Month: August 2021

အသားညိုညို မျက်နှာကအမြဲပြုံးချိုနေပြီး သဘောကောင်းမှန်းမြင်ရုံနဲ့သိသာစေတယ်။ လုပ်ငန်းရှင်ပေါက်စ အိမ်ထောင်မရှိ သမီး ရှင်တွေမျက်စိကျတဲ့အပြင် သူ့အနား ဘာပဲလုပ်ရလုပ်ရဆိုတဲ့ စကီတွေအများကြီး။ အနေတည်ပြီး မိန်းကလေးတွေနဲ့အလုပ်ကိစ္စက လွဲပြီးမပြောတတ်သူမို့ ရှိန်ကြတယ်။ တစ်ခုတော့ ရှိတယ် ကိုဇော်မိုး မှာ အပြင်လူတွေမသိအောင် စိတ်ဖိစီးတာ တွေ ပျောက်ဖို့ အတွက် စတိဗ်ဂျော့ဆိုတဲ့ ဖေ့စ်ဘွတ်အကောင့်လေးဖွင့်ပြီး ဖြစ်ရပ်မှန်တွေရေးတင်တဲ့အကောင့်ပေါ့။ လူကုံတန်တွေ လူလတ်တန်း စား ဆင်းရဲသား လူတန်းစားအမျိုးမျိုးတွေကြားမှာ ဖြစ်လေ့ရှိတဲ့ အချစ်ရေး အိမ်ထောင်ရေးဖောက်ပြန်မှု ဆက်စ်ကိစ္စတွေ ရေးတင် တော့ စာလည်းအရေးကောင်းသူဖြစ်တော့ လူသိများတဲ့စာရေးသူဖြစ်လာတယ်။ နန္ဒီ အသားဖြူဖြူ အရပ်မနိမ့်မမြင့် ခပ်ပြည့်ပြည့်အမျိုးသမီးတစ်ယောက်။ သူက မိသားစုဖိစီးတာတွေများလို့ ဖေ့စ်ဘွတ်အကောင့် တစ်ခုကို ချယ်ရီဇော် ဆိုတဲ့နာမည်နဲ့ဖွင့်ပြီး ဆက်စ်ဆီ ဆန်ဆန်ပုံတွေတင် ချက်ဘောက်စ်မှာ ရိသလိုထေ့သလို တုတ်ပြခဲပြတာဇံ တွေကို […]

သင်္ကြန်သီချင်းသံများကိုနား  ထောင်ရင်းအောင်ပိုင် တစ်ယောက် စိတ်တက်ကြွစွာဖြင့်ရွာကတက်လာမည့်ကားကို ကားဂိတ်မှာ စောင့်နေ  တယ်။သိပ်မကြာပါဘူးချက်ပလက်ကားကြီးကဝင်လာတယ်။နာရီကို  ကြည့်တော့ကိုးနာရီခန့်ရှိပြီ။ တကယ်ကပိုင်ပိုင်ဆို တဲ့ကျနော်က  မြို့မှာကိုးတန်းဆယ်တန်းတက်ပြီး  တက္ကသိုလ်မတက်ရခင်မှာဦးလေးဝပ်ရှော့မှာကူလုပ်ပေးနေရတယ်။   အခုက သကြန်နားနီးတော့ရွာကိုပြန်လာတယ်။ရွာဆိုပေမယ့်အိမ်ခြေ  ရှစ်ရာနီးနီးရှိတဲ့ရွာ၊မီးမရှိဘူး။လက်   ဖက်ရည်ဆိုင်တောင်တစ်ဆိုင်ပဲ ရှိ   တယ်။ဒါပေမယ့်ရွာမှာကျနော်ပျော်  တယ်။ကားပေါ်ကကားစပါယ်ယာ   ဆင်းလာတော့ကျနော့်သူငယ်ချင်း   တစ်ယောက်ဖြစ် နေတာကြောင့်  လှမ်းမေးလိုက်တယ်။  “ဘယ်အချိန်ပြန်ထွက်မလဲယောက်  ဖ”   “ဆယ်တစ့်နာရီထွက်မယ်ကွ”   “ဟာကွာ ပျင်း စရာကြီး”  “ပျင်းနေရင်ငါတို့နဲ့လိုက်ခဲ့ကွာ၊ရွာက   ပစ္စည်းတွေမှာလိုက်လို့”   “အေးလိုက်မယ်”   ကားစပါယ်ယာနှင့်ကားခေါင်းခန်း တက်လိုက်ပြီး မြို့ထဲကဈေးသွား  