လူကြီးဖတ်စာ

နောက်ရက်ကြ ခပ်တန်းတန်းပဲနေတော့တယ်

နယ်မြိုလေးတစ်မြို့  အဖေနဲ့ အမေက ဝန်ထမ်းဘဝမို့ ကျနော်တို့ မိသားစုဘဝက ထွေထွေထူးထူး သိပ်မရှိပါဘူး။ ဆင်းလည်း မ ဆင်းရဲသလို ချမ်းသာလည်း မချမ်းသာပါဘူး။  ပုံမှန် ကျောင်းတက်။ ကျောင်းဆင်း ဘဝနဲ့ဖြတ်သန်းလာလိုက်တာ ကျနော်ခုနှစ်တန်း  အရွယ်ထိပေါ့။  ခုနှစ်တန်းရောက်တော့ အမဝမ်းကွဲတစ်ယောက် အိမ်ကိုရောက်လာတယ်။ အမေ့ဖက်ကပေါ့။   အမဝမ်းကွဲ ရဲ့ အမေ ရော အဖေရော ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ဆုံးသွားပီး သူနေတဲ့ ရပ်ကွက်ကလည်း သိပ်မလုံခြုံ အိမ်ကလည်း မကောင်းတာနဲ့ အမေက မ  သင့်တော်ဘူးဆိုပီး အိမ်မှာခေါ်ထားလိုက်တာ။ အမက စတိုးဆိုင်မှာ စာရင်းကိုင်။ အမရဲ့ပုံစံကို နည်းနည်းပြောပြထားရအုံးမယ်။  အမက အသက် ၂၉။ ပိန်ပိန်ပါးပါး။ ပိန်ပိန်ပါးပါးဆိုပေမဲ့ သူရှိသင့်ရှိထိုက်တယ် နေရာတွေမှာတော့ ရှိတာပေါ့ဗျာ။ (ကိုယ့်လူတို့ က ဟာ ဘာညာတော့ […]

