ဝါးရင်းတုတ်

ဝါးရင်းတုတ်

ဇာတ်လမ်းက ဒီလိုစတယ်။ …သေချင်းဆိုး ကာလနာကြီး … ရှင် ဒီ သေရည်တွေ သောက်လာပြန်ပြီလား။ ဒီမိသားစု ဒီလောက်နဲ့မွဲတာကို ကြည့်လို့ အားမရသေးလို့ပေါ့။ ဟုတ်လား။ ခွေးမြီးအိုအကောက်ကြီးရဲ့…..…..ဟာ .. မိန်းမကလည်း သေရည်မဟုတ်ပါဘူးကွာ။ ဂျက်ဒင်နီယယ်ပါ။ ၁၈ နှစ်အထူး။ ငါ့သူငယ်ချင်း သင်္ဘောသား ကျော်ထွတ် ကမ်းပြန်ကပ်လို့ ပြုစုတာပါဟ။ ဒီမယ် ဂျက်ဒင်နီယယ်သောက်ရင် ကာမအားကောင်းတယ်လို့ ကျော်ထွတ်က… …. တိန်…. ….အမလေးဗျ.. စောက်ကောင်မရဲ့ စောက်ရမ်းလုပ်ရသလား….. စောက်ပတ်ပြဲမရဲ့။ နဖူးကွဲပါပြီဗျ။…. မိရွှေတုတ် လက်မြန်တာကတော့ ပြောမနေနဲ့။

အနားမှာရှိတဲ့ အပွေးတုံး သနပ်ခါးတုံးနဲ့ ကောက်ထုလိုက်တာ ဘမြင့် နဖူးကို သွေးဖြာကနဲ ရဲထွက်သွားတယ်။ …ဒီမယ် ကိုဘမြင့် ဒီအရည်တွေသောက်လာရင် အိမ်ထဲမဝင်ရဘူးဆိုတာ နားမလည်ဘူးလား။ ကျွန်မ တစ်ခါပဲ ခံမယ်။ နောက်တစ်ခါဆိုရင်တော့ ရှင်လုပ်သမျှခံမယ့်အစား ဖာပဲထွက်ခံလိုက်မယ်… ဂျိုင်း… ရွှေတုတ် အိမ်ရှေ့တံခါးကို ဂျိုင်းကနဲ ဆွဲပိတ်ပလိုက်တယ်။ ဘမြင့်ခမျာ အိမ်ရှေ့ခွေးကတက်လေးမှာ နဖူးကွဲကို လက်နဲ့ဖိပြီး မြည်တွန်တောက်တီးရင်း ကျန်ခဲ့ရှာတယ်။

ပြောသာပြောရတယ်။ ခွေးမြီးကောက်ကျည်တောက်စွပ် အရက်ဂျိုး ဘမြင့် စီးပွားပြတ်လို့ အရက်ဖြတ်ထားတာ နှစ်ပတ်ပဲ ရှိသေးတယ်။ အခု ခွေးကတက်မှာ ခွေးတစ်ကောင်လို လေးဘက်မသွားရုံ မူးပြီးယိုင်နေတော့တာပဲ။ … သေနာမ.. ဝက်စုတ်မ..…….. ရတယ်။ နင်မဖွင့်လည်း ငါ့မယားငယ်အိမ်သွားအိပ်မယ်။ ဘမြင့်တဲ့ နာမည် နှစ်လုံးနဲ့နေတာ။ ငါ့ကို စောက်ပတ်ကား ပေါင်ကားစောင့်နေတဲ့ ကောင်မတွေ အများကြီး…. ပြောရင်း ပြောရင်းနဲ့ စွပ်ကျယ်လက်ပြတ်လေးချွတ်ပြီး နဖူးက ဒဏ်ရာကို အုပ်ထားရတယ်။ ဘယ်က မယားငယ်ရှိမှာလဲ။ အရက်သမား ငမွဲ ပုံမလာ ပန်းမလာ ဘမြင့်ကို ရွှေတုတ်တောင် ရိုးအလွန်းလို့ ယူထားတာ။ ဆဲဆိုရင်း အပေါ်ပိုင်းကိုယ်တုန်းလုံးနဲ့ ဆောင်းတွင်းလေတိုက်ခံရလို့ ချမ်းပြီးတုန်လာတယ်။ အရက်သောက်ထားလို့ နည်းနည်းတော်သေးတယ်။

ဘမြင့် ဒီညတော့ အိမ်ထဲဝင်လို့မရတော့တာ သေချာပြီ။ အကြံထုတ်စမ်း။ အရေးထဲ အရက်က မူးပြီး ဘာမှစဉ်းစားလို့ကို မရဘူး။ အော်ဟုတ်ပြီ။ အိမ်နောက်ဖေးအဖီလေးမှာ ခနသွားခွေလို့တော့ရတယ်။ လေကွယ်တယ်။ လုံခြုံတယ်။ ကိုယ့်အိမ်ဆိုတော့ မှောင်ရိပ်ခိုမှုနဲ့လည်း အရပ်က ဖမ်းပြီး ရိုက်နှက်စရာ အကြောင်းမရှိဘူး။ ဘမြင့် ယိုင်တိုင်တိုင်နဲ့ အိမ်နောက်ဘက်ကို ပတ်ပြီး သွားလိုက်တယ်။ အိမ်နောက်ဖေးအဖီမှာ ခနထိုင်ရင်း ချမ်းလာပြန်တယ်။ အချိန်က မစောတော့ဘူး။ သန်းခေါင်နီးနေပြီ။ ပုဆိုးခြုံအိပ်ပြန်ရင်လည်း ဖင်ကပေါ်ပြီး ဖင်အအေးပတ်ဦးမယ်။ မတော် လဥကို ကြွက်ကိုက်သွားမှဖြင့်လည်း လူညွန့်တုံးနေပြန်ဦးမယ်။

