ကျမကချစ်တဲ့သူ(သို့) ကျမကိုချစ်တဲ့သူ ( စ/ဆုံး )
လည်ပင်းမှာ ရှုပ်ယှက်ခက်နေတဲ့ ပန်းကုံးတွေ စားပွဲပေါ်ပစ်တင်ရင်း နှုတ်ခမ်းမှာဆိုးထားတဲ့ အနီရဲရဲ နှုတ်ခမ်းနီကို တစ်ရှုးနဲ့ ပွတ် သုတ်ပစ်တယ်။ခုံပေါ်ထိုင်ချရင်း သောက်ရေဘူးဆီ လက်အလှမ်း… “ရှေး…နင့်ကို ဂျာကြီးလှမ်းခေါ်နေတယ်… Table 2 က ဘိုး တော်တွေဝိုင်းမှာ” “ငါအမောတောင် မပြေသေးဘူး” “အဲ့ဒါဆို ငါသွားလိုက်ရမလား” “သွားချင်သွားလေ…ငါမလာနိုင်ဘူးပြော လိုက်” ကိုယ်လုံးနည်းနည်းသွယ်ပေမဲ့ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းကလေး ပုံစံလေးနဲ့ ညိုက မျှော်လင့်တကြီးနဲ့မေးတယ်။ ဧကန်န ခုချိန်ထိ လူ မရသေးဘူးထင်တယ်။ “ငါ တကယ် သွားရမလားဟင်” “အင်း သွားလိုက်…ငါနေမကောင်းလို့ အခုပဲ ပြန်တော့မှာလို့” “ကျေးဇူးပဲ ဟာ..ငါသွားတော့မယ်” “အင်း” ညို ထွက်သွားမှ ရေဘူးကို မော့သောက်ရင်း အိတ်ထဲက ဖုန်းကို ဆွဲထုတ်တယ်။ “ရှေး” နှစ်ပေါင်း များစွာ..ရင်းနှီးနေတဲ့ အသံတစ်ခု… “နင်ပြန်တော့မှာဆို…ငါပြန်လိုက်ပို့မယ်” “ငါ ဒီည အိမ်ပြန်မှာ…” “ဘယ်ပဲပြန်ပြန်…ငါလိုက်ပို့ မယ်” “မလိုဘူး” ခပ်ပြတ်ပြတ်ပြောရင်း စားပွဲပေါ်က ကိုယ့်ပစ္စည်းတချို့ အိတ်ထဲ ကောက်ထည့်ပြီး လှည့်အထွက်… “ရှေး” ခေါ် သံနဲ့အတူ နီးကပ်လာတဲ့ မျက်နှာ.. ထို့နောက် ကျမ နှုတ်ခမ်းပေါ် နွေးထွေးတဲ့ နှုတ်ခမ်းတစ်စုံ ကျရောက်လာတယ်။ သူ့လက်တွေက ကျမ ခါးကို သိုင်းဖက်လာတဲ့အခါ…
“အွင့်” ကျမ တင်ပါးလေးစားပွဲအစွန်းမှာ မှီမိသွားတဲ့အထိ ခပ်ကြမ်းကြမ်း တွန်းဖက်ရင်း နေနေ ကျမနှုတ်ခမ်းကို မွတ်သိပ်စွာနမ်း တယ်။ “ြပြတ်” “နင်..ဘာလုပ်…အင့်” သူ့လက်တွေ ကျမခေါင်းကို ထိန်းကိုင်ရင်း အငမ်းမရထပ်နမ်းတယ်။ နှုတ်ခမ်းခြင်း နမ်းနေ ရင်း သူ့လျှာနွေးနွေးက ကျမ နှုတ်ခမ်းတွေကို ပွတ်သပ် ကျီစယ်ရင်း ကျမပါးစပ်ထဲတိုးဝင်လာတယ်။ ကျမ မျက်တောင်ဖျားတွေစင်း ကျသွားတယ်။ “ပြွတ် ပြက် ရှလွတ် ရှလပ် “ အလိုလိုနေရင်း ကျမလက်တွေ သူ့လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ရင်း စိတ်ပါလက်ပါ ပြန် နမ်းမိတယ်။ “ရှေး…နင့်ကို အဲ့..ဆောရီး” အလောတကြီးနဲ့ အခန်းထဲဝင်လာတဲ့ ညိုက ကျမတို့နှစ်ယောက်ဖြစ်အင်ကိုတွေ့ပြီး ပြုံးစိစိနဲ့ ပြန်ထွက်သွားတယ်။ နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းရင်း အသက်ရှုမဝတော့ဘူးထင်ပါရဲ့။ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေ ကျမလည်ပင်းပေါ်ကို ဖြန့် ကျက်လာတယ်။ “ဟဟ…ယားတယ် ဟျောင့်” ခပ်ဟဟရယ်ရင်း သူ့ခေါင်းကို ကျမ အတင်းတွန်းဖယ်ပစ်တယ်။ သူကလဲ မရမက အတင်းအကျပ်လိုက်နမ်း… “တော်ပြီကွာ…ပြန်တော့မှာ” ကျမ သူ့ရင်ဘတ်ကို အားနဲ့တွန်းဖယ်ပစ်မိတော့ ကျမခါးကို ခပ်ဖွဖွဖက် ရင်း ကျမ မျက်လုံးကို တည့်တည့်စိုက်ကြည့်ပြီး သူက… “ချစ်တယ်” “နင် မူးလာတာလား” လို့ကျမပြောမိတော့ သူက မျက်မှောင်ကျုံ့ပြီး… “မူးစရာလား…ငါ ဘယ်တုန်းက အရက်သောက်လို့လဲ” “အေ့လေ..အရင်က မသောက်ပဲ အခုသောက်ချင် သောက်လာမှာပေါ့”ခါးကိုဖက်ထားတဲ့ လက်တွေကို တွန်းဖယ်ချရင်း ကျမရုန်းတော့ သူကြည်ကြည်ဖြူဖြူ လွှတ်ပေးတယ်။
“နင် ငါ့ကို ဘယ်တော့လက်ထပ်မှာလဲ” “………” ကျမ အိတ်ကို လွယ်ရင်း သူလုပ်လို့ ပွသွားတဲ့ ဆံပင်တွေကို ပြန်ရှင်းဖို့စိတ်မကူး တော့ပဲ သားရေကွင်းနဲ့ ခပ်မြင့်မြင့်စုချည်လိုက်တယ်။ “ရှေး….ငါနင့်ကို လက်ထပ်ခွင့်တောင်းနေတာ ၃ နှစ် ၃ မိုးမကတော့ဘူး နော်…” “နင် ၃နှစ် ၃မိုးမက တောင်းနေသလို…ငါလဲ နင့်ကို ၃ နှစ် ၃ မိုးမက ငြင်းနေတာပဲ… ခုလဲထပ်ငြင်းမယ်… ငါနင့်ကို ဘယ်တော့မှ လက်မထပ်ဘူး” သူစိတ်မရှည်စွာ ကျမအိတ်ကိုဆွဲရင်း.. “အဲ့ဒါဆို ငါက နင့်အတွက် ဘာလဲ” “သူငယ်ချင်းလေ…နင် ကငါ့ရဲ့ ထာဝရ အကောင်းဆုံး သူငယ်ချင်း” “ရှေး..” “တော်ပြီ…နေနေ ငါတို့ အဲ့ကိစ္စ ဒီမှာတင်ရပ်ရအောင်” “ဘာကိုရပ်စရာလို သလဲ…နင်နဲ့ငါက ဘာလဲ… နင် စိတ်ဖြေဖို့အတွက် သုံးတဲ့ အရုပ်တရုပ်လား…” “အရူးမထစမ်းပါနဲ့…နေနေ..” “အရူးမထလို့ မရဘူး နေနေ…နင် နင်အိမ့်က ထွက်လာပြီးတည်းက နင့်အနားကနေ တဖဝါးမှ ခွာခဲ့တဲ့ကောင် မဟုတ်ဘူး..”“နင် ငါ့ဘေးနား တချိန်လုံး ရှိနေရုံနဲ့… နင့်ကို ငါလက်ထပ်ရမယ်တဲ့လား” “အာ့ဆို ငါကဘာလဲ…နင့်ခန္ဒာကိုယ်ကို ငါ့ကို ပုံအပ်ခဲ့တာကရော” “နင် ဘယ်ခေတ် မှာနေနေတာလဲ…ဒီခေတ်ထဲ အမှေးပါးတစ်ခုကို တစ်ဘဝစာထင်နေတဲ့ ယောကျာ်းမျိုးထဲ နင်ပါနေပြီလား”
“ငါပြောတာက..” “တော်စမ်းနေနေ…ငါက စားသောက်ဆိုင်မှာ သီချင်းဆိုတဲ့ မိန်းမ…အခြေအနေအရ ယောကျာ်းတွေနဲ့ တွဲရတယ်” “ရှေး…နင်သီချင်းဆိုတာက အပျော်… နင်ဝါသနာပါလို့ဆိုတာ.. နင်ရော ငါရော ဒီတဆိုင်လုံး သိတယ်” ကျမ မခိုးမခန့်ပြုံးရင်း… “ပိုက်ဆံလဲရတယ်လေ” “ဒီက ပိုက်ဆံဆိုတာ နင့်အလုပ်ကရနေတဲ့ လစာရဲ့ အစွန်းထွက်တောင် မရှိပါဘူး နေနေ… နင် ဘာတွေ ရွဲ့ ချင်နေရတာလဲ” “တော်တော့…ငါဘာလုပ်လုပ်… ငါဘယ်လမ်းလျှောက်လျှောက်…. ငါ့ဘဝနဲ့ငါ… ငါ့ရွေးချယ်မှုနဲ့ ငါပဲ…နင်သိထားဖို့ က ငါက နင့်သူငယ်ချင်း…. နင်နဲ့ တကြိမ်တခါ မှားခဲ့ဖူးတယ်… အဲ့အမှားကို နင်နင်းပြီး.. အထပ်အထပ်အခါခါ မှားဖို့နင်ကြိုးစား တယ်…. ငါလဲ အဲ့အမှားကို လက်ခံခဲ့တဲ့အတွက် ငါတို့အတူတူ ဆက်မှားခဲ့ကြတယ်… ဒီလောက်ပဲ…ငါနင့်ကို ဘယ်တော့မှ လက်မ ထပ်ဘူး… နင်က ငါ့အတွက် ထာဝရ သူငယ်ချင်း…ဘာကြောင့်လဲ မမေးနဲ့.. အဲ့အတွက် ငါ့မှာ ပေးစရာ အဖြေမရှိဘူး…. နင်ငါ့ကို ဒီ အခြေအနေနဲ့ လက်မခံနိုင်ရင် ကြိုက်တဲ့အချိန် ထွက်သွားလို့ရတယ်…အိုခေ..”