လူကြီးဖတ်စာ

နင့်ဦးလေးတော့..မသိစေနဲ့နော်

ကျတော်ဆယ်တန်းကျောင်းသားဘဝက.ပဲခူးမှာကျောင်းတက်တယ်..နယ်ကနေ.ကျောင်းလာတက်ပေမယ့်..အသားကတော့နဂိုဖြူ တယ်..အရပ်က၅ပေ၆လက်မ..ပေါင်က၁၂၀လောက်ရှိတယ်.ကျတော်နေတဲ့အိမ်က..ဦးလေးတို့အိမ်.   ဦးလေးတို့အိမ် မှာ..ဦးလေး၊.သူ့မိန်းမ..မသန်း..၊ခယ်မ..မမိုး၊ကျတော်နဲ့ဆို..အားလုံး(၄)ယောက်နေကြတယ်..တခါတရံ.မသန်းက..သူ့စတိုးဆိုင်ကမ ခိုင်ကိုခေါ်လာတက်တယ်..သူ့ယောက်ကျား..ဘန်ကောက်ကို..ကုန်ပစ္စည်းသွားတင်တဲ့အချိန်ပေါ့.. ဒီနေ့မသန်းကစောစောထတယ်..ကျတော်လည်းစာကျက်နေတုန်း..”မမသန်း.စောလှချည်လား..”..”ဒီနေ့စနေလေ..ဆိုင်စောစော သွားမလို့..”ဪ”””ငါအောက်သွားမလို့..လိုက်ခဲ့ပါဦး”..မသန်းကသရဲကြောက်တက်တယ်..”မမသန်းမြန်မြန်လုပ်နော်..ကျ တော်..စာမရသေးဘူ..””အေးပါဟယ်..”ကျတော်လည်း..မမသန်းအိမ်သာတက်နေတာ.ထိုင်စောင့်နေရတယ်..”မမသန်း..မပြီးသေး ဘူးလား..ဘာတွေလုပ်နေလဲ..’လုပ်စရာလားဟဲ့.”..”သိပါဖူးဗျာ..ယောက်ကျားက..ခရီးထွက်နေတော့..ဟားဟားဟား…… ”..မင်း မင်း”..နင်နော်..”ပေါက်ကရ.မပြောနဲ့..ငါဗိုက်နာနေတာ..မနေ့က..မရမ်းသီးတွေ.စားလိုက်လို့”..”ကဲပါ…ဖြည်းဖြည်းလုပ်”…ခဏနေ တော့..ရေဆေးသံကြားလိုက်တယ်..”’ပြောင်အောင်လည်းဆေးဦး…တော်ကြာ..”..”ဟဲ့.ငါကသန့်ပြီးသား..နင်သာမပြောလိုက်ချင် ဖူး..ဟိုနေ့ကအိပ်နေတာများ…ဟင်း..” ”ကျတော်က..ဘာဖြစ်နေလို့လဲ..””ဘာဖြစ်ရမှာလဲ..နင်ဟာကြီးက..လွှတ်တော့ မယ်..ဒုံးကျည်ကျနေတာပဲ..တကတည်း..ထောင်မတ်နေတာပဲ”…”ဟုတ်လား..ကျတော်တောင်မသိဘူး”..ဘယ်သိမလဲ..နင်ကအိပ် နေတာကို”…”ကဲပါ..ပြီးရင်..ဆင်းတော့…စာကျက်ရဦးမယ်..”..”ငါလည်း..နင်ပြောတာနဲ့..ပြောင်အောင်..ဆေးနေတာ..ဟေ့..ပြီး ပြီ.”ဆိုပြီး..တံခါးဖွင့်ဆင်းလာတော့တယ်…..””ကဲ..ကိုယ်တော်..စာကျက်လို့..ရပြီ”’..မမသန်းလည်း..အပေါ်တက်..အခန်းထဲဝင် သွားတော့တယ်…. တရေးတမော..အိပ်ပြီး..နိုးလာတော့..မမသန်းပြန်ရောက်နေတယ်..”မမသန်း..ဘာလို့အစောကြီးပြန်လာတာလဲ..”..”ဗိုက် က.အရမ်းနာတဲ့အပြင်..ဇာတ်ကြောတွေပါထို့းလို့ဲ့..ပြန်လာခဲ့တာ..”..”ဪ..ဆေးလေးဘာလေး..လိမ်းထားလေ”..”ဆေး ကတော့.ကိုယ့်ဘာသာလိမ်း..ဇာတ်ကြောတော့ဆွဲပေးမယ်..”..”’အေးဟယ်..လာစမ်းပါ..”..ကျတော်လည်း..အခန်းထဲဝင်လိုက် တယ်..”မမသန်းမွေ့ယာအောက်ဆင်း..ကျတော်.နောက်ကနှိပ်ပေးမယ်”..မမသန်း..ဂုတ်ကိုစတင်နှိပ်ပါတော့..”အ..အ..နင်ကနှိပ် တက်သားပဲ…””..ပါးပါးလေးပဲရှိသေးတယ်..အ..အ…ထိလိုက်တာ..ကောင်းတယ်..ဟ.အား..ကျွတ်..ကျွတ်..မင်းမင်းရယ်..နှိပ် လက်စနဲ့..ငါ့ဗိုက်ပါ…ဆေးလိမ်းနှိပ်ပေးပါလာ…”.”နှိပ်တာကရပါတယ်..ဘေးလူမြင်လို့..မကောင်းဘူး””’ဘယ်သူရှိတာမှတ် လို့..””အာဆို..မမသန်းပက်လက်လှန်လိုက်..အကျီ ၤမ.တင်ထား…ဘယ်နားလေးလဲ..””ဒီနားလေးဆိုပြီး”..ထပ်ဆင့် အပေါ်ကိုပြ တယ်..ကျတော်လည်း..ညင်ညင်သာသာလေး..လိမ်းပေးပွတ်ပေးတာပေါ့..မမသန်းကိုကြည့်တော့..မျက်လုံးမှိတ်ပြီးဇိမ်ခံနေ တယ်..”မမသန်း..ထမီဖြည်လိုက်မယ်နော်..””အေး.အေး”ထမီဖြည်ပြီးတာနဲ့..ဆီးခုံနေရာလေးကို.ပွတ်လိမ်းပေး..လက်ဖနောင့်လေး က..ဆီးခုံအောက်ကို.မထိတထိလုပ်ပေးနေရင်း..”မမသန်း..အမွှေးတွေရိတ်ထားတာလား..”အေး..”..”