Khayay Flower

အသားညိုညို မျက်နှာကအမြဲပြုံးချိုနေပြီး သဘောကောင်းမှန်းမြင်ရုံနဲ့သိသာစေတယ်။ လုပ်ငန်းရှင်ပေါက်စ အိမ်ထောင်မရှိ သမီးရှင်တွေမျက်စိကျတဲ့အပြင် သူ့အနား ဘာပဲလုပ်ရလုပ်ရဆိုတဲ့ စကီတွေအများကြီး။ အနေတည်ပြီး မိန်းကလေးတွေနဲ့အလုပ်ကိစ္စက လွဲပြီးမပြောတတ်သူမို့ ရှိန်ကြတယ်။ တစ်ခုတော့ရှိတယ် ကိုဇော်မိုးမှာ အပြင်လူတွေမသိအောင် စိတ်ဖိစီးတာတွေ ပျောက်ဖို့ အတွက် စတိဗ်ဂျော့ဆိုတဲ့ ဖေ့စ်ဘွတ်အကောင့်လေးဖွင့်ပြီး ဖြစ်ရပ်မှန်တွေရေးတင်တဲ့ အကောင့်ပေါ့။ လူကုံတန်တွေ လူလတ်တန်းစား ဆင်းရဲသား လူတန်းစားအမျိုးမျိုးတွေကြားမှာ ဖြစ်လေ့ရှိတဲ့ အချစ်ရေး အိမ်ထောင်ရေးဖောက်ပြန်မှု ဆက်စ်ကိစ္စတွေ ရေးတင်တော့ စာလည်းအရေးကောင်းသူဖြစ်တော့ လူသိများတဲ့စာရေးသူ ဖြစ်လာတယ်။ နန္ဒီ အသားဖြူဖြူ အရပ်မနိမ့်မမြင့် ခပ်ပြည့်ပြည့်အမျိုးသမီးတစ်ယောက်။ သူက မိသားစုဖိစီးတာတွေများလို့ ဖေ့စ်ဘွတ်အကောင့်တစ်ခုကို ချယ်ရီဇော် ဆိုတဲ့နာမည်နဲ့ဖွင့်ပြီး ဆက်စ်ဆီ ဆန်ဆန်ပုံတွေတင် ချက်ဘောက်စ်မှာ ရိသလိုထေ့သလို တုတ်ပြခဲပြတာဇံတွေကို Ss တင်ဆဲပြီး စိတ်ထွက်ပေါက်ရှာနေသူ ကြမ်းလွန်းလို့ တဖြည်းဖြည်း လူသိများလာတယ်။ […]

နိုင်ထူး တက်ကသိုလ် စတက်တော့ သူမနှင့် စပြီး ဆုံတွေ့ခွင့်ရခဲ့သည်။ သူမရဲ့ နာမည်က နှင်းပွင့်။ နာမည်နဲ့ မလိုက်အောင် အသားက ညိုသည်။ မချောပေမယ့် လှသည်။ လူပျိုခြေတက်လေး ဖြစ်သည့် နိုင်ထူး တစ်ယောက် နှင်းပွင့်ကို ခိုးခိုး ကြည့်ရသည်က အမော။ စာသင်ခန်းဟောလ်ထဲတွင် လူပေါင်းများစွာ ရှိသည့်ထဲမှ သူမကိုသာ ကြည့်မိနေသည်။ များသောအားဖြင့် သူမသည် နိုင်ထူး ထိုင်နေကျ ခုံတန်းလေးရဲ့ဘယ်ဘက် အနောက်ခပ်ကျကျနေရာ ခုံတန်းမှာ သူငယ်ချင်းတွေနှင့်အတူ ထိုင်တတ်သည်။ အကြည့်ချင်းဆုံရင် ရင်ခုန်ရတာက နိုင်ထူး။ ကျောင်းတက်ရက်တွေတိုင်း သူမကို ကြည့်သည်။ အကြည့်ချင်း ဆုံနေအောင်ကို ကြည့်တာပါ။ ကျောင်းမှာ ကွင်း(အလှဘုရင်မ) မဖြစ်ပေမယ့် သူမသည်လည်း နာမည်ကြီး ကျောင်းသူတစ်ဦးဖြစ်သည်။ လမ်းလျှောက်ရင် တုန်နေအောင် အထက်၊ […]

