စောင့်အုံးနော် အလုပ်တွေပြတ်အောင် လုပ်လိုက်အုံးမယ်

မမထားဟာ ကိုသက်တို့ဘေးအိမ်ကို ပြောင်းလာတာ တစ်ပါတ်ဘဲရှိသေးသည်။ သူက ကုမ္ပဏီတစ်ခုမှ မန်နေဂျာမ ဖြစ်သည်။  အဆောင်ကနေ လုံးချင်းအိမ်ကိုငှားပြီး လာနေတာဖြစ်သည်။ သူတစ်ယောက်ထဲမို့ အပျိုကြီးဖြစ်မှာ သေချာတယ်လို့ ကိုသက် တွေး လိုက်သည်။   မမထားက အရပ် ၅’၆”လောက်ရှိသည်။ အသားညိုညို မျက်ခုးကောင်းကောင်းဖြစ်သည်။ နှာတံလေးက စင်းပြီးပေါ် နေသည်။ အမြဲပြုံးနေတတ်တဲ့ သူ့နှုတ်က အရမ်းလှသည်။ ဆံပင်က ကျောလယ်လောက်ရှိပြီး အမြဲဖြန့်ချထားတတ်သည်။ ရင်က  လည်း အနေတော် မကြီးမသေး ပုံမှန်ဖြစ်သည်။ တင်ကတော့ ပြောစရာမလိုအောင် လှသည်။ ခါးကျဉ်းလေးက တင်အလှကို  အားဖြည့်ထားသလို ဖြစ်နေသည်။ အသက်က ၂၇ မို့ ကိုသက်ထက် ၇ နှစ်လောက်ကြီးသည်။

မမထားပြောင်းလာတဲ့ နေ့မှာပင် ကိုသက်က ဝိုင်းကူရင်း ခင်သွားသည်။ သူရဲ့ဖေါ်ရွေမှုကြောင့် ကိုသက်အဖေ ပင်စင်စားကြီးရော အ မေနဲ့ပါ ရင်းနှီးသွားတော့သည်။   မမထားဟာ ကိုသက်ဂွင်းထုတဲ့အခါ စိတ်ကူးနဲ့ မှန်းခဲ့တဲ့ အကယ်ဒမီမင်းသမီးတစ်လက်လည်း  ဖြစ်လာခဲ့တော့သည်။ တစ်ရက် ကိုသက်ကို မမထားက လှန်းခေါ်လို့ ကိုသက်သွားလိုက်သည်။  “မောင်လေး– ရော့ မောင်လေး အတွက်– မမ လက်ဆောင်– မမသူငယ်ချင်းတစ်ယောက်–ပါရီက ပြန်လာလို့–ယူလာတာတဲ့–ဘဘနဲ့ကြီးကြီးတော့–မတွေ့စေနဲ့”  လို့ ပြောပြီး စာအိတ်အညိုကြီး တစ်ခုကမ်းအေးသည်။ ကိုသက်လည်း စာအုပ်တွေမှန်းတော့ သိသည်။ ဒါမဲ့ ကြိုးလေးနဲ့ ရစ်ပြီးပိတ် ထားလို့ အခန်းထဲဝင်ပြီး ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ ကိုယ်လုံးတီးပုံနဲ့ နိုင်ငံခြားသူ ဓာတ်ပုံနဲ့စာအုပ်ဖြစ်သည်။ ပစ္စည်းတွေကို ဖြဲကားပြ ကာ ရိုက်ထားသည်။ ကိုသက်လီးက ချက်ချင်းတောင်လာပြီး လက်နဲ့ဖြစ်ညှစ်ဆုတ် ကိုင်ထားလိုက်သည်။ စာအုပ်ကို ဆက်လှန် တော့ နောက်ပိုင်းမှာ လိုးနေကြတဲ့ပုံတွေဖြစ်သည်။ ကိုသက်ကြည့်ရင်း လီးကယားကာ ပြီးချင်လာလို့ ဓာတ်ပုံတွေကြည့်ရင်း ဂွင်း တစ်ချီထုလိုက်ရသည်။