လိုက်တယ်။သူတို့နှင့်ပဲရွာကိုပြန်  လိုက်သွားတော့သူတို့အိမ်ရှေ့အထိ   လိုပ်ပို့ကာ   “အောင်ပိုင်  ညနေတွေ့မယ်”  “အေး လာခဲ့မယ်”  ကားသံကြား၍ထွက်ကြည့်တဲ့အ  မေက   “အဖေရေ သားလာပြီ”   “အေး အေး”   အဖေနှင့်အ မေထွက်လာပြီးအထုတ်  အပိုးတွေယူကြပြီးအိမ်ပေါ်တက်ခဲ့  လိုက်တယ်။ “အောင်ပိုင်” “ဗျာ အဖေ”  […]

ယောက္ခမအိမ်နေရသည့်ကြည်ပြာ မှာစိတ်ညစ်မိနေရသည်။ယောက်ျား   ဖြစ်သူကိုသူရကိုချစ်၍လက်ထပ်ခဲ့   ပေမယ့်တဘဝစာ အတွက်တော့ဦး  နှောက်နှင့်ရွေးချယ်ခဲ့သည်တော့အ  မှန်၊ကိုသူရသည်ရည်မွန်သည်။   ဟော့ဟော့ရမ်းရမ်းမရှိပေ၊မိဘစ  ကား နားထောင်တတ်သောသားအလိမ္မာဖြစ်၍အိမ်ထောင်ဖက်အဖြစ် ရွေးချယ်ခဲ့လျှင်စိတ်ညစ်ရမည်မ   ဟုတ်ဟုတွေးမိခဲ့သည်။ထို့ အတွက်  လည်းကိုသူရကိုရွေးချယ်ခဲ့သည်။  ကိုသူရမရက်မသောက်၊ဖဲမရိုက်၊မိန်းကလေးမရှုပ်တတ်ပေ။ထို့အတူအ   လုပ်လည်း မယ်မယ်ရရမရှိ၊သို့ပေ မယ့်မိသားစုအပေါ်တွင်တော့သိ  တတ်ပေသည်။မိန်းမယူပြီးမိန်းမကို  မိဘအိမ်ခေါ်တင်ခဲ့သည်။ကြည်ပြာ  တစ်ယောက်မိဘအိမ်တွင်နေခဲ့စဉ်ကအလုပ်မလုပ်ခဲ့ပေ။သို့သော်အိမ်   ထောင်ကျလာတော့ယောက်ျားတွင်  အလုပ်မရှိသောအခါ  သုံးစရာငွေဟူ   ၍မရှိပေ။  “ကိုကို အလုပ်လေးဘာလေးရှာဦး” “ဘာလို့လဲကြည်ပြာ”  “လက်ထဲငွေမရှိဘူးလေ၊မိဘအိမ်မှာ   ပဲတ သက်လုံးကပ်နေလို့မဖြစ်ဘူး၊အိမ်လေးဘာလေးငှားနေရအောင်”  “ဘာလို့လဲ၊ကြည်ပြာကိုဘယ်သူကဘာပြောလို့လဲ”  “ဘာမှမပြောဘူးလေ၊ဒါပေမယ့်အိမ်  ထောင်ပြုပြီဆိုတော့ကိုယ့်ခြေ  ထောက်ပေါ်ကိုယ်ရပ်ရမှာပေါ့” “ငါ့မိဘကငါ့ကိုကြည်ဖြူပြီးသား၊  ကြည်ပြာဘာတွေစိတ်ပူနေတာလဲ”  “မောင်နှမတွေလည်းရှိသေး  တယ်လေ”   “ငါအငယ်ဆုံး လေ၊မကြည်ဖြူစရာ  ဘာမှမရှိဘူး”  “ခုကြည်ပြာပြောမယ်၊ကြည်ပြာတစ်ခုခုစားချင်ရင်ကိုကိုမိဘဆီကပိုက်   ဆံတောင်းရတာ မဟုတ်လား”  “ကိုယ့်မိဘဆီကကိုယ်တောင်းတာ  ပါကြာ”   “ကိုကို့ကိုကြည်ဖြူပေမယ့်ကြာရင်  ကြည်ပြာ့ကိုကြည်ဖြူနိုင်ပါ့မ လား” “ငါ့ကိုချစ်ရင်ငါ့မိန်းမကိုလည်း   ကြည်ဖြူရမှာပဲ”  “ကိုကိုအမြဲတမ်းတောင်းနေလို့ဘယ်  လိုဖြစ်မလဲ၊ကြည်ပြာလဲအားနာရ တာပေါ့”  […]

