အထီးကျန်ရပ်ဝန်းမှာ စိတ်တွေချိုးနှိမ်ရင်း

” အ …… အာ ……… အီး ……… အ အ “  ” လှိုင်းတွေလှိုင်းတွေ … မူးရိပ်ရိပ် နဲ့ “   ” အားးး … ရှီးးးး “   ” ဟင် “   ” ငါဘာဖြစ်နေ တာလဲ … ငါဘယ်ရောက်နေတာလဲ “တခါမှ မခံစားဖူးတဲ့ အရသာလေးမို့ မျက်လုံး အသာလေး ဖွင့်ကြည့်မိတော့ မူးနောက်နောက် နှင့် အာရုံတွေ လုံးဝ စုစည်းမရ။  ” အိုရ် “   သူမ ခန္ဓာကိုယ်မှာ အဝတ်စား မရှိတော့။ နာမည်က ချစ်မှူးအိမ်စည် အသက် ၂၅နှစ် ( 36- 27-40 ) ပုရိသအပေါင်အား ဖမ်းစားနိုင်သူ တယောက်ပင်။ ချစ်သူ ထူးဝေသော်နှင့် မကြာခင် လက်ထပ်တော့မည်မို့ သူငယ်ချင်းများနှင့် အကြိုပွဲလေး အပျော်စားပွဲသောက်ပွဲ ကျင်းပနေ၏။ အနည်းငယ် မူးလာသဖြင့် သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူ ရှိုင်းထက်ဇော်မှ အိမ်လိုက်ပို့ရင်း အိပ်ပျော် သွားခဲ့ရာမှ ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်။  ” ဟင် …… ဇော် …… နင် … နင် … ဘာလုပ်နေတာလဲ … ငါ့ … ငါ့ကို သနားပါ ဟာ … အဟင့် ဟင့် “  ချစ်မှူးအိမ်စည် စကားအဆုံး သူမ စောက်ပတ်လေး အငမ်းမရ ယက်ပေးနေသော ရှိုင်းထက်ဇော် မှာ ပေါင် နှလုံးကြား ခေါင်းလေး မော့လာတော့၏။ ခွင့်လွတ်ပါ ဟုသော မျက်ဝန်းများနှင့် ကြည့်ကာ စကားသံမထွက်ပဲ အပျိုစင် တစ် ယောက်၏ ညှီစို့စို့ အရည်ကြည် လေးများအား တစ်ပြွတ်ပြွတ် စုတ်ယူနေသည်။ လျှာထိပ်လေးမှာ အက်ကွဲ ကြောင်းထဲ ထိုးခွဲလိုက်  အစိလေး ဆွဲစုပ်ပေးလိုက်မို့ သူမ တစ်ကိုယ်လုံး လေဟာနယ်ထဲ လွင့်မျော သွားသလို ခံစားနေရ၏။

” အင့် …… အ အ ……… အားး … ရှီး “  ဝင်သက် ထွက်သက်များ ထိန်းချုပ်နေရင်း ခန္ဓာကိုယ် အောက်ပိုင်း နွေးကနဲ့ တငြိမ့်ငြိမ့်။   ” ခွင့်လွတ်ပါ … မှူး … ရယ် “   ခဏအကြာ စကားသံနှင့်အတူ အဖုတ်လေးထဲ လီးကြီး တိုးဝင် လာတော့သည်။ အာရုံတွေဝေဝါးပြီး  အိပ်ရာခင်းကိုသာ လက်နှင့် ကျစ်နေအောင် ဆွဲထားမိ၏။  ” အင်းး …… ဟင်းးး … အအ “   ဦးနှောက်အား အထိအတွေ့မှ အနိုင်ပိုင်း ကာ ရမ္မက်ဆန္ဒနောက် ပေါင်တံများ မသိမသာ ဖြဲပေးရင်း တချက်တချက် ကော့ပေး နေတော့သည်။  ” အင့် … အင်း “  လက်ချောင်းလေးများ နို့သီးခေါင်း ၂ဖက်အား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်နယ်ပေးချိန် ရှိုင်းထက်ဇော် ခေါင်းအား အလိုအလျောက် ဆွဲချရင်း  မွတ်သိပ်စွာ အနမ်းတို့ ခြွေနေမိ၏။ အသက်ရှုနုန်း မြန်လာပြီး ဆောင့်ချက်တွေနဲ့ အညီ တုန့်ပြန် တတ်လာသည်။ ချစ်သူ ခင်ပွန်း လောင်း မဟုတ်သော သူစိမ်း တစ်ယောက်၏ လိုးချက်များအား သာယာမိနေ၏။ အိပ်မက်လား တကယ် ဖြစ်နေတာလား မတွေး ချင်တော့။ ခုချိန် နောင်တဆိုသော အရာထက် အထိအတွေ့အောက် ရရှိနေသော ကာမအရသာအား မလွန်ဆန် နိုင်တော့ပေ။

” အားးးး ရှီးးးး …… မှူးရယ် …… ချစ်တယ်ကွာ …… အင့် …… အင်း … ဇော် ……… ပြီးပြီ ……… အ အ ………… ရှီးးးးး “   အဖုတ်ထဲ  နွေးကနဲ့ ခံစားမိသည်နှင့် မိန်းမ သဘာဝအရ လီးတံအား ပြန်ညစ်ပေးရင်း သုတ်ရည် ပူပူများကြောင့် ချစ်မှူးအိမ်စည် မှာ ဒုတိယ  အကြိမ် အထွဋ်အထိပ်သို့ ရောက်ရှိ သွားတော့သည်။ တစ်ကယ်တော့ ရှိုင်းထက်ဇော် နှင့် ချစ်မှူးအိမ်စည် တို့မှာ ခြံခြင်းကပ် လျက် နေထိုင်သော ငယ်သူငယ်ချင်း များပင်။ နှစ်အိမ်တစ်အိမ် နေထိုင်ခဲ့သော်လည်း အချစ်က ဆန်းကြယ်လွန်းသည်မို့ ငယ် သူငယ်ချင်း သံယောစဉ်ကို ကျော်ပြီး ရှိုင်းထက်ဇော်၏ သူငယ်ချင်း ထူးဝေသော်အား ချစ်မှူးအိမ်စည်မှ ပြန်ချစ်ခဲ့သည်။ထူးဝေသော်မှာ မိဘတွေလုပ်ငန်းများ ဦးစည်းပြီး အထည်လုပ်ငန်း လုပ်ကိုင်နေသူ တယောက်ပင်။  အသက် ၂၆နှစ်ခန့် ရှိပြီး အသားညိုညို  အရပ်မောင်း မနိမ့်မမြင့်ဖြင့် ရုပ်ရည် ကြည့်ကောင်း၏။ ရှိုင်းထက်ဇော် အိမ်သို့ ဝင်ထွက်ရင်း “မှူး” ဆိုသော အလှ နတ်သမီးလေး၏  အချစ်အား ပိုင်ဆိုင်ခဲ့သည်။

