ရေမီးအစုံ
အင်း…..ဟင်း…..ဟင်း….အင်း……ဟင်း..ဝမ်းခေါင်းထဲမှ လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲညီးညူသံကြီးကို ကြားလိုက်ရသောကြောင့် ဖိုးဇော် ကျောရိုးထဲ စိမ့်ကနဲဖြစ်ကာ ကြက်သီးမွေးညင်းထသွားရသည်။ အချိန်က ညသန်းခေါင်ကျော်နေပြီ။ နေရာက ပုဂ္ဂလိကဆေးခန်းအကြီးစားကြီးတစ်ခု။ ဆေးရုံဆေးခန်းလိုနေရာမှာ ညအချိန်မတော် ညီးညူသံကြီးကို အမှတ်မထင်ကြားလိုက်ရသော ဖိုးဇော်မှာ ကြက်သီးမွေးညင်း ထသွားရခြင်းပင်။ နိုက်ဂျူတီကျသဖြင့် တတိယထပ်အခန်းမှ လူနာတစ်ယောက်ကို ဒရစ်ပုလင်းလဲချိတ်ပေးပြီး ပြန်အလာတွင် ဓာတ်လှေကား ဘေးတစ်ဖက်ရှိ လှေကားထစ်များဘက်ဆီမှ ထိုညီးညူသံကြီးကို ဖိုးဇော်ကြားလိုက်ရခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ အကူသူနာပြုရာထူးဖြင့်ထိုပုဂ္ဂလိကအထပ်မြင့် ဆေးခန်းကြီးမှာအလုပ်လုပ်နေသော ဖိုးဇော်မှာ လုပ်သက် နှစ် နှစ်ကျော်ကြာခဲ့သည့်တလျောက် ထိုသို့ အချိန်မတော် ညီးညူသံကြီးကို ပထမဆုံးစပြီး ကြားလိုက်ရသဖြင့် စိတ်ဝင်စားစိတ်က တစ်ဖက်၊ ထိတ်လန့်စိတ်က တစ်ဖက်ဖြင့် ထိုညီးညူသံ ကြားရာဆီသို့ဦးတည်လျှောက်လာမိသည်။
ဓာတ်လှေကားဘေးရှိ ပုံမှန်လှေကားထစ်များအတိုင်း ဖိုးဇော် ခြေသံတိုးတိတ်စွာ ဆင်းလျှောက်လာခဲ့သည်။ လှေကားတစ်ထစ်၊ နှစ်ထစ်၊ သုံးထစ်မှ သည် လှေကားတစ်ကွေ့ဆီသို့ဖိုးဇော်ရောက်လာသည်။အင်း…..ဟင်း…..ဟင်း…..” ညီးညူသံကို ပြတ်ပြတ်သားသားထပ်မံကြားလိုက်ရသည်။ ဖိုးဇော် ချွေးသီးချွေးပေါက်များ ကျအောင်ပင် ထိတ်လန့် သွားရပြန်၏။ ဒါပေမယ့် သိချင်၊ မြင်ချင်စိတ်ကြောင့် ရှေ့သို့ဆက် ဆင်း လာမိပြန်သည်။ နောက်ထပ်လှေကားအကွေ့တစ်ခုသို့ အရောက်တွင်တော့ ဖိုးဇော် မြင်ကွင်းတစ်ခုကို မျက်ဝါးထင်ထင် မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။ အစွယ်ဖွေးဖွေး ဆံပင်ဖားလျားချထား ပြီး ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက် သဏ္ဍာန်တစ်ခုကို မြင်ရလေမလားဟု ထင်ခဲ့မိသောဖိုးဇော်မှာ သူမြင်တွေ့လိုက်ရသော မြင်ကွင်း ကြောင့် အံ့သြသွားခဲ့ရသည်။ သူ၏ ရှေ့လှေကားထောင့်ချိုးကြမ်းပြင်ထက်တွင် နံရံကိုကျောမှီထားကာ လူးလွန့်ညီးတွားနေသောမိန်းမပျိုတစ်ယောက်နှင့် လောကကြီးကိုမေ့ကာ ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေသော လူငယ်ကောင်လေးတစ်ယောက်တို့ သဘာဝရဲ့ အနူးအညံ့ အညင်သာဆုံးသော အရသာတစ်ခုကို ဖန်တီးစားသုံးနေကြခြင်းပင်ဖြစ်လေသည်။
ပတ်ဝန်းကျင်ကို လုံးဝလျစ်လျူရှုထားကြသော စုံတွဲက ကာမဆိုသော အရသာနွံမှာ မျောချင်တိုင်း မျောနေကြ သည်။ ဖိုးဇော်မှာ ယခုမှပင် သူကြားခဲ့ရသော ညီးညူသံ၏ ဖြစ်တည်ရာကို ပြတ်သားရှင်းလင်းစွာ မြင်တွေ့ကြားသိခွင့်ရပြီဖြစ် ၏။ ကောင်မလေးထံမှ မချင့်မရဲညီးတွားသံက ဖိုးဇော်ကို အစက ထိတ်လန့်စေခဲ့ပေမယ့် ယခုတော့ ရင်ဖိုစိတ်လှုပ်ရှားစေရ သည်။ လှေကားထောင့်မှာ မီးချောင်းကွေးလေးတစ်ချောင်း တပ်ဆင်ထားခြင်းကြောင့် ကာမနွံထဲနစ်မျောနေကြသော စုံတွဲကို ဖိုးဇော်အတိုင်းသားမြင်နေရသည်။ ကောင်မလေးက အခန်း(၂၀၇)မှ အဘွားအိုကို လူနာစောင့်ပေး နေသော အိမ်ဖော် ကောင်မလေးမှန်း ဖိုးဇော် မြင်မြင်ချင်းမှတ်မိလိုက်သည်။ ကောင်လေးကိုတော့ ဖိုးဇော်မမြင်ဖူး။ အခန်းနီးနားက လူနာစောင့် လူငယ်အချင်းချင်း မြင်ကြတွေ့ကြ ချစ်ကြကြိုက်ကြဟန် တူလေသည်။ ဆယ်ကျော်သက်လူငယ်စုံတွဲရဲ့ ကာမဆက်ဆံဖို့ စိုင်းပြင်းနေကြပုံက ဖိုးဇော်ကို တစ်မျိုးတော့ စိတ်လှုပ်ရှားစေရ သည်။ အထိအတွေ့၊ စိတ်ခံစားချက်တို့ အထူးပြင်းထန် ခံစားလွယ်သောအရွယ်မို့ ကာမဆက်ဆံကြချိန်၌လည်း ညင်သာနူးညံ့ မှု၊ ကြင်နာမှုများရှိနေကြသည်။ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် အသားချင်း၊ ခန္ဓာကိုယ်ချင်း၊ လိင်အင်္ဂါချင်း ထိတွေ့နိုင်သမျှ ထိတွေ့ထားကြပြီး အဆက်မပြတ်၊ အငမ်းမရ လှုပ်ရှားလိုးဆော်နေကြ၏။
အီး…..အင်း…..ဟင်း..ဟင်း…လုပ်…..လုပ်…..သွက်သွက်လုပ်ပါ အကိုရယ်…အ… ဟင့်…..အ…. .မြန်မြန်…..အ….အိ….အ… အမေရေ….အ..အီး….ဟင်းကောင်မလေးမှာသူမ၏နှုတ်ခမ်းလေးကိုပြတ်ထွက်လုမတတ်ကိုက်ကာ ကောင်လေး၏ ဆောင့်လိုး၊ ကြိတ်လိုး နေမှုကို လူးပျံနေအောင်ခံရင်း ကာမဆန္ဒတွေ အဆုံးစွန်ရောက်ရှိသွားပုံရ၏။ ကောင်မလေး တဆတ်ဆတ်ခါ၍ ပြီးသွားသည့် ခဏမှာပင် ကောင်လေးကလည်း တအီးအီး တအားအားဖြင့် ကြိတ်အော်ရင်းဖင်ကြီးတလှုပ်လှုပ်ဖြင့် ကောင်မလေးပေါ်ဖိ မှောက်ကာငြိမ်သက် သွားသည်။ လှေကားကွေ့အကွယ်မှာ ချောင်းကြည့်နေမိသော ဖိုးဇော်တစ်ယောက် အခုမှသတိပြန်ဝင် လာသည်။ ကာမစိတ်ချစ်စိတ်မွှန်နေကြသောစုံတွဲကတော့ ဆေးရုံကို တည်းခိုခန်းဟု မှတ်ထင်ထားသည်လား မသိ။ ဖိုးဇော် ခြေသံဖွဖွနင်းပြီး အပေါ်ပြန်တက်ကာ ဓာတ်လှေကားဖြင့် အောက်ထပ်သို့ ပြန်ဆင်းလာခဲ့သည်။ ထို့နောက် လူနာစောင့်တန်း လျားမှာ ခဏဝင်လှဲပြီး စာအုပ်တစ်အုပ်ဖြင့် အချိန်ဖြုန်းနေလိုက်သည်။
အရေးပေါ်လူနာတို့၊ ဆေးရုံမှ ထူးခြားဖြစ်စဉ်တို့လည်းမရှိသဖြင့်ဖိုးဇော် အေးအေးသက်သာဖြင့်ပင် ထိုတစ်ညကို ကုန်လွန်ဖြတ်သန်းခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့် မျက်ဝါးထင်ထင်မြင်တွေ့ခဲ့ရသော ချစ်ရည်လူးပွဲက ဖိုးဇော်၏အာရုံထဲတွင် ရစ်ဝဲလည် လည်ဖြစ်နေလေရာ မရိုးမရွထကြွလာသော စိတ်ဆန္ဒတို့ကို မနည်းပင်ထိန်းချုပ်နေခဲ့ရ၏။ ဖိုးဇော်တစ်ယောက် သက်ပြင်း အခါခါချရင်းဖြင့်ပင် နိုက်ဂျူတီ ညတစ်ညကို ဖြတ်သန်းခဲ့ရပါတော့၏။ “ဖိုးဇော်ရေ….စတိုခန်းထဲမှာ ထိုးဆေးပုံးတွေရှိတယ် အဲ့ဒါစာရင်းသွားလုပ်ထားလိုက်….မနက်ဖြန်ကုမ္ပဏီက ဆေးအဝင်ရောက်လာမှာ…..ဟုတ်ကဲ့ ဒေါက်တာ…” ဒေါက်တာဝင်းမောင် ခိုင်းသဖြင့် ဖိုးဇော် စတိုခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။ စတိုခန်းချောင်ကျကျဘက်တွင် ရှိနေသော ထိုးဆေးပုံးတွေကို ဖိုးဇော် စစ်ဆေးနေလိုက်သည်။
ထိုစဉ်မှာပင် အခန်းထဲသို့ လူဝင်လာသံ နှင့်အတူ စကားပြောသံကိုပါ ဖိုးဇော်ကြားလိုက်ရသည်။ “ မောင်…ရှင်းပြမယ် သဇင်….” အို….ဘာမှ ရှင်းပြမနေပါနဲ့….မဟုတ်သေးဘူး သဇင်….ဒီကိစ္စ သဇင်သက်သက် အထင်လွဲနေတာ…..စားသောက်ဆိုင်ထဲကို နှစ်ယောက်အတူတူ တွဲဝင်သွားတာကို သဇင့်မျက်လုံးနဲ့ သေချာ မြင်ခဲ့တာပါ….. ဒါတောင် ငြင်းချင်သေးလား…..အဲ့ဒါ ပါရဂူကြီးက စားစရာဝယ်ခိုင်းလို့ သွားဝယ်ပေးတာ….မောင်နဲ့ မေမီက ပါရဂူကြီး လက်အောက်မှာ အနီးကပ် သင်ကြားနေရတဲ့သူတွေဆိုတော့အတူသွား အတူလာတာကလွဲပြီး ဘာမှပတ်သက်မှုမရှိဘူး သဇင်မောင်
တကယ်ပြောတာလားတကယ်ပါ သဇင်ရယ်…..မောင့်ကို ယုံစမ်းပါအို….ဟင့်အင်း….အွန့်… ဟွန့်….ဟွန်း….စကားအခြေအတင်ပြောနေရာမှ ရုတ်တရက် အသံအနေအထားပြောင်းလဲသွားပြီး ထူးဆန်းစွာ အသံတိတ်သွား သဖြင့် ဖိုးဇော် ဆေးပုံးတွေကို ကွယ်ကာ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ အလုပ်သင် ဆရာဝန် ရဲထက်နှင့် ဆေးရုံမှ အကြီးတန်း သူနာပြုဆရာမလေး သဇင်မိုးတို့ဖြစ်နေ၏။ သဝန်တိုမှု ပြဿနာကို နှစ်ဦးသား လူရှင်းသောအခန်းထဲမှာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး အထင်နှင့် လွတ်လွတ်လပ်လပ် လာရောက်ဖြေရှင်းနေကြခြင်းပင်။ သူတို့ဆီမှ အသံတိတ်သွားခြင်းမှာ အသံမထွက်နိုင်သေး၍ ဖြစ်ကြောင်း ဖိုးဇော် မျက်ဝါးထင်ထင် မြင်တွေ့လိုက်ရ၏။ ဆရာဝန်လေး ရဲထက်က သဇင်မိုး၏ နှုတ်ခမ်းတွေကို မဟနိုင်အောင် သူ၏နှုတ်ခမ်းများဖြင့် ဖိကပ် နှုတ်ပိတ်ထား ခြင်းပင်ဖြစ်သည်။
သဇင်မိုး၏ ခန္ဓာကိုယ်ကျစ်ကျစ်လေးကို ရဲထက်က ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲ ပွေ့ဖက်ထားပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို မက်မက် မောမော အာသာပြင်းပြင်းဖြင့် စုပ်ယူနမ်းနေတာဖြစ်၏။ ချစ်သူ အထင်လွဲစိတ်ကောက်မှုကို အထိအတွေ့များဖြင့် ဖမ်းစားကာ ဖြေရှင်းနေသော ဆရာဝန်လေးရဲထက်၏ ပညာစွမ်းကို ဖိုးဇော် လေးစားသွားရသည်။ သဇင်မိုး ခမျာ သူမတစ်ကိုယ်လုံး ရဲထက်၏ ရင်ခွင်ထဲတွင် တစ်ကိုယ်လုံးပြားကပ်နေအောင် ရောက်ကာ မေးလေး မော့၍ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းခြင်းခံနေရှာသည်။ တဖြေးဖြေးနဲ့ သဇင်မိုး၏ သွယ်ပျောင်းသောလက်လေးက ရဲထက်၏ ကျောပြင် ကြီးကို ပြန်လည်သိုင်းဖက်လာ၏။ အသံတိတ်ချော့မြူမှု အတွေ့အထိအောက်တွင် သဇင်မိုးတစ်ယောက် ပျော့ကျသာယာ သွားပုံရသည်။ အထင်လွဲစိတ်ကောက်မှုတို့ ကွယ်ပျောက်သွားပုံရ၏။
နှစ်ဦးသား မက်မက်မောမောဖက်တွယ် နမ်းစုပ်၍ အားရ သွားတော့မှ နှုတ်ခမ်းချင်းဖယ်ခွာကာ အသက်ကို အငမ်းမရရှုရှိုက်နေကြသည်။ သူတို့နှစ်ဦးကိုကြည့်ပြီး ဖိုးဇော်လည်း အသက်ရှုမဝနိုင် ဖြစ်နေရသည်။ “ မောင်….သဇင့်ကို ကျောရရုံ ကြံသွားမှာလားဟင် ”ခုနက ဒေါင်းတီမောင်းတီနဲ့ ရန်တွေ့နေလေခဲ့သော သဇင်မိုး၏လေသံခုတော့ အသနားခံနေသည့် ဟန်။ “ ဘယ်လိုပြောလိုက်တာလဲ သဇင်ရယ်…..မောင့်ရင်ထဲမှာ သဇင်တစ်ယောက်ထဲ ရှိတာပါ….ဒီနေ့ သဇင် ညနေ ဂျူတီထွက်ရမှာမဟုတ်လား…..အိမ်ကို နိုက်ဂျူတီဆက်ဝင်ရမယ်ဆိုပြီး ဖုန်းဆက်ထားလိုက်နော်…..မောင်တို့ ဒီနေ့ အချစ် နိဗ္ဗာန်ဘုံလေးဆီ သွားကြမယ်လေ…..ဟွန်း….မောင်နော်……အမြဲတမ်း အဲ့လိုကြီးပဲသဇင်ရယ်…
သဇင်နဲ့မတွေ့ရတာ သုံးရက်ရှိနေပြီလေ…နော်….သဇင့် အိမ်ကို ဖုန်းဆက်လိုက်နော်…..” ရဲထက်က သဇင်မိုး၏ ခါးလေးကို ဆွဲယူပွေ့ဖက်ကာ ယောက်ျားကြီးတန်မဲ့ ချွဲနေသည်။ လက်ကလည်း အငြိမ်မနေ။ သဇင်မိုး၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို အစုန်အဆန်ပွတ်သပ်မှုများ ပြုလုပ်ပေးနေသည်။ သူနာပြုဆရာမလေး သဇင်မိုးမှာလည်း ငြင်းဆန်ချင်စိတ်ရှိပုံမပေါ်။ မျက်စောင်းလှလှလေး တစ်ချက် ထိုးလိုက်ရင်း ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်ကို ဖိုးဇော် မြင်တွေ့လိုက်ရ တော့၏။
အကြီးတန်း သူနာပြုဆရာမလေး သဇင်မိုးတစ်ယောက်တော့ ဒီနေ့ညနေဂျူတီထွက်ပြီးချိန်မှာ ဆရာဝန်လေး ရဲထက် နဲ့အတူ အချစ်နိဗ္ဗာန်လို့ သူတို့ခေါ်တဲ့ နေရာလေးမှာ သူမ၏အသွေးအသားတွေကို ပေးဆပ်ရဦးတော့မည်ဆိုတာ ဖိုးဇော် တွေးမိလိုက်ပါတော့၏။ ဖိုးဇော် ဒီဆေးရုံကြီးမှာအလုပ်လုပ်ခဲ့တဲ့နှစ်နှစ်ကျော်ကာလတလျောက် ဆေးရုံထဲမှ အရှုပ်ထုတ် ဇာတ်လမ်း တော်တော်များများကို မြင်တွေ့ကြားသိခဲ့ရသည်။ ပုထုဇဉ်လူသားတိုင်းက တဏှာရမက်နဲ့ ကင်းလွတ်ကြတာမဟုတ်တော့ ပုံစံအမျိုး မျိုး၊ နည်းအမျိုးမျိုးနဲ့ ပတ်သက်ဆက်နွယ် ဖောက်ပြန် နေကြသည်။ ဖိုးဇော်မှာလည်း ပုထုဇဉ်လူသားတစ်ယောက်ဖြစ်သည်မို့ တဏှာရမက်တွေ အထူး လွှမ်းခြုံနေသည့် ထိုဆေးရုံကြီးထဲမှာ ပါဝင်ပတ်သက်နေရသည်ဖြစ်၏။
ဖိုးဇော်က အသက်(၂၅)နှစ်နီးပါး၊ လူကောင်ထွားထွား၊ ကရင်ဗမာတစ်ယောက်မို့ ရုပ်ရည် ခပ်ဖြောင့်ဖြောင့် ရှိသည်။ ထို့ကြောင့် ဖိုးဇော်ကို မျက်စိကျနှစ်သက်နေတဲ့ မိန်းမပျိုလေးတွေရှိသည်။ သူနာပြုနာ့စ်မလေးတွေ၊ သူနာပြုမမကြီးတွေ အချို့က ဖိုးဇော်ကို အရေးပေးဆက်ဆံတတ်ကြသည်။ ဖိုးဇော်က ဆော်ကြည်ဘဲ ဆိုပါတော့။ ဖိုးဇော်က နယ်မှလာတာဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် စရောက်ရောက်ချင်း နေထိုင်စရာ အခက်အခဲ ဖြစ်ခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့် ဒီဆေးရုံမှာ အလုပ်စဝင်ပြီး မကြာခင်မှာပဲ ဖိုးဇော်နေထိုင်စရာနေရာအတွက် အဆင်ပြေသွားခဲ့ရ၏။ သူနာပြုအဖွဲ့မှူး ဒေါ်အေးသက်မာ၏ အိမ်တွင် ဖိုးဇော်နေခွင့်ရခဲ့သည်။ ဒေါ်အေးသက်မာက ဖိုးဇော်မိဘတွေနှင့် ရပ်ဆွေရပ်မျိုး သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်ဖြစ်ခြင်းကြောင့် ဖိုးဇော်ကို နေထိုင်ခွင့်ပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
ဒေါ်အေးသက်မာမှာ အသက်(၃၉)နှစ်ရှိပြီဖြစ်သော တစ်ခုလပ်ကလေးတစ်ယောက်အမေဖြစ်သည်။ ဖိုးဇော်က ထိုအိမ်တွင်တူလိုသားလိုနေထိုင်ရသည်။ ဒေါ်အေးသက်မာ၏ သမီးဖြစ်သူက အိမ်ထောင်သည် တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး ထိုအိမ် မှာပင် အတူနေထိုင်သည်။ ဒါပေမယ့်လည်း ဖိုးဇော်အတွက် အနေအထိုင်မကျဉ်းကျပ်ခဲ့။ ဆေးရုံမှာ အချိန်ပြည့်နီးပါး လုပ်ကိုင် နေရသူမို့ အိမ်ကို အိပ်စက်အနားယူရုံသာ လာတတ်သည်ဖြစ်ရာ ဖိုးဇော်အတွက် အဆင်ပြေနေခဲ့သည်။ ပြောခဲ့သလိုပဲ ဖိုးဇော်တစ်ယောက်လည်း ဆေးရုံထဲက အရှုပ်ဇာတ်လမ်းတွေထဲမှာ ပါဝင်ပတ်သက်နေခဲ့သည်။