စာအုပ်ရဲ့နောက်ဆုံးမှာတေ ာ့ ပလပ်စတစ်နဲ့ ကပ်ထည့်ထားတဲ့ ကွန်ဒုံးမျိုးစုံကို တွေ့ရသည်။ အချို့က အဖုတွေနဲ့ အချို့က အမွှေး တွေနဲ့ ဖြစ်သည်။ ဖေါက်ယူဘို့မြှားလေးတောင် ပြထားသေးသည်။ ဒီစာအုပ်ကို မမထား ဘာကြောင့်သူ့ကို ပေးတာလည်းလို့ သူ စဉ်းစားမရ ဖြစ်နေသည်။ သူခနနေတော့ မမထားအိမ် သွားလိုက်သည်။ မမထားက ထမင်းစားပွဲမှာ စာရင်းတွေ ကြည့်နေသည်။  စာကြည့်မျက်မှန်နဲ့ တစ်ခါမှ ကိုသက်မမြင်ဘူးလို့ သေချာကြည့်နေမိသည်။ မမထား သူ့ကိုကြည့်ရင်း  “မမပေးတဲ့– စာအုပ်တွေ– ကြည့်ပြီးပြီလား” လို့ မေးသည်။  ကိုသက်ခေါင်းညိမ့်ပြတော့ မမထားက “ကြိုက်ရဲ့လား” လို့ မေးသည်။    ကိုသက်မမထားကို ပြေး ဖက်လိုက်တော့သည်။   “ဟဲ့ဟဲ့–ငါ့မောင်ဘာတွေဖြစ်တာတုန်း–မမပေးတဲ့ စာအုပ်တွေ–ကြည့်ပြီး–ဒုက္ခတွေ့နေတယ် ထင်တယ်”  လို့ ပြောသည်။   ကိုသက်က “မမထားကို ချစ်တယ်ဗျာ” လို့ တသွင်သွင်ပြောပြီး မမထားပါးတွေကို တရစပ်နမ်းတော့သည်။

“အေးပါ–ချစ်ရပါ့မယ်–မမထားလည်း မင်းကိုချစ်ပါတယ်–လွှတ်အုံးနော်”    လို့ပြောသည်။ ကိုသက်လွှတ်လိုက်တော့ ကိုသက် ပေါင်ကြားက တောင်နေတဲ့လီးကို လက်ကလေးနဲ့ ဖြေးဖြေးပုတ်ပြီး..  “နေအုံး–စောင့်အုံးနော်– အလုပ်တွေပြတ်အောင်–လုပ်လိုက်အုံးမယ်”  လို့ပြောသည်။ ကိုသက်က ဘေးမှာထိုင်ပြီး မမထားဖင်ကြီးကို လက်နဲ့ပွတ်တော့…  “ဟိတ် စောင့်အုံးလို့ဆို–အပြင် မြင်နေရတယ်ကွာ–မလုပ်ပါနဲ့–သွားဟိုမှာသွားထိုင်စောင့်”  ဆို ဆက်တီခုံကို မေးငေါ့ပြသည်။ တခနဆိုပေမဲ့ ကိုသက်အတွက်က  အတော်ကြာတယ်လို့ ထင်ရသည်။ မမထားကတော့ အိနြေ္ဒအတော်ရပြီး ပေါ့ပေါ့ပါးပါးဖြစ်သည်။ သူဖင်ကိုင်နမ်းရှုံ့တာတောင်  စိတ်ပါလာပုံမရတာကို ကိုသက် မကျေနပ်။ ကိုသက်အတွေးတွေနဲ့ နေတုံး…

“ဟိတ်ချာတိတ်–လာ-အိပ်ခန်းထဲသွားမယ်”  ဆိုလှမ်း ခေါ်သည်။ အိပ်ခန်တဲ့ရောက်တော့ ကိုသက်က မမထားကို အတင်းဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကို ကစ်ဆင်စွဲတော့သည်။ လက်ကလည်း နို့တ လှည့် စောက်ဖုတ်တလှည့် ပွတ်သည်။ မမထားက ကိုသက်နှုတ်ခမ်းကို သူနှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာနဲ့ ပြန်စုပ်ပြီး လျာကို လျာနဲ့ကလိပေးတဲ့ အရသာကြောင့် ကိုသက်တဝူးဝူးတဝါးဝါး ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ မမထားကတော့ ဘာညီးသံမှ ထွက်မလာဘဲ သူစိတ်ကြိုက် ကစ်ဆင်စွဲ နေသည်။ နှုတ်ခမ်းအပြင် လည်ပင်းနဲ့ နားရွက်တွေကိုပါ လျာနဲ့ ထိုးကလိပေးသည်။