ရှိုင်းထက်ဇော်မှာ ဘိုးစဉ်ဘောင်ဆက် ရတနာလုပ်ငန်း လုပ်ကိုင်လာသော သူေဋ္ဌးမျိုးရိုးမို့ သူငယ်ချင်း သံယောစဉ်ဖြင့် အချိန်တန် လျင် ချစ်မှူးအိမ်စည်အား ပိုင်ဆိုင်မယ် ထင်ပြီး လျော့တွက်ခဲ့မိရင့်း ခုတော့ အသဲ ကွဲနေရတော့၏။  သူငယ်ချင်းများနှင့် အပျော်လွန် ရမှ အိမ်ပြန်ပို့ပေးရင်း   ချစ်မှူးအိမ်စည်၏ ပန်းဦးအား မရ ရအောင် ခူးခြွေပစ်သည်။ နောက် တစ်ပတ်ထဲ သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူ ထူးဝေ သော်နှင့် ချစ်မှူးအိမ်စည်တို့ မင်္ဂလာ ဆောင်ကြတော့မည်မို့ သူ့တွက်က နောက်ဆုံး အချိန်တွေပင်။  အိပ်ယာနိုးသည်နှင့် ထူးဝေမော်  ဖုန်းဆက်ရာ မင်္ဂလာဆောင် ဝတ်စုံသွားရွေးမည်မို့ ရေချိုး အလှပြင်ရင်း စောင့်နေမိသည်။ မိခင်နှင့် ဖခင်လည်း ဘုရား သွားနေသည် မို့ အိမ်တွင် တယောက်ထဲ ရှိနေ၏။

” မှူး ရေ … မှူး “  “ဟင် … ဇော် … ဘာလာလုပ်တာပါလိမ့် “  ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်နေစဉ် ရှိုင်းထက်ဇော် အသံကြောင့် စိတ်လှုပ်ရှား သွား မိသည်။ အရင်ရက်မှ အဖြစ်ပျက် များကြောင့် မျက်နှာချင်း မဆိုင်ချင်တော့။   ” ဟူး “   ” မှူး တံခါးဖွင့်ပါဟာ … နောက်ဆို … နင့်ကို မတွေ့ရတော့ပါဘူး … ခဏလေးပါ မှူးရယ် “  ချစ်သူလည်းခဏနေလာခေါ်မှာမို့ မြန်မြန်ပြော မြန်မြန်ပြန် ပြီးတာပဲ တွေးကာ  အိမ်တံခါး ဖွင့်ပေးလိုက်မိ၏။ သို့သော် သူမထင်သလို ဖြစ်မလာခဲ့ပေ။ ရှိုင်းထက်ဇော်မှာ အိမ်ထဲရောက်သည်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်  ဆွဲနမ်းရာ အနမ်းကြမ်းကြမ်းများအား လက်ခံမိပြန်သည်။ တဆက်ထဲ စွင့်ကားနေသော တင်သားစိုင် ၂ဖက်အား ခပ်တင်းတင်း   ဆုပ်နယ်ပေးသည်ကိုလည်း မငြင်းမိတော့။ ပုဆိုးကြား ထောင်မတ်နေသော လီးတံမှာ ဆီးခုံးလေးပေါ် ထောက်မိချိန် ကာမစိတ်၏  စေ့ဆော်မှု့ကြောင့် အဖုတ်လေးဆီမှ ဆစ်ကနဲ့ ဆစ်ကနဲ့ သွေးသားများ ဆူပွက်လာရ၏။ မိန်းမောနေရင်း ထမိန်နှင့်   အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအား ချွတ်ရာ အလိုက်သင့် ခြေထောက်များ ကြွကာ မသိမသာ ကူညီပေးမိသည်။ ရင် တဒိတ်ဒိတ်နှင့် ခုချိန်  ချစ်သူ ရောက်မလာစေရန် ဆုတောင်း နေမိ၏။

” ရှီး ကျွတ် ဟာကွာ “  အကျႌလိပ်တင်ပီး ဘရာစီယာ အပြင်မှ နို့အုံလေး ဆုပ်နယ်ပေးစဉ် နို့သီးခေါင်းလေးများ မာထင်လာသည်။ ရုတ်တရက် ရှိုင်းထက်ဇော်မှာ ချစ်မှူးအိမ်စည်၏ ကိုယ်လုံးအား ဆွဲလှည့်ကာ နောက်ကျောဘက် ဒူးထောက် ထိုင်ချပစ်၏။ ”မှူး … ခါးနဲနဲ ညွတ်လိုက် “ ချစ်မှူးအိမ်စည် ခါးညွတ်ပေးသည်နှင့် ရှိုင်းထက်ဇော်မှာ မျက်နှာရှေ့ ဖွေးဥနေသော ဖင်သားစိုင် ၂ခြမ်း အောက် ဖေါင်းထွက်နေသော အဖုတ်လေးအား ဖြဲယက်ရင်း ဖင်ဝလေးကိုပါ လျှာထိပ်လေးဖြင့် ထိုးစွလိုက်သည်။  ” အား ရှီး… ကျွတ်ကျွတ် …… အင်းဟင်း … ဟင်း “   ဘာနဲ့မှမတူညီသော စည်းစိမ်လေးမို့ ချစ်မှူးအိမ်စည် အသိစိတ် ပျောက်လုလုနှင့်  ပေါင်တံ၂ဖက်အား ကားပေးမိ၏။ ရှိုင်းထက်ဇော်၏ ခေါင်းအား လက်နောက်ပြန် ကိုင်ပြီး အဖုတ်နှင့် ဆွဲကပ်ရင်း စောက်ရည်များ  ပန်းထွက်ခဲ့ရသည်။   ” အား ဟူး ကောင်းလိုက်တာ ဇော်ရယ် “  အရည်များ ညှစ်ထုတ်ရင်း ထိုင်ချပစ်ရာ သူမရှေ့  ရှိုင်းထက်ဇော် လာရပ်နေ၏။

” ဟင် … ဇော်”  သူမမျက်နှာရှေ့ ရှိုင်းထက်ဇော် ပုဆိုးကြားထဲ လီးတံ ထောင်ထွက်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။   ” မှူး … ငါ့လီး စုပ် ပေးပါ့လား … ခဏလေးပဲ စုပ်ပေးပါဟာ … ဒါနောက်ဆုံးမို့ပါ “  ရှိုင်းထက်ဇော်မှာ ပြောပြောဆိုဆို မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထား ဖြင့် ပုဆိုးချွတ်ချလိုက်ရာ ချစ်မှူးအိမ်စည် မျက်နာရှည့် နီညိုရောင် လီးတံကြီးမှာ အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထလျက် ခါရမ်းနေ၏။ လီး အား စိုက်ကြည့်ရင်း အဖုတ်ရော ဖင်ရော ယက်ပေးခဲ့သော ရှိုင်းထက်ဇော်၏ အပြုစု အယုယလေးအား ပြန်လည် ပေးဆပ်သည့်  အနေဖြင့် လီးတံအား ဖမ်းကိုင်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ငုံပေး လိုက်သည်။ ရုတ်တရက် နှာခေါင်းဝ တိုးဝင်လာသော လီးနံ့ကြောင့် ပျို့ တက်လာပြန်၏။ ချစ်သူ၏ လီးကိုပင် စုပ်မပေးဘူးခဲ့ ပုဆိုးအပြင်ကသာ ဂွင်းထု ပေးခဲ့ဘူးသည်။ ထိုချိန် ရှိုင်းထက်ဇော်မှာ အားမရ ဟန်နှင့် သူမခါင်းအား လက်နဲ့ထိန်းကိုင်ကာ ပါးစပ်အား ဆွဲလိုးပစ်တော့၏။

