ဟိုဘက် ဟိုဘက်က အကိုင်းလေ သူကတော့လွယ်ပါ့ အောက်နေပြီး လက်ညှိးလေးညွှန်ရုံ ကျနော့်မှာဖြင့် အတင်းတွယ်ကပ်ပြီး တက်နေရတာ ပိတောက်ပင်က သိတဲ့အတိုင်းလေ အခန့်မသင့်ရင် ကျိုးကျတတ်တာ အဲ့အသိကစိုးမိုးနေလို့ ထင်ပါတယ် အကိုင်းကိုနင်းထားတာတောင် ဒူးကတုန်နေသေးတယ်။ အောက်ကနေ လက်ညှိးညွှန်နေတာကတော့ ကျနော့်တို့အိမ်ခေါင်းရင်းက မမစုမြတ်နှင်းလေ ကျနော့်ထက်ငါးနှစ်ကြီးလို့ ၂၂နှစ် ကျနော့်နာမည်က ရန်နောင် အိမ်မှာကတော့အငယ်ကောင်ပေါ့ ဒီနှစ်က ၉တန်းဖြေထားတယ်။ မမစုမြတ်နှင်းကတော့ သချာင်္နဲ့ တတိယနှစ်ငယ်ငယ်ထဲက အတူနေနေကြတွေ ခုလဲ သင်္ကြန်ဦးမှာညက မိုးကြောင့် ဖူးပွင့်နေတဲ့ ပိတောက်တွေကို အငယ်ကောင်ရေ ခနလာအုန်းလို့ အခေါ်ရှိလို့ သူတို့အိမ်ထဲက ပိတောက်ပင်ပေါ် ကျနော်ရောက်နေရတာ တကယ်တော့ လူပျိုဖေါ်ဝင်စ ကျနော် မမစုမြတ်နှင်းရဲ့ ကောက်ကြောင်းပဒေသာတွေကို ရိုးခွင့်ရလို့ အမှုထမ်းနေတာ အပင်ပေါ်က ပန်းချပေးတိုင်း ကုန်းကုန်းကောက်တဲ့ခါ လည်ဟိုက်ဆီက တောင်ပူစာနှစ်လုံးကို မစားရဝခမန်း ငမ်းဖမ်းတာလေ။
အပေါ်ကမို့ လည်ဟိုက်ဆိုတော့ နို့အုံတစ်ဝက်လောက် မြင်နေတော့ အောက်ကကောင်က ထောင်လာပါရော ဟိုက် အဲ့ဒါမှ ဒုတ်ခွဘဲ အထဲကဘောင်းဘီအတွင်းခံမပါဘူးဗျ ဒီအချိန်မှာဘဲ စောစောကကြားခဲ့သလို နောက်တစ်ကိုင်းကို ညွှန်ကြားနေတာ အဲ့ကိုင်းကပန်းကလဲသူလိုချင်စရာ လှနေပြန်ရော ဒါပေမယ့် အဲ့ကိုင်းကိုခြေလှမ်းဖို့ကလဲ မမှီတမှီလေ အပေါ်ကကိုင်းကိုလက်တဖက် နဲ့ကိုင် အဲ့ကိုင်းခြေအလှမ်းမှာ ခါးကပုဆိုးက ြုဗုတ်ဆိုပြုတ်ကျပါ လေရော ကုန်းကောက်ဖို့ကလဲပြုတ်မကျအောင်ကိုင်ထားရတာမို့ ဘာမှမတတ်နိုင်တော့ဘူး အောက်ကအပေါ်မော့ပြီး မိန့်ခွန်းချွေနေတဲ့ မမစုမြတ်နှင်း တစ်ယောက် ကျနော့်ရဲ့ ပေါင်ကြားက တိုက်ချင်းပစ် ဒုန်းပျံကြီးကိုလဲမြင်ရော ဟယ်အမလေးလို့အော်ပြီးအိမ်ထဲဝင်ပြေးသလို ကျနော့်လဲ အပင်ပေါကခုန်ချပြီး တစ်နေကုန် အိမ်မကပ်ဘဲ သူငယ်ချင်းတွေနား သွားပြီးဂလေရိုက်နေလိုက်ရတယ်။
မမစုမြတ်နှင်းလဲ ပိတောက်ပန်း ထက် ပိုပြီးပွင့်တဲ့ ကျနော့် ရွှေပန်းကြောင့် အဖျားတက်သွားလားဘဲ နောက်နေ့ နေမကောင်းလို့ ဆေးခန်းပြရတယ်ပြောတာဘဲဗျာ။။ နောက်အားမှ မမစုမြတ်နှင်းနဲ့အကြောင်းလေးဆက်မယ်နော် ကျနော်နဲ့ မမ အဲ့လိုဖြစ်ပြီး လေးငါးရက် လောက်ကြာတော့ အရင်လိုဘဲ ပြန်ပြီးနေသားကျလာတယ်ဗျ။ တစ်ခုတော့ရှိတယ် မမရှေ့ရောက်ရင် ကျနော်လေ အလိုလိုနေ ပေါင်ကိုစိထားမိတာ။ ပုဆိုးပါနေတာသိရဲ့နဲ့ကို မလုံမလဲဖြစ်နေ တာ။ မမ ကရော။ ကျနော်နဲ့ဆုံရင် သူ့မျက်လုံးတွေက ကျနော့် ခါးအောက် မချရဲဘူး။ ဟီးးး သူလဲအမြဲမြင်ယောင်နေလားမှမသိ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် အစကထက်စာရင်တော့ နေရထိုင်ရ အဆင်ပြေ လာတယ်။ အငယ်ကောင်ရေ.. အိမ်ရှေ့ဆီကအသံပြဲနဲ့ခေါ်သံကြောင့် အေး လာပြီဟေ့ လို့ အသံပြုရင်းအိမ်ရှေ့ထွက် လာတော့ စက်ဘီးထိုင်ခုံပေါ်ကို ဖင် တစ်ခြမ်းတင်လို့ခြေတစ်ဖက်မြေကြီးထောက်ထားရင်း ပြုံးဖြီးဖြီး လုပ်နေတဲ့ ဝင်းကို ကို မေး ငေါ့ရင်းဘာလဲဆိုတဲ့အဓိပ္ပါယ်ကိုညွှန်း လိုက်တော့ လာ တက် မင်းကိုပြစရာရှိတယ်တဲ့ သူမျက်လုံးထိုးပြတဲ့စက်ဘီးနောက်ခုံကိုခွ ထိုင်လိုက်တာနဲ့ ဝင်း ကို လဲစက်ဘီးနင်းထွက်လာလိုက်တယ်။ကျနော့်စိတ်ထဲမှာမေး ချင်နေပေမယ့် မကြာခင်သိရတော့မှာဘဲလေ ဆိုပြီး ဘာမှမမေး ဘဲ သူနင်းတဲ့စက်ဘီးကိုဇိမ်ခံစီးနေလိုက်တယ်။
ဝင်းကိုက မြို့နယ်ဘောလုံးကွင်းထဲ စက်ဘီးကိုချိုးကွေ့ဝင် ပြီး ပွဲကြည့်စင်ရှိရာဘက်ကိုနင်းလာပြီး ထိုင်ခုံတွေအနားရောက် တော့ စက်ဘီးကိုဘရိတ်အုပ်ရပ်လိုက်သလို လူလဲဆင်းလိုက်လို့ ကျနော်လဲအလိုက်တသိဆင်းလိုက်တယ်။ ဒီမြို့နယ်ဘောလုံးကွင်းက ကျနော်တို့ရဲ့ ဘိ ကလေးပေါ့။ ဘောလုံးကန်ရင်ကန် လေကန်ချင် ကန် နှာထန်ချင်လဲ ထန်ပေါ့ ကျနော်တို့ဝင်းကိုတို့ ခုနှစ်တန်းဖြေ ပြီးချိန် အသက်၁၃နှစ်အရွယ် လူပျိုဖေါ်ဝင်စ အပျံသင်စအရွယ် လောကကြီးကိုစူးစမ်းမှုကိုစပြီး လေ့လာတာကလဲ ဒီနေရာလေး ဘဲ။ ဒီနေရာလေးမှာ စီနီယာ ကိုကိုများရဲ့သင်ကြားပို့ချမှုကိုဦး လည်မသုန် နာခံမှတ်သားကြတယ်။ယောက်ျားတို့တတ်အပ်တဲ့ ကာမပညာတွေကို အားကျိုးမာန်တက်ဆည်းပူးကြ ကိုကိုစီနီ ယာများရဲ့ ဖြစ်ရပ်မှန် ရင်သိမ့်တုန်ဇာတ်လမ်းတွေကို အရေတ တောက်တောက်ကျ အောင် နားထောင်ရတာလဲ အားရခြင်း တင်းတိမ်ရောင့်ရဲခြင်းမရှိနိုင်အောင်ပါဘဲ။ ဒီနေရာမှာ ကျနော်စဉ်းစား မိတာက ကျနော်တို့လိုဘဲမိန်းခ လေးတွေလဲ သူတို့ရဲ့စီနီယာ မမတွေဆီကကာမပညာတွေသင် ယူကြသလားလို့လေ။မသင်ဘဲနဲ့ ဘယ်လိုတတ်သလဲပေါ့လေ။ ဒါကကျနော်စဉ်းစားမိတာပါ။
