက္ေဆာ့ေနတဲ့ အစားထဲကမွတ္လို႔လား .. တေယာက္ထဲရွင့္ … အိမ္က ကားေတြကို ဝယ္ေရာင္းလုပ္ေပးေနတဲ့ ရာရွစ္နဲ႔ … ‘ မီမီ့ဆီမွာ ဘိုင္ႀကီး ထားသြားသည့္ ကား သုံး/ေလးစီးရွိၿပီး အဲဒါေတြကို ဝယ္ေရာင္းလုပ္တာႏွင့္ပင္ ဝင္ေငြ ေျဖာင့္ေနမွန္း ကိုလတ္ ၾကားဘူးသည္။ … ေၾသာ္ .. စီးပြားေရးအတြက္ စိတ္ခ်ရေအာင္ လူယုံေမြးတာကိုး။

ရာရွစ္ကို ကိုလတ္ မ်က္မွန္းတန္းမိသည္ … ဒီေကာင္ ကံေကာင္းေလစြ။ … ‘ ဘယ္ႏွစ္ခ်ီေလာက္ ရွိေနၾကၿပီလဲ … ေန႔တိုင္းပဲလား … ‘ မီမီက ခံေနရင္းမွ ကိုယ္ေလးႂကြကာ ကိုလတ္ရင္ဘတ္ႀကီးကို လက္သီးဆုပ္ေလးႏွင့္ လွမ္းထုသည္။ ‘ ေျပာေလကဲေလျဖစ္ေနၿပီ … ဘယ္ကလာ ေန႔တိုင္းရမွာလဲရွင့္ … ဟိုတေလာေလးကမွ တခါႏွစ္ခါႀကဳံမိတာ … ကံမ်ား မေကာင္းခ်င္ေတာ့ ေသြးက တန္းကို ထိမ္သြားေတာ့တာ .. သိၿပီလား ကဲ ‘ ကိုလတ္ ၿပဳံးသြားရသည္။ … ဒါဆို သူလဲ ကံထူးရွင္ပဲေပါ့။ .. ‘ ကဲပါ … ဆရာလုပ္ေနတာနဲ႔ စကားေတာင္ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိဘူး … မီမီ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ .. ‘ ‘ အင္း …….. ‘ ကိုလတ္က စဥ္းစားေနဟန္ႏွင့္ ခန ေတြေနသည္။ … ဒီ မုဆိုးမေလးကို စိတ္ခ်ရသည့္ဆီ လႊတ္မွျဖစ္မည္။ မလုပ္ေပးပဲ ထားလို႔လဲမျဖစ္။ … ဗိုက္ႀကီးလာလို႔ ျပသနာရႈပ္လာလွ်င္ သူလဲ ပါေနၿပီမဟုတ္လား။ ….. ေတာ္ၾကာ ငါးတကာ ယိုသည့္ေခ်း ပုဇြန္ေခါင္းလာစုေနမွာမို်းေတာ့ ကိုလတ္ အျဖစ္မခံႏိုင္ .. ။ ‘ ဒီလိုလုပ္ေလ မီမီ ရဲ႕ … ေတာင္ဥကၠလာက ေမတၱာလမ္းကို သိတယ္မဟုတ္လား …

‘ ‘ အင္း သိတယ္ … ‘ မီမီက အသာမွိန္းခံေနရင္း ေခါင္းေလးညိမ့္သည္။ ကိုလတ္ကလဲ စကားသာေျပာေနတာ ခပ္မွန္မွန္ေဆာင့္ ေပးေနတာကိုေတာ့ အပ်က္မခံ .. ။ ‘ အဲဒီလမ္းေပၚမွာ ျမင္သာဘက္ေရာက္ခါနီးက်ရင္ ကာေတာ္လိပ္ေဆး႐ုံဆိုတဲ့ အမို်းသမီးနဲ႔ ကေလးေဆး႐ုံ ရွိတယ္ေလ … ‘ ‘ ဟယ္ … အစိုးရေဆး႐ုံက ဒါေတြ လုပ္ေပးတယ္လား … ‘ ‘ အာ ….. မဟုတ္ပါဘူး။ စကားကို ဆုံးေအာင္နားေထာင္ပါဦးေလ … အဲဒီေဆး႐ုံဟိုဘက္ကို ဘတ္စ္ကား ၂မွတ္တိုင္ေလာက္ေက်ာ္လိုက္ရင္ အေဝရာ ေဆးခန္းဆိုတာ ရွိတယ္ .. ထိုင္တာက ေလဒီေဒါက္တာ …. ဆရာဝန္မ … ‘ ‘ အဲဒီေတာ့ … ‘ ‘ အဲဒီေတာ့ … မီမီ အဲဒီကိုသြားလိုက္ေပါ့။ .. ဆရာ လြဲွစာေရးေပးလိုက္မယ္။ ဆရာဝန္ကိုယ္တိုင္လုပ္တာ ဆိုေတာ့ ပိုးဝင္မွာေတြ ဘာေတြ စိတ္ပူစရာမလိုဘူး။ … စိတ္ခ်ရတယ္ … ‘ ‘ ေဆး႐ုံေတြဘာေတြမ်ား တက္ေနရဦးမွာလား ဆရာရယ္ …..