” အားးး အားးး …… ကောင်းလိုက်တာ …… မှူးရယ် “ ချစ်မှူးအိမ်စည် တယောက် နူတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးအား အလိုးခံရင်း ချစ်သူအား  တိတ်တခိုး တောင်းပန်နေမိသည်။   ” ခွင့်လွတ်ပါ … မောင်ရယ် … မောင် မြတ်မြတ်နိုးနိုး … နမ်းနေတဲ့ … မှူး နှုတ်ခမ်းလေးထဲ …  သူစိမ်းယောက်ျား တစ်ယောက်ရဲ့ လီးက … နေရာယူနေပြီ မောင်ရယ် “   ” တီတီ တီတီ “   ချစ်သူအား စိတ်ထဲ တောင်းပန်နေချိန် ခြံ ရှေ့မှ ထွက်ပေါ် လာသော ကားဟွန်းသံအား နှစ်ယောက်သား ကြားလိုက် ရသည်။ ရှိုင်းထက်ဇော်မှာ လီးအား ချစ်မှူးအိမ်စည်၏  ပါးစပ်မှ ထုတ်ကာ အဝတ်စားများ အမြန်ပြန်ဝတ် ခိုင်းလိုက်သည်။  ” မှူး … ထူးဝေ လာပြီ … ထမိန်အမြန် ပြန်ဝတ် “   ” အင်း …  ဇော် …… နင် နောက်ပီးမှပြန်နော် …… ငါအရင်ထွက်မယ် … မောင် တွေ့သွားရင် …… မကောင်းဘူး “  ရှိုင်းထက်ဇော်အား ပြောရင်း  တွင်းခံဘောင်းဘီနှင့် ထမိန်အား အမြန်ပြန်ဝတ်ကာ ခြံဝတံခါးနား ထွက်လာပြီး ကားလေးပေါ် ဝင်ထိုင်ရင်း မင်္ဂလာဆောင် ဝတ်မည့်  အဝတ်စားများ ရွေးရန် ထွက်ခဲ့ လိုက်တော့သည်။လမ်းတွင် ထူးဝေသော်မှ ကားခဏရပ်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့နမ်းလာသဖြင့်  အလိမ္မာသုံးကာ ငြင်းနေမိ၏။

” အိုရ် … လူတွေနဲ့မောင်ရယ် … အိမ်ပြန်ရောက်မှနော် “  အမှန်တော့ ချစ်မှူးအိမ်စည်မှာ ရှိုင်းထက်ဇော်၏ လီးအား စုပ်ပေး  ထားသည်မို့ ချစ်သူအပေါ် အားနာမိနေသည်။ သို့သော် ထူးဝေသော်မှာ သူမလက်အား ဆွဲပြီး ပေါင်ကြားထဲက အမြှောင်းလိုက် ထ နေသော လီးပေါ် တင်ပေးကာ နူတ်ခမ်းချင်း ဆွဲစုပ်လိုက်တော့၏။  အော် လရောင်ကင်းတဲ့   ပင်လယ်အပျိုမ တစ်ကောင်   ရင်ထဲ  စိုးတစ်ထိတ်ထိတ်နဲ့   ညည်းတွားလို့ နေလျက်  ခန်းမထဲမှာ ပြန့်ကျဲနေသော ထူးဝေသော်နှင့် ချစ်မှူးအိမ်စည်တို့ ဇနီးမောင်နှံ၏ အပြုံး များ။ ဆွေမျိုး မိတ်သင်္ဂဟ တို့၏ အပြုံးများ အရာအားလုံး ပျော်ရွှင်ခြင်း အတိဖြင့် မင်္ဂလာပွဲလေး ကျင်းပနေသည်။ ဧည့်သည်  အားလုံး ဧည့်ခံပေးရင်း မူးနောက်နောက်နဲ့မို့ ထူးဝေသော် အား ပြောပြရင်း ခန်းမ အတွင်းဖက် စတိုခန်းထဲ ခဏနားပြီး ပြန်ထွက်လာ ခဲ့၏။ ခန်းမထဲ ပြန်အထွက် ထူးဝေသော်နှင့် ရှိုင်းထက်ဇော်တို့ စကားပြောနေသည်ကို ကြည့်ရင်း စိတ်လှုပ်ရှား လာမိသည်။ တစ် ယောက်က မိမိလက်ထပ်တဲ့သူ ဖြစ်ပြီး တစ်ယောက်ကမိမိ အပျိုစင် ဘဝအား ပိုင်ဆိုင်ထားသူဖြစ်၏။ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်  စကားပြောနေသည့် နားလေး ဖြည်းဖြည်းခြင်း လျှောက်သွား လိုက်သည်။

” မှူး … သက်သာရဲ့လား … ဧည့်သည်တွေလည်း … နည်းသွားပါပြီ “  ” ဟုတ် … မောင် “   အနား ရောက်သည်နှင့် ဆီးပြောနေသော  ထူးဝေသော်အား ပြန်ဖြေရင်း ရှိုင်းထက်ဇော်အား ခိုးကြည့်မိ၏။ ထိုနောက် မင်္ဂလာပွဲပြီးဆုံးရာ ၂ဖက်မိဘများ လက်ဖွဲ့သော  တိုက်ခန်း အသစ်ကို သူငယ်ချင်းများမှ လိုက်ပို့ကြသည်။ တိုက်ခန်း ရောက်သည်နှင့် သူငယ်ချင်းများမှာ ထူးဝေသော်၏ လူပျို နောက်ဆုံးညမို့ ယာမကာများနှင့် ဧည့်ခံရန် ဘီယာဆိုင်သို့ ဇွတ်ခေါ်နေကြ၏။  ” ဟျောင့် … ဖိုးဇော် … မင်းသွားဝယ်ကွာ “   ထူးဝေ သော်မှာ ချစ်မှူးအိမ်စည် တစ်ယောက်ထဲ ကျန်ခဲ့မည်မို့ အိမ်မှာပဲ ဝယ်သောက်ဖို့ ပြောရင်း ရှိုင်းထက်ဇော်အား ဝယ်ခိုင်းလိုက်သည်။  နာရီဝက်ခန့် အကြာ ရှိုင်းထက်ဇော်မှာ ဘီယာပုလင်းများ ရွမ်၂တောင့် ငါးမှုတ်ကြော် အာလူးကြော်များနဲ့ ပြန်ရောက်လာ၏။  သူငယ်ချင်းများ စားသောက်နေစဉ် ချစ်မှူးအိမ်စည်မှာ တနေကုန် ပင်ပန်းနေသဖြင့် အားလုံးနူတ်ဆက်ကာ သူမတို့၏ မင်္ဂလာဦး  အိပ်ခန်းလေးထဲ ဝင်လာ ခဲ့တော့သည်။ နောက်ထပ် ၂နာရီခန့်အကြာ ခပ်ပြင်းပြင်း အရက်နံများနဲ့အတူ ထူးဝေသော် ဝင်လာခဲ့၏။