ကိုသက် တခါမှ မကြုံဘူးလို့ အရသာ ထူးကဲနေရသည်။ မတ်တတ်ရပ်နမ်းနေရင်းကနေ ရပ်လိုက်ပြီး မမထားက သူ့အဝတ်တွေကို  ချွတ်လိုက်သည်။ အတွင်းခံဘောင်ဘီပါးပါးလေးမို့ စောက်ဖုတ်လေးကို ကိုသက်မြင်နေသည်။ အမွှေးတွေမရှိဘဲ ရိတ်ထားလို့  ပြောင်ချောနေသည်။ ကိုသက်လည်း မမထားလိုဘဲ အဝတ်တွေ လိုက်ချွတ်လိုက်တော့ ဖင်ပြောင်ဖြစ်သွားသည်။  မမထားက ကု တင်ပေါ်လှဲချပြီး ပေါင်ကားထားသည်။ ကုတင်နားရောက်လာတဲ့ ကိုသက်လက်ကိုဆွဲယူပြီး ခေါင်ကိုပေါင်ကြားထဲ ဝင်ခိုင်းသည်။ ကို သက်ကို ဘာဂျာကိုင်ခိုင်းတာ ကိုသက်သိသည်။ သူဂွင်းထုရင်းစိတ်ကူးနဲ့ မမထားကို ဘာဂျာခနခန ကိုင်ဘူးထားပြီးလည်း ဖြစ်သည်။  ကိုသက်လျာအချွန်လေးနဲ့ မမထားစောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံးကို ဝိုက်ယက်ပေးလိုက်သည်။

မမထားရဲ့စအိုလေး တစ်ချက်ရှုံ့သွားတာ တွေ့ရသည်။ လျာမှာ ကပ်ပါလာတဲ့ မမထားစောက်ဖုတ်က အရည်ကြည်လေးကို လည်ချောင်းထဲ ပို့လိုက်သည်။ နောက်တခါ ဖြေးဖြေးချင်း ထပ်ဝိုက်ယက်ပြီး အတွင်းအမြှောင်းအတိုင်း အတွင်းသားလေးကို ဖိဆွဲယက်လိုက်သည်။ မမထား ကျောကော့တက် ပြီး….  “အောင်မလေး–အူရွှီး–ဘာဂျာမင်းသားလေးကိုး”   လို့ပြောလာတော့သည်။ ကိုသက်က စောက်ဖုတ်ကိုလက်နဲ့ ဖြဲပြီး အတွင်းကို မွှေယက်ပေးလိုက်သည်။ မျက်လုံးလေးစင်းပြီး အံကြိတ်နေရတဲ့ ထားထားနွယ်ရင်ထဲ အေးကနဲ ဖြစ်သွားသည်။

တကယ်တော့ ထားထားနွယ်သည် အိမ်ထောင်တရားဝင် မကျသေးသည့် အပျိုကြီးဖြစ်သည်။ တကယ်ချစ်သင့်တဲ့သူကို ရွေးရင်း သူကာမကိစ္စတွေကို လူဆယ်ဦးလောကနဲ့ ကြုံခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ ခုကုမ္ပဏီမန်နေဂျာ ဖြစ်ချိန်မှာတော့ အိမ်ထောင်ရေးအတွက် မစဉ်းစားချင်တော့သလို ယောကျာ်းတစ်ဦးနဲ့လည်း မဆက်ဆံချင်တော့ပါ။ ခုခေတ် spy ကင်မရာတွေ ပေါတဲ့ခေတ်မှာ အခန့်မသင့်ရင် နံမည်ပျက်သွားနိုင်တာကို သူကောင်းကောင်သိလို့ ဖြစ်သည်။ သူဒီအိမ်ကိုပြောင်းလာတော့ သူ့အတွက် အန္တရာယ်ကင်းမဲ့ လိင်သားကောင် ကိုသက်ကို တွေ့ခဲ့ရသည်။ ကောင်လေးက သူ့အတွက် အကောင်းဆုံး ဖန်တီးရှင်လေးဖြစ်အောင် သူကြိုးပမ်းဘို့ စီစဉ်ပြီး အပြာ စာအုပ် လက်ဆောင်ပေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