အပြင်ဘက်မှာ လျှောက်သွားနေတဲ့သူတွေကို ကြည့်ရင်း ကော်ဖီကို တကျိုက်သောက်လိုက်တယ်။ ဒီနေ့ဟာ လန်ဒန်မှာ အုံ့ဆိုင်းမှိုင်း တဲ့နေ့တနေ့ပါ။ ဆောင်းအကုန်ရက်ကို ရောက်နေပေမဲ့ လမ်းသွားလမ်းလာတွေကတော့ အနွေးထည်အထူတွေ မာဖလာတွေနဲ့ လေအေးအေးကို အန်တုနေကြပါတယ်။ နေရောင်ပြောက်ပြောက်လေးက တချက်တချက်တော့ ပွင့်လာရှာပါတယ်။ ပီဇာကို ကိုက်ပြီး ဖုန်းကို ပွတ်နေမိတယ်။ မနေ့ညနေပိုင်းမှာ email တစောင်ဝင်လာတယ်။ အန်တီမေဇော်ဆီကပါ။ သူမက ရံဖန်ရံခါ နေကောင်းလား ပျော်ရဲ့လား မေးဖို့ ဒါမှ မဟုတ် မိသားစုသတင်းတွေပေးဖို့ စာရေးတတ်ပါတယ်။ အခု mail ကတော့ အဲဒီအကြောင်းတွေ မဟုတ်ပါဘူး။ ကျွန်မမောင် ဝမ်းကွဲ အာကာတယောက် လန်ဒန်ကို ဒီတပတ်ထဲ ရောက်မယ်ဆိုတာနဲ့ အာကာ့ကို အဆင်ပြေအောင် ကူညီပေးဖို့ အကြောင်းပါ။ စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ ခေါင်းကို ရမ်းမိတယ်။ အန်တီမေဇော်က […]

ဒီမှာ ငါလည်းရရာ အလုပ်လုပ်ပြီးရှာကျွေးနေတာပဲ မင်းကိုအငတ်ထားနေလို့လား ရှင့်ပိုက်ဆံ တနေ့လုပ်ခ 7000နဲ့ စားစရိတ် လောက်ရုံပဲရှိတယ် ကျမ မိဘအိမ်ပဲပြန်တော့မယ် ရှင်နဲ့ဆက်မပေါင်းနိုင်တော့ဘူး ကျမ မိဘတွေကပဲကျမလိုအပ်သမျှဖြည့်ဆည်း ပေးနိုင်တယ် ရှင်ဘယ်တော့မှလိုက်မလာနဲ့ ကျမလည်း ဘယ်တော့မှပြန်မလာဘူး ကျမတို့ဇာတ်လမ်းဒီမှာတင်တစ်ခန်းရပ်လိုက်ပြီ လို့ ပြောပြီး မျက်စိထဲကထွက်သွားလိုက်တာ ဦးလေး ဦးလေးရေ ဘယ်သူလည်း အော်ခေါ်နေတာ ရှိတယ်ဟေ့ အတွေးတွေပျက် လို့ အိမ်အောက်ထပ်ကို ဆင်းကြည့်လိုက်တော့ ငါ့တူ ငဇော် လာလေကွာ ငဇော်ဆိုတာ ကျနော်နှစ်ဝမ်းကွဲတူ မိဘတွေတော့မရှိကြ တော့ဘူး ငဇော်အလုပ်ကဓါတ်ပုံပညာသင်ယူနေပြီး နယ်စုံ သွားနေတဲ့သူတစ်ယောက်ပါ ငဇော် ဘေးနားမှရပ်နေတဲ့ကောင်မလေး ကို ကျနော်ကြည့်လိုက်တော့ ခေါင်းငုံနေရှာတယ် တော်တော်လှပြီးအချိုးအစားကလန်းပြီး ချစ်စရာကောင်းလိုက်တာဗျာ ငဇော် သူက ဘယ်သူလည်း သူက ခခ ပါ ဦးလေး […]