” မှူး …… အိပ်ပျော်နေလား … အွိ့ ……  မောင်လာပီလေ … အေ့ ဂေ့ “  မူးမူးရူးရူးနှင့် အဝတ်စားပင် မလဲမိသော ချစ်မှူးအိမ်စည်၏  ချိတ်ထမိန် လေးအား လှန်ပြီး လိုးနေရာ ခဏအကြာ စောက်ဖုတ်လေးထဲ လရည်များ ပန်းထုတ် ပစ်တော့သည်။ချစ်မှူးအိမ်စည် တ ယောက် ကာမအရသာလေး ဇပ်တငမ့်ငမ့်ဖြင့် ကျန်နေရစ်၏။ ကြိတ်မှိတ် အိပ်တော့လည်း မရတော့ ရေချိူးခန်းဘက် အဖုတ်အား  ဆေးရန် ထွက်လာစဉ် ဧည့်ခန်းထဲမှ ညည်းသံ သဲ့သဲ့ ကြားလိုက်ရသည်။  ” ဘယ်သူပါလိမ့် “   ရေချိုးခန်းဘက် ဆက်မလျှောက်ပဲ  ဧည့်ခန်းဘက် ဝင်ကြည့်ရာ မူးပြီး အိမ်မပြန်နိုင်ပဲ ဧည့်ခန်းထဲ ခုံပေါ်တွင် ခြေနှစ်ချောင်း အောက်တွဲလောင်း ချလျက် ညည်းနေသည့်  ရှိုင်းထက်ဇော်အား တွေ့လိုက်ရ၏။  ” ဟင် … ဇော် “   ” မှူးရယ် … အင့် အင့် …… ချစ်တယ်မှူးရယ် “   အနားတိုးကပ်လာရာ ရှိုင်း ထက်ဇော်မှာ သူမနာမည် တတွတ်တွတ် ရွတ်ရင်း ပုဆိုးလှန်ပြီး လီးအား အထက်အောက် ပွတ်သပ်နေသည်ကို အနီးကပ် မြင်လိုက်  ရပြန်သည်။ ရှိုင်းထက်ဇော်ကြောင့် ထူးဝေသော်နှင့် အာသာမပြေသော ကာမစိတ်များ ပြန်လည် နိုးကြွလာရာ  အသိစိတ်များ လွင့် ပျောက်ခဲ့ရ၏။ တင်းမာလာသော နို့အုံနှစ်ဖက်အား လက်ဖြင့်ချေရင်း ရှိုင်းထက်ဇော်၏ ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်မိသည်။  လီးထိပ် အပေါက်မှ စီးကျနေသော အရည်ကြည် ဥလေးများအား ကြည့်ရင်း နုတ်ခမ်းလေးမှ လီးထိပ်အား အလိုအလျောက် ငုံမိ သွား၏။ ထို့နောက် ရှိုင်းထက်ဇော်၏ လက်အား ဖယ်ကာ သူမ လက်လေးဖြင့် လီးအရင်းမှ ဆုပ်ကိုင်ရင်း အငမ်းမရ စုပ်ပေး လိုက် တော့သည်။

” ပြွတ် …… အွန့် …… ပလပ် ပလပ် …… ပြွတ် ပြွတ် … အု …… ပြွတ် “  လီးအား တပြွတ်ပြွတ် မနားတမ်းစုပ်ရင်း လွတ်နေသော  လက်တဖက်ဖြင့် ပေါင်ကြား ပွတ်မိရာ အဖုတ်ထဲမှ စောက်ရည်များနဲ့ ထူးဝေသော် လရည်များ စီးကျ လာရသည်။ ထိုစဉ် လီး အရည်ပြား တလျှောက် လျှာ၏ ပူနွေးပွတ်တိုက် မှု့ကြောင့် ရှိုင်းထက်ဇော် မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်လိုက်၏။   ” ဟင် …… မှူးပါလား ……  အားးး ရှီးးးး “   လီးအား လက်တဖက်ဖြင့် ကိုင်ပြီး ဒူးထောက်ရင်း အားရပါးရ စုပ်နေသော ချစ်မှူးအိမ်စည်အား တွေ့လိုက်ရသည်။  ဘယ်အချိန်ထဲက စုပ်နေမှန်းမသိ လီးထိပ်လေး ကျင်လာပြီး ပြီးချင်သလိုမို့ ပါစပ်ထဲမှ လီးအား ဆွဲထုတ်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း ငုံ့စုပ်ပေး မိသည်။ ပါးစပ်မှ လီးနံ့လေးကြောင့် ရှိုင်းထက်ဇော် စိတ်ထဲ တမျိုးလေး ခံစားနေရ၏။ ခဏအကြာ ချစ်မှူးအိမ်စည်မှာ မတ်တပ်ထ ရပ်ကာ ချိတ်ထမိန်လေးအား ခြေရင်းပုံပြီး အောက်ခံဘောင်းဘီ မချွတ်နိုင်တော့ပဲ ရှိုင်းထက်ဇော် မျက်နှာအား နေရာအနှံ အဖုတ် လေးဖြင့် ပွတ်နေ တော့သည်။ အားရအောင် ပွတ်ပြီးမှ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ချွတ်ကာ ပေါင်ကားရင်း ရှိုင်းထက်ဇော် မျက်နှာရှေ့  အဖုတ်လေး ကော့ပေးလိုက်၏။ အရည်ရွှဲနေသော အဖုတ်အား ရှိုင်းထက်ဇော် ပင့်ယက်ရင်း အဖုတ်ဝလေး တေ့စုပ်ရာ ထူးဝေသော်  ထည့်ထားသော လက်ကျန် လရည်များပါ ပါးစပ်ထဲ ဝင်ကုန်တော့သည်။ ရွံမိသော်လည်း ချစ်မှူးအိမ်စည် အရှိန်မပျက်အောင်  မျိုချပစ်လိုက်၏။