စိမ်းနေတာပဲ..ကြည့်ချင်  တာ..”ကြည့်ချင်..ကြည့်ပေါ့”..”ဘောင်းဘီချွတ်လိုက်မယ်… ဆိုပြီး..ဆွဲချွတ်လိုက်တော့..မမသန်းက..တင်ပါးတွေကြွပေးတယ်..”မမသန်း..အဖုတ်ကြီးက..ဖောင်းကားနေတာပဲ..ချစ်စရာ ကြီး..”နင်ချစ်ချင်နေတာ..အရင်ထဲကသိတယ်..”ဘယ်လိုသိတာလဲ..မမသန်း”..ဘယ်လိုသိရမှာလေ..နင်စာကျက်တိုင်း..ငါအခန်း ဘက်လှည့်ကျက်တယ်..ငါရေချိုးရင်..နင်ကြည့်နေတာ..သိသားပဲ..”.”ဟုတ်တယ်..မမသန်းရ..ကျတော်လည်း..မမသန်း အဝတ်အစားလဲတိုင်း..ကြည့်တယ်..ထမီပြင်ဝတ်တဲ့အခါ..ပေါ်သွားနဲ့.ဆီးခုံဖြူဖြူကြီးတွေကြည့်ရတာ..အမောပဲ””..”ငါ့ကို..လိုးချင် နေတာပေါ့..ဟုတ်လား”..လို့းချင်တာပေါ့..မမသန်းရယ်..ဦးလေးမျက်နှာရှိနေလို့…”ငါလည်း..နင့်လီးကြီးကိုမြင်ကတည်းက..စောက် ပတ်က.ယားနေတာ…နင့်ဦးလေးတော့..မသိစေနဲ့နော်..”.”အင်းပါ…မမသန်းအကုန်ချွတ်..တကိုယ်လုံးကြည့်ချင်လှပြီ..”..မမသန်း အဝတ်အစားတွေချွတ်လိုက်တော့”’..ဘယ်လိုပြောမလဲ..ရေးဆေးငါးအသွင်လို့…တောင့်တင်းတဲ့..ခန္ဓာကိုယ်မျိုးကြီး..အားရစရာ ကြီးပေါ့ဗျာ…မမသန်းကို..နှုတ်ခမ်းတွေစုပ်… လျှာခြင်းကလိ..လက်ကလည်း..နို့တွေကိုကိုင်..ကိုင်ရတာလည်းအားရစရာကြီးဗျာ..လက်ထဲမှာ..ပြည့်နေတာပဲ…နားဖျားလေးတွေ ကို..သွားလေးနဲ့ကိုက်…လျှာနဲ့ထိုးပေး..နို့သီးလေးတွေကို..ချေပေးလိုက်တာ..မမသန်းခဗျာ..တည့်တည့်မတ်မတ်တောင်..မရပ်နိုင် ဘဲ..”’အင်း.အင်း..အာ…ကျွတ်..ကျွတ်..ဟင်းဟင်း..မင်းမင်း..မမသန်းကို..ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲကွာ..”….ကုတင်ပေါ်လဲချလိုက် ပြီး..နို့တွေစုပ်..နို့သီးခေါင်းလေးပွတ်ချေပေးပြီး..ဗိုက်သားလေးတွေကို..နေရာလွတ်မကျန်..လိုက်ယက်နေလိုက်တယ်..လက်က လည်း..မို့မို့ဖောင်းဖောင်း..စောက်ဖုတ်ကြီးကို..အပြားလိုက်ပွတ်ပေးနေတော့…အသားဖြူလို့လားမသိဘူး..စောက်ရည်တွေ..  ..တော်တော်လိုက်လာတယ်…အဲဒါနဲ့ပဲ..လျာကို..ဆီးခုံကိုယက်လိုက်တော့..”မင်းမင်း..မလုပ်နဲ့လေ..ဖုန်းနိမ့်မှာပေါ့..”ကျတော့ခေါင်း ကိုအတင်းဆွဲတော့တာ..ဘယ်ရမလဲ..အတင်းကို..စောက်ဖုတ်ပတ်လည်နေရာများကို..ယက်ပေးလိုက်တော့..နည်းနည်းတော့ငြိမ် သွားတယ်..ဆက်လက်ပြီးတော့..စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းကြီးတွေ..တော်တော်ထူတယ်..လျှာနဲ့.မနည်းကို..ကလော်နေရတယ်..နှစ်ဖက် စလုံးယက်ပေးပြီး..စောက်ခေါင်းထဲကို..လျှာချွန်ပြီးထိုးထည့်လိုက်တော့…လျှာဒဏ်မခံဖူးတဲ့..မမသန်း..ကော့လန်တက်တော့တာ ပဲ..”အိုး..အိုး..ဟင်းဟင်း..ကျွတ်..ကျွတ်…အား..အား..အိုကွယ်..ဟင့်..ဟင့်…မင်းမင်းရယ်..မမသန်းကို..ဘယ်လိုတွေလုပ်ပေးနေ တာလဲ….အို..အို..ပြောကာမှ…အင်း..အင်း..မရတော့ဘူး..မမသန်းမခံနိုင်တော့..ဖူး….လိုးပေးပါတော့…အား..အား..””’မမ သန်း..အလိုးခံချင်ပြီလား..”.”ခံချင်တော့ပေါ့မင်းမင်းရယ်…လိုးပေးတော့..နော်”’…ကုတင်ပေါ်..တစောင်းလေးထား..ဒူးဆစ်လေးကို ကွေးလိုက်တော့..တင်းပါးသားကြီးနှစ်ခုကြား..ပြူးထွက်နေတဲ့..စောက်ဖုတ်ကြီးက..အရည်ကိုရွှဲနေတာပဲ..လီးကို..အဖုတ်ဝမှာ  တေ့..ခါးအားကို.. အသုံးပြုပြီးဆော င့်လိုးလိုက်တာ…””အမလေးလေး..မင်းမင်းရယ်..ကြမ်းလှချည်လား…ဗြစ်..ဗျစ်..ဘွတ်..ဘွတ်..အွ […]