ဖိုးဇော်နှင့် ပတ်သက်နေသူကတော့ဒေါ်အေးသက်မာမှာအသက်(၃၉)နှစ်ဝန်းကျင်ကလေးတစ်ယောက်အမေ တစ်ခုလပ်ဖြစ်ပေမယ့် အတော်လေးနုပျို နေသေးသည်။ သူနာပြုဝတ်စုံဝတ်ထားလျှင် စွင့်ကားသော တင်သားလုံးလုံးကြီးများ၊ သေးကျဉ်သောခါးနှင့် မို့မောက်ကြွတက် နေသော ရွှေရင်အစုံကတပ်မက်ဖွယ်အတိဖြစ်နေသေးသည်။ ဒေါ်အေးသက်မာကိုအချောင်နှိုက်ချင်နေသည့် ဆေးရုံမှ ဆရာဝန်၊ ပါရဂူကြီးတွေ ဒုနဲ့ဒေး။ သို့ပေမယ့် ဒေါ်အေးသက်မာက ခဲမှန်ခဲ့ဖူးသော စာသူငယ်ပမာ ခံစားနေရသည်။ သူမနှင့် ကွဲ သွားခဲ့သော ယောက်ျားက သူမထက် အသက်ကြီးသည်။ ဇီဇာကြောင်သည်။
သဝန်တို အူတိုပြီး ဟိုလူနဲ့သမုတ်၊ ဒီလူနဲ့ သမုတ် စွပ်စွဲပြောဆိုပြဿနာရှာသည်။ အစကတော့ သူမကိုချစ်၍ သဝန်တိုခြင်းဟု ဒေါ်အေးသက်မာဘက်မှ နားလည်ပေး နိုင်ခဲ့ပါသေးသည်။ ဒါပေမယ့် ကိုယ့်ထက် အသက်ငယ်တဲ့ မိန်းမကို ပိုင်ဆိုင်ထားပြီး လောကဓမ္မတာ ကာမဆန္ဒတွေကို အပြည့် အဝ မစွမ်းဆောင်နိုင်တော့သည့် လင်အို၊ လင်ညစ်၊လင်ပြဿနာတုံးကြီးကို ကြာလာတော့ စိတ်ပျက်လာရသည်။ သည်းမခံ နိုင် ဖြစ်လာသည်။ နောက်ဆုံးနှစ်ဦးသား သဘောထားခြင်း မတိုက်ဆိုင်၊ညှိနှိုင်းနားလည်ပေးနိုင်ခြင်းမရှိကြတော့သဖြင့် ကွဲကြ ရတော့သည်။
ထိုအကြောင်းတွေကြောင့် ဒေါ်အေးသက်မာက ကိုယ့်ထက်အသက်ကြီးတဲ့ယောက်ျားတွေကို စိတ်မဝင်စားရဲ တော့။ ရင်မခုန်ရဲတော့။အဲဒီမှာသူမ၏အမြင်အာရုံ၊ အတွေးအာရုံတွေထဲမှာ ဖိုးဇော်ကို မြင်တွေ့လာသည်။ တွေးမိလာသည်။ ဖိုးဇော်က လူပုံဖြောင့်ဖြောင့်၊ခန္ဓာကိုယ် တောင့်တောင့် တင်းတင်းနဲ့ ဆိုတော့ တူလိုသားလိုပြောဆိုနေထိုင်နေရင်းမှပင် ဒေါ်အေးသက်မာ စိတ်ထဲ စိုးမိုးလာသည်။ မြင်ပါတွေ့ပါများလာတော့ သူမကို ဒိန်းတလိန်းနတ်ဖမ်းစားသွားတော့သည်။ ဖိုးဇော်ကို တပ်မက်စိတ်များ ထိန်းမရသိမ်းမရဖြစ်လာသည်။ ဖိုးဇော်အပေါ်ယစ်မူးလာသည်။
သို့ပေမယ့် ဖိုးဇော်က သူမထက် လည်းအသက်ငယ်ပြီး အသိမိတ်ဆွေရဲ့သားတစ်ယောက်မို့ ဒေါ်အေးသက်မာမှာ သူမ၏ စိတ်ကို ထိန်းသိမ်းချိုးနှိမ်ကာ နေခဲ့ သည်။ အုံ့ပုန်းစိတ်များ အုံကြွမလာအောင် ထိန်းသိမ်းထားရ၏။ ဒါပေမယ့် အကြောင်းက တိုက်ဆိုင်တော့…..။ဟယ်….ဖိုးဇော်….နင် ဒီညနိုက်ဂျူတီဝင်ရမယ်ဆိုဟုတ်တယ်….အန်တီသက်မာ…..ဒါပေမယ့် ကိုတင်ဝင်းက မနက်ဖြန် သူအပြင်သွားစရာရှိလို့ဆိုပြီး ကျနော့် အချိန်နဲ့ဂျူတီလဲလိုက်လို့ ပြန်လာတာအော်…..အေး…..အေး….ဒါဆိုလည်း ရေမိုးချိုး…..ငါ ထမင်းပွဲပြင်ထားလိုက်မယ်….. အတူတူစားရအောင် ဒါနဲ့ အန်တီ့ သမီးလင်မယားလည်း မမြင်ပါလား….ဘယ်သွားကြလဲသူ့ယောက္ခမအိမ် သွားတယ်လေ…..အဲ့ဒီမှာ အိပ်မယ်တဲ့….ဒါဆို အန်တီသက်မာကိုတစ်ယောက်ထဲထားခဲ့ကြတာပေါ့….ဟုတ်လားအမလေးကျုပ်တစ်ယောက်ထဲလည်းဘာဖြစ်လဲ….
ကျုပ်ကအဘွားကြီး ဖြစ်နေပြီ…. တစ်ယောက်ထဲနေလည်း ကြောက်စရာမရှိဘူး…..ဘယ်သူမှထိကပါးရိကပါး လာလုပ်မယ့်သူ မရှိဘူး….တစ်ယောက်ထဲလည်း နေရဲတယ်….အန်တီသက်မာကို ဘယ်သူက အဘွားကြီးလို့ ပြောတာလဲ….ဒီလောက်ချော ဒီလောက်လှ နေသေးတာကို ရုပ်ရှင်မင်းသမီး မေသန်းနုနဲ့ နင်လားငါလားပဲ…ဟဲဟဲဟဲ…အောင်မယ်….ဖိုးဇော်နော်….လာမြှောက်မနေနဲ့ ဖိုးဇော်နဲ့ စကားအပြန်အလှန်ပြောဆိုနောက်ပြောင်နေရတာကို ဒေါ်အေးသက်မာစိတ်ထဲ ဆွတ်ပျံ့ ကြည်နူးလာသည်။
ကဲကိုယ်တော်….ရေချိုးတော့….ပြီးရင်ထမင်းအတူစားမယ်…ဖိုးဇော် အိပ်ခန်းထဲဝင်သွားတော့ ဒေါ်အေးသက်မာ သက်ပြင်းမောကြီးချလိုက်မိသည်။ သူမရဲ့အုံ့ပုန်းစိတ်တွေအုံကြွလို့လာနေပြီ။ ဖိုးဇော် ရေချိုးရန်အောက်ဆင်းသွားတော့ ဒေါ်အေးသက်မာက ထမင်းပွဲကိုအသေအချာပြင်ဆင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အိမ်ရှေ့တွင် ခုံတစ်လုံးယူ၍ ထိုင်ပြီး ဂျာနယ်တစ်စောင် ကောက်ကိုင်လိုက်သည်။ ဒေါ်အေးသက်မာ ထိုင်လိုက်သည့်နေရာက အိမ်အောက်ရှိ ရေချိုးကန်ကို အတိုင်းသား မြင်နိုင်သည့် နေရာ။ ထိုနေရာမှာက ဖိုးဇော် ရေချိုးနေသည်။
ဂျာနယ်ဖတ်ချင်ယောင်ဆောင်၍ ဒေါ်အေးသက်မာ တစ်ယောက် ဖိုးဇော် ရေချိုးနေ သည်ကို တစိမ့်စိမ့်ထိုင်ကြည့်သည်။ ယောက်ျားနဲ့ ကွာပြီးကတည်းက ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်နဲ့ ကင်းကွာနေတာကြာပြီဖြစ်သော ဒေါ်အေးသက်မာမှာ သူမ၏ စိတ်ထဲတွင် တပ်မက်စွဲလန်းနေမိသော သွေးမတော် သားမစပ် ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို ကြည့်မြင်နေရတော့ စိတ်တွေဖောက်ပြားလာသည်။ အိမ်တွင်လည်း နှစ်ယောက်ထဲရှိနေသည် ဆိုသော အသိ ကြောင့် ပိုမိုရဲတင်း၍ ရမက်စိတ်တို့ အုံကြွလာရသည်။ ဖိုးဇော်ရေချိုးနေတာကို အရသာခံကာတစိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်း ဒေါ်အေးသက်မာ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးက တစစ်စစ်ဖြင့် ရွထလာသည်။
အရည်ကြည်တချို့က စိမ့်ထွက်လာသည်။ မရတော့ပေ….။ ဒေါ်အေးသက်မာတစ်ယောက် သူမစိတ်ကို သူမ မနိုင်တော့။ ဖိုးဇော်ကို ဒီည အမိဖမ်းတော့မည်ဟု စိတ်ထဲက ဆုံးဖြတ်ချက်ကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ချမိနေတော့လေသည်။ ဖိုးဇော် ဒေါ်အေးသက်မာနှင့်အတူ ထမင်းလက်ဆုံစားလိုက်တာ တော်တော်လေး စားလို့ ဝင်သွားသည်။ ဟင်းတွေ ဖွယ်ဖွယ်ရာရာနဲ့ စားကောင်းအောင် ပြင်ဆင်ထားခြင်းကြောင့် ဖိုးဇော် အဝကြိတ်ပစ်လိုက်မိသည်။ ဆူးပုတ်ရွက်နဲ့ ကြက်ဥကို ရောပြီး ကြော်ပေးထားသည်။ တို့စရာအဖြစ် ငါးပိရည်နဲ့ဒညင်းသီးလည်း စီစဉ်ပေးထားသေးသည်။ထမင်းမြိန်စားကောင်း သည့် ဟင်းလျာများမို့ ဖိုးဇော် အတော်စားဝင်သွားသည်။
ထမင်းစားပြီး အချိုတည်းဖို့ဟုဆိုကာ ဖီးကြမ်းငှက်ပျောသီးနှစ်လုံး ပင် အဆစ်ကျွေးလိုက်သေးသည်။
ထမင်းစားပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ဖိုးဇော်ခဏထိုင်၍ ဂျာနယ်တစ်စောင် ကောက်ဖတ်နေလိုက် သေးသည်။ ထိုအတောအတွင်း ဒေါ်အေးသက်မာက အိမ်ရှေ့ခန်းကို တံမြက်စည်းလှဲလိုက်၊ ဖုန်သုတ်လိုက်နှင့် အလုပ်ရှုပ်ပြ နေသည်။ ဒေါ်အေးသက်မာနဲ့ ဖိုးဇော်က တူလိုသားလိုနေကြတယ်ဆိုပေမယ့် ယခုအချိန်လို သိပ်ပြီး အချိန် အတော်ကြာ အနီး ကပ်ရှိမနေခဲ့ဖူးပေ။ ဖိုးဇော်က ဆေးရုံမှာ အချိန်ကုန်နေတတ်ပြီး အိမ်ပြန်လာ လျှင်လည်း ဒေါ်အေးသက်မာ၏ သမီးလင်မယား တို့ရှိနေသဖြင့် ဖိုးဇော်က အခန်းအောင်းနေသည်က များသည်။ အိမ်ထဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲရှိနေသည်ဆိုသော အသိက ဖိုးဇော် စိတ်ထဲသို့ ရောက်ရှိလာ သည်။
ထိုအချိန်မှာပင် ဆေးရုံမှ မုဆိုးဖိုဆရာဝန်ကြီးတွေ ကြိတ်ခိုက်နေသော ဒေါ်အေးသက်မာကို ဖိုးဇော် သေသေချာချာသတိထားကြည့်မိတော့သည်။ဟုတ်တော့လည်းဟုတ်သည်။ ဒေါ်အေးသက်မာက အသက်(၄၀)နားကပ်နေပြီဆိုသော်လည်း နုပျိုသည်ဟုဆိုရမည်။ နောက်ပြီးကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလည်း တောင့်တင်းနေဆဲပင်။ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ သွားလာလှုပ်ရှားနေသည့် ဒေါ်အေးသက်မာ၏ ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးပေါင်တံကြီးများ၊ ကားစွင့်နေသည့် ဖင်ဆုံကြီးနှစ်မွှာတို့က နိမ့်ချီမြင့်ချီလှုပ်ရှားလျက်ရှိနေ ရာ ဖိုးဇော်တစ်ယောက် ခိုးကြည့်နေရင်းရင်တွေပူလာရသည်။ လမ်းလျှောက်လိုက်လျှင် တုန်ခါလှုပ်ရမ်းသွားသော ဖင်ဆုံတစ် တစ်ကြီးကို အငမ်းမရကြည့်ရင်း ဖိုးဇော် တံတွေးမျိုချနေမိသည်။
အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ကြာကြာဆက်ထိုင်နေပါလျှင် ဖိုးဇော် ဒေါ်အေးသက်မာကို စိတ်ရောလူရော ပြစ်မှားမိပေတော့မည်။အန်တီသက်မာ…..ကျနော် သွားအိပ်တော့မယ်ဗျာဟင်းကောင်းတွေနဲ့စားတာများလို့ဗိုက်လေးသွားပြီအော်..အေးအေးဒေါ်အေးသက်မာကို နှုတ်ဆက်ပြီး အိပ်ယာထဲရောက်တော့ ဖိုးဇော် ကြိုးစားပြီးအိပ်ကြည့်သည်။ မရ။ အတွေးအာရုံ ထဲမှာ ဒေါ်အေးသက်မာ၏ စွဲမက်ဖွယ်ရာ တင်သားလှလှကြီးကို မြင်ယောင်နေသည်။ ဖိုးဇော် စိတ်ကိုထိန်းမရတော့။ တင်းနေ တဲ့ စိတ်တွေကို ဖြေဖျောက်ပစ်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ပုဆိုးကို ဖြေချပြီး တင်းမာတောင်မတ်စပြုနေပြီဖြစ်သော လီးတန် ကြီးကို လက်ဖြင့် ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။
မျက်လုံးအစုံကို မှေးမှိတ်ပြီး အာရုံထဲတွင် ဒေါ်အေးသက်မာကို ဝတ်လစ် စလစ် ကိုယ်လုံးကြီးနှင့် မြင်ယောင်စိတ်ကူးကာ စိတ်တိုင်းကျပုံဖော်စိတ်ကူးပြီး ဆက်ဆံ လိုးဆော်ပစ် လိုက်သည်။ ထို့အတူ လက်ကလည်း အဆက်မပြတ်ပင် လှုပ်ရှားကာ ဂွင်းတိုက်နေမိသည်။ ဒေါ်အေးသက်မာကို စိတ်နဲ့ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီး ပြစ်မှားရင်း ဖိုးဇော်ရဲ့စိတ်ကူးက အမြင့်ဆုံးသို့ ရောက်ရှိလာ၏။ လီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားသောလက်ကို ပိုပြီးတင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဆုပ်ကိုင်ကာ ခပ်သွက်သွက်ကြီး လှုပ်ရှားပစ်လိုက်သည်။ ခဏ အကြာတွင်မှာတော့…..။ “အ….အ…..အီး ” ဖိုးဇော် ခါးကြီးကော့ကနဲဖြစ်သွားကာ နှုတ်မှ မချင့်မရဲအော်ညီးရင်း သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ်ပစ် လိုက်သည်။ ဆေးပညာအရ မိမိဘာသာလက်ဖြင့် အာသာဆန္ဒဖြေဖျောက်ခြင်းမှာ ကျန်းမာရေးအပြင်၊ အဖက်ဖက်မှ သင့်တော်သော နည်းလမ်းဖြစ်သည်ဟု ဆေးပညာစာစောင်တစ်ခုမှာ ဖိုးဇော် ဖတ်ရဖူးသည်။
လူပျိုလူလွတ် ဆယ်ကျော်သက်လူငယ်များ အတွက် ဂွင်းတိုက်ခြင်းသည် မိမိစိတ်ကို ထိန်းချုပ်နိုင်သလို အဓမ္မပြုကျင့်ခြင်းအစရှိသည့် မှုခင်းဖြစ်ရပ်များမှလည်း အတော်အသင့် လျော့ပါးစေ သည်။ ဂွင်းတိုက်ခြင်းသည် မိမိအိပ်ခန်းထဲတွင် မိမိသာလျှင် ဘုရင်တစ်ဆူဖြစ်သည်ဟု ဆေးပညာရှင် အဖွဲ့ က ထုတ်ဖော်ကြေငြာဖူးသည်။ အဓိပ္ပာယ်က မိမိဘာသာစိတ်ကူးယဉ်ပြီး ဆန္ဒဖြေဖျောက်ခြင်းကြောင့် ဘယ်လိုမိန်းမမျိုးကို မဆိုမိမိစိတ်ကူးထဲတွင် စိတ်ကြိုက်ပုံဖော်ဆက်ဆံခွင့်ရခြင်းပင်။ ဖိုးဇော်လို လူပျိုလူလွတ်တစ်ယောက်အတွက် ဂွင်းတိုက်ခြင်းမှာ သူ၏ မဟာသုခဘုံပင်ဖြစ်နေသည်။
ဖိုးဇော် စိတ်ကူးထဲမှာ ဒေါ်အေးသက်မာကို စိတ်ကြိုက်ပုံဖော်ပြီး စိတ်တိုင်းကျဆက်ဆံ လိုးဆော်ပစ်လိုက်သည်။ သုတ်ရည်ထွက်သွားတော့ သွေးသားဆန္ဒက ငြိမ်သက်သွားသည်။ အကြောပေါင်းတစ်ထောင် မဟုတ်တောင် အကြောတော် တော်များများ စိမ့်ကျင်သွားပြီမို့ ဖိုးဇော်အိပ်၍ရသွားသည်။မကြာခင်မှာပင် ဖိုးဇော် အိပ်ပျော်သွားခဲ့ရသည်။ ဖိုးဇော် အိပ်ပျော်သွားမည့်အချိန်ကို ဒေါ်အေးသက်မာတစ်ယောက် စိတ်ရှည်ရှည်ထားပြီး စောင့်နေရသည်။ ဖိုးဇော်ဆီမှ သူမလိုချင်တပ်မက်နေသောအရာကို အမိဖမ်းနိုင်ဖို့ သူမရဲ့အသက်အရွယ်၊ ရာထူးအဆင့်အတန်းကြောင့် စိတ် ထင်တိုင်းကျဲလို့မဖြစ်မှန်း သူမအသိစိတ် ထဲမှာတော့ သိနေသည်။
ဖိုးဇော်နဲ့သူမက အသက်အရွယ်အရမ်းကွာဟနေသည့် အပြင်အခြေအနေတွေကြောင့် ချစ်ကြကြိုက်ကြ၊နှစ်ဦးသဘောတူကာမဆက်ဆံကြဖို့မဖြစ်နိုင်သည့် အနေအထား။ ထို့ကြောင့်လည်း ဒေါ်အေးသက်မာတစ်ယောက် ဖိုးဇော်အိပ်ပျော်သွားမည့်အချိန်ထိ စောင့်ကာ သူမစိတ်ကူးထဲကအကြံ အစည်ကို အကောင်အထည်ဖော်ဖို့ စောင့်နေခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ ဖိုးဇော်က လူငယ်ဆိုတော့ စားရင်လည်း တဝတပြဲ။ အနားယူရင်လည်း အပြည့်အဝယူတတ်သည်ကို ဒေါ်အေးသက်မာ သိထားသည်။ နောက်ပြီး ဒီနေ့ညနေ ဖိုးဇော်ကို ထမင်းကျွေးတော့ သူမဘက်က အကြံအစည်ရှိသည်မို့ ကောင်လေးကို တက်စာများများကျွေးထားသည်။ သူမအကြံအစည် အောင်မြင်သည်ဟု ပြော၍ရပေသည်။
ဖိုးဇော် အိပ်ချင်သည်ဟုဆိုကာအိပ်ခန်းထဲဝင်သွားပြီးသိပ်မကြာခင်မှာပင် အသေအလဲအိပ်မောကျသွားလိမ့်မည်ဟု ဒေါ်အေးသက်မာ ယုံကြည်ထားသည်။ စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ တစ်နာရီကျော်ကြာလောက် စောင့်နေသော ဒေါ်အေးသက်မာတစ်ယောက်ဖိုးဇော်၏အိပ်ခန်းထဲမှ ဟောက်သံသဲ့သဲ့ကြားလိုက်ရချိန်မှာတော့သူမ၏မျက်နှာတွင် စိတ်လှုပ်ရှားသော အရိပ်လေးတစ်ခု ဖြတ်သန်းသွားရသည်။ ဒီ့ထက်ပိုပြီးမစောင့်နိုင်တော့သည်မို့ဖိုးဇော်၏အိပ်ခန်းထဲသို့ ခြေဖော့နင်းကာ အသာလှမ်းဝင်လာခဲ့သည်။ ထို့နောက် ခြင်ထောင်ကို အသာမ၍ ဝင်လိုက်ပြီး ဖိုးဇော်၏ ဘေးတွင် တင်ပါးလွှဲထိုင်ကာ ပြေလျော့နေသော ပုဆိုးကို အသာလေး အောက်သို့ ဆွဲဖယ်ချပစ်လိုက်သည်။
