အရက်သမားဆို သိပ်မုန်းတယ်
ဤပုံပြင်သည် တောရွာလေးတစ်ရွာအား နောက်ခံထား၍ရေးသားထားခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ဤရွာလေး၌နေထိုင်သော..မောင်ဘိုသန်း..သူ၏သရုပ်သည်ကား အသားမဲသည်။ ရုပ်မချော။ တောင့်သည်၊ ဖြောင့်သည်၊ ညာဘက်မျက်နှာ၌ အမာရွတ်ကြီးတစ်ခုရှိသည်။ ဆင်းရဲသည်။ သဘောထားရိုးသားဖြူစင်သည်။
ဟိုဟာလား ? အင်း..သူရဲ့ကောင်မလေး မဆေး နဲ့တွေ့တဲ့အခါကြမှ လုံးစေ့ပတ်စေ့ဖေါ်ပြပါမည်။ သူ့ရဲ့ချစ်သူ မဆေး ၏သရုပ်သည်ကား အသားလတ်သည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်တောင့်သည်။ ရုပ်ချောသည်။ ရွာအနေဖြင့်ချမ်းသာသည်။ စကားပြောသည့်အခါမပြေပြစ်။ ဘိုသန်း အပေါ်၌နွဲ့ဆိုး ဆိုးသည်။ အရမ်းလည်းချစ်သည်။ ဘိုသန်း အရက်သောက်ပြီးဆိုးတဲ့အခါတိုင်း သိပ်မုန်းဘို့ကောင်းတာပဲ၊ အရက်သမားဆိုသိပ်မုန်းတယ်… ဟုညင်သာစွာပြောတတ်သည်။
“ကျွန်တော့်မမပုသိမ်သူ.. ချောပုံရင်ရင်ပုံလှပုံတမူ.. အများနဲ့မတူ..အလှဘွဲ့ယူ..စံပယ်ကြည့်ကြည့်ရင်စွဲငြိမယ်တမူ..ခင်မင်စရာလဲကောင်းလှသူ.. ကျွန်တော့်မမ..မမ..ပုသိမ်သူ…ဒန်ဒန်..ဒန်ဒန်..တန် တန့် တန့်တန်…၏ဒန်တန်……၏” အဲဒီသီချင်းကို ဟိုဘက် ယာခင်းထဲမှာ လယ်ထွန်နေတဲ့ ကိုဘိုသန်း သီဆိုနေတာပါ။ မဆေး တို့ယာခင်းနဲ့ကပ်လျှက်မှာ။ ဒီဘက်ယာခင်းရဲ့ မန်ကျည်းပင်ထိပ် မှာ သူ့ရဲ့ချစ်သူမဆေး က မန်ကျည်းရွက်ခူးနေမှန်းသိလို့ သီချင်းဆိုအားပိုကောင်းနေတာပါ။ ဥသြသံ၏သာယာမူကို မမှီပင်မယ့်၊သူ လည်းချစ်စရာ အသံရှင်ပါလား၊ ဟု မဆေး တွေးနေခိုက်……..
“သမီးရေ၊ တစ်ခါချက် နှစ်ခါချက် ရရင် တော်ပြီဟေ့” မဆေး အသံထွက်အောင် ရယ်မောသည်။ “အမေက တော်ခိုင်းနေ၊ သည်မှာ ဖြင့် တစ်ရွက်မှ မခူးရသေးဘူး” အမေလည်းတုန့်ပြန်ရယ်မောကာ… “မသိပါဘူးအေ၊ အများကြီးခူးလာရင် နွမ်းကုန်ပြီး အလကား ဖြစ်ကုန်မှာစိုးလို့ပါ၊ ဒါဖြင့်လဲ အမေ ဆူးပုတ်ရွက်ကလေးတွေ ရှာလိုက်အုန်းမယ်” ပြောပြောဆိုဆို ထွက်သွားချိန်တွင် မဆေးလည်း ကိုင်းဖျားသို့ရောက်လာလေပြီ။ မြင်ရခဲသော အပေါ်စီးမြင်ကွင်းကို တစ်မျှော်တစ်ခေါ်ကြီး ငေးလိုက်မိသည်။ ဟောဟိုက အဖိုးတို့ ယာ၊ ထန်းပင်ပေါက်ကလေးတွေရဲ့ ဟိုဘက်က ကိုဘိုသန်း တို့ယာ။ သိမှတ်ခြင်းသည်ပင် မပြီးစီး။ နင့်ကနဲ့ ခံစားရခြင်းက သိမှတ်မူ ကို မနာလိုစိတ်ဖြင့်ချေဖျက်လိုက်သည်။ သို့သော် အကြည့်ကို မဆေး မရုပ်သိမ်းနိုင်။ သုံးနှစ်သုံးမိုး တွယ်တာငြမ်းထူခဲ့ရသော ချစ်သူ ခင်သူ ကြင်သူ။ မဆေး ကိုအကြောင်းပြုပြီး မောင်လေးကိုပါအလိုလိုက်သူ။ တစ်နှစ်သော် တင့်တောင့်တင့်တယ် မင်္ဂလာဆောင်နိုင်နိုး၊ နောက်နှစ်သော် ယာသီးယာနှံအောင်မြင်ဖွံ့ဖြိုးနိုးဖြင့် တွယ်တာနှစ်ရှည်ခဲ့ရသူ။ တစ်ရွာလုံး တစ်နယ်လုံး သာ မက၊ သူနှင့် ကိုဘိုသန်း အကြောင်းကို တစ်ဆွေလုံး တစ်မျိုးလုံးသိထားပြီး အကြောင်းတွေဖြစ်သည်။ အမေ အဝေးကိုရောက်သွား ပြီဆိုသော အသိဖြင့်…
“ကိုဘိုသန်း..ကျုပ်ဒီမှာတော့” ဟု လှမ်းအသံပြုရင်း အပင်ပေါ်မှဆင်းကာ..မည်သည့်အရပ်၊ မည်သည့်နေရာ၊ မည်သည့်အချိန်တွင် ခေါ်သည်ဖြစ်စေ၊ နှလုံးသားကကျက်မှတ်ထားသောအသံ။ ချစ်ရတဲ့ မဆေး ရဲ့အသံ။ တခါတည်း လယ်ထွန်တာတွေရပ်ပြီး ဟိုဘက် ယာခင်းဆီအပြေးအလွှား။ “တော်နှယ်တော်။ ကျုပ်မှာ တော်လာနိုးနိုးနဲ့ စောင့်လိုက်ရတာ။ တော်ကတော့စိမ်ပြေနပြေ။ အမေ ကဒီ ဘက်ကို ပြန်မလာတော့ဘူးလို့လဲ ပြောသွားတယ်တော့။” “ကျုပ်သိပါတယ်တော်၊ အသစ်တွေ့လို့ ကျုပ်ကို မေ့ချင်ပြီမဟုတ်လား။” “ဟောဒီချုံထဲက မြွေစိမ်းမီးခြောက်ကိုက်ပြီး သေပါစေ၊ ဘိုသန်း ချစ်တာဟောဒီတစ်မိုးအောက် မှာ ဆေးဆေး တစ်ယောက်တည်းဆိုတာ ယုံပါ။” ဘိုသန်း ဆိုတာ အရက်သောက်မထားလဲ လူရှင်းနေရင် တွက်တီးတွက်တာ ပြောတတ်သူပါ။ မိမိ စကားကို သဘောကျပြီး ဟီး ကနဲ့အသံထွက်လာတော့..
“ဘာ ဟီး လဲ သေနာကြီး” ပါးစပ်က သေနာကြီးဆိုငြားလည်း မဆေး မျက်နှာက ပြုံးနေသည်။ မျက်လုံးကလေးတွေကြည် နေသည်။ ဘိုသန်း မြတ်နိုးရသော အပြုံး။ “မတွေ့သေးဘူး ဟောက်တာက အရင်ကိုးဟ” ဘိုသန်း ပြုံးပြုံးကြီးပြောပြီး မဆေး အားရင်ခွင်ကျယ်ကြီးထဲ ဆွဲအသွင်း..တစ်ဆက်တည်းပင် အုန်းကနဲ့ ထုရိုက်သံပေါ်လာကာ မဆေး ရုန်းထွက်သည်။ ရှက်မျက်လုံး ကလေးဝေ့လိုက်သည်။ “သိပ်ရမ်းကားတာပဲ၊အမြင်ကပ်တယ်” “ချစ်တာကိုးဟ” “သေနာကျ” မဆေး ဆဲသည်။ သို့သော် ပြုံးပြီး နောက်နားဆုတ်ကာ ခပ်ခွါခွါထိုင်သည်။ ဘိုသန်း အဖို့သည်ဆဲသံသည် ပျားရည်ထက်ချိုသည်။ ငွေဆည်းလည်း သံထက်လည်း သာယာသည်။မဆေး ကိုလဲငေးကြည့်နေရင်း..ရင်ထဲတွင်..