ကျမ စကားအရှည်ကြီးပြောပြီး အိတ်ကိုဆွဲ အပြင်ထွက်တော့ အနောက်ကနေ လိုက်လာ… သူ့ကားပေါ် ခေါ်တယ်။ စိတ်ညစ်ညူးစွာ ပဲ ကျမ သူ့ကားပေါ်တက်ထိုင်လိုက်တယ်။ လိုက်မပို့ပါနဲ့လို့ ဘယ်လိုပြောပြော ပြောမရတဲ့နေနေက ကျမကို အတင်းအကျပ်ပဲ ညီမ လေး ဆီလိုက်ပို့ခဲ့တယ်။ အင်းလေ ည ၁၂ နာရီဆိုတဲ့ အချိန်က နည်းမှ မနည်းတော့ပဲ။ ဒါပေမယ့် သန်းခေါင်ထက် ညဥ့်မနက်တော့ တဲ့ ကျမအတွက်ကတော့ ကျမ ခပ်ယဲ့ယဲ့လေး ပြုံးမိတယ်။ အိမ်ရှေ့ ကားရပ်သံကြားတာနဲ့ ညီမလေးက အိမ်ပေါ်ကနေ ပြေးဆင်း လာတယ်။ “မမ” ၂ လနီးပါး မတွေ့ရတာကြာတဲ့ ကျမကို အတင်းပြေးဖက်တယ်။ “နွယ်လေး…မအိပ်သေးဘူးလား.. ဘာလုပ်နေ တာလဲ” “မမ..ဒီမှာ အိပ်မှာလား” “ပြန်ရမယ်” “တစ်ညလောက် ဒီမှာအိပ်ပါလား မမရယ်” ကားပေါ်ကနေ ဆင်းလာတဲ့ နေနေက “ဟုတ်သားပဲ ရှေး…တစ်ည အိပ်လိုက်ပါလား… ကလေးလဲ နင့်ကိုလွမ်းနေမှာပေါ့” “ဟုတ်တယ် ကိုကို…မမကို ပြောပေးပါဦး”
ကျမ နေနေ့ကို တချက်ငဲ့ကြည့်လိုက်တော့ နေနေက ပုခုံးတွန့်ပြီး မဲ့ပြတယ်။ ညီမလေးက မျက်နှာလေး ငယ်ပြီး ကျမကို မော့ကြည့် တယ်။ ကျမ ညီမလေး ပုခုံးကို ဖက်ရင်း… “အမေရော” “အိပ်နေကြပြီ..နွယ်က စာကျက်နေတာ” “အဲ့ဒါဆို ကားလာတာ ဘယျလို သိလဲ” “နွယ်က ညတိုင်း ဒီကားသံပဲမျှော်နေတာ” ည်ီမလေးရဲ့ မဝံ့မရဲ အသံလေး နားထောင်ရင်း ရင်ထဲ ဘယ်လိုမှ မကောင်းပေမဲ့ လည်း….“မမ အိမ်ထဲမဝင်တော့ဘူး နွယ်…ညီမလေး အဆင်ပြေရဲ့လားလို့ လာကြည့်တာ…ဟိုလူနဲ့ရော..” “နွယ်…မမနဲ့ လိုက်နေလို့ မရဘူးလားဟင်.. အခုမဟုတ်တောင် နွယ် စာမေးပွဲ ဖြေပြီးတဲ့အခါကျရင်..” “ကြည့်ရသေးတာပေါ့ နွယ်…. အခြေအနေအရပေါ့… ညီမလေးအတွက် မုန့်ဖိုး” ရှေး အိတ်ထဲကနေ ၁ထောင်တန် ၃ အုပ် ထုတ်ပေးလိုက်တယ်။ “စာမေးပွဲအောင်အောင်ဖြေ… နှစ်ချင်းပေါက်အောင်ရင် လာခေါ်မယ်” “တကယ်နော်…မမ” “အင်း..တကယ်” ပြုံးပျော်သွားတဲ့ ညီမလေးကိုကြည့်ပြီး စိတ်ထဲမ ကောင်းဖြစ်ရတယ်။ အဖေ နိုင်ငံခြား ထွက်ပြီး ၂နှစ်လောက်ကြာတော့ အမေက ငယ်ချစ်ဦးဆိုတဲ့ လူကို အိမ်ပေါ်ခေါ်တင်တယ်။ အဲ့ သတင်းကိုကြားပြီး အဖေက အိမ်ပြန်မလာတော့တာ ၁၀ နှစ်ကျော်ပြီ။
အမေရဲ့ငယ်ချစ်ဦးက အိမ်ပေါ်ရောက်ပြီး သိပ်မကြာပါဘူး။ ကျမကို ထိကပါး ရိကပါး လုပ်လာတယ်။ အမေကွယ်ရင် မျက်လုံးက ခေါတော တစ်ထောင်အားနဲ့ ကြည့်တယ်။ အမေ့ကိုပြောတော့ သူ့ငယ်ချစ်ဦးက သူကလွဲပြီး တခြားစိတ်မဝင်စားလို့ ဒီအချိန်ထိ လူပျိုဘဝနဲ့ပဲနေလာတာတဲ့။ ညည်းတို့အပေါ် စိတ်နဲ့တောင် ပစ်မှားမှာ မဟုတ်ဘူးတဲ့။ စိတ်နဲ့တော့ မပြစ်မှားဘူး။ တရက် ကျမ ရေချိုးနေတုန်း အရေးကြီးသွားစရာရှိလို့ဆိုပြီး သူပါ ရေလာဝင်ချိုးတယ်။ စိတ်ထိန်းမရတာနဲ့ ရေခပ်တဲ့ ဒန်ခွက်နဲ့ မျက်နှာကိုဖြတ် ရိုက်ခဲ့တယ်။ ချောနေတဲ့ ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်မှာ ရိုက်လိုက်တဲ့အရှိန်နဲ့ သူ ချောလဲပြီး ခေါင်းမှာ ၃ ချက်ချုပ်လိုက်ရတယ်။ အဲ့အချိန် က ကျမအသက် ၁၉နှစ်၊ နောက်ဆုံးနှစ်ကျောင်းသူ၊ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် အထုပ်ဆွဲပြီး အိမ်ပေါ်ကဆင်းလာတယ်။ မဆင်းခင် အဲ့လူကို မှာခဲ့တယ်။ ကျမညီမလေးအပေါ်ကို ဒီအချိုးမျိုး ထပ်ချိုးကြည့် အသက်နဲ့ကိုယ် အိုးစားကွဲပြီသာမှတ် လို့။
တကယ်တော့ သူလဲ ဘာမှမလုပ်ရသေးသလို ကိုယ်လဲ ဘာမှမဖြစ်သေးဘူး။ အန္တရာယ်ဆိုတာ ကြိုမသိနိုင်ဘူးမလား။ ညီမလေး လက်ကိုဆွဲပြီး ထွက်လာချင်ပေမဲ့ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်တောင် ဘယ်နားသွားခိုရမလဲ မသိနိုင်သေးတဲ့ဘဝ၊ အဖေ့ဆီကလဲ စာမလာ သတင်းမကြား။ “ရှေး…ပြန်ရအောင်” ကားဘေးနားရပ်စောင့်နေတဲ့ နေနေက လှမ်းခေါ်တယ်။ ဘေးနားမှာ တတွတ်တွတ်နဲ့ ပြော နေတဲ့ ညီမလေးပြောနေတဲ့စကားတွေလဲ မကြား… “နွယ်…မမ ပြန်တော့မယ်… စာကိုကြိုးစား.. ဆယ်တန်းလေးတော့ အောင်မှ ဖြစ်မယ်…နော် ညီမလေး” “ဟုတ်..စာမေးပွဲပြီးရင် လာခေါ်နော်” “စိတ်ချ…အစစအရာရာသတိထားနော်… အခန်းတံခါးပိတ်ဖို့ မ မေ့နဲ့..အမေမရှိရင် အိမ်ထဲမှာ မနေနဲ့… ခြံထဲမှာပဲနေ..ကြားလား” “ဟုတ်ကဲ့ပါ…နွယ် သတိထားပါ့မယ်” “လိမ္မာတယ်…အာ့ဆို မမ ပြန်တော့မယ်” “ဟုတ်…မမကိုချစ်တယ်” “မမလဲ ညီမလေးကိုချစ်တယ်” ညီမလေး နှဖူးကို ဖွဖွနမ်းရင်း ခုံပေါ်က ထတယ်။
ညီမလေးက ကားနားထိ လိုက်ပို့ရင်း… “ကိုကို…ကိုကိုတို့ ဘယ်တော့ လက်ထပ်ကြမှာလဲ” “ကိုကိုလဲ ပြောနေတာပဲ နွယ်ရဲ့…နွယ့် မမက…” “နွယ်…အထဲဝင်တော့ ညဥ့်နက်နေပြီ” နွယ်က ရယ်ပြရင်း “အာ့ဆို နွယ်ဝင်တော့မယ်…တာ့တာ.. တာ့တာကိုကို” နေ နေ့ကို လှည့်ကြည့်တော့ နွယ့်ကို မချိပြုံးနဲ့ လက်ပြရင်း ကျမ ကြည့်နေတာမြင်တော့ မျက်စောင်းထိုးတယ်။ ကျမစိတ်ထဲ ရယ်ချင် တာကို မြိုသိပ်ပြီး… “အခြောက်မကြီး ကျနေတာပဲ… မျက်စောင်းက ထိုးနေသေးတယ်” “ခြောက်မခြောက်..လက်တွေ့ပြရမလား” “ပါးကျိူးချင်သလားပြော” နေနေက ကျမအတွက် ကားတံခါးဖွင့်ပေးရင်း… “ကားပေါ်တက် အိမ်ရောက်မှ ခြောက်မ ခြောက် လက်တွေ့လဲပြမယ်… ပါးလဲ အကျိူးခံမယ်” “သေနာကောင်” ကျမ စိတ်ဆိုးချင်ယောင်ဆောင်ရင်း ကားပေါ်ဝင်ထိုင် တယ်။ နေနေက နေနှင့်ဦးပေါ့ဆိုတဲ့ အကြည့်နဲ့ ကားလေးကို ကျမ တိုက်ခန်းလေးဆီ ဦးတည်တယ်။ ကျမ တိုက်ခန်းကိုရောက်တဲ့ အခါ….
“နေနေ…နင် အိမ်တန်းပြန်နော်… ဟိုဝင်ဒီဝင် ဝင်မနေနဲ့… ဟဲ့ ဘယ်ကို” ကျမ စကားကိုဆုံးအောင်နားမထောင်ပဲ ကားပေါ်က ဆင်း ပြီး ကျမဘက်ခြမ်းတံခါးကို ဆွဲဖွင့်တယ်။ “တံခါးဖွင့်ပေးမှာများ… ငါပြောတဲ့စကားလေး ဆုံးအောင် နားထောင်…အမေ့ နေနေ!!” ဘာမပြောညာမပြော ကျမ ကိုယ်လေးကို ဆွဲပွေ့ချီပြီး တံခါးကိုကိုယ်နဲ့တွန်းပိတ်တယ်။ “ဟဲ့..အရူး…တစ်ယောက်ယောက်မြင် သွားရင် မကောင်းဘူး… ငါ့ အိတ် ငါ့အိတ်….” ကျမ ဘယ်လိုပြောပြော သူဦးတည်နေတာ ကျမအခန်းဆီကို ကျမ သူ့ရင်ဘတ်ကို တဘုန်းဘုန်း ထုရင်း… “ငါ့ကို အောက်ချပေး…ငါအော်မှာနော်” ဒုတိယအထပ်မှာရှိတဲ့ ကျမ အခန်းဆီကို သူဟာ ဘယ်ကရတဲ့ အား တွေနဲ့မှန်းမသိ ကျမကို ပွေ့ပြီး တက်လာတယ်။ အခန်းရှေ့ရောက်တော့မှ ကျမကို အောက်ချပေးတယ်။ ကျမ သူ့လက်မောင်းကို အားနဲ့တချက်ထုရင်း “သော့က ငါ့အိတ်ထဲမှာလေ..လဒရဲ့… တော်ပြီ ဒီည အိမ်မှာ မအိပ်ဘူး” ကျမ သူ့ကိုစရင်း လှေကားက ပြန် ဆင်းဖို့ကြံတော့ ကျမလက်မောင်းကို ဆွဲထားရင်း သူ့အိတ်ထဲက သော့ကိုထုတ်တယ်။
“ဟယ်..ကြည့်စမ်း..နင် ငါ့အိမ်သော့ကို ဘယ်တုန်းက ပွားထားတာလဲ” လို့ကျမ အံ့သြတကြီးဆိုတော့ ခပ်ရွဲ့ရွဲ့ပြုံးပြပြီး “နင်နဲ့ ပတ်သက်သမျှ ငါနဲ့ဆိုင်တယ်” သော့ကို ခပ်မြန်မြန်ဖွင့်ပြီး ကျမ ကို အခန်းထဲ ဆွဲသွင်းတယ်။ “နေနေ…နင်…” အခန်းတံခါးကို ဆွဲ ပိတ်… ကျမကို နံရံမှာမှီပြီး အငမ်းမရ သူနမ်းတယ်။ မျက်နှာအနှံ့ တရှုံ့ရှုံ့ နဲ့ နမ်းလို့မဝနိုင်တော့ နားရွက် လည်ပင်း အကုန်လုံးဟာ သူ့ နှုတ်ခမ်းတွေ အလိုကျ။ နောက်တော့ သူ့လက်တွေဟာ ကျမပေါင်ကို ဆွဲမြှောက်ရင်း သူ့ကို ခွထားစေတယ်။ ကျမ အကျႌအောက် ကနေ နွေးထွေးတဲ့လက်တွေ ဝင်လာတယ်။ လက်တွေသာ နေရာအနှံ့ လှုပ်ရှားနေတာ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေက ကျမ နှုတ်ခမ်းကနေ ခွာမ သွားဘူး.။
ကျမ စိတ်တွေ ဘယ်ထိန်းရပါ့မလဲ။ သူ့လည်ပင်းသိုင်းဖက်ရင်း သူ့ကိုယ်လုံးပေါ်ကို ခွတက်လိုက်တယ်။ နှုတ်ခမ်းခြင်း ဂဟေဆက်နေ တာကို မကွာစေပဲ သူက ကျမတင်ပါးတွေကနေ ချီမပြီး ဆိုဖာပေါ် အသာအယာချတယ်။ “ပြွတ်..အဟာ့..နေနေ” ကျမတို့ နှုတ်ခမ်းတွေ ခဏကွာသွားတယ်။ ကျမနှုတ်ခမ်းကိုကိုက်ရင်း သူ့ကိုကျိမိတော့ သူ့မျက်လုံးတွေထဲမှာ ရမ္မက်အငွေ့အသက်တွေ မြင်ရ တယ်။ ကျမဝတ်ထားတဲ့ စကဒ်ကို အသာအယာ ဆွဲချွတ်ပြီးတဲ့အခါ အလိုက်တသိကျမ ပေါင်ကို ကားလိုက်မိတယ်။ ကျမကိုယ်တိုင် ပဲ ကျမရဲ့ စပို့ရှပ်လေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ ကိုယ်အထက်ပိုင်းမှာ ကျမရဲ့ ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်သားတွေကို မလုံ့တလုံ ဖုံးထားတဲ့ ဘရာ လေးတထည်ပဲ ကျန်တော့တယ်။ သူကတော့ ကျမပေါင်တံတွေကြားမှာ ဒူးထောက်ပြီး ပင်တီတခုတည်းသာ ဖုံးကွယ်ထားတဲ့ ကျမ ရဲ့ ပိပိလေးဆီ သူ့ခေါင်းတွေ ငုံ့ကျသွားတယ်။
“အား…နေနေ နင်…” သူ ကျမရဲ့ ဆီးခုံမို့မို့လေးကို တရှိုက်မက်မက် နမ်းတယ်။ ထို့နောက် ပေါင်တံတွေဆီ သူ့နုတ်ခမ်းတွေ တရွေ့ ရွေ့ဆက်သွားတယ်။ ကျမ အသည်းတယားယားပါပဲ။ “အဟင့်…နေကလဲကွယ်…” သူ့နှုတ်ခမ်းတွေ ပေါင်တံသွယ်သွယ်လေးတွေနဲ့ အလုပ်များနေချိန်မှာ သူ့လက်တွေလဲ မနားရပါဘူး။ ကျမ တကိုယ်လုံးကို သူ့လက်ဖဝါးတွေနဲ့ ပွတ်သပ်ကျီစယ်ပြီး နောက်ဆုံး တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ပင့်မတယ်။ “အ…နင်နော်…” ကျမ ဘယ်လိုပဲဟန်ဆောင် ငြင်းနေပေမဲ့ ကျမပိပိလေးဆီက တစိမ့်စိမ့်ကျနေတဲ့ ဝတ်ရည်လေးတွေက သက်သေပဲထင်ပါတယ်။ အနမ်းတွေနဲ့ ကျမကိုနှိပ်စက်နေရင်းက… “ရှေး…ဒါဘာတွေလဲ….” ပင်တီပေါ်က စိုကွက်နေတဲ့နေရာကိုမျက်စပစ်ပြရင်း ရိတဲ့တဲ့မေးတယ်။ “မသာကောင် နင့်လက်ချက်လေ…” “နင်က တကယ်အရည်ရွှမ်းတာ ဟ… ခုကြည့်… ဘာမှတောင် မလုပ်ရသေးဘူး…ဟားဟား” “သွား မလုပ်နဲ့တော့” ကျမ ပေါင်ကို အတင်းပြန်စိတော့ တင်ပါးပေါ် ရောက်နေတဲ့ သူ့လက်တွေက ပင်တီကို ဆွဲချွတ်ပြီး ကျမပိပိလေးကို မက်မက်စက်စက်ကြည့်တယ်။ ‘ငါ့တကိုယ်လုံး နင့်ကို ပုံအပ်ခဲ့ တာပါ…နေနေ အရာရာ နင့်သဘောပါ…’ ကျမ သူ့ကို ရီဝေဝေကျိရင်း နှုတ်ခမ်းကို အဓိပ္ပာယ်မဲ့ ကိုက်မိတယ်။