လူကြီးဖတ်စာ

သဘောလေ..ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ

အဲဒီလောက်ကြီးမကြမ်းနဲ့ကွာ .. နာတယ်”” ပူကနဲ နားထဲတိုးဝင်လာသော အသံကြောင့် ခြေ အစုံကို ဖျတ်ကနဲ ရပ်လိုက်ရသည်။  ““ဘွတ် စွပ် ဘွတ် ဘွပ် စွပ် စွိ ပြတ်”” ““ဟို့ အိုး အိုး ကျွတ်ကျွတ် အရမ်းကြပ်တာပဲ ကွယ်”” ““နာရော နာသေးလား ဟင်”“ ““အ အ  အခုန လောက်တော့ မနာတော့ဘူး”” သုံးထပ်သား ခန်းစည်း လေးအတွင်းမှ တီးတိုးသံလေးများကို သူ့နားက သဲသဲ ကွဲကွဲဠကြားနေ ရသည်။ ““ကောင်းလိုက်တာ အင်း အင်း အင့် အင့်”” ဒါ ထက်ကျော်အသံ သူမှတ်မိသည်။ ကောင်မ လေးအသံက မပီမသ  ဗလုံးဗထွေးနှင့် ညီးတွားသံ တိုးတိုး လေးစုပ်သပ်နေသံလောက်သာ ထွက်ပေါ်နေရာ […]

လူကြီးဖတ်စာ

သွားစရာရှိ သွားပါ ညနေပြန်လာမှပေါ့

အိပ်ခန်းထဲမှာ မုန်တိုင်းကျနေသလိုထင်ရသည်။ ဝါဝါမွန်တစ်ယောက် ကိုတင်မောင်ကျောပြင်ကို တင်းတင်းကြီးဖက်တွယ်ပြီး  တဏှာပြင်းပြင်းနှင့် သူမကို တအုန်းအုန်း တဒိုင်းဒိုင်း အသံထွက်အောင် လိုးဆောင့်ပေးနေသော ကိုတင်မောင်၏ဆောင့်ချက်များကို  အောက်ကနေ သူမဖင်ကြီးကော့ကာတစ်မျိုး ပင့်ကာတစ်သွယ်ဖြင့် စည်းကိုက်ဝါးကိုက်ဖြစ်အောင် ပြန်လည်ညှောင့်လိုးရင်း  ပါရမီဖြည့်ပေးနေပါသည်။ ကိုတင်မောင်ကား နေ့ခင်းကြောင်တောင် အချိန်ကြီးမှာပင် အလုပ်မှနေ၍ ထမင်းစားပြန်လာပြီး မယား ချောလေးဖြစ်သူ ဝါဝါမွန်ကို တစ်ချီမရမက ဆွဲနေခြင်းပဲ ဖြစ်သည်။ ဆောင့်ချက်များက တဖြည်းဖြည်းကြမ်းလာသည်။  ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် အထူးပဲလှပ၍ ခါးသေးရင်ချီ ရင်ထွားထွား တင်ကားကားဖြစ်သော မယားချောလေးကို ပိုင်ဆိုင်သူပီပီ ကို တင်မောင်ကား ပက်လက်ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေအထားဖြင့် ဝါဝါမွန်၏ပေါင်နှစ်ဖက်အကြားမှ ဖောင်းအိနေသော စောက်ပတ် ကြီးကို လိုးဆောင့်ရသည်မှာ ယခု အိမ်ထောင်သက်နှစ်နှစ်ကျော်လာသည့်တိုင် အားရသည်ဟူ၍မရှိချေ။ နောက်ဆုံး အားကုန်သွန်၍ သူ့တင်ပါးကို မြောက်လိုက်နှိမ့်လိုက် အဆက်မပြတ်လုပ်ပြီး […]