နီးရာထိုင်ခုံတန်းလေးမှာဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး ဟေ့ကောင် မင်းငါ့ကိုပြစရာရှိတယ်ဆိုတာ ဘာလဲကွ စက်ဘီးကိုဒေါက်ထောက်နေရင်း ကနေ ပြောမှာပေါ့ကွ ပြောချင်ပြချင်လို့ဘဲ ခေါ်လာတာဘဲ လို့ပြောပြီး သူ့ခါးကြားကစာအုပ်တစ်အုပ်ကို ထုတ်ပြီး ရော့ တဲ့ ကမ်း ပေးလာတဲ့စာအုပ်ကိုယူပြီး ကျနော်လှန်ကြည့်လိုက်တယ်။ အာ့ပါးပါး မိုက်လှချည်လား ဟ ကျနော့်ပါးစပ်ကမနေနိုင်ဘဲအလိုလို ထွက်သွားရလောက်အောင် ကလဲဘဲ တွေ့ရတဲ့စာအုပ်က ကာလသားများအသဲစွဲplayboy စာအုပ်ဖြစ်နေတာကို။ အေး အဲ့ဒါမနေ့ ကရန်ကုန်ကပြန်လာတဲ့ သန်းဆွေဆီက ရတာ ဟ။ မင်းကြည့်ပြီးပြီလား ကြည့်ရုံမကဘူးမောင် ဂွင်းတောင်သုံးချီရပြီ ဟားဟား တော်တော်ထန်တဲ့ကောင်ဘဲ။အေး အာ့ဆိုရင် ဒီနေ့ငါ့ငှါးကွာ။ ဆိုတော့ ဖြစ်ပါ့မလား ဟ မင်းအိမ်နဲ့။ ဝင်းကိုတစ်ယောက်သူ့ရဲ့စာအုပ်ကို တန်ဖိုးမဖြတ်နိုင်တဲ့ ရတနာလိုစိတ်မချဖြစ်နေတဲ့ပုံနဲ့ ဖြစ်ပါတယ်ကွာ တစ်ညတည်းပါ ငါအေးအေးဆေးဆေး ကြည့်ချင်လို့ပါကွ။မင်းကလဲငါ့တောင်မယုံဘူးလား။မယုံလို့မဟုတ်ပါဘူးကွာ။ဒီစာအုပ်မျိုးကရှာရခက်တယ်ဟ ငါလဲသိပါတယ်ကွာ။တစ်ညတည်းပါ။ စာရှုသူဟာလွန်ခဲ့တဲ့ဆယ်နှစ်လောက်က အခြေအနေကိုပြန်ပြီး တွေးကြည့်ရင် အခုလိုစာအုပ်ကို အာသာငမ်းငမ်းရှာဖွေ ကြည့်ရှုခဲ့ရတာကိုသဘောပေါက်မှာပါ။
ခု ကာလကတော့ဗျာတခြားစီဘဲ မိန်းမစောက်ဖုတ်များ ဘယ်လောက်ကြည့်မလဲ။လိုးပုံလိုးနည်းအစုံ ကြည့်ချင်သလိုကြည့်စမ်း။ အမှန်ပြောရရင် အဲ့အချိန်က ကျနော်လေ မိန်းမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ဘယ်လိုနေမှန်းတောင်မသိဘူး။အပြင်မှာပြောပါ တယ်။စာအုပ် ထဲဘဲမြင်ဘူးတာ။ဗီဒီယိုဆိုတာမမြင်ဖူးဘူး။ အာ့တွေထားလိုက်ပါ။အခုဝင်းကိုဆီက playboyစာအုပ်ကို ကြည့်ချင်တာကြောင့် ဟေ့ကောင် လာလက်ဘက်ရည်ဆိုင်သွားရအောင် အင်း ဒီလောက်တော့ရင်းရမှာဘဲလေ။ ဒီနေရာမှာ ကျနော့်အကြောင်းရယ် ကျနော်နဲ့ ပေါင်းသင်းနေတဲ့ သူတွေရဲ့အကြောင်း တစ်စေ့တစ်ချောင်းကို တော့ပြောပြဖို့ လိုမယ်ထင်တယ်ဗျ။
ကျနော့်နာမည်ကတော့ ပြောပြီးပြီနော်။ အဖေကတော့ဦးမင်းထိုက် အညာသား အသားညိုညိုထောင်ထောင်မောင်း မောင်း အဖေကဝပ်ရှော့ဆရာ ဒီမြို့မှာ ဦးမင်းထိုက်ဆို မသိသူ မရှိတဲ့ မက္ကင်းနစ်ပေါ့။ မေမေကတော့မော်လမြိုင်သူပီပီ အသားဖြူဖြူအရပ် အနဲငယ်ပုပေမဲ့ အိုးကောင်း မျိုးကောင်း အဟိ။ကိုယ့်အမေမို့ ပြောတာမဟုတ်ဘူး။ခလေးကလဲ ကျနော့်တစ်ယောက်တည်း မွေးထားလို့ ရှိတဲ့ပစ္စည်းတွေက မ လျော့မပါး ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွား။ မေမေကတော့ဝင်ငွေမရှာပေမဲ့ အိမ်ထောင်မှုကို ထိန်း သိမ်းပြီး အဖေ့တွက် ဇနီးကောင်း ကျနော့် အတွက် မိခင်ကောင်း ဒီအဖေ ဒီအမေနဲ့ ကျနော်တို့မိသားစုလေးက ပျော်ရွှင်စရာ မိ သားစုလေးပေါ့။
ကျနော်က မမလို့ခေါ်တဲ့ မမ စုမြတ်နှင်းတို့နဲ့ ကျနော် တို့က အိမ်ချင်းကပ်ရက် မမရဲ့မိဘတွေက ဦးသာအောင် ဒေါ် သန်းနွဲ့။ ဦးသာအောင်ရောဒေါ်သန်းနွဲ့ရော ကိုယ်လုံးကိုယ်ဖန်က အစရုပ်ရည်ရူပကာ တင့်တယ်ကြတာကြောင့် သူတို့ကမွေးတဲ့ သားသမီးတွေလဲ လှကြချောကြတာ မဆန်း ဘူးပေါ့။ မမက အငယ်ဆုံး မမတို့ကမောင်နှမသုံးယောက်လေ အကိုအကြီးဆုံးက ကိုအောင်ထက်။ မမအထက်က အစ်မက မမစု မြတ်သင်း။သူကအငယ်ဆုံးဆိုတော့ အကြီးလုပ်ချင်တော့ ငယ်ငယ်ထဲက ကျနော့်ကိုထိန်းကျောင်းပြီးအစ်မကြီးလုပ်နေကြ။ ငယ် ငယ်ကဆို သနပ်ခါးလိမ်းပေး အိပ်ရင်ပုံပြောသိပ် ထမင်းခွံ့ သူ့ကိုယ်သူ လူကြီးလုပ်ရတာ ကျေနပ်နေတာ။ ကျနော်ကလဲ အယုအယ ကြိုက်သမားဆိုတော့ သူနဲ့ ကွက်တိ။နောက်တစ်ယောက် ဝင်းကို။
ဝင်းကိုနဲ့ကျနော်တို့ကနဲနဲ လှမ်းတယ်။ဒါပေမဲ့နှပ်ချေးတွဲလောင်း ထဲက ပခုံးဖက်ကြီးလာတာ ဝင်းကို အဖေကအဝေးပြေးကားသမား အိမ်ထက်ကားပေါ်နေရ ချိန်ကပိုတယ်။ တော်သေးတယ်။ ကားပေါ်နေချိန်များလို့ နောက်မို့ဆို မလွယ်လောက်ဘူးဗျ။လုပ်အားကအစွမ်းထက်တယ်။ဝင်းကိုအ ပါခြောက်ယောက် ဝင်းကိုက နံပါတ်လေး။အထက်မှာအကိုနှစ် ယောက်အစ်မ တစ်ယောက်။အောက်မှာက ညီတစ်ယောက် ညီ မ တစ်ယောက်။အာ့ကြောင့်သူ့ အိမ်မှာဆော့ကြရင် အမြဲနပန်း သတ်နေရလို့ ကျနော့်အိမ်မှာဘဲ စတည်းချတာ။ကောင်းကောင်း စားရ ကောင်းကောင်းဆော့ရ ပေါ့။ သူလဲ မမရဲ့ခလေးအဖြစ်သ ရုပ်ဆောင်ရတာဘဲ။