” အ ……… အားးး ရှီးးးး ……… ကောင်းလိုက်တာ …… ဇော်ရယ် …… နာနာလေး … ဖိဖိယက် …… အားးး အ “   ရမ္မက်သံပြင်းပြင်း နှင့် ချစ်မှူးအိမ်စည်၏ တောင်းဆိုသံလေးများ ဧည့်ခန်းလေးထဲ ထွက်ပေါ်လာသည်။အဖုတ်ဝလေး စုပ်ပြီး ဘေးနုတ်ခမ်းသား ၂ဖက် အား ယက်ရင်း အစိလေးအား ဖိကိုက်ပေးရာ ချစ်မှူးအိမ်စည် တယောက် အသံမျိုးစုံ သည်းတွားရင်း ရှိုင်ထက်ဇော် မျက်နာပေါ်  စောက်ရည်များ ဒလဟော ပန်းထုတ် လိုက်တော့သည်။  ” အားးးး အားးးးး …… ဇော်ရယ် …… အားးး ရှီးးးး …… ဟင့် …… အ ……  ထွက် …… ထွက်ပြီ …… အားဟား …… “  စောက်ရည်များ ကုန်သည်အထိ ညှစ်ထုတ်ပြီးမှ ကြမ်းပြင်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်သည်။    ”  ဇော် … နင်လိုးချင်ရင် လိုးဟာ “  ပြောပြီးပြီးချင်း ကြမ်းပြင်ပေါ် ပက်လက်လှန်ရင်း ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေထားဖြင့် အဖုတ်လေး  ဖြဲပေးထားလိုက်၏။ ခုံပေါ်ထိုင်နေသော ရှိုင်းထက်ဇော်မှာ ထရပ်ရင်း ချစ်မှူးအိမ်စည် ပေါင်ကြား ဒူးထောက် နေရာယူကာ  ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးပေးနေသည်။  ” အင်း …… အင်းဟင်း …… အရမ်းအလိုးခံလို့ ကောင်းတာပဲ …… ဇော်ရယ် “   လီးအရွယ်အစား  မကွာသော်လည်း အပြုစု အယုယ ကောင်းသော ရှိုင်းထက်ဇော်၏ လီးဖြင့် အလိုးခံရ သည်မှာ အရသာ ထူးကဲနေ သလို ခံစားနေရ၏။ မာထင်နေသော လီးအား ညှစ်ပေးရင်းအဖုတ်လေး ထပ်ကော့ ပေးလိုက် ပြန်သည်။ ကော့ပေးလာတဲ့ ချစ်မှူး အိမ်စည် အဖုတ် လေးအား ရှိုင်ထက်ဇော်မှ မနားတမ်း ဆောင့်လိုး ပေးနေ၏။

” အားးး …… အားးးး ရှီးးးး ……… ကောင်းလိုက်တာ ……   ကောင်းလိုက်တာ … ဇော်ရယ် …… နာနာလေးလိုး …… အားးး … အ  ………… ရှီးးးးး ……… ဟူးးးးးးး “   အဖုတ်လေး အစွမ်းကုန် ကော့ပေးရင်း ချစ်မှူးအိမ်စည် တယောက် ကာမစည်းစိမ်လေး  အားရပါးရ ခံစား နေတော့သည်။ ရှိုင်းထက်ဇော် မှာလည်း လိုးနေရင်း အဖုတ်လေး ငုံ့ကြည့်ရာ လီးအဝင်အထွက်တွင် အဖုတ်နုတ် ခမ်းသား နီတာရဲလေးများ လိပ်ဝင်သွားလိုက် အပြင်ပြန်ပါလိုက် ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။ လိုးရင်းတန်းလန်း ပြီးချင်လာ သဖြင့် စောက်ဖုတ်ထဲမှ လီးအား အမြန်ထုတ်ကာ ချစ်မှူးအိမ်သည်၏ မျက်နှာပေါ် ဂွင်းထုရင်း လရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်သည်။  ချစ်မှူး အိမ်စည်မှာ မျက်နှာပေါ်မှ စောက်ရည်နံ့ လရည်နံ့ ထွက်နေသော လီးအား ပြောင်စင်အောင် စုပ်ပေးပြီးမှ ရေချိုးခန်းဝင်ကာ  ခန္ဓာကိုယ်အား ဆေးကြော လိုက်တော့၏။

မနက် အိပ်ယာ နိုးသည်နှင့် မင်္ဂလာကုတင်ကြီးပေါ်  နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်နေသော ထူးဝေသော်အားကြည့်ရင်း နဖူးလေးအား တရှိုက်မက်မက် နမ်းပစ် လိုက်သည်။ ထူးဝေသော် မျက်လုံးလေး ဖတ်ကနဲ့ ပွင့်လာသည်။   ” မိန်းမ … နိုးနေပီလားကွ “ ရွှန်းလက်တောက်ပနေသော ထူးဝေသော် မျက်လုံးအား ချစ်မှူးအိမ်စည် ရဲရဲ မကြည့်ရဲတော့ပေ။ ညပိုင်း လင်ဖြစ်သူ အိပ်ပျော်သွားချိန်  ဧည့်ခန်းထဲ ရှိုင်းထက်ဇော်နှင့် ချစ်ပွဲဝင်ခဲ့သည်မို့ စိတ်မလုံတလုံ ဖြစ်နေရ၏။ ထိုချိန် ထူးဝေသော်မှာ သူမ ခေါင်းလေး ဆွဲယူကာ  နှုတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးအား နမ်းပေးနေသည်။” အနမ်း … အနမ်းတဲ့လား … အတွေ့ထိသက်သက် …  ရမက်ဆန်လွန်းတဲ့ အရာ … ဒါ ပေမယ့် …  မောင့် … အနမ်းတွေက … ရင်းနှီး နွေးထွေးစေဖို့ … ရင်ခုန်ကြည်နူးစေဖို့ … လျှပ်ကူးနည်းတစ်ခုအဖြစ် … မပြောင်းလဲ နိုင်ဘူးနော် … တကယ်ပါ မောင်ရယ် ချစ်မေတ္တာတွေ … တစ်ယောက်ရင်ထဲ တစ်ယောက် … နက်ရှိုင်း တိုးဝင်လာအောင် မှူးကြိုးစားမှာပါ “  ချစ်မှူးအိမ်စည် စိတ်ထဲမှ ပြောရင်း ထူးဝေသော် မျက်နှာအား စိုက်ကြည့်နေလိုက်၏။

” မှူး “   ” ရှင် “ ” မောင့် မိန်းမ … ဖြစ်သွားပြီနော် “   ” အင်းလေ … မောင်ရဲ့ “   ” မောင် … အရမ်းချစ်တယ် “   ” ချစ်ပါရှင် “   ရင်ထဲ က လာတဲ့ အသံလေးမို့ ချစ်မှူးအိမ်စည် စိတ်ထဲ- နွေးကနဲ့ ဖြစ်သွားရသည်။ လင်ဖြစ်သူ စကားလုံးအား အားရ ကြည်နုးမိရင်း တ ဆက်ထဲ ရှိုင်းထက်ဇော်၏ ရမ္မက်သွေး ပြည့်လျှံနေသော စကားလုံး ကြမ်းကြမ်းများ ကြားယောင် လာပြန်၏။” ချစ်တယ် မှူးရယ်  …… ရှီးးး …… လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တာကွာ …… အီးးး …… အအ “  ” ဟူးးးးး … အိုရ်ကွယ် …… မောင်ရယ် … ကျေးဇူးပြုပြီး …… မှူးရဲ့ အချစ်တွေရော … ရမ္မက်ဆန္ဒတွေရော … သိမ်းယူပေးပါ … လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ … တောင်းဆိုတာပါ … မောင်ရယ် “  စိတ်ထဲ  ကြိတ်ဆုတောင်း နေစဉ် ထူးဝေသော်၏ အနမ်းများမှာ ချစ်မှူးအိမ်စည်၏ နှုတ်ခမ်းလေးမှ တဆင့် လည်တိုင်လေး လည်တိုင်လေးမှ  တဆင့် နိုအုံလေးပေါ် ကျရောက်လာသည်။” သိပ်ချစ်တတ်တဲ့ … မိန်းမတစ်ယောက်ပါ … မောင်ရယ်   အထိအတွေ့အောက် …  ရမ္မက်စိတ်တွေ … မတွန်းလှန် နိုင်ခဲ့တာပါ … သက်ရောက်မှု့က … ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် … ထပ်ကြိုးစားပေး … အင်းးး … ဟုတ်ပြီ “    စိတ်ကူးဖြင့် တမ်းတရင်း ထူးဝေသော်၏ နူတ်ခမ်းလေးမှာ နို့အုံ အထက်ပိုင်းအား စုပ်ရင်း လက်တဖက်မှာ အဖုတ်အား ပွတ်ပေး နေသည်။ ချက်ချင်း ချစ်မှူးအိမ်စည် ၏ လက်တစ်ဖက်မှာ ထူးဝေသော် လီးအား ပုဆိုးပေါ်မှ ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင် ထားလိုက် သည်။

