Khayay Flower

ဂျူးဂျူး မောင်နှမလေးယောက်မှာ အငယ်ဆုံး။မိန်းကလေးက တစ်ယောက်တည်း။ အထွေးဆုံးမို့ အားလုံးကအလိုလိုက်ချစ်ကြတယ်။ အကိုသုံးယောက်ကလည်း ရုပ်ဖြောင့်ဖြောင့်ဗလတောင့်တောင့်။ အကြီးဆုံးက မင်းမဟာ၊ အကိုလတ်ကမင်းခ၊ ကိုငယ်က မင်းမြတ်တဲ့။ အားလုံးက အလိုလိုက်ပေမယ့် မဆိုးရှာဘူး။ ဂျူးဂျူးလေးဆယ်တန်းအောင်လို့ သင်တန်းတွေတောင်တက်တဲ့ အရွယ်ရောက်တော့ ဖူးပွင့်စပန်းလေးလို အလှတွေပြည့်စုံလာတယ်။ အသားလေးဖြူဖြူ၊ နှုတ်ခမ်းလေးနီတာရဲလေး။ ဆေးမချယ်ပဲလှနေတဲ့နှုတ်ခမ်း၊ ရွှေရင်အစုံမို့မောက်အအရှိုက်တွေနဲ့ တင်သားကားကားနဲ့ အရမ်းလှတဲ့ ဂျူးဂျူးအရွယ်ကလည်း ဆယ်ကျော်သစ်အ ရွယ်ကလေးလေ။အသိကမကြွယ်ဘူး။ လေတိုက်လို့ သစ်ရွက်လှုပ်ရင်တောင် ရယ်တတ်တဲ့အရွယ်။ရင်ခုန်တတ်စအရွယ် ကလေး။ရင်ခုန်တတ်စအရွယ်ကိုရင်ခုန်တတ်အောင်သင်ပေးတာကအာကာမင်းမင်း၊အသားဖြူဖြူအရပ် ရှည်ရှည်ရုပ်ကတော့ကိုး ရီးယားမင်းသားလေးလိုပါပဲ။ မိဘကနယ်မှာဆိုပေမယ့် သားတော်မောင်သင်တန်းတက်စေဖို့ရန်ကုန်မှာတိုက်ခန်းဝယ်ပေးပြီးလွတ်လပ်စွာနေခိုင်းခဲ့တယ်။ဒါပေ မယ့်အာကာကငရှုပ်ကလေး။စားနေကြကြောင်ပါး။စားတာမှအနုအရွမနူးမနပ်လေးတွေသာမကရသမျှဖမ်းစားတာ။ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းမပြောဘူး မိန်းကလေးတွေအကြိုက်ပြောတတ်ဆိုတတ်တယ်။အဲဒါကြောင့်မို့နှတ်ခမ်းနီမလေးတွေအသဲစွဲလိုဖြစ် နေတာ။အာကာကမနူးမနပ်အရွယ်ဆိုပိုကြိုက်။အသက်ကြီးရင်သူ့ကို ထောင်ခြောက်ဆင် ကျူံးသွင်းခံရမှာကြောက်တယ်။ မိန်းမမလိုချင်ဘူး။ယူရင်တစ်ယောက်ပဲလေ။ မယူပဲအခုလိုရုပ်ခံနှင့်လုပ်ကြံရင်အဆင် ပြေသမျှအကုန်ဝါးလို့ရတယ်။ ဒီတော့လည်းမနူးမနပ်ကလေးတွေကသင်တန်းတွေမှာတပုံကြီး။ဒါကြောင့်သင်တန်းမျိုးစုံ လှည့်တက်ရင်းသားကောင်ရှာတဲ့အခါ ဂျူးဂျူးလေးကိုတွေ့တယ်။ သင်တန်းမျိုးစုံတက်နေတော့ လူရည်ကလည်တယ်။ မိန်းကလေးအထာ နပ်တယ်။အခန်းထဲကြည့်ရင်း ရိုးရိုးယဉ်ယဉ် […]