“နင်..အရမ်းဆက်စီကျတယ်…ရှေး… နင့်လောက်ဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ မိန်းမ ငါဘယ်တုန်းကမှ မတွေ့ခဲ့ဖူးဘူး” သူ့လက်တွေက ကျမ ပေါင်တံတွေကိုကားရင်း ခြေထောက်တွေကို ဆိုဖာပေါ် တင်လိုက်တယ်။ သူ့လက်ဖဝါးတွေနဲ့ ကျမ ပိပိကိုဖုံးကွယ် ပွတ်သပ်ရင်းနဲ့ သူဆက်ပြောတယ်။ “နင်သိလား…ဒီနေရာလေးလေ…. နင့်နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ ရင်သားတွေပြီးရင် ငါအကြိုက်ဆုံးနေရာလေး… ဒီလို လေး ဖောင်းတင်းနေတာကို ကြိုက်တယ်…” ပိပိလေးကို အားနဲ့ တချက်ဖိညှစ်ရင်း ပေါင်ခြံလေးတွေကို ဆက်ပွတ်သပ်တယ်။ “ပြီး တော့…ဒီဟာလေး…” ကျမရဲ့ ရသာဖူး အစိလေးကို လက်ညှိုးနဲ့ တို့ရင်း… “ချစ်စရာလေးသိလား…ရဲရဲလေး…. ငါချစ်တယ်…. နောက်ပြီး……” အစိလေးကို လက်မနဲ့ တချက်နှစ်ချက်ပွတ်ပြီး နှုတ်ခမ်းဖတ်သေးသေးလေးတွေကို ဖွဖွလေး ဖြဲတဲ့အခါ ပိပိထဲက အရည်လေး စိမ့်ခနဲထွက်ကျတယ်။ “ဒီမှာလေး…ဒီတွင်းဝလေး…ငါ့ကိုကမ္ဘာမှာ အကောင်းဆုံး အရသာပေးနိုင်စွမ်းရှိတဲ့ တွင်း လေး…”သူက ကျမတင်ပါးတွေကို သိုင်းဖက်ရင်း ပိပိလေးပေါ်ကို သူ့နှုတ်ခမ်းလေးတင်တယ်။ “အ…ရှီး…” ကျမ သူ့ဆံပင်တွေကို ဆွဲကိုင်ဖွရင်း ဖီးလ်တငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ပေါ့။ သူ့လျှာဖျာလေးနဲ့ တွင်းဝလေးကို တပြက်ပြက်ယက်လိုက် အစိလေးကို လှမ်းစုတ်လိုက် ပွင့်ဖတ်လေးတွေကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ဖိဆွဲလိုက် ကျမမယ် ကော့ပျံနေတော့ သူ့လက်တွေက ကျမ နို့တွေပေါ်ရောက်လာတယ်။ ကျမ အလိုက်တသိနဲ့ ဘရာချိတ်ကို ဖြုတ်ပေးလိုက်တယ်။
သူ့မျက်လုံးတွေက ရမ္မက်အရမ်းဆန်လာတယ်။ ပိပိလေးနဲ့ အလုပ်များနေတဲ့ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေ တဖြည်းဖြည်း အပေါ်ကိုဆန်တက် လာတယ်။ လျှာဖျားလေးနဲ့ ဗိုက်သားရှပ်ရှပ်လေးကို ပွတ်ဆွဲရင်း နှုတ်ခမ်းလွှာနှစ်ခုဟာ နို့သီးခေါင်းလေးပေါ်မှာ လမ်းဆုံးတယ်။ “အဟာ….” ကျမ ခေါင်းလေးမော့သွားတယ်။ သူ့တကိုယ်လုံး ဝတ်စုံပြည့်နဲ့ ကျမ ပေါင်ကြားထဲကို ရောက်လာတဲ့အခါ ကျမ ပေါင်တံတွေနဲ့ သူ့ကို ခွလိုက်တယ်။ သူ့လက်တွေက ကျမကို သိုင်းဖက်ရင်း နှုတ်ခမ်းတွေကတော့ ကလေးတယောက်ကို ကျမ နို့ တွေကို စို့နေတယ်။ ကလေးတွေထက် သာတာကတော့ သူက လျှာဖျားနဲ့ နို့သီးခေါင်းကို ဝိုက်ဝိုက်ပြီး လျက်လိုက် တပြွတ်ပြွတ်နဲ့စုပ် လိုက် ကျမရဲ့ စိတ်ဝိဉာဉ်တွေ လေပေါ်မှာ ဝဲလို့။ ကျမစိတ်တွေကို လွှတ်လိုက်တယ်။ သူ့လည်ပင်းကို ယီးလေးခို သိုင်းဖက်ရင်း သူ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်စွဲယူတယ်။ သူ့ရှပ်အကျီကြယ်သီးတွေကို ခပ်မြန်မြန် ဆွဲဖြုတ်ရင်း ကြွက်သားတွေနဲ့ သန်မာတောင့်တင်းတဲ့ ရင်အုပ်ကျယ်ကျယ်ကို ပွတ်သပ်မိတယ်။ “ရှေး…ဖြေးဖြေး” “ခုချိန်မှတော့ နင်ဖြေးခိုင်းလဲ ဖြေးလို့မရတော့ဘူး နေနေ နင်စတဲ့ ဇာတ်လမ်း နင်ပဲအဆုံးသတ်ရမှာ…” သူ့ဘောင်းဘီက ခါးပတ်ကို ဆွဲဖြုတ်၊ ဇစ်ကို ဖွင့်ချရင်း အတွင်းခံထဲက နည်းနည်းမာချင်နေတဲ့ သူ့လီးကို ဖွဖွပွတ်သပ်ရင်း ကျမ သူ့ရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်တယ်။ သူ့အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်တော့ သူ့လီး က ကျမမျက်နှာနား ခပ်ဝေ့ဝေ့ကျလာတယ်။
“အဟင်း” ကျမ တချက်ရယ်တော့ “ဘာရယ်တာလဲ” ကျမခေါင်းကိုတွန်းဖယ်ရင်း သူမျက်မှောင်ကျုံ့ပြီး လှမ်းမေးတယ်။ “ဘာနဲ့ တူမှန်း မသိဘူး”သူ့လီးက သိပ်မတောင်သေးတာတောင် ၅လက်မကျော်ကျော်ရှိတယ်။ လီးထိပ်က အရေပြားကို ခပ်ဖြည်းဖြည်း ဆွဲချရင်း ပေါ်လာတဲ့ ခေါင်းလေးကို လက်မနဲ့ တချက်၂ချက် ပွတ်တဲ့အခါ သူခပ်တွန့်တွန့်ဖြစ်သွားတယ်။ သူ့မျက်နှာကို မျက်လုံး လှန်ကြည့်ရင်း ဒစ်ခေါင်းလေးကို လျာနဲ့ရက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျမပါးစပ်ထဲ ခေါင်းတစ်ခုလုံးကို ငုံစုပ်လိုက်တယ်။ ကျမလျှာ တွေကို ကစားပြီလေ။ ဒစ်ကြားထဲကို လျှာနဲ့လျက်လိုက် ပါးစပ်ထဲက ထုတ်လိုက် ပြန်ငုံလိုက် ပါးစပ်ထဲ ဝင်နိုင်သလောက်ထိ ငုံစုပ် လိုက်နဲ့ ခပ်ပြင်းပြင်း အချိန်ကြာကြာ ငုံစုပ်တဲ့အခါ… “ရှီး…အ့…ကောင်းတယ်ကွာ” သူ့ပါးစပ်က တရှီးရှီးနဲ့ ဖြစ်လာသလို ကျမလဲ စိတ်တွေတအားပါလာတယ်။ “ဆောရီး…ရှေး” သူအားမရတော့ဘူးထင်ပါရဲ့။ ကျမဆံပင်ရှည်တွေကို စုကိုင်ပြီး ကျမ ပါးစပ်ထဲက ဇွတ်အတင်း ညှောင့်ပါတော့တယ်။ “အွတ်ဂ်…အွတ်ဂ်” ကျမ သူ့ပေါင်တွေကို ထိန်းကိုင်ရင်း သူ့စိတ်တိုင်းကျ လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။ သူ့လီးချောင်းဟာ ကျမ ပါးစပ်ထဲ စိတ်ရှိသလို ဝင်လိုက် ထွက်လိုက် တချက်တချက် အာခေါင်ထဲထိရောက်လာတယ်။ နောက်ဆုံး အသက်ရှုမဝတော့မှ သူ့ပေါင်ကို လက်နဲ့ရိုက်ပြီး သတိပေးရတယ်။ ဒါတောင် တစ်ချက် နှစ်ချက် ဆက်ဆောင့်လိုက်သေးတယ်။
“ဆောရီး…ရှေး..ငါ အရမ်းကောင်းနေလို့” မျက်စောင်းတချက်ထိုးရင်း သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းတယ်။ သူ့ကိုယ်ပေါ် ခွတက်တဲ့အခါ သူက ကျမတင်ပါးတွေကနေ ချီမတယ်။ နှုတ်ခမ်းတွေကို မလွတ်စေပဲနဲ့ပေါ့။ အိပ်ခန်းထဲကို ရောက်လာတဲ့အခါ ကျမကို ခုတင်ပေါ် ပစ်ချရင်း သူကကျမအပေါ်မှာ စီးမိုးတယ်။ ကျမ ပေါင်တံတွေကို ကားပေးတော့ သူ့လီးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး အရည်နည်းနည်းစို့နေတဲ့ ကျမပိပိအဝမှာ တချက်နှစ်ချက် ပွတ်ဆွဲတယ်။ ကျမ မျက်လုံးတွေကိုမှိတ်ပစ်လိုက်တော့… “ရှေး…မျက်လုံးတွေ မပိတ်ပစ်လိုက်နဲ့ ငါ့ကို ကြည့်… ငါနင့်ကို လုပ်တော့မှာ…ငါ့လီးနဲ့ နင့်ကို လိုးတော့မှာ… နင်ငါ့မျက်လုံးတွေကို တည့်တည့်စိုက်ကြည့်ဖို့ လိုတယ်” “ဟင့်အင်း” ကျမ မျက်နှာကို တဖက်စောင်းလိုက်တော့ သူက မေးဖျားကနေ ကိုင်ရင်း မျက်လုံးတွေ ထပ်ဖွင့်ဖို့ပြောတယ်။ ကျမ သူ့ကို မကြည့်ချင် ကြည့်ချင် မျက်လုံးတွေ ဖွင့်ကြည့်ရတဲ့အခါ သူက ပြုံးဖြီးဖြီး လုပ်ရင်း သူ့လီးကို ကျမပိပိထဲကို ထိုးသွင်းလာ တယ်။
“အ…ဖြေးဖြေးနော်” “အင်းပါ” ဒစ်ခေါင်းလေး ဝင်ရုံနဲ့တင် တင်းကျပ်သလို ခံစားရတယ်။ သူက ဝင်သလောက်ပဲ ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ်လုပ်ရင်း တဖြည်းဖြည်း ရှေ့တိုးလာလိုက်တာ နောက်ဆုံး သူ့ ၆ လက်မကျော်တဲ့ လီးတချောင်းလုံး အကုန်အစင် ဝင် လာတယ်ှ ။ရှောရှောရှုရှု ပါပဲ။ ကျမတို့၂ယောက်အတွက် အခုက အစမှ မဟုတ်တာ။အဲ့ဒီနောက်တော့ သူက လိုးတဲ့အရှိန်ကို မြှင့်တင် လိုက်တယ်။ ကျမ ကို အပေါ်စီးကနမ်းရင်း သူ့လီးကို ကျမပိပိထဲ အရှိန်နဲ့ ဝင်ထွက်စေတယ်။ “အင့်…နေနေ အရမ်းမကြမ်းနဲ့ဦး ဟာ…အ.. အဟာ” “ကောင်းလားဟင်” “အင်း…ကောင်းတယ်” “ငါ့လီးကို ကြိုက်လား” “အင်း..ကြိုက်တယ်” “ငါလဲ…နင့် အဖုတ်ကို အရမ်းကြိုက်တယ်… အရမ်းကောင်းတယ်..အား… အရမ်းမညှစ်နဲ့လေ” ကျမ သူ့ရင်ဘတ်ကြီးကို ထုတော့ သူက ရယ် ရင်း အိပ်ရာပေါ် လှဲချပြီး ကျမကို အပေါ်ဆွဲတင်တယ်။ ကျမအပေါ်ရောက်တော့ သူ့ရင်ဘတ်ပေါ် လက်ထောက်ရင်း ကျမ တင်ပါး လေ့ကျင့်ခန်း လုပ်တော့တယ်။ ကျမ ပိပိနဲ့ သူ့လီးကိုညှစ်ထားရင်း တင်ပါးတွေကို စကောဝိုင်းဝိုင်းတယ်။ နောက်တော့ ကျမ မြင်းစီး သလို ဒုံးစိုင်းတော့တာပါပဲ.။
“အားး…အဟင့်…” ကျမ ပေါင်ခြံက အရည်တွေ တအားရွှဲနေတယ်။ သူ့လက်တွေက ကျမ နိူ့နှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲရင်း အောက်ကနေ ပင့်ပင့်လိုးတယ်။ ကျမတို့နှစ်ယောက် တက်ညီလက်ညီနဲ့ ပန်းတိုင်ဆီ အရောက်လှမ်းတယ်။ ကျမ မြင်းစီးတာ နည်းနည်းကြာတော့ သူက ကုန်းထရင်း ကျမ နိူ့နှစ်လုံးကို စို့တယ်။ ကျမ သူ့ခေါင်းကို ထိန်းကိုင်ပြီး ရင်ဘတ်တွေကို ပိုကော့ပေးတယ်။ ကျမ အရှိန်နည်း နည်း လျော့လာတဲ့အခါ သူက တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ပင့်ကိုင်ရင်း ဆောင့်လိုးချစေတယ်။“နေနေ…ငါမောလာပြီဟာ” “အင်း…ပုံစံ ပြောင်းရအောင်…နင်ကုန်းပေး..” ကျမ သူ့ကိုယ်ပေါ်က ထလိုက်တဲ့အခါ သူ့လီးက ပြွတ်ကနဲ ကျွတ်ထွက်သွားတယ်။ “ဟာ…ဘာ လို့ချွတ်လိုက်တာလဲ” “နင်ပဲ ကုန်းပေးဆို…” “ဒီတိုင်းလေး လှည့်ပြီး ကုန်းလိုက်လို့ရနေတဲ့ဟာကို” “မသိဘူးဟာ…ကြိုမှမပြောပဲ” “နင်တော့ သေတော့မှာပဲ…ဖြန်း” ကျမတင်ပါးကို လက်ဝါးနဲ့ ဖြန်းကနဲနေအောင် ချလိုက်တယ်။ ကျမ စပ်ဖြင်းဖြင်း ဖြစ်သွားပြီး ဖီး လ်နည်းနည်းပိုတက်သွားတယ်။
“အ…ဘာလို့ချတာလဲ…” “အပြစ်ပေးတာ…လီးချွတ်လိုက်လို့” “နင်နော်…” ကျမ ထိုင်ဖို့ ကြိုးစားတော့… “ကုန်းပါဆိုဟာ…” ကျမ ခါးကိုဆွဲယူရင်း ကျမ ကို ပုံစံနေရာချတယ်။ “ရှေး…နင်သိလား…နင့်တင်ပါးတွေက အရမ်းကြီး မကာပေမဲ့..အနေတော် လေး…ပြီးတော့ ကျစ်နေတာပဲ…” ကျမ စိတ်မရှည်တော့… “လုပ်မှာဖြင့်လုပ်ဟာ” “ဘာလုပ်ရမှာလဲ..” သူ့လီးကို ပိပိအဝမှာ ပြူတစ်ပြူတစ်လုပ်ရင်း ပြန်မေးတယ်။ ကျမ သိတယ်။ သူ ညစ်တီးညစ်ပတ်တွေ ပြောချင်နေပြီ။ “နင့်လီးနဲ့ ငါ့ကို လုပ်ပေးဖို့ပြော တာ” “သေချာပြောလေဟာ…”“နင့်လီးနဲ့ ငါ့အဖုတ်ကို လိုးပေးဖို့ပြောနေတာ… သေနာကောင်” ကျမ စိတ်မရှည်စွာ ဆဲတော့ သူက… “အင်း…လိုးပေးမယ်” ကျမ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ဆုတ်ကိုင်ရင်း သူ့လီးကို ပိပိထဲထည့်တယ်။ သူ့လီးက စေးကပ်စွာနဲ့ ဝင်လာ တယ်။“အား…ဖြည်းဖြည်း ကျပ်နေတုန်းပဲ” “အင်း…နင့်ပိပိက ကျဉ်းနေတုန်းပဲ… ငါဒီလောက်လုပ်နေတာတောင်… အင့်ကွာ..”