လူကြီးဖတ်စာ

ကြာတော့လဲ မျက်နှာ သိပ်မပူတော့ဘူး

ဖြူလေး အသက် ၂၇ လောက်မှာ အိမ်ထောင်ကျတယ်ပေါ့နော်။ ဖြူလေး ယောင်္ကျားနာမည်က ကိုစိုး။ ဖြူလေးယောင်္ကျားက လိင် စိတ် အရမ်းထန်တယ် ။ မင်္ဂလာဦးညကစလို့ ပုံစံ မျိုးစုံ လုပ်ကြရင်းနဲ့ ဖြူလေးလဲ ထန်မှန်းမသိ ထန်လာရတယ်။ ဒီလိုနဲ့အိမ်ထောင် ကျပီး သုံးနှစ်လောက်မှာ ယောင်္ကျား ရဲ့ ငယ်သူငယ်ချင်းဖြစ်သူတို့ ပြန်ဆုံဖြစ်ကြရင်း သူတို့နဲ့ စီးပွားရေးအတူတူ လုပ်ဖြစ်ကြတယ်။  ယောက်ျားနဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းက တက္ကသိုလ်မှာ အတူတူ တက်ခဲ့ကြတာ။ သူမှာလဲ အိမ်ထောင်ရှိတယ်။ သူ့ နာမည်က ကိုရဲ ။ ကိုရဲ  မိန်းမ ကလဲ တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်ပါပဲ လှလည်းလှတယ်။သူ့နာမည်က ဇာဇာ ။ ဖြူလေးထက် ဇာဇာက တင်ပါးတွေ ပိုကားပို တောင့်တယ်။ အသားလဲ ပိုဖြူတယ်။ […]