ဒါပေမယ့် သူ့စရိုက်က ကျနော်နဲ့မတူဘူး သိတ်အနု အရွတွေမကြိုက်ဘူး။ဥပမာ မမက လာကြခလေးတွေ သနပ်ခါးလိမ်းမယ်။.ဆို ရင် ကျနော်ကမျက်နှာလေးမော့လို့ မမမျက်နှာလေးကြည့်ပြီးငြိမ်ခံ ပေမဲ့ သူကတော့ အာ မမကလဲ ယောက်ျား လေးကသနပ်ခါး မလိမ်းရပါဘူး လို့ စောဒကတက်ချင်တက်တာ။ အေး မလိမ်းချင်နေ။မလိမ္မာတဲ့ခလေးကိုမုန့်မကျွေးဘူး။ ဆိုတော့မှ မလိမ်းချင် လဲ မုန့်စားချင်လို့အလိမ်းခံတာ။ အဲ့လိုဘဲ ကျနော်အိမ်ရောက်ရင် ကျနော့်အခန်းထဲဝင်ပြီး သူ့ကို သူ အစ်မကြီး စတိုင်နဲ့ အဝတ်ညစ် တွေသိမ်းလိုသိမ်း အိပ်ရာကို ပြန့်ပြန့်ရံရံဖြစ်အောင်လုပ်လိုလုပ် စာကြည့်စားပွဲကစာအုပ်တွေ ကို အလုပ်မရှိစီလိုစီ။ အဲ့လိုလုပ် တော့ ပါးစပ်ကငြိမ်ငြိမ်နေမယ်ထင်လား။ပွစိပွစိ နဲ့ အဖွားကြီးစတိုင်။ ခုလဲအဲ့လိုအလုပ်ကောင်းလို့ပေါ့။ ကျနော်ဝင်းကိုဆီက playboyစာအုပ်ကိုညကကြည့်ပြီး ခေါင်း အုံးအောက်ထိုးထည့်ထားပြီး ရေချိုးခန်းထဲရေချိုးနေတာ ရေချိုး ရင်း လူပျိုပီပီ ကိုယ့် ဟာကိုဆပ်ပြာတိုက် ဆွပေးလုပ်နေတာည ကကြည့်တဲ့ပုံတွေပြန်မြင်ပြီး မာန်ထလာတာနဲ့ ပြီးအောင်ကစား ပေးလိုက်တယ်။
ပြီး ပုဆိုးလဲ ခေါင်းကရေကို မွှေးပွတဘက်နဲ့လက်တဖက် ကပွတ်ရင်းကျနော့်အိပ်ခန်းထဲလဲဝင်ရော။ဘယ်အချိန်ကရောက် ပြီး ဆရာကြီးလုပ်နေမှန်းမသိတဲ့ မမကိုမျက်နှာတွေရဲလို့တွေ့ရလို့ ခေါင်းအုံးဆီလှမ်းကြည့်တော့ သွားပြီ အနေအထားက ရွှေငါးတော့ မဟုတ် ပြဿနာဘဲ။ကျနော့်ကို ကြည့်ပြီး လူကလက်မလောက်ရှိသေးတယ်။ အတတ်ကောင်း တွေက တော်တော်တတ်နေ။ငါ အ န်တီ့ကိုတိုင်လိုက်ရမလားတဲ့ အမလေး မယ်မင်းကြီးမရယ်မလုပ်လိုက်ပါနဲ့ အမေသိလို့ စာအုပ်မီးရှို့တာ ဖြဲပစ်တာမျိုးသာလုပ်လို့ ကတော့ ဝင်းကိုနဲ့သတ် ရမှာလို့. ရင်ထဲကပြောပြီး အပြင်ကတော့ မတိုင်ပါနဲ့ မမရယ် နောက်မဖြစ်စေရပါဘူး လို့ သူများတွေ ပြောတဲ့ မျက်နှာဇီးရွက်လောက်နဲ့ တကယ်တော့ ဒီ လောက်ကြီးတဲ့မျက်နှာကိုဇီးရွက်လောက်ပြန်လုပ်လို့ရမလား။
တောင်းပန်တော့မှ အငယ်ကောင်နော် သတိထား တဲ့။ ဘုရားဘုရား ဖြစ်လိုက်တိုင်း အဲ့လိုပါဆို။ နေ့လည်ရောက်တော့ ဘသားချောကသူ့စာအုပ် စိတ်မချဘူးထင်တယ်။စက်ဘီးနဲ့ပေါက်ချလာရော ကျနော်လဲစာ အုပ်ခါးကြားထိုး အပေါ်ကအကျီင်္ဖုံး ပေါ့။စက်ဘီးဘဲလ်သံပေးနေတဲ့ ဝင်းကို ကို ဟ လာပြီဟ အဲ့လောက်တီးမနေနဲ့ ဆိုပြီးအိမ်ကနေ လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ထွက်လာကြ တယ်။အဲ့အ ချိန်က လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ထိုင်ရတာကို သိတ်သဘောကျတာ။ ကိုယ့်ကိုကိုယ် လူကြီးဖြစ်ပြီ လူရာဝင်ပြီလို့ ခံစားရ တယ်လေ။ဒါ ကြောင့် ကျောင်းပိတ်ထားလို့ သူငယ်ချင်းတွေမဆုံရပေမဲ့ဝင်းကို နဲ့ကတော့ မကြာခဏလက်ဘက်ရည်ဆိုင်ထိုင်ဖြစ် ကြတယ်။ ဆိုင်ထဲရောက်တာနဲ့ ချိုဆိမ့်နှစ်ခွက်လို့. အော်မှာပြီး အတွင်းဘက်ကျကျစားပွဲမှာ နှစ်ယောက်သားထိုင်လိုက်ကြပြီး ဟေ့ကောင်ရေ ကံကောင်းလို့ဟ လို့ အစချီပြီး မနက်က မမ နဲ့အဖြစ်ကို ပြန်ပြောပြရင်း သူ့စာအုပ်ကိုပြန်ပေးလိုက်တယ်။
မင်း ငါပြောနေသားဘဲ။ တော်သေးတယ် စာအုပ်ကိုဘာမှ မလုပ်ပစ်လို့ နေအုန်းကွ မမက ဒီစာအုပ်ကိုကြည့်သေးလား ကြည့်လို့ အတတ်ကောင်းတွေတတ်နေတယ်လို့ပြောတာ ပေါ့ဟ။ အေးဟ ဟီးးး ဘယ်လိုနေမလဲမသိဘူးနော်တဲ့ သိမလား ဟ ဆိုတော့ မမလဲ တော်တော်လှတယ်ကွ တဲ့ သူ့စကားကို ဘာမှမတုန့်ပြန်ပေမဲ့ ကျနော့်အတွေးမျက်လုံးအိမ် ထဲမှာတော့ မမရဲ့ ကောက်ကြောင်းအလှတွေက ကဗျာလွတ်အ က ကပြနေသလိုဘဲ။ အဲ့ချိန်ထဲက မမဆိုတဲ့ တော်ဝင်ပန်းလေးကို ကျနော်နမ်း ချင်နေတာဖြစ်မယ်။အဲ့နောက်ပိုင်းတွေမှာ မမက ကျနော်တို့နှစ်ယောက်ကို ဟိုအရင်ကလို ခလေးအနေနဲ့မဆက်ဆံတော့သလို ကျ နော်တို့ ကလဲ မမကို မြင်ရင် မမအလှကိုယစ်မူးစွာခံစားမိတယ်။ကုန် ကုန်ပြောရရင် စိတ်ဖြေရင်တောင် ကျနော့်ရဲ့ အလှနတ်သမီး က မမ ပေါ့။ တစ်ခါတလေ သူ့အိမ် ကိုယ့်အိမ်မှာဆုံကြကြုံကြရင် မမခန္ဓာကိုယ်ကိုကြည့်ပြီး အားနာနေမိတယ်။သူကသာမသိတာ ကျနော်က အတွေးနဲ့ မမကို ထင်တိုင်းပြုနေတာကို။
ကာလရထားက ဘယ်ခါမှမရပ်နားတာကြောင့် ရက်မှ လ လမှနှစ် အလီလီပြောင်းခဲ့ပြီမို့ မမစုမြတ်နှင်းလဲ ဘွဲ့ရခဲ့သလို ကျနော်တို့ မြို့လေးက ကမ္ဘောဇဘဏ်မှာအလုပ်ဝင်နေခဲ့ပြီ။ဒီလို ဘဲကျနော်လဲ စီပွားရေးတတိယနှစ်ကျောင်းသား ဘဝကိုရောက် ခဲ့ပြီလေ။ အငယ်ကောင်ရေ မမရဲ့ ချိုမြတဲ့သံစဉ်ကြောင့် ကျနော် ဗျာ မမ လာ မမနဲ့ဘဏ်လိုက်ပြီးဆိုင်ကယ်ယူပြန်သွား ပြီးမေမေ့ကို တရားစခန်းလိုက်ပို့ပေးနော် တဲ့ ကျနော်တို့မြို့က ဘုန်းကြီးကျောင်းတစ်ခုမှာ နေ့တိုင်းအချိန်ပိုင်း တရားပြပေးတယ်။ ကြီးကြီးက အားရင်အားသလို သွားပြီးအား ထုတ်တတ်တယ်လေ။ ဒီနေ့လဲသွားမှာမို့ ကျနော်ကိုအကူညီတောင်းတာ ဟုတ်ကဲ့ မမ လို့ ပြောပြီး မမနောက်ကထိုင်လိုက်တော့ ရော့ ဆောင်းတဲ့ ဆိုင်ကယ်စီးဦးထုပ်ပေးလာတယ်။ မမကသိတ်စည်းစနစ်ကြီးတယ်။ယာဉ် စည်းကမ်း လမ်းစည်း ကမ်းလဲ အတိအကျ။ မမ ဆိုင်ကယ်မောင်းအထွက်မှာ ယိုင်ပြီး မမကျောပြင် လေးနဲ့ ကျနော့် လက်မောင်းအိုး ထိလိုက်တော့ နွေးခနဲ့ သိမ့်ခနဲ့ ခံစားလိုက်ရပြန်တယ်။ မမရယ် မမနဲ့ဆက်စပ်သမျှဟာ ကျနော့်အတွက်တော့ ရင်ခုန်တမ်းတစရာတွေချည်းပါ။ ဟေ့ကောင် ရန်နောင် ဘယ်လိုလဲ ဝင်းကိုက အဲ့လိုဘဲ ကျနော့်ကိုတစ်ခါတလေနာမည်ရင်းခေါ် ချင် ခေါ်တတ်တယ်။