သူက ကျမအဖုတ်ထဲ တရှိန်ထိုးဆောင့်လိုးချရင်း ဆက်တိုက်ဆိုသလို တစွပ်စွပ်နဲ့ လိုးပါတော့တယ်။ ကျမ တင်ပါးတွေကို ရိုက် လိုက် ကျမ ဆံပင်တွေကို ဆွဲလိုက်နဲ့ သူစိတ်ရှိသလို လိုးတော့တယ်။ တချက်တချက် သူအားထည့်တဲ့အခါ သားအိမ်ကို သွားထိ သလို အောင့်ပေမဲ့လဲ နာကောင်းလေးပေါ့။ ကျမ စိတ်တွေ တအားဖြစ်လာပြီး သူ့တင်ပါးတွေကို လက်နဲ့ နောက်ပြန်လှမ်းဆွဲတယ်။ ဒါပေမဲ့ မမိပါဘူး။ ကျမ မျက်နှာ မွေ့ယာပေါ် ပစ်ကျသွားတယ်။ ကျမပြီးတော့မယ်။ သူလီးဝင်ထွက်နေတဲ့ အရှိန်ကို ထပ်တင်တယ်။ ကျမခါးကို ဆွဲကိုင်ရင်း အားရပါးရလိုးတဲ့အခါ…
“အား…နေနေ…အင့်အင့်” “ကောင်းလား…ငါလိုးပေးတာ ကောင်းလား” “အင့်…အီး…အဟင့်…” ကျမ အသံတောင် မထွက်နိုင် တော့ဘူး။ အရမ်းကောင်းနေပြီ ကျမပြီးတော့မယ်။ သူ့လီးကို ကျမ ပိပိထဲ ဝိုက်ဝိုက်လိုးရင်း တချက်ဆောင့်တယ်။ နောက်တခါ ပြန် ဝိုက်လိုးတယ်။ တချက်ဆောင့်တယ်။ နောက်ဆုံး အကြိမ် ဆောင့်တဲ့အခါမှာတော့ ကျမ ပစ်ကျသွားတယ်။ “အား…အဟင့်..အင့်… အင့်” ကျမတကိုယ်လုံးတုန်ရီနေတဲ့အခါ သူခဏဖက်ထားရင်း… “ငါ အပြီး လုပ်လိုက်တော့မယ်နော်” ကျမ ခေါင်းအသာငြှိမ့်တဲ့ အခါ သူအရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ကျမကို မရပ်မနားလိုးတော့တယ်။ ပြီးလက်စ ကျမလဲ ဆက်တိုက်ဆိုသလို လိုးခံရတဲ့အတွက် အရှိန်ပြန် တက်လာတယ်။ “အား..ရှေး…ငါနင့်ကို လိုးနေပြီ” “အား…အင့်…ရော့ကွာ..ရော့ကွာ” သူတအားဆောင့်လိုးရင်း နောက်ဆုံး ကျမ နောက်တကြိမ် ထပ်ပြီးပြီး သူ့လီးကို ပိပိထဲက စုပ်ဆွဲတဲ့အခါ….
“အား…ငါပြီးပြီ” သူ့လီးကို ဆွဲထုတ်ရင်း ကျမတင်ပါးပေါ် အရည်တွေ ဖြန်းတယ်။ ပူနွေးနွေး အရည်တွေ တင်ပါးပေါ်ကျလာတဲ့အခါ ကျမ အိပ်ရာပေါ်ဝမ်းလျားမှောက်ကျသွားတယ်။ သူကတော့ ကျမ ကိုယ်ပေါ်ထပ်လျက်ပေါ့။ တော်တော်လေးကြာတော့ သူကျမ ကိုယ်ပေါ်က ဆင်းပြီး ဘေးနားက ရေစိုတစ်ရှုးဘူးကို ဆွဲယူ၊ တင်ပါးပေါ်တင်နေတဲ့ သူလီးရည်တွေကိုလဲ သန့်ရှင်းပေးသလို ကျမ အဖုတ်လေးမှာ ကပ်စီးနေတဲ့ ကျမအရည်တွေကိုလဲ သန့်ရှင်းပေးတယ်။ ပြီးတော့ အိပ်ရာပေါ်လှဲ၊ ကျမကို သူ့လက်မောင်းပေါ် ဆွဲယူ ရင်း တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်အိပ်တယ်။ ကျမ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်သွားတယ်။
ခေါင်းရင်း ပြတင်းပေါက်က နေခြည်နွေးနွေး မျက်နှာပေါ် ဖြာကျလာခြင်းနဲ့အတူ နားထဲ စကားပြောသံတချို့ကြားမိတယ်။ အိပ်ရာ က ငုတ်တုတ် ထထိုင်မိတော့ ကျမ ကိုယ်ပေါ် ဘာအဝတ်အစားမှမရှိ၊ အကျႌကောက်စွပ်ရမှာ ပျင်းမိသည်နှင့် စောင်ကို ပတ်ပြီး အခန်းအပြင်ထွက်မိသည်။ “ကျွန်တော်က ဘာကိစ္စ သူတို့ကို ကြိုဆိုရမှာလဲ အဖေ… အမေဆုံးတည်းက အဖေ့နောက်မိန်းမကို အိမ် ပေါ်ခေါ်တင်တယ်… ကျွန်တော် ဘာပြောခဲ့သလဲ… ခု သူ့သားရောက်လာတာကို… ကျွန်တော်က ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ ကြိုဆိုရမယ် ပေါ့… ဆောရီးပဲ အဖေ…ကျွန်တော် စိတ်ထဲမပါရင် ဘာမှမလုပ်ဘူး” ကျမ မီးဖိုခန်းအဝကို ရပ်မိသည်။ နေနေက မနက်စာပြင်ရင်း ဖုန်းပြောနေခြင်း ဖြစ်သည်။ ကျမကို လှမ်းမြင်တော့ နေနေက ပြုံးပြသည်။
“အာ့ဆို ဒါပဲ အဖေ…မျက်နှာချင်းဆိုင် တွေ့မှ တွေ့တယ်သာ မှတ်လိုက်တော့…. သူတို့စိတ်နဲ့ အမေ သေသွားရတာ ဖြစ်တဲ့အတွက်… ကျွန်တော် ဝမ်းမြောက် ဝမ်းသာတော့ မကြိုဆိုနိုင်ဘူး… ကျန်တာ အဖေ့သဘောပဲ… ကျွန်တော် ဖုန်းချလိုက်တော့ မယ်..” ကျမ ဘာလဲဆိုတဲ့သဘောနဲ့ မေးငေါ့ပြတဲ့အခါ သူက ပေါင်မုန့်ကြက်ဥကြော်ကို ပန်းကန်ပြားထဲ လှယ်ထည့်ရင်း… “အိပ် ပုတ်ကြီးမ… မျက်နှာမသစ် ဘာမသစ်နဲ့ ထမင်းစားခန်းထဲ ဝင်လာတယ်.. ရေအရင် သွားချိုး…ငါ ကော်ဖီနှပ်ထားမယ်… မနက်စာ လက်ဆုံမစားရတာကြာပြီ” ရှေးက သူပြောနေတာကို ဂရုမစိုက်တဲ့ပုံနဲ့ ကုလားထိုင်ပေါ် ဝင်ထိုင်ပြီး… “နေနေ…နင်စကာင်္ပူက ပြန်လာပြီးတည်းက အိမ်မပြန်သေးဘူးမလား” “အင်း” “အခု ဘယ်မှာနေလဲ…ဟိုတယ်မှာပဲလား”“ငါ့အတွက် ပူမနေစမ်းပါနဲ့ဟာ… နင်နဲ့လာနေမယ်ပြောတော့ နင်လက်ခံလို့လား” “နင် ဟိုတယ်မှာ နေမယ့်အစား… ဟိုတိုက်ခန်းမှာပြောင်းနေရင် ရရဲ့သားနဲ့” “ငါ့မှာ နေစရာရှိပါတယ်…အခန်းပြင်နေတုန်းမို့” “ဘယ်မှာလဲ…ငါတောင် မသိရပါလား” “ပြောစရာလား…နောက်တော့ နင်သိရမှာပဲ..” ကျမ သူ့ကို မျက်စောင်းထိုးရင်း ပန်းကန်ထဲက ပေါင်မုန့်ကြော်ကို နှိုက်ဖို့ လက်လှမ်းတော့…
“တခုစားရင် တခါနမ်းမယ်” ကျမ လက်ပြန်ရုတ်ရင်း… “အမယ်…သူများ အိမ်က သူများပစ္စည်းတွေနဲ့… သူကပဲ ပိုင်စိုးပိုင်နင်း..” “ဈေးထပ်တင်မယ်လေ…နင် မုန့်တစ်ခုယူစားရင်… ငါနင့်ကို တကြိမ်စားမယ်” “လူယုတ်မာကြီး…မနက်စောစော ညစ်တီးညစ်ပတ် တွေ” “ယုတ်ယုတ်ပဲ…လာစမ်းပါ..” သူလှမ်းလာပြီး ကျမကို ဇွတ်အတင်းပွေ့ချီဖို့ ပြင်တဲ့အခါ ကျမ စောင်ကို ပိုက်ပြီး သူ့ရှေ့က အ မြန်ခွာရတယ်။ လက်သွက်တဲ့ သူက နောက်ကနေ စောင်ကိုလှမ်းဆွဲတော့ စောင်က ကျမကိုယ်ပေါ်ကနေ သူ့လက်ထဲရောက်သွား တယ်။ ကျွန်မ လှစ်ခနဲ အေးသွားတဲ့ အချိန်မှာပဲ သူက ကျမကို ဆွဲပွေ့ပြီး ရေချိုးခန်းထဲခေါ်သွားတယ်။ “အမ်း…လူယုတ်မာကြီး နော်…နင်နော်… ခုချပေး… နေနေ…အစုတ်ပလုတ်ကောင်..” သူ့ရင်ဘတ်ကို တဘုန်းဘုန်း ထုရုံအားမရပဲ သူ့လက်မောင်းကို လှမ်း ကိုက်တဲ့အခါ သူက ငုံ့ပြီး ကျမပါးကိုဖိနမ်းတယ်။ ကျမ ကိုက်နေရာက အလန့်တကြားမော့ကြည့်တော့ သူက ထပ်ကိုက်လေ ဆိုတဲ့ သဘောနဲ့ မျက်စပစ်ပြတယ်။ ကျမ နောက်ထပ် မကိုက်ရဲ။ ဒီလူဟာ ချစ်ပြီဆို မလွယ်တဲ့လူမို့လား။ကျမကို ရေချိုးခန်းထဲချပြီး…
“ငါ…ရေနွေးစပ်ပေးပြီးသား…မြန်မြန်ချိုး… နင်က ရုံးပိတ်ရက်မို့ အေးဆေးနေနိုင်ပေမဲ့… ငါက သွားစရာရှိသေးတယ်… တခါတလေ လေး မနက်စာ အတူစားရတာကို..လိမ္မာတယ်…နော်” ခေါင်းကို ခပ်ဖွဖွ ပုတ်ရင်း ကလေးလို ချော့ပြီး သူပြောတော့ ကျမ မျက်စောင်းထိုးရင်း Bath tub ထဲဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ သူကတော့ ပြန်ထွက်သွားတယ်။ တကယ်ကိုပဲ ရေကနွေးနွေးလေးပါ။ ဒီလူ ကို ကျမ တစ်ဘဝလုံးစာအတွက် လက်ထပ်သင့်သလား။ ကျမ သူနဲ့ ကိုယ်ချင်းရင်းနှီးတယ်။ စိတ်ချင်းရင်းနှီးတယ်။ ဒါပေမဲ့ လင်ယောကျာ်း တစ်ယောက်လို တစ်သက်တာ လက်တွဲသွားနိုင်မလား။ တခါတလေ အင်မတန် သဝန်တိုတတ်တဲ့သူဟာ အခုလိုမျိုး ကျမဆန္ဒ ကျမသဘောအတိုင်း ထာဝရ လိုက်လျောနိုင်ပါ့မလား။ မည်သို့ပင် ဆိုစေကာမူ ကျမအား အခွင့်သာတိုင်း လက်ထပ် ခွင့်တောင်းတတ်သော ကျမ အနွံတာခံသော ကျမအား အပြည့်အဝနားလည်ပေးနိုင်သော တခါတရံ အချစ်စိတ်တွေ ထိန်းမရတိုင်း သောင်းကျန်းတတ်သော နေမင်းခ ဆိုသည့် လူတစ်ယောက်သည် ကျမသူငယ်ချင်း အဖြစ် ရှိနေတုန်းပင်ဖြစ်သည်။
Zawgyi
က်မကခ်စ္တဲ့သူ(သို႔) က်မကိုခ်စ္တဲ့သူ ( စ/ဆုံး )
လည္ပင္းမွာ ရႈပ္ယွက္ခက္ေနတဲ့ ပန္းကုံးေတြ စားပြဲေပၚပစ္တင္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းမွာဆိုးထားတဲ့ အနီရဲရဲ ႏႈတ္ခမ္းနီကို တစ္ရႈးနဲ႔ ပြတ္ သုတ္ပစ္တယ္။ခုံေပၚထိုင္ခ်ရင္း ေသာက္ေရဘူးဆီ လက္အလွမ္း… “ေရွး…နင့္ကို ဂ်ာႀကီးလွမ္းေခၚေနတယ္… Table 2 က ဘိုး ေတာ္ေတြဝိုင္းမွာ” “ငါအေမာေတာင္ မေျပေသးဘူး” “အဲ့ဒါဆို ငါသြားလိုက္ရမလား” “သြားခ်င္သြားေလ…ငါမလာႏိုင္ဘူးေျပာ လိုက္” ကိုယ္လုံးနည္းနည္းသြယ္ေပမဲ့ မ်က္ႏွာဝိုင္းဝိုင္းကေလး ပုံစံေလးနဲ႔ ညိဳက ေမွ်ာ္လင့္တႀကီးနဲ႔ေမးတယ္။ ဧကန္န ခုခ်ိန္ထိ လူ မရေသးဘူးထင္တယ္။ “ငါ တကယ္ သြားရမလားဟင္” “အင္း သြားလိုက္…ငါေနမေကာင္းလို႔ အခုပဲ ျပန္ေတာ့မွာလို႔” “ေက်းဇူးပဲ ဟာ..ငါသြားေတာ့မယ္” “အင္း” ညိဳ ထြက္သြားမွ ေရဘူးကို ေမာ့ေသာက္ရင္း အိတ္ထဲက ဖုန္းကို ဆြဲထုတ္တယ္။ “ေရွး” ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ..ရင္းႏွီးေနတဲ့ အသံတစ္ခု… “နင္ျပန္ေတာ့မွာဆို…ငါျပန္လိုက္ပို႔မယ္” “ငါ ဒီည အိမ္ျပန္မွာ…” “ဘယ္ပဲျပန္ျပန္…ငါလိုက္ပို႔ မယ္” “မလိုဘူး” ခပ္ျပတ္ျပတ္ေျပာရင္း စားပြဲေပၚက ကိုယ့္ပစၥည္းတခ်ိဳ႕ အိတ္ထဲ ေကာက္ထည့္ၿပီး လွည့္အထြက္… “ေရွး” ေခၚ သံနဲ႔အတူ နီးကပ္လာတဲ့ မ်က္ႏွာ.. ထို႔ေနာက္ က်မ ႏႈတ္ခမ္းေပၚ ေႏြးေထြးတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စုံ က်ေရာက္လာတယ္။ သူ႔လက္ေတြက က်မ ခါးကို သိုင္းဖက္လာတဲ့အခါ…
