Month: May 2019

ကိုမင်းနိုင် … ဖြည်းဖြည်း လုပ်ပါရှင် အဟင့် ဟင့် “ ဒေါ်စန္ဒာကျော် တယောက် သူမတို့ လင်မယားအိပ်သော ကုတင်ပေါ်တွင် လေးဖက်ထောက်ကာ ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ပေးထားရ၏။ ကော့ထွက် ဝိုင်းစက်နေသော ဖင်သားစိုင် ဖွေးဖွေး ၂ခြမ်းကြား စောက်ပတ်မှာ ဖေါင်းကြွ ထွက်နေ ပြန်သည်။ ဦးမင်းနိုင်မှာ ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ ခါးလေး အား လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် စုံကိုင် ကာ ဆွဲလိုးနေ၏။ ဦးမင်းနိုင်လီးကြီး သူမအဖုတ်ထဲ တိုးဝင်လာတိုင်း စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများက အလိုလျောက် ညှစ်ပေး မိ နေပြန်၏။ လင်တော်မောင်၏ ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ နိုင်ငံခြားမှ ခဏပြန်လာသော ဦးမင်းနိုင်အား လင်ဖြစ်သူ ဦးနေဇော် မသိအောင် အိပ်ခန်းထဲ အလိုးခံနေရသည့် အဖြစ်။ တွေးရင်း ဝမ်းနည်းလာကာ […]

လမ်းထိပ်ရှိ ပျံကျစျေးလေးမှာ အရင်ကထက်ပိုပြီး စည်လာသည်။ဘန်းခင်းရောင်းသော စျေးသည်များနှင့် ဝါးတဲ ပလတ်စတစ်မိုးဆိုင်တန်းလေးက လမ်းဒေါင့်တဖြတ်ပင် ကျော်၍ သွားခဲ့ချေပြီ။ တနေ့တနေ့ စျေးရောင်းချသူ စျေးသည်တွေ တိုးလာသလို အနီးအနားရှိ တခြားရပ်ကွက်တွေ ကလဲ ဒီပျံကျစျေးလေးကို လာပြီးအားပေးကြတော့ စျေးဝယ်သူတွေကပါ ကြိတ်ကြိတ်တိုး စည်ကားနေသည်။ စျေးတည်နေရာကလဲ ကတ္တရာလမ်းမကြီး နှစ်ခုကြားတွင် ထိုလမ်းမကြီးနှစ်ခုကို ထိပ်တိုက် ကန့်လန့်ဖြတ်ရှိ နေသော လမ်း၏ ဝဲယာလမ်းဘေးတွင် ရှိသည်။ စျေးရှိနေသောလမ်းက ကတ္တရာမခင်းရသေး။ ကျောက်ကြမ်းလမ်း ဖြစ်ပြီး ချိုင့်ခွက်ကြီးတွေပင် ရှိနေလေတော့ ဘယ်ကား၊ ဘယ်ဆိုက်ကားကမှ စျေးရှိသောလမ်းထဲကို ဖြတ်မမောင်း။ ဒီတော့ စျေးသည်ရော စျေးဝယ်ကြသူတွေရော လွတ်လွတ်လပ်လပ် စိတ်ချလက်ချရှိတော့ ဒီပျံကျစျေးလေးက တနေ့တခြား စည်သထက် စည်ကားလာရလေသည်။ ပျံကျစျေးလေးတနေ့တခြား စည်ကားလေ တပြုံးပြံုးဖြင့် ဟန်ကျလေဖြစ်နေသူကတော့ […]