ဘေးဘီကြည့်လိုက်တော့ ရွှေတုတ် အိမ်ပြင်မှာ မေ့ပြီးထားခဲ့တဲ့ မလျှော်ရသေးတဲ့ ထမီပုံကြီးကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကြိမ်ခြင်းထဲမှာ ထည့်ထားတာ။ ခြုံအိပ်စရာတော့ရပြီဆိုပြီး ဘမြင့် ဝမ်းသာသွားတယ်။ ဘမြင့်က ဘုန်းတွေဘာတွေ ဘာမှယုံတဲ့လူမဟုတ်ဘူး။ ယုံရင်လည်း သူ့မှာ ဘာဘုန်းမှ မကျန်တော့ဘူးလို့ တွက်ထားပြီးသား။ စွပ်ကျယ်ကို ခေါင်းမှာစည်းပြီး ထမီထူထူနှစ်ထည်လောက် ရွေးယူဖို့ အပုံကို ဖွလိုက်တယ်။ ဘမြင့် ရုတ်တရက် တွေ့လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့် အမူးတောင် ပြေသွားတယ်။ ထမီပုံကြားမှာ မိန်းကလေးဝတ် အတွင်းခံလေး သုံးထည်။ ဘမြင့် မိန်းမ ရွှေတုတ်က အတွင်းခံဘယ်တော့မှ ဝတ်တတ်တာမဟုတ်ဘူး။ ဒါ မိန်းမရဲ့ ညီမ သူ့ခယ်မ ရွှေရီရဲ့ အောက်ခံတွေပဲ သေချာတယ်။ ဘမြင့် အချမ်းပြေပြီး လီးတောင်လာတယ်။ ရွှေရီကို မှန်းပြီး ဂွင်းတိုက်ဖြစ်နေတာတော့ သုံးလလောက်ရှိပြီ။

အခုတော့ သူ့အောက်ခံဘောင်းဘီလေးတွေကိုင်ရင်း နမ်းရင်း စုပ်ရင်း စိမ်ပြေနပြေ တိုက်ရတော့မယ်။ ဘမြင့် အငမ်းမရ ပင်တီလေးတစ်ထည်ကို ကောက်ပြီး နှုတ်သီးမှာတေ့ကာ ရှိုက်သွင်းလိုက်တယ်။ …. ဝေါ့.. ထွီ.. ဝေါ့ ဝေါ့… အလိုလေး အဘလေး နံလိုက်တာ။ ညှီလိုက်တာ။ ပုပ်လိုက်တာ။ ချဉ်လိုက်တာ စုပ်လိုက်တာ။ စောက်ကောင်မ ရွှေရီ။ ဖင်မဆေးတာလား။ ဘောင်းဘီကို တစ်နှစ်လုံးမလျှော်တာလား။ မသတီစရာ။ ဘဝမှာ ချီးနံ့တောင် ဒီလောက်မဆိုးဘူးထင်ပါ့။ ဝေါ့ ဝေါ့…။ ရုပ်ကလေး သနားကမားနဲ့။။ ထွီ ထွမ် ဝေါ့။ တော်ပြီ။ ငါ့ဟာငါ ထမီခြုံအိပ်တာပဲကောင်းတယ်။

တောင်နေတဲ့ လီးလေးတောင် ဘယ်ရောက်သွားပြီလဲမသိ။ အင်း.. နေဦး. ထမီကို အခန့်သားခင်းအိပ် ခြုံအိပ်လုပ်နေရင် မနက်လင်းလာလို့ တစ်ယောက်ယောက်တွေ့သွားရင် ငါ စောက်ရှက်ကွဲနေဦးမယ်။ ဘမြင့် အကြံကြီးထုတ်ပြီး ထမီပုံကြီးကို အဖီထောင့်လေးမှာ ခပ်ပွပွ ချလိုက်ပြီး ထမီပုံထဲမှာ ဝင်ခွေပြီး အိပ်လိုက်တယ်။ လူကောင်ကလည်း သေးတော့ တော်ရုံလူမမြင်နိုင်ဘဲ ထမီပုံ ကြီးပဲလို့ ထင်စရာရှိတယ်။ ခုမှပဲ နွေးနွေးထွေးထွေး ဇိမ်ကျကျနဲ့ ထမီပုံထဲမှာ ပုန်းပြီး အိပ်လိုက်တာ တချိုးထဲ အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။ …. အင်း ဟင်းဟင်း.. ရွှေရီရယ်။ သိပ်ချစ်တာပဲ… ….အို နင် နော်။ သိပ်မကဲနဲ့။ ဖြည်းဖြည်းလုပ်။ စပ်ပပ်ကို အရင်လျက်ပေးဦး။ … ရိုင်းရိုင်းစိုင်းစိုင်းပြောသံတွေကြောင့် ဘမြင့် လန့်နိုးသွားတယ်။ ဘမြင့်က ငမူးပေမယ့် နပ်တယ်။