” အ “  ထူးဝေသော် ညည်းသံ ခပ်တိုးတိုးလေး ထွက်ပေါ်လာကာ ထမိန်အား ဆွဲဖြည်နေ၏။ ချစ်မှူးအိမ်စည် မှာ အလိုက်တသိဖြင့်  မတ်တပ်ထရပ်ပြီး အောက်ခံ ဘောင်းဘီလေးပါ ချွတ်ပေး လိုက်ပြန်သည်။  ” ဟူး “   ဒီလိုအနေထားဆို ရှိုင်းထက်ဇော်မှာ  ချက်ချင်းကုန်းထပြီး စောက်ဖုတ်လေး အားရပါးရ ယက်ပေးတတ်၏။ လင်ဖြစ်သူ ထူးဝေသော်မှာ အကျႌ ကြယ်သီးများ ဖြုတ်နေသဖြင့် အကျႌချွတ်မပြီးခင် ပြန်ထိုင်ကာ ပေါင်သားများအား နမ်းပေးလိုက်ပြန်သည်။ ” မိန်းမ လိုးကြစို့ကွာ … မောင် … အရမ်း လိုး ချင်နေပြီ “  လင်တော်မောင့် အပြုမူကြောင့် ပက်လက်လှဲကာ ဒူးထောင်ပေါင်ကား ပြင်ပေးရင်း မျက်စိလေး မှိတ်နေလိုက်၏။  အဖုတ်ထဲ လီးဝင်လာသည်အထိ ခံစားမှု့မှာ အေးစက်စက် ဖြစ်နေရသည်။ ခဏအကြာ အဖုတ်လေးထဲ နွေးကနဲ့မို့ လင်ဖြစ်သူ ပြီး သွားသည်မှန်း ခံစားသိရှိလိုက်၏။

နှစ်တွေ အလီလီပြောင်းကာ မွေးလာသော သားလေး ဝေယံပင် သူငယ်တန်း စတက်နေသော်လည်း ချစ်မှူးအိမ်စည် အတွက် ကု တင်ပေါ်မှ ပြဇတ်တွေမှာ အေးတိအေးစက်ပင်။ နေ့ရက်တွေ ဖြတ်သန်းရင်း ရမ္မက်တွေ ဆန္ဒတွေ ဖက်တွယ်မိတဲ့ စိတ်တွေ ချိုးနိမ်ရင်း အထီးကျန်ရပ်ဝန်းမှာ စိတ်ကူးကောင်းသလောက် နေထိုင်ပြီး ဇနီးကောင်းတစ်ယောက် ဖြစ်လာခဲ့ရ၏။ရှိုင်းထက်ဇော် ဆီမှ  ဖုန်းဆက် ဇွတ်အတင်း ပူဆာခဲ့သမျှ ခက်ခက်ခဲခဲ ငြင်းဆန်ရင်း မိသားစု အတွက် ကားလိပ် ချထားလိုက်သည်ကို ကျေနပ်နေမိသည်။ ဒုတိယ အိမ်မက်အတွက် ပထမ ကောင်းကင်ကို ချစ်မှူးအိမ်စည် မစွန့်လွတ်ခဲ့ပေ။ သို့သော် ချစ်မှူးအိမ်စည် တယောက် သမုဒယ  ယဇ်ပုလ္လင်ထက် ဒီတစ်သက် ဝေးစေဆိုတဲ့ စီရင်ချက် ချခံလိုက်ရသည့် ရက်လေး ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။အတော်ကြာအောင်  အဆက်သွယ် ပြတ်နေသော ရှိုင်းထက်ဇော် ဆီမှ သူအိမ်ထောင်ပြုတော့မည် ဖြစ်ကြောင်း နိုင်ငံခြား အပြီးထွက်သွားမှာမို့  နောက်ဆုံး အနေနဲ့ တွေ့ချင်ကြောင်း တောင်းဆိုနေ၏။

” မှူးရယ် … ဂျောင်ထိုးခံရတဲ့ … တမြက်စည်းရဲ့ … သွေးကြောထဲ မှာတောင် … ခံစားချက်ဆိုတာ … ရှိနေပါတယ် … ဇော့် ကို …  သနားပါဦးကွာ … မှူးစကားကို … နားထောင်ပါတယ် … မတွေ့နဲ့ဆိုလို့ … နှစ်ချီပြီး မတွေ့ခဲ့ပေမယ့် … တနေ့မှ မေ့မရသူပါ “     ထွက်ပေါက် မှန်သမျှ ပိတ်ဆို့ထားနိုင်သော ရှိုင်းထက်ဇော့်၏ သံယောစဉ် အပိုင်းအစတွေကြောင့် ချစ်မှူးအိမ်စည် တယောက်  ရမ္မက် နဲ့ သိတ်ခါ ဒွန်တွဲရင်း မလူးသာ မလွန့်သာ ကာမ ဝဲဂရက်ထဲ လှေငယ်လေး လှော်ဖို့ ဆုံးဖြတ်မိတော့သည်။ ဒီနေ့ တနင်္ဂနွေ  အလုပ်နားရက်မို့ လင်ဖြစ်သူနှင် အတူ အိမ်မှာ ရှိနေသော်လည်း မျက်နှာ ရဲရဲ မကြည့်ရဲတော့ပေ။ နက်ဖန်ဆို သားလေးလဲ ကျောင်း သွား လင်တော်မောင်လည်း အလုပ်သွားမှာမို့ ရှိုင်းထက်ဇော် အား အိမ်ခေါ်ထားလိုက်သည်။