“မောင် ..ယမင်းလေမောင့်မွေးနေ့မှာ ဘုရားမှာပန်းလှူပြီးကုသိုလ်ဒါနပြု   ပါတယ်မောင်၊မောင်စိမ်းကားပစ်ခွာ   သွားပေမယ့်ယမင်း လေမောင့်ကို  ချစ်နေဆဲပါမောင်၊မောင်တစ်ယောက်အသက်ရှည်လို့ဘုန်းကြီးပါစေ၊  သွားလေရာခုလုတ်မထိစူးမငြိပါစေ   နဲ့မောင် ရယ်”  ဘုရားမှာမောင့်အတွက်ရည်စူးပြီး  စပါယ်ပန်းတွေကပ်လှူးရင်းဆု   တောင်းကာဦးချကန်တော့ပြီးဘုရား   ရင်ပြင်ပေါ်ကနေ  ယမင်းတစ်  ယောက်ဆင်းလာခဲ့တော့တယ်။   ဘုရားပေါ်တက်လာတဲ့ဦးအောင်  မောင်းတစ်ယောက်ယမင်းကို   မြင်ပြီးပြုံးပြီး ကြည့်နေလိုက်ကာ သားအတွက်ဘုရားပန်းနှင့်ဆွမ်းကပ်   လှူလိုက်တယ်  “မိုက်လိုက်တဲ့သား၊မင်းအတွက်   ကလေးမလေးက ဘုရားမှာလာဆု  တောင်းနေတယ်သား”  မိန်းကလေးအတွက်စိတ်မကောင်း   ဖြစ်ကာသားကိုစိတ်ထဲကဒေါသ   ထွက်မိတယ်။ဦး အောင်မောင်းဟာ  ဒီရွာသား၊ဒီရွာရဲ့သူကြီး ၊အားလုံး  ကလေးစားရတဲ့လူ၊အခုတော့သား   လုပ်ရပ်ကြောင့်ဦးအောင်မောင်း   ယမင်း နှင့်သူမမိခင်ကိုမျက်နှာ  ပူနေမိတယ်။ ဦးအောင်မောင်းဟာ  ညီဖြစ်သူအစာဆိပ်ဖြစ်ပြီးမျက်စိ   ရှေ့မှာသေဆုံးခဲ့တာကိုမြင်ခဲ့ရတဲ့အ   တွက် သားဖြစ်သူကိုဆရာဝန်ဖြစ်ရ  မယ်ဆိုတဲ့ရည်ရွယ်ချက်တွေနဲ့မလှိုင်  မှာသားကိုကျောင်းအိပ်ကျောင်းစား   ထားကာပညာသင် စေခဲ့လူ၊မိမိရွာကို  တိုက်နယ်အဆင့်အထိဖြစ်အောင်  ကြိုးစားပြီးဆေးရုံတစ်ရုံရဖို့ကြိုး   စားနေတဲ့လူ၊ရွာသားတိုင်းကဦး  အောင် မောင်းရဲ့စေတနာကိုနား   လည်တော့လေးစားကြရတယ်။မိမိ  ငွေကိုအကုန်ခံပြီးအစိုးရဆီမှာဆေး   ရုံရဖို့ကြိုးစားခဲ့တော့အစိုးရရဲ့ စေ  […]

တစ်နေ့သော နေသာ၍ တိမ်ပြာသော တနင်္ဂနွေ တစ်ရက်ဖြစ်ပါသည်။ တိမ်ပြာသော်လည်း ဝါတွင်းကာလဖြစ်သောကြောင့် မင်္ဂလာ  ဆောင်မည့်သူများ မရှိပါ။ ထို့ကြောင့် တနင်္ဂနွေနေ့မှာ မင်္ဂလာဆောင်မယ် သီချင်းအပြင် နတ်ရေးငယ်ရွှေစာ ဖွင့်ရန် မလိုသေးချိန် ဖြစ်သည်။ ၎င်းတစ်ခုသော တနင်္ဂနွေနေ့က ကျနော်နဲ့ ဇော်လင်းမောင် ရွှေပုလ္လင် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ နေ့လည်ပိုင်း တွေ့ဖြစ်ကြ သည်။ တွေ့ဖြစ်ကြသည်ဟု ဆိုသော်လည်း နေစဉ်လိုလို တွေ့နေကြခြင်းဖြစ်သည်။ ကျနော်သည် ပြီးခဲ့သောလက အလုပ်မှ  Contact ပြည့်သဖြင့် နောက်အလုပ်တစ်ခု မရှာသေးပဲ နှပ်နေသဖြင့် လောလောဆယ် အားအား ယားယား ဖြစ်နေချေသည်။ ဒီငနာ မှာ လုပ်သက်အတော်ကြာအောင် ကုမ္ပဏီတစ်ခုတည်းတွင် ကြိုးစားစွာ သူဌေးကို ဖား၍ အလုပ်လုပ်သောကြောင့် ရာထူးကြီးတစ်ခု  ရထားပြီး သူဌေးပြီးလျှင် သူဖြစ်နေသည့်အတွက် အချိန်နှင့် […]