ချက်ချင်း အသိရှိတယ်။ လုံးဝမလှုပ်ဘဲ ထမီပုံထဲက လက်ချောင်းလေးနဲ့ မျက်လုံးနေရာကို အသာဖယ်ပြီး အသံလာရာဆီကို ကြည့်လိုက်တယ်။ ဘုရားရေ။ မြင်ရတဲ့မြင်ကွင်းက ပြည်တွင်းဖြစ်မြန်မာအောကားတွေထဲက အတိုင်းပဲ။ ညဘက်မှောင်နေတော့ သိပ်မမြင်ရတာကအစ ပြည်တွင်းဖြစ်အောကားတွေနဲ့ တူနေတယ်။ မှောင်နေပေမယ့် ဘမြင့်နဲ့ လက်တကမ်းလောက်က ကြမ်းပေါ်မှာ ဘမြင့်ကို ကျောပေးပြီး ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ပေါင်ကားထိုင်နေတာ ရွှေရီဆိုတာ ရုတ်ခြည်းသိလိုက်တယ်။ ရွှေရီရဲ့ပေါင်ကြားကိုဝင်ပြီး စောက်ဖုတ်ရက်ဖို့လုပ်နေတာက လမ်းထိပ်လက်ဘက်ရည်ဆိုင်က စားပွဲထိုး မောင်ဝင်း။ မောင်ဝင်းက လက်ဖက်ရည်လာချဖို့သာနှေးတာ အခု စပ်ပပ်လျက်ရမယ်ဆိုတော့ အလျင်အမြန်ပဲ လေးဘက်ထောက်ပြီး ခွေးထညက်ခဲရက်သလို တပြွတ်ပြွတ်ရက်တော့တာပဲ။ ဘမြင့်မှာ ရွှေရီကို ကိုယ်တုံးလုံးတွေ့ရလို့ ကံကောင်းတာလား။

ထမီပုံထဲမှာ အရှက်ကွဲမယ့် အဖြစ်ကြောင့် ကံဆိုးတာလားမပြောတတ်ပေမယ့် လောလောဆယ်တော့ ရတဲ့အခွင့်အရေးကို လက်လွတ်မခံပဲ ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ ခိုးကြည့်နေတော့တယ်။ ခက်တာက ရွှေရီက သူ့ကို ကျောပေးထားတော့ စောက်ပတ်လည်းမမြင်ရ။ နို့လည်း မမြင်ရ။ ကျောပြောင်ကြီးပဲမြင်နေရတော့ အားမလိုအားမရဖြစ်နေတယ်။ ခနကြာအောင် စောက်ဖုတ်အရက်ခံပြီးတော့ ရွှေရီအလိုးခံချင်လာတယ်ထင်ပါတယ်။ ဟဲ့ မောင်ဝင်း ငါ့ကို လိုးတော့… အေး။.. ဘယ်လိုပုံလိုးမလဲ… မောင်ဝင်း နင်လိုးနေတာကြာပြီ ငါဘယ်လိုပုံကြိုက်လဲ နင်မသိသေးဘူးလား… သိပါတယ်ဟာ။ ဒါပေမယ့် ကြမ်းပေါ်ကြီးမှာ ငါလှဲမအိပ်တတ်ဘူးဟ။ ငါ့ဖင်နာတယ်။… ဒီ ဂျွတ်တက်နေတဲ့ဖင်က နာတတ်ရသေးတယ်။

မောင်ဝင်းရယ် ကြာတယ်။ ဟိုဘက်က ငါ့အမ ထမီပုံပေါ် သွားထိုင်ချည်။ ငါ အပေါ်ကနေ တက်လိုးမယ်။… ဟိုက်။ ဘုရားသခင်ကယ်မတော်မူပါ။ ဘမြင့် တကယ်ပဲ လန့်သွားတော့တယ်။ ကြည့်လိုက်တော့ မောင်ဝင်းက ဂွေးတန်းလန်းနဲ့ သူအိပ်နေတဲ့ ထမီပုံဆီကို လျှောက်လာပြီ။ အသက်မရှူပဲ တုတ်တုတ်မှ မလှုပ်မိအောင်နေနေရတယ်။ မျက်လုံးကို ခနမှိတ်ထားရာက အသာလေးပြန်ခိုးကြည့်တော့ မောင်ဝင်းရဲ့ ဖင်ပြောင်ကြီးက သူ့မျက်နှာတည့်တည့်ပေါ်ကို ထိုင်ကျလာသလိုထင်လိုက်မိပေမယ့် ကံကောင်းစွာနဲ့ပဲ သုံးလက်မလောက်ကပ်လွဲသွားတယ်။ ရွှေရီက မောင်ဝင်းထိုင်နေတဲ့အပေါ်ကို တက်လိုးတယ်ထင်ပါတယ်။ မောင်ဝင်းရဲ့ ဖင်မည်းမည်းပြောင်ပြောင်ကြီးက တလှုပ်လှုပ်နဲ့ ဘမြင့် မျက်နှာနဲ့ နီးလိုက် ကွာသွားလိုက်ဖြစ်နေတယ်။

ခနနေတော့ ရွှေရီရဲ့ ညည်းသံလေးထွက်လာတယ်။ ဘမြင့်လည်း မောင်ဝင်းဖင်ဆီက စိတ်လွှဲလို့ ရလိုရငြား ကောင်မလေးရဲ့ ညည်းသံလေးကို အာရုံစိုက်နေမိတယ်။ … အဟင့် ဟင့်.. အား .. ရှီး.. ကျွတ်ကျွတ်…. ….ဘူ….. ဟင်။ ဘာတုန်း။ ဘူဆိုတဲ့အသံက… ခွေးမသား။ ကိုယ်..ေ..ကိုယ်…..ိုး မောင်ဝင်း။ လိုးနေတုန်းမှာတောင် စောက်အီးက ပေါက်ရသေးတယ်။ ဘဲဥပုတ်နံ့က ထမီပုံထဲကို ဒလဟော မညှာမတာတိုးဝင်လာတယ်။ သူတောင်းစား လူယုတ်မာ မောင်ဝင်း။ သူများသားပျိုသမီးပျိုဖျက်ဆီးတဲ့ကောင်။ လဘက်ရည်ဆိုင်က ဘဲဥတွေ ဘယ်နှစ်လုံး ခိုးစားထားလဲမသိဘူး။ ရွှေရီကတော့ လေညာကမို့ နေသာနေသလားမသိ။