နီလေး” “မောင်” “လွမ်းလိုက်တာ နီလေးရာ မတွေ့ရတာ ဘယ်လောက်ကြာပလဲ” “အပိုတွေ လွမ်းလဲမလွမ်းဘဲနဲ့” “မလွမ်းဘဲ ဒီလိုလုပ်မလား” “အ အ အ အ သိပ်မကြမ်းနဲ့မောင်ရာ ခုမှ စတာ၊ နီလေး မခံတာကြာပြီ၊ မမှတ်မိဘူးလား ဟိုတခေါက်ကတွေ့တာနဲ့ မောင်ကြမ်းလိုက်တာ သားအိမ်ထိပြီး အောင့်သွားလို့ နောက်ပိုင်း နီလေး ကောင်းကောင်းမခံနိုင်တာလေ” “အင်း အင်း ဟုတ် သားဘဲ၊ မောင်က ၂ ရက်လောက် နေအုံးမှာဆိုတော့ နီလေး ခံနိုင်ဘို့ အရေးကြီးတယ်” “အင်းပေါ့၊ တခေါက် တခေါက် လာဘို့က မလွယ်ဘူး၊ လေယာဉ်လက်မှတ်ကဘဲ ၅၀၀ ကျော်၊ သဘက်ခါ နီ့လေယာဉ်ထွက်ခါနီးမှပြန်နော် မောင်၊ နီ့ကို လေယာဉ်ကွင်း ပို့ပြီးမှ ပြန်လေ” “တန်အောင် အပီ […]

မနေ့ညက တစ်ညလုံးလိုလို ဖောင်စီးလက်ဖွဲ့ကိစ္စ ပြီးမြောက်ရေးအတွက် မကြည်ရှိန်နှင့် ကာမဆက်ဆံခြင်းအလုပ်ကို ပြုလုပ်ခဲ့ရာ မိုးလင်းခါနီးမှ ကိစ္စပြတ်တော့သည်။ နံနက်(၄)နာရီ ခွဲပြီး လမ်းမှာတိုင်ပင်ခဲ့ကြသည်။ည(၁၁)နာရီ ကျ တွေ့ကြမည့်အကြောင်း ။ မကြည်ရှိန်ကလည်း သူ့ယောက်ျားကို အရက်မူးအောင် တိုက်ထားမည်ဖြစ်ကြောင်း ၊ မနေ့ညကလို အားရပါးရ နှစ်ပါးသွားကြမည်ဖြစ်ကြောင်း … စသည်ဖြင့် စုံစိနေပါတော့သည်။ ထွန်းထွန်းက လမ်းခွဲခါနီးတွင် လူနှစ်ယောက်ဖက်စာ မန်ကျည်းပင်ကြီးကို ကွယ်၍ မကြည်ရှိန်ကို ဖက်နမ်းသည်။ ပြီးတော့ ပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ်ကြီးကိုလည်း ထမီလှန်၍ ကုတ်ထည့်လိုက်သေးသည်။ မကြည်ရှိန်ကလည်း အားကျမခံ ထွန်းထွန်းပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီးကို ပုဆိုးပင့်လှန်၍ ဆွဲညှစ်လိုက်သည်။ လီးတန်ကြီးက ငိုက်ဆင်းနေသော်လည်း ပြည့်ပြည့်တင်းတင်း နွေးနွေးတောင့်တောင့်ကြီး ဖြစ်နေသည်။ နှစ်ယောက်သား (၅)မိနစ်လောက် အချစ်ပလူးပြီးနောက် လမ်းခွဲခဲ့ကြသည်။ မကြည်ရှိန်ကလည်း သူ့ယောက်ျားရှိရာ […]

ခင်ဦးဦးမြင့် ရင်တွေ ခုံနေသည်။ ဦးသက်ဝင်းမော်ရဲ့ အကြည့်တွေကြောင့်။ ဦးသက်ဝင်းမော် ခင်ဦးဦးမြင့်ကို ကြိုက်နေသည်လို့ ခင်ဦးဦးမြင့် ထင်သည်။ သေချာပါတယ်။ သူ ငါ့ကို အမြဲဘဲ ကြည့်တဲ့ ပုံတွေက သိသာလွန်းသည် ။ ငွေစာရင်းကနေ သူ့လက်အောက်ကို ပြောင်းလိုက်တာကြီးက ပေါ် တင်ကြီး ။ အခုတော့ သူနဲ့ ခင်ဦးဦမြင့်က နီးနီးကပ်ကပ် ဖြစ်နေပြီ ။ သူခိုင်းနေကျ သူ့အတွင်းရေးမှူး ( စက္ကတရီ ) ကေခိုင်သက်ကို မခိုင်းဘဲ ခင်ဦးဦးမြင့်ကို ခေါ်ခေါ်ခိုင်းတတ်တာရယ်. သူ့စားပွဲရှေ့ ထိုင်ခိုင်းပြီး အလုပ်ပြင်ပက ထွေရာလေးပါး ပေါက်ကရတွေ ထိုင်ပြောနေတတ်တာရယ်ကြောင့် ကိုစိုးတောင် ရိပ်မိနေပြီ ထင်တာဘဲ။ ကိုစိုးက သူ့ငယ်ရင်းခြံပေါက်လေ။ အတူတူခေါ်လာတာ။ ခင်ဦးဦးမြင့် ကင်တင်းက ကော်ဖီခွက်နဲ့ အလုပ်စားပွဲဆီကို […]