ငါ လဲစဉ်းစားနေတာ စဉ်းစားနေ သူများဦးသွားမှတော့ ငါ့လာငိုမပြနဲ့ ကျနော်နဲ့ဝင်းကို လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ထဲမှာ အချီအချပြောနေ ကြတာက တခြားမဟုတ်ဘူး။မမစုမြတ်နှင်းကို ကျနော်ချစ်ခွင့် ပန်ဖို့ ကိစ္စ။ မမကလဲ အရွယ်ရောက်လာလို့လားမသိဘူး လှ သထက် လှလာလိုက်တာ မြင်သူတကာလည်ပြန်ကြည့်ရတယ် ကမ္ဘောဇ ဘဏ်ယူနီဖောင်းအောက်က တင်းကားနေတဲ့ တင်သား တွေကို တခါတလေ ပြေးကိုက်ချင်စိတ်ပေါက်တယ် ဟီးးး ခွေးစိတ်များ ပေါက်နေလားလို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပြန်သုံးသပ်နေရတယ်။ လမ်းထဲကအကိုကာလသားတွေက ယောက်ဖ ယောက် ဖနဲ့ စနောက်ပြီးခေါ်ကြတယ်။အများအမြင်ကလဲ မောင်နှမလိုဘဲ မြင်နေ ကြသလို နှစ်ဖက်အိမ်သားတွေကလဲ အဲ့လိုမှတ်ထားကြ တာ။ကျနော်ကသာ မမဆိုတဲ့ တော်ဝင်ပန်းကို နမ်းချင်ရှိက်ချင် နတော။ အေးပါကွာ ငါမမကိုဖွင့်ပြောပါ့မယ် အာ့ဆိုလဲမြန်မြန်လုပ် တကယ်ဆိုငါလဲဝင်ပြီးကံစမ်းမလို့ မင်းမို့လို့ ဦးစားပေးတာ။ ကျေးဇူး ကြီးလှပါတယ်။မောင်မင်းကြီးသားရယ် ဆိုတော့ တဟီးဟီးနဲ့ စောက်ခွက်ကဖြတ်ရိုက်ချင်စရာ။
အဲ့နေ့ညမှာဘဲ မြို့မှာအထူးတရားပွဲရှိတယ်။ဖေဖေမေမေ တို့နဲ့မမရဲ့မိဘတွေလဲ တရားနာသွားကြလို့ မမရဲ့ အမေက အငယ် ကောင်ရေ အိမ်မှာမင်းမမ တစ်ယောက်တည်း အဖေါ်လုပ်ပေးလိုက်အုန်းနော်တဲ့ ဟုတ် ကြီးကြီး လို့အာမဘန္တေခံလိုက်တယ်။ မမ ရဲ့အကိုကြီးနဲ့ အစ်မကြီးကအိမ်ထောင်ကျပြီး အသီးသီးအိမ် ခွဲနေကြလို့ မမတို့လဲမိသားစုသုံးယောက်ဘဲပေါ့။ ကျနော်မမအိမ် ရောက်တော့ မမကဧည့်ခန်းမှာ TVက လာတဲ့ ကိုရီးယားဇာတ်လမ်းတွဲကြည့်နေတယ်။ လာ အငယ်ကောင် ငါလက်ဖက်သုပ်ထား တယ် ဆိုပြီး လက်ဖက်ပန်းကန်ကိုရှေ့ထိုးပေးတယ်။ကျနော်လဲလက်ဖက်စား ရင်းTVကြည့်နေတဲ့ မမကိုဘေးတိုက်အနေအထား လေးနဲ့ငေး နေမိတယ်။လှလိုက်တာ မမရယ် နှာခေါင်းလုံးလုံးလေးအောက် ကနှုတ်ခမ်းလွှာလေးက ပွင့်အာတော့မယ့် နှင်းဆီပန်း လေးလိုဘဲ နဖူးပေါ်ဝဲကျနေတဲ့ ဆံစလေးတွေနဲ့ ပန်းချီဆရာတစ်ယောက်ရဲ့ ချယ်မှုန်းထားတဲ့ ပန်းချီကားတစ်ချပ်ကြည့်နေရသလို ဘဲ။ ကျနော်ငေးနေတာကို မမသိသွားတော့ ဟဲ့ ငါ့များမမြင်ဖူးတာကြနေတာဘဲ ဘာငေးနေတာလဲ ဟုတ်ဘူး မမကလှလို့ အမ လေး ခုကျွေးတဲ့ လက်ဖက်ဘဲရှိတယ် နောက်ကျွေး စရာလဲမရှိဘူးကိုယ်တော် တဲ့ တကယ် လှတာမမရဲ့ အေးပါ ကိုယ့်အစ်မကိုယ် မြှောက် မမ ရပ်ကွက်ထဲက အကိုတွေကပြောတယ်
ဘာပြောလဲ ကျနော့်ကို ယောက်ဖ တဲ့ အမ် အဲ့တော့နင်ဘာပြန်ပြောလိုက်လဲ ဘာပြောရမလဲ ပြောစရာမှမရှိဘဲ အေး ပြီးရော ဆို ပြီးTVဆက်ကြည့်နေတယ်။ ကျနော်လဲတစ်အိမ်လုံးမမနဲ့ကျနော်နှစ်ယောက်တည်းရှိတယ်ဆို တဲ့အသိကြောင့် နေ့လည်ကဝင်းကိုရဲ့ တိုက်တွန်းစကားတွေကို ပြန်သတိရတာနဲ့ မမ ကျနော့ခေါ်သံကြောင့် မမကလှည့်ကြည့်ပြီး ဘာလဲ ဟို..ဟိုလေ မမ မှာရှိ လား ဘာလဲ ဘာရှိရမှာလဲ အရင်းမရှိအဖျားမရှိ ဟိုရီးစားရှိလားလို့ ရှိစရာလားဟဲ့ တကယ်လား မမ တကယ်ပေါ့ ဘာလို့လဲ မမကလှလို့လေ လှတာနဲ့ဘာဆိုင်လဲ ဟ လှတော့ချစ်ချင်သူများတယ်လေ သူတို့ချစ်ချင်တိုင်း ငါကချစ်ရမလား မမချစ်ရမယ့် သူမတွေ့သေးဘူးလား မတွေ့ပါဘူး ခုတွေ့လိုက်တော့ ဘာ မမတစ်ယောက်နားမလည်လို့ ဇဝေဇဝါနဲ့ မျက်မှောင်ကြုံ့နေတဲ့ အခိုက်မှာဘဲ ကျနော်မမရဲ့နှစ်ယောက်ထိုင် ဆက်တီဆီပြောင်းထိုင်ရင်းမမရဲ့ညာဖက်လက်ကလေးကို ကျနော့်ရဲ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း ကျနော် မမကိုချစ်တယ် မမရယ် အို ဆိုပြီးသူ့လက်ကိုအတင်းရုန်းနေတော့ ကျနော်လဲ မမကိုယ်လုံးလေးကို ပွေ့ဖက်လိုက်တယ်။မမကိုယ်သင်းနံ့လေး ကမွှေးလိုက်တာဗျာ။