အီးစော်နံပုံမရ။ ဘမြင့်တစ်ယောက်ထဲ အနီးကပ်အီးကို လှိမ့်ရှူနေရရှာတယ်။ .. ငါ လီးစုပ်ပေးမယ်… ရွှေရည်က ပြောပြောဆိုဆို မောင်ဝင်းပေါ်ကဆင်းလိုက်တယ်။ အမလေး။ တော်ပါသေးရဲ့။ ခုမှပဲ ဒီကောင့်ဖင်နဲ့ ဝေးတော့တယ်။ ရွှေရီက ခုန မောင်ဝင်းထိုင်တဲ့ နေရာမှ ဝင်ထိုင်တယ်။ မောင်ဝင်းက ရွှေရီ့ရှေ့မှာ မတ်တတ်ရပ်ပြီး လီးစုပ်ခံတယ်။ ဘမြင့် ထမီပုံကြားက မျက်လုံးနေရာကို အသာချဲ့ပြီး ရွှေရီ့ဖင်လုံးလေးတွေကို လှမ်းကြည့်ဖို့ကြိုးစားတယ်။ ထမီပုံကြားက အီးနံ့ကိုလည်း လေဝင်ပြီးပျောက်သွားအောင် အပေါက်ကို ကျယ်ကျယ်လေးချဲ့လိုက်တယ်။

ရွှေရီ့ဖင်လေးတွေကို လှမ်းပြီး မျက်လုံးဓာတ်ပုံရိုက်ဖို့ကြိုးစားရင်း ဘမြင့်တစ်ယောက် အဝတ်ပုံကြား ဟနေတဲ့အပေါက်ကနေ ပါးစပ်ကို ဟပြီး လေကောင်းလေသန့်ကို အားရပါးရ တဝကြီးရှူလိုက်မိတယ်။ … ဟဲ့စောက်ကောင်… အဲလိုမလုပ်နဲ့.. …အင်း.. ရွှေရီ.. ဆောရီး ဆောရီး .. အားအား.. ..ဘတ်ဘတ်.. ဖတ်ဖတ်… ဗျစ်ဗျစ်… ဘမြင့်ရဲ့ ထမီပုံကြားက ဟပြီး အားရပါးရလေရှူနေတဲ့ ပါးစပ်ထဲကို အရည်ပျစ်ပျစ်တွေ တန်းဝင်ကုန်တော့တယ်။ မောင်ဝင်းလီးစုပ်ခံရင်း မထိန်းနိုင်ပဲ သုက်ထွက်ချင်တော့ ရွှေရီက လီးကို ပါးစပ်ကချွတ်ပြီး ဘေးကို လမ်းကြောင်းလွှဲလိုက်တာပါ။ အဲဒီမှာ မောင်ဝင်းလရည်တွေက ဘမြင့်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို တန်းပြီး…. .. ထွီ.. ခွီး.. ဝေါ့.. ဂလု.. ဖွီး… မအေလိုး မောင်ဝင်း… ငါမင်းကို သတ်မယ်။… သတ်မယ်… ဘမြင့် အသံနက်ကြီးနဲ့ကြုံးဝါးပြီး ထမီပုံကြားက မားမားမတ်မတ်ကြီး ထရပ်လိုက်တော့တယ်။ .. ဟေ့ကောင် အီးပေါက်တာ သည်းခံမယ်။

ဒါတော့ သည်းမခံနိုင်ဘူးကွ… ထွီ.. အမလေး။.. သွားပါပြီ။ ငါ့ဘဝတော့… လာစမ်း မင်းကိုသတ်မယ်… ဘမြင့် ပြောပြောဆိုဆို နံရံမှာ ထောင်ထားတဲ့ ဝါးရင်းတုတ်ကြီးကို ဆွဲပြီး မောင်ဝင်းကို ရိုက်ဖို့ကြိုးစားတယ်။ မောင်ဝင်းကလည်း ဒီလိုနေရာမှာ လာခိုးစားကတည်းက သတိကရှိပြီးသား။ ဘမြင့်အသံကြားကတည်းက ကြမ်းပြင်ပေါ်က ခုန်ချပြီး ပြေးနှင့်ပြီ။ ပုဆိုးတောင် မကပ်နိုင်ဘူး။ ဘမြင့်ကလည်း အနောက်ကနေ ဝါးရင်းတုတ်ကြီးဆွဲပြီးလိုက်တာ။ ပုခုံးမှာ သူ့မိန်းမ ထမီတစ်ထည် ကွင်းသိုင်းပြီးပါလာတာတောင် သတိမထားမိလိုက်ဘူး။ မောင်ဝင်းက ရှေ့က ဖင်ပြောင်ကြီးနဲ့ပြေး။ ဘမြင့်က နောက်က ဝါးရင်းတုတ်ကိုင်ပြီး ထမီကွင်းသိုင်းကြီးနဲ့လိုက်။ ပါးစပ်မှာလည်း လရည်တွေပေပွလို့။ မနက်အာရုဏ်တက်ခါနီး တစ်ရပ်ကွက်လုံးကို နိုးရောပဲ။ ပြီးပါပြီ။

Zawgyi

ဝါးရင္းတုတ္

ဇာတ္လမ္းက ဒီလိုစတယ္။ …ေသခ်င္းဆိုး ကာလနာႀကီး … ရွင္ ဒီ ေသရည္ေတြ ေသာက္လာျပန္ၿပီလား။ ဒီမိသားစု ဒီေလာက္နဲ႔မြဲတာကို ၾကည့္လို႔ အားမရေသးလို႔ေပါ့။ ဟုတ္လား။ ေခြးၿမီးအိုအေကာက္ႀကီးရဲ႕…..…..ဟာ .. မိန္းမကလည္း ေသရည္မဟုတ္ပါဘူးကြာ။ ဂ်က္ဒင္နီယယ္ပါ။ ၁၈ ႏွစ္အထူး။ ငါ့သူငယ္ခ်င္း သေဘၤာသား ေက်ာ္ထြတ္ ကမ္းျပန္ကပ္လို႔ ျပဳစုတာပါဟ။ ဒီမယ္ ဂ်က္ဒင္နီယယ္ေသာက္ရင္ ကာမအားေကာင္းတယ္လို႔ ေက်ာ္ထြတ္က… …. တိန္…. ….အမေလးဗ်.. ေစာက္ေကာင္မရဲ႕ ေစာက္ရမ္းလုပ္ရသလား….. ေစာက္ပတ္ၿပဲမရဲ႕။ နဖူးကြဲပါၿပီဗ်။…. မိေ႐ႊတုတ္ လက္ျမန္တာကေတာ့ ေျပာမေနနဲ႔။