အိုး… ဒေါ်အေးသက်မာ ရင်ဖိုသွားရသည်။ ဖိုးဇော်၏လီးက လုံးလုံးတုတ်တုတ်ကြီး။ ဗိုက်ပေါ်သို့ မမာ မတောင့် အနေအထားနှင့် အပြားလိုက်ကပ်နေသည်။ ဒေါ်အေးသက်မာတစ်ယောက် တံတွေးကို မနည်းမျိုချလိုက်မိသည်။ စိတ်တွေကထိန်းလို့မရနိုင်တော့။လီးကိုသူမ၏လက်ချောင်းလေးများဖြင့်တယုတယဖွဖွရွရွလေးဆွဲကိုင်ယူကာ ဆွပေးနေမိသည်။ လူက အမှန်တကယ် အိပ်ပျော်နေပေမယ့် လီးကတော့ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ရဲ့ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ် ဆွပေးနေမှုကြောင့် တဖြည်းဖြည်း မာကြော ထကြွလာသည်။ လီးတန်ကြီးက တဖြည်းဖြည်း ပိုမိုတင်းမာကြီးထွားလာသည်။
ဖိုးဇော်၏ လီးကို ကိုင်ဆွနေရင်း ဒေါ်အေးသက်မာတစ်ယောက်လည်း ရမက်စိတ်တွေ ပိုမိုထကြွပြင်းထန် လာရပြီ ဖြစ်သည်။ ယောက်ျားနဲ့ ကင်းကွာနေရတာကြာပြီဖြစ်သော ဒေါ်အေးသက်မာမှာ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ရဲ့ လီးတန်ကြီးကို ထိတွေ့ကိုင်တွယ်နေရခြင်း ကြောင့် ချိုးနှိမ်ထားရသော သူမ၏ ရမက်စိတ်များ ထိန်းမရသိမ်းမရဖြစ်လာရသည်။ ယခင် သူမလင်ယောက်ျားကြီးနှင့်အတူရှိခဲ့စဉ်ကလီးစုပ်ပေးခဲ့ဖူးသည့် အတွေ့အကြုံရှိခဲ့သောကြောင့် ဖိုးဇော်၏ လီးကိုကိုင်ထားနေလျက်မှပင် လီးစုပ်ချင်စိတ် များ ဖြစ်ပေါ်လာသည်။
နှုတ်ခမ်းလေးများကို လျှာဖြင့်သပ်သပ်ပြီး ခံတွင်းထဲတွင်လည်း တံတွေးများ စွတ်စိုလာမိသည်။ နောက်ဆုံးတော့ ဖိုးဇော်၏ လီးတန်ကြီးကို သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို ဟကာ ပါးစပ်ထဲ ထိုးသွင်းစုပ်ယူမိလိုက်ပါတော့သည်။ မအိပ်ခင်က ဂွင်းတိုက်ထားသောကြောင့် ဖိုးဇော်၏ လီးတွင်ကပ်ကျန်သော လရည်နံ့က ဒေါ်အေးသက်မာ၏ လျှာဖျားမှ တဆင့် တစ်ကိုယ်လုံး အနှံ့ စီးဆင်းသွားသည်။ ကပ်ကျန်နေသော လရည်အချို့က လျှာဖျားထဲစိမ့်ဝင်သွားခြင်းကြောင့် ဒေါ်အေးသက်မာ၏ အသွေးအသားတွေက အထူးလှုပ်ရှားသွားသည်။ ပါးစပ်ထဲမှ လီးဒစ်ကြီးကို ခပ်ပြင်းပြင်းဖိစုပ်ရင်း အတွင်း မှလျှာဖျားလေးဖြင့်လည်း ထိုးယက်ပေးလိုက်သည်။အွန်း….ဟင်း…..ပြွတ်…ပလွတ်….ပြွတ်….ဒေါ်အေးသက်မာတစ်ယောက် လီးကိုအငမ်းမရဖြင့်ပင် စုပ်ယူနေခြင်းဖြစ်သည်။
သူမ၏ လက် တစ်ဖက်ကလည်း ဖိုးဇော်၏ ဂွေးအုကြီးနှစ်လုံးကို လက်ဖဝါးလေးထဲတွင် ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖွဖွရွရွလေး ပွတ်လှိမ့်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ လီးကို အစွမ်းကုန် စုပ်ယူနှိုးဆွပေးနေမှုကြောင့် လူက အိပ်ပျော် နေသော်လည်း လီးကြီးက အဆမတန်တင်းမာလာကာ ဂွေးအုကြီး များကရှုံ့လိုက်တွလိုက်ဖြစ်ကာ လုံးတစ်လာကြသည်။ ဒေါ်အေးသက်မာ တစ်ချက်တစ်ချက် စိတ်မာန်တက်ပြီး လီးဒစ်ကြီးကို ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ အသံထွက်မြည်အောင်ပင် စုပ်ယူနေသည်။ လီးတန်ကြီး၏ ဒစ်အောက်ဖက်နားကို နှုတ်ခမ်း အစုံဖြင့် ဖိကပ်စုပ်နမ်းပြန်သည်။ ထို့နောက် နှုတ်ခမ်းကို အနည်းငယ်ဟ၍ ခေါင်းကိုငုံ့ချပြီး ဖိုးဇော်၏ လီးတန်မာမာကြီးကို ပါးစပ်ထဲသို့ဝင်နိုင်သမျှဝင်အောင်ငုံခဲစုပ်ယူသည်။ဖိုးဇော်၏လီးမှာ လုံးပတ် ကြီးသော လီးဖြစ်သဖြင့် သူမပါးစပ်ထဲတွင် အပြည့်အသိပ် ဖြစ် လို့နေသည်။
လီးဒစ်ထိပ်ကြီး ဒေါ်အေးသက်မာ၏ အာခေါင်ကို လာထောက်တော့ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေနှင့် ဖိုးဇော်၏ ဆီးခုံလမွှေးအုံကြီးတို့ ဖိကပ်မိသွားသည်။ ဖိုးဇော်၏ လီးကို ဒေါ်အေးသက်မာ တဆုံးငုံကာ စုပ်မိနေခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ “ အု…အု….ဟူး…” ဖိုးဇော် အိပ်မောကျနေမှန်းသိသဖြင့် ဒေါ်အေးသက်မာမှာ စိတ်ထင်တိုင်း သောင်းကျန်းနေမိခြင်း ဖြစ်သည်။လီးကို အဆုံးထိအာခေါင်ထောက်အောင် စုပ်ယူလိုက်မိသဖြင့် မျက်ရည်များပင် ဝဲတက်လာရသည်။ လီးစုပ်နေရင်းမှလည်း သူမ စောက်ဖုတ်အုံကြီးက အစွမ်းကုန် ဖောင်းကား တင်းမာလာပြီး အရည်ကြည်လေးတွေ တစစ်စစ်စိမ့်ထွက်နေပြီဆိုတာ သတိ ထားမိလိုက်သည်။ ဒေါ်အေးသက်မာဘာမှမစဉ်းစားနေတော့ပေ။ သူမ၏ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ပြီး ထမီကိုခါးဆီသို့ လိပ်တင်ကာ ဖိုးဇော်၏ ကိုယ်လုံးကြီးပေါ်သို့ ကားယားခွဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလိုက်သည်။
ထို့နောက် သူမစုပ်ယူထားသဖြင့် တံတွေးများဖြင့် ရွှဲစိုနေသောလီးတန်ကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲမတ်ထိန်းကိုင်ကာသူမစောက်ဖုတ်ဝသို့တေ့ကာတအိအိ ဖြင့် ဖိထိုင်ချလိုက်တော့သည်။အ….အား….ဟင်း….ရှီး….ကြီးလိုက်တဲ့ လီးကြီး….ပြည့်ကျပ်နေတာပဲ….. ဒေါ်အေးသက်မာနှုတ်မှ တီးတိုးလေးရေရွတ်ငြီးတွားသည်။နှစ်အတော်ကြာကင်းကွာပြတ်လပ် နေတဲ့အရသာကို ဒေါ်အေးသက်မာတစ်ယောက် ထိတွေ့ခံစားလိုက်ရသည်။ လီးရဲ့အရသာကြောင့် အသွေးအသားရမက်ဆန္ဒတွေက အရှိန်အ ဟုန်ပြင်းစွာထကြွသောင်းကျန်းနေလေပြီ။
ကာမရမက်စိတ် ကြောင့်ဘာကိုမှမစဉ်းစားနိုင်တော့လောက်အောင် ဖြစ်သွား သည်။ ဒေါ်အေးသက်မာ ဖိုးဇော် လီးတန်ကြီးပေါ်ခွထိုင်ပြီး ဖင်ဆုံကြီးကို ကြွကြွတင်ကာ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဖိဆောင့်လိုးချပစ် လိုက်သည်။ “ ပြွတ်….ဗြစ်…..ဗြစ်….ဖွတ်.ဖတ်…ဖတ်….ပြွတ်… ဗြစ်….ပလွတ်…. စောက်ဖုတ်ထဲမှ အရည်ကြည်အချို့ကြောင့် လီးတုတ်တုတ်ကြီးက ဝင်တိုင်းထွက်တိုင်း အသံမြည် လာသည်။ အပေါ်မှ ကားယားခွထိုင်ပြီး ဆောင့်ချနေခြင်းကြောင့်လည်း ဒေါ်အေးသက်မာ၏ တင်သား ပုံ့ပုံ့ကြီးနှင့် ဖိုးဇော်၏ ဆီးခုံတို့ ရိုက်ခတ်မိသံတို့ ထွက်ပေါ်လာသည်။ ဖိုးဇော် အိပ်ပျော်နေရာမှ နိုးသွားမည်ကို စိုးရိမ်စိတ်မရှိတော့လောက်အောင်ဒေါ်အေးသက်မာတစ်ယောက် ရမက်စိတ် အရှိန်အဟုန်ဖြင့် အရမ်းဟော့နေပြီဖြစ်သည်။
သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးတန်ကြီး နင့်နင့်နဲနဲဝင်အောင် ဖိဆောင့်ချပြီး စိတ်လွတ်လက်လွတ်ပင် အပေါ်မှ တက်လိုးနေမိသည်။ ဒေါ်အေးသက်မာ တစ်ယောက် စိတ်ထန်ပြီး အပေါ်မှစိတ်တိုင်းကျ ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်းတက်ဆောင့်နေမှတော့ ဖိုးဇော်လည်း အိပ်ပျော်နေရာမှ နိုးရပြီပေါ့။ သူ့ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ခွတက်ထိုင်ပြီး လှုပ်ရှားနေမှုကြောင့် လန့်နိုးသွားသော ဖိုးဇော်မှာ နိုးနိုးချင်း လန့်သွားသေးသည်။ ဒါပေမယ့် သူ့လီးတန်ကြီးဆီမှ နွေးထွေးအိစက်နေသော အတွေ့နှင့် ပွတ်တိုက်မှုအရသာတို့ကို ခံစားလိုက်မိချိန်မှာတော့ဖိုးဇော် သတိ ဝင် လာသည်။ ဒါပေမယ့်လည်း ဖိုးဇော် အသာလေးမှိန်းပြီး နေလိုက်သည်။
ဒီအိမ်ထဲမှာဒေါ်အေးသက်မာနဲ့ သူနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲရှိနေသည်ဆိုတော့ သူ့အပေါ်တက်ခွပြီး ဆောင့်လိုးနေသူမှာ ဒေါ်အေးသက်မာတစ်ယောက်မှ လွဲပြီး တခြားသူမရှိနိုင်။ ခံစားနေရသည့် အရသာကလည်း ကောင်းလွန်းလှသည်မို့ ဖိုးဇော် အရသာခံကာ ငြိမ်နေလိုက်၏။ “ ဖွတ်…ဖတ်….ဗြစ်…ပြွတ်…ဗြစ်…ပလွတ်…ပြွတ်…ဖတ်.အ….အ….ဟင့်….ဟင့်….အ….အီး….ကျွတ်….ရှီး… ကောင်းလိုက်တဲ့ လီးကြီး….ဒေါ်အေးသက်မာ ဖိုးဇော်ရဲ့လီးကို တ တပြီး စိတ်ကြိုက် ဆောင့်ဆောင့်ချပြီး လိုးနေသည်။ ဖိုးဇော်မှာ ဒေါ်အေးသက်မာ၏ ဆောင့်လိုးချက်တွေကို အံတင်းတင်းကြိတ်ပြီး ခံစားနေရသည်။တော်သေးသည်ဟု ဆိုရမည်။မအိပ်ခင်က ဒေါ်အေးသက်မာကိုမှန်းပြီးတစ်ချီပြီးအောင်ဂွင်းတိုက်ထား၍သာ ယခု ဒေါ်အေးသက်မာ၏ ဆောင့်ချက်တွေကို ခံနိုင်ရည်ရှိနေခြင်းဖြစ်သည်ဟုဖိုးဇော်တွေးမိလိုက်သေးသည်။
ဖတ်…ဗြစ်…ဒုတ်….အ….ဟား….ရှီး….လီးက သားအိမ်ကိုတောင် လာထောက်တယ်ကျွတ်.ကျွတ်…..ဖွတ်….ဖတ်.ဟင်း….တစ်ချက်တစ်ချက် ဒေါ်အေးသက်မာ၏ ဆောင့်ချက်က အားပါသွားပြီး အရှိန်ပြင်းသွားရာ သူမ၏ သားအိမ်ကို ဖိုးဇော် လီးဒစ်ကြီးက အရှိန်နှင့်ဝင်ဆောင့်မိသဖြင့် သူမ ဖင်ဆုံကြီးကို နှဲ့ဝိုက်ကာ လှုပ်ရှားရင်း ဖိကြိတ်ပေးပြန်သည်။ ဒေါ်အေးသက်မာ တစ်ကိုယ်လုံး ချွေးတွေရွှဲနေပြီဖြစ်သည်။ မောလည်း မောလာပြီ။ အပေါ်မှ စိတ်ကြိုက်တက်ဆောင့်နေရင်းမှ ပင် နှစ်ချီဆက်တိုက် ပြီးသွားပြီ ဖြစ်၏။ သို့ပေမယ့် ဒေါ်အေးသက်မာတစ်ယောက် အားမရနိုင်သေးချေ။ အားရပါးရ ဖိဆောင့် လိုးချလိုက်၊ လီးကိုစောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိသွင်းထားပြီး နှဲ့ဝိုက်ကာ ဖိကြိတ်လိုးလိုက်ဖြင့် နှစ်အတော်ကြာ ပြတ်လပ်နေသော လီးအရသာကို အတိုးချခံစားလို့နေ၏။
အောက်က ဖိုးဇော် တစ်ယောက် မှာတော့ မရိုးမရွ ဖြစ်နေပြီဖြစ်သည်။ လီးတန်ကြီး တလျှောက် ပူထူကျင်ဆိမ့်ကာ ယားကြွနေ၏။ စိတ်ထဲမှာ အဆက်မပြတ်လှုပ်ရှား လိုးဆော်ချင်စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်လာရသည်။ ဒေါ်အေးသက်မာကို အပေါ်မှဆွဲချကာ ပက်လက်လှန်ပေါင်ဖြဲပြီး တက်ဆော်ပစ်ချင်စိတ်တွေ ဖြစ်လာသည်။ ဒါပေမယ့် ဒီလို အနေအထားမျိုးမှာ ဒေါ်အေးသက်မာတစ်ယောက် ရှက်ရမ်းရမ်းပြီး သူ့ကို ငြင်းဆန်ကာ ရှောင်ဖယ်သွားမှာစိုးရိမ်မိသည်။ နောက်ပိုင်းကျရင် ဒေါ်အေးသက်မာကို ဖိုးဇော် ထပ်ပြီး ပတ်သက်ချင်နေသေးသည်။ ထို့ကြောင့် သူ၏စိတ်ကို မနည်းချိုးနှိမ်ထားလိုက်ရသည်။ ဒေါ်အေးသက်မာက ဖိုးဇော်၏ လီးတန်ကြီး မာတောင်ထောင်မတ်နေသရွေ့ သူမစိတ်ကြိုက် အပေါ်ကတက် ဆောင့်နေမည့်ပုံပေါ်သည်။
ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးချလိုက်၊ ဖိကြိတ်ဆောင့်လိုက်ဖြင့်အစွမ်းကုန် သောင်းကျန်းနေသည်။ ဖိုးဇော် အောက်ကနေ သူ့ခါးကိုမသိမသာ ကော့ကော့တင်၍သာ ပြန်လိုးပေးနေရသည်။ ဒေါ်အေးသက်မာကတော့ သူ့ရမက် ဇောနှင့်သူမို့ မရိပ်မိ။ သူမက ဆောင့်အချ၊ ဖိုးဇော်ကလည်း အောက်မှကော့ကော့တင်ပြီး လိုးအပေးနှင့် အထာကျလာသည်။ဖတ်….ဖတ်….ပြွတ်….ပလွတ်….ဗြစ်….ပြွတ်…..ဗြစ်….ဖတ်…ပလွတ်….ပြွတ်….ဖွတ်… အင်း…..ဟင်း….အို.ကျွတ်သွားပြီ….တစ်ချီမှာတော့ ဒေါ်အေးသက်မာက အားရပါးရဆောင့်လိုးချရန် ဖင်ဆုံကြီးကို ကြွလိုက်ရာ လီးက စောက်ဖုတ်ထဲမှ ကျွတ်ထွက်သွားသည်။ ဒေါ်အေးသက်မာက စိတ်တိုသလိုရေရွတ်ရင်း လီးကို အငမ်းမရလက်ဖြင့်ပြန်ဆွဲယူကာ စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ပြီး ပြန်ထိုင်ချသည်။
ဖိုးဇော်၏ လီးတန်ကြီးနှင့် ဆီးခုံပေါင်သားတို့ တဝိုက်တွင် ဒေါ်အေးသက်မာ၏ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ထွက်ထားသော စောက်ရည်များဖြင့် ရွှဲစိုနေသည်။ “ အင့်….အင့်….ဟင့်….အင့်….ဟင့်….” စောက်ဖုတ်ထဲလီးကို ပြန်သွင်းပြီးသည်နှင့် ဒေါ်အေးသက်မာက လီးအဆုံးထိ အားနှင့် ဖိဆောင့် လိုးချကာ ဖင်ကို ဖိကြိတ်ပြီး ခပ်သွက်သွက်ကြီးကြိတ်လိုးလာသည်။ သူမ နောက်ထပ်တစ်ချီပြီးရန် တာစူနေပေပြီ။ ဒေါ်အေးသက်မာ အပေါ်မှ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဖိကြိတ်ပြီး အဆက်မပြတ်လိုးနေသည့်ဒဏ်ကို ဖိုးဇော် ခံနိုင်ရည်မရှိတော့။ လီးက ထူပူလာသည်။
ထို့ကြောင့် သူ၏ခါးကို ကော့ကော့တင်ရင်းဖြင့် လရည်တွေကို ဒေါ်အေးသက်မာ၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ပန်းထုတ်လိုက်မိတော့သည်။ ဖိုးဇော်၏ လီးထိပ်မှ လရည်များပန်းထွက်လာချိန်တွင် ဒေါ်အေးသက်မာ၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားနံရံများမှ နွေးကနဲခံစား သွားရကာ သူမ၏ သားအိမ်မှ တဆတ်ဆတ်လှုပ်ခါသွားမှုကို မခံစားနိုင်တော့ဘဲ စောက်ရည်တွေကို ညှစ်ထုတ်လိုက်မိလေ တော့သည်။အို….အို….အ…..အဟင့်.အမလေးလေး….ပူနွေးသွားတာပဲ..အ….အ…အိ….အ…. အား..ရှီး….ထွက်….. ထွက်ကုန်ပြီ…..ဟင်း…ဖိုးဇော် မနက်အိပ်ယာနိုးတော့ ညကအကြောင်းကို ပြန်စဉ်းစားနေမိသည်။
ဒေါ်အေးသက်မာကိုစိတ်နဲ့ပြစ်မှားနေမိ သည်မှာ မှန်သော်လည်း တကယ်တန်း ညကတွေ့တော့သူ့ဘက်က ဘာမှ မစွမ်းဆောင်လိုက်ရ။ ဒါကိုတွေးပြီး ဖိုးဇော် မကျေ မနပ်ဖြစ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ဆေးရုံကို ညနေပိုင်းမှ ဂျူတီဝင်ရမှာဖြစ်သည့်အတွက် အိပ်ယာထဲမှ မထသေးဘဲ ဖိုးဇော် တွေးနေ ခြင်းဖြစ်သည်။ ဒေါ်အေးသက်မာကတော့ အလုပ်သွားလောက်ပေပြီ။ ညက ဖိုးဇော် လရည်ထွက်ကာပြီးသွားတော့ ဒေါ်အေးသက်မာလည်း ပြိုင်တူပြီးသွားကာ ဖင်ဆုံကြီးကို ကြွ၍ လီးကိုချွတ်ပြီး ကိုယ်ပေါ်မှဆင်းသည်။