ဂျူးဂျူး မောင်နှမလေးယောက်မှာအငယ်ဆုံး။မိန်းက လေးကတစ်ယောက်တည်း။အထွေးဆုံးမို့အားလုံးကအလိုလိုက်ချစ်ကြ တယ်။။အကိုသုံး  ယောက်ကလည်းရုပ်ဖြောင့်ဖြောင့်ဗလတောင့်   တောင့်။အကြီးဆုံးကမင်းမဟာ၊အကိုလတ်ကမင်းခ၊ကိုငယ်က မင်းမြတ်တဲ့။အားလုံးက အလိုလိုက်ပေမယ့်မဆိုးရှာဘူး။ဂျူးဂျူးလေးဆယ်တန်းအောင်လို့သင်တန်းတွေတောင်  တက်တဲ့ အရွယ်ရောက်တော့ဖူးပွင့်စပန်း  လေးလိုအလှတွေပြည့်စုံလာတယ်။အသား  လေးဖြူဖြူ၊နှုတ်ခမ်းလေးနီတာရဲလေး။ဆေးမချယ်ပဲ လှနေတဲ့နှုတ်ခမ်း၊ရွှေရင်အစုံမို့မောက်အအရှိုက်တွေနဲ့တင်သားကားကားနဲ့အရမ်းလှတဲ့ဂျူးဂျူးအရွယ်ကလည်းဆယ်ကျော်သစ်အ  ရွယ်ကလေးလေ။အသိကမကြွယ်ဘူး။လေ    တိုက်လို့သစ်ရွက်လှုပ်ရင်တောင်ရယ်တတ်တဲ့အရွယ်။ရင်ခုန်တတ်စအရွယ်ကလေး။ ရင်ခုန်တတ်စအရွယ်ကိုရင်ခုန်တတ်အောင်သင်ပေးတာကအာကာမင်းမင်း၊အသားဖြူဖြူအရပ် ရှည်ရှည်ရုပ်ကတော့ကိုးရီးယား မင်းသားလေးလိုပါပဲ။မိဘကနယ်မှာဆိုပေမယ့်သားတော်မောင်သင်တန်းတက်စေဖို့ရန်ကုန်မှာတိုက်ခန်းဝယ်ပေးပြီးလွတ်လပ်စွာနေ ခိုင်းခဲ့တယ်။ဒါပေမယ့်အာကာကငရှုပ်ကလေး။စားနေကြကြောင်ပါး။စားတာမှအနုအရွမနူးမနပ်လေးတွေသာမကရသမျှဖမ်းစား တာ။ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းမ  ပြောဘူးမိန်းကလေးတွေအကြိုက်ပြောတတ်ဆိုတတ်တယ်။အဲဒါကြောင့်မို့နှတ်ခမ်းနီမလေးတွေအ သဲစွဲလိုဖြစ်နေတာ။အာကာကမနူးမနပ်အရွယ်ဆိုပိုကြိုက်။အသက်ကြီးရင်သူ့ကို ထောင်ခြောက်ဆင်ကျူံးသွင်းခံရမှာကြောက် တယ်။မိန်းမမလိုချင်ဘူး။ယူရင်တစ်ယောက်ပဲလေ။မယူပဲအခုလိုရုပ်ခံနှင့်လုပ်ကြံရင်အဆင်  ပြေသမျှအကုန်ဝါးလို့ရတယ်။ ဒီတော့လည်းမနူးမနပ်ကလေးတွေကသင်တန်းတွေမှာတပုံကြီး။ဒါကြောင့်သင်တန်းမျိုးစုံ လှည့်တက်ရင်းသားကောင်ရှာတဲ့အခါ ဂျူးဂျူးလေးကိုတွေ့တယ်။သင်တန်းမျိုးစုံတက်နေ   တော့လူရည်ကလည်တယ်။မိန်းကလေးအထာ  