“အြင့္” က်မ တင္ပါးေလးစားပြဲအစြန္းမွာ မွီမိသြားတဲ့အထိ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း တြန္းဖက္ရင္း ေနေန က်မႏႈတ္ခမ္းကို မြတ္သိပ္စြာနမ္း တယ္။ “ျျပတ္” “နင္..ဘာလုပ္…အင့္” သူ႔လက္ေတြ က်မေခါင္းကို ထိန္းကိုင္ရင္း အငမ္းမရထပ္နမ္းတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းျခင္း နမ္းေန ရင္း သူ႔လွ်ာေႏြးေႏြးက က်မ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ပြတ္သပ္ က်ီစယ္ရင္း က်မပါးစပ္ထဲတိုးဝင္လာတယ္။ က်မ မ်က္ေတာင္ဖ်ားေတြစင္း က်သြားတယ္။ “ႁပြတ္ ျပက္ ရွလြတ္ ရွလပ္ “ အလိုလိုေနရင္း က်မလက္ေတြ သူ႔လည္ပင္းကို သိုင္းဖက္ရင္း စိတ္ပါလက္ပါ ျပန္ နမ္းမိတယ္။ “ေရွး…နင့္ကို အဲ့..ေဆာရီး” အေလာတႀကီးနဲ႔ အခန္းထဲဝင္လာတဲ့ ညိဳက က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္အင္ကိုေတြ႕ၿပီး ၿပဳံးစိစိနဲ႔ ျပန္ထြက္သြားတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို နမ္းရင္း အသက္ရႈမဝေတာ့ဘူးထင္ပါရဲ႕။ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြ က်မလည္ပင္းေပၚကို ျဖန႔္ က်က္လာတယ္။ “ဟဟ…ယားတယ္ ေဟ်ာင့္” ခပ္ဟဟရယ္ရင္း သူ႔ေခါင္းကို က်မ အတင္းတြန္းဖယ္ပစ္တယ္။ သူကလဲ မရမက အတင္းအက်ပ္လိုက္နမ္း… “ေတာ္ၿပီကြာ…ျပန္ေတာ့မွာ” က်မ သူ႔ရင္ဘတ္ကို အားနဲ႔တြန္းဖယ္ပစ္မိေတာ့ က်မခါးကို ခပ္ဖြဖြဖက္ ရင္း က်မ မ်က္လုံးကို တည့္တည့္စိုက္ၾကည့္ၿပီး သူက… “ခ်စ္တယ္” “နင္ မူးလာတာလား” လို႔က်မေျပာမိေတာ့ သူက မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ၿပီး… “မူးစရာလား…ငါ ဘယ္တုန္းက အရက္ေသာက္လို႔လဲ” “ေအ့ေလ..အရင္က မေသာက္ပဲ အခုေသာက္ခ်င္ ေသာက္လာမွာေပါ့”ခါးကိုဖက္ထားတဲ့ လက္ေတြကို တြန္းဖယ္ခ်ရင္း က်မ႐ုန္းေတာ့ သူၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ လႊတ္ေပးတယ္။
“နင္ ငါ့ကို ဘယ္ေတာ့လက္ထပ္မွာလဲ” “………” က်မ အိတ္ကို လြယ္ရင္း သူလုပ္လို႔ ပြသြားတဲ့ ဆံပင္ေတြကို ျပန္ရွင္းဖို႔စိတ္မကူး ေတာ့ပဲ သားေရကြင္းနဲ႔ ခပ္ျမင့္ျမင့္စုခ်ည္လိုက္တယ္။ “ေရွး….ငါနင့္ကို လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းေနတာ ၃ ႏွစ္ ၃ မိုးမကေတာ့ဘူး ေနာ္…” “နင္ ၃ႏွစ္ ၃မိုးမက ေတာင္းေနသလို…ငါလဲ နင့္ကို ၃ ႏွစ္ ၃ မိုးမက ျငင္းေနတာပဲ… ခုလဲထပ္ျငင္းမယ္… ငါနင့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ လက္မထပ္ဘူး” သူစိတ္မရွည္စြာ က်မအိတ္ကိုဆြဲရင္း.. “အဲ့ဒါဆို ငါက နင့္အတြက္ ဘာလဲ” “သူငယ္ခ်င္းေလ…နင္ ကငါ့ရဲ႕ ထာဝရ အေကာင္းဆုံး သူငယ္ခ်င္း” “ေရွး..” “ေတာ္ၿပီ…ေနေန ငါတို႔ အဲ့ကိစၥ ဒီမွာတင္ရပ္ရေအာင္” “ဘာကိုရပ္စရာလို သလဲ…နင္နဲ႔ငါက ဘာလဲ… နင္ စိတ္ေျဖဖို႔အတြက္ သုံးတဲ့ အ႐ုပ္တ႐ုပ္လား…” “အ႐ူးမထစမ္းပါနဲ႔…ေနေန..” “အ႐ူးမထလို႔ မရဘူး ေနေန…နင္ နင္အိမ့္က ထြက္လာၿပီးတည္းက နင့္အနားကေန တဖဝါးမွ ခြာခဲ့တဲ့ေကာင္ မဟုတ္ဘူး..”“နင္ ငါ့ေဘးနား တခ်ိန္လုံး ရွိေန႐ုံနဲ႔… နင့္ကို ငါလက္ထပ္ရမယ္တဲ့လား” “အာ့ဆို ငါကဘာလဲ…နင့္ခႏၵာကိုယ္ကို ငါ့ကို ပုံအပ္ခဲ့တာကေရာ” “နင္ ဘယ္ေခတ္ မွာေနေနတာလဲ…ဒီေခတ္ထဲ အေမွးပါးတစ္ခုကို တစ္ဘဝစာထင္ေနတဲ့ ေယာက်ာ္းမ်ိဳးထဲ နင္ပါေနၿပီလား”
“ငါေျပာတာက..” “ေတာ္စမ္းေနေန…ငါက စားေသာက္ဆိုင္မွာ သီခ်င္းဆိုတဲ့ မိန္းမ…အေျခအေနအရ ေယာက်ာ္းေတြနဲ႔ တြဲရတယ္” “ေရွး…နင္သီခ်င္းဆိုတာက အေပ်ာ္… နင္ဝါသနာပါလို႔ဆိုတာ.. နင္ေရာ ငါေရာ ဒီတဆိုင္လုံး သိတယ္” က်မ မခိုးမခန႔္ၿပဳံးရင္း… “ပိုက္ဆံလဲရတယ္ေလ” “ဒီက ပိုက္ဆံဆိုတာ နင့္အလုပ္ကရေနတဲ့ လစာရဲ႕ အစြန္းထြက္ေတာင္ မရွိပါဘူး ေနေန… နင္ ဘာေတြ ႐ြဲ႕ ခ်င္ေနရတာလဲ” “ေတာ္ေတာ့…ငါဘာလုပ္လုပ္… ငါဘယ္လမ္းေလွ်ာက္ေလွ်ာက္…. ငါ့ဘဝနဲ႔ငါ… ငါ့ေ႐ြးခ်ယ္မႈနဲ႔ ငါပဲ…နင္သိထားဖို႔ က ငါက နင့္သူငယ္ခ်င္း…. နင္နဲ႔ တႀကိမ္တခါ မွားခဲ့ဖူးတယ္… အဲ့အမွားကို နင္နင္းၿပီး.. အထပ္အထပ္အခါခါ မွားဖို႔နင္ႀကိဳးစား တယ္…. ငါလဲ အဲ့အမွားကို လက္ခံခဲ့တဲ့အတြက္ ငါတို႔အတူတူ ဆက္မွားခဲ့ၾကတယ္… ဒီေလာက္ပဲ…ငါနင့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ လက္မ ထပ္ဘူး… နင္က ငါ့အတြက္ ထာဝရ သူငယ္ခ်င္း…ဘာေၾကာင့္လဲ မေမးနဲ႔.. အဲ့အတြက္ ငါ့မွာ ေပးစရာ အေျဖမရွိဘူး…. နင္ငါ့ကို ဒီ အေျခအေနနဲ႔ လက္မခံႏိုင္ရင္ ႀကိဳက္တဲ့အခ်ိန္ ထြက္သြားလို႔ရတယ္…အိုေခ..”
က်မ စကားအရွည္ႀကီးေျပာၿပီး အိတ္ကိုဆြဲ အျပင္ထြက္ေတာ့ အေနာက္ကေန လိုက္လာ… သူ႔ကားေပၚ ေခၚတယ္။ စိတ္ညစ္ညဴးစြာ ပဲ က်မ သူ႔ကားေပၚတက္ထိုင္လိုက္တယ္။ လိုက္မပို႔ပါနဲ႔လို႔ ဘယ္လိုေျပာေျပာ ေျပာမရတဲ့ေနေနက က်မကို အတင္းအက်ပ္ပဲ ညီမ ေလး ဆီလိုက္ပို႔ခဲ့တယ္။ အင္းေလ ည ၁၂ နာရီဆိုတဲ့ အခ်ိန္က နည္းမွ မနည္းေတာ့ပဲ။ ဒါေပမယ့္ သန္းေခါင္ထက္ ညဥ့္မနက္ေတာ့ တဲ့ က်မအတြက္ကေတာ့ က်မ ခပ္ယဲ့ယဲ့ေလး ၿပဳံးမိတယ္။ အိမ္ေရွ႕ ကားရပ္သံၾကားတာနဲ႔ ညီမေလးက အိမ္ေပၚကေန ေျပးဆင္း လာတယ္။ “မမ” ၂ လနီးပါး မေတြ႕ရတာၾကာတဲ့ က်မကို အတင္းေျပးဖက္တယ္။ “ႏြယ္ေလး…မအိပ္ေသးဘူးလား.. ဘာလုပ္ေန တာလဲ” “မမ..ဒီမွာ အိပ္မွာလား” “ျပန္ရမယ္” “တစ္ညေလာက္ ဒီမွာအိပ္ပါလား မမရယ္” ကားေပၚကေန ဆင္းလာတဲ့ ေနေနက “ဟုတ္သားပဲ ေရွး…တစ္ည အိပ္လိုက္ပါလား… ကေလးလဲ နင့္ကိုလြမ္းေနမွာေပါ့” “ဟုတ္တယ္ ကိုကို…မမကို ေျပာေပးပါဦး”
က်မ ေနေန႔ကို တခ်က္ငဲ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေနေနက ပုခုံးတြန႔္ၿပီး မဲ့ျပတယ္။ ညီမေလးက မ်က္ႏွာေလး ငယ္ၿပီး က်မကို ေမာ့ၾကည့္ တယ္။ က်မ ညီမေလး ပုခုံးကို ဖက္ရင္း… “အေမေရာ” “အိပ္ေနၾကၿပီ..ႏြယ္က စာက်က္ေနတာ” “အဲ့ဒါဆို ကားလာတာ ဘယ်လို သိလဲ” “ႏြယ္က ညတိုင္း ဒီကားသံပဲေမွ်ာ္ေနတာ” ည္ီမေလးရဲ႕ မဝံ့မရဲ အသံေလး နားေထာင္ရင္း ရင္ထဲ ဘယ္လိုမွ မေကာင္းေပမဲ့ လည္း….“မမ အိမ္ထဲမဝင္ေတာ့ဘူး ႏြယ္…ညီမေလး အဆင္ေျပရဲ႕လားလို႔ လာၾကည့္တာ…ဟိုလူနဲ႔ေရာ..” “ႏြယ္…မမနဲ႔ လိုက္ေနလို႔ မရဘူးလားဟင္.. အခုမဟုတ္ေတာင္ ႏြယ္ စာေမးပြဲ ေျဖၿပီးတဲ့အခါက်ရင္..” “ၾကည့္ရေသးတာေပါ့ ႏြယ္…. အေျခအေနအရေပါ့… ညီမေလးအတြက္ မုန႔္ဖိုး” ေရွး အိတ္ထဲကေန ၁ေထာင္တန္ ၃ အုပ္ ထုတ္ေပးလိုက္တယ္။ “စာေမးပြဲေအာင္ေအာင္ေျဖ… ႏွစ္ခ်င္းေပါက္ေအာင္ရင္ လာေခၚမယ္” “တကယ္ေနာ္…မမ” “အင္း..တကယ္” ၿပဳံးေပ်ာ္သြားတဲ့ ညီမေလးကိုၾကည့္ၿပီး စိတ္ထဲမ ေကာင္းျဖစ္ရတယ္။ အေဖ ႏိုင္ငံျခား ထြက္ၿပီး ၂ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ အေမက ငယ္ခ်စ္ဦးဆိုတဲ့ လူကို အိမ္ေပၚေခၚတင္တယ္။ အဲ့ သတင္းကိုၾကားၿပီး အေဖက အိမ္ျပန္မလာေတာ့တာ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ။
အေမရဲ႕ငယ္ခ်စ္ဦးက အိမ္ေပၚေရာက္ၿပီး သိပ္မၾကာပါဘူး။ က်မကို ထိကပါး ရိကပါး လုပ္လာတယ္။ အေမကြယ္ရင္ မ်က္လုံးက ေခါေတာ တစ္ေထာင္အားနဲ႔ ၾကည့္တယ္။ အေမ့ကိုေျပာေတာ့ သူ႔ငယ္ခ်စ္ဦးက သူကလြဲၿပီး တျခားစိတ္မဝင္စားလို႔ ဒီအခ်ိန္ထိ လူပ်ိဳဘဝနဲ႔ပဲေနလာတာတဲ့။ ညည္းတို႔အေပၚ စိတ္နဲ႔ေတာင္ ပစ္မွားမွာ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ စိတ္နဲ႔ေတာ့ မျပစ္မွားဘူး။ တရက္ က်မ ေရခ်ိဳးေနတုန္း အေရးႀကီးသြားစရာရွိလို႔ဆိုၿပီး သူပါ ေရလာဝင္ခ်ိဳးတယ္။ စိတ္ထိန္းမရတာနဲ႔ ေရခပ္တဲ့ ဒန္ခြက္နဲ႔ မ်က္ႏွာကိုျဖတ္ ႐ိုက္ခဲ့တယ္။ ေခ်ာေနတဲ့ ေရခ်ိဳးခန္းၾကမ္းျပင္မွာ ႐ိုက္လိုက္တဲ့အရွိန္နဲ႔ သူ ေခ်ာလဲၿပီး ေခါင္းမွာ ၃ ခ်က္ခ်ဳပ္လိုက္ရတယ္။ အဲ့အခ်ိန္ က က်မအသက္ ၁၉ႏွစ္၊ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ေက်ာင္းသူ၊ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ အထုပ္ဆြဲၿပီး အိမ္ေပၚကဆင္းလာတယ္။ မဆင္းခင္ အဲ့လူကို မွာခဲ့တယ္။ က်မညီမေလးအေပၚကို ဒီအခ်ိဳးမ်ိဳး ထပ္ခ်ိဳးၾကည့္ အသက္နဲ႔ကိုယ္ အိုးစားကြဲၿပီသာမွတ္ လို႔။