ထို့နောက် ဖိုးဇော်၏ ပုဆိုးကို ပြန်ဖုံးပေးပြီး ကသုတ်ကရိုက်ပြန်ထွက်သွားသည်။ ဖိုးဇော်လည်း အကြောပေါင်းတစ်ထောင် အပီအပြင် ဆိမ့်သွား သည်မို့ မျက်လုံးများမှိတ်ကာ ဇိမ်ခံရင်းနောက်တစ်ကြိမ်ပြန်၍ အိပ်ပျော်သွားခဲ့ရ၏။ ဒေါ်အေးသက်မာက သူ့ထက် အသက်ကြီးပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားနှင့် ရုပ်ရည်က စွဲမက်စရာကောင်းနေ သေးသည်ကို ဖိုးဇော်သိသည်။
ဒီကြားထဲ သူမ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးဆီမှ ရရှိလိုက်သော အတွေ့အထိအရသာကြောင့် ဒေါ်အေးသက်မာကို ဖိုးဇော် ပိုလို့စွဲမိသွားရပြီ။ ရှေ့ဆက်ပြီး ဒေါ်အေးသက်မာထံမှ သူရယူချင်တာတွေ ရှိသေးသောကြောင့် ဖိုးဇော် ဒေါ်အေးသက်မာကို အပိုင်ကိုင် ဝါးနိုင်ဖို့ တွေးနေရခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ အိပ်ယာထဲလှဲနေရတာ ကျောပူလာသဖြင့် ဖိုးဇော် ထထိုင်လိုက်သည်။ ခြင်ထောင်ကိုမ၍ အပြင်ထွက်မည်ဟု ပြင်လိုက်စဉ် မှာပင် ဖိုးဇော်၏ လက်က တစ်စုံတစ်ခုကို သွားစမ်းမိသည်။ “ ဟင်….အတွင်းခံဘောင်းဘီပါလား….ဒါ….အန်တီသက်မာရဲ့ ဘောင်းဘီပဲ….” မိန်းမဝတ်အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဖိုးဇော်ကိုင်ကြည့်ရင်း ရေရွတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက်မှာတော့ ဖိုးဇော် တစ်ယောက် အကြံကောင်းတစ်ခုကို တွေးမိလိုက်လေတော့၏။
ဟား….ဟား….ဟုတ်ပြီ….အကြံရပြီ….တွေ့ကြပြီပေါ့ အန်တီသက်မာရယ်…. ကျနော့် အတွက်တော့ အန်တီသက်မာက “ရေမီးအစုံ” ဖြစ်ရတော့မှာပေါ့ဗျာ…..ဟား….ဟား….ဟယ်….ဖိုးဇော်….နင် ညနေမှဂျူတီဝင်ရမှာ မဟုတ်လား…..ထွက်လာတာ စောလှချည်လား….. ဘာလဲ သမီးတို့ ပြန်လာလို့လား….” ဖိုးဇော် ဂျူတီချိန်မဟုတ်ဘဲ ဆေးရုံသို့အစောကြီးထွက်လာသဖြင့် ဒေါ်အေးသက်မာက အံ့သြတကြီးဖြင့် မေးခွန်း ထုတ်သည်။ ဖိုးဇော်ကိုမြင်တော့ သူမကိုယ်သူမ မလုံတာလည်းပါသည်။ ညကအဖြစ်အပျက်မှာ သူမ၏လုပ်ရပ်ကို ဖိုးဇော် မသိနိုင်ဟု သူမစိတ်ထဲ တွေးထားသည် မဟုတ်လား။
ဖိုးဇော်က သူနာပြုဝတ်စုံဖြင့် တင်းရင်းစွင့်ကား၍တပ်မက်ဖွယ်ကောင်း နေသော ဒေါ်အေးသက်မာကို စူးစူးရဲရဲစိုက်ကြည့်လိုက်ရင်း…..အန်တီသက်မာ အခုအလုပ်အားပြီလား….ကျနော် ပြောစရာရှိလို့အော်….အေး….အားပါတယ်….ပြောလေ…လာ…..ဒီမှာ မပြောချင်ဘူး…ဖိုးဇော် ထိုသို့ပြောပြီး ရှေ့မှလှည့်ထွက်သွားသဖြင့် ဒေါ်အေးသက်မာလည်း ဘုမသိဘမသိဖြင့်ပင် ဖိုးဇော်နောက်သို့ လိုက်လျှောက်လာမိသည်။ ဖိုးဇော် ဦးတည်နေတာက စတိုခန်း…။ဟဲ့… ဖိုးဇော်….စတိုခန်းထဲထိဘာလို့ခေါ်လာတာလဲ…..ဘာပြောစရာရှိလို့လဲ…..ဒေါ်အေးသက်မာ နားမလည်နိုင်စွာဖြင့် မေးသည်။
ဖိုးဇော် ဘာမှပြန်မပြောသေး။ စတိုခန်းတံခါးကို အတွင်းမှ လော့ချပိတ်ပစ်လိုက်သည်။ဘာလုပ်တာလဲ ဖိုးဇော်…..ဘာလို့ တံခါးကို လော့ချလိုက်တာလဲ…..အန်တီသက်မာကို ပြစရာရှိလို့….သူများတွေမြင်သွားရင် မကောင်းဘူးလေ…. ပြောပြောဆိုဆို ဖိုးဇော်က သူ၏ဘောင်းဘီအိတ်ထဲမှ အရာတစ်ခုကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ဟင်….အို…..အဲဒါ….ဟုတ်တယ်လေ….အန်တီသက်မာရဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေ….ညကကျနော်နိုးနေတာ ကြာပြီ….အပေါ်က အန်တီသက်မာ တက်ဆောင့်နေတာ ဖီးလ်ပျက်သွားမှာစိုးလို့ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေတာ….အို…ဟင့်အင်း….ဟင့်အင်း…ဒေါ်အေးသက်မာ ဘာမှပြန်မပြောနိုင်လောက်အောင် ရှက်ရွံ့ဆွံ့အသွားခဲ့ရသည်။
ကျနော့်လီးကိုစုပ်ပေးဗျာ.လီးက တော်တော်တောင်နေပြီ.ဟို..ဟို….ဒီဆေးရုံထဲမှာ မကောင်းပါဘူး ဖိုးဇော်ရယ်….နင်….နင်…ငါ့ကို အိမ်ကျမှ ကြိုက်သလို လုပ်ပါဟာနော် …..ငါ….တကယ်တောင်းပန်ပါတယ်ဟာ….” ဒေါ်အေးသက်မာ အကြောက်အကန်ပုံစံဖြင့် တောင်းပန်သည်။ ဟုတ်သည်လေ။ ဒီဆေးရုံမှာ သူမက လုပ်သက်ရင့် သူနာပြုဆရာမကြီးမဟုတ်လား။ မတော်လို့ တစ်ယောက်ယောက်တွေ့သွားရင် သူမရဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာတွေ အကုန်မြောင်းထဲ ရောက်သွားမည့်အဖြစ်။သေချာလား…..အိမ်ကျရင် အန်တီသက်မာကို ကျနော် ကြိုက်သလိုလုပ်ရမယ်ဆိုတာ တကယ် ပြောတာလား…
တကယ်ပါဟယ်….တကယ်ပါ….ဒီမှာတော့ မသင့်တော်ပါဘူး ဖိုးဇော်ရယ်….နော်….ငါ ကြောက်လို့ပါ…အိမ်မှာ အန်တီသက်မာရဲ့ သမီးလင်မယား ပြန်ရောက်လာရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲငါ သူတို့ကို သမီးရဲ့ ယောက္ခမအိမ်မှာ သွားနေခိုင်းထားပါ့မယ်….ဖိုးဇော်ရယ် နင့်ဟာကြီးကို မြန်မြန်ပြန်သိမ်းပြီး ဘောင်းဘီပြန်ဝတ်ပါဟာ…..တော်ကြာ တစ်ယောက်ယောက်မြင်သွားရင် ဒုက္ခပဲ….ဒေါ်အေးသက်မာက ဖိုးဇော်ရဲ့ လီးတန်ကြီးကို မျက်လုံးဝေ့ကြည့်ရင်း ပြောသည်။
ကောင်းပြီ….အန်တီသက်မာ ကတိတည်ပါစေ….ကျနော် ဒီနေ့ညခွင့်တင်ပြီး အိမ်ပြန်လာမယ်…. ညကျရင် ကျနော့် စိတ်တိုင်းကျ လိုက်လျောရမှာနော်…..လောလောဆယ်တော့ ဒီဘောင်းဘီလေးကိုကျနော် သိမ်းထားလိုက်အုံးမယ်. …ဟာ….နင် အဲ့ဒါကြီးကို ဘောင်းဘီအိတ်ထဲထည့်ပြီး လျှောက်သွားမနေပါနဲ့….ငါ့ကို ပြန်ပေးလိုက်ပါ…..ဘယ်သူမှ မမြင်ပါဘူး….ညကျရင် တွေ့မှပြန်ပေးမယ်….” ဖိုးဇော် ပြုံးစိစိဖြင့်ပြောရင်း ဘောင်းဘီကို ပြန်ဆွဲတင်ကာ ဝတ်သည်။ ဒါပေမယ့် လီးတန်ကြီးက ဘောင်းဘီထဲ ဖုထစ်ကာ အနေရခက်နေ၏။ကျနော့် လီးက တော်တော်ကို မာန်ထနေတာဗျ….နည်းနည်းစိတ်ကျေနပ်သွားအောင်လုပ်ပေးဗျာ.ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ….တစ်ချက် နှစ်ချက်လောက် ပါးစပ်နဲ့စုပ်ပေးဗျာ….” ဖိုးဇော်က လီးကို ဘောင်းဘီဇစ်ပေါက်မှ ပြန်ထုတ်ရင်း ငေါ့ကနဲ ငေါ့ကနဲ လှုပ်ပြရင်း အထွန့်တက် ပြန်သည်။
လီးတန်ကြီး ငေါ့ကနဲ ဆတ်ကနဲ တောင်ပြနေတာကိုမြင်တော့ ဒေါ်အေးသက်မာ တစ်ယောက် ရင်ဖိုစိတ်ကြွသွားပုံရသည်။ ဖိုးဇော်ကို မျက်စောင်းလေး ခဲရင်း…. “ နင် တော်တော်ဆိုးတာပဲ ဖိုးဇော်ရယ်…..ညကျ အိမ်ပြန်ရင် နင်နဲ့တွေ့ရမှာတောင် လန့်လာပြီ…” ငြိုငြင်သလိုလေး ပြောလိုက်ပေမယ့် ဒေါ်အေးသက်မာတစ်ယောက် ဖိုးဇော်၏ ရှေ့တွင် ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်ပြီ ဖြစ်သည်။ ထို့နောက် မတ်ထောင်နေသော လီးတန်ကြီးကို လက်ဖြင့် အောက်သို့ ဆွဲချသည်။ ဖိုးဇော်က လီးကို တင်းခံထား သည်။လီးတန်ကြီး၏ မာကျောမှုနဲ့ အကြောသန်မှုကို ခံစားမိလိုက်သော ဒေါ်အေးသက်မာတစ်ယောက် ရင်ထဲလှိုက်ဖိုသွားရ ကာ နှုတ်ခမ်းအစုံကိုဟ၍ လီးကို ပါးစပ်ထဲ ငုံကာစုပ်ယူလိုက်မိလေတော့သည်။
ပြွတ်….ပြွတ်….အား….ရှီး….”တစ်ချက် နှစ်ချက်လို့ ဖိုးဇော်ပြောပေမယ့် တစ်မိနစ်လောက်ကြာသွားသည်။ ဒေါ်အေးသက်မာ မျက်လုံးလေးစုံမှိတ် ကာ လီးကို ယုယကြင်နာစွာစုပ်ပေးနေသည်။ “ ကဲ…တော်ပြီ…..ကျနော် ခွင့်သွားတင်လိုက်အုံးမယ်…ဖိုးဇော် ဘောင်းဘီထဲ လီးကိုပြန်သွင်းယူလိုက်ပြီး ဒေါ်အေးသက်မာ၏ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲယူမကာ မတ်တပ်ရပ်စေ လိုက်သည်။ ဒေါ်အေးသက်မာက လီးစုပ်ပေးလိုက်ရသဖြင့် သူမပါးစပ်တွင် အနည်းငယ်ပေကျံသွားသော တံတွေးများကို လျှာ ဖြင့်သပ်လိုက်သည်။ “ မမ အရင်ထွက်နှင့်….”ဖိုးဇော်က ဒေါ်အေးသက်မာကို “ မမ ” ဟု ပြောင်းလဲခေါ်ဝေါ်လိုက်သည်။ ဒေါ်အေးသက်မာ ဘဝင်ခိုက်သွားသည်။ နှုတ်ခမ်းလေးတွေ ပြုံးယောင်သမ်းကာ တွန့်ကွေးသွားသည်။
ဖိုးဇော်ကိုကျောခိုင်း၍လှည့်ထွက်မည့်ဟန်ပြင်လိုက်စဉ်…ဖြန်း.အ….ဟင့်.. ဖိုးဇော်က နောက်ကနေ ဒေါ်အေးသက်မာ၏ ကားအယ်နေသော ဖင်သားလုံးလုံးတစ်တစ်ကြီးကို လက်ဝါးဖြင့် လှမ်းရိုက်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဒေါ်အေးသက်မာက နောက်သို့ သမင်လည်ပြန်လေးလှည့်ကြည့်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးကိုက် သည်။ ထို့နောက်….ညကျမှစိတ်ကြိုက်လုပ်ပါ မောင်ရယ်…. ဟုပြောရင်း ကားစွင့်လုံးတစ်နေသော ဖင်ဆုံကြီးကို လှုပ်ခါလျှောက် သွားလေရာ ဖိုးဇော်တစ်ယောက် သဘောခွေ့သွားတော့သည်။
Zawgyi
ေရမီးအစုံ
အင္း…..ဟင္း…..ဟင္း….အင္း……ဟင္း..ဝမ္းေခါင္းထဲမွ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲညီးညဴသံႀကီးကို ၾကားလိုက္ရေသာေၾကာင့္ ဖိုးေဇာ္ ေက်ာ႐ိုးထဲ စိမ့္ကနဲျဖစ္ကာ ၾကက္သီးေမြးညင္းထသြားရသည္။ အခ်ိန္က ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ေနၿပီ။ ေနရာက ပုဂၢလိကေဆးခန္းအႀကီးစားႀကီးတစ္ခု။ ေဆး႐ုံေဆးခန္းလိုေနရာမွာ ညအခ်ိန္မေတာ္ ညီးညဴသံႀကီးကို အမွတ္မထင္ၾကားလိုက္ရေသာ ဖိုးေဇာ္မွာ ၾကက္သီးေမြးညင္း ထသြားရျခင္းပင္။ ႏိုက္ဂ်ဴတီက်သျဖင့္ တတိယထပ္အခန္းမွ လူနာတစ္ေယာက္ကို ဒရစ္ပုလင္းလဲခ်ိတ္ေပးၿပီး ျပန္အလာတြင္ ဓာတ္ေလွကား ေဘးတစ္ဖက္ရွိ ေလွကားထစ္မ်ားဘက္ဆီမွ ထိုညီးညဴသံႀကီးကို ဖိုးေဇာ္ၾကားလိုက္ရျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ အကူသူနာျပဳရာထူးျဖင့္ထိုပုဂၢလိကအထပ္ျမင့္ ေဆးခန္းႀကီးမွာအလုပ္လုပ္ေနေသာ ဖိုးေဇာ္မွာ လုပ္သက္ ႏွစ္ ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာခဲ့သည့္တေလ်ာက္ ထိုသို႔ အခ်ိန္မေတာ္ ညီးညဴသံႀကီးကို ပထမဆုံးစၿပီး ၾကားလိုက္ရသျဖင့္ စိတ္ဝင္စားစိတ္က တစ္ဖက္၊ ထိတ္လန႔္စိတ္က တစ္ဖက္ျဖင့္ ထိုညီးညဴသံ ၾကားရာဆီသို႔ဦးတည္ေလွ်ာက္လာမိသည္။
ဓာတ္ေလွကားေဘးရွိ ပုံမွန္ေလွကားထစ္မ်ားအတိုင္း ဖိုးေဇာ္ ေျခသံတိုးတိတ္စြာ ဆင္းေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ ေလွကားတစ္ထစ္၊ ႏွစ္ထစ္၊ သုံးထစ္မွ သည္ ေလွကားတစ္ေကြ႕ဆီသို႔ဖိုးေဇာ္ေရာက္လာသည္။အင္း…..ဟင္း…..ဟင္း…..” ညီးညဴသံကို ျပတ္ျပတ္သားသားထပ္မံၾကားလိုက္ရသည္။ ဖိုးေဇာ္ ေခြၽးသီးေခြၽးေပါက္မ်ား က်ေအာင္ပင္ ထိတ္လန႔္ သြားရျပန္၏။ ဒါေပမယ့္ သိခ်င္၊ ျမင္ခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ ေရွ႕သို႔ဆက္ ဆင္း လာမိျပန္သည္။ ေနာက္ထပ္ေလွကားအေကြ႕တစ္ခုသို႔ အေရာက္တြင္ေတာ့ ဖိုးေဇာ္ ျမင္ကြင္းတစ္ခုကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္ေတြ႕လိုက္ရသည္။ အစြယ္ေဖြးေဖြး ဆံပင္ဖားလ်ားခ်ထား ၿပီး ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ သ႑ာန္တစ္ခုကို ျမင္ရေလမလားဟု ထင္ခဲ့မိေသာဖိုးေဇာ္မွာ သူျမင္ေတြ႕လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္း ေၾကာင့္ အံ့ၾသသြားခဲ့ရသည္။ သူ၏ ေရွ႕ေလွကားေထာင့္ခ်ိဳးၾကမ္းျပင္ထက္တြင္ နံရံကိုေက်ာမွီထားကာ လူးလြန႔္ညီးတြားေနေသာမိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေလာကႀကီးကိုေမ့ကာ ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနေသာ လူငယ္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္တို႔ သဘာဝရဲ႕ အႏူးအညံ့ အညင္သာဆုံးေသာ အရသာတစ္ခုကို ဖန္တီးစားသုံးေနၾကျခင္းပင္ျဖစ္ေလသည္။
ပတ္ဝန္းက်င္ကို လုံးဝလ်စ္လ်ဴရႈထားၾကေသာ စုံတြဲက ကာမဆိုေသာ အရသာႏြံမွာ ေမ်ာခ်င္တိုင္း ေမ်ာေနၾက သည္။ ဖိုးေဇာ္မွာ ယခုမွပင္ သူၾကားခဲ့ရေသာ ညီးညဴသံ၏ ျဖစ္တည္ရာကို ျပတ္သားရွင္းလင္းစြာ ျမင္ေတြ႕ၾကားသိခြင့္ရၿပီျဖစ္ ၏။ ေကာင္မေလးထံမွ မခ်င့္မရဲညီးတြားသံက ဖိုးေဇာ္ကို အစက ထိတ္လန႔္ေစခဲ့ေပမယ့္ ယခုေတာ့ ရင္ဖိုစိတ္လႈပ္ရွားေစရ သည္။ ေလွကားေထာင့္မွာ မီးေခ်ာင္းေကြးေလးတစ္ေခ်ာင္း တပ္ဆင္ထားျခင္းေၾကာင့္ ကာမႏြံထဲနစ္ေမ်ာေနၾကေသာ စုံတြဲကို ဖိုးေဇာ္အတိုင္းသားျမင္ေနရသည္။ ေကာင္မေလးက အခန္း(၂၀၇)မွ အဘြားအိုကို လူနာေစာင့္ေပး ေနေသာ အိမ္ေဖာ္ ေကာင္မေလးမွန္း ဖိုးေဇာ္ ျမင္ျမင္ခ်င္းမွတ္မိလိုက္သည္။ ေကာင္ေလးကိုေတာ့ ဖိုးေဇာ္မျမင္ဖူး။ အခန္းနီးနားက လူနာေစာင့္ လူငယ္အခ်င္းခ်င္း ျမင္ၾကေတြ႕ၾက ခ်စ္ၾကႀကိဳက္ၾကဟန္ တူေလသည္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္လူငယ္စုံတြဲရဲ႕ ကာမဆက္ဆံဖို႔ စိုင္းျပင္းေနၾကပုံက ဖိုးေဇာ္ကို တစ္မ်ိဳးေတာ့ စိတ္လႈပ္ရွားေစရ သည္။ အထိအေတြ႕၊ စိတ္ခံစားခ်က္တို႔ အထူးျပင္းထန္ ခံစားလြယ္ေသာအ႐ြယ္မို႔ ကာမဆက္ဆံၾကခ်ိန္၌လည္း ညင္သာႏူးညံ့ မႈ၊ ၾကင္နာမႈမ်ားရွိေနၾကသည္။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အသားခ်င္း၊ ခႏၶာကိုယ္ခ်င္း၊ လိင္အဂၤါခ်င္း ထိေတြ႕ႏိုင္သမွ် ထိေတြ႕ထားၾကၿပီး အဆက္မျပတ္၊ အငမ္းမရ လႈပ္ရွားလိုးေဆာ္ေနၾက၏။