လူကြီးဖတ်စာ

ပြောလေ၊ ကူညီလို့ရရင်ကူညီရတာပေါ့

ကျွန်မဧ။်အမည်မှာ မဇင်မာဖြစ်ပြီး အသက်မှာ ၃၅နှစ်ခန့်ဖြစ်သည်….ကျွန်မသည်..ရန်ကုန်မြို့ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက် ရှိကျူးကျော်ရပ်ကွက်တစ်ခုတွင်နေထိုင်ပြီး သားတစ်ယောက်သမီးတစ်ယောက်မိခင်ဖြစ်သည်…ကျွန်မဧ။်ခန္ဓာကိုယ်မှာယောကျာ်းသားများအားဆွဲမက်ဖွယ်ကောင်းလောက်အောင်မပြည့်စုံသောလည်း စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းသောအကြည့် များကိုပိုင်ဆိုင်သူဖြစ်ပါသည်…ကျွန်မဧ။်လင်တော်မောင်မှာ အသက် ၄၀နှစ်ခန့်ရှိပြီး ကျွန်မတို့ဇနီးမောင်နှံတို့ချစ်ခင်စုံမက်သောကြောင်ဘဝတစ်ခုဆိုးတူကောင်းးဖက်ပေါင်းသင်းနေထိုင်နေခြင်းဖြစ်ပြီး ..လင်တော်မောင်မှာ .ညားခါစတွင် အလုပ်အဆင်ပြေ၍မိမိတို့မိသားစုမှာချောင်လည်ခြင်း..သားသမီးများအားကောင်းမွန်စွာကျွေးမွေးထားနိုင်ပြီး…ငယ်စဉ်အခါက ပျော်ရွင်စွာသုံးဖြုန်းခဲ့ပြိး ယခုအချိန်တွင် လင်တော်မောင်မှာဆေးလိပ်သောက်ခြင်း ကြောင့်နှလုံးသွေးကြောကျဉ်း၍ လေငန်းရောဂါခံစားနေရပါသည်..ထိုကြောင့်အိပ်ရာထဲလဲနေကာ ဝင်ငွေမရှိခြင်း ဝင်ငွေထွက်ငွေမညီခြင်းတို့ကြောင့် ကျွန်မတို့မိသားစုမှာဆင်းရဲနွမ်းပါးနေခဲ့လေသည်.. ထို့ကြောင့်ကျွန်မသည်ဈေးထဲတွင် အသီးအရွက်ရောင်းခြင်း အဝတ်လျှော်ခြင်းစသောအောက်ခြေအလုပ်များသိမ်းကျုံးလုပ်ကာမိသားစုတာဝန်ကိုထမ်းဆောင်လျက်ရှိပါသည်….ထို့သို့ခက်ခဲကြမ်းတမ်းသောဘဝကိုကျော်ဖြတ်ရင်းးး လင်တော်မောင်ဆေးရုံဆေးခန်းစရိတ်ကလည်းများပြား ကျွန်မရှာသမျှသည်လည်းနည်းပါးသောကြောင့် …..ကလေးတွေစားစရိတ်ပါ မလောက်ငှာဖြစ်ကာ ကျွန်မသည်ကိုယ်ကိုကိုယ်သတ်သေချင်စိတ်များပါပေါ်ပေါက်လာလေတော့သည်….ထို့ကြောင့် ကျွန်မလည်းမိသားစုနဲ့ဝေးရာသို့သွားကာ မြစ်ကမ်းဘေးတွင်တစ်ယောက်တည်းငူငူငိုင်ငိုင်ဆောက်တည်ရာမရထိုင်နေမိလေသည်…ထိုအချိန် ကျွန်မတို့ရပ်ကွက်ထဲက ကျွန်မအဝတ်လျှော်နေကြဖြစ်သော သူငှေးအိမ်မှာ မောင်မောင်ဆိုသော ကောင်လေးမှာလည်းမြစ်ကမ်းနံဘေးတွင်စက်ဘီးတစ်စီးနဲ့သီချင်းအော်ဆိုကာနေသောကြောင့်အလွန်အင်မတန်မှစိတ်ရူပ်ထွေးနေမိသောအချိန်ဖြစ်သောကြောင့်ဒေါသထွက်နေမိလေတော့သည် ကျွန်မ……ဟဲ့ မောင်မောင် နင် ဟယ် စိတ်ညစ်နေရတဲ့ကြားထဲ ဘာတွေအော်ဆိုနေတာလဲ  မောင်မောင် …….ဟာ ဘယ်သူများလည် လဲလို့မဇင်မာပါလား….အသဲကွဲလို့ပါဗျာ …လာညီးနေတာ…အမကောဘာတွေဖြစ်နေ မျက်နှာပျက်လို့ပါလား  ကျွန်မ….ဒိလိုပါပဲ ဟာ စိတ်ညစ်စရာတွေများလို့…..  မောင်မောင်…အမဘာတွေဖြစ်လို့လဲပြောလေ ကူညီလို့ရရင်ကူညီရတာပေါ့……..ကျွန်မ…….မသိချင်စမ်းပါနဲ့ဟယ် ငါသေသာသေလိုက်ချင်တယ်..  […]