သီတာတစ်ယောက် စိတ်ညစ်ညူးစွာဖြင့်အောင်မင်္ဂလာကားဝင်းထဲ Taxiကို လိုက်ပို့ခိုင်းပြီး ELiteကားဂိတ်ကို ရောက်ခဲ့ရတယ်။ မိမိ ဘဝ အခြေအနေကြောင့် ခရီးမထွက်ထွက်ဖြစ်ရတာကြောင့် စိတ်မောလူမောဖြစ်ကာ ခရီးဆောင်အိတ်ကိုဆွဲ၍ ခရီးသည်နားနေခန်းထံ ဝင် လိုက်ပြီး ထိုင်လို့ရမယ့်နေရာကိုရှာလိုက်တော့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ကိုတွေ့ပြီး ဝမ်းသာသွားကာ“ဟယ်ကျော်ဇင်” “ဟေ့ သီတာမ ဘယ်သွားမလို့လဲ”“ဟယ် ကျော်ဇင် နင်ကောဘယ်သွားမလို့လဲ” “အေး ငါမုံရွာသွားမလို့” “ဟယ် ငါလဲမုံရွာကိုသွားမှာဟ” “ဟုတ်လား နင်တစ်ယောက်တည်းလား” “အေးလေ တစ်ယောက်တည်း၊ နင်ရောတစ်ယောက်တည်းလား” “အေးနင်နဲ့ အဖော်ရပြီ” “အေးဟယ်၊ ဒါနဲ့နင်ကကိုယ့်ကားနဲ့ကိုယ် ဘာလို့မသွားတာလဲ” “တစ်ယောက်တည်း မမောင်းချင်ဘူးလေ၊ ဟိုမှာလဲ ကားတစ်စီးရှိသေးတယ်” “အော “ “နင်ကရောဘာလို့ မုံရွာသွားတာလဲ” “ဒီလိုပါပဲဟယ်၊ ငါ့မှာငွေရေးကြေးရေးကိစ္စတစ်ခုရှိလို့” “ဟုတ်လား၊ အလုပ်လုပ်ထားတာ ရှိလို့လား” “အေးဟယ် ငါငွေချေးထားတာပြန်မရလို့” “နင်ကလဲခုလိုခေတ်ကြီး ငွေချေးစားရတယ်လို့ “နင့်လိုဘောစိမှ […]

သက်နွယ်မှာ သန်းဇော်ကို စွဲလမ်းနေရသည့် အချက်တွင် စောက်ဖုတ်ယက် ကျွမ်းကျင်မှုလဲ တစ်ခုအပါအဝင်ဖြစ်သည်။ သန့်ဇင်မပေးသော စောက်ဖုတ်ယက်ပေးချင်းကို သန်းဇော်က ကောင်းကောင်း အသုံးချကာ သက်နွယ်၏ ကာမခလုပ်ကို ဖွင့်တော့သည်။ သက်နွယ်ကတော့ အိပ့်ယာခင်းမျာကို စုပ်ကိုင်ရင် သန်းဇော်အား ကော့ကောပေးနေသည်။ သန်းဇော်ကလဲ သက်နွယ်ခါးကို ကိုင်ကာ စောက်စီလေးကို လျှာဖျားလေးနှင့် ကလော်ကာ ယက်ပေးနေသည်။ အား ဟင်း အား ဟင်း သက်နွယ်စောက်ဖုတ်လေးမှာ ကြွက်နားရွက်ကလေးများပင် သိပ့်မဖြစ်သေးဘဲ ဖောင်းကြွကာ သန်းဇော်ကို ဆွဲဆောင်နေသည်။ သန်းဇော်က သက်နွယ်ရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကားလိုက်ပြီး သက်နွယ်စောက်ဖုတ်လေးအား အားနှင့် စုပ်ကာ စုပ်ကာ ပေးလိုက်သည်။ သက်နွယ်က ဒီတစ်ခါတွင်တော့ တွန့်တွန့် လူးကာ အော်ညည်းလိုက်ရတော့သည်။ ထိုနောက်မှ သန်းဇော်က “ထ သက်နွယ် […]