အနားမွာရွိတဲ့ အေပြးတုံး သနပ္ခါးတုံးနဲ႔ ေကာက္ထုလိုက္တာ ဘျမင့္ နဖူးကို ေသြးျဖာကနဲ ရဲထြက္သြားတယ္။ …ဒီမယ္ ကိုဘျမင့္ ဒီအရည္ေတြေသာက္လာရင္ အိမ္ထဲမဝင္ရဘူးဆိုတာ နားမလည္ဘူးလား။ ကြၽန္မ တစ္ခါပဲ ခံမယ္။ ေနာက္တစ္ခါဆိုရင္ေတာ့ ရွင္လုပ္သမွ်ခံမယ့္အစား ဖာပဲထြက္ခံလိုက္မယ္… ဂ်ိဳင္း… ေ႐ႊတုတ္ အိမ္ေရွ႕တံခါးကို ဂ်ိဳင္းကနဲ ဆြဲပိတ္ပလိုက္တယ္။ ဘျမင့္ခမ်ာ အိမ္ေရွ႕ေခြးကတက္ေလးမွာ နဖူးကြဲကို လက္နဲ႔ဖိၿပီး ျမည္တြန္ေတာက္တီးရင္း က်န္ခဲ့ရွာတယ္။

ေျပာသာေျပာရတယ္။ ေခြးၿမီးေကာက္က်ည္ေတာက္စြပ္ အရက္ဂ်ိဳး ဘျမင့္ စီးပြားျပတ္လို႔ အရက္ျဖတ္ထားတာ ႏွစ္ပတ္ပဲ ရွိေသးတယ္။ အခု ေခြးကတက္မွာ ေခြးတစ္ေကာင္လို ေလးဘက္မသြား႐ုံ မူးၿပီးယိုင္ေနေတာ့တာပဲ။ … ေသနာမ.. ဝက္စုတ္မ..…….. ရတယ္။ နင္မဖြင့္လည္း ငါ့မယားငယ္အိမ္သြားအိပ္မယ္။ ဘျမင့္တဲ့ နာမည္ ႏွစ္လုံးနဲ႔ေနတာ။ ငါ့ကို ေစာက္ပတ္ကား ေပါင္ကားေစာင့္ေနတဲ့ ေကာင္မေတြ အမ်ားႀကီး…. ေျပာရင္း ေျပာရင္းနဲ႔ စြပ္က်ယ္လက္ျပတ္ေလးခြၽတ္ၿပီး နဖူးက ဒဏ္ရာကို အုပ္ထားရတယ္။ ဘယ္က မယားငယ္ရွိမွာလဲ။ အရက္သမား ငမြဲ ပုံမလာ ပန္းမလာ ဘျမင့္ကို ေ႐ႊတုတ္ေတာင္ ႐ိုးအလြန္းလို႔ ယူထားတာ။ ဆဲဆိုရင္း အေပၚပိုင္းကိုယ္တုန္းလုံးနဲ႔ ေဆာင္းတြင္းေလတိုက္ခံရလို႔ ခ်မ္းၿပီးတုန္လာတယ္။ အရက္ေသာက္ထားလို႔ နည္းနည္းေတာ္ေသးတယ္။

ဘျမင့္ ဒီညေတာ့ အိမ္ထဲဝင္လို႔မရေတာ့တာ ေသခ်ာၿပီ။ အႀကံထုတ္စမ္း။ အေရးထဲ အရက္က မူးၿပီး ဘာမွစဥ္းစားလို႔ကို မရဘူး။ ေအာ္ဟုတ္ၿပီ။ အိမ္ေနာက္ေဖးအဖီေလးမွာ ခနသြားေခြလို႔ေတာ့ရတယ္။ ေလကြယ္တယ္။ လုံၿခဳံတယ္။ ကိုယ့္အိမ္ဆိုေတာ့ ေမွာင္ရိပ္ခိုမႈနဲ႔လည္း အရပ္က ဖမ္းၿပီး ႐ိုက္ႏွက္စရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး။ ဘျမင့္ ယိုင္တိုင္တိုင္နဲ႔ အိမ္ေနာက္ဘက္ကို ပတ္ၿပီး သြားလိုက္တယ္။ အိမ္ေနာက္ေဖးအဖီမွာ ခနထိုင္ရင္း ခ်မ္းလာျပန္တယ္။ အခ်ိန္က မေစာေတာ့ဘူး။ သန္းေခါင္နီးေနၿပီ။ ပုဆိုးၿခဳံအိပ္ျပန္ရင္လည္း ဖင္ကေပၚၿပီး ဖင္အေအးပတ္ဦးမယ္။ မေတာ္ လဥကို ႂကြက္ကိုက္သြားမွျဖင့္လည္း လူၫြန႔္တုံးေနျပန္ဦးမယ္။

ေဘးဘီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေ႐ႊတုတ္ အိမ္ျပင္မွာ ေမ့ၿပီးထားခဲ့တဲ့ မေလွ်ာ္ရေသးတဲ့ ထမီပုံႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ႀကိမ္ျခင္းထဲမွာ ထည့္ထားတာ။ ၿခဳံအိပ္စရာေတာ့ရၿပီဆိုၿပီး ဘျမင့္ ဝမ္းသာသြားတယ္။ ဘျမင့္က ဘုန္းေတြဘာေတြ ဘာမွယုံတဲ့လူမဟုတ္ဘူး။ ယုံရင္လည္း သူ႔မွာ ဘာဘုန္းမွ မက်န္ေတာ့ဘူးလို႔ တြက္ထားၿပီးသား။ စြပ္က်ယ္ကို ေခါင္းမွာစည္းၿပီး ထမီထူထူႏွစ္ထည္ေလာက္ ေ႐ြးယူဖို႔ အပုံကို ဖြလိုက္တယ္။ ဘျမင့္ ႐ုတ္တရက္ ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ အမူးေတာင္ ေျပသြားတယ္။ ထမီပုံၾကားမွာ မိန္းကေလးဝတ္ အတြင္းခံေလး သုံးထည္။ ဘျမင့္ မိန္းမ ေ႐ႊတုတ္က အတြင္းခံဘယ္ေတာ့မွ ဝတ္တတ္တာမဟုတ္ဘူး။ ဒါ မိန္းမရဲ႕ ညီမ သူ႔ခယ္မ ေ႐ႊရီရဲ႕ ေအာက္ခံေတြပဲ ေသခ်ာတယ္။ ဘျမင့္ အခ်မ္းေျပၿပီး လီးေတာင္လာတယ္။ ေ႐ႊရီကို မွန္းၿပီး ဂြင္းတိုက္ျဖစ္ေနတာေတာ့ သုံးလေလာက္ရွိၿပီ။

အခုေတာ့ သူ႔ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေလးေတြကိုင္ရင္း နမ္းရင္း စုပ္ရင္း စိမ္ေျပနေျပ တိုက္ရေတာ့မယ္။ ဘျမင့္ အငမ္းမရ ပင္တီေလးတစ္ထည္ကို ေကာက္ၿပီး ႏႈတ္သီးမွာေတ့ကာ ရႈိက္သြင္းလိုက္တယ္။ …. ေဝါ့.. ထြီ.. ေဝါ့ ေဝါ့… အလိုေလး အဘေလး နံလိုက္တာ။ ညႇီလိုက္တာ။ ပုပ္လိုက္တာ။ ခ်ဥ္လိုက္တာ စုပ္လိုက္တာ။ ေစာက္ေကာင္မ ေ႐ႊရီ။ ဖင္မေဆးတာလား။ ေဘာင္းဘီကို တစ္ႏွစ္လုံးမေလွ်ာ္တာလား။ မသတီစရာ။ ဘဝမွာ ခ်ီးနံ႔ေတာင္ ဒီေလာက္မဆိုးဘူးထင္ပါ့။ ေဝါ့ ေဝါ့…။ ႐ုပ္ကေလး သနားကမားနဲ႔။။ ထြီ ထြမ္ ေဝါ့။ ေတာ္ၿပီ။ ငါ့ဟာငါ ထမီၿခဳံအိပ္တာပဲေကာင္းတယ္။

ေတာင္ေနတဲ့ လီးေလးေတာင္ ဘယ္ေရာက္သြားၿပီလဲမသိ။ အင္း.. ေနဦး. ထမီကို အခန႔္သားခင္းအိပ္ ၿခဳံအိပ္လုပ္ေနရင္ မနက္လင္းလာလို႔ တစ္ေယာက္ေယာက္ေတြ႕သြားရင္ ငါ ေစာက္ရွက္ကြဲေနဦးမယ္။ ဘျမင့္ အႀကံႀကီးထုတ္ၿပီး ထမီပုံႀကီးကို အဖီေထာင့္ေလးမွာ ခပ္ပြပြ ခ်လိုက္ၿပီး ထမီပုံထဲမွာ ဝင္ေခြၿပီး အိပ္လိုက္တယ္။ လူေကာင္ကလည္း ေသးေတာ့ ေတာ္႐ုံလူမျမင္ႏိုင္ဘဲ ထမီပုံ ႀကီးပဲလို႔ ထင္စရာရွိတယ္။ ခုမွပဲ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ဇိမ္က်က်နဲ႔ ထမီပုံထဲမွာ ပုန္းၿပီး အိပ္လိုက္တာ တခ်ိဳးထဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့တယ္။ …. အင္း ဟင္းဟင္း.. ေ႐ႊရီရယ္။ သိပ္ခ်စ္တာပဲ… ….အို နင္ ေနာ္။ သိပ္မကဲနဲ႔။ ျဖည္းျဖည္းလုပ္။ စပ္ပပ္ကို အရင္လ်က္ေပးဦး။ … ႐ိုင္း႐ိုင္းစိုင္းစိုင္းေျပာသံေတြေၾကာင့္ ဘျမင့္ လန႔္ႏိုးသြားတယ္။ ဘျမင့္က ငမူးေပမယ့္ နပ္တယ္။