လူကြီးဖတ်စာ

ရင်ထဲမှာတစ်မျိုးကြီးဘဲဟု ပြုံးကြည့်ရင်း ပြောမိသည်

ကျွန်မ အဖေနဲ့အမေက ရန်ကင်းဈေးထဲမှာ အထည်ဆိုင်ဖွင့်ထားသည့်အတွက် မိုးမလင်းမှီ   ထသွားပြီး မိုးချုပ်မှအိမ်ကိုပြန်ရောက် ကြပါသည်။  တစ်နေ့ကြတော့ ညနေမှောင်စပျိုးနေတဲ့အချိန်မှာ အမေနဲ့အဖေတို့ အိမ်ပြန်အလာစောင့်မျှော်ရင်း အိမ်ဝင်ပေါက်  ထွက်ပေါက်ဘေးမှာ ထောင့်ဖြတ်လေးထိုင်ပြီး မျှော်နေမိပါသည်။  ဒီအချိန်မှာဘဲ အပေါ်ထပ်တက်တဲ့   လှေခါးခြေရင်းဘက်ကနေ  လူတစ်ယောက်ဟာ  ကျွန်မရှေ့ကို ရိပ်ကနဲရောက်လာလို့  ကျွန်မဟာလန့်ပြီးမတ်တပ်ထရပ် လိုက်မိပါသည်။   “ဟင်…..အစ်ကိုထူး မော်´´  သူက ကျွန်မကိုဘာမှပြန်မပြောဘဲ  ကျွန်မကိုယ်လုံးကို လှမ်းပြီးဖက်လိုက်ပါသည်။   “အို…..လွှတ်….လွှတ်..´´   ကိုထူး မော်က မလွှတ်တဲ့အပြင်  ကျွန်မမျက်နှာနဲ့ ဆံပင်တွေကိုနမ်းရင်း ကျွန်မတင်သားတွေနဲ့ ရင်သားတွေကို သူ့လက်တစ်ဖက်နဲ့   စုန်ချီ ဆန်ချီဆုပ်နယ်နေပါသည်။ ကျွန်မအတင်း ရုန်းကန်နေပေမယ့် သူ့လက်ကြီးတစ်ဖက်က   ကျွန်မခါးကို အသေဖက်ထားတာကြောင့် ကျွန်မဘယ်လိုမှ မလွတ်နိုင်ပါ။ ကျွန်မတစ်ကိုယ်လုံး ဖိန်းရှိန်းပြီး  တုန်တုန်ယင်ယင်တောင် ဖြစ်လာ   ရပါသည်။ သူ့မျက်နှာနဲ့ လွတ်အောင်ကျွန်မ  […]

လူကြီးဖတ်စာ

နာပေမဲ့ အရသာထူးတစ်ခုကို ခံစားမိသည်

ကျမ နာမည်ကတော့ ဖြူဖြူပါ။ ကျမ ငယ်ရွယ်စဉ် ကျောင်းသူဘဝတည်းကပင် ကျမ အပျိုရည်ပျက်ခဲ့ရတယ်။ ကျမ ဘဝဆိုးလိုက်တာ။ မိန်းခလေးတွေ ဘဝဟာ အားမတန် မာန်လျှော့ ဆိုသလို ကျမ ဘဝက လူယုတ်မာ ကိုဘကြမ်းလက်ထဲမာ ပန်းကောင်း  အညွှန့်ချိုးခံလိုက်ရတာ ခုထိရုန်းမထွက်နိုင်သေးပါဘူး ။  ဘာကြောင့်ဆိုတော့ ကျမ ဆယ်တန်းအပြီး မုဆိုးမ တစ်ယောက်ထဲ ရုန်းကန်ရင်း ပညာတွေသင်ပေးခဲ့တဲ့ အမေ့ ရွာကို ပြန်လာခဲ့တယ် ။ ငယ်ကလည်းငယ် အလှသွေးကြွယ်တဲ့အရွယ် ယောက်ျားတွေ  မျက်စိကျလောက်တဲ့ တင်ဝိုင်းဝိုင်းကြီးကြီး ရင်ကြီးကြီးမောက်မောက် ခါးသိမ်သိမ်လေးနဲ့ လုံးကြီးပေါက်လှ လှချင်တိုင်းလှနေတဲ့  အပျိုရိုင်းလေးဆိုတော့ ရွာသားတွေ မျက်စိထဲ ကျမ ကို အတော်လေး မျက်စိကျနေကြသည်ပေါ့ရှင် ။ထိုအထဲ ရွာမျက်နှာဖုံး သူဌေး  ဦးဘကြမ်းလည်းပါသည်ပေါ့ ။သူ့မိန်းမ […]