နပ်တယ်။အခန်းထဲကြည့်ရင်း ရိုးရိုးယဉ်ယဉ်   လေးဝတ်ထားတဲ့ဂျူးဂျူးကိုတွေ့တော့သား  ကောင်နံ့ရတဲ့သားရဲပမာသားကောင်ခြေလှမ်း   စောင့်ကြည့်တော့ တယ်။ဂျူးဂျူးလေးအလာကိုစောင့်တယ်။ရှေ့ကငေးမောကြည့်တယ်။  အပျိုရိုင်းလေးဂျူးဂျူးမှာ အာကာမင်းမင်းရဲ့အကြည့်တွေ ကြောင့်ခြေ  လှမ်းတွေအမှားမှား ရွှေရင်အစုံခုန်နေမိတယ်။ မျက်လုံးချင်းအဆုံမှာမျက်လွှလေးအသာချ ရင်းရှက်သွေးလေးဖြာရတာအကြိမ်ကြိမ်ပေါ့။  တနေ့တော့ဂျုးဂျူးလေးသင်တန်း အလာမှာ  တော့လှေကားအကွယ်မှာစောင့်နေတဲ့အာကာမင်းမင်း ဂျူးဂျူးလေးကိုတိုက်မိသလိုလုပ်ရင်း  “ဗုန်း”   “အွတ်….အ မေ့”အရှိန်နှင့်တိုက်လိုက်တဲ့အတွက်ဂျူးဂျူးလေးအာမေဋိတ်သံလေးပေးရင်းလူကယိုင်သလိုဖြစ်သွားရာအာကာမင်းမင်းကလှမ်း ဖက်ထားထားလိုက်တယ်  “ဆောရီး …ဂျူး.”  “ဟုတ် ဟုတ် […]

မှောင်မိုက်နေသောကောင်းကင်ပြင်ထက်မှာ ကြယ်ရောင်တချို့က စိန်ပွင့်လေးများကြဲပက်ထားသကဲ့သို့ တလက်လက်ဖြင့် လင်းတ ခါမှိန်တလှဲ့ ဖြင့် သူတို့တတ်နိုင်သော အလင်းကလေးဖြင့် ကမ္ဘာမြေထက်သို့ လင်းချပေးနေသည်။  ပူလောင်ပြင်းပြသော နွေလယ် ညရဲ့ မှောင်မိုက်မှု့အောက်မှာပတ်ဝန်းကျင်တခုလုံး တိတ်ဆိတ်လို့နေသည်။  သုတ်ကနဲတိုက်ခတ်လိုက်သော လေပြည်ညင်းတစ် ချက်ကြောင့် အမှောင်အောက်မှာအိပ်ငိုက်နေသော သစ်ပင်တို့လူးလွန့်လှုပ်ရှားသွားကြသည်။   “ရွဲ….”   ကနဲတိုက်ခတ်လိုက်သော  လေပြည်ညင်းရဲ့တိုးဝှေ့ကျီစယ်မှု့ကြောင့်လားမသိပေမဲ့တစ်ခုသော တစ်ထပ်တိုက်ကလေးရဲ့အခန်းငယ်လေးထဲမှ အသက် ၃၀  ဝန်းကျင်ရှိ အမျိုးသမီးတဦး အိပ်ယာထက်မှ ဖျပ်ကနဲ လန့်နိုးလာသည်။သူမနာမည်က ခင်မဟုခေါ်သည်။တင်းတင်းပြည့်ပြည့်ဖွံ့ဖွံ့ ထွားထွားခန္ဓာကိုယ်မျိုး ပိုင်ဆိုင်ထားပြီးခေတ်စကားဖြင့်ပြောရလျင် တော်တော်လေး ကိတ်သည်ဟုပြောရမည်။ ခင်မအိပ်ယာခေါင်းရင်းရှိမီးခလုတ်ကို နှိပ်ဖွင့်လိုက်ကာ ကပိုကရိုဖြစ်နေသောဆံပင်တို့ကို သားရေကွင်းဖြင့်စည်းနှောင်လိုက်သည်။    အခန်းမီးမဖွင့်တော့ပဲကုတင်ပေါ်မှဆင်းကာအိမ်သာသွားရန်အခန်းပြင်သို့ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။  တိတ်ဆိတ်နေသော ညလယ်မှာ  သေးပေါက်ရန်အတွက်ထွက်လာသောခင်မ အခန်းတံခါးကို အသံမထွက်စေရန် ဖြည်းညင်းစွာ ပိတ်လိုက်သည်။   ခင်မတို့အိမ်မှ ရေလောင်းအိမ်သာကတိုက်နှင့်တဆက်တည်းမဟုတ်ပဲတိုက်နောက်ဘက်ပေနှစ်ဆယ်လောက်အကွာမှာ ဆောက်ထားသည်။   ဧည့်ခန်းကို ဖြတ်ကာ […]