အီး…..အင္း…..ဟင္း..ဟင္း…လုပ္…..လုပ္…..သြက္သြက္လုပ္ပါ အကိုရယ္…အ… ဟင့္…..အ…. .ျမန္ျမန္…..အ….အိ….အ… အေမေရ….အ..အီး….ဟင္းေကာင္မေလးမွာသူမ၏ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုျပတ္ထြက္လုမတတ္ကိုက္ကာ ေကာင္ေလး၏ ေဆာင့္လိုး၊ ႀကိတ္လိုး ေနမႈကို လူးပ်ံေနေအာင္ခံရင္း ကာမဆႏၵေတြ အဆုံးစြန္ေရာက္ရွိသြားပုံရ၏။ ေကာင္မေလး တဆတ္ဆတ္ခါ၍ ၿပီးသြားသည့္ ခဏမွာပင္ ေကာင္ေလးကလည္း တအီးအီး တအားအားျဖင့္ ႀကိတ္ေအာ္ရင္းဖင္ႀကီးတလႈပ္လႈပ္ျဖင့္ ေကာင္မေလးေပၚဖိ ေမွာက္ကာၿငိမ္သက္ သြားသည္။ ေလွကားေကြ႕အကြယ္မွာ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနမိေသာ ဖိုးေဇာ္တစ္ေယာက္ အခုမွသတိျပန္ဝင္ လာသည္။ ကာမစိတ္ခ်စ္စိတ္မႊန္ေနၾကေသာစုံတြဲကေတာ့ ေဆး႐ုံကို တည္းခိုခန္းဟု မွတ္ထင္ထားသည္လား မသိ။ ဖိုးေဇာ္ ေျခသံဖြဖြနင္းၿပီး အေပၚျပန္တက္ကာ ဓာတ္ေလွကားျဖင့္ ေအာက္ထပ္သို႔ ျပန္ဆင္းလာခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ လူနာေစာင့္တန္း လ်ားမွာ ခဏဝင္လွဲၿပီး စာအုပ္တစ္အုပ္ျဖင့္ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနလိုက္သည္။
အေရးေပၚလူနာတို႔၊ ေဆး႐ုံမွ ထူးျခားျဖစ္စဥ္တို႔လည္းမရွိသျဖင့္ဖိုးေဇာ္ ေအးေအးသက္သာျဖင့္ပင္ ထိုတစ္ညကို ကုန္လြန္ျဖတ္သန္းခဲ့သည္။ ဒါေပမယ့္ မ်က္ဝါးထင္ထင္ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရေသာ ခ်စ္ရည္လူးပြဲက ဖိုးေဇာ္၏အာ႐ုံထဲတြင္ ရစ္ဝဲလည္ လည္ျဖစ္ေနေလရာ မ႐ိုးမ႐ြထႂကြလာေသာ စိတ္ဆႏၵတို႔ကို မနည္းပင္ထိန္းခ်ဳပ္ေနခဲ့ရ၏။ ဖိုးေဇာ္တစ္ေယာက္ သက္ျပင္း အခါခါခ်ရင္းျဖင့္ပင္ ႏိုက္ဂ်ဴတီ ညတစ္ညကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရပါေတာ့၏။ “ဖိုးေဇာ္ေရ….စတိုခန္းထဲမွာ ထိုးေဆးပုံးေတြရွိတယ္ အဲ့ဒါစာရင္းသြားလုပ္ထားလိုက္….မနက္ျဖန္ကုမၸဏီက ေဆးအဝင္ေရာက္လာမွာ…..ဟုတ္ကဲ့ ေဒါက္တာ…” ေဒါက္တာဝင္းေမာင္ ခိုင္းသျဖင့္ ဖိုးေဇာ္ စတိုခန္းထဲ ဝင္လာခဲ့သည္။ စတိုခန္းေခ်ာင္က်က်ဘက္တြင္ ရွိေနေသာ ထိုးေဆးပုံးေတြကို ဖိုးေဇာ္ စစ္ေဆးေနလိုက္သည္။
ထိုစဥ္မွာပင္ အခန္းထဲသို႔ လူဝင္လာသံ ႏွင့္အတူ စကားေျပာသံကိုပါ ဖိုးေဇာ္ၾကားလိုက္ရသည္။ “ ေမာင္…ရွင္းျပမယ္ သဇင္….” အို….ဘာမွ ရွင္းျပမေနပါနဲ႔….မဟုတ္ေသးဘူး သဇင္….ဒီကိစၥ သဇင္သက္သက္ အထင္လြဲေနတာ…..စားေသာက္ဆိုင္ထဲကို ႏွစ္ေယာက္အတူတူ တြဲဝင္သြားတာကို သဇင့္မ်က္လုံးနဲ႔ ေသခ်ာ ျမင္ခဲ့တာပါ….. ဒါေတာင္ ျငင္းခ်င္ေသးလား…..အဲ့ဒါ ပါရဂူႀကီးက စားစရာဝယ္ခိုင္းလို႔ သြားဝယ္ေပးတာ….ေမာင္နဲ႔ ေမမီက ပါရဂူႀကီး လက္ေအာက္မွာ အနီးကပ္ သင္ၾကားေနရတဲ့သူေတြဆိုေတာ့အတူသြား အတူလာတာကလြဲၿပီး ဘာမွပတ္သက္မႈမရွိဘူး သဇင္ေမာင္
တကယ္ေျပာတာလားတကယ္ပါ သဇင္ရယ္…..ေမာင့္ကို ယုံစမ္းပါအို….ဟင့္အင္း….အြန႔္… ဟြန႔္….ဟြန္း….စကားအေျခအတင္ေျပာေနရာမွ ႐ုတ္တရက္ အသံအေနအထားေျပာင္းလဲသြားၿပီး ထူးဆန္းစြာ အသံတိတ္သြား သျဖင့္ ဖိုးေဇာ္ ေဆးပုံးေတြကို ကြယ္ကာ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္။ အလုပ္သင္ ဆရာဝန္ ရဲထက္ႏွင့္ ေဆး႐ုံမွ အႀကီးတန္း သူနာျပဳဆရာမေလး သဇင္မိုးတို႔ျဖစ္ေန၏။ သဝန္တိုမႈ ျပႆနာကို ႏွစ္ဦးသား လူရွင္းေသာအခန္းထဲမွာ ဘယ္သူမွ မရွိဘူး အထင္ႏွင့္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လာေရာက္ေျဖရွင္းေနၾကျခင္းပင္။ သူတို႔ဆီမွ အသံတိတ္သြားျခင္းမွာ အသံမထြက္ႏိုင္ေသး၍ ျဖစ္ေၾကာင္း ဖိုးေဇာ္ မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္ေတြ႕လိုက္ရ၏။ ဆရာဝန္ေလး ရဲထက္က သဇင္မိုး၏ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို မဟႏိုင္ေအာင္ သူ၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားျဖင့္ ဖိကပ္ ႏႈတ္ပိတ္ထား ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
သဇင္မိုး၏ ခႏၶာကိုယ္က်စ္က်စ္ေလးကို ရဲထက္က ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲ ေပြ႕ဖက္ထားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေတြကို မက္မက္ ေမာေမာ အာသာျပင္းျပင္းျဖင့္ စုပ္ယူနမ္းေနတာျဖစ္၏။ ခ်စ္သူ အထင္လြဲစိတ္ေကာက္မႈကို အထိအေတြ႕မ်ားျဖင့္ ဖမ္းစားကာ ေျဖရွင္းေနေသာ ဆရာဝန္ေလးရဲထက္၏ ပညာစြမ္းကို ဖိုးေဇာ္ ေလးစားသြားရသည္။ သဇင္မိုး ခမ်ာ သူမတစ္ကိုယ္လုံး ရဲထက္၏ ရင္ခြင္ထဲတြင္ တစ္ကိုယ္လုံးျပားကပ္ေနေအာင္ ေရာက္ကာ ေမးေလး ေမာ့၍ ႏႈတ္ခမ္းကို စုပ္နမ္းျခင္းခံေနရွာသည္။ တေျဖးေျဖးနဲ႔ သဇင္မိုး၏ သြယ္ေပ်ာင္းေသာလက္ေလးက ရဲထက္၏ ေက်ာျပင္ ႀကီးကို ျပန္လည္သိုင္းဖက္လာ၏။ အသံတိတ္ေခ်ာ့ျမဴမႈ အေတြ႕အထိေအာက္တြင္ သဇင္မိုးတစ္ေယာက္ ေပ်ာ့က်သာယာ သြားပုံရသည္။ အထင္လြဲစိတ္ေကာက္မႈတို႔ ကြယ္ေပ်ာက္သြားပုံရ၏။
ႏွစ္ဦးသား မက္မက္ေမာေမာဖက္တြယ္ နမ္းစုပ္၍ အားရ သြားေတာ့မွ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းဖယ္ခြာကာ အသက္ကို အငမ္းမရရႈရႈိက္ေနၾကသည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးကိုၾကည့္ၿပီး ဖိုးေဇာ္လည္း အသက္ရႈမဝႏိုင္ ျဖစ္ေနရသည္။ “ ေမာင္….သဇင့္ကို ေက်ာရ႐ုံ ႀကံသြားမွာလားဟင္ ”ခုနက ေဒါင္းတီေမာင္းတီနဲ႔ ရန္ေတြ႕ေနေလခဲ့ေသာ သဇင္မိုး၏ေလသံခုေတာ့ အသနားခံေနသည့္ ဟန္။ “ ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲ သဇင္ရယ္…..ေမာင့္ရင္ထဲမွာ သဇင္တစ္ေယာက္ထဲ ရွိတာပါ….ဒီေန႔ သဇင္ ညေန ဂ်ဴတီထြက္ရမွာမဟုတ္လား…..အိမ္ကို ႏိုက္ဂ်ဴတီဆက္ဝင္ရမယ္ဆိုၿပီး ဖုန္းဆက္ထားလိုက္ေနာ္…..ေမာင္တို႔ ဒီေန႔ အခ်စ္ နိဗၺာန္ဘုံေလးဆီ သြားၾကမယ္ေလ…..ဟြန္း….ေမာင္ေနာ္……အၿမဲတမ္း အဲ့လိုႀကီးပဲသဇင္ရယ္…
သဇင္နဲ႔မေတြ႕ရတာ သုံးရက္ရွိေနၿပီေလ…ေနာ္….သဇင့္ အိမ္ကို ဖုန္းဆက္လိုက္ေနာ္…..” ရဲထက္က သဇင္မိုး၏ ခါးေလးကို ဆြဲယူေပြ႕ဖက္ကာ ေယာက္်ားႀကီးတန္မဲ့ ခြၽဲေနသည္။ လက္ကလည္း အၿငိမ္မေန။ သဇင္မိုး၏ ခႏၶာကိုယ္ကို အစုန္အဆန္ပြတ္သပ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ေပးေနသည္။ သူနာျပဳဆရာမေလး သဇင္မိုးမွာလည္း ျငင္းဆန္ခ်င္စိတ္ရွိပုံမေပၚ။ မ်က္ေစာင္းလွလွေလး တစ္ခ်က္ ထိုးလိုက္ရင္း ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္ကို ဖိုးေဇာ္ ျမင္ေတြ႕လိုက္ရ ေတာ့၏။
အႀကီးတန္း သူနာျပဳဆရာမေလး သဇင္မိုးတစ္ေယာက္ေတာ့ ဒီေန႔ညေနဂ်ဴတီထြက္ၿပီးခ်ိန္မွာ ဆရာဝန္ေလး ရဲထက္ နဲ႔အတူ အခ်စ္နိဗၺာန္လို႔ သူတို႔ေခၚတဲ့ ေနရာေလးမွာ သူမ၏အေသြးအသားေတြကို ေပးဆပ္ရဦးေတာ့မည္ဆိုတာ ဖိုးေဇာ္ ေတြးမိလိုက္ပါေတာ့၏။ ဖိုးေဇာ္ ဒီေဆး႐ုံႀကီးမွာအလုပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ကာလတေလ်ာက္ ေဆး႐ုံထဲမွ အရႈပ္ထုတ္ ဇာတ္လမ္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ျမင္ေတြ႕ၾကားသိခဲ့ရသည္။ ပုထုဇဥ္လူသားတိုင္းက တဏွာရမက္နဲ႔ ကင္းလြတ္ၾကတာမဟုတ္ေတာ့ ပုံစံအမ်ိဳး မ်ိဳး၊ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ပတ္သက္ဆက္ႏြယ္ ေဖာက္ျပန္ ေနၾကသည္။ ဖိုးေဇာ္မွာလည္း ပုထုဇဥ္လူသားတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္မို႔ တဏွာရမက္ေတြ အထူး လႊမ္းၿခဳံေနသည့္ ထိုေဆး႐ုံႀကီးထဲမွာ ပါဝင္ပတ္သက္ေနရသည္ျဖစ္၏။
ဖိုးေဇာ္က အသက္(၂၅)ႏွစ္နီးပါး၊ လူေကာင္ထြားထြား၊ ကရင္ဗမာတစ္ေယာက္မို႔ ႐ုပ္ရည္ ခပ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဖိုးေဇာ္ကို မ်က္စိက်ႏွစ္သက္ေနတဲ့ မိန္းမပ်ိဳေလးေတြရွိသည္။ သူနာျပဳနာ့စ္မေလးေတြ၊ သူနာျပဳမမႀကီးေတြ အခ်ိဳ႕က ဖိုးေဇာ္ကို အေရးေပးဆက္ဆံတတ္ၾကသည္။ ဖိုးေဇာ္က ေဆာ္ၾကည္ဘဲ ဆိုပါေတာ့။ ဖိုးေဇာ္က နယ္မွလာတာျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေနထိုင္စရာ အခက္အခဲ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေဆး႐ုံမွာ အလုပ္စဝင္ၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ ဖိုးေဇာ္ေနထိုင္စရာေနရာအတြက္ အဆင္ေျပသြားခဲ့ရ၏။ သူနာျပဳအဖြဲ႕မႉး ေဒၚေအးသက္မာ၏ အိမ္တြင္ ဖိုးေဇာ္ေနခြင့္ရခဲ့သည္။ ေဒၚေအးသက္မာက ဖိုးေဇာ္မိဘေတြႏွင့္ ရပ္ေဆြရပ္မ်ိဳး သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ဖိုးေဇာ္ကို ေနထိုင္ခြင့္ေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ေဒၚေအးသက္မာမွာ အသက္(၃၉)ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္ေသာ တစ္ခုလပ္ကေလးတစ္ေယာက္အေမျဖစ္သည္။ ဖိုးေဇာ္က ထိုအိမ္တြင္တူလိုသားလိုေနထိုင္ရသည္။ ေဒၚေအးသက္မာ၏ သမီးျဖစ္သူက အိမ္ေထာင္သည္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ထိုအိမ္ မွာပင္ အတူေနထိုင္သည္။ ဒါေပမယ့္လည္း ဖိုးေဇာ္အတြက္ အေနအထိုင္မက်ဥ္းက်ပ္ခဲ့။ ေဆး႐ုံမွာ အခ်ိန္ျပည့္နီးပါး လုပ္ကိုင္ ေနရသူမို႔ အိမ္ကို အိပ္စက္အနားယူ႐ုံသာ လာတတ္သည္ျဖစ္ရာ ဖိုးေဇာ္အတြက္ အဆင္ေျပေနခဲ့သည္။ ေျပာခဲ့သလိုပဲ ဖိုးေဇာ္တစ္ေယာက္လည္း ေဆး႐ုံထဲက အရႈပ္ဇာတ္လမ္းေတြထဲမွာ ပါဝင္ပတ္သက္ေနခဲ့သည္။
ဖိုးေဇာ္ႏွင့္ ပတ္သက္ေနသူကေတာ့ေဒၚေအးသက္မာမွာအသက္(၃၉)ႏွစ္ဝန္းက်င္ကေလးတစ္ေယာက္အေမ တစ္ခုလပ္ျဖစ္ေပမယ့္ အေတာ္ေလးႏုပ်ိဳ ေနေသးသည္။ သူနာျပဳဝတ္စုံဝတ္ထားလွ်င္ စြင့္ကားေသာ တင္သားလုံးလုံးႀကီးမ်ား၊ ေသးက်ဥ္ေသာခါးႏွင့္ မို႔ေမာက္ႂကြတက္ ေနေသာ ေ႐ႊရင္အစုံကတပ္မက္ဖြယ္အတိျဖစ္ေနေသးသည္။ ေဒၚေအးသက္မာကိုအေခ်ာင္ႏႈိက္ခ်င္ေနသည့္ ေဆး႐ုံမွ ဆရာဝန္၊ ပါရဂူႀကီးေတြ ဒုနဲ႔ေဒး။ သို႔ေပမယ့္ ေဒၚေအးသက္မာက ခဲမွန္ခဲ့ဖူးေသာ စာသူငယ္ပမာ ခံစားေနရသည္။ သူမႏွင့္ ကြဲ သြားခဲ့ေသာ ေယာက္်ားက သူမထက္ အသက္ႀကီးသည္။ ဇီဇာေၾကာင္သည္။
သဝန္တို အူတိုၿပီး ဟိုလူနဲ႔သမုတ္၊ ဒီလူနဲ႔ သမုတ္ စြပ္စြဲေျပာဆိုျပႆနာရွာသည္။ အစကေတာ့ သူမကိုခ်စ္၍ သဝန္တိုျခင္းဟု ေဒၚေအးသက္မာဘက္မွ နားလည္ေပး ႏိုင္ခဲ့ပါေသးသည္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ထက္ အသက္ငယ္တဲ့ မိန္းမကို ပိုင္ဆိုင္ထားၿပီး ေလာကဓမၼတာ ကာမဆႏၵေတြကို အျပည့္ အဝ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေတာ့သည့္ လင္အို၊ လင္ညစ္၊လင္ျပႆနာတုံးႀကီးကို ၾကာလာေတာ့ စိတ္ပ်က္လာရသည္။ သည္းမခံ ႏိုင္ ျဖစ္လာသည္။ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ဦးသား သေဘာထားျခင္း မတိုက္ဆိုင္၊ညႇိႏႈိင္းနားလည္ေပးႏိုင္ျခင္းမရွိၾကေတာ့သျဖင့္ ကြဲၾက ရေတာ့သည္။
ထိုအေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ေဒၚေအးသက္မာက ကိုယ့္ထက္အသက္ႀကီးတဲ့ေယာက္်ားေတြကို စိတ္မဝင္စားရဲ ေတာ့။ ရင္မခုန္ရဲေတာ့။အဲဒီမွာသူမ၏အျမင္အာ႐ုံ၊ အေတြးအာ႐ုံေတြထဲမွာ ဖိုးေဇာ္ကို ျမင္ေတြ႕လာသည္။ ေတြးမိလာသည္။ ဖိုးေဇာ္က လူပုံေျဖာင့္ေျဖာင့္၊ခႏၶာကိုယ္ ေတာင့္ေတာင့္ တင္းတင္းနဲ႔ ဆိုေတာ့ တူလိုသားလိုေျပာဆိုေနထိုင္ေနရင္းမွပင္ ေဒၚေအးသက္မာ စိတ္ထဲ စိုးမိုးလာသည္။ ျမင္ပါေတြ႕ပါမ်ားလာေတာ့ သူမကို ဒိန္းတလိန္းနတ္ဖမ္းစားသြားေတာ့သည္။ ဖိုးေဇာ္ကို တပ္မက္စိတ္မ်ား ထိန္းမရသိမ္းမရျဖစ္လာသည္။ ဖိုးေဇာ္အေပၚယစ္မူးလာသည္။
သို႔ေပမယ့္ ဖိုးေဇာ္က သူမထက္ လည္းအသက္ငယ္ၿပီး အသိမိတ္ေဆြရဲ႕သားတစ္ေယာက္မို႔ ေဒၚေအးသက္မာမွာ သူမ၏ စိတ္ကို ထိန္းသိမ္းခ်ိဳးႏွိမ္ကာ ေနခဲ့ သည္။ အုံ႔ပုန္းစိတ္မ်ား အုံႂကြမလာေအာင္ ထိန္းသိမ္းထားရ၏။ ဒါေပမယ့္ အေၾကာင္းက တိုက္ဆိုင္ေတာ့…..။ဟယ္….ဖိုးေဇာ္….နင္ ဒီညႏိုက္ဂ်ဴတီဝင္ရမယ္ဆိုဟုတ္တယ္….အန္တီသက္မာ…..ဒါေပမယ့္ ကိုတင္ဝင္းက မနက္ျဖန္ သူအျပင္သြားစရာရွိလို႔ဆိုၿပီး က်ေနာ့္ အခ်ိန္နဲ႔ဂ်ဴတီလဲလိုက္လို႔ ျပန္လာတာေအာ္…..ေအး…..ေအး….ဒါဆိုလည္း ေရမိုးခ်ိဳး…..ငါ ထမင္းပြဲျပင္ထားလိုက္မယ္….. အတူတူစားရေအာင္ ဒါနဲ႔ အန္တီ့ သမီးလင္မယားလည္း မျမင္ပါလား….ဘယ္သြားၾကလဲသူ႔ေယာကၡမအိမ္ သြားတယ္ေလ…..အဲ့ဒီမွာ အိပ္မယ္တဲ့….ဒါဆို အန္တီသက္မာကိုတစ္ေယာက္ထဲထားခဲ့ၾကတာေပါ့….ဟုတ္လားအမေလးက်ဳပ္တစ္ေယာက္ထဲလည္းဘာျဖစ္လဲ….