တိုက်ခန်း တံခါးဝကိုရောက်တော့ ဖွင့်လျှက်မို့ ကြည့်လိုက်သည်။ မိန်းမ ဖိနပ်တစ်ရံ တွေ့တာနဲ့ ဧည့်သည်ရောက်နေတယ်ဆိုတာ ခန့်မှန်းမိတယ်။ ဝင်လိုက်တော့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ဘယ်သူမှလဲ မတွေ့ရ နောက် ကိုသိန်းအောင် အခန်းက အသံကြားနေရသည်။ အကျယ်ကြီးမဟုတ်ပေမဲ့ ပုံမှန်ထက်တော့ပိုသည်။ သုံးထပ်သားအခန်းဖွဲ့မို့ ကြားလိုက်ရသသည်။ “ နင်ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ ဒါတော့ပေးလို့မဖြစ်ဘူး။ ငါအရင်း ပြန်ထည့်ရမှာပါ သိန်းအောင်ရယ် ငါတစ်ကယ် ဒုက္ခရောက်နေပြီ ငါသဘက်ခါ မပေးနိုင်ရင် တရားစွဲတော့မှာ လုပ်ပါဟယ် နင်ငါ့ကို ဆယ်သိန်းပဲချေးရမှာ နင့်ဆီမှာ အစိတ်တောင် ကျန်နေသေးတာကို” ဒါဟိုဘက်လမ်းက မအေးမိအသံပဲ ဘာတွေဖြစ်နေကြလဲတောမသိ အသံမပေးတော့ပဲ ဆက်နားထောင်လိုက်မိသည်။ “ အေး ငါသဘက်ခါ မပေးလို့မရတော့ဘူး သိန်းအောင် နင့်ဆီကပဲ ဆွဲရမှာပဲ သိန်းအောင် နင်ဒီမှာကြည့်စမ်းဟာ ” “မိအေး နင်ဘာလုပ်တာလဲ […]

သရက်မြို့ ဟိုက်စကူးကျောင်းကြီးမှာ မြို့၏ အနောက်မြောက်စွန်း တောင်ကုန်းကလေး တစ်ခုပေါ်၌ သပ်ရပ်လှပမှုဖြင့် တင့်တယ် စွာ ရှိနေပါသည်။ မြောက်ဘက်ဘောလုံးကွင်း၊ တပ်ကွင်း၊ လွင်ပြင်များဆီမှ တိုက်ခတ်လာသော လေပြေအေးများမှာလည်း သန့်ရှင်းစင်ကြယ်သည်နှင့်အမျှ အေးမြလှသည်။ ထိုလေပြေအေးတို့ကို တိုက်ခတ်ခံရင်း ကျောင်းဘေးပတ်လည်၌ ပြေးကာခုန်ကာ ကစားနေကြသော ကလေးသူငယ်အရွယ် ပေါင်းစုံမှာလည်း ရွှင်ရွှင်မြုးလျှက် ပျော်မြူးနေကြသည်။ ကျောင်းဘေးပတ်လည်တွင် စီတန်းလျှက် စိုက်ပျိုးထားသော ဇလပ်ပန်းများမှာလည်း ရာသီမရွေး အပွင့်အဖူးများဖြင့် ဖြူဖြူဖွေးလျှက် ရှိနေကြသည်။ ကျောင်း၏ မြောက်ဘက်သို့ ထိုးထွက်ဆောက်လုပ်ထားသော ခန်းမဆောင်ကြီး ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ရှိ ဇလပ်ပင်များသည် ပိုပို၍ပင် ပွင့်နေကြသည်။ အပင်တိုင်း၏ အောက်တွင် ဇလပ်ပွင့်များသည် ကြွေကျလျှက် ကောက်သူ ပန်သူများကို ငံ့လင့်လဲလျောင်းကာ ရှိ နေကြသည်။ ထိုခန်းမကြီး၏ အရှေ့ဘက် ကလေးများ အနည်းငယ်ရှင်းရာ […]

မရဘူး မေမေကမနက်ဆိုအစောနိုးဒါ’ ‘အင်းပါ’ ‘အ့ဆို အိပ်တော့မယ်နော်’ ‘အင်းကိုကို ကလောသွားတော့ တူတူသွားမယ်နော်’ ‘အင်းပါ အာဘွားမွ’ ဆိုပီး သူဇာပါးစပ်ကိုအနမ်းပေးကာ အိပ်ဖိုထွက်သွားခဲ့သည် ဒီလိုနက် နောက်တစ်နေ့မနက် တွင် မနက်စာအတူစားချိန် သူဇာမှာ ပုံမှန်မဟုတ်ပဲ နာနေသည့်အနေထားဖြင့် ပေါင်ကား၍ထွက်လာသည် ထမင်းဝိုင်းသို့ရောက် ချိန် အသင့်စောင့်နေသောစိုးမြင့်သည် သူ၏ခြေထောက်ဖြင့်သူဇာ အဖုတ်ကို ထိုးလိုက်သည် သူဇာမှာ မျက်စောင်းကို ချစ်ပြုံး ပြုံး၍ထိုးပီး ရွေတ်နေသည် ဒီလိုနဲ့ စိုးမြင့်လည်းအိမ်ပြန်သွားခဲ့ပီး သူဇာလည်း သူမ၏ လုပ်ငန်းခွင် ပြန်ရောက်လာသည် ‘မောနင်း အမ’ ‘မောနင်း မောင်လေး’ လာနုတ်ဆက်နေသော စည်သူဖြိုးကိုကြည့်ကာ ပြန်လည်နုတ်ဆက် လိုက်သည် နေ့ခင်းထမင်းစားချိန် စည်သူဖြိုးနက် အိမ်ပြန်လာကာ ထမင်းစားပီး ပြန်ထွက်သွားသည် ဒီလို ဖြင့် မေလ ၁၆ရက်ညနေတွင် […]