နိုင်ထူး တက်ကသိုလ် စတက်တော့ သူမနှင့် စပြီး ဆုံတွေ့ခွင့်ရခဲ့သည်။ သူမရဲ့ နာမည်က နှင်းပွင့်။ နာမည်နဲ့ မလိုက်အောင် အသားက ညိုသည်။ မချောပေမယ့် လှသည်။ လူပျိုခြေတက်လေး ဖြစ်သည့် နိုင်ထူး တစ်ယောက် နှင်းပွင့်ကို ခိုးခိုး ကြည့်ရသည်က အမော။ စာသင်ခန်းဟောလ်ထဲတွင် လူပေါင်းများစွာ ရှိသည့်ထဲမှ သူမကိုသာ ကြည့်မိနေသည်။ များသောအားဖြင့် သူမသည် နိုင်ထူး ထိုင်နေကျ ခုံတန်းလေးရဲ့ ဘယ်ဘက် အနောက် ခပ်ကျကျ နေရာ ခုံတန်းမှာ သူငယ်ချင်းတွေနှင့် အတူ ထိုင်တတ်သည်။ အကြည့်ချင်းဆုံရင် ရင်ခုန်ရတာက နိုင်ထူး။ ကျောင်းတက်ရက်တွေတိုင်း သူမကို ကြည့်သည်။ အကြည့်ချင်း ဆုံနေအောင်ကို ကြည့်တာပါ။ ကျောင်းမှာ ကွင်း (အလှဘုရင်မ) မဖြစ်ပေမယ့် သူမသည်လည်း […]

ရွာလမ်းတစ်လျောက် လက်ချင်းချိတ်ပြီး လျှောက်လာတဲ့ သူတို့အတွဲကို တွေ့တဲ့လူတိုင်းက အထူးအဆန်းသဖွယ် ငေးကြည့်နေတာကြောင့် ရဲလေး ရှက်သလိုလိုတောင် ဖြစ်လာသည်။ ဒီရွာသားဖြစ်တဲ့ သူ့ကြောင့်တော့မဟုတ် သူ “မ´´လို့ခေါ်တဲ့ ခင်ယုလွင်ကြောင့်ဆိုတာလဲ ရဲလေးသိသည်။ ရွာကလူတွေ မြို့သူမြို့သားဆိုရင် ဇွတ်ကြီးအထင်ကြီး အားကျတတ်တာကိုသူမကြိုက်ချင် တောသူ တောင်သား ဘဝသမားတွေပီပီ ညိုညိုညစ်ညစ် အသားအရောင်တွေကြားမှာ ဖြူဖွေးစိုလဲ့နေတဲ့အသားရည်ကြောင့် ခင်ယုလွင်က ပိုလို့ထင်ပေါ်နေသည်။ ရင်သား အခြေကနေစပီး ခါးအထိ မသိမ်လွန်း မတုတ်လွန်းပဲ ပြေဆင်သွားတဲ့ ကိုယ်လုံးရှပ်ရှပ်လေးရယ် ခါးအောက်ပိုင်းမှာ ပြည့်တင်းကော့ကားနေတဲ့ တင်သားစိုင်ကြီးတွေ ကို ရေချိန်ကိုက်လာဟန်တူတဲ့ ငယ်ငယ်ကဆော့ဖော်ဆော့ဖက်ကောင်တွေ ကြည့်ပီးပစ်မှားသွားတာကိုလဲ ရဲလေး ခပ်ပြုံးပြုံးပဲ တုန့်ပြန်မိသည်။ စိတ်ထဲကတော့ အိမ်ပြန်ချင်နေသည်။ “မ `ဟင်´ “ရှေ့ဆက်သွားရင် မြစ်ကမ်းပဲရှိတော့တာ အိမ်ပြန်ရအောင်´´ “မောင်ကလဲ အခုမှထွက်လာတာကို အဲ့မြစ် […]