“လှလှချေလား မဆေး ရယ်”… “မမြင်ဘူးတာ ကျနေတာဘဲ၊ မျက်လုံးကု ိ ဒုတ်နဲ့ထိုးု လိုက်ရမလား” သည်တော့မှ ဘိုသန်း အသက်ရှုမိတော့သည်။ “ဘာဖြစ်လို့ သနပ်ခါး လိမ်းလာရတာလဲ” “တော့်မျက်လုံးတွေ ကျွတ်ကျအောင်လို့ တော်ရေ့” ရယ် သံလေးများ ရွှေသစ်ရွက် ပြေးရွေ့သည့်နှယ် လွင်မြူးလျှက် ဘိုသန်း ရင်ထဲပြေးဝင်လာ၏။ “ငါ့မျက်စိထဲမှာတော့ နင်သနပ်ခါးမ လိမ်းလဲ လှတာပဲဟ၊ ရွှံ့တွေပေနေလဲ လှတာပဲ” “တော်ပါ၊အပြောကြီးက” “ပြီးတော့ နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီးမှာ သူများတွေမြင် သွားရင် မကောင်းဘူး” “ညကျမှ တွေ့နေကျ အိမ်နောက်ဖေးက ထနောင်းပင်ကြီးအောက်မှာတွေ့မယ်နော်” “အေးပါ၊မိန်းမရဲ့” “သေနာကြီး၊ တင်စီးအုန်း”
မဆေး ၏လက်သီးဆုပ်ကလေးသည် ချွေးရွှဲနေသော ရင်အုပ်ပေါ်သို့ အုန်းကနဲ့မကျ၊ဖုံပေနေသော ဘိုသန်း ၏လက်တွင်း ရောက် သွားသည်။ တခြားအရာကိုသာ မိအောင်မဖမ်းနိုင်ရှိရမည်..မဆေး ကိုဖမ်းရာတွင်ကား ကျင်လည်လှသည်။ မဆေး၏ လက်သီးဆုပ် ကို ဖမ်းမိချိန်တွင် မြေပေါ်သို့ထိုင်ချလိုက်သည်။ ဆောင့်ဆွဲလိုက်သောအရှိန်ကြောင့် မဆေး ပါလာလျှင် ရင်ခွင်တွင်းသို့ သွင်းပြီး ခေါင်းငုံ့ပြီး ဖြစ်တော့သည်။
“တော်ပါတော့ ကိုရယ်၊ ရွာထဲက ငတာ တို့မြင်သွားမှဖြင့် သာသာထိုးထိုးလေးပါးစပ် မောင်းကြေးနင်းခတ်နေပါအုန်းမယ်တော်” “တော့် နွားတွေလဲ နေပူနေတော့မယ်၊ ညကျမှ တွေ့မယ်နော်” “ဟုတ်သားပဲ ညကျမှ” ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့..မဆေး ကိုလွှတ်ပြီး ယာခင်းဘက်ပြန်အသွား.. “ကို..ညကျရင် အရက်တွေ သောက်မလာနဲ့နော်” “ အရက်သမားဆို သိပ်မုန်းတယ် “ကဲ..မိုးချုပ်ကြစို့” “အာ…အခုမှ ညနေစောင်းပဲ ရှိသေးတယ်” ချစ်ရတဲ့ မဆေး ကအရက်တွေ သောက်မလာပါနဲ့ဆိုမှ ဘိုသန်း ကိုသတိပေးလိုက် သလိုဖြစ်ပြီး ညနေစောင်းတဲက အရက်တွေသောက်ပြီးရဲဆေးတင်ထားသည်။ ရွာလည်က ကိုကျော်ကြီးဆီကလဲ မိန်းမကိုင်တွယ်ပုံ နည်းတွေ စနစ်တကျလေ့လာထားပြီးသား။
ညပိုင်းမှာ မိမိရဲ့ကောင်မလေးနဲ့တွေ့ပြီး လိုးဘို့စိတ်ကူးထားရင် ညနေပိုင်းမှာ မဖြစ်မနေ ဂွင်း တစ်ခါတော့တိုက်သွားဆိုလို့ ပြောင်းဖူးခင်းထဲမှာ တိုက်ထားပြီးသား။ ညနေပိုင်းမှာ ဂွင်း တိုက်ထားရင်ညပိုင်း လိုး လို့ရှိရင် အချိန်ကြာကြာ လိုး နိုင်ပြီးကောင်မလေး ဆွဲသွားရောဆိုလို့ပါ။ လိုးတဲ့အခါမှာလဲ နွားသိုးကြိုးပြတ် အတင်းမလိုးဘို့၊ အေးအေးဆေး ဆေးလိုးဘို့၊ နူးဘို့နှပ်ဘို့ကလဲ သင်ခန်းစာပြည့်စုံပြီးသားဆိုတော့…မိုးချုပ်တာပဲကောင်းပါတယ်။မိုးချုပ်ခါစ ညီရင်းအကို မသိတသိ အချိန်ကတဲက ဘိုသန်း မှာဖြင့်စိတ်ဆောပြီးပုဆိုးတစ်ကွင်း အပိုယူ၊ လက်နှိပ်ဓာတ်မီး တစ်ခုဖြင့် မဆေး နဲ့ချိန်းထားတဲ့ ထနောင်းပင် အောက်ကိုရောက်နေပါပြီ။ စိတ်ထဲကလဲ အဆင်သင့်ပဲဟေ့ ဆိုပြီးသီချင်းတွေအော်ဆိုနေမိတယ်။