ခ်က္ခ်င္း အသိရွိတယ္။ လုံးဝမလႈပ္ဘဲ ထမီပုံထဲက လက္ေခ်ာင္းေလးနဲ႔ မ်က္လုံးေနရာကို အသာဖယ္ၿပီး အသံလာရာဆီကို ၾကည့္လိုက္တယ္။ ဘုရားေရ။ ျမင္ရတဲ့ျမင္ကြင္းက ျပည္တြင္းျဖစ္ျမန္မာေအာကားေတြထဲက အတိုင္းပဲ။ ညဘက္ေမွာင္ေနေတာ့ သိပ္မျမင္ရတာကအစ ျပည္တြင္းျဖစ္ေအာကားေတြနဲ႔ တူေနတယ္။ ေမွာင္ေနေပမယ့္ ဘျမင့္နဲ႔ လက္တကမ္းေလာက္က ၾကမ္းေပၚမွာ ဘျမင့္ကို ေက်ာေပးၿပီး ကိုယ္တုံးလုံးနဲ႔ ေပါင္ကားထိုင္ေနတာ ေ႐ႊရီဆိုတာ ႐ုတ္ျခည္းသိလိုက္တယ္။ ေ႐ႊရီရဲ႕ေပါင္ၾကားကိုဝင္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ရက္ဖို႔လုပ္ေနတာက လမ္းထိပ္လက္ဘက္ရည္ဆိုင္က စားပြဲထိုး ေမာင္ဝင္း။ ေမာင္ဝင္းက လက္ဖက္ရည္လာခ်ဖို႔သာေႏွးတာ အခု စပ္ပပ္လ်က္ရမယ္ဆိုေတာ့ အလ်င္အျမန္ပဲ ေလးဘက္ေထာက္ၿပီး ေခြးထညက္ခဲရက္သလို တႁပြတ္ႁပြတ္ရက္ေတာ့တာပဲ။ ဘျမင့္မွာ ေ႐ႊရီကို ကိုယ္တုံးလုံးေတြ႕ရလို႔ ကံေကာင္းတာလား။

ထမီပုံထဲမွာ အရွက္ကြဲမယ့္ အျဖစ္ေၾကာင့္ ကံဆိုးတာလားမေျပာတတ္ေပမယ့္ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ရတဲ့အခြင့္အေရးကို လက္လြတ္မခံပဲ ၾကည့္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ခိုးၾကည့္ေနေတာ့တယ္။ ခက္တာက ေ႐ႊရီက သူ႔ကို ေက်ာေပးထားေတာ့ ေစာက္ပတ္လည္းမျမင္ရ။ ႏို႔လည္း မျမင္ရ။ ေက်ာေျပာင္ႀကီးပဲျမင္ေနရေတာ့ အားမလိုအားမရျဖစ္ေနတယ္။ ခနၾကာေအာင္ ေစာက္ဖုတ္အရက္ခံၿပီးေတာ့ ေ႐ႊရီအလိုးခံခ်င္လာတယ္ထင္ပါတယ္။ ဟဲ့ ေမာင္ဝင္း ငါ့ကို လိုးေတာ့… ေအး။.. ဘယ္လိုပုံလိုးမလဲ… ေမာင္ဝင္း နင္လိုးေနတာၾကာၿပီ ငါဘယ္လိုပုံႀကိဳက္လဲ နင္မသိေသးဘူးလား… သိပါတယ္ဟာ။ ဒါေပမယ့္ ၾကမ္းေပၚႀကီးမွာ ငါလွဲမအိပ္တတ္ဘူးဟ။ ငါ့ဖင္နာတယ္။… ဒီ ဂြၽတ္တက္ေနတဲ့ဖင္က နာတတ္ရေသးတယ္။

ေမာင္ဝင္းရယ္ ၾကာတယ္။ ဟိုဘက္က ငါ့အမ ထမီပုံေပၚ သြားထိုင္ခ်ည္။ ငါ အေပၚကေန တက္လိုးမယ္။… ဟိုက္။ ဘုရားသခင္ကယ္မေတာ္မူပါ။ ဘျမင့္ တကယ္ပဲ လန႔္သြားေတာ့တယ္။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမာင္ဝင္းက ေဂြးတန္းလန္းနဲ႔ သူအိပ္ေနတဲ့ ထမီပုံဆီကို ေလွ်ာက္လာၿပီ။ အသက္မရႉပဲ တုတ္တုတ္မွ မလႈပ္မိေအာင္ေနေနရတယ္။ မ်က္လုံးကို ခနမွိတ္ထားရာက အသာေလးျပန္ခိုးၾကည့္ေတာ့ ေမာင္ဝင္းရဲ႕ ဖင္ေျပာင္ႀကီးက သူ႔မ်က္ႏွာတည့္တည့္ေပၚကို ထိုင္က်လာသလိုထင္လိုက္မိေပမယ့္ ကံေကာင္းစြာနဲ႔ပဲ သုံးလက္မေလာက္ကပ္လြဲသြားတယ္။ ေ႐ႊရီက ေမာင္ဝင္းထိုင္ေနတဲ့အေပၚကို တက္လိုးတယ္ထင္ပါတယ္။ ေမာင္ဝင္းရဲ႕ ဖင္မည္းမည္းေျပာင္ေျပာင္ႀကီးက တလႈပ္လႈပ္နဲ႔ ဘျမင့္ မ်က္ႏွာနဲ႔ နီးလိုက္ ကြာသြားလိုက္ျဖစ္ေနတယ္။

ခနေနေတာ့ ေ႐ႊရီရဲ႕ ညည္းသံေလးထြက္လာတယ္။ ဘျမင့္လည္း ေမာင္ဝင္းဖင္ဆီက စိတ္လႊဲလို႔ ရလိုရျငား ေကာင္မေလးရဲ႕ ညည္းသံေလးကို အာ႐ုံစိုက္ေနမိတယ္။ … အဟင့္ ဟင့္.. အား .. ရွီး.. ကြၽတ္ကြၽတ္…. ….ဘူ….. ဟင္။ ဘာတုန္း။ ဘူဆိုတဲ့အသံက… ေခြးမသား။ ကိုယ္..ေ..ကိုယ္…..ိုး ေမာင္ဝင္း။ လိုးေနတုန္းမွာေတာင္ ေစာက္အီးက ေပါက္ရေသးတယ္။ ဘဲဥပုတ္နံ႔က ထမီပုံထဲကို ဒလေဟာ မညႇာမတာတိုးဝင္လာတယ္။ သူေတာင္းစား လူယုတ္မာ ေမာင္ဝင္း။ သူမ်ားသားပ်ိဳသမီးပ်ိဳဖ်က္ဆီးတဲ့ေကာင္။ လဘက္ရည္ဆိုင္က ဘဲဥေတြ ဘယ္ႏွစ္လုံး ခိုးစားထားလဲမသိဘူး။ ေ႐ႊရီကေတာ့ ေလညာကမို႔ ေနသာေနသလားမသိ။