လူကြီးဖတ်စာ

သေးတယ်လို့ အောက်မေ့သေးလား

လက်ခုံပေါ်ရောက်နေသော လရည်ဖြူဖြူပြစ်ပြစ်များကို လျှာဖြင့်သိမ်းကာ မြိုချလိုက်သည်။ပြီးမှ အားမရသလို လီးကိုပါးစပ်ထဲ ရသလောက် သွင်းပြီးနှုတ်ခမ်းကိုတင်းတင်းလုပ်ခါ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ဆောင့်ချသည်။ ဒစ်ပေါ်ရုံ ထုတ်ခါ ဒစ်ကြီးတစ်ခုလုံးကို  လျှာဖြင့်သိမ်းသိမ်း လျက်သည်။ပြန်လည်မာန်ကျနေသော လီးတချောင်းကို လက်ဖျားနုနုလေးဖြင့် အဖိုးတန်ပစ္စည်းတစ်ခုလို တယုတယ ကိုင်နေသေး၏။လီးထိပ်မှ လရည်တစ်စက် ဖြတ်ခနဲထွက်လာသေးသဖြင့် လျှာကိုထုတ်ပြီးလျက်လိုက်သေးသည်။ “မ သန်း..တော်ပြီလေ.၊ လရည်မြိုတာ မဝသေးဘူးလား၊ကျွန်တော်တော့ ဒေါင်းနေပြီ၊” စိုင်းအိုင် အမေးကို သန်းသန်းကတစ်ခစ်ခစ် ရယ်ကာ သဘောကျရင်း လီးတံတလျှောက်ကိုလက်ဖြင့်ကိုင်နေရာမှ နှာခေါင်းဖြင့် နမ်းရှုံ့လိုက်သည်။ “ခစ်..ခစ်.အို..မဝပါဘူး..ပထမတစ်ခါပဲ အားရလိုက်တယ်၊နောက်ပိုင်းက နည်းနည်းလာတာကိုး၊” “မသန်းကလဲ လိုးလည်းမလိုးရပဲ နဲ့ ကျွန်တော့်ကို သုံးခါတောင်မှုတ်တာတော့လွန်တာပေါ့..မသန်းက မှုတ်ရတာအရမ်းကြိုက်တာပဲနော်..ကျွမ်းလည်းကျွမ်းတယ်”  လီးကို နှာခေါင်းဖြင့်နမ်းရှုံ့နေသော သန်းသန်းက အောက်မှနေပြီးစိုင်းအိုင်ကို မျက်လုံးလှန်ကြည့်ကာ ညှတုတုပြုံးလိုက်သည်။ကြမ်း ပေါ်ထိုင်မိန်းမထိုင်ထိုင်နေသဖြင့် ပိုးပျော့ထမီမှာသူ့တင်ပါးကိုကြွားလွင့်ခါ ပုံကျနေသည်။ရင်ဖုံးအကျီလက်ရှည်ပန်းရောင်ကို ဝတ်ဆင်ထားပြီး ခေါင်းပေါ်ကဆံပင်ကိုထုံးထားကာ […]

လူကြီးဖတ်စာ

ဘယ်သူသိတာမှတ်လို့၊ လာလာ

ဒီလို ဖြစ်လာလိမ့်မယ်လို့ မမျှော်လင့်ထားခဲ့ပါဘူး။ မထင်တာတွေက ဖြစ်လာခဲ့ပါတယ် ။ အမေရိကန်ပြည် အရှေ့ဖျားက မြို့ကြီးတ မြို့မှာ မြန်မာလူမျိုး တက်နေဝန်း နဲ့ ဇနီး ဇွန်ပန်းခိုင်တို့ နေနေကြတာ ဆယ်နှစ် မက ရှိနေပါပြီ ။   တက်နေဝန်းက အိုင်တီသမား တယောက် ဖြစ်သလို ဇွန်ပန်းခိုင်က ရုံးတရုံးမှာ စာရင်းကိုင် ( အကောင့်တင့် ) ဖြစ်သည်။ အလုပ် နဲ့ အိမ် အိမ်နဲ့ အလုပ် အေးဆေးတဲ့  ဘဝ ခရီးလမ်းကြောင်း ထဲမှာ သူတို့ လင်မယား မျောပါနေခဲ့ကြရာက အပြောင်းအလဲတွေက ဖြစ်လာသည် ။  ပထမဆုံး တရုတ် နိုင်ငံ ဝူဟန်မြို့မှာ လင်းနို့ တို့ ကြွက်တို့ ခွေးတို့ ရောင်းချနေတဲ့ […]