အငယ်ကောင် လွှတ်နော် လွှတ် ခွေးကောင် သူဘာပြောပြောကျနော်ကတော့မလွှတ်ဘဲ ချစ်လို့ပါ မမရယ် ကျနော့်ကိုပြန်ချစ်နော် မချစ်ဘူး လွှတ်နော် အငယ်ကောင် သူကရုန်းလေ ငြင်းလေ ကျနော်ပိုပြီးစိတ်ထဲမရိုးမရွဖြစ်လေ နောက်တော့ မမရဲ့နှုတ်ခမ်းလေး ကိုဖမ်းစုပ်လိုက်တယ် အင် ဆိုပြီးမမလဲတစ်ချက်ငြိမ်ကျသွားလို့ တအားတက်ပြီးအနမ်းရှည်နမ်းမယ်အလုပ် အတင်းရုန်းထွက်ပြီး ဖျန်း ဖျန်း ကျနော့်ပါးကိုနှစ်ဆင့်ဆက်ရိုက်ချလိုက်တယ် ပါးပြင်တစ်ခုလုံး စပ်ဖျင်းဖျင်း ခံစားရတာထက် ရင်ထဲမှာမဖေါ်ပြ နိုင် အောင်စို့နင့်ခံစားရတာကပိုဆိုးတယ်။ မမကဝုန်းဆိုမတ်တပ်ထရပ်ပြီး ကျနော်ကိုလက်ညှိးထိုး ပြီးတော့ နင်ခုထွက်သွား ကာ ကွယ်ပေးရမယ့်သူက စော်ကား တာ ကောင်းလား မဟုတ်ဘူး မမကိုကျနော်ချစ်တာ မကြားချင်ဘူး ခုထွက်သွားနော် ပြီးမှအဆိုးမ ဆိုနဲ့ တဲ့ ကျနော်မျက်ရည်တွေမထိန်းနိုင်အောင်ကျလာရပြီ မမထွက်သွားစေချင်ရင် ကျနော်ထွက်သွားပါ့မယ် အေး ထွက်သွား နောက်ငါ့ရှေ့ဘယ်တော့မှမလာနဲ့ ရက်စက်လိုက်တာ မမရယ်။ကျနော်အိမ်ကအထွက် မမရဲ့တံခါး ပိတ်လိုက်တဲ့ ဒုန်း ဆိုတဲ့အသံ ဟာ ကျနော့်အတွက်ကမ္ဘာပြိုသံ ရယ်ပါ မမရယ် ကျနော်နဲ့မမ အဲ့ကိစ္စဖြစ်ပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်မတွေ့အောင်ရှောင်နေကြ တယ်။ရင်ထဲမှာမ ကောင်းလို့ ထမင်းစားနဲသလို မျက်နှာမကောင်းလို့လဲ အမေကနဖူးစမ်းလို့ သား နေမကောင်းဘူးလားတဲ့ ကောင်းပါတယ် မေမေ လို့ပြန်ပြောရပေမဲ့ ရင်ထဲကတော့ မေမေရယ် သားအသဲတွေကြွေနေပြီလို့ ငိုငြီးနေမိတယ်။
လေးငါးရက်လောက်ရှိတော့ အမေက အငယ်ကောင် နင့်နဲ့ မြတ်နှင်းရန်ဖြစ်ထားလားတဲ့ မေမေက မမအစ်မကို မြတ်သင်း လို့ခေါ်သလိုဘဲမမကိုလဲမြတ်နှင်းဘဲခေါ်တယ်။ မဟုတ်ပါဘူး လို့မလုံမလဲကျနော်ပြောတာကို ရန်မဖြစ်ဘူးသာပြောတယ် နင်တို့ ခေါ် အပြောမတွေ့ဘူးဘဲ တဲ့ အာ မေမေကလဲ သူလဲသူ့အလုပ်နဲ့ သားလဲသားကိစ္စနဲ့မဆုံဖြစ်ဘူး လို့ အကြောင်းပြလိုက်တော့ အမေလဲ ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ဘာမှထပ်မပြောတော့ဘူး ဟူးးး ရင်ထဲကလေပူတွေကိုထုတ်လိုက်မိတယ်။ အမေတို့သာသိရင် ကျနော်ဘဲအ ကြိမ်းခံရမှာလေ။ ကျနော်လဲအိမ်မှာနေရင် မမကိုရှောင်နေရတာ အလုပ်တစ်ခုဖြစ်နေတာနဲ့ ဦးလေးတို့ရှိတဲ့ ပြည်ကို အလည်သွား မယ်ဆိုပြီးခွင့်တောင်းလို့ အမေ့ကကျောင်းဖွင့်တော်မယ် ၁၀ ရက် လောက်ဘဲလေဆိုပြီး လွှတ်လိုက်လို့ ကျနော် ပြည်တော်ရှောင် ခန်းနေ့ဘဲ ပြည်ကိုလစ်ခဲ့တော့တယ်။
မချွေလည်း ကြွေ ချွေလဲ ကြွေ မပန်လည်းနွမ်း ပန်လည်း နွမ်း မနမ်းလဲ ပြယ် နမ်းလည်း ပြယ် မို့ နမ်းခွင့်ပေးပါလား ချစ်သူရယ်။ ။ သူရဇော် ကျနော်ပြည်ကပြန်ရောက်တဲ့နေ့. ပြည်လက်ဆောင် ကတွတ်ယိုတွေကို မမတို့အိမ်ကို သွားပေးတော့ မမကိုဧည့်ခန်းမှာ တွေ့လိုက်လို့ နောက်ပြန်လှည့်ပြီးပြန်မယ်အလုပ် အာ့ကဘာလုပျတာလဲ မမ စကားနားထောင်တဲ့အနေနဲ့ ထွက်သွားမလို့ပါ ကျ နော့်စကားဆုံးတော့ ကမ္ဘာပေါ်မှာ အလှဆုံးမျက်စောင်းလေးတစ်ခု ကျနော်တွေ့လိုက်ရတယ် ဟွန်းးခုမှလိမ္မာချင်ယောင်ဆောင်နေ. တဲ့ ကျနော် ဝမ်းသာသွားတယ် မမအသံမှာစိတ်ဆိုးခြင်း မကျေနပ်ခြင်း တွေညှိကပ်လို့မနေမှန်းသိလိုက်ရလို့ ကျနော်လဲ စပ်ဖြီးဖြီး ပြုံးပြရင်း အာ့ကတော့ ချစ်တာကို ဆိုတော့ မျက်မှောင်ကုတ်ပြီး မပြောနဲ့. တဲ့ ဟုတ်ကဲ့ခင်ဗျ ဆိုတော့ ခု ဘာလာလုပ်လဲတဲ့ အသဲ ယားလိုက်တာနော် သိရဲ့နဲ့သက်သက်မေးနေတာကို ပြည်လက်ဆောင်လာ့တာပါ ခင်ဗျ။
အေး ထားခဲ့။ တဲ့ ကျနော်လဲဧည့်ခန်းကစားပွဲပေါ် ယိုထုပ်တွေတင်ပြီး ပြန်လိုက်ပါအုန်းမယ်ခင်ဗျ။ ဆိုတော့ မျက်နှာကိုတမင်တည် တည်လုပ်ပြီး အေးအေး ကောင်းကောင်းပြန်တဲ့ အပြန်မှာတော့ ကျနော့်အတွက်ရောင်ခြည်သန်းနေပြီမို့ ခြေနဲ့မြေကြီးထိမှထိရဲ့ လားတောင် မသိတော့ပါဘူးဗျာ။ နောက်နေ့မနက် မမအလုပ်သွားမယ်ဆိုတော့ အငယ်ကောင်ရေ.. ဗျာ မမ လာလိုက်ခဲ့အုန်း ဟုတ် အနေအထားကအရင်လို ကျနော်လဲ မမနောက်ကတက်လိုက် တယ်။ဆိုင်ကယ်ပေါ်ပြောတာဗျ။ဒါပေမဲ့ အရင်လို ဘေးစောင်းမ ဟုတ်ဘူး။ခွထိုင်တာ ပြီးခပ်တည်တည်နဲ့ မမရဲ့သေးကျဉ်တဲ့ခါး လေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အသာဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ် အာ့ ဆိုခါးလေးတွန့်သွားပြီး ဟဲ့ ဘယ်လာကိုင်တာလဲ ယားတယ် ဆိုတော့ ဒါဆို ဒီနေရာလား ဆိုပြီးလက်ကိုအောက်ဘက်နဲနဲချ လိုက် တော့အိနေတဲ့မမတင်ပေါ်ရောက်သွားရော သေချင်နေလား ဘယ်မှမကိုင်နဲ့ မခေါ်ဘဲထားခဲ့ရမလား မထားခဲ့ပါနဲ့ မကိုင်နဲ့ဆို မကိုင်ပါဘူးဆိုပြီး လက်နှစ်ဘက်ကို နောက်ပစ်ပြီး ဆိုင်ကယ်နောက်စွန်းကိုကိုင်လိုက်မှ ဟွင်းး ဆိုပြီးမောင်းထွက်တော့တယ်။