င်ဝါက အမ်ဒီနဲ့ စကားပြောနေရင်း ကျနော့်လက်ကို ဆွဲယူပြီး ပေါင်ကြားကို ပို့လိုက်တယ်။ ကျနော့်စိတ်ကိုထိန်းပေမဲ့ နှာခေါင်းကတော့ မီးတောက်နေပြီထင်တယ်။ ကော်တွန်ပင်တီလေးကို စိမ့်ထွက်လာတဲ့ ဇင်ဝါ့ရဲ့အချစ်ရည်လေးတွေရဲ့ စွတ်စိုမှုကို ခံစားမိတယ်။ ပိုးသားလို နူးညံ့နေတဲ့ ဇင်ဝါ့ပေါင်သားတွေရဲ့ အထိအတွေ့က ကျနော့်တန်ဆာကို အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်ကနေ ရုန်းကန်ဖောင်းထွက်အောင် ပြုစားလိုက်သလိုပဲ။ အစည်းအဝေးက စကားသံတွေ လိုက်နားထောင်ရင်း စားပွဲအောက်က ကျနော်တို့အခြေအနေကို လူမသိအောင် သတိထားနေရတယ်။ ကျမပြောတဲ့ လုပ်ငန်းက သေချာပေါက် တနှစ်ကို ၁ ဘီလျံလောက် မြတ်မှာပါ ဇင်ဝါက ကျနော့်ကို ပြုံးဖြဲဖြဲကြည့်ရင်း စကားအဆုံးသတ်လိုက်တယ်။ ခင်ဗျား အမြင်ကရော ဘယ်လိုလဲ ကိုကျော်စွာ အမ်ဒီက လက်ကမ်းပေးရင်း ကျနော့်ကို မေးတယ်။ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ရင်း ဇင်ဝါပေါင်ကြားထဲက ကျနော့်လက်ကို စိတ်အေးအေးနဲ့ ဆွဲထုတ်တယ်။ အဆင်ပြေပါတယ် […]

လာ မမရောက်ပြီ တက်ရအောင်” “အင်.. ဘယ်ကို တက်ရမှာတုန်း..” “မွန်း ပြောတဲ့ဆိုင်က ဒီတိုက်လေ မမ.. မမြင့်ပါဘူး ပထမထပ်မှာ..” “အော်.. မမက ဆိုင် ဆိုတော့ မြေညီပဲ ထင်တာလေ.. ရပါတယ် မွန်းရဲ့.. မြင့်လည်း မြင့်ပေါ မမ တက်နိုင်ပါတယ်” “ဟုတ်.. လာ မမ..” ခင်မင်သူများက မွန်း ဟု ချစ်စနိုးခေါ်ကြသည့် ငွေလမင်း ဆိုသော ကောင်မလေး၊ ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် တိုက်ခန်း လှေခါးကို ရှေ့မှ တက်သွားသည်။ အသက် (၂၀) အရွယ်၊ အရပ် (၅)ပေ ပြည့်ရုံကလေးနှင့် လူကောင်ကလည်း ကျစ်ကျစ် သွယ်သွယ်လေး၊ ပုခုံးထိ ရောက်ရုံ ဆံပင် ဖြောင့်စင်းစင်းလေးကို ခပ်မြောက်မြောက် စု ချည် […]