ကောင်းလိုက်တာ နှင်းရယ် စုပ်စုပ် နှင်းတောင်လီးစုပ်တာ ပညာရှင်အဆင့်ရောက်နေပြီပဲ နှင်းကသူ့ယောက်ျား ရဲလေးကို မျက်စောင်းလေးထိုကာ အဲ့ဒါ မောင်သင်ပေးထားတာလေ အဲ့ဒါတော့ ဟုတ်တယ်ဗျ နှင်းကိုကျနော် ရည်းစားဘဝထဲက သေသေချာကို ဘယ်လိုဘယ်ပုံစုပ်ရမယ် လျှာကိုလဲကောင်းကောင်းအသုံးပြုတတ်အောင် ဖူးကားတွေ အောစာအုပိတွေပြ ပေးဖတ်ပြီးကို သေချာထရိန်းထားတာ အခုဆိုရင် နှင်းရဲ့ ပုလွေပညာက ထိပ်တန်းအဆင့်ရောက်နေပြီ တော်ရုံတန်ရုံ ကောင်တွေလောက်တော့ နှင်း၁မိနစ် လောက်စုပ်ပေးလိုက်တာနဲ့ ပြီးသွားနိုင်တယ် တော်ပြီ နှင်း ဆွဲကြမယ် ဘယ်ပုံနေပေးရမှာလဲ ရိုးရိုးပဲ လုပ်လိုက်တော့မယ်ကွာ ကိုယ်လဲ ပြီးခါနီးနေပီ နှင်းရော နှင်းလဲ နီးလာပါပြီ နှင်းကကုတင်ဇောင်းမှာ ပက်လက်လှန်ကာပေါင်ကားပေးလိုက်တာနဲ့ ရဲလေးလဲ ခပ်မြန်မြန်နေရာယူကာ တလစပ်ဆောင့်တော့သည် အရမ်းတင်း နေပြီလေ မကြာပါဘူး သုံးစက္ကန်လောက်လဲကြာရော ရဲလေး သူ့လရည်တွေကို နှင်း စောက်ဖုတ်ထဲပန်းထုပ်လိုက်တော့သည်။ ဟူး […]

အန်တီအိခိုင်အိမ်နဲ့ ကျွန်တော်တို့အိမ်က တစ်အိမ်နဲ့တစ်အိမ် စားအိမ်သောက်အိမ် ဖြစ်နေတာကြာပြီ။ ကျွန်တော်တို့ မိသားစု အဲဒီမြို့ကို စပြောင်းလာတော့ သူ့ရဲ့အိမ်နီးချင်း ဖြစ်ခွင့်ရခဲ့တယ်။ကျွန်တော် အသက် ၁၀နှစ်လောက်မှာ စပြောင်းလာတာ ကျွန်တော့်မိသားစုကလည်း အများကြီး မဟုတ်ပါဘူး။ အဖေရယ် အမေရယ် ကျွန်တော်ရယ်မှ မိသားစုက သုံးယောက်ပဲရှိတယ်။ ကျွန်တော်က တစ်ဦးတည်းသောသား အဖေက ကုန်တင်ကားမောင်းတဲ့ ဒရိုင်ဘာပေါ့။ အဖေက နယ်ထွက်ပြီး ကားမောင်းနေရတာများတယ်။ တစ်လမှ သုံးရက်လောက်ပဲ အိမ်မှာနေရတာလေ။ အမေကလည်း ဈေးတစ်ခုမှာ ကုန်စိမ်းရောင်းတဲ့ ကုန်စိမ်းသည်ဆိုတော့ အိမ်နဲ့ဈေး ဈေးနဲ့အိမ်ဆိုတော့ ကျွန်တော့်ရဲ့ စားအိမ်သောက်အိမ်က အိမ်နီးနားချင်းအိမ်ဖြစ်တဲ့ အန်တီအိခိုင် တို့အိမ်ပဲ ဆိုပါတော့။ အန်တီအိခိုင် အိမ်မှာကလည်း အန်တီအိခိုင်ရယ် သူ့ရဲ့အမေရယ်ပဲ ရှိတာဗျ။ အဲ့တော့ သူတို့လည်း အဖော်လိုနေတာနဲ့ ကွက်တိဖြစ်သွားတာပေါ့။ အန်တီအိခိုင်ရဲ့အမေကတော့ […]