တကယ္ေတာ့ သူလဲ ဘာမွမလုပ္ရေသးသလို ကိုယ္လဲ ဘာမွမျဖစ္ေသးဘူး။ အႏၲရာယ္ဆိုတာ ႀကိဳမသိႏိုင္ဘူးမလား။ ညီမေလး လက္ကိုဆြဲၿပီး ထြက္လာခ်င္ေပမဲ့ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေတာင္ ဘယ္နားသြားခိုရမလဲ မသိႏိုင္ေသးတဲ့ဘဝ၊ အေဖ့ဆီကလဲ စာမလာ သတင္းမၾကား။ “ေရွး…ျပန္ရေအာင္” ကားေဘးနားရပ္ေစာင့္ေနတဲ့ ေနေနက လွမ္းေခၚတယ္။ ေဘးနားမွာ တတြတ္တြတ္နဲ႔ ေျပာ ေနတဲ့ ညီမေလးေျပာေနတဲ့စကားေတြလဲ မၾကား… “ႏြယ္…မမ ျပန္ေတာ့မယ္… စာကိုႀကိဳးစား.. ဆယ္တန္းေလးေတာ့ ေအာင္မွ ျဖစ္မယ္…ေနာ္ ညီမေလး” “ဟုတ္..စာေမးပြဲၿပီးရင္ လာေခၚေနာ္” “စိတ္ခ်…အစစအရာရာသတိထားေနာ္… အခန္းတံခါးပိတ္ဖို႔ မ ေမ့နဲ႔..အေမမရွိရင္ အိမ္ထဲမွာ မေနနဲ႔… ၿခံထဲမွာပဲေန..ၾကားလား” “ဟုတ္ကဲ့ပါ…ႏြယ္ သတိထားပါ့မယ္” “လိမၼာတယ္…အာ့ဆို မမ ျပန္ေတာ့မယ္” “ဟုတ္…မမကိုခ်စ္တယ္” “မမလဲ ညီမေလးကိုခ်စ္တယ္” ညီမေလး ႏွဖူးကို ဖြဖြနမ္းရင္း ခုံေပၚက ထတယ္။
ညီမေလးက ကားနားထိ လိုက္ပို႔ရင္း… “ကိုကို…ကိုကိုတို႔ ဘယ္ေတာ့ လက္ထပ္ၾကမွာလဲ” “ကိုကိုလဲ ေျပာေနတာပဲ ႏြယ္ရဲ႕…ႏြယ့္ မမက…” “ႏြယ္…အထဲဝင္ေတာ့ ညဥ့္နက္ေနၿပီ” ႏြယ္က ရယ္ျပရင္း “အာ့ဆို ႏြယ္ဝင္ေတာ့မယ္…တာ့တာ.. တာ့တာကိုကို” ေန ေန႔ကို လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ႏြယ့္ကို မခ်ိၿပဳံးနဲ႔ လက္ျပရင္း က်မ ၾကည့္ေနတာျမင္ေတာ့ မ်က္ေစာင္းထိုးတယ္။ က်မစိတ္ထဲ ရယ္ခ်င္ တာကို ၿမိဳသိပ္ၿပီး… “အေျခာက္မႀကီး က်ေနတာပဲ… မ်က္ေစာင္းက ထိုးေနေသးတယ္” “ေျခာက္မေျခာက္..လက္ေတြ႕ျပရမလား” “ပါးက်ိဴးခ်င္သလားေျပာ” ေနေနက က်မအတြက္ ကားတံခါးဖြင့္ေပးရင္း… “ကားေပၚတက္ အိမ္ေရာက္မွ ေျခာက္မ ေျခာက္ လက္ေတြ႕လဲျပမယ္… ပါးလဲ အက်ိဴးခံမယ္” “ေသနာေကာင္” က်မ စိတ္ဆိုးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္း ကားေပၚဝင္ထိုင္ တယ္။ ေနေနက ေနႏွင့္ဦးေပါ့ဆိုတဲ့ အၾကည့္နဲ႔ ကားေလးကို က်မ တိုက္ခန္းေလးဆီ ဦးတည္တယ္။ က်မ တိုက္ခန္းကိုေရာက္တဲ့ အခါ….
“ေနေန…နင္ အိမ္တန္းျပန္ေနာ္… ဟိုဝင္ဒီဝင္ ဝင္မေနနဲ႔… ဟဲ့ ဘယ္ကို” က်မ စကားကိုဆုံးေအာင္နားမေထာင္ပဲ ကားေပၚက ဆင္း ၿပီး က်မဘက္ျခမ္းတံခါးကို ဆြဲဖြင့္တယ္။ “တံခါးဖြင့္ေပးမွာမ်ား… ငါေျပာတဲ့စကားေလး ဆုံးေအာင္ နားေထာင္…အေမ့ ေနေန!!” ဘာမေျပာညာမေျပာ က်မ ကိုယ္ေလးကို ဆြဲေပြ႕ခ်ီၿပီး တံခါးကိုကိုယ္နဲ႔တြန္းပိတ္တယ္။ “ဟဲ့..အ႐ူး…တစ္ေယာက္ေယာက္ျမင္ သြားရင္ မေကာင္းဘူး… ငါ့ အိတ္ ငါ့အိတ္….” က်မ ဘယ္လိုေျပာေျပာ သူဦးတည္ေနတာ က်မအခန္းဆီကို က်မ သူ႔ရင္ဘတ္ကို တဘုန္းဘုန္း ထုရင္း… “ငါ့ကို ေအာက္ခ်ေပး…ငါေအာ္မွာေနာ္” ဒုတိယအထပ္မွာရွိတဲ့ က်မ အခန္းဆီကို သူဟာ ဘယ္ကရတဲ့ အား ေတြနဲ႔မွန္းမသိ က်မကို ေပြ႕ၿပီး တက္လာတယ္။ အခန္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့မွ က်မကို ေအာက္ခ်ေပးတယ္။ က်မ သူ႔လက္ေမာင္းကို အားနဲ႔တခ်က္ထုရင္း “ေသာ့က ငါ့အိတ္ထဲမွာေလ..လဒရဲ႕… ေတာ္ၿပီ ဒီည အိမ္မွာ မအိပ္ဘူး” က်မ သူ႔ကိုစရင္း ေလွကားက ျပန္ ဆင္းဖို႔ႀကံေတာ့ က်မလက္ေမာင္းကို ဆြဲထားရင္း သူ႔အိတ္ထဲက ေသာ့ကိုထုတ္တယ္။
“ဟယ္..ၾကည့္စမ္း..နင္ ငါ့အိမ္ေသာ့ကို ဘယ္တုန္းက ပြားထားတာလဲ” လို႔က်မ အံ့ၾသတႀကီးဆိုေတာ့ ခပ္႐ြဲ႕႐ြဲ႕ၿပဳံးျပၿပီး “နင္နဲ႔ ပတ္သက္သမွ် ငါနဲ႔ဆိုင္တယ္” ေသာ့ကို ခပ္ျမန္ျမန္ဖြင့္ၿပီး က်မ ကို အခန္းထဲ ဆြဲသြင္းတယ္။ “ေနေန…နင္…” အခန္းတံခါးကို ဆြဲ ပိတ္… က်မကို နံရံမွာမွီၿပီး အငမ္းမရ သူနမ္းတယ္။ မ်က္ႏွာအႏွံ႔ တရႈံ႕ရႈံ႕ နဲ႔ နမ္းလို႔မဝႏိုင္ေတာ့ နား႐ြက္ လည္ပင္း အကုန္လုံးဟာ သူ႔ ႏႈတ္ခမ္းေတြ အလိုက်။ ေနာက္ေတာ့ သူ႔လက္ေတြဟာ က်မေပါင္ကို ဆြဲေျမႇာက္ရင္း သူ႔ကို ခြထားေစတယ္။ က်မ အက်ႌေအာက္ ကေန ေႏြးေထြးတဲ့လက္ေတြ ဝင္လာတယ္။ လက္ေတြသာ ေနရာအႏွံ႔ လႈပ္ရွားေနတာ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြက က်မ ႏႈတ္ခမ္းကေန ခြာမ သြားဘူး.။
က်မ စိတ္ေတြ ဘယ္ထိန္းရပါ့မလဲ။ သူ႔လည္ပင္းသိုင္းဖက္ရင္း သူ႔ကိုယ္လုံးေပၚကို ခြတက္လိုက္တယ္။ ႏႈတ္ခမ္းျခင္း ဂေဟဆက္ေန တာကို မကြာေစပဲ သူက က်မတင္ပါးေတြကေန ခ်ီမၿပီး ဆိုဖာေပၚ အသာအယာခ်တယ္။ “ႁပြတ္..အဟာ့..ေနေန” က်မတို႔ ႏႈတ္ခမ္းေတြ ခဏကြာသြားတယ္။ က်မႏႈတ္ခမ္းကိုကိုက္ရင္း သူ႔ကိုက်ိမိေတာ့ သူ႔မ်က္လုံးေတြထဲမွာ ရမၼက္အေငြ႕အသက္ေတြ ျမင္ရ တယ္။ က်မဝတ္ထားတဲ့ စကဒ္ကို အသာအယာ ဆြဲခြၽတ္ၿပီးတဲ့အခါ အလိုက္တသိက်မ ေပါင္ကို ကားလိုက္မိတယ္။ က်မကိုယ္တိုင္ ပဲ က်မရဲ႕ စပို႔ရွပ္ေလးကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္တယ္။ ကိုယ္အထက္ပိုင္းမွာ က်မရဲ႕ ဖြံ႕ထြားတဲ့ ရင္သားေတြကို မလုံ႔တလုံ ဖုံးထားတဲ့ ဘရာ ေလးတထည္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ သူကေတာ့ က်မေပါင္တံေတြၾကားမွာ ဒူးေထာက္ၿပီး ပင္တီတခုတည္းသာ ဖုံးကြယ္ထားတဲ့ က်မ ရဲ႕ ပိပိေလးဆီ သူ႔ေခါင္းေတြ ငုံ႔က်သြားတယ္။
“အား…ေနေန နင္…” သူ က်မရဲ႕ ဆီးခုံမို႔မို႔ေလးကို တရႈိက္မက္မက္ နမ္းတယ္။ ထို႔ေနာက္ ေပါင္တံေတြဆီ သူ႔ႏုတ္ခမ္းေတြ တေ႐ြ႕ ေ႐ြ႕ဆက္သြားတယ္။ က်မ အသည္းတယားယားပါပဲ။ “အဟင့္…ေနကလဲကြယ္…” သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြ ေပါင္တံသြယ္သြယ္ေလးေတြနဲ႔ အလုပ္မ်ားေနခ်ိန္မွာ သူ႔လက္ေတြလဲ မနားရပါဘူး။ က်မ တကိုယ္လုံးကို သူ႔လက္ဖဝါးေတြနဲ႔ ပြတ္သပ္က်ီစယ္ၿပီး ေနာက္ဆုံး တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ပင့္မတယ္။ “အ…နင္ေနာ္…” က်မ ဘယ္လိုပဲဟန္ေဆာင္ ျငင္းေနေပမဲ့ က်မပိပိေလးဆီက တစိမ့္စိမ့္က်ေနတဲ့ ဝတ္ရည္ေလးေတြက သက္ေသပဲထင္ပါတယ္။ အနမ္းေတြနဲ႔ က်မကိုႏွိပ္စက္ေနရင္းက… “ေရွး…ဒါဘာေတြလဲ….” ပင္တီေပၚက စိုကြက္ေနတဲ့ေနရာကိုမ်က္စပစ္ျပရင္း ရိတဲ့တဲ့ေမးတယ္။ “မသာေကာင္ နင့္လက္ခ်က္ေလ…” “နင္က တကယ္အရည္႐ႊမ္းတာ ဟ… ခုၾကည့္… ဘာမွေတာင္ မလုပ္ရေသးဘူး…ဟားဟား” “သြား မလုပ္နဲ႔ေတာ့” က်မ ေပါင္ကို အတင္းျပန္စိေတာ့ တင္ပါးေပၚ ေရာက္ေနတဲ့ သူ႔လက္ေတြက ပင္တီကို ဆြဲခြၽတ္ၿပီး က်မပိပိေလးကို မက္မက္စက္စက္ၾကည့္တယ္။ ‘ငါ့တကိုယ္လုံး နင့္ကို ပုံအပ္ခဲ့ တာပါ…ေနေန အရာရာ နင့္သေဘာပါ…’ က်မ သူ႔ကို ရီေဝေဝက်ိရင္း ႏႈတ္ခမ္းကို အဓိပၸာယ္မဲ့ ကိုက္မိတယ္။
“နင္..အရမ္းဆက္စီက်တယ္…ေရွး… နင့္ေလာက္ဆြဲေဆာင္မႈရွိတဲ့ မိန္းမ ငါဘယ္တုန္းကမွ မေတြ႕ခဲ့ဖူးဘူး” သူ႔လက္ေတြက က်မ ေပါင္တံေတြကိုကားရင္း ေျခေထာက္ေတြကို ဆိုဖာေပၚ တင္လိုက္တယ္။ သူ႔လက္ဖဝါးေတြနဲ႔ က်မ ပိပိကိုဖုံးကြယ္ ပြတ္သပ္ရင္းနဲ႔ သူဆက္ေျပာတယ္။ “နင္သိလား…ဒီေနရာေလးေလ…. နင့္ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔ ရင္သားေတြၿပီးရင္ ငါအႀကိဳက္ဆုံးေနရာေလး… ဒီလို ေလး ေဖာင္းတင္းေနတာကို ႀကိဳက္တယ္…” ပိပိေလးကို အားနဲ႔ တခ်က္ဖိညႇစ္ရင္း ေပါင္ၿခံေလးေတြကို ဆက္ပြတ္သပ္တယ္။ “ၿပီး ေတာ့…ဒီဟာေလး…” က်မရဲ႕ ရသာဖူး အစိေလးကို လက္ညႇိဳးနဲ႔ တို႔ရင္း… “ခ်စ္စရာေလးသိလား…ရဲရဲေလး…. ငါခ်စ္တယ္…. ေနာက္ၿပီး……” အစိေလးကို လက္မနဲ႔ တခ်က္ႏွစ္ခ်က္ပြတ္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းဖတ္ေသးေသးေလးေတြကို ဖြဖြေလး ၿဖဲတဲ့အခါ ပိပိထဲက အရည္ေလး စိမ့္ခနဲထြက္က်တယ္။ “ဒီမွာေလး…ဒီတြင္းဝေလး…ငါ့ကိုကမာၻမွာ အေကာင္းဆုံး အရသာေပးႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ တြင္း ေလး…”သူက က်မတင္ပါးေတြကို သိုင္းဖက္ရင္း ပိပိေလးေပၚကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေလးတင္တယ္။ “အ…ရွီး…” က်မ သူ႔ဆံပင္ေတြကို ဆြဲကိုင္ဖြရင္း ဖီးလ္တၿငိမ့္ၿငိမ့္နဲ႔ေပါ့။ သူ႔လွ်ာဖ်ာေလးနဲ႔ တြင္းဝေလးကို တျပက္ျပက္ယက္လိုက္ အစိေလးကို လွမ္းစုတ္လိုက္ ပြင့္ဖတ္ေလးေတြကို ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ဖိဆြဲလိုက္ က်မမယ္ ေကာ့ပ်ံေနေတာ့ သူ႔လက္ေတြက က်မ ႏို႔ေတြေပၚေရာက္လာတယ္။ က်မ အလိုက္တသိနဲ႔ ဘရာခ်ိတ္ကို ျဖဳတ္ေပးလိုက္တယ္။