“မောင်လေး–အစိကိုဖွဖွလေး–ယက်ပေး… ဟုတ်တယ်–အဲ့ဒီနေရာ”  ဆိုပြလိုက်သည်။ ကိုသက်ကလည်း အစေ့ချွန်ချွန်လေးကို  လျာနဲ့မထိ တိဟဖွဖွလေး ဝိုက်ယက်ပေးလိုက်သည်။  “အောင်မလေး–ကောင်းလိုက်တာ–မောင်လေးရေ–အူးဟီးအီး”   ဆို မမ ထားတစ်ချီပြီးသွားသည်။ ဖင်ကြီးကို အထက်အောက်မြှောက်ချနေပြီး ကုတင်ကို လက်နဲ့ တဘုန်းဘုန်းရိုက်ကာ ဖီးလ်ယူနေ ရှာသည်။ ပြီး ကိုသက်ကို သူ့ကိုယ်ပေါ်ဆွဲဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းကို အားရပါးရနမ်းစုပ်နေသည်။  “ကောင်းလား–မမ” လို့မေးတော့ ထား ထားနွယ်က အဆီပျံမျက်နှာကြီးနဲ့…  “အရမ်းကောင်းလို့–မမတစ်ခါပြီးသွားတယ်”   လို့ပြောပြီး ကိုသက်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ သိုင်း ဖက်ရင်း အရသာခံကောင်းနေဆဲဖြစ်သည်။ အတော်ကြာကြာ မှိန်းပြီးမှ ကိုသက်ကိုဘေးလှဲချလိုက်ပြီး ကိုသက်နို့လေးကို လျာနဲ့ဖိ ယက်ရင်း လီးကြီးကို ဂွင်းထုပေးနေသည်။

“မောင်လေး—ဒီနေ့အဆိုးဆုံးထိ–မလုပ်ဘူးနော်”  “မနက်ဖန်–မမဆေးထိုးပြီးမှ–ဆိုးကြမယ်နော်”  လို့ပြောသည်။ ကိုသက်ဟပ် ကော့ကြီး ဖြစ်နေရသည်။ မျက်နှာမအီမသာ ဖြစ်နေတာမို့ ထားထားနွယ်က… “မမက မင်းကို ည်ရှည်ထားမှပေါ့”လို့ပြောသည်။  ကိုသက်က “ကွန်ဒုံးတွေ–ရှိတာဘဲ”  လို့ပြောတော့ ထားထားနွယ်က..   “မိုးကာဝတ်ပြီး–ရေမချိုးချင်ပါနဲ့–ကလေးလေးရာ” လို့  ပြောလိုက်သည်။  “လိမ်မာတယ်–မမမောင်းလေးက–ကဲ”   ဆိုကိုသက်လီးကြီးကို ထားထားနွယ်က ပါးစပ်ထဲ ငုံထည့်လိုက်သည်။  ထားထားနွယ်လျာက ကိုသက်လီးအနှံ့ကို ယက်လိုက် ထိပ်လေးကို ယက်လိုက် နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာနဲ့ ညှပ်ပြီးဆောင့်လိုက် လုပ်ပေး နေသည်။  “အားမမရယ်–အီးဟီး–မမရယ်”   နဲ့ကိုသက်ကို ထားထားနွယ်က ပါးစပ်နဲ့ လိုးပေးတာကို ခံနေရသည်။   “မမ–မောင် လေး မရတော့ဘူး–ပြီးတော့မယ်”  ဆိုတော့ ပါးစပ်ထဲကထုတ်ပြီး ဂွင်းထုပေးသည်။

“အားလားလားအူးဟူး—ကောင်းလိုက်တာ  မမရာ”  ဆိုပြီး ကိုသက်ခန္ဓာကိုယ်တင်းနေရာက ပျော့ကျသွားသည်။ ပေနေတဲ့လီးရည်တွေကို သုတ်ရင်း…  “မောင်လေးက– လီးရည်အများကြီး –ထုတ်နိုင်တာဘဲ” လို့ပြောသည်။  နောက်နေ့ ကိုသက်ထားထားနွယ်ရုံးပြန်အလာကို မျှော်သည်။ ပြန်လာတာ တွေ့တော့ အမူအရာဖြင့် မေးသည်။ ထားထားနွယ်က ခေါင်းခါပြလို့ သူအိမ်ကို သွားတော့သည်။  “မမဒီနေ့မအားတာနဲ့-ဆေးမထိုး ဖြစ်လိုက်ဘူး”  လို့ပြောတော့ ကိုသက်မျက်နှာလေး အိုသွားသည်။ ဒီနေ့တစ်နေ့လုံး အားခဲပြီးစောင့်နေတာ အဆင်မပြေလို့  စိတ်ပျက်သွားသည်။  ထားထားနွယ်က ကိုသက်မျက်နှာ ပျက်နေမှန်းသိတော့…   “မမရေချိုးအုံးမယ်–ခနစောင့်–မင်းနဲ့ ကလေးမွေး ချင်လည်း–မွေးပလေ့စေတော့”  လို့ ပြောသည်။ ကိုသက်မျက်နှာဝင်းလက်ပြီး လက်မထောင်ပြသည်။ ရေတွေသုတ်ပြီး ထားထား နွယ်က ထမီကို ချွတ်ချလိုက်သည်။