မနက်လင်းတော့ လင်ဖြစ်သူနှင့် သားလေး ထွက်သွားသည်နှင့် ရင်ထဲ တလှပ်လှပ် ခံစားနေရ၏။ခဏအကြာ ရှိုင်းထက်ဇော် ရောက်  လို့လာရာ အနည်းငယ် ဝလာသည်မှလွဲ၍ ကျန်တာ မပြောင်းလဲပေ။ အိပ်ခန်းထဲ မင်္ဂလာဦး လက်ဖွဲ့ ကုတင်ပေါ် ရှိုင်းထက်ဇော်၏   လက်လေးများ လှုပ်ရှားနေသည်။ ” ဟင့် …… ဟုတ်တယ် …… မှူး လိုချင်တာ …… အာကွာ …… ကျွတ်ကျွတ် “   နို့အုံ၂ဖက်အား ခပ် ကြမ်းကြမ်း ချေပစ်ရာ ချစ်မှူးအိမ်စည် ညည်းသံလေး ထွက်လာပြီး တဖိန်းဖိန်း တရှိန်းရှိန်းနှင့် နို့သီးခေါင်းလေး တဖက် ငုံခံရချိန်  ရင်ဘတ်လေး ကော့တက်လာရ၏။ ရှိုင်းထက်ဇော်မှာ နို့သီးခေါင်းလေး ဖွဖွကိုက်လိုက် စို့လိုက်နှင် အဖုတ်လေး မထိပဲ ပေါင် အတွင်းသား ၂ဖက်အား ပွတ်သပ် ဆုပ်ချေနေသည်။  ” အားးး …… ရှီးးးး ……… ဟငှ့ …… အ … ဟူးးးးး “   ချစ်မှူးအိမ်စည် မနေနိုင် တော့ စောက်စိလေးအား သူမ လက်တဖက်ဖြင့် ဖိပွတ် နေရတော့သည်။ မြင်ကွင်းကြောင့် ရှိုင်းထက်ဇော် ရမ္မက်စိတ် များလည်း  ပြင်းထန်လာရ၏။ ထိုချိန် ချစ်မှူးအိမ်စည်၏ လက်တဖက်မှာ ရှိုင်းထက်ဇော် လီးအား ပွတ်သတ်ပေးရာ လီးကြီး မာထောင် လာ တော့သည်။ ရှိုင်းထက်ဇော် ကုတင်ပေါ်မှဆင်းပြီး ဒူထောက်ထိုင်လိုက်ရာ ချစ်မှူးအိမ်စည်မှာ ကုတင်းစောင်း ခြေတွဲလောင်းချလျက်  ရှိုင်းထက်ဇော် မျက်နှာ တည့်တည့် ပေါင်လေး ကားပေးလိုက်၏။ အဖုတ်လေးအား လျှာဖြင့် ကလိလိုက် လက်ခလယ်ဖြင့် ထိုးမွှေ ပေးလိုက်နှင့် ချစ်မှူးအိမ်စည် အဖုတ် အတွင်းသားများပါ ယားတက်လာပြီး ရှိုင်းထက်ဇော် ခေါင်းအား ဖမ်းကိုင်ရင်း ခါးလေးကော့ ကာ ဆွဲကပ်ထားမိသည်။ ခဏအကြာ ရှိုင်းထက်ဇော် တယောက် အဖုတ်လေးဆီမှ မျက်နာခွာကာ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်လျက်  အနေထားဖြင့် ချစ်မှူးအိမ်စည်၏ ပေါင်၂ချောင်း မပြီး စောက်ရည်များ ရွှဲကာ ဖောင်းကားနေသော အဖုတ်လေးထဲ လီးကြီးအား ပစ် သွင်း လိုက်တော့၏။

” အားးး … အမလေးးး …… အ အ … ကောင်းလိုက်တာ ဇော်ရယ် …… လိုး လိုးးးး … အားးး … အီးးး “   ” အင့် …… ဘွတ် ……  ဘွတ် ဘွတ် “  ” ဟင့် …… အ …… ဟုတ်တယ် …… ဆောင့်လိုး … ဇော် …… မှူးလေ …… ဒါမျိုး မခံရကြာပြီ … ဆောင့်လိုးပေး ……  လိုးပါ ဇော်ရဲ့ …… အားးး ရှီးးးးး …… အားးးးးး “  ရှိုင်းထက်ဇော်မှာ ခြေမလေးများအား စုပ်၍ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပစ်ပစ်ဆောင့်ရာ ချစ် မှူးအိမ်စည် ကောပျံကာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်နေရသည်။ လီးတချောင်းလုံး နွေးကနဲ့ ခံစားမိကာ ရှိုင်းထက်ဇော်ပါ ပြီးချင် လာ၏။  ” မှူး “  ” ဟင် “   ” မှူး … ပါးစပ်ကို လိုးရင်း … ပြီးချင်တယ်ကွာ “   ” အင်းးး … ဇော် … အဲတိုင်းနေ “   ပြောပြီးပြီးချင်း ချစ် မှူးအိမ်စည်မှာ ပက်လက် အနေထားဖြင့် ကိုယ်လုံး တပတ်လှည့်ကာ  ကုတင်စောင်းတွင် ဇက်တင်ကာ ဦးခေါင်းအား လှန်ချ ပေးလိုက်သည်။ တဆက်ထဲ ရှိုင်းထက်ဇော် ပေါင်ကြားတည့်တည့် နူတ်ခမ်းလေး ဟပေးလိုက်ရာ ရှိုင်းထက်ဇော်မှာ သူမခါင်းလေး  ထိန်းပြီး ပါးစပ်ထဲ လီးအရင်းထိ ဖိလိုးလိုက်သည်။  ” အု အု …… ဘလွတ် …… ဗွိ … ဘွတ် “   နူတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးထဲ လီးကြီး ဝင် ထွက်နေတော့၏။  ” အားးးး ရှီးးး …ကောင်းလိုက်တာ … မှူးရယ် …… အီးဟား…… အ အား ထှကပှီကှာ …… ရှီး…… အား“  ၂ယောက်သား ကာမစည်းစိမ်လေး ခံစားနေချိန် အိမ်ပြန်လာသော ထူးဝေသော်အား သတိမထားပေ။ ထူးဝေသော်  မှာ သားဖြစ်သူ ဝေယံတို့ ကျောင်းမှ ရီပိုကဒ် ပါမလာသဖြင့် ဖုန်းဆက်သောကြောင့် အလုပ်မှ တိုက်ခန်းသို့ ပြန်လာယူ၏။ တိုက်ခန်း ရှေ့ ကားတစ်စီး ရပ်ထားသည်ကို မြင်၍ ဧည့်သည် ရောက်နေကြောင်း တွေးမိလိုက်သည်။ တံခါးဖွင့်ပြီး အိမ်အတွင်းဖက် ဝင်လာရာ  မိမိတို့ အိပ်ခန်းထဲမှ ညည်းသံများ ကြားလိုက်ရတော့၏။