“ကိုဘိုသန်း ကျုပ်ကဒီဘက်မှာတော့” “အင်း..ဒီဘက်နားကိုလာခဲ့..အဲဒီဘက်က ထနောင်းကိုင်းခြောက်ဆူးတွေနဲ့” မဆေး လဲအနား ရောက်ရော..အဆင်သင့်ခင်းထားတဲ့ ပုဆိုးကွင်းပေါ် ဖက်ပြီးလှဲချကာချစ်တယ် ဆေးဆေး ရယ်ပြောပြီး အတင်းကို ဖက်တယ်။ နမ်း လည်းနမ်းတယ်၊ မဆေး မှာမလူးသာ မလွှန့်သာဖြစ်ပြီး.. “ကဲ လိုက်တာ ကိုကိုရယ်” “ကျုပ် ကဘယ်ကိုမှ ထွက်မပြေးပါဘူးတော့” ဘိုသန်း မှာတော့အရက်ရှိန်ကလေးကလဲပါ။ မဆေး ပြောတာတွေဘာတစ်ခုမှ နားမဝင်ဘဲထမိန်ကြားထဲ အတင်းလက်နို က်ကာ မဆေး ရဲ့စောက်ခေါင်းကြားထဲ လက်ညှိုးကိုသွင်းချီထုတ်ချီ လုပ်ပေးတဲ့အခါမှာတော့ မဆေး ခင်ဗျာ၏တအင်းအင်းနဲ့ ကိုကို ရယ် အဲဒီလိုကြီးမလုပ်ပါနဲ့ ဆိုပြီး ဘိုသန်း ရဲ့ကျောပြင်ကြီးကို သိုင်းဖက်ထားရင်းနဲ့ အလိုက်သင့်ခါးလေးကော့လိုက်၊ ရင်လေးကော့ လိုက်နဲ့ဖြစ်နေရှာတယ်။ အဲဒီလိုတင် အားမရသေးတဲ့ ဘိုသန်း ကတော့ ကျန်လက်တစ်ဘက်က မဆေးရဲ့ချက်နား တဝိုက်ညင်သာစွာ ပွတ်သတ်ပေးကာ၊ တဆင့်တက်ပြီး နို့တွေကို တလှည့်ဆီကိုင်တွယ် ပေးပါတယ်။ ခံရသူ မဆေး မှာတော့ ပေါင်နားတဝိုက်လာ ပြီးထောက်နေတဲ့ ဘိုသန်း ရဲ့လက်တစ်ဆုပ်မကတဲ့ လီးကြီးကို ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးတဲ့ အခါမှာတော့ ဆေးဆေး ရယ် ကိုကိုမနေ နိုင် တော့လို့ လိုး တော့မယ်နော်..
“တော့ သဘောပါ ကိုကိုရယ်” “ကျုပ်လဲ အမေ မနိုးခင် ခံချင်လှပြီတော့” အမေ မနိုးခင် ဆိုတာနဲ့ ဘိုသန်း လည်းညနေက ကိုကျော် ကြီး ပေးထားတဲ့သင်ခန်းစာပါအဆင့်များကို ကျော်လွန်ပြီး အဆင်သင့်ကားပေးထားတဲ့ မဆေး ရဲ့ပေါင်ကြားကို ဒူးတုတ်ထိုင်ကာ..မ ဆေး ရဲ့စောက်ပတ်ကျင်းကျင်းလေးထဲကို ဖြေးဖြေးချင်း တဆင့်ပြီးတဆင့်သူ၏လီးကြီးအား ထိုးထည့်ကာ သွင်းချီထုတ်ချီလုပ် လိုက်..ခဏနားလိုက်နဲ့ အထွတ်အထိတ်သို့ရောက်သောအခါ နှစ်ယောက်စလုံးအားကြိုးမာန်တက်၊ အောက်ကသူက ကော့လိုက် အပေါ်ကသူက စောင့်လိုက်..စည်းမှန်ဝါးမှန်နဲ့ လုပ်လိုက်ကြတာ..