က်ဳပ္ကအဘြားႀကီး ျဖစ္ေနၿပီ…. တစ္ေယာက္ထဲေနလည္း ေၾကာက္စရာမရွိဘူး…..ဘယ္သူမွထိကပါးရိကပါး လာလုပ္မယ့္သူ မရွိဘူး….တစ္ေယာက္ထဲလည္း ေနရဲတယ္….အန္တီသက္မာကို ဘယ္သူက အဘြားႀကီးလို႔ ေျပာတာလဲ….ဒီေလာက္ေခ်ာ ဒီေလာက္လွ ေနေသးတာကို ႐ုပ္ရွင္မင္းသမီး ေမသန္းႏုနဲ႔ နင္လားငါလားပဲ…ဟဲဟဲဟဲ…ေအာင္မယ္….ဖိုးေဇာ္ေနာ္….လာေျမႇာက္မေနနဲ႔ ဖိုးေဇာ္နဲ႔ စကားအျပန္အလွန္ေျပာဆိုေနာက္ေျပာင္ေနရတာကို ေဒၚေအးသက္မာစိတ္ထဲ ဆြတ္ပ်ံ႕ ၾကည္ႏူးလာသည္။
ကဲကိုယ္ေတာ္….ေရခ်ိဳးေတာ့….ၿပီးရင္ထမင္းအတူစားမယ္…ဖိုးေဇာ္ အိပ္ခန္းထဲဝင္သြားေတာ့ ေဒၚေအးသက္မာ သက္ျပင္းေမာႀကီးခ်လိုက္မိသည္။ သူမရဲ႕အုံ႔ပုန္းစိတ္ေတြအုံႂကြလို႔လာေနၿပီ။ ဖိုးေဇာ္ ေရခ်ိဳးရန္ေအာက္ဆင္းသြားေတာ့ ေဒၚေအးသက္မာက ထမင္းပြဲကိုအေသအခ်ာျပင္ဆင္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ အိမ္ေရွ႕တြင္ ခုံတစ္လုံးယူ၍ ထိုင္ၿပီး ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။ ေဒၚေအးသက္မာ ထိုင္လိုက္သည့္ေနရာက အိမ္ေအာက္ရွိ ေရခ်ိဳးကန္ကို အတိုင္းသား ျမင္ႏိုင္သည့္ ေနရာ။ ထိုေနရာမွာက ဖိုးေဇာ္ ေရခ်ိဳးေနသည္။
ဂ်ာနယ္ဖတ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္၍ ေဒၚေအးသက္မာ တစ္ေယာက္ ဖိုးေဇာ္ ေရခ်ိဳးေန သည္ကို တစိမ့္စိမ့္ထိုင္ၾကည့္သည္။ ေယာက္်ားနဲ႔ ကြာၿပီးကတည္းက ဆန႔္က်င္ဘက္လိင္နဲ႔ ကင္းကြာေနတာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ေဒၚေအးသက္မာမွာ သူမ၏ စိတ္ထဲတြင္ တပ္မက္စြဲလန္းေနမိေသာ ေသြးမေတာ္ သားမစပ္ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္၏ ခႏၶာကိုယ္ကို ၾကည့္ျမင္ေနရေတာ့ စိတ္ေတြေဖာက္ျပားလာသည္။ အိမ္တြင္လည္း ႏွစ္ေယာက္ထဲရွိေနသည္ ဆိုေသာ အသိ ေၾကာင့္ ပိုမိုရဲတင္း၍ ရမက္စိတ္တို႔ အုံႂကြလာရသည္။ ဖိုးေဇာ္ေရခ်ိဳးေနတာကို အရသာခံကာတစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ရင္း ေဒၚေအးသက္မာ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက တစစ္စစ္ျဖင့္ ႐ြထလာသည္။
အရည္ၾကည္တခ်ိဳ႕က စိမ့္ထြက္လာသည္။ မရေတာ့ေပ….။ ေဒၚေအးသက္မာတစ္ေယာက္ သူမစိတ္ကို သူမ မႏိုင္ေတာ့။ ဖိုးေဇာ္ကို ဒီည အမိဖမ္းေတာ့မည္ဟု စိတ္ထဲက ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ခ်မိေနေတာ့ေလသည္။ ဖိုးေဇာ္ ေဒၚေအးသက္မာႏွင့္အတူ ထမင္းလက္ဆုံစားလိုက္တာ ေတာ္ေတာ္ေလး စားလို႔ ဝင္သြားသည္။ ဟင္းေတြ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာနဲ႔ စားေကာင္းေအာင္ ျပင္ဆင္ထားျခင္းေၾကာင့္ ဖိုးေဇာ္ အဝႀကိတ္ပစ္လိုက္မိသည္။ ဆူးပုတ္႐ြက္နဲ႔ ၾကက္ဥကို ေရာၿပီး ေၾကာ္ေပးထားသည္။ တို႔စရာအျဖစ္ ငါးပိရည္နဲ႔ဒညင္းသီးလည္း စီစဥ္ေပးထားေသးသည္။ထမင္းၿမိန္စားေကာင္း သည့္ ဟင္းလ်ာမ်ားမို႔ ဖိုးေဇာ္ အေတာ္စားဝင္သြားသည္။
ထမင္းစားၿပီး အခ်ိဳတည္းဖို႔ဟုဆိုကာ ဖီးၾကမ္းငွက္ေပ်ာသီးႏွစ္လုံး ပင္ အဆစ္ေကြၽးလိုက္ေသးသည္။
ထမင္းစားၿပီး အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာ ဖိုးေဇာ္ခဏထိုင္၍ ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ ေကာက္ဖတ္ေနလိုက္ ေသးသည္။ ထိုအေတာအတြင္း ေဒၚေအးသက္မာက အိမ္ေရွ႕ခန္းကို တံျမက္စည္းလွဲလိုက္၊ ဖုန္သုတ္လိုက္ႏွင့္ အလုပ္ရႈပ္ျပ ေနသည္။ ေဒၚေအးသက္မာနဲ႔ ဖိုးေဇာ္က တူလိုသားလိုေနၾကတယ္ဆိုေပမယ့္ ယခုအခ်ိန္လို သိပ္ၿပီး အခ်ိန္ အေတာ္ၾကာ အနီး ကပ္ရွိမေနခဲ့ဖူးေပ။ ဖိုးေဇာ္က ေဆး႐ုံမွာ အခ်ိန္ကုန္ေနတတ္ၿပီး အိမ္ျပန္လာ လွ်င္လည္း ေဒၚေအးသက္မာ၏ သမီးလင္မယား တို႔ရွိေနသျဖင့္ ဖိုးေဇာ္က အခန္းေအာင္းေနသည္က မ်ားသည္။ အိမ္ထဲမွာ ႏွစ္ေယာက္ထဲရွိေနသည္ဆိုေသာ အသိက ဖိုးေဇာ္ စိတ္ထဲသို႔ ေရာက္ရွိလာ သည္။
ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ေဆး႐ုံမွ မုဆိုးဖိုဆရာဝန္ႀကီးေတြ ႀကိတ္ခိုက္ေနေသာ ေဒၚေအးသက္မာကို ဖိုးေဇာ္ ေသေသခ်ာခ်ာသတိထားၾကည့္မိေတာ့သည္။ဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္သည္။ ေဒၚေအးသက္မာက အသက္(၄၀)နားကပ္ေနၿပီဆိုေသာ္လည္း ႏုပ်ိဳသည္ဟုဆိုရမည္။ ေနာက္ၿပီးကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ကလည္း ေတာင့္တင္းေနဆဲပင္။ အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာ သြားလာလႈပ္ရွားေနသည့္ ေဒၚေအးသက္မာ၏ ျပည့္ျပည့္ၿဖိဳးၿဖိဳးေပါင္တံႀကီးမ်ား၊ ကားစြင့္ေနသည့္ ဖင္ဆုံႀကီးႏွစ္မႊာတို႔က နိမ့္ခ်ီျမင့္ခ်ီလႈပ္ရွားလ်က္ရွိေန ရာ ဖိုးေဇာ္တစ္ေယာက္ ခိုးၾကည့္ေနရင္းရင္ေတြပူလာရသည္။ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္လွ်င္ တုန္ခါလႈပ္ရမ္းသြားေသာ ဖင္ဆုံတစ္ တစ္ႀကီးကို အငမ္းမရၾကည့္ရင္း ဖိုးေဇာ္ တံေတြးမ်ိဳခ်ေနမိသည္။
အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာ ၾကာၾကာဆက္ထိုင္ေနပါလွ်င္ ဖိုးေဇာ္ ေဒၚေအးသက္မာကို စိတ္ေရာလူေရာ ျပစ္မွားမိေပေတာ့မည္။အန္တီသက္မာ…..က်ေနာ္ သြားအိပ္ေတာ့မယ္ဗ်ာဟင္းေကာင္းေတြနဲ႔စားတာမ်ားလို႔ဗိုက္ေလးသြားၿပီေအာ္..ေအးေအးေဒၚေအးသက္မာကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး အိပ္ယာထဲေရာက္ေတာ့ ဖိုးေဇာ္ ႀကိဳးစားၿပီးအိပ္ၾကည့္သည္။ မရ။ အေတြးအာ႐ုံ ထဲမွာ ေဒၚေအးသက္မာ၏ စြဲမက္ဖြယ္ရာ တင္သားလွလွႀကီးကို ျမင္ေယာင္ေနသည္။ ဖိုးေဇာ္ စိတ္ကိုထိန္းမရေတာ့။ တင္းေန တဲ့ စိတ္ေတြကို ေျဖေဖ်ာက္ပစ္မည္ဟု ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ ပုဆိုးကို ေျဖခ်ၿပီး တင္းမာေတာင္မတ္စျပဳေနၿပီျဖစ္ေသာ လီးတန္ ႀကီးကို လက္ျဖင့္ ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။
မ်က္လုံးအစုံကို ေမွးမွိတ္ၿပီး အာ႐ုံထဲတြင္ ေဒၚေအးသက္မာကို ဝတ္လစ္ စလစ္ ကိုယ္လုံးႀကီးႏွင့္ ျမင္ေယာင္စိတ္ကူးကာ စိတ္တိုင္းက်ပုံေဖာ္စိတ္ကူးၿပီး ဆက္ဆံ လိုးေဆာ္ပစ္ လိုက္သည္။ ထို႔အတူ လက္ကလည္း အဆက္မျပတ္ပင္ လႈပ္ရွားကာ ဂြင္းတိုက္ေနမိသည္။ ေဒၚေအးသက္မာကို စိတ္နဲ႔ပယ္ပယ္နယ္နယ္ႀကီး ျပစ္မွားရင္း ဖိုးေဇာ္ရဲ႕စိတ္ကူးက အျမင့္ဆုံးသို႔ ေရာက္ရွိလာ၏။ လီးကို ဆုပ္ကိုင္ထားေသာလက္ကို ပိုၿပီးတင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဆုပ္ကိုင္ကာ ခပ္သြက္သြက္ႀကီး လႈပ္ရွားပစ္လိုက္သည္။ ခဏ အၾကာတြင္မွာေတာ့…..။ “အ….အ…..အီး ” ဖိုးေဇာ္ ခါးႀကီးေကာ့ကနဲျဖစ္သြားကာ ႏႈတ္မွ မခ်င့္မရဲေအာ္ညီးရင္း သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထုတ္ပစ္ လိုက္သည္။ ေဆးပညာအရ မိမိဘာသာလက္ျဖင့္ အာသာဆႏၵေျဖေဖ်ာက္ျခင္းမွာ က်န္းမာေရးအျပင္၊ အဖက္ဖက္မွ သင့္ေတာ္ေသာ နည္းလမ္းျဖစ္သည္ဟု ေဆးပညာစာေစာင္တစ္ခုမွာ ဖိုးေဇာ္ ဖတ္ရဖူးသည္။
လူပ်ိဳလူလြတ္ ဆယ္ေက်ာ္သက္လူငယ္မ်ား အတြက္ ဂြင္းတိုက္ျခင္းသည္ မိမိစိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္သလို အဓမၼျပဳက်င့္ျခင္းအစရွိသည့္ မႈခင္းျဖစ္ရပ္မ်ားမွလည္း အေတာ္အသင့္ ေလ်ာ့ပါးေစ သည္။ ဂြင္းတိုက္ျခင္းသည္ မိမိအိပ္ခန္းထဲတြင္ မိမိသာလွ်င္ ဘုရင္တစ္ဆူျဖစ္သည္ဟု ေဆးပညာရွင္ အဖြဲ႕ က ထုတ္ေဖာ္ေၾကျငာဖူးသည္။ အဓိပၸာယ္က မိမိဘာသာစိတ္ကူးယဥ္ၿပီး ဆႏၵေျဖေဖ်ာက္ျခင္းေၾကာင့္ ဘယ္လိုမိန္းမမ်ိဳးကို မဆိုမိမိစိတ္ကူးထဲတြင္ စိတ္ႀကိဳက္ပုံေဖာ္ဆက္ဆံခြင့္ရျခင္းပင္။ ဖိုးေဇာ္လို လူပ်ိဳလူလြတ္တစ္ေယာက္အတြက္ ဂြင္းတိုက္ျခင္းမွာ သူ၏ မဟာသုခဘုံပင္ျဖစ္ေနသည္။
ဖိုးေဇာ္ စိတ္ကူးထဲမွာ ေဒၚေအးသက္မာကို စိတ္ႀကိဳက္ပုံေဖာ္ၿပီး စိတ္တိုင္းက်ဆက္ဆံ လိုးေဆာ္ပစ္လိုက္သည္။ သုတ္ရည္ထြက္သြားေတာ့ ေသြးသားဆႏၵက ၿငိမ္သက္သြားသည္။ အေၾကာေပါင္းတစ္ေထာင္ မဟုတ္ေတာင္ အေၾကာေတာ္ ေတာ္မ်ားမ်ား စိမ့္က်င္သြားၿပီမို႔ ဖိုးေဇာ္အိပ္၍ရသြားသည္။မၾကာခင္မွာပင္ ဖိုးေဇာ္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ရသည္။ ဖိုးေဇာ္ အိပ္ေပ်ာ္သြားမည့္အခ်ိန္ကို ေဒၚေအးသက္မာတစ္ေယာက္ စိတ္ရွည္ရွည္ထားၿပီး ေစာင့္ေနရသည္။ ဖိုးေဇာ္ဆီမွ သူမလိုခ်င္တပ္မက္ေနေသာအရာကို အမိဖမ္းႏိုင္ဖို႔ သူမရဲ႕အသက္အ႐ြယ္၊ ရာထူးအဆင့္အတန္းေၾကာင့္ စိတ္ ထင္တိုင္းက်ဲလို႔မျဖစ္မွန္း သူမအသိစိတ္ ထဲမွာေတာ့ သိေနသည္။
ဖိုးေဇာ္နဲ႔သူမက အသက္အ႐ြယ္အရမ္းကြာဟေနသည့္ အျပင္အေျခအေနေတြေၾကာင့္ ခ်စ္ၾကႀကိဳက္ၾက၊ႏွစ္ဦးသေဘာတူကာမဆက္ဆံၾကဖို႔မျဖစ္ႏိုင္သည့္ အေနအထား။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ေဒၚေအးသက္မာတစ္ေယာက္ ဖိုးေဇာ္အိပ္ေပ်ာ္သြားမည့္အခ်ိန္ထိ ေစာင့္ကာ သူမစိတ္ကူးထဲကအႀကံ အစည္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ ေစာင့္ေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ဖိုးေဇာ္က လူငယ္ဆိုေတာ့ စားရင္လည္း တဝတၿပဲ။ အနားယူရင္လည္း အျပည့္အဝယူတတ္သည္ကို ေဒၚေအးသက္မာ သိထားသည္။ ေနာက္ၿပီး ဒီေန႔ညေန ဖိုးေဇာ္ကို ထမင္းေကြၽးေတာ့ သူမဘက္က အႀကံအစည္ရွိသည္မို႔ ေကာင္ေလးကို တက္စာမ်ားမ်ားေကြၽးထားသည္။ သူမအႀကံအစည္ ေအာင္ျမင္သည္ဟု ေျပာ၍ရေပသည္။
ဖိုးေဇာ္ အိပ္ခ်င္သည္ဟုဆိုကာအိပ္ခန္းထဲဝင္သြားၿပီးသိပ္မၾကာခင္မွာပင္ အေသအလဲအိပ္ေမာက်သြားလိမ့္မည္ဟု ေဒၚေအးသက္မာ ယုံၾကည္ထားသည္။ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ တစ္နာရီေက်ာ္ၾကာေလာက္ ေစာင့္ေနေသာ ေဒၚေအးသက္မာတစ္ေယာက္ဖိုးေဇာ္၏အိပ္ခန္းထဲမွ ေဟာက္သံသဲ့သဲ့ၾကားလိုက္ရခ်ိန္မွာေတာ့သူမ၏မ်က္ႏွာတြင္ စိတ္လႈပ္ရွားေသာ အရိပ္ေလးတစ္ခု ျဖတ္သန္းသြားရသည္။ ဒီ့ထက္ပိုၿပီးမေစာင့္ႏိုင္ေတာ့သည္မို႔ဖိုးေဇာ္၏အိပ္ခန္းထဲသို႔ ေျခေဖာ့နင္းကာ အသာလွမ္းဝင္လာခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ျခင္ေထာင္ကို အသာမ၍ ဝင္လိုက္ၿပီး ဖိုးေဇာ္၏ ေဘးတြင္ တင္ပါးလႊဲထိုင္ကာ ေျပေလ်ာ့ေနေသာ ပုဆိုးကို အသာေလး ေအာက္သို႔ ဆြဲဖယ္ခ်ပစ္လိုက္သည္။
အိုး… ေဒၚေအးသက္မာ ရင္ဖိုသြားရသည္။ ဖိုးေဇာ္၏လီးက လုံးလုံးတုတ္တုတ္ႀကီး။ ဗိုက္ေပၚသို႔ မမာ မေတာင့္ အေနအထားႏွင့္ အျပားလိုက္ကပ္ေနသည္။ ေဒၚေအးသက္မာတစ္ေယာက္ တံေတြးကို မနည္းမ်ိဳခ်လိုက္မိသည္။ စိတ္ေတြကထိန္းလို႔မရႏိုင္ေတာ့။လီးကိုသူမ၏လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင့္တယုတယဖြဖြ႐ြ႐ြေလးဆြဲကိုင္ယူကာ ဆြေပးေနမိသည္။ လူက အမွန္တကယ္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေပမယ့္ လီးကေတာ့ ဆန႔္က်င္ဘက္လိင္ရဲ႕ ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္ ဆြေပးေနမႈေၾကာင့္ တျဖည္းျဖည္း မာေၾကာ ထႂကြလာသည္။ လီးတန္ႀကီးက တျဖည္းျဖည္း ပိုမိုတင္းမာႀကီးထြားလာသည္။