‘ ‘ မလိုပါဘူး မီမီရဲ႕ … မနက္သြား .. ေန႔လည္ၿပီးၿပီ …. လိုအပ္ရင္ေနာက္ရက္ေတြ ထပ္ေခၚလိမ့္မယ္ … ဟိုေရာက္ရင္ မီမီေတြ႕ပါလိမ့္မဗ်ား … ေဟာ့တ္ေရွာ့တ္ေလးေတြ ဝင္လာမစဲ တသဲသဲ ျဖစ္ေနၾကတာ .. ‘ မီမီက ကိုလတ္ ဗိုက္ေခါက္ႀကီးကိုလွမ္းလိမ္ဆြဲလိုက္သည္။ ‘ ဟင္း … ဆရာက ဒါေတြ ကြၽမ္းေနၿပီေပါ့ေလ … ‘ ‘ ေၾသာ္ .. ဒီလိုပဲ ေလ့လာထားရတာေပါ့ …. ဒါမွ သူငယ္ခ်င္းေတြဘာေတြ ႀကဳံရင္ လမ္းၫႊန္ႏိုင္မွာေလ ‘ ‘ ေတာ္ပါ … ယုံမယ္ အားႀကီးႀကီး … ကဲ … မၿပီးႏိုင္ေသးဘူးလား … မီမီေတာင္ ေနာက္တခါ ၿပီးခ်င္လာၿပီ … ထိန္းႏိုင္တာကလဲ လြန္ေရာပဲ … ။ ခ်တာခ်ၿပီးရင္ လြဲွစာလဲ ေရးေပးဦး … ဟြန္း ‘ မီမီက မူႏြဲ႕ႏြဲ႕ေလး ေျပာသည္။

ခ်စ္စရာဟန္ေလးေတြကို ၾကည့္ၿပီး ကိုလတ္ ႏွေျမာေနမိ၏။ ေနာက္ဆို သူမက သူ႔ဆီ လာကုန္းခ်င္မွ ကုန္းေတာ့မွာေလ။ .. ‘ ျဖည္းျဖည္းေပါ့ မီမီရယ္ … ေနာက္ ၂ရက္/၃ရက္ေနမွ ဆရာေရးေပးမယ္ … ‘ ‘ ဟယ္ … အဲဒါနဲ႔ပဲ ရက္ေတြၾကာကုန္ၿပီး လုပ္ရခက္ေတာ့မွာပဲ … ဘာျဖစ္လို႔တုန္း ဆရာရဲ႕ … ‘ ‘ စိတ္မပူပါနဲ႔ မီမီရဲ႕ … ခုမွ ၂လရွိေသးတာဟုတ္လား။ .. ၃လေလာက္အထိကေတာ့ အဲဒီ အမ က ေအးေအးေဆးေဆးပဲ … ‘ ‘ ခုေရးေပးလိုက္လဲ ၿပီးေရာ ဆရာရယ္ ….. အလကား အရစ္ရွည္ေနတယ္ … ‘ ‘ အို … ခုေရးေပးလိုက္လို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ မီမီရဲ႕ … ‘ ‘ ဘာလို႔ …. ‘ ‘ ဒါမို်းလုပ္လိုက္တယ္ဆိုတာက ကိုယ္ဝန္ပ်က္က်သလိုပဲေလ … လုပ္ၿပီးရင္ ၄၅ရက္ေတာ့ ေရွာင္ရမွာ … ‘ ‘ ဟင္ … အဲဒါနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ …

‘ ‘ ဆိုင္ပါေသာ္ေကာကြယ္ …. ေဟာဒီက ဆရာက မီမီေလးကို လုပ္လို႔ျဖဳတ္လို႔ မဝေသးဘူးဗ် … ထပ္လိုးခ်င္ ေသးတယ္ … သိၿပီလား … ‘ ‘ ဟယ္ … ၾကည့္စမ္း ၾကည့္စမ္း … အေျပာရဲလိုက္တာ … သူ႔ကိုမ်ား ဘယ္သူက ခံဦးမယ္ ေျပာေနလို႔လဲ’ မီမီ မ်က္ႏွာေလး နီရဲသြားသည္။ .. ‘ မေျပာလဲ သိပါတယ္ကြယ္ … ဆရာ့ဟာႀကီးကို မီမီစြဲသြားၿပီမဟုတ္လား … ‘ ‘ ဟြန္း … သူပဲ အေျပာေကာင္း … အ အ … အင့္အင့္ … ‘ မီမီက မ်က္လုံးေလးေဒါင့္ကပ္ၿပီး ခ်စ္စဖြယ္ေျပာလိုက္ရာ ကိုလတ္ရင္ထဲ ကလိကလိျဖစ္သြားၿပီး ကာမအားေတြ အဆမတန္တိုးလာကာ စကားဆက္မေျပာေတာ့ပဲ အဆက္မျပတ္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းျပန္ေဆာင့္လိုး ေလေတာ့သည္။ မီမီလဲ ကိုလတ္ေဆာင့္လိုးသမွ် ေကာ့ခံရင္း ဖီလင္ေတြ အျပတ္တက္ကာ ကိုလတ္ၫႊန္သည့္ဆီ မသြားေသးခင္ ေနာက္ညေတြတိုင္း ဒီမွာ ဝေအာင္ လာလာခံဦးမွျဖစ္မည္ဟု အေတြးနယ္ခဲ့်ေနမိပါေတာ့သတည္း…..ၿပီး။