ကိုညီ..မလုပ်နဲ့တော့ တစ်ယောက်ယောက်တွေ့သွားလိမ့်မယ်” “ခနလေးပါ မီမွန်ရယ်” ကိုညီနောက်ကနေ ခပ်သွက်သွက်လေး လုပ်ပြီးတော့ တင်ပါးပေါ်ကို လရည်တွေတင်ပေးလိုက်တယ်။ “ကိုကြီး သုတ်ပေးဦး” “အေးအေး” ကိုညီလဲမြန်မြန်သုတ်ပြီးတော့ ညီတော်မောင်ကိုပါ…မြန်မြန်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးတော့…တံခါးကိုဟပြီး..ချောင်းကြည့်လိုက်တယ်။ဘယ်ဝန်ထမ်းမှကော် ရစ်တာမှာ..မရှိတာသေချာမှTrayကိုယူပြီးထွက်လာလိုက်တယ်။ ဖြစ်ပုံကတော့ဒီလိုလေ.ရန်ကုန်မြို့ရဲ့နာမည်သိပ်မကြီးတဲ့..အတွဲတွေလည်းလာပုံမှန်လာတတ်တဲ့ Hotelအလတ်စားတစ်ခုမှာပေါ့။ Waiterလုပ်နေတဲ့ကိုညီဆိုတဲ့ကောင်လေးနဲ့ မီမွန်စိုးဆိုတဲ့ Housekeeping ကောင်မလေးတို့ Checkoutလုပ်သွားတဲ့အခန်းထဲမှာ တစ်ယောက်ကလဲအခန်းရှင်းဖို့လာရင်း ပန်းကန်တွေသိမ်းဖို့လှမ်းခေါ်ရာကနေ…လူလစ်တုန်းအလုပ်ဖြစ်နေတာပါ။ အချိန်ကလည်းနေ့ခင်းဆိုတော့ လူလည်းရှင်းပြီးတော့…အလုပ်လုပ်ရတာကလည်း…ကိုယ့်အလွှာနဲ့ကိုယ်ဆိုတော့ ဘယ်သူမှမသိလိုက်ပဲ အဆင်ပြေသွားတာပေါ့။မီမွန်မှတ်မှတ်ရရပြောရရင်တော့…ပြီးခဲ့တဲ့နှစ်ပါတ်လောက်က အပြင်မှာ..ကိုညီ့ကိုအဖြေပေးပြီးတော့…သိပ်မကြာဘူး..အချစ်ခံရတော့တာပဲ။ ဟိုတယ်မှာလုပ်ရတယ်ဆိုတော့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဂျူတီတွေကလဲ မတူကြဘူးလေ။ဒါပေမယ့် အခုနောက်ပိုင်းကျတော့ နည်းပညာကလဲအကုန်လုံးလိုလို အသုံးပြူနိုင်ပြီဆိုတော့…ညဖက်ကိုညီနိုက်ဂျူတီကျတာတို့ဆိုလည်း vdo..callပဲခေါ်မလား..chatမလား ကြိုက်တာလုပ်လို့ရတယ်လေ။ အဖြေမပေးခင်ကတည်းက လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်ဘဝထဲမှာလည်း ကိုညီက ရောက်နေတာလဲကြာပြီအသက်ကလဲ မီမွန်ထက်ပိုကြီးတော့ အစစအရာရာကူညီပေးရင်းနဲ့ ရင်းနှီးခဲ့ကြတာပါ Departmentမတူတော့လည်း..ပိုပြီးကောင်းပါတယ် တူနေရင် ကြိုက်ဖြစ်ချင်မှ ကြိုက်ဖြစ်မှာပါ ဒီလိုနဲ့အိမ်ပြန်ချိန်ရောက်လာတော့…ယူနီဖေါင်းလဲပြီး..အောက်ကိုဆင်းလာခဲ့တယ်။ကားဂိတ်မှာ အသင့်စောင့်နေတဲ့ ဝေမင်းကိုတွေ့တော့ ပြုံးပြလိုက်တယ်။သူကTaxiမောင်းတော့ အိမ်အပြန်မပူရဘူးလေ။နေ့တိုင်းတော့ မဟုတ်ပေမယ့် […]