“ကိုကို..ကျုပ်ပြီးတော့မယ်တော့” “ကိုကို လဲပြီးတော့မယ်” “အား..ဟင့်..အား..ဟင့်” “အား..အား..အ ာ း “ ဘိုသန်း မှာ အားကုန်စောင့်ပြီး လရည်များအား မဆေး ရဲ့စောက်ပတ်ထဲကိုပန်းထည့်လိုက်တာ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး ပြည့်လျှံပြီး အောက်က ခင်းထားသော ပုဆိုးပေါ်ထိရောက်ရှိ စိုရွှဲသွားပါတော့သည်။ နှစ်ယောက်စလုံး တစ်ဦးကိုတစ်ဦး လွတ်ထွက်သွားမတတ် ဖက်ထား ရင်းနဲ့.. “ကိုကို ဒီနေ့ အရက်တွေသောက်လာတယ်မို့လား” “နဲနဲလေးပါကွယ်” “နောက်ဆိုရင် လုံးဝမသောက်ရဘူးနော်” “အင်းပါ မိန်းမရဲ့” “သေနာကြီး ဆင်းတော့” “အမေနိုးလိမ့်မယ်” “ကျုပ်က အရက်သမားဆိုသိပ်မုန်းတယ်တော့”
Zawgyi
အရက္သမားဆို သိပ္မုန္းတယ္
ဤပုံျပင္သည္ ေတာ႐ြာေလးတစ္႐ြာအား ေနာက္ခံထား၍ေရးသားထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဤ႐ြာေလး၌ေနထိုင္ေသာ..ေမာင္ဘိုသန္း..သူ၏သ႐ုပ္သည္ကား အသားမဲသည္။ ႐ုပ္မေခ်ာ။ ေတာင့္သည္၊ ေျဖာင့္သည္၊ ညာဘက္မ်က္ႏွာ၌ အမာ႐ြတ္ႀကီးတစ္ခုရွိသည္။ ဆင္းရဲသည္။ သေဘာထား႐ိုးသားျဖဴစင္သည္။
ဟိုဟာလား ? အင္း..သူရဲ႕ေကာင္မေလး မေဆး နဲ႔ေတြ႕တဲ့အခါၾကမွ လုံးေစ့ပတ္ေစ့ေဖၚျပပါမည္။ သူ႔ရဲ႕ခ်စ္သူ မေဆး ၏သ႐ုပ္သည္ကား အသားလတ္သည္။ ကိုယ္လုံးကိုယ္ထည္ေတာင့္သည္။ ႐ုပ္ေခ်ာသည္။ ႐ြာအေနျဖင့္ခ်မ္းသာသည္။ စကားေျပာသည့္အခါမေျပျပစ္။ ဘိုသန္း အေပၚ၌ႏြဲ႕ဆိုး ဆိုးသည္။ အရမ္းလည္းခ်စ္သည္။ ဘိုသန္း အရက္ေသာက္ၿပီးဆိုးတဲ့အခါတိုင္း သိပ္မုန္းဘို႔ေကာင္းတာပဲ၊ အရက္သမားဆိုသိပ္မုန္းတယ္… ဟုညင္သာစြာေျပာတတ္သည္။
“ကြၽန္ေတာ့္မမပုသိမ္သူ.. ေခ်ာပုံရင္ရင္ပုံလွပုံတမူ.. အမ်ားနဲ႔မတူ..အလွဘြဲ႕ယူ..စံပယ္ၾကည့္ၾကည့္ရင္စြဲၿငိမယ္တမူ..ခင္မင္စရာလဲေကာင္းလွသူ.. ကြၽန္ေတာ့္မမ..မမ..ပုသိမ္သူ…ဒန္ဒန္..ဒန္ဒန္..တန္ တန႔္ တန႔္တန္…၏ဒန္တန္……၏” အဲဒီသီခ်င္းကို ဟိုဘက္ ယာခင္းထဲမွာ လယ္ထြန္ေနတဲ့ ကိုဘိုသန္း သီဆိုေနတာပါ။ မေဆး တို႔ယာခင္းနဲ႔ကပ္လွ်က္မွာ။ ဒီဘက္ယာခင္းရဲ႕ မန္က်ည္းပင္ထိပ္ မွာ သူ႔ရဲ႕ခ်စ္သူမေဆး က မန္က်ည္း႐ြက္ခူးေနမွန္းသိလို႔ သီခ်င္းဆိုအားပိုေကာင္းေနတာပါ။ ဥၾသသံ၏သာယာမူကို မမွီပင္မယ့္၊သူ လည္းခ်စ္စရာ အသံရွင္ပါလား၊ ဟု မေဆး ေတြးေနခိုက္……..
“သမီးေရ၊ တစ္ခါခ်က္ ႏွစ္ခါခ်က္ ရရင္ ေတာ္ၿပီေဟ့” မေဆး အသံထြက္ေအာင္ ရယ္ေမာသည္။ “အေမက ေတာ္ခိုင္းေန၊ သည္မွာ ျဖင့္ တစ္႐ြက္မွ မခူးရေသးဘူး” အေမလည္းတုန႔္ျပန္ရယ္ေမာကာ… “မသိပါဘူးေအ၊ အမ်ားႀကီးခူးလာရင္ ႏြမ္းကုန္ၿပီး အလကား ျဖစ္ကုန္မွာစိုးလို႔ပါ၊ ဒါျဖင့္လဲ အေမ ဆူးပုတ္႐ြက္ကေလးေတြ ရွာလိုက္အုန္းမယ္” ေျပာေျပာဆိုဆို ထြက္သြားခ်ိန္တြင္ မေဆးလည္း ကိုင္းဖ်ားသို႔ေရာက္လာေလၿပီ။ ျမင္ရခဲေသာ အေပၚစီးျမင္ကြင္းကို