ဘာပြောပြောမီးကအစိမ်းရောင်ဆိုတာသေချာပြီမို့ ရင်မှာလေ အပျော်ချောင်းလေးတစ်ခု သွင်သွင်စီးသွားလေရဲ့။ ကျောင်းဖွင့် တော့ ဆယ်တန်းမို့အရေးကြီးတယ် ဆိုပြီးအိမ် က ကျူရှင်ယူခိုင်းတယ်။ကျနော်က ယူစရာမလိုပါဘူး ကျနော် အားနည်းတဲ့ သင်္ချာ ကို မမကိုပြခိုင်းမယ်လို့။ မမကလဲ ပြပေးမယ်လို့တာဝန်ယူလိုက်တော့။ကျနော့်အ တွက်တော့ နတ်တို့ဖန်ရင် ရေကန်အသင့် ကြာ အသင့် ဘဲပေါ့။ စာပြတော့လဲ ဧည့်ခန်းကTVနဲ့ တခါတလေ ဧည့်သည်နဲ့ဆို တော့ ကျနော့်အခန်းထဲက စာကြည့်စားပွဲမှာဘဲ ပြပေး တယ်။ ငယ်ငယ်ထဲကအတူနေလာကြ ဝင်နေထွက်နေကြရယ်မို့ လူကြီး တွေကတော့ မထူးခြားဘူးပေါ့။ အကွက်ကောင်းချောင်း နေတဲ့ ကျနော်ကသာ ဘယ်လိုဗြူ ဟာခင်းရမလဲ ကြံနေတာ။တစ်ခါသေဘူးပြီမို့ မပိုင်ရင်ခြင်မရိုက် ရဲတော့ဘူးလေ။ အာ့ကြောင့် အစပိုင်းမှာ မမစာသင်တာကိုကျိုး ကျိုးနွံနွံနဲ့ တပြည့်လိမ္မာလေးလုပ်ပြနေရသေးတယ်။ ကျောင်းတက်တော့ဝင်းကိုကတောင် အငယ်ကောင် မင်းကိုမမစာပြနေတယ်ဆို တဲ့ အေးကွ ဆိုတော့ ငါလဲလာတက်မယ်လေ ဟာ လာမရှုပ်စမ်းပါနဲ့ကွာ ဆိုတော့ ငိုး မသား ငါသိသားဘဲ မင်းဂွင်ဆင်တာမဟုတ်လား ဟီးးး လို့သွားဖြီးပြလိုက်တော့ ဒဒေါင်းဇား ဟုတ်ရင်ဟုတ်ပေါ့ကွာ လို့သြဘာပေး ပါလေ ရောဗျာ။
မမ ကည၈ နာရီကနေ ၉ နာရီထိစာပြပေးတယ်။ကျနော်က အဲ့ရတဲ့အချိန်လေး မမရဲ့ ရူပါရုံကို ခံစားရတာ။ညလဲည အိမ်နေ ရင်းလဲ ဖြစ်တာမို့ မမကအဝတ်အစားကို အနွမ်းလေးတွေအဝတ် များတယ် အဲ့အနွမ်းလေးတွေက ပါးပါးအိအိမို့ မမပိုင်တဲ့ပစ္စည်း ပစ္စယ တွေကို ပိုပီပြင်စေပြန်တယ်။ တခါတလေ အောက်ခံပင်တီမဝတ်ထားတဲ့နေ့နဲ့ ပါးလွန်းတဲ့ ထမိန်ဝတ်တဲ့နေ့ဆို မမသွားလာထိုင်ထ ပြုတိုင်းတုန်ခါနေတဲ့ တင်သားတွေ တင်သားနှစ်ခုကြား အကွဲမြောင်းကြီးက ကျနော် အာခြောက်ပြီး အောက်ကကောင်ငိုရတဲ့အထိ ဘဲဗျာ။ စာပြတဲ့အခါ မမမျက်နှာလေးကိုငေးနေရတာ လောကကြီးကို မေ့မေ့ သွားတယ်။ မမလဲရိပ်မိတယ်ထင်တယ် ကျနော်ငေး နေ တဲ့အခါမျိုးဆို အငယ်ကောင် စာကိုဘဲအာရုံစိုက် တခြားစိတ်မရောက်နဲ့ ကြားလား တဲ့ အဲ့အခါကြတော့လဲ ဟုတ် ပေါ့ နောက်တော့လဲခိုးကြည့်တာဘဲ။စိတ်ထဲကလဲလက်ဖက်ကောင်း စားချင်ရင် ပလောင်တောင်တက်နှေးရမယ်။
တောင့်ထားကွ။ ကိုယ့်ကိုကိုယ် အားပေးနေရတယ်။ ဒီနေ့ည စာကြည့်စားပွဲမှာ ထိုင်လို့ဆယ်မိနစ်လောက်ဘဲရှိအုန်းမယ်ထင်တယ်။ “မောင်နှမ နှစ် ယောက် စာလုပ်နေကြအုန်းနော်” မေမေက အပေါက်ဝကနေလှမ်းပြောတာနဲ့ “အမေတို့က ဘယ်သွားမို့လဲ” “ဟိုဘက်လမ်းက နင့်အဖေ မိတ်ဆွေဦးမောင်ကြီးလေ အဲ့ ဒါ လေဖြတ်သွားလို့တဲ့ သတင်းမေးသွားမလို့” ” ဝင်းသန်း တို့ အဖေလား အမေ”ဆိုတော့ “အေး အေး ဟုတ်တယ် ခဏသွားလိုက်အုန်းမယ်နော်”တဲ့ မမ ကလဲ “ရပါတယ် အန်တီ သမီးစာပြရင်း အဖေါ်လုပ်ပေးမယ်”တဲ့ အဖေအမေတို့ထွက်သွားပြီး မမကသင်္ချာတစ်ပုဒ်ကို ရှင်းပြတွက် ပြနေတယ်။ကျနော်ကတော့ ရှင်းပြနေတဲ့ မမရဲ့မျက်နှာလေးကို တစ်မက်တစ်မောငေးနေမိတယ်။led မီးရောင်လေးကျနေတဲ့ မမမျက်နှာလေးက ကျနော့်အတွက်တော့ နတ်ရေးတဲ့ပန်းချီလို လှ ချင်တိုင်းလှနေတော့တာဘဲ။
အထူးခြားဆုံးကတော့ မိန်းခလေးဖြစ်ပြီးနခမ်းမွှေးရေး ရေးလေးပေါက်နေတာဘဲ။မမကသချာင်္တွက်ရာက ကျနော့်ရဲ့အ ကြည့်ကို ရိပ်မိသွားတော့ ရှက်သွားပြီး “အငယ်ကောင်နော် စာပြတာမကြည့်ဘဲဘာကြည့်နေတာလဲ” တဲ့ ” မမ ကို” “ဘာ ငါ့ကိုဟုတ်လား” ” အင်း မမကတအားလှတာဘဲ” ကျနော့်စိတ်ဖောက်နေမှန်း မမသိသွားသလို တစ်အိမ်လုံးသူနဲ့ ကျနော်နှစ်ယောက်တည်းရှိတယ် ဆိုတဲ့အသိကြောင့်ထင်တယ်။ “တော်ပြီဟာ နောက်နေ့မှဆက်သင်တော့မယ်”ဆိုပြီးထိုင်ခုံ ကေထတာ့ “ဟာ မမဘဲစောစောက မေမေ့ကိုအဖေါ်လုပ်ပေးမယ်ပြောပြီး တော့” ဆိုတော့ “နင်က ယောက်ျား လေးဘဲ မလိုပါဘူး” ” လိုတယ် မမရှိမှ ရမှာ” ပြောလဲပြော မမရဲ့လက်ကိုဖမ်းဆုပ် ထားလိုက်တယ်။ မမကအတင်းရုန်းရင်းနဲ့ “အငယ်ကောင်နော် လုပ်ပြန်ပြီလား”တဲ့ “ကျနော် မမကို တကယ်ချစ်တာ မချစ်ရမနေနိုင်ဘူးမမ” “သွား မသိပူး” ကျနော်သိလိုက်ပြီ မမကျနော်ကိုမငြင်းမှန်း။
အာ့နဲ့ဝမ်းသာအား ရ မမကို ဆွဲပြီးဖက်ထားလိုက်တယ်။ပြီး မမပါးကိုနမ်းတော့ မမ မနမ်းမိအောင်ရှောင်နေလေ ကျနော်ကပိုနမ်းချင်လေ မရမကအ တင်း လိုက်နမ်းတော့ ကျနော့်မျက်နှာကိုလက်နဲ့တွန်းထုတ်ပြီး “မဆိုးနဲ့ကွာ” တဲ့ “ဆိုးတာမှမဟုတ် မမကလဲချစ်တာကို” ” တော်တော့ တော်ကြာအန်တီတို့ပြန်လာတော့မယ်” တဲ့ “အာ့ဆို ကျနော့်ကို ချစ်တယ်လို့ပြော” “အမ်မယ် ဘာလို့ပြောရမလဲ” “ချစ်လို့ချစ် တယ် ပြောပေါ့” “လာ လာချည်သေးတော် သူ့များဘယ်သူကချစ်လို့” ” မမ နော် အသဲယားအောင် မလုပ်နဲ့” “လုပ်တော့ ဘာဖြစ်” “ဒါဖြစ်တာပေါ့”ဆိုပြီး မမရဲ့နှုတ်ခမ်းလှလှလေးတွေကိုအ ငမ်းမရ ငုံခဲလို့စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။မမလဲ လူးလွန့်ရုန်းကန်ရင်းက သဘောတူကြည်ဖြူတဲ့အခြေအနေကိုရောက်ပြီး နှစ်ယောက် သား အနမ်းချိုတွေနဲ့ အချစ်ကိုပုံဖော်လိုက်ကြတယ်။