” အား ရှီး ကောင်းလိုက်တာ မှူးရယ် …… အားဟား …… ရှီး “   ” ဟင် “  လင်မယား အိပ်ခန်းဆီမှ ယောက်ျား တ ယောက် ညည်းသံကြောင့် မျက်မှောင်ကျုံ့ကာ ခြေဖွဖွ နင်းလျှောက်ရင်း အိပ်ခန်းတံခါး အသာလေးဖွင့် ကြည့်လိုက်၏။  ” ဟာ “    ”  ဟင် “  အိပ်ခန်းထဲမှ မြင်ကွင်းကြောင့် ထူးဝေသော် ခေါင်းထဲ မိုက်ကနဲ့ ဖြစ်သွားရသည်။ ကုတင်ပေါ် ပက်လက်ကလေး ခေါင်း  အောက်ချလှန်ထားသော ဇနီးလေးမှာ မိမိ မြတ်မြတ်နိုးနိုး နမ်းရှိုက်နေသော နှုတ်ခမ်းလေး ဟကာ ပါးစပ်အား အလိုးခံနေသည်။ ”တောက် … ဒုန်း … ဝုန်း“   အိပ်ခန်းတံခါးအား အတွင်းထိ စောင့်တွန်းပြစ်လိုက်၏်။   ” မောင် “   ” ဟာကွာ ဒုန်း ဝုန်း ……ဝုန်း ခွမ်း… ခလွမ်း“  တစ်ခဏချင်း အဖြစ်ပျက်တို့မှာ မြန်ဆန်လွန်းသည်။ ထူးဝေသော်၏ ယူကျိုးမရ ခံစား ချက်များမှာ ဒေါသတရား အသွင် ကူးပြောင်းချိန် အခန်းထဲမှ မှန်တင်ခုံများ ကုလားထိုင်များ ပျက်စီး ပြန့်ကြဲသွားတော့၏။   ” ဟင့်  …… အဟင့် ဟင့် ……မောင် ရယ် “  ရုတ်တရက် ချစ်မှူးအိမ်စည် ဘယ်ပြောရမှန်း မသိ။ ဝမ်းနည်းခြင်း ရှက်ရွံ့ခြင်း အားနာခြင်း  ကြောက်ရွံ့ခြင်းများ ရင်ထဲ စို့တက်လာသည်။ မည်သည့်အသံမှ မထွက်တော့ ခုချိန် ချစ်မှူးအိမ်စည်၏ အဖြစ်ချင်ဆုံးဆန္ဒမှာ အခိုးငွေ့များအဖြစ် အိပ်ခန်းထဲမှ ပျောက်ကွယ် သွားချင်မိသည်။ အဝတ်အစာများ ကုတင်ဘေး ပြန့်ကြဲနေသဖြင့် ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်နေသော ခန္ဓာကိုယ်အား အိပ်ယာခင်းလေးဖြင့် ပတ်ထားရင်း ရှိုက်ငိုနေ၏။

” အဟင့် …… ဟင့်ဟင့် “   မာယာ ပခြုပ် ရမ္မက် အတုပ်အနှောင်တွေထဲ တိုးဝင်ငြိတွယ်ခဲ့သော ရလဒ်အား ခံယူနေရသည်။  ” ငါ  …… ငါတောင်းပန်ပါတယ် … ထူးဝေ … သူငယ်ချင်းရာ … မင်းကြိုက်သလိုလုပ်ပါ……မှူးမှာ အပစ်မရှိပါဘူး … ငါ့အပစ်တွေပါကွာ အဖြစ်ပျက်များထဲ ရှိုင်းထက်ဇော်မှာ အဝတ်အစားပင် ပြန်မဝတ်နိုင်သေးပဲ လီးတန်းလန်းဖြင့် ထူးဝေသော်အား တောင်းပန်နေသည်။  ” တောက် …… မင်း …… မင်းတို့ …… ငါ့အပေါ် …… လုပ် ရက် ကြ တယ်ကွာ …… “ထူးဝေသော်မှာ အိပ်မက်ဆိုးမှ  ပြန်လည်လွတ်မြောက် လာသည့် အသံမျိုးဖြင့် ပြောရင်း ရင်ထုမနာ ခံစားနေရ၏။  ဟင်း …… မင်းတို့ ၂ယောက်လုံး …… ဒီနေရာက ……ထွက်… ထွက်သွားပါတော့ “  မျှော်လင့်မထားသော အဖြစ်ပျက်များကြောင့်  ရွေးချယ်ခွင့်မရှိတဲ့ နံရံတွေမှ ထူးဝေ  သော်နှင့် ချစ်မှူးအိမ်စည် ကြားထဲ တံတိုင်းခြားသွား ခဲ့တော့သည်။

” ဟူး …… အဟင့် ဟင့် “  ” ဗြောက် ဗြောက် …… ချွတ်… ဖြုတ်……ဖျောက် ……ဗြောက်ဗြောက် …“နုရွနေတဲ့ ပွင့်ချက်လေး များပေါ် တွဲခိုနေသော ရေစက်လေးများအား ကြည့်ရင်း အရာအားလုံး ထုနဲ့ထည်နဲ့ မှုန်ဝါးစေခဲ့ရသည်။ ချစ်မှူးအိမ်စည် ခင်ပွန်းနှင့်သားလေးဝေယံအား မတွေ့ရသည်မှာ ၆လ ကျော် ရှိနေ၏။ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ထူးဝေသော် တစ်ယောက် ၂လလောက်သာ အရက်သောက် စိတ်လေခဲ့သော်လည်း ပညာတတ်ပီပီ စိတ်ကို ပြန်လည်ထိန်းချုပ်ရင်း အလုပ် ပြန်လုပ်နေပြီး သားလေးနှင့် ပျော်နေသည်ကို ကြားသိခဲ့ရသည်။

မောင်ရယ်  နေရလား ကြွေရမလား  နေမယ်ဆို… မောင့်ခြေတော်ရင်း ကြွေမယ်ဆိုလဲ …မောင့်ခြေတော်ရင်း မောင့်နုတ်ဖျား  စီရင်ချက်ကို လက်ခံနေရင်း  ရမ္မက်ရဲ့ကျေးကျွန် အမိုက်မကို ပြန်ဆုံခွင့်လေး ပေးသနားပါနော် နှစ်ဖက်မိဘများမှာလည်း အဖြစ်မှန် သိရှိသွားချိန် ပြန်ပေါင်းထုပ်ရန် ဘယ်ဘက်ကမှ အစမပြုတော့ပေ။ ဒဏ်ရာများနှင့် ငရဲညများ ဖြတ်သန်းရင်း ရာသီအလီလီ  လည်ပတ်နေတော့သည်။ ထူးဝေသော် တစ်ယောက် စိတ်ရှုပ်နေသဖြင့် အရက်သောက်မိနေ၏။ သားဖြစ်သူ ဝေယံ၏ သူငယ်ချင်းများမှ မအေမရှိသူ ဘာညာနှင့် ဝိုင်းစသဖြင့် ငိုယိုနေသည့် မြင်ကွင်းကြောင့် သောက ရောက်နေရသည်။ အပစ်မရှိသော သားဖြစ်သူအား စိတ်ချမ်းသာစေချင်၏။ ဇနီးဖြစ်သူ၏ ဖေါက်ပြန်မှု့ကိုလည်း စိတ်ထဲ မေ့ပျောက်မရ။ နောက်ဆုံး ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခု ခိုင်ခိုင်မာ မာ ချလိုက်ရသည်။ ရင်ထဲသောကဒဏ်ရာ အပြည့်နှင့် သက်ပြင်းတောမှာ အခါခါနှစ်နေရင်း နောက်ဆုံး လစ်ဟာနေတဲ့ သားလေး  အမေနေရာအတွက်  မနက်ဖြန်ကို ပြောပြဖို့ ယနေ့ ကိုယ်ဖြစ်ခဲ့ရပြီ ဘဝက သိပ်တော့မလှခဲ့ပေ။