အီးေစာ္နံပုံမရ။ ဘျမင့္တစ္ေယာက္ထဲ အနီးကပ္အီးကို လွိမ့္ရႉေနရရွာတယ္။ .. ငါ လီးစုပ္ေပးမယ္… ေ႐ႊရည္က ေျပာေျပာဆိုဆို ေမာင္ဝင္းေပၚကဆင္းလိုက္တယ္။ အမေလး။ ေတာ္ပါေသးရဲ႕။ ခုမွပဲ ဒီေကာင့္ဖင္နဲ႔ ေဝးေတာ့တယ္။ ေ႐ႊရီက ခုန ေမာင္ဝင္းထိုင္တဲ့ ေနရာမွ ဝင္ထိုင္တယ္။ ေမာင္ဝင္းက ေ႐ႊရီ႕ေရွ႕မွာ မတ္တတ္ရပ္ၿပီး လီးစုပ္ခံတယ္။ ဘျမင့္ ထမီပုံၾကားက မ်က္လုံးေနရာကို အသာခ်ဲ႕ၿပီး ေ႐ႊရီ႕ဖင္လုံးေလးေတြကို လွမ္းၾကည့္ဖို႔ႀကိဳးစားတယ္။ ထမီပုံၾကားက အီးနံ႔ကိုလည္း ေလဝင္ၿပီးေပ်ာက္သြားေအာင္ အေပါက္ကို က်ယ္က်ယ္ေလးခ်ဲ႕လိုက္တယ္။

ေ႐ႊရီ႕ဖင္ေလးေတြကို လွမ္းၿပီး မ်က္လုံးဓာတ္ပုံ႐ိုက္ဖို႔ႀကိဳးစားရင္း ဘျမင့္တစ္ေယာက္ အဝတ္ပုံၾကား ဟေနတဲ့အေပါက္ကေန ပါးစပ္ကို ဟၿပီး ေလေကာင္းေလသန႔္ကို အားရပါးရ တဝႀကီးရႉလိုက္မိတယ္။ … ဟဲ့ေစာက္ေကာင္… အဲလိုမလုပ္နဲ႔.. …အင္း.. ေ႐ႊရီ.. ေဆာရီး ေဆာရီး .. အားအား.. ..ဘတ္ဘတ္.. ဖတ္ဖတ္… ဗ်စ္ဗ်စ္… ဘျမင့္ရဲ႕ ထမီပုံၾကားက ဟၿပီး အားရပါးရေလရႉေနတဲ့ ပါးစပ္ထဲကို အရည္ပ်စ္ပ်စ္ေတြ တန္းဝင္ကုန္ေတာ့တယ္။ ေမာင္ဝင္းလီးစုပ္ခံရင္း မထိန္းႏိုင္ပဲ သုက္ထြက္ခ်င္ေတာ့ ေ႐ႊရီက လီးကို ပါးစပ္ကခြၽတ္ၿပီး ေဘးကို လမ္းေၾကာင္းလႊဲလိုက္တာပါ။ အဲဒီမွာ ေမာင္ဝင္းလရည္ေတြက ဘျမင့္ရဲ႕ ပါးစပ္ထဲကို တန္းၿပီး…. .. ထြီ.. ခြီး.. ေဝါ့.. ဂလု.. ဖြီး… မေအလိုး ေမာင္ဝင္း… ငါမင္းကို သတ္မယ္။… သတ္မယ္… ဘျမင့္ အသံနက္ႀကီးနဲ႔ႀကဳံးဝါးၿပီး ထမီပုံၾကားက မားမားမတ္မတ္ႀကီး ထရပ္လိုက္ေတာ့တယ္။ .. ေဟ့ေကာင္ အီးေပါက္တာ သည္းခံမယ္။

ဒါေတာ့ သည္းမခံႏိုင္ဘူးကြ… ထြီ.. အမေလး။.. သြားပါၿပီ။ ငါ့ဘဝေတာ့… လာစမ္း မင္းကိုသတ္မယ္… ဘျမင့္ ေျပာေျပာဆိုဆို နံရံမွာ ေထာင္ထားတဲ့ ဝါးရင္းတုတ္ႀကီးကို ဆြဲၿပီး ေမာင္ဝင္းကို ႐ိုက္ဖို႔ႀကိဳးစားတယ္။ ေမာင္ဝင္းကလည္း ဒီလိုေနရာမွာ လာခိုးစားကတည္းက သတိကရွိၿပီးသား။ ဘျမင့္အသံၾကားကတည္းက ၾကမ္းျပင္ေပၚက ခုန္ခ်ၿပီး ေျပးႏွင့္ၿပီ။ ပုဆိုးေတာင္ မကပ္ႏိုင္ဘူး။ ဘျမင့္ကလည္း အေနာက္ကေန ဝါးရင္းတုတ္ႀကီးဆြဲၿပီးလိုက္တာ။ ပုခုံးမွာ သူ႔မိန္းမ ထမီတစ္ထည္ ကြင္းသိုင္းၿပီးပါလာတာေတာင္ သတိမထားမိလိုက္ဘူး။ ေမာင္ဝင္းက ေရွ႕က ဖင္ေျပာင္ႀကီးနဲ႔ေျပး။ ဘျမင့္က ေနာက္က ဝါးရင္းတုတ္ကိုင္ၿပီး ထမီကြင္းသိုင္းႀကီးနဲ႔လိုက္။ ပါးစပ္မွာလည္း လရည္ေတြေပပြလို႔။ မနက္အာ႐ုဏ္တက္ခါနီး တစ္ရပ္ကြက္လုံးကို ႏိုးေရာပဲ။ ၿပီးပါၿပီ။