ကိုသက်ကို လက်ယပ်ခေါ်လိုက်သည်။  “မမကိုယ်လုံးက–လှလား”   ဆိုပြီး တစ်ပတ်လှည့်ပြ လိုက်သည်။ ကိုသက်လည်း ပုဆိုးနဲ့အကျီကို ချွတ်လိုက်သည်။ လီးက တောင်မတ်နေတာကို ကြည့်ပြီး…  “မမကိုတွေ့ရင်–တောင်ရောလား” လို့မေးသည်။  ကိုသက်က “တွေ့မှ တောင်တာ မဟုတ်ဖူး မမရဲ့–ဂွင်းထုရင်တောင်–မမကို မှန်းထုမှ–အရသာရှိတာ” ဆို ပြောတော့… “ကြည့်စမ်း ကြည့်စမ်း–အစကတည်းက–မမကို မှန်းထုနေတာပေါ့လေ” လို့ ပြန်ပြောသည်။   “လာကွာ” ဆိုပြီး ကု တင်ပေါ်တက်လိုက်ပြီး ထားထားနွယ် ပုလွေကိုင်တော့သည်။ ပြီးတော့ ကိုသက်နဲ့ ကစ်ဆင် အပြိုင်ရိုက်ကြသည်။ မမထားကစ်ဆင် က မကြမ်းမနုနဲ့ ကိုသက် အရမ်းခိုက်သွားရသည်။ ပြီးတော့ 69 ပုံစံကို နေရာယူပြီး…

“မောင်လေးက-လျာဘဲထုတ်ထား–မမကိုယ့် ဖာကိုယ် လှုပ်ရှားမယ်”   လို့ပြောသည်။ မမထားက လီးစုပ်ရင်းဖင်ကို လှုပ်ခါ့ကစားကာ သူစောက်ဖုတ်ကို ကိုသက်လျာနဲ့ သူ စိတ်ကြိုက်ပွတ်နေသည်။ ကိုသက် မေးစေ့မှာတော့ မမထား စောက်ရည်တွေ အံကျလို့ ပေနေရှာသည်။ ဖင်ကိုစိတ်တိုင်းကျ ခါကာ လျာနဲ့ပွတ်ရင်း ဖီးလ်အရမ်းထလာတော့ ထားထားနွယ်အပေါ်ကနေပြီး တက်ဆောင့်သည်။ ဆောင့်တော့လည်း ဖင်ကိုရမ်းကာ   ဆောင့်သည်။ စောက်ပတ်ထဲ လီးအဝင်အထွက်ကို ကိုသက်နောက်ကနေ မြင်နေရသည်။ သူ့ကို ကျောပေးဆောင့်နေတာမို့ မမထား ဖီးလ်တက်နေတဲ့ မျက်နှာကို သူမမြင်ရပါ။ အီးအီးနဲ့ ညီးနေသံဘဲ ကြားရသည်။ သူတစ်ချီပြီးတော့ ညိမ်နေလိုက်သေးသည်။

“မမမောရင်–မောင်လေး လုပ်ပေးမယ်လေ” လို့ ကိုသက်က ဆိုတော့…“မလုပ်နဲ့–မမကကို့ဖာသာ ကိုယ်လုပ်ရမှ–အားရတာ” လို့ ပြောသည်။  ပြီးမှ “မောင်လေး–ပြီးချင်ပြီးလိုက်တော့နော်” လို့ ပြောသည်။   “ကဲ ပြန်စပြီ”ဆိုဘွပ်ဘွပ်ဘွပ်နဲ့ ဆောင့်တော့သည်။ လီးကို ကျွတ်မသွားစေဘဲ အပေါ်ကနေ မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်လိုက်သည်။ မမထားရဲ့စိတ်ထနေတဲ့ မျက်နှာက ကိုသက်အတွက် စွဲလန်းစရာဖြစ်ရတော့သည်။ သိပ်ချစ်တာဘဲ မမထားရယ်။  ပြီပါပြီး။