ဖိုးေဇာ္၏ လီးကို ကိုင္ဆြေနရင္း ေဒၚေအးသက္မာတစ္ေယာက္လည္း ရမက္စိတ္ေတြ ပိုမိုထႂကြျပင္းထန္ လာရၿပီ ျဖစ္သည္။ ေယာက္်ားနဲ႔ ကင္းကြာေနရတာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ေဒၚေအးသက္မာမွာ ဆန႔္က်င္ဘက္လိင္ရဲ႕ လီးတန္ႀကီးကို ထိေတြ႕ကိုင္တြယ္ေနရျခင္း ေၾကာင့္ ခ်ိဳးႏွိမ္ထားရေသာ သူမ၏ ရမက္စိတ္မ်ား ထိန္းမရသိမ္းမရျဖစ္လာရသည္။ ယခင္ သူမလင္ေယာက္်ားႀကီးႏွင့္အတူရွိခဲ့စဥ္ကလီးစုပ္ေပးခဲ့ဖူးသည့္ အေတြ႕အႀကဳံရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဖိုးေဇာ္၏ လီးကိုကိုင္ထားေနလ်က္မွပင္ လီးစုပ္ခ်င္စိတ္ မ်ား ျဖစ္ေပၚလာသည္။
ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကို လွ်ာျဖင့္သပ္သပ္ၿပီး ခံတြင္းထဲတြင္လည္း တံေတြးမ်ား စြတ္စိုလာမိသည္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဖိုးေဇာ္၏ လီးတန္ႀကီးကို သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ဟကာ ပါးစပ္ထဲ ထိုးသြင္းစုပ္ယူမိလိုက္ပါေတာ့သည္။ မအိပ္ခင္က ဂြင္းတိုက္ထားေသာေၾကာင့္ ဖိုးေဇာ္၏ လီးတြင္ကပ္က်န္ေသာ လရည္နံ႔က ေဒၚေအးသက္မာ၏ လွ်ာဖ်ားမွ တဆင့္ တစ္ကိုယ္လုံး အႏွံ႔ စီးဆင္းသြားသည္။ ကပ္က်န္ေနေသာ လရည္အခ်ိဳ႕က လွ်ာဖ်ားထဲစိမ့္ဝင္သြားျခင္းေၾကာင့္ ေဒၚေအးသက္မာ၏ အေသြးအသားေတြက အထူးလႈပ္ရွားသြားသည္။ ပါးစပ္ထဲမွ လီးဒစ္ႀကီးကို ခပ္ျပင္းျပင္းဖိစုပ္ရင္း အတြင္း မွလွ်ာဖ်ားေလးျဖင့္လည္း ထိုးယက္ေပးလိုက္သည္။အြန္း….ဟင္း…..ႁပြတ္…ပလြတ္….ႁပြတ္….ေဒၚေအးသက္မာတစ္ေယာက္ လီးကိုအငမ္းမရျဖင့္ပင္ စုပ္ယူေနျခင္းျဖစ္သည္။
သူမ၏ လက္ တစ္ဖက္ကလည္း ဖိုးေဇာ္၏ ေဂြးအုႀကီးႏွစ္လုံးကို လက္ဖဝါးေလးထဲတြင္ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ဖြဖြ႐ြ႐ြေလး ပြတ္လွိမ့္ေပးလိုက္ျပန္သည္။ လီးကို အစြမ္းကုန္ စုပ္ယူႏႈိးဆြေပးေနမႈေၾကာင့္ လူက အိပ္ေပ်ာ္ ေနေသာ္လည္း လီးႀကီးက အဆမတန္တင္းမာလာကာ ေဂြးအုႀကီး မ်ားကရႈံ႕လိုက္တြလိုက္ျဖစ္ကာ လုံးတစ္လာၾကသည္။ ေဒၚေအးသက္မာ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ စိတ္မာန္တက္ၿပီး လီးဒစ္ႀကီးကို ႁပြတ္ကနဲ ႁပြတ္ကနဲ အသံထြက္ျမည္ေအာင္ပင္ စုပ္ယူေနသည္။ လီးတန္ႀကီး၏ ဒစ္ေအာက္ဖက္နားကို ႏႈတ္ခမ္း အစုံျဖင့္ ဖိကပ္စုပ္နမ္းျပန္သည္။ ထို႔ေနာက္ ႏႈတ္ခမ္းကို အနည္းငယ္ဟ၍ ေခါင္းကိုငုံ႔ခ်ၿပီး ဖိုးေဇာ္၏ လီးတန္မာမာႀကီးကို ပါးစပ္ထဲသို႔ဝင္ႏိုင္သမွ်ဝင္ေအာင္ငုံခဲစုပ္ယူသည္။ဖိုးေဇာ္၏လီးမွာ လုံးပတ္ ႀကီးေသာ လီးျဖစ္သျဖင့္ သူမပါးစပ္ထဲတြင္ အျပည့္အသိပ္ ျဖစ္ လို႔ေနသည္။
လီးဒစ္ထိပ္ႀကီး ေဒၚေအးသက္မာ၏ အာေခါင္ကို လာေထာက္ေတာ့ သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြႏွင့္ ဖိုးေဇာ္၏ ဆီးခုံလေမႊးအုံႀကီးတို႔ ဖိကပ္မိသြားသည္။ ဖိုးေဇာ္၏ လီးကို ေဒၚေအးသက္မာ တဆုံးငုံကာ စုပ္မိေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ “ အု…အု….ဟူး…” ဖိုးေဇာ္ အိပ္ေမာက်ေနမွန္းသိသျဖင့္ ေဒၚေအးသက္မာမွာ စိတ္ထင္တိုင္း ေသာင္းက်န္းေနမိျခင္း ျဖစ္သည္။လီးကို အဆုံးထိအာေခါင္ေထာက္ေအာင္ စုပ္ယူလိုက္မိသျဖင့္ မ်က္ရည္မ်ားပင္ ဝဲတက္လာရသည္။ လီးစုပ္ေနရင္းမွလည္း သူမ ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးက အစြမ္းကုန္ ေဖာင္းကား တင္းမာလာၿပီး အရည္ၾကည္ေလးေတြ တစစ္စစ္စိမ့္ထြက္ေနၿပီဆိုတာ သတိ ထားမိလိုက္သည္။ ေဒၚေအးသက္မာဘာမွမစဥ္းစားေနေတာ့ေပ။ သူမ၏ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္ၿပီး ထမီကိုခါးဆီသို႔ လိပ္တင္ကာ ဖိုးေဇာ္၏ ကိုယ္လုံးႀကီးေပၚသို႔ ကားယားခြေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခ်လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ သူမစုပ္ယူထားသျဖင့္ တံေတြးမ်ားျဖင့္ ႐ႊဲစိုေနေသာလီးတန္ႀကီးကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဆြဲမတ္ထိန္းကိုင္ကာသူမေစာက္ဖုတ္ဝသို႔ေတ့ကာတအိအိ ျဖင့္ ဖိထိုင္ခ်လိုက္ေတာ့သည္။အ….အား….ဟင္း….ရွီး….ႀကီးလိုက္တဲ့ လီးႀကီး….ျပည့္က်ပ္ေနတာပဲ….. ေဒၚေအးသက္မာႏႈတ္မွ တီးတိုးေလးေရ႐ြတ္ၿငီးတြားသည္။ႏွစ္အေတာ္ၾကာကင္းကြာျပတ္လပ္ ေနတဲ့အရသာကို ေဒၚေအးသက္မာတစ္ေယာက္ ထိေတြ႕ခံစားလိုက္ရသည္။ လီးရဲ႕အရသာေၾကာင့္ အေသြးအသားရမက္ဆႏၵေတြက အရွိန္အ ဟုန္ျပင္းစြာထႂကြေသာင္းက်န္းေနေလၿပီ။
ကာမရမက္စိတ္ ေၾကာင့္ဘာကိုမွမစဥ္းစားႏိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြား သည္။ ေဒၚေအးသက္မာ ဖိုးေဇာ္ လီးတန္ႀကီးေပၚခြထိုင္ၿပီး ဖင္ဆုံႀကီးကို ႂကြႂကြတင္ကာ ခပ္ျပင္းျပင္းေလး ဖိေဆာင့္လိုးခ်ပစ္ လိုက္သည္။ “ ႁပြတ္….ျဗစ္…..ျဗစ္….ဖြတ္.ဖတ္…ဖတ္….ႁပြတ္… ျဗစ္….ပလြတ္…. ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ အရည္ၾကည္အခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ လီးတုတ္တုတ္ႀကီးက ဝင္တိုင္းထြက္တိုင္း အသံျမည္ လာသည္။ အေပၚမွ ကားယားခြထိုင္ၿပီး ေဆာင့္ခ်ေနျခင္းေၾကာင့္လည္း ေဒၚေအးသက္မာ၏ တင္သား ပုံ႔ပုံ႔ႀကီးႏွင့္ ဖိုးေဇာ္၏ ဆီးခုံတို႔ ႐ိုက္ခတ္မိသံတို႔ ထြက္ေပၚလာသည္။ ဖိုးေဇာ္ အိပ္ေပ်ာ္ေနရာမွ ႏိုးသြားမည္ကို စိုးရိမ္စိတ္မရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ေဒၚေအးသက္မာတစ္ေယာက္ ရမက္စိတ္ အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ အရမ္းေဟာ့ေနၿပီျဖစ္သည္။
သူမ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးတန္ႀကီး နင့္နင့္နဲနဲဝင္ေအာင္ ဖိေဆာင့္ခ်ၿပီး စိတ္လြတ္လက္လြတ္ပင္ အေပၚမွ တက္လိုးေနမိသည္။ ေဒၚေအးသက္မာ တစ္ေယာက္ စိတ္ထန္ၿပီး အေပၚမွစိတ္တိုင္းက် ၾကမ္းၾကမ္းရမ္းရမ္းတက္ေဆာင့္ေနမွေတာ့ ဖိုးေဇာ္လည္း အိပ္ေပ်ာ္ေနရာမွ ႏိုးရၿပီေပါ့။ သူ႔ ခႏၶာကိုယ္ေပၚခြတက္ထိုင္ၿပီး လႈပ္ရွားေနမႈေၾကာင့္ လန႔္ႏိုးသြားေသာ ဖိုးေဇာ္မွာ ႏိုးႏိုးခ်င္း လန႔္သြားေသးသည္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔လီးတန္ႀကီးဆီမွ ေႏြးေထြးအိစက္ေနေသာ အေတြ႕ႏွင့္ ပြတ္တိုက္မႈအရသာတို႔ကို ခံစားလိုက္မိခ်ိန္မွာေတာ့ဖိုးေဇာ္ သတိ ဝင္ လာသည္။ ဒါေပမယ့္လည္း ဖိုးေဇာ္ အသာေလးမွိန္းၿပီး ေနလိုက္သည္။
ဒီအိမ္ထဲမွာေဒၚေအးသက္မာနဲ႔ သူနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲရွိေနသည္ဆိုေတာ့ သူ႔အေပၚတက္ခြၿပီး ေဆာင့္လိုးေနသူမွာ ေဒၚေအးသက္မာတစ္ေယာက္မွ လြဲၿပီး တျခားသူမရွိႏိုင္။ ခံစားေနရသည့္ အရသာကလည္း ေကာင္းလြန္းလွသည္မို႔ ဖိုးေဇာ္ အရသာခံကာ ၿငိမ္ေနလိုက္၏။ “ ဖြတ္…ဖတ္….ျဗစ္…ႁပြတ္…ျဗစ္…ပလြတ္…ႁပြတ္…ဖတ္.အ….အ….ဟင့္….ဟင့္….အ….အီး….ကြၽတ္….ရွီး… ေကာင္းလိုက္တဲ့ လီးႀကီး….ေဒၚေအးသက္မာ ဖိုးေဇာ္ရဲ႕လီးကို တ တၿပီး စိတ္ႀကိဳက္ ေဆာင့္ေဆာင့္ခ်ၿပီး လိုးေနသည္။ ဖိုးေဇာ္မွာ ေဒၚေအးသက္မာ၏ ေဆာင့္လိုးခ်က္ေတြကို အံတင္းတင္းႀကိတ္ၿပီး ခံစားေနရသည္။ေတာ္ေသးသည္ဟု ဆိုရမည္။မအိပ္ခင္က ေဒၚေအးသက္မာကိုမွန္းၿပီးတစ္ခ်ီၿပီးေအာင္ဂြင္းတိုက္ထား၍သာ ယခု ေဒၚေအးသက္မာ၏ ေဆာင့္ခ်က္ေတြကို ခံႏိုင္ရည္ရွိေနျခင္းျဖစ္သည္ဟုဖိုးေဇာ္ေတြးမိလိုက္ေသးသည္။
ဖတ္…ျဗစ္…ဒုတ္….အ….ဟား….ရွီး….လီးက သားအိမ္ကိုေတာင္ လာေထာက္တယ္ကြၽတ္.ကြၽတ္…..ဖြတ္….ဖတ္.ဟင္း….တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေဒၚေအးသက္မာ၏ ေဆာင့္ခ်က္က အားပါသြားၿပီး အရွိန္ျပင္းသြားရာ သူမ၏ သားအိမ္ကို ဖိုးေဇာ္ လီးဒစ္ႀကီးက အရွိန္ႏွင့္ဝင္ေဆာင့္မိသျဖင့္ သူမ ဖင္ဆုံႀကီးကို ႏွဲ႔ဝိုက္ကာ လႈပ္ရွားရင္း ဖိႀကိတ္ေပးျပန္သည္။ ေဒၚေအးသက္မာ တစ္ကိုယ္လုံး ေခြၽးေတြ႐ႊဲေနၿပီျဖစ္သည္။ ေမာလည္း ေမာလာၿပီ။ အေပၚမွ စိတ္ႀကိဳက္တက္ေဆာင့္ေနရင္းမွ ပင္ ႏွစ္ခ်ီဆက္တိုက္ ၿပီးသြားၿပီ ျဖစ္၏။ သို႔ေပမယ့္ ေဒၚေအးသက္မာတစ္ေယာက္ အားမရႏိုင္ေသးေခ်။ အားရပါးရ ဖိေဆာင့္ လိုးခ်လိုက္၊ လီးကိုေစာက္ဖုတ္ထဲ အဆုံးထိသြင္းထားၿပီး ႏွဲ႔ဝိုက္ကာ ဖိႀကိတ္လိုးလိုက္ျဖင့္ ႏွစ္အေတာ္ၾကာ ျပတ္လပ္ေနေသာ လီးအရသာကို အတိုးခ်ခံစားလို႔ေန၏။
ေအာက္က ဖိုးေဇာ္ တစ္ေယာက္ မွာေတာ့ မ႐ိုးမ႐ြ ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္သည္။ လီးတန္ႀကီး တေလွ်ာက္ ပူထူက်င္ဆိမ့္ကာ ယားႂကြေန၏။ စိတ္ထဲမွာ အဆက္မျပတ္လႈပ္ရွား လိုးေဆာ္ခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာရသည္။ ေဒၚေအးသက္မာကို အေပၚမွဆြဲခ်ကာ ပက္လက္လွန္ေပါင္ၿဖဲၿပီး တက္ေဆာ္ပစ္ခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္လာသည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို အေနအထားမ်ိဳးမွာ ေဒၚေအးသက္မာတစ္ေယာက္ ရွက္ရမ္းရမ္းၿပီး သူ႔ကို ျငင္းဆန္ကာ ေရွာင္ဖယ္သြားမွာစိုးရိမ္မိသည္။ ေနာက္ပိုင္းက်ရင္ ေဒၚေအးသက္မာကို ဖိုးေဇာ္ ထပ္ၿပီး ပတ္သက္ခ်င္ေနေသးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ၏စိတ္ကို မနည္းခ်ိဳးႏွိမ္ထားလိုက္ရသည္။ ေဒၚေအးသက္မာက ဖိုးေဇာ္၏ လီးတန္ႀကီး မာေတာင္ေထာင္မတ္ေနသေ႐ြ႕ သူမစိတ္ႀကိဳက္ အေပၚကတက္ ေဆာင့္ေနမည့္ပုံေပၚသည္။
ခပ္ျပင္းျပင္းေဆာင့္လိုးခ်လိုက္၊ ဖိႀကိတ္ေဆာင့္လိုက္ျဖင့္အစြမ္းကုန္ ေသာင္းက်န္းေနသည္။ ဖိုးေဇာ္ ေအာက္ကေန သူ႔ခါးကိုမသိမသာ ေကာ့ေကာ့တင္၍သာ ျပန္လိုးေပးေနရသည္။ ေဒၚေအးသက္မာကေတာ့ သူ႔ရမက္ ေဇာႏွင့္သူမို႔ မရိပ္မိ။ သူမက ေဆာင့္အခ်၊ ဖိုးေဇာ္ကလည္း ေအာက္မွေကာ့ေကာ့တင္ၿပီး လိုးအေပးႏွင့္ အထာက်လာသည္။ဖတ္….ဖတ္….ႁပြတ္….ပလြတ္….ျဗစ္….ႁပြတ္…..ျဗစ္….ဖတ္…ပလြတ္….ႁပြတ္….ဖြတ္… အင္း…..ဟင္း….အို.ကြၽတ္သြားၿပီ….တစ္ခ်ီမွာေတာ့ ေဒၚေအးသက္မာက အားရပါးရေဆာင့္လိုးခ်ရန္ ဖင္ဆုံႀကီးကို ႂကြလိုက္ရာ လီးက ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ ကြၽတ္ထြက္သြားသည္။ ေဒၚေအးသက္မာက စိတ္တိုသလိုေရ႐ြတ္ရင္း လီးကို အငမ္းမရလက္ျဖင့္ျပန္ဆြဲယူကာ ေစာက္ဖုတ္ဝတြင္ ေတ့ၿပီး ျပန္ထိုင္ခ်သည္။