သူ႔မ်က္လုံးေတြက ရမၼက္အရမ္းဆန္လာတယ္။ ပိပိေလးနဲ႔ အလုပ္မ်ားေနတဲ့ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြ တျဖည္းျဖည္း အေပၚကိုဆန္တက္ လာတယ္။ လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႔ ဗိုက္သားရွပ္ရွပ္ေလးကို ပြတ္ဆြဲရင္း ႏႈတ္ခမ္းလႊာႏွစ္ခုဟာ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေပၚမွာ လမ္းဆုံးတယ္။ “အဟာ….” က်မ ေခါင္းေလးေမာ့သြားတယ္။ သူ႔တကိုယ္လုံး ဝတ္စုံျပည့္နဲ႔ က်မ ေပါင္ၾကားထဲကို ေရာက္လာတဲ့အခါ က်မ ေပါင္တံေတြနဲ႔ သူ႔ကို ခြလိုက္တယ္။ သူ႔လက္ေတြက က်မကို သိုင္းဖက္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းေတြကေတာ့ ကေလးတေယာက္ကို က်မ ႏို႔ ေတြကို စို႔ေနတယ္။ ကေလးေတြထက္ သာတာကေတာ့ သူက လွ်ာဖ်ားနဲ႔ ႏို႔သီးေခါင္းကို ဝိုက္ဝိုက္ၿပီး လ်က္လိုက္ တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔စုပ္ လိုက္ က်မရဲ႕ စိတ္ဝိဉာဥ္ေတြ ေလေပၚမွာ ဝဲလို႔။ က်မစိတ္ေတြကို လႊတ္လိုက္တယ္။ သူ႔လည္ပင္းကို ယီးေလးခို သိုင္းဖက္ရင္း သူ႔ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို စုပ္စြဲယူတယ္။ သူ႔ရွပ္အက်ီၾကယ္သီးေတြကို ခပ္ျမန္ျမန္ ဆြဲျဖဳတ္ရင္း ႂကြက္သားေတြနဲ႔ သန္မာေတာင့္တင္းတဲ့ ရင္အုပ္က်ယ္က်ယ္ကို ပြတ္သပ္မိတယ္။ “ေရွး…ေျဖးေျဖး” “ခုခ်ိန္မွေတာ့ နင္ေျဖးခိုင္းလဲ ေျဖးလို႔မရေတာ့ဘူး ေနေန နင္စတဲ့ ဇာတ္လမ္း နင္ပဲအဆုံးသတ္ရမွာ…” သူ႔ေဘာင္းဘီက ခါးပတ္ကို ဆြဲျဖဳတ္၊ ဇစ္ကို ဖြင့္ခ်ရင္း အတြင္းခံထဲက နည္းနည္းမာခ်င္ေနတဲ့ သူ႔လီးကို ဖြဖြပြတ္သပ္ရင္း က်မ သူ႔ေရွ႕ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္တယ္။ သူ႔အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီကို ဆြဲခြၽတ္ခ်လိုက္ေတာ့ သူ႔လီး က က်မမ်က္ႏွာနား ခပ္ေဝ့ေဝ့က်လာတယ္။
“အဟင္း” က်မ တခ်က္ရယ္ေတာ့ “ဘာရယ္တာလဲ” က်မေခါင္းကိုတြန္းဖယ္ရင္း သူမ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ၿပီး လွမ္းေမးတယ္။ “ဘာနဲ႔ တူမွန္း မသိဘူး”သူ႔လီးက သိပ္မေတာင္ေသးတာေတာင္ ၅လက္မေက်ာ္ေက်ာ္ရွိတယ္။ လီးထိပ္က အေရျပားကို ခပ္ျဖည္းျဖည္း ဆြဲခ်ရင္း ေပၚလာတဲ့ ေခါင္းေလးကို လက္မနဲ႔ တခ်က္၂ခ်က္ ပြတ္တဲ့အခါ သူခပ္တြန႔္တြန႔္ျဖစ္သြားတယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာကို မ်က္လုံး လွန္ၾကည့္ရင္း ဒစ္ေခါင္းေလးကို လ်ာနဲ႔ရက္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ က်မပါးစပ္ထဲ ေခါင္းတစ္ခုလုံးကို ငုံစုပ္လိုက္တယ္။ က်မလွ်ာ ေတြကို ကစားၿပီေလ။ ဒစ္ၾကားထဲကို လွ်ာနဲ႔လ်က္လိုက္ ပါးစပ္ထဲက ထုတ္လိုက္ ျပန္ငုံလိုက္ ပါးစပ္ထဲ ဝင္ႏိုင္သေလာက္ထိ ငုံစုပ္ လိုက္နဲ႔ ခပ္ျပင္းျပင္း အခ်ိန္ၾကာၾကာ ငုံစုပ္တဲ့အခါ… “ရွီး…အ့…ေကာင္းတယ္ကြာ” သူ႔ပါးစပ္က တရွီးရွီးနဲ႔ ျဖစ္လာသလို က်မလဲ စိတ္ေတြတအားပါလာတယ္။ “ေဆာရီး…ေရွး” သူအားမရေတာ့ဘူးထင္ပါရဲ႕။ က်မဆံပင္ရွည္ေတြကို စုကိုင္ၿပီး က်မ ပါးစပ္ထဲက ဇြတ္အတင္း ေညႇာင့္ပါေတာ့တယ္။ “အြတ္ဂ္…အြတ္ဂ္” က်မ သူ႔ေပါင္ေတြကို ထိန္းကိုင္ရင္း သူ႔စိတ္တိုင္းက် လႊတ္ေပးလိုက္တယ္။ သူ႔လီးေခ်ာင္းဟာ က်မ ပါးစပ္ထဲ စိတ္ရွိသလို ဝင္လိုက္ ထြက္လိုက္ တခ်က္တခ်က္ အာေခါင္ထဲထိေရာက္လာတယ္။ ေနာက္ဆုံး အသက္ရႈမဝေတာ့မွ သူ႔ေပါင္ကို လက္နဲ႔႐ိုက္ၿပီး သတိေပးရတယ္။ ဒါေတာင္ တစ္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ ဆက္ေဆာင့္လိုက္ေသးတယ္။
“ေဆာရီး…ေရွး..ငါ အရမ္းေကာင္းေနလို႔” မ်က္ေစာင္းတခ်က္ထိုးရင္း သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကို နမ္းတယ္။ သူ႔ကိုယ္ေပၚ ခြတက္တဲ့အခါ သူက က်မတင္ပါးေတြကေန ခ်ီမတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို မလြတ္ေစပဲနဲ႔ေပါ့။ အိပ္ခန္းထဲကို ေရာက္လာတဲ့အခါ က်မကို ခုတင္ေပၚ ပစ္ခ်ရင္း သူကက်မအေပၚမွာ စီးမိုးတယ္။ က်မ ေပါင္တံေတြကို ကားေပးေတာ့ သူ႔လီးကို လက္နဲ႔ကိုင္ၿပီး အရည္နည္းနည္းစို႔ေနတဲ့ က်မပိပိအဝမွာ တခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ပြတ္ဆြဲတယ္။ က်မ မ်က္လုံးေတြကိုမွိတ္ပစ္လိုက္ေတာ့… “ေရွး…မ်က္လုံးေတြ မပိတ္ပစ္လိုက္နဲ႔ ငါ့ကို ၾကည့္… ငါနင့္ကို လုပ္ေတာ့မွာ…ငါ့လီးနဲ႔ နင့္ကို လိုးေတာ့မွာ… နင္ငါ့မ်က္လုံးေတြကို တည့္တည့္စိုက္ၾကည့္ဖို႔ လိုတယ္” “ဟင့္အင္း” က်မ မ်က္ႏွာကို တဖက္ေစာင္းလိုက္ေတာ့ သူက ေမးဖ်ားကေန ကိုင္ရင္း မ်က္လုံးေတြ ထပ္ဖြင့္ဖို႔ေျပာတယ္။ က်မ သူ႔ကို မၾကည့္ခ်င္ ၾကည့္ခ်င္ မ်က္လုံးေတြ ဖြင့္ၾကည့္ရတဲ့အခါ သူက ၿပဳံးၿဖီးၿဖီး လုပ္ရင္း သူ႔လီးကို က်မပိပိထဲကို ထိုးသြင္းလာ တယ္။
“အ…ေျဖးေျဖးေနာ္” “အင္းပါ” ဒစ္ေခါင္းေလး ဝင္႐ုံနဲ႔တင္ တင္းက်ပ္သလို ခံစားရတယ္။ သူက ဝင္သေလာက္ပဲ ေရွ႕တိုး ေနာက္ဆုတ္လုပ္ရင္း တျဖည္းျဖည္း ေရွ႕တိုးလာလိုက္တာ ေနာက္ဆုံး သူ႔ ၆ လက္မေက်ာ္တဲ့ လီးတေခ်ာင္းလုံး အကုန္အစင္ ဝင္ လာတယ္ွ ။ေရွာေရွာရႈရႈ ပါပဲ။ က်မတို႔၂ေယာက္အတြက္ အခုက အစမွ မဟုတ္တာ။အဲ့ဒီေနာက္ေတာ့ သူက လိုးတဲ့အရွိန္ကို ျမႇင့္တင္ လိုက္တယ္။ က်မ ကို အေပၚစီးကနမ္းရင္း သူ႔လီးကို က်မပိပိထဲ အရွိန္နဲ႔ ဝင္ထြက္ေစတယ္။ “အင့္…ေနေန အရမ္းမၾကမ္းနဲ႔ဦး ဟာ…အ.. အဟာ” “ေကာင္းလားဟင္” “အင္း…ေကာင္းတယ္” “ငါ့လီးကို ႀကိဳက္လား” “အင္း..ႀကိဳက္တယ္” “ငါလဲ…နင့္ အဖုတ္ကို အရမ္းႀကိဳက္တယ္… အရမ္းေကာင္းတယ္..အား… အရမ္းမညႇစ္နဲ႔ေလ” က်မ သူ႔ရင္ဘတ္ႀကီးကို ထုေတာ့ သူက ရယ္ ရင္း အိပ္ရာေပၚ လွဲခ်ၿပီး က်မကို အေပၚဆြဲတင္တယ္။ က်မအေပၚေရာက္ေတာ့ သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚ လက္ေထာက္ရင္း က်မ တင္ပါး ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ေတာ့တယ္။ က်မ ပိပိနဲ႔ သူ႔လီးကိုညႇစ္ထားရင္း တင္ပါးေတြကို စေကာဝိုင္းဝိုင္းတယ္။ ေနာက္ေတာ့ က်မ ျမင္းစီး သလို ဒုံးစိုင္းေတာ့တာပါပဲ.။
“အားး…အဟင့္…” က်မ ေပါင္ၿခံက အရည္ေတြ တအား႐ႊဲေနတယ္။ သူ႔လက္ေတြက က်မ ႏိူ႔ႏွစ္လုံးကို လွမ္းဆြဲရင္း ေအာက္ကေန ပင့္ပင့္လိုးတယ္။ က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ တက္ညီလက္ညီနဲ႔ ပန္းတိုင္ဆီ အေရာက္လွမ္းတယ္။ က်မ ျမင္းစီးတာ နည္းနည္းၾကာေတာ့ သူက ကုန္းထရင္း က်မ ႏိူ႔ႏွစ္လုံးကို စို႔တယ္။ က်မ သူ႔ေခါင္းကို ထိန္းကိုင္ၿပီး ရင္ဘတ္ေတြကို ပိုေကာ့ေပးတယ္။ က်မ အရွိန္နည္း နည္း ေလ်ာ့လာတဲ့အခါ သူက တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ပင့္ကိုင္ရင္း ေဆာင့္လိုးခ်ေစတယ္။“ေနေန…ငါေမာလာၿပီဟာ” “အင္း…ပုံစံ ေျပာင္းရေအာင္…နင္ကုန္းေပး..” က်မ သူ႔ကိုယ္ေပၚက ထလိုက္တဲ့အခါ သူ႔လီးက ႁပြတ္ကနဲ ကြၽတ္ထြက္သြားတယ္။ “ဟာ…ဘာ လို႔ခြၽတ္လိုက္တာလဲ” “နင္ပဲ ကုန္းေပးဆို…” “ဒီတိုင္းေလး လွည့္ၿပီး ကုန္းလိုက္လို႔ရေနတဲ့ဟာကို” “မသိဘူးဟာ…ႀကိဳမွမေျပာပဲ” “နင္ေတာ့ ေသေတာ့မွာပဲ…ျဖန္း” က်မတင္ပါးကို လက္ဝါးနဲ႔ ျဖန္းကနဲေနေအာင္ ခ်လိုက္တယ္။ က်မ စပ္ျဖင္းျဖင္း ျဖစ္သြားၿပီး ဖီး လ္နည္းနည္းပိုတက္သြားတယ္။
“အ…ဘာလို႔ခ်တာလဲ…” “အျပစ္ေပးတာ…လီးခြၽတ္လိုက္လို႔” “နင္ေနာ္…” က်မ ထိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေတာ့… “ကုန္းပါဆိုဟာ…” က်မ ခါးကိုဆြဲယူရင္း က်မ ကို ပုံစံေနရာခ်တယ္။ “ေရွး…နင္သိလား…နင့္တင္ပါးေတြက အရမ္းႀကီး မကာေပမဲ့..အေနေတာ္ ေလး…ၿပီးေတာ့ က်စ္ေနတာပဲ…” က်မ စိတ္မရွည္ေတာ့… “လုပ္မွာျဖင့္လုပ္ဟာ” “ဘာလုပ္ရမွာလဲ..” သူ႔လီးကို ပိပိအဝမွာ ျပဴတစ္ျပဴတစ္လုပ္ရင္း ျပန္ေမးတယ္။ က်မ သိတယ္။ သူ ညစ္တီးညစ္ပတ္ေတြ ေျပာခ်င္ေနၿပီ။ “နင့္လီးနဲ႔ ငါ့ကို လုပ္ေပးဖို႔ေျပာ တာ” “ေသခ်ာေျပာေလဟာ…”“နင့္လီးနဲ႔ ငါ့အဖုတ္ကို လိုးေပးဖို႔ေျပာေနတာ… ေသနာေကာင္” က်မ စိတ္မရွည္စြာ ဆဲေတာ့ သူက… “အင္း…လိုးေပးမယ္” က်မ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ဆုတ္ကိုင္ရင္း သူ႔လီးကို ပိပိထဲထည့္တယ္။ သူ႔လီးက ေစးကပ္စြာနဲ႔ ဝင္လာ တယ္။“အား…ျဖည္းျဖည္း က်ပ္ေနတုန္းပဲ” “အင္း…နင့္ပိပိက က်ဥ္းေနတုန္းပဲ… ငါဒီေလာက္လုပ္ေနတာေတာင္… အင့္ကြာ..”