တစ္ေမွ်ာ္တစ္ေခၚႀကီး ေငးလိုက္မိသည္။ ေဟာဟိုက အဖိုးတို႔ ယာ၊ ထန္းပင္ေပါက္ကေလးေတြရဲ႕ ဟိုဘက္က ကိုဘိုသန္း တို႔ယာ။ သိမွတ္ျခင္းသည္ပင္ မၿပီးစီး။ နင့္ကနဲ႔ ခံစားရျခင္းက သိမွတ္မူ ကို မနာလိုစိတ္ျဖင့္ေခ်ဖ်က္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ အၾကည့္ကို မေဆး မ႐ုပ္သိမ္းႏိုင္။ သုံးႏွစ္သုံးမိုး တြယ္တာျငမ္းထူခဲ့ရေသာ ခ်စ္သူ ခင္သူ ၾကင္သူ။ မေဆး ကိုအေၾကာင္းျပဳၿပီး ေမာင္ေလးကိုပါအလိုလိုက္သူ။ တစ္ႏွစ္ေသာ္ တင့္ေတာင့္တင့္တယ္ မဂၤလာေဆာင္ႏိုင္ႏိုး၊ ေနာက္ႏွစ္ေသာ္ ယာသီးယာႏွံေအာင္ျမင္ဖြံ႕ၿဖိဳးႏိုးျဖင့္ တြယ္တာႏွစ္ရွည္ခဲ့ရသူ။ တစ္႐ြာလုံး တစ္နယ္လုံး သာ မက၊ သူႏွင့္ ကိုဘိုသန္း အေၾကာင္းကို တစ္ေဆြလုံး တစ္မ်ိဳးလုံးသိထားၿပီး အေၾကာင္းေတြျဖစ္သည္။ အေမ အေဝးကိုေရာက္သြား ၿပီဆိုေသာ အသိျဖင့္…
“ကိုဘိုသန္း..က်ဳပ္ဒီမွာေတာ့” ဟု လွမ္းအသံျပဳရင္း အပင္ေပၚမွဆင္းကာ..မည္သည့္အရပ္၊ မည္သည့္ေနရာ၊ မည္သည့္အခ်ိန္တြင္ ေခၚသည္ျဖစ္ေစ၊ ႏွလုံးသားကက်က္မွတ္ထားေသာအသံ။ ခ်စ္ရတဲ့ မေဆး ရဲ႕အသံ။ တခါတည္း လယ္ထြန္တာေတြရပ္ၿပီး ဟိုဘက္ ယာခင္းဆီအေျပးအလႊား။ “ေတာ္ႏွယ္ေတာ္။ က်ဳပ္မွာ ေတာ္လာႏိုးႏိုးနဲ႔ ေစာင့္လိုက္ရတာ။ ေတာ္ကေတာ့စိမ္ေျပနေျပ။ အေမ ကဒီ ဘက္ကို ျပန္မလာေတာ့ဘူးလို႔လဲ ေျပာသြားတယ္ေတာ့။” “က်ဳပ္သိပါတယ္ေတာ္၊ အသစ္ေတြ႕လို႔ က်ဳပ္ကို ေမ့ခ်င္ၿပီမဟုတ္လား။” “ေဟာဒီခ်ဳံထဲက ေႁမြစိမ္းမီးေျခာက္ကိုက္ၿပီး ေသပါေစ၊ ဘိုသန္း ခ်စ္တာေဟာဒီတစ္မိုးေအာက္ မွာ ေဆးေဆး တစ္ေယာက္တည္းဆိုတာ ယုံပါ။” ဘိုသန္း ဆိုတာ အရက္ေသာက္မထားလဲ လူရွင္းေနရင္ တြက္တီးတြက္တာ ေျပာတတ္သူပါ။ မိမိ စကားကို သေဘာက်ၿပီး ဟီး ကနဲ႔အသံထြက္လာေတာ့..
“ဘာ ဟီး လဲ ေသနာႀကီး” ပါးစပ္က ေသနာႀကီးဆိုျငားလည္း မေဆး မ်က္ႏွာက ၿပဳံးေနသည္။ မ်က္လုံးကေလးေတြၾကည္ ေနသည္။ ဘိုသန္း ျမတ္ႏိုးရေသာ အၿပဳံး။ “မေတြ႕ေသးဘူး ေဟာက္တာက အရင္ကိုးဟ” ဘိုသန္း ၿပဳံးၿပဳံးႀကီးေျပာၿပီး မေဆး အားရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးထဲ ဆြဲအသြင္း..တစ္ဆက္တည္းပင္ အုန္းကနဲ႔ ထု႐ိုက္သံေပၚလာကာ မေဆး ႐ုန္းထြက္သည္။ ရွက္မ်က္လုံး ကေလးေဝ့လိုက္သည္။ “သိပ္ရမ္းကားတာပဲ၊အျမင္ကပ္တယ္” “ခ်စ္တာကိုးဟ” “ေသနာက်” မေဆး ဆဲသည္။ သို႔ေသာ္ ၿပဳံးၿပီး ေနာက္နားဆုတ္ကာ ခပ္ခြါခြါထိုင္သည္။ ဘိုသန္း အဖို႔သည္ဆဲသံသည္ ပ်ားရည္ထက္ခ်ိဳသည္။ ေငြဆည္းလည္း သံထက္လည္း သာယာသည္။မေဆး ကိုလဲေငးၾကည့္ေနရင္း..ရင္ထဲတြင္..