ဇင်မာဝင့် တယောက် စာအုပ်ထည့်ထားတဲ့ ကချင်လွယ်အိပ်ကို ရင်ခွင်ပိုက်ပြီး ရင်တထိတ်ထိတ် ဖြင့် ကျွန်းလှေကား ကြီးအတိုင်း တက်လာသည်၊ ဒီနေ့ ကိုမောင့် အိမ်သို့ စာလာသင်ရမည်မှာ တခြားနေ့တွေနှင့် မတူ၊ ဟင်းလင်းပွင့် နေသည့် အိမ်ရှေ့ တံခါးကြီးသည် သူဝင်လာသည်နှင့် အလိုလို ဂျိုင်းကနဲ့ ပိတ်သွားသည်၊ သူက တံခါးပိတ်သံကြောင့် ရုတ်တရက် လန့်သွားပြီး ပါးစပ်က ဒေါ်ဒေါ်၊ ဒေါ်ဒေါ်၊ ဦးလေး၊ ဦးလေး၊ မညွန့်၊ မညွန့် ဆိုပြီး သူ့ ကို စာသင်ပေးနေသည့် ကိုမောင် အိမ်က အိမ်သားတွေကို အသံထွက်အောင် အော်ခေါ်နေသော်လည်း မည်သူကမှ မထူး။ အလိုလိုပိတ်သွားသော တံခါးကို ဆွဲဖွင့် ကြည့်သော်လည်း တံခါးက တုံ့တုံ့မျှ မလှုတ်။ ပါးစပ်က တကြော်ကြော် […]

မောင်နဲ့ ကျမက ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်အနေအထားပေါ့…. ငြင်းဆန်နေလို့လဲ ဘာမှထူးတော့မှာ မဟုတ်ပါဘူး ရှင်….   ကျမရဲ့ တကိုယ် လုံးဟာလည်း ရမက်သွေးတွေနဲ့ ပေါက်ထွက်လုမတတ် ဖြစ်နေရတာကတကြောင်း သူကလည်း စလာပြီမို့ ကျမလည်း တွန့်ဆုတ်မ နေတော့ဘဲ သူ့လီးကြီးရဲ့ ဒစ်ကို ငုံပြီး တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးလိုက်မိပါတယ်။ ပဲရစ်ဆပ်ပြာမွေး နံ့လေးသင်းနေတဲ့ သူ့ဒစ်ကြီးကို ကျမ သိပ်ပြီးချစ်သွားမိပါတယ်။ တဖြေးဖြေးနဲ့ မောင်ရဲ့လီးချောင်းကြီးကို ကျမရဲ့ပါးစပ်ထဲ ရောက်နိုင်သမျှရောက်အောင် သွင်းလိုက်ပြီး တဲ့နောက် နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို သူ့ရဲ့လီးချောင်းကြီးပေါ်မှာ ဖိကပ်လိုက်ပြီး လီး ချောင်းကြီးကို ကျမရဲ့ပါးစပ်ထဲသို့ သွင်းချည်ထုတ် ချည်နဲ့ လုပ်ပေးနေမိပါတယ်။ ပြီးတော့ ဒစ်ဖျားကို လျှာနဲ့လှိမ့်ပြီး ပွတ်လိုက် တေ့ပြီးစုပ်လိုက်နဲ့ လုပ်ပေးတော့ သူ့လီးကြီးဟာ တ အားတင်းမာလာပါတယ်။ သူ့ဖင်ကြီးကလည်း ကော့ကော့တက်သွားလေ ရဲ့….နောက် သူ့ဂွေးအုတွေဟာလည်း […]