ယောက္ခမအိမ်နေရသည့်ကြည်ပြာမှာ စိတ်ညစ်မိနေရသည်။ယောက်ျားဖြစ်သူ ကိုသူရကို ချစ်၍လက်ထပ်ခဲ့ပေမယ့် တဘဝစာအတွက်တော့ ဦးနှောက်နှင့်ရွေးချယ်ခဲ့သည်တော့အမှန်၊ ကိုသူရသည် ရည်မွန်သည်။ ဟော့ဟော့ ရမ်းရမ်း မရှိပေ၊ မိဘစကား နားထောင်တတ်သောသားအလိမ္မာဖြစ်၍အိမ်ထောင်ဖက်အဖြစ် ရွေးချယ်ခဲ့လျှင်စိတ်ညစ်ရမည်မ ဟုတ်ဟုတွေးမိခဲ့သည်။ထို့ အတွက် လည်းကိုသူရကိုရွေးချယ်ခဲ့သည်။ ကိုသူရမရက်မသောက်၊ဖဲမရိုက်၊မိန်းကလေးမရှုပ်တတ်ပေ။ထို့အတူအ လုပ်လည်း မယ်မယ်ရရမရှိ၊သို့ပေ မယ့်မိသားစုအပေါ်တွင်တော့သိ တတ်ပေသည်။မိန်းမယူပြီးမိန်းမကို မိဘအိမ်ခေါ်တင်ခဲ့သည်။ကြည်ပြာ တစ်ယောက်မိဘအိမ်တွင်နေခဲ့စဉ်ကအလုပ်မလုပ်ခဲ့ပေ။သို့သော်အိမ် ထောင်ကျလာတော့ယောက်ျားတွင် အလုပ်မရှိသောအခါ သုံးစရာငွေဟူ၍မရှိပေ။ “ကိုကို အလုပ်လေးဘာလေးရှာဦး” “ဘာလို့လဲကြည်ပြာ” “လက်ထဲငွေမရှိဘူးလေ၊မိဘအိမ်မှာ ပဲတသက်လုံးကပ်နေလို့မဖြစ် ဘူး၊အိမ်လေးဘာလေးငှားနေရအောင်” “ဘာလို့လဲ၊ကြည်ပြာကိုဘယ်သူကဘာပြောလို့လဲ” “ဘာမှမပြောဘူးလေ၊ဒါပေမယ့်အိမ် ထောင်ပြုပြီဆိုတော့ကိုယ့်ခြေ ထောက်ပေါ်ကိုယ်ရပ်ရမှာပေါ့” “ငါ့မိဘကငါ့ကိုကြည်ဖြူပြီးသား၊ ကြည်ပြာဘာတွေစိတ်ပူနေ တာလဲ” “မောင်နှမတွေလည်းရှိသေး တယ်လေ” “ငါအငယ်ဆုံးလေ၊မကြည်ဖြူစရာ ဘာမှမရှိဘူး” “ခုကြည်ပြာပြောမယ်၊ ကြည်ပြာတစ်ခုခုစားချင်ရင်ကိုကိုမိဘဆီကပိုက် ဆံတောင်းရတာမဟုတ်လား” “ကိုယ့်မိဘဆီကကိုယ်တောင်းတာ ပါကြာ” “ကိုကို့ကိုကြည်ဖြူပေမယ့်ကြာရင် ကြည်ပြာ့ကိုကြည်ဖြူနိုင်ပါ့မလား” “ငါ့ကိုချစ်ရင်ငါ့မိန်းမကိုလည်း ကြည်ဖြူရမှာပဲ” “ကိုကို အမြဲတမ်းတောင်းနေလို့ဘယ် […]