“လွလွေခ်လား မေဆး ရယ္”… “မျမင္ဘူးတာ က်ေနတာဘဲ၊ မ်က္လုံးကု ိ ဒုတ္နဲ႔ထိုးု လိုက္ရမလား” သည္ေတာ့မွ ဘိုသန္း အသက္ရႈမိေတာ့သည္။ “ဘာျဖစ္လို႔ သနပ္ခါး လိမ္းလာရတာလဲ” “ေတာ့္မ်က္လုံးေတြ ကြၽတ္က်ေအာင္လို႔ ေတာ္ေရ႕” ရယ္ သံေလးမ်ား ေ႐ႊသစ္႐ြက္ ေျပးေ႐ြ႕သည့္ႏွယ္ လြင္ျမဴးလွ်က္ ဘိုသန္း ရင္ထဲေျပးဝင္လာ၏။ “ငါ့မ်က္စိထဲမွာေတာ့ နင္သနပ္ခါးမ လိမ္းလဲ လွတာပဲဟ၊ ႐ႊံ႕ေတြေပေနလဲ လွတာပဲ” “ေတာ္ပါ၊အေျပာႀကီးက” “ၿပီးေတာ့ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ႀကီးမွာ သူမ်ားေတြျမင္ သြားရင္ မေကာင္းဘူး” “ညက်မွ ေတြ႕ေနက် အိမ္ေနာက္ေဖးက ထေနာင္းပင္ႀကီးေအာက္မွာေတြ႕မယ္ေနာ္” “ေအးပါ၊မိန္းမရဲ႕” “ေသနာႀကီး၊ တင္စီးအုန္း”
မေဆး ၏လက္သီးဆုပ္ကေလးသည္ ေခြၽး႐ႊဲေနေသာ ရင္အုပ္ေပၚသို႔ အုန္းကနဲ႔မက်၊ဖုံေပေနေသာ ဘိုသန္း ၏လက္တြင္း ေရာက္ သြားသည္။ တျခားအရာကိုသာ မိေအာင္မဖမ္းႏိုင္ရွိရမည္..မေဆး ကိုဖမ္းရာတြင္ကား က်င္လည္လွသည္။ မေဆး၏ လက္သီးဆုပ္ ကို ဖမ္းမိခ်ိန္တြင္ ေျမေပၚသို႔ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ေဆာင့္ဆြဲလိုက္ေသာအရွိန္ေၾကာင့္ မေဆး ပါလာလွ်င္ ရင္ခြင္တြင္းသို႔ သြင္းၿပီး ေခါင္းငုံ႔ၿပီး ျဖစ္ေတာ့သည္။
“ေတာ္ပါေတာ့ ကိုရယ္၊ ႐ြာထဲက ငတာ တို႔ျမင္သြားမွျဖင့္ သာသာထိုးထိုးေလးပါးစပ္ ေမာင္းေၾကးနင္းခတ္ေနပါအုန္းမယ္ေတာ္” “ေတာ့္ ႏြားေတြလဲ ေနပူေနေတာ့မယ္၊ ညက်မွ ေတြ႕မယ္ေနာ္” “ဟုတ္သားပဲ ညက်မွ” ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔..မေဆး ကိုလႊတ္ၿပီး ယာခင္းဘက္ျပန္အသြား.. “ကို..ညက်ရင္ အရက္ေတြ ေသာက္မလာနဲ႔ေနာ္” “ အရက္သမားဆို သိပ္မုန္းတယ္ “ကဲ..မိုးခ်ဳပ္ၾကစို႔” “အာ…အခုမွ ညေနေစာင္းပဲ ရွိေသးတယ္” ခ်စ္ရတဲ့ မေဆး ကအရက္ေတြ ေသာက္မလာပါနဲ႔ဆိုမွ ဘိုသန္း ကိုသတိေပးလိုက္ သလိုျဖစ္ၿပီး ညေနေစာင္းတဲက အရက္ေတြေသာက္ၿပီးရဲေဆးတင္ထားသည္။ ႐ြာလည္က ကိုေက်ာ္ႀကီးဆီကလဲ မိန္းမကိုင္တြယ္ပုံ နည္းေတြ စနစ္တက်ေလ့လာထားၿပီးသား။
ညပိုင္းမွာ မိမိရဲ႕ေကာင္မေလးနဲ႔ေတြ႕ၿပီး လိုးဘို႔စိတ္ကူးထားရင္ ညေနပိုင္းမွာ မျဖစ္မေန ဂြင္း တစ္ခါေတာ့တိုက္သြားဆိုလို႔ ေျပာင္းဖူးခင္းထဲမွာ တိုက္ထားၿပီးသား။ ညေနပိုင္းမွာ ဂြင္း တိုက္ထားရင္ညပိုင္း လိုး လို႔ရွိရင္ အခ်ိန္ၾကာၾကာ လိုး ႏိုင္ၿပီးေကာင္မေလး ဆြဲသြားေရာဆိုလို႔ပါ။ လိုးတဲ့အခါမွာလဲ ႏြားသိုးႀကိဳးျပတ္ အတင္းမလိုးဘို႔၊ ေအးေအးေဆး ေဆးလိုးဘို႔၊ ႏူးဘို႔ႏွပ္ဘို႔ကလဲ သင္ခန္းစာျပည့္စုံၿပီးသားဆိုေတာ့…မိုးခ်ဳပ္တာပဲေကာင္းပါတယ္။မိုးခ်ဳပ္ခါစ ညီရင္းအကို မသိတသိ အခ်ိန္ကတဲက ဘိုသန္း မွာျဖင့္စိတ္ေဆာၿပီးပုဆိုးတစ္ကြင္း အပိုယူ၊ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီး တစ္ခုျဖင့္ မေဆး နဲ႔ခ်ိန္းထားတဲ့ ထေနာင္းပင္ ေအာက္ကိုေရာက္ေနပါၿပီ။ စိတ္ထဲကလဲ အဆင္သင့္ပဲေဟ့ ဆိုၿပီးသီခ်င္းေတြေအာ္ဆိုေနမိတယ္။