အနမ်းရှည်တွေနဲ့အတူ လူပါပျော့ခွေလာတဲ့ မမက အရင် အသိဝင်ပြီး “တော်တော့ကွာ အန်တီတို့လာတော့မယ်”ဆိုပြီးကျနော့် ရင်ခွင်က ရုန်းထွက်လို့ အဝတ်အစားပြန်ပြီးသပ်ယပ်အောင်လုပ် သလိုနဲနဲပွသွားတဲ့ဆံပင်တွေကိုလည်း လက်နဲ့ဘဲပြန်သပ်ပြီးပြု ပြင်နေတာကို ကျနော်ကတော့ ကြည့်ရင်းအားမရမတင်းတိမ် ဖြစ်နေတုန်းဘဲ။ မမကတော့ မျက်စောင်းခဲဟန့်တားပြီး “နားမ ထောင်ရင်တော့ မချစ်ဘူးနော်”ဆိုတော့ “အဟီးးနားထောင်မယ် ချစ်ရမှာနော်”လို့အတည်ပြုချက် ရယူတော့ မမက ပြုံးစိစိလေးနဲ့ ခေါင်းငြိမ့်ပြတယ်။ ချစ်လိုက်တာ မမရယ်လို့ ရင်ထဲမှာပြောနေမိတယ်။တော်သေး တယ် မမကြောင့်မေမေတို့မမိတာ။ကျနော်တို့ ခွာပြီးခဏမှာဘဲ အဖေနဲ့အမေတို့ပြန်ရောက်လာတယ်လေ။
“အမေ ဦးမောင်ကြီးဘယ်လိုနေလဲ” “အခြေအနေကတော့စောင့်ကြည့်ရမှာပေါ့ တချို့လဲပြန်ပြီး ကောင်းလာကြတာတွေလဲရှိတာ ဘဲ” “အော် သနားစာနော်”ဆိုတော့ အမေက “ကံ တရားပေါ့ သားရယ်”တဲ့ ကျနော့်ကံကတော့ဒီညကောင်းသွားတာ အမေမသိ လိုက်ဘူး အဲ့ညကတစ်ညလုံး အိပ်မပျော်ဘူး ပျော်လွန်းလို့။ မမနဲ့ကျနော် ချစ်သူတွေဖြစ်သွားကြပေမယ့် ရုပ်ရှင်ထဲ ဝတ္ထုထဲကလို တော့ မဟုတ်ဘူး။ရုပ်ရှင်ထဲဝတ္ထုထဲကချစ်သူတွေက ပန်းခြံတွေ ကစားကွင်းတွေမှာ တစ်ယောက်လက်တစ်ယောက် တွဲလို့ပြေး ကြလွှားကြ ပျော်ကြပေါ့။ ကျနော်တို့ကတော့ ညစာသင်ပြီဆိုမှ မမမျက်နှာလေးကို ငေးရ မမကကျနော့်ညာဘက်ကနေထိုင်တာမို့ မမရဲ့ဘယ်လက် ကလေးကို ကျနော့်လက်နှစ်ဖက်နဲ့ဆုပ်ထား လိုက်ရရင်ဘဲ အား လုံးကို လွှမ်းမိုးပိုင်စိုးရသလိုခံစားရတယ်။
မမက စာပြလို့ သူ့မျက်နှာဘဲငေးနေရင် “အငယ်ကောင်နော် စာကိုစိတ်ဝင်စားစမ်း”တဲ့ “မမ ကလဲချစ်သူတွေတောင်ဖြစ်နေပြီ အငယ်ကောင်တဲ့” “ဟဲ့ တစ်သက်လုံးခေါ်လာတာ ဘယ်လိုခေါ်ရမှာလဲ” “မောင် လို့ခေါ်ပေါ့ မမကလဲ” “ခေါ်နိုင်ပါဘူး” “မခေါ် ရင်လဲ ရတယ်လေ ခေါ်အောင်လုပ်ရမှာပေါ့” ဆိုတော့ မမလေ မျက်လုံးလေးကိုဝိုင်းနေတာကြောက်ပြီးတော့ ကျနော်ကလဲ စ ချင် တာနဲ့ အတည်ပေါက်နဲ့ ဖက်မယ့်ပုံလုပ်ပြနေ တော့ “ဟာ အငယ်ကောင်နော် မလုပ်နဲ့ကွာ” “မလုပ်စေချင် ခု ခေါ် မခေါ်ရင်တော့ ဟ င်းး” ” အေးပါ ခေါ်ပါ့မယ် “ “ခေါ်မယ်ဆိုခေါ်လေ မခေါ်ဘူးလား” အတင်းခြိမ်းခြောက်မှ ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နဲ့ ” မောင်”တဲ့ နားထဲမှာကြားရတာ အရသာရှိလိုက်တာဗျာ။ကမ္ဘာပေါ်မျာအချို မြိန်ဆုံးသံစဉ်ကိုပြောပါဆိုရင် မမရဲ့ “မောင်”ဆိုတဲ့ ခေါ်သံလေး ပါဘဲ။
“ဗျာ ဗျာ” “ဟွန့် တော်တော်တတ်” “ချစ်တော့လဲ သူ့အလိုလိုတတ်လာတာပေါ့ မမရယ်” “ကဲ တော်ပါတော့ ပေးတာတဲ့ ပုစ္ဆာတွေ ပြီးအောင်တွက်” ” မိုင်နာ ပါ မမရယ်” ကျနော်တို့ချစ်ချင်းက စာကြည့်စားပွဲလေးပေါ်မှာ အေးအေးငြိမ့် ငြိမ့်လေးဖြတ်သန်းစီး ဆင်းနေကြတာပါ။ အေးမြတဲ့ချစ်ခြင်းတွေကို ပြောင်းလဲပစ်လိုက်တဲ့ အခြေအ နေလေးတစ်ခု ဖြစ်ထွန်းလာခဲ့တာဟာ ဖန်တီးလုပ် ယူတာတော့ မဟုတ်ခဲ့ပါဘူး။ဒါကို မမလဲ သိတယ်။ အဲ့နေ့က အဖေနဲ့အမေက ဘုရားကိုးဆူဖိတ်လို့သွားကြ တယ်။ကျနော်နဲ့ မမ နှစ်ယောက်တည်းအိမ်မှာကျန်နေခဲ့တယ်။ ဒီလိုကျန်နေခဲ့တာကလဲ မကြာခဏဆိုတော့ မဆန်းပါဘူး။ ဆန်းတာကတော့ အဖေတို့ သွားပြီးမကြာခင်ဘဲ မီးပျက် သွားတယ်။အရင်ကတော့မီးပျက်ရင် အဆင်သင့်ရအောင်ဆိုပြီး မီးခြစ်နဲ့ ဖယောင်းတိုင်ကို စာကြည့် စားပွဲပေါ်ထားနေကြ။ခုတ လောမှာမီးမှန်နေတာရယ် တမြန်နေ့က စားကြည့်စားပွဲသန့်ရှင်း ရေးလုပ်တာမှာ ပြန်မထားမိတာ ကြောင့် ခုဗြုန်းဆိုမီးပျက်တော့ ဘယ်ရှာရမှန်းမသိဘူး။
မှောင်ထဲမှာ မမကလဲထအသွား ကျနော်ကလဲအထ နှစ်ဦး သားတိုးမိတိုက်မိရော “အွန့်”မမဆီကအသံနဲ့အတူ မမရဲ့ကိုယ် လုံးနွေး နွေးလေးက ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲရောက်လာတယ်။မမက ပြန်ရုန်းအထွက် ကျနော်ကလဲရမ်းသန်းအဖက်မှာ ကျနော့်လက် ကမမရဲ့ သားမြတ်ပေါ်အံကိုက်ရောက်သွားတယ်။”အို” ဆိုပြီး မမကနောက်အဆုတ် မမရဲ့တင်းနေတဲ့ တင်သားတွေက ကျ နော်ဆီးခုံမှာလာ ကပ်ပေးသလိုဖြစ်ပြီး ကျနော်ကောင်ကဒေါသ ထွက် ပါးပြင်းထောင်ပါလေရော။ လူကြီးတွေပြောသလိုဘဲ အတွေ့ကရှောင်ရခက် တယ်ဆို တာကို ကျနော်လက်တွေ့သိလိုက်ရပြီ။မမကိုအတင်းဆွဲဖက် ထားလိုက်ပြီး မမနောက်ကနေကျနော့်အောက်ပိုင်းကို အတင်း ကပ်ထား သလို မမရဲ့လည်တိုင်ကို နမ်းရှိက်လိုက်တော့ မမရဲ့ လည်ပင်းကသွေးကြောတွေရဲ့ သွေးခုန်နှုန်းတွေကို ကျနော့် သိ နေရတယ်။ မမရဲ့မျက်နှာလေးကိုဆွဲလှည့်ပြီး နခမ်းရှိရာကိုမှန်း ပြီးနမ်းစုပ်လိုက်တယ်။