သူက က်မအဖုတ္ထဲ တရွိန္ထိုးေဆာင့္လိုးခ်ရင္း ဆက္တိုက္ဆိုသလို တစြပ္စြပ္နဲ႔ လိုးပါေတာ့တယ္။ က်မ တင္ပါးေတြကို ႐ိုက္ လိုက္ က်မ ဆံပင္ေတြကို ဆြဲလိုက္နဲ႔ သူစိတ္ရွိသလို လိုးေတာ့တယ္။ တခ်က္တခ်က္ သူအားထည့္တဲ့အခါ သားအိမ္ကို သြားထိ သလို ေအာင့္ေပမဲ့လဲ နာေကာင္းေလးေပါ့။ က်မ စိတ္ေတြ တအားျဖစ္လာၿပီး သူ႔တင္ပါးေတြကို လက္နဲ႔ ေနာက္ျပန္လွမ္းဆြဲတယ္။ ဒါေပမဲ့ မမိပါဘူး။ က်မ မ်က္ႏွာ ေမြ႕ယာေပၚ ပစ္က်သြားတယ္။ က်မၿပီးေတာ့မယ္။ သူလီးဝင္ထြက္ေနတဲ့ အရွိန္ကို ထပ္တင္တယ္။ က်မခါးကို ဆြဲကိုင္ရင္း အားရပါးရလိုးတဲ့အခါ…
“အား…ေနေန…အင့္အင့္” “ေကာင္းလား…ငါလိုးေပးတာ ေကာင္းလား” “အင့္…အီး…အဟင့္…” က်မ အသံေတာင္ မထြက္ႏိုင္ ေတာ့ဘူး။ အရမ္းေကာင္းေနၿပီ က်မၿပီးေတာ့မယ္။ သူ႔လီးကို က်မ ပိပိထဲ ဝိုက္ဝိုက္လိုးရင္း တခ်က္ေဆာင့္တယ္။ ေနာက္တခါ ျပန္ ဝိုက္လိုးတယ္။ တခ်က္ေဆာင့္တယ္။ ေနာက္ဆုံး အႀကိမ္ ေဆာင့္တဲ့အခါမွာေတာ့ က်မ ပစ္က်သြားတယ္။ “အား…အဟင့္..အင့္… အင့္” က်မတကိုယ္လုံးတုန္ရီေနတဲ့အခါ သူခဏဖက္ထားရင္း… “ငါ အၿပီး လုပ္လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္” က်မ ေခါင္းအသာျငႇိမ့္တဲ့ အခါ သူအရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ က်မကို မရပ္မနားလိုးေတာ့တယ္။ ၿပီးလက္စ က်မလဲ ဆက္တိုက္ဆိုသလို လိုးခံရတဲ့အတြက္ အရွိန္ျပန္ တက္လာတယ္။ “အား..ေရွး…ငါနင့္ကို လိုးေနၿပီ” “အား…အင့္…ေရာ့ကြာ..ေရာ့ကြာ” သူတအားေဆာင့္လိုးရင္း ေနာက္ဆုံး က်မ ေနာက္တႀကိမ္ ထပ္ၿပီးၿပီး သူ႔လီးကို ပိပိထဲက စုပ္ဆြဲတဲ့အခါ….
“အား…ငါၿပီးၿပီ” သူ႔လီးကို ဆြဲထုတ္ရင္း က်မတင္ပါးေပၚ အရည္ေတြ ျဖန္းတယ္။ ပူေႏြးေႏြး အရည္ေတြ တင္ပါးေပၚက်လာတဲ့အခါ က်မ အိပ္ရာေပၚဝမ္းလ်ားေမွာက္က်သြားတယ္။ သူကေတာ့ က်မ ကိုယ္ေပၚထပ္လ်က္ေပါ့။ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့ သူက်မ ကိုယ္ေပၚက ဆင္းၿပီး ေဘးနားက ေရစိုတစ္ရႈးဘူးကို ဆြဲယူ၊ တင္ပါးေပၚတင္ေနတဲ့ သူလီးရည္ေတြကိုလဲ သန႔္ရွင္းေပးသလို က်မ အဖုတ္ေလးမွာ ကပ္စီးေနတဲ့ က်မအရည္ေတြကိုလဲ သန႔္ရွင္းေပးတယ္။ ၿပီးေတာ့ အိပ္ရာေပၚလွဲ၊ က်မကို သူ႔လက္ေမာင္းေပၚ ဆြဲယူ ရင္း တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဖက္အိပ္တယ္။ က်မ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။
ေခါင္းရင္း ျပတင္းေပါက္က ေနျခည္ေႏြးေႏြး မ်က္ႏွာေပၚ ျဖာက်လာျခင္းနဲ႔အတူ နားထဲ စကားေျပာသံတခ်ိဳ႕ၾကားမိတယ္။ အိပ္ရာ က ငုတ္တုတ္ ထထိုင္မိေတာ့ က်မ ကိုယ္ေပၚ ဘာအဝတ္အစားမွမရွိ၊ အက်ႌေကာက္စြပ္ရမွာ ပ်င္းမိသည္ႏွင့္ ေစာင္ကို ပတ္ၿပီး အခန္းအျပင္ထြက္မိသည္။ “ကြၽန္ေတာ္က ဘာကိစၥ သူတို႔ကို ႀကိဳဆိုရမွာလဲ အေဖ… အေမဆုံးတည္းက အေဖ့ေနာက္မိန္းမကို အိမ္ ေပၚေခၚတင္တယ္… ကြၽန္ေတာ္ ဘာေျပာခဲ့သလဲ… ခု သူ႔သားေရာက္လာတာကို… ကြၽန္ေတာ္က ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ႀကိဳဆိုရမယ္ ေပါ့… ေဆာရီးပဲ အေဖ…ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ထဲမပါရင္ ဘာမွမလုပ္ဘူး” က်မ မီးဖိုခန္းအဝကို ရပ္မိသည္။ ေနေနက မနက္စာျပင္ရင္း ဖုန္းေျပာေနျခင္း ျဖစ္သည္။ က်မကို လွမ္းျမင္ေတာ့ ေနေနက ၿပဳံးျပသည္။
“အာ့ဆို ဒါပဲ အေဖ…မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေတြ႕မွ ေတြ႕တယ္သာ မွတ္လိုက္ေတာ့…. သူတို႔စိတ္နဲ႔ အေမ ေသသြားရတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္… ကြၽန္ေတာ္ ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာေတာ့ မႀကိဳဆိုႏိုင္ဘူး… က်န္တာ အေဖ့သေဘာပဲ… ကြၽန္ေတာ္ ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့ မယ္..” က်မ ဘာလဲဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔ ေမးေငါ့ျပတဲ့အခါ သူက ေပါင္မုန႔္ၾကက္ဥေၾကာ္ကို ပန္းကန္ျပားထဲ လွယ္ထည့္ရင္း… “အိပ္ ပုတ္ႀကီးမ… မ်က္ႏွာမသစ္ ဘာမသစ္နဲ႔ ထမင္းစားခန္းထဲ ဝင္လာတယ္.. ေရအရင္ သြားခ်ိဳး…ငါ ေကာ္ဖီႏွပ္ထားမယ္… မနက္စာ လက္ဆုံမစားရတာၾကာၿပီ” ေရွးက သူေျပာေနတာကို ဂ႐ုမစိုက္တဲ့ပုံနဲ႔ ကုလားထိုင္ေပၚ ဝင္ထိုင္ၿပီး… “ေနေန…နင္စကာပၤူက ျပန္လာၿပီးတည္းက အိမ္မျပန္ေသးဘူးမလား” “အင္း” “အခု ဘယ္မွာေနလဲ…ဟိုတယ္မွာပဲလား”“ငါ့အတြက္ ပူမေနစမ္းပါနဲ႔ဟာ… နင္နဲ႔လာေနမယ္ေျပာေတာ့ နင္လက္ခံလို႔လား” “နင္ ဟိုတယ္မွာ ေနမယ့္အစား… ဟိုတိုက္ခန္းမွာေျပာင္းေနရင္ ရရဲ႕သားနဲ႔” “ငါ့မွာ ေနစရာရွိပါတယ္…အခန္းျပင္ေနတုန္းမို႔” “ဘယ္မွာလဲ…ငါေတာင္ မသိရပါလား” “ေျပာစရာလား…ေနာက္ေတာ့ နင္သိရမွာပဲ..” က်မ သူ႔ကို မ်က္ေစာင္းထိုးရင္း ပန္းကန္ထဲက ေပါင္မုန႔္ေၾကာ္ကို ႏႈိက္ဖို႔ လက္လွမ္းေတာ့…
“တခုစားရင္ တခါနမ္းမယ္” က်မ လက္ျပန္႐ုတ္ရင္း… “အမယ္…သူမ်ား အိမ္က သူမ်ားပစၥည္းေတြနဲ႔… သူကပဲ ပိုင္စိုးပိုင္နင္း..” “ေဈးထပ္တင္မယ္ေလ…နင္ မုန႔္တစ္ခုယူစားရင္… ငါနင့္ကို တႀကိမ္စားမယ္” “လူယုတ္မာႀကီး…မနက္ေစာေစာ ညစ္တီးညစ္ပတ္ ေတြ” “ယုတ္ယုတ္ပဲ…လာစမ္းပါ..” သူလွမ္းလာၿပီး က်မကို ဇြတ္အတင္းေပြ႕ခ်ီဖို႔ ျပင္တဲ့အခါ က်မ ေစာင္ကို ပိုက္ၿပီး သူ႔ေရွ႕က အ ျမန္ခြာရတယ္။ လက္သြက္တဲ့ သူက ေနာက္ကေန ေစာင္ကိုလွမ္းဆြဲေတာ့ ေစာင္က က်မကိုယ္ေပၚကေန သူ႔လက္ထဲေရာက္သြား တယ္။ ကြၽန္မ လွစ္ခနဲ ေအးသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ သူက က်မကို ဆြဲေပြ႕ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲေခၚသြားတယ္။ “အမ္း…လူယုတ္မာႀကီး ေနာ္…နင္ေနာ္… ခုခ်ေပး… ေနေန…အစုတ္ပလုတ္ေကာင္..” သူ႔ရင္ဘတ္ကို တဘုန္းဘုန္း ထု႐ုံအားမရပဲ သူ႔လက္ေမာင္းကို လွမ္း ကိုက္တဲ့အခါ သူက ငုံ႔ၿပီး က်မပါးကိုဖိနမ္းတယ္။ က်မ ကိုက္ေနရာက အလန႔္တၾကားေမာ့ၾကည့္ေတာ့ သူက ထပ္ကိုက္ေလ ဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႔ မ်က္စပစ္ျပတယ္။ က်မ ေနာက္ထပ္ မကိုက္ရဲ။ ဒီလူဟာ ခ်စ္ၿပီဆို မလြယ္တဲ့လူမို႔လား။က်မကို ေရခ်ိဳးခန္းထဲခ်ၿပီး…
“ငါ…ေရေႏြးစပ္ေပးၿပီးသား…ျမန္ျမန္ခ်ိဳး… နင္က ႐ုံးပိတ္ရက္မို႔ ေအးေဆးေနႏိုင္ေပမဲ့… ငါက သြားစရာရွိေသးတယ္… တခါတေလ ေလး မနက္စာ အတူစားရတာကို..လိမၼာတယ္…ေနာ္” ေခါင္းကို ခပ္ဖြဖြ ပုတ္ရင္း ကေလးလို ေခ်ာ့ၿပီး သူေျပာေတာ့ က်မ မ်က္ေစာင္းထိုးရင္း Bath tub ထဲဝင္ထိုင္လိုက္တယ္။ သူကေတာ့ ျပန္ထြက္သြားတယ္။ တကယ္ကိုပဲ ေရကေႏြးေႏြးေလးပါ။ ဒီလူ ကို က်မ တစ္ဘဝလုံးစာအတြက္ လက္ထပ္သင့္သလား။ က်မ သူနဲ႔ ကိုယ္ခ်င္းရင္းႏွီးတယ္။ စိတ္ခ်င္းရင္းႏွီးတယ္။ ဒါေပမဲ့ လင္ေယာက်ာ္း တစ္ေယာက္လို တစ္သက္တာ လက္တြဲသြားႏိုင္မလား။ တခါတေလ အင္မတန္ သဝန္တိုတတ္တဲ့သူဟာ အခုလိုမ်ိဳး က်မဆႏၵ က်မသေဘာအတိုင္း ထာဝရ လိုက္ေလ်ာႏိုင္ပါ့မလား။ မည္သို႔ပင္ ဆိုေစကာမူ က်မအား အခြင့္သာတိုင္း လက္ထပ္ ခြင့္ေတာင္းတတ္ေသာ က်မ အႏြံတာခံေသာ က်မအား အျပည့္အဝနားလည္ေပးႏိုင္ေသာ တခါတရံ အခ်စ္စိတ္ေတြ ထိန္းမရတိုင္း ေသာင္းက်န္းတတ္ေသာ ေနမင္းခ ဆိုသည့္ လူတစ္ေယာက္သည္ က်မသူငယ္ခ်င္း အျဖစ္ ရွိေနတုန္းပင္ျဖစ္သည္။