“ကိုဘိုသန္း က်ဳပ္ကဒီဘက္မွာေတာ့” “အင္း..ဒီဘက္နားကိုလာခဲ့..အဲဒီဘက္က ထေနာင္းကိုင္းေျခာက္ဆူးေတြနဲ႔” မေဆး လဲအနား ေရာက္ေရာ..အဆင္သင့္ခင္းထားတဲ့ ပုဆိုးကြင္းေပၚ ဖက္ၿပီးလွဲခ်ကာခ်စ္တယ္ ေဆးေဆး ရယ္ေျပာၿပီး အတင္းကို ဖက္တယ္။ နမ္း လည္းနမ္းတယ္၊ မေဆး မွာမလူးသာ မလႊန႔္သာျဖစ္ၿပီး.. “ကဲ လိုက္တာ ကိုကိုရယ္” “က်ဳပ္ ကဘယ္ကိုမွ ထြက္မေျပးပါဘူးေတာ့” ဘိုသန္း မွာေတာ့အရက္ရွိန္ကေလးကလဲပါ။ မေဆး ေျပာတာေတြဘာတစ္ခုမွ နားမဝင္ဘဲထမိန္ၾကားထဲ အတင္းလက္ႏို က္ကာ မေဆး ရဲ႕ေစာက္ေခါင္းၾကားထဲ လက္ညႇိဳးကိုသြင္းခ်ီထုတ္ခ်ီ လုပ္ေပးတဲ့အခါမွာေတာ့ မေဆး ခင္ဗ်ာ၏တအင္းအင္းနဲ႔ ကိုကို ရယ္ အဲဒီလိုႀကီးမလုပ္ပါနဲ႔ ဆိုၿပီး ဘိုသန္း ရဲ႕ေက်ာျပင္ႀကီးကို သိုင္းဖက္ထားရင္းနဲ႔ အလိုက္သင့္ခါးေလးေကာ့လိုက္၊ ရင္ေလးေကာ့ လိုက္နဲ႔ျဖစ္ေနရွာတယ္။ အဲဒီလိုတင္ အားမရေသးတဲ့ ဘိုသန္း ကေတာ့ က်န္လက္တစ္ဘက္က မေဆးရဲ႕ခ်က္နား တဝိုက္ညင္သာစြာ ပြတ္သတ္ေပးကာ၊ တဆင့္တက္ၿပီး ႏို႔ေတြကို တလွည့္ဆီကိုင္တြယ္ ေပးပါတယ္။ ခံရသူ မေဆး မွာေတာ့ ေပါင္နားတဝိုက္လာ ၿပီးေထာက္ေနတဲ့ ဘိုသန္း ရဲ႕လက္တစ္ဆုပ္မကတဲ့ လီးႀကီးကို ကိုင္ကာ ဂြင္းတိုက္ေပးတဲ့ အခါမွာေတာ့ ေဆးေဆး ရယ္ ကိုကိုမေန ႏိုင္ ေတာ့လို႔ လိုး ေတာ့မယ္ေနာ္..
“ေတာ့ သေဘာပါ ကိုကိုရယ္” “က်ဳပ္လဲ အေမ မႏိုးခင္ ခံခ်င္လွၿပီေတာ့” အေမ မႏိုးခင္ ဆိုတာနဲ႔ ဘိုသန္း လည္းညေနက ကိုေက်ာ္ ႀကီး ေပးထားတဲ့သင္ခန္းစာပါအဆင့္မ်ားကို ေက်ာ္လြန္ၿပီး အဆင္သင့္ကားေပးထားတဲ့ မေဆး ရဲ႕ေပါင္ၾကားကို ဒူးတုတ္ထိုင္ကာ..မ ေဆး ရဲ႕ေစာက္ပတ္က်င္းက်င္းေလးထဲကို ေျဖးေျဖးခ်င္း တဆင့္ၿပီးတဆင့္သူ၏လီးႀကီးအား ထိုးထည့္ကာ သြင္းခ်ီထုတ္ခ်ီလုပ္ လိုက္..ခဏနားလိုက္နဲ႔ အထြတ္အထိတ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ႏွစ္ေယာက္စလုံးအားႀကိဳးမာန္တက္၊ ေအာက္ကသူက ေကာ့လိုက္ အေပၚကသူက ေစာင့္လိုက္..စည္းမွန္ဝါးမွန္နဲ႔ လုပ္လိုက္ၾကတာ..
“ကိုကို..က်ဳပ္ၿပီးေတာ့မယ္ေတာ့” “ကိုကို လဲၿပီးေတာ့မယ္” “အား..ဟင့္..အား..ဟင့္” “အား..အား..အ ာ း “ ဘိုသန္း မွာ အားကုန္ေစာင့္ၿပီး လရည္မ်ားအား မေဆး ရဲ႕ေစာက္ပတ္ထဲကိုပန္းထည့္လိုက္တာ ေစာက္ပတ္တစ္ခုလုံး ျပည့္လွ်ံၿပီး ေအာက္က ခင္းထားေသာ ပုဆိုးေပၚထိေရာက္ရွိ စို႐ႊဲသြားပါေတာ့သည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး တစ္ဦးကိုတစ္ဦး လြတ္ထြက္သြားမတတ္ ဖက္ထား ရင္းနဲ႔.. “ကိုကို ဒီေန႔ အရက္ေတြေသာက္လာတယ္မို႔လား” “နဲနဲေလးပါကြယ္” “ေနာက္ဆိုရင္ လုံးဝမေသာက္ရဘူးေနာ္” “အင္းပါ မိန္းမရဲ႕” “ေသနာႀကီး ဆင္းေတာ့” “အေမႏိုးလိမ့္မယ္” “က်ဳပ္က အရက္သမားဆိုသိပ္မုန္းတယ္ေတာ့”