မီးမှောင်တာထက် မှောင်တဲ့ အမှောင်ထဲကို မမနဲ့ကျနော် ရောက်သွားခဲ့ကြတယ်။ဘယ်လိုကနေဘယ်လို ကျနော့်ကုတင် ဆီရောက် သွားမှန်းတောင်မသိလိုက်ဘူး။အချစ်ပင်လယ်ကိုနှစ် ယောက်သားကူးခတ်လိုက်ကြတာ။နောက်ဆုံးခြေကုန်လက်ပမ်း ကျသွား သည်ထိပေါ့။ အသိပြန်ဝင်လာတော့ မီးလဲပြန်လာနေပြီ ကျနော့်ရဲ့ကု တင်ပေါ်မှာ ဟိုဘက်ကိုတစောင်းလေးအိပ်နေတဲ့ မမ။ ဆံကေ သာဖရိုဖရဲနဲ့ ဝတ်လဲတော်တွေလျော့လျော့ရဲရဲနဲ့ မမ။ ကျနော်က မမနောက်ကဖက်ပြီး ကျနော့်ဘက်ဆွဲလှည့်လိုက်တော့ ပုလဲခ တဲ့ မမကိုတွေ့လိုက်ရတော့ ရင်ထဲနင့်သွားတယ်။ “မမ ရယ် မငိုပါနဲ့ မောင် မမကိုချစ်လွန်းလို့ပါ” မမကခေါင်းသာခါပြနေ တာမို့ “မမ မကျေနပ်ရင် မောင့်ကိုကြိုက်တဲ့အပြစ်ပေးပါ” “မောင်ကျေကျေနပ်နပ်ခံပါမယ်”ဆိုတော့မမက ကျနော့်ပါးစပ် ကို လက်နဲ့လှမ်းပိတ်ပြီး “မောင် နဲ့ဘာမှမဆိုင်ပါဘူး”တဲ့ “ဟင် အာ့ဆို မမကဘာလို့ငိုတာလဲ” “သိပူး မျက်ရည်ကအလိုလိုကျလာတာ မောင်ရဲ့”တဲ့ ဘာမှနားမလည်တဲ့ ကျနော် “အော်”လို့ဘဲပြောနိုင်ပါတော့တယ်
မမ နဲ့ ကျနော်အဲ့နေ့က အချစ်သစ်သီးစားမိပြီးတဲ့ နောက် လစ်ရင်လစ်သလို အချစ်တွေနယ်ချဲ့ပြီး အချစ်အင်ပါယာ လဲ တ ဖြေးဖြေးတိုးလာခဲ့ပြီ။ခုဆိုရင် မမနဲ့ကျနော် တကယ့်လင်မယားလို အရှက်တွေလဲကုန်ခဲ့ပြီ။ ဒီနေ့လဲ အဖေအမေနဲ့ မမရဲ့မိဘများပါ အထူးတရားပွဲသွားလို့ နှစ်ယောက်သားလွတ်လပ်စွာ ချစ်ဗြူဟာခင်းဖို့ ကျနော့်အခန်းထဲရောက်နေကြပြီ။ “မောင် မီးပိတ်ထားကွာ”“မမ ကလဲရှက်နေပြန်ပြီ” “ရှက်တာပေါ့ မိန်းခလေးဘဲ မောင်မသိဘူးလား” “သိပါ့ဗျာ ပထမဆုံးမောင့်ညီလေးကိုတွေ့ ပြီးဖျား တောင်မှဖျားတာလေ ဟီး “ ဆိုတော့ “ဟုတ်ပါ့ ရှက်လဲမရှက်ဘူး ပြီးတောင်နေလိုက်သေးတယ်” “ဟီးးတောင်မှာပေါ့ အပေါ်က ကြည့်တော့ မမ ရဲ့နို့ကတစ်ဝက် လောက်မြင်နေရတာကိုး” “ဟယ် နှာဘူးလေး အဲ့ထဲကပြစ်မှားနေတာပေါ့လေ” “ဟဲဟဲ အဲ့ဒါ ကြောင့် မမကိုညီလေးပြပြီးမြူဆွယ်လိုက်တာ” တကယ်ကမတော်တဆပုဆိုးကျွတ်တာပါ။နဲနဲရှီုးလိုက်တာ။
“တော်ပါ မြူလို့ရမလား” “ရမရတော့မသိဘူး ခုကြိုက်နေတာတော့ဟုတ်တယ်ဟုတ်” “မကြိုက်ပါဘူးနော်”လို့ မျက်စောင်းလေး ထိုးပြီးပြောနေတဲ့ မမကိုပုဆိုးချွတ်လို့ ပေါ်လာတဲ့ ကျနော်ညီလေးဆီကိုအတင်း တေ့ပေးလိုက်တော့ မမကလဲအလိုက်တသိနဲ့ မမ ရဲ့လှပလွန်းတဲ့ နှုတ်ခမ်းလွှာကို ဖွင့်ဟလို့ ငုံခဲပေးလိုက်တော့ နွေးထွေးတဲ့ခံတွင်း အတွေ့ လှုပ်ရှားမွေ့ရမ်းလာတဲ့ လျှာကြောင့် ခံစားမှုဒီဂရီတွေအ မြင့်ဆုံးရောက်လို့ မမပါးစပ်ထဲ ဝင်သထက်ဝင်ရောက် ကော့ပြီး ညီလေးကိုသွင်းလိုက်သလို ပါးစပ်ကလဲ “ကျေးဇူးပါ မမရယ်”လို့ မမရဲ့ပါးစပ်ထဲ ကျနော့်ညီလေး အဝင်အထွက်ကိုမြင်ရတာ တကယ်ဖီးလာတယ်ဗျာ။မမ ရဲ့ကျွမ်းကျင်လာတဲ့ အစုပ်အနှုတ်တွေ ကြောင့် ပြီးချင်သလိုဖြစ်လာတာနဲ့ “တော်ပြီ မမ ခုကျနော့်အလှည့်”ဆိုပြီး မမကိုတွန်းလှဲပြီးထမိန် ကိုဆွဲ ချွတ်လိုက်ရင်ဘဲ အမွှေးပါးလေးတွေနဲ့ တန်ဆာဆင်ထား တဲ့ မမညီမလေးက ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ လေးနဲ့ အရေလေးတွေစို့ လို့ ကျ နော် မမပေါင်ကိုဆွဲကားလို့ ညီမလေးကိုဖြဲကြည့်တော့ အတွင်းသားရဲရဲလေးတွေနဲ့ကော်ရည်လူးနေသလိုအစေးကပ်နေ တဲ့အရေ လေးတွေကိုတွေ့ပြီး သေချာကြည့်နေမိတယ်။
“ဟိတ် ဘာလုပ်နေတာလဲ မကြည့်နဲ့ကွာ ရှက်တယ်”တဲ့ “ရှက်စရာမှ မဟုတ်တာ မမကလဲ ချစ်စရာကြီး” မမကသူ့ညီမလေးကို လက်နဲ့လာဖုံးနေလို့ သူ့လက်ကိုဆွဲဖယ် ပြီး လျှာပြားကြီးနဲ့ အောက်ကနေပင့်ပြီး အစိရောက်သည်ထိ ယက်ပစ်လိုက်တော့” အို”ဆိုပြီးမမဖင်ကြီးကော့တက်လာတယ်။ကျနော်လဲအစိကို ဆွဲစုပ်လိုက် နခမ်းသားတဝှိက်ကိုလျှာနဲ့ပတ်ရစ်လိုက် အသာဖြဲပြီး လျှာတဆုံးအထဲထည့်မွှေလိုက်မျိုးစုံဖျော်ဖြေမှုပေးသလို မမလဲ ကျနော့်ဖျော်ဖြေမှုကိုဖင်ကြီးကော့လို့ ဝှိက်လို့ လူးလို့လွန့်လို့ တခါတလေ ကျနော့်ခေါင်းကိုစုံကိုင်ပြီး သူ့ညီမလေးနဲ့ပွတ်လို့တဖုံ မျိုးစုံအောင်ကာမ အရသာကို ခံစားနေသလို တဟင်းဟင်းနဲ့ ငှက်ဖျားတက်နေတယ်။ နောက်တော့ ခေါင်းဘယ်ညာရမ်းပြီး“အား အား မရတော့ဘူးမောင် မရတော့ဘူး တော်ပြီ တော်ပြီ ” ဆို ပြီးအလံဖြူတင်တော့မှ ကျနော်လဲ မမကျေနပ်အောင် ညီလေးကိုသွင်း တစ်ချက်ချင်း အားပါပါဆောင့်လိုးတော့ “အင့်” ခနဲ့ “ဟင့်”ခနဲ့ အသံလေးပေး ပြီး လီးအရသာကောင်းကောင်းခံစားနေတော့တယ်။ခုဆိုကျနော်ရော မမပါ လိင်ကိစ္စအတွေ့အကြုံရလာပြီမို့ အရင်လို ဂမူးရှူးထိုးမဟုတ်တော့ဘဲ ဖြေးတစ်ခါမြန်တစ်လှဲ့ ကြမ်းတစ်ခါ နုတစ်လှည့် တစ်ဝကြီးခံစားတတ်နေပြီ။ ကျနော်ညောင်းတော့ မမကတစ်ခါ အပေါ်ကနေပြန်ပြီး တာဝန်တစ်လှည့်ထမ်းပြီး ချစ် ခရီးပန်းတိုင်ကို ညီညီညာညာလှမ်းနေကြပြန်တာပေါ့။ မမလို တော်ဝင်ပန်းကို နမ်းလဲနမ်းချင်သလို နမ်းလဲနမ်းရ ပြီမို့ ကျေနပ်နေ မိပါတော့တယ်။။