ဖိုးေဇာ္၏ လီးတန္ႀကီးႏွင့္ ဆီးခုံေပါင္သားတို႔ တဝိုက္တြင္ ေဒၚေအးသက္မာ၏ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ ထြက္ထားေသာ ေစာက္ရည္မ်ားျဖင့္ ႐ႊဲစိုေနသည္။ “ အင့္….အင့္….ဟင့္….အင့္….ဟင့္….” ေစာက္ဖုတ္ထဲလီးကို ျပန္သြင္းၿပီးသည္ႏွင့္ ေဒၚေအးသက္မာက လီးအဆုံးထိ အားႏွင့္ ဖိေဆာင့္ လိုးခ်ကာ ဖင္ကို ဖိႀကိတ္ၿပီး ခပ္သြက္သြက္ႀကီးႀကိတ္လိုးလာသည္။ သူမ ေနာက္ထပ္တစ္ခ်ီၿပီးရန္ တာစူေနေပၿပီ။ ေဒၚေအးသက္မာ အေပၚမွ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဖိႀကိတ္ၿပီး အဆက္မျပတ္လိုးေနသည့္ဒဏ္ကို ဖိုးေဇာ္ ခံႏိုင္ရည္မရွိေတာ့။ လီးက ထူပူလာသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ သူ၏ခါးကို ေကာ့ေကာ့တင္ရင္းျဖင့္ လရည္ေတြကို ေဒၚေအးသက္မာ၏ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ ပန္းထုတ္လိုက္မိေတာ့သည္။ ဖိုးေဇာ္၏ လီးထိပ္မွ လရည္မ်ားပန္းထြက္လာခ်ိန္တြင္ ေဒၚေအးသက္မာ၏ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသားနံရံမ်ားမွ ေႏြးကနဲခံစား သြားရကာ သူမ၏ သားအိမ္မွ တဆတ္ဆတ္လႈပ္ခါသြားမႈကို မခံစားႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေစာက္ရည္ေတြကို ညႇစ္ထုတ္လိုက္မိေလ ေတာ့သည္။အို….အို….အ…..အဟင့္.အမေလးေလး….ပူေႏြးသြားတာပဲ..အ….အ…အိ….အ…. အား..ရွီး….ထြက္….. ထြက္ကုန္ၿပီ…..ဟင္း…ဖိုးေဇာ္ မနက္အိပ္ယာႏိုးေတာ့ ညကအေၾကာင္းကို ျပန္စဥ္းစားေနမိသည္။
ေဒၚေအးသက္မာကိုစိတ္နဲ႔ျပစ္မွားေနမိ သည္မွာ မွန္ေသာ္လည္း တကယ္တန္း ညကေတြ႕ေတာ့သူ႔ဘက္က ဘာမွ မစြမ္းေဆာင္လိုက္ရ။ ဒါကိုေတြးၿပီး ဖိုးေဇာ္ မေက် မနပ္ျဖစ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ေဆး႐ုံကို ညေနပိုင္းမွ ဂ်ဴတီဝင္ရမွာျဖစ္သည့္အတြက္ အိပ္ယာထဲမွ မထေသးဘဲ ဖိုးေဇာ္ ေတြးေန ျခင္းျဖစ္သည္။ ေဒၚေအးသက္မာကေတာ့ အလုပ္သြားေလာက္ေပၿပီ။ ညက ဖိုးေဇာ္ လရည္ထြက္ကာၿပီးသြားေတာ့ ေဒၚေအးသက္မာလည္း ၿပိဳင္တူၿပီးသြားကာ ဖင္ဆုံႀကီးကို ႂကြ၍ လီးကိုခြၽတ္ၿပီး ကိုယ္ေပၚမွဆင္းသည္။
ထို႔ေနာက္ ဖိုးေဇာ္၏ ပုဆိုးကို ျပန္ဖုံးေပးၿပီး ကသုတ္က႐ိုက္ျပန္ထြက္သြားသည္။ ဖိုးေဇာ္လည္း အေၾကာေပါင္းတစ္ေထာင္ အပီအျပင္ ဆိမ့္သြား သည္မို႔ မ်က္လုံးမ်ားမွိတ္ကာ ဇိမ္ခံရင္းေနာက္တစ္ႀကိမ္ျပန္၍ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ရ၏။ ေဒၚေအးသက္မာက သူ႔ထက္ အသက္ႀကီးေပမယ့္ ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစားႏွင့္ ႐ုပ္ရည္က စြဲမက္စရာေကာင္းေန ေသးသည္ကို ဖိုးေဇာ္သိသည္။
ဒီၾကားထဲ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးဆီမွ ရရွိလိုက္ေသာ အေတြ႕အထိအရသာေၾကာင့္ ေဒၚေအးသက္မာကို ဖိုးေဇာ္ ပိုလို႔စြဲမိသြားရၿပီ။ ေရွ႕ဆက္ၿပီး ေဒၚေအးသက္မာထံမွ သူရယူခ်င္တာေတြ ရွိေသးေသာေၾကာင့္ ဖိုးေဇာ္ ေဒၚေအးသက္မာကို အပိုင္ကိုင္ ဝါးႏိုင္ဖို႔ ေတြးေနရျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ အိပ္ယာထဲလွဲေနရတာ ေက်ာပူလာသျဖင့္ ဖိုးေဇာ္ ထထိုင္လိုက္သည္။ ျခင္ေထာင္ကိုမ၍ အျပင္ထြက္မည္ဟု ျပင္လိုက္စဥ္ မွာပင္ ဖိုးေဇာ္၏ လက္က တစ္စုံတစ္ခုကို သြားစမ္းမိသည္။ “ ဟင္….အတြင္းခံေဘာင္းဘီပါလား….ဒါ….အန္တီသက္မာရဲ႕ ေဘာင္းဘီပဲ….” မိန္းမဝတ္အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ဖိုးေဇာ္ကိုင္ၾကည့္ရင္း ေရ႐ြတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ဖိုးေဇာ္ တစ္ေယာက္ အႀကံေကာင္းတစ္ခုကို ေတြးမိလိုက္ေလေတာ့၏။
ဟား….ဟား….ဟုတ္ၿပီ….အႀကံရၿပီ….ေတြ႕ၾကၿပီေပါ့ အန္တီသက္မာရယ္…. က်ေနာ့္ အတြက္ေတာ့ အန္တီသက္မာက “ေရမီးအစုံ” ျဖစ္ရေတာ့မွာေပါ့ဗ်ာ…..ဟား….ဟား….ဟယ္….ဖိုးေဇာ္….နင္ ညေနမွဂ်ဴတီဝင္ရမွာ မဟုတ္လား…..ထြက္လာတာ ေစာလွခ်ည္လား….. ဘာလဲ သမီးတို႔ ျပန္လာလို႔လား….” ဖိုးေဇာ္ ဂ်ဴတီခ်ိန္မဟုတ္ဘဲ ေဆး႐ုံသို႔အေစာႀကီးထြက္လာသျဖင့္ ေဒၚေအးသက္မာက အံ့ၾသတႀကီးျဖင့္ ေမးခြန္း ထုတ္သည္။ ဖိုးေဇာ္ကိုျမင္ေတာ့ သူမကိုယ္သူမ မလုံတာလည္းပါသည္။ ညကအျဖစ္အပ်က္မွာ သူမ၏လုပ္ရပ္ကို ဖိုးေဇာ္ မသိႏိုင္ဟု သူမစိတ္ထဲ ေတြးထားသည္ မဟုတ္လား။
ဖိုးေဇာ္က သူနာျပဳဝတ္စုံျဖင့္ တင္းရင္းစြင့္ကား၍တပ္မက္ဖြယ္ေကာင္း ေနေသာ ေဒၚေအးသက္မာကို စူးစူးရဲရဲစိုက္ၾကည့္လိုက္ရင္း…..အန္တီသက္မာ အခုအလုပ္အားၿပီလား….က်ေနာ္ ေျပာစရာရွိလို႔ေအာ္….ေအး….အားပါတယ္….ေျပာေလ…လာ…..ဒီမွာ မေျပာခ်င္ဘူး…ဖိုးေဇာ္ ထိုသို႔ေျပာၿပီး ေရွ႕မွလွည့္ထြက္သြားသျဖင့္ ေဒၚေအးသက္မာလည္း ဘုမသိဘမသိျဖင့္ပင္ ဖိုးေဇာ္ေနာက္သို႔ လိုက္ေလွ်ာက္လာမိသည္။ ဖိုးေဇာ္ ဦးတည္ေနတာက စတိုခန္း…။ဟဲ့… ဖိုးေဇာ္….စတိုခန္းထဲထိဘာလို႔ေခၚလာတာလဲ…..ဘာေျပာစရာရွိလို႔လဲ…..ေဒၚေအးသက္မာ နားမလည္ႏိုင္စြာျဖင့္ ေမးသည္။
ဖိုးေဇာ္ ဘာမွျပန္မေျပာေသး။ စတိုခန္းတံခါးကို အတြင္းမွ ေလာ့ခ်ပိတ္ပစ္လိုက္သည္။ဘာလုပ္တာလဲ ဖိုးေဇာ္…..ဘာလို႔ တံခါးကို ေလာ့ခ်လိုက္တာလဲ…..အန္တီသက္မာကို ျပစရာရွိလို႔….သူမ်ားေတြျမင္သြားရင္ မေကာင္းဘူးေလ…. ေျပာေျပာဆိုဆို ဖိုးေဇာ္က သူ၏ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲမွ အရာတစ္ခုကို ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ဟင္….အို…..အဲဒါ….ဟုတ္တယ္ေလ….အန္တီသက္မာရဲ႕ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလ….ညကက်ေနာ္ႏိုးေနတာ ၾကာၿပီ….အေပၚက အန္တီသက္မာ တက္ေဆာင့္ေနတာ ဖီးလ္ပ်က္သြားမွာစိုးလို႔ အိပ္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတာ….အို…ဟင့္အင္း….ဟင့္အင္း…ေဒၚေအးသက္မာ ဘာမွျပန္မေျပာႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ရွက္႐ြံ႕ဆြံ႕အသြားခဲ့ရသည္။
က်ေနာ့္လီးကိုစုပ္ေပးဗ်ာ.လီးက ေတာ္ေတာ္ေတာင္ေနၿပီ.ဟို..ဟို….ဒီေဆး႐ုံထဲမွာ မေကာင္းပါဘူး ဖိုးေဇာ္ရယ္….နင္….နင္…ငါ့ကို အိမ္က်မွ ႀကိဳက္သလို လုပ္ပါဟာေနာ္ …..ငါ….တကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ဟာ….” ေဒၚေအးသက္မာ အေၾကာက္အကန္ပုံစံျဖင့္ ေတာင္းပန္သည္။ ဟုတ္သည္ေလ။ ဒီေဆး႐ုံမွာ သူမက လုပ္သက္ရင့္ သူနာျပဳဆရာမႀကီးမဟုတ္လား။ မေတာ္လို႔ တစ္ေယာက္ေယာက္ေတြ႕သြားရင္ သူမရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာေတြ အကုန္ေျမာင္းထဲ ေရာက္သြားမည့္အျဖစ္။ေသခ်ာလား…..အိမ္က်ရင္ အန္တီသက္မာကို က်ေနာ္ ႀကိဳက္သလိုလုပ္ရမယ္ဆိုတာ တကယ္ ေျပာတာလား…
တကယ္ပါဟယ္….တကယ္ပါ….ဒီမွာေတာ့ မသင့္ေတာ္ပါဘူး ဖိုးေဇာ္ရယ္….ေနာ္….ငါ ေၾကာက္လို႔ပါ…အိမ္မွာ အန္တီသက္မာရဲ႕ သမီးလင္မယား ျပန္ေရာက္လာရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲငါ သူတို႔ကို သမီးရဲ႕ ေယာကၡမအိမ္မွာ သြားေနခိုင္းထားပါ့မယ္….ဖိုးေဇာ္ရယ္ နင့္ဟာႀကီးကို ျမန္ျမန္ျပန္သိမ္းၿပီး ေဘာင္းဘီျပန္ဝတ္ပါဟာ…..ေတာ္ၾကာ တစ္ေယာက္ေယာက္ျမင္သြားရင္ ဒုကၡပဲ….ေဒၚေအးသက္မာက ဖိုးေဇာ္ရဲ႕ လီးတန္ႀကီးကို မ်က္လုံးေဝ့ၾကည့္ရင္း ေျပာသည္။
ေကာင္းၿပီ….အန္တီသက္မာ ကတိတည္ပါေစ….က်ေနာ္ ဒီေန႔ညခြင့္တင္ၿပီး အိမ္ျပန္လာမယ္…. ညက်ရင္ က်ေနာ့္ စိတ္တိုင္းက် လိုက္ေလ်ာရမွာေနာ္…..ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဒီေဘာင္းဘီေလးကိုက်ေနာ္ သိမ္းထားလိုက္အုံးမယ္. …ဟာ….နင္ အဲ့ဒါႀကီးကို ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲထည့္ၿပီး ေလွ်ာက္သြားမေနပါနဲ႔….ငါ့ကို ျပန္ေပးလိုက္ပါ…..ဘယ္သူမွ မျမင္ပါဘူး….ညက်ရင္ ေတြ႕မွျပန္ေပးမယ္….” ဖိုးေဇာ္ ၿပဳံးစိစိျဖင့္ေျပာရင္း ေဘာင္းဘီကို ျပန္ဆြဲတင္ကာ ဝတ္သည္။ ဒါေပမယ့္ လီးတန္ႀကီးက ေဘာင္းဘီထဲ ဖုထစ္ကာ အေနရခက္ေန၏။က်ေနာ့္ လီးက ေတာ္ေတာ္ကို မာန္ထေနတာဗ်….နည္းနည္းစိတ္ေက်နပ္သြားေအာင္လုပ္ေပးဗ်ာ.ဘာလုပ္ေပးရမွာလဲ….တစ္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ ပါးစပ္နဲ႔စုပ္ေပးဗ်ာ….” ဖိုးေဇာ္က လီးကို ေဘာင္းဘီဇစ္ေပါက္မွ ျပန္ထုတ္ရင္း ေငါ့ကနဲ ေငါ့ကနဲ လႈပ္ျပရင္း အထြန႔္တက္ ျပန္သည္။
လီးတန္ႀကီး ေငါ့ကနဲ ဆတ္ကနဲ ေတာင္ျပေနတာကိုျမင္ေတာ့ ေဒၚေအးသက္မာ တစ္ေယာက္ ရင္ဖိုစိတ္ႂကြသြားပုံရသည္။ ဖိုးေဇာ္ကို မ်က္ေစာင္းေလး ခဲရင္း…. “ နင္ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတာပဲ ဖိုးေဇာ္ရယ္…..ညက် အိမ္ျပန္ရင္ နင္နဲ႔ေတြ႕ရမွာေတာင္ လန႔္လာၿပီ…” ၿငိဳျငင္သလိုေလး ေျပာလိုက္ေပမယ့္ ေဒၚေအးသက္မာတစ္ေယာက္ ဖိုးေဇာ္၏ ေရွ႕တြင္ ဒူးေထာက္ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ မတ္ေထာင္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးကို လက္ျဖင့္ ေအာက္သို႔ ဆြဲခ်သည္။ ဖိုးေဇာ္က လီးကို တင္းခံထား သည္။လီးတန္ႀကီး၏ မာေက်ာမႈနဲ႔ အေၾကာသန္မႈကို ခံစားမိလိုက္ေသာ ေဒၚေအးသက္မာတစ္ေယာက္ ရင္ထဲလႈိက္ဖိုသြားရ ကာ ႏႈတ္ခမ္းအစုံကိုဟ၍ လီးကို ပါးစပ္ထဲ ငုံကာစုပ္ယူလိုက္မိေလေတာ့သည္။
ႁပြတ္….ႁပြတ္….အား….ရွီး….”တစ္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္လို႔ ဖိုးေဇာ္ေျပာေပမယ့္ တစ္မိနစ္ေလာက္ၾကာသြားသည္။ ေဒၚေအးသက္မာ မ်က္လုံးေလးစုံမွိတ္ ကာ လီးကို ယုယၾကင္နာစြာစုပ္ေပးေနသည္။ “ ကဲ…ေတာ္ၿပီ…..က်ေနာ္ ခြင့္သြားတင္လိုက္အုံးမယ္…ဖိုးေဇာ္ ေဘာင္းဘီထဲ လီးကိုျပန္သြင္းယူလိုက္ၿပီး ေဒၚေအးသက္မာ၏ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲယူမကာ မတ္တပ္ရပ္ေစ လိုက္သည္။ ေဒၚေအးသက္မာက လီးစုပ္ေပးလိုက္ရသျဖင့္ သူမပါးစပ္တြင္ အနည္းငယ္ေပက်ံသြားေသာ တံေတြးမ်ားကို လွ်ာ ျဖင့္သပ္လိုက္သည္။ “ မမ အရင္ထြက္ႏွင့္….”ဖိုးေဇာ္က ေဒၚေအးသက္မာကို “ မမ ” ဟု ေျပာင္းလဲေခၚေဝၚလိုက္သည္။ ေဒၚေအးသက္မာ ဘဝင္ခိုက္သြားသည္။ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ ၿပဳံးေယာင္သမ္းကာ တြန႔္ေကြးသြားသည္။
ဖိုးေဇာ္ကိုေက်ာခိုင္း၍လွည့္ထြက္မည့္ဟန္ျပင္လိုက္စဥ္…ျဖန္း.အ….ဟင့္.. ဖိုးေဇာ္က ေနာက္ကေန ေဒၚေအးသက္မာ၏ ကားအယ္ေနေသာ ဖင္သားလုံးလုံးတစ္တစ္ႀကီးကို လက္ဝါးျဖင့္ လွမ္း႐ိုက္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေဒၚေအးသက္မာက ေနာက္သို႔ သမင္လည္ျပန္ေလးလွည့္ၾကည့္ကာ ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုက္ သည္။ ထို႔ေနာက္….ညက်မွစိတ္ႀကိဳက္လုပ္ပါ ေမာင္ရယ္…. ဟုေျပာရင္း ကားစြင့္လုံးတစ္ေနေသာ ဖင္ဆုံႀကီးကို လႈပ္ခါေလွ်ာက္ သြားေလရာ ဖိုးေဇာ္တစ္ေယာက္ သေဘာေခြ႕သြားေတာ့သည္။