သထုံမြို့ရဲ့ ဝါဆိုမိုးက အငြိုးနဲ့များရွာသွန်းနေသလား ထင်မှတ်လောက်တဲ့အထိ မရပ်မနား အဆက်မပြတ်သွန်းဖြိုးလို့ နေပါတော့တယ်ဗျာ ညကဘော်ဒါတွေနဲ့ အရက်ဝိုင်းဖွဲ့သောက်တာများသွားလို့ ခေါင်းတွေကိုက်ပြီး လူကအိပ်ယာနှိုးကတည်းက မလန်းပဲဖြစ်နေပါတော့တယ် ဆိုင်ကယ်ကိုစက်နှိုးလိုက်တော့ အမေ့ရဲ့ စကားလုံးများနားထဲ ပျံလွင့်လာပါတော့တယ် မိုးလင်းတာနဲ့ ဒါကဘယ် လည်း အိမ်အလုပ်ကူလုပ်မယ် မစဉ်းစားဘူး ကလေးလည်း မဟုတ်တော့ဘူးနော် အလင်းစက် အခုထိပြောနေရတုန်းပဲ ညက လည်း သောက်တာလည်းမိုးလင်းခါနီးမှပြန်လာတယ် အချိုးတွေပြင်ထားနော် မနက်စောစောစီးစီး ငါမပြောချင်လို့နော် အခု ဘယ် သွားမလို့လည်း အလင်းစက် သား လက်ဘက်ရည်ဆိုင်သွားမလို့ပါ မေမေလို့ ပြောပြီး ဆိုင်ကယ်ကိုအိမ်မှမောင်းထွက်လာခဲ့ပါ တော့တယ် ပွစိပွစိနဲ့ မေမေရဲ့ Rap သံစဉ် များနဲ့လည်းတဖြေးဖြေးဝေးသွားပါတော့တယ်ဗျာ မြသပိတ်ဘုရားလမ်း ဘော်လုံး ကွင်းရှေ့ `မင်းခန့်´လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ရဲ့ အတွင်းတောင့်ဝိုင်းမှာ နေရာယူထိုင်လိုက်ပြီးနောက် ကျစိမ့်ဂိတ်ဆုံးတစ်ခွက်နဲ့ဆေးလိပ် တစ်ပွဲ ရှေ့ကိုရောက်လာချိန်မှာတော့ […]

ကျမနာမည်က စုလှိုင် အိမ်ထောင်ရှင်မတစ်ယောက်ပေါ့ ကျမ အမျိုးသားကတော့ ကိုနိုင်အောင်ပါ။ ကျမနှစ်ယောက်စလုံး ကုမ္ပဏီတစ်ခုထဲမှာပဲအတူတူလုပ်ကြပါတယ်။ လင်မယားနှစ်ယောက်စလုံးက ကုမ္ပဏီဝန်ထမ်းတွေဖြစ်တဲ့အတွက် အိမ်ထောင်သက်တမ်း လေးနှစ်အတွင်းမှာ ကလေးမယူဖြစ်ကြသေးပါဘူး။ကိုနိုင်အောင်ကတော့ အသက်၃၄ နှစ်ရှိပြီး ကျမကသူ့ထက်အသက်လေးနှစ် ငယ်ပါတယ်။ ကျမတို့ မင်္ဂလာဆောင်ပြီးတော့ ငွေကြေးကြွယ်ဝချမ်းသာသော ယောင်္ကျားဖြစ်သူ ကိုနိုင်အောင်ရဲ့ မိဘတွေကနယ်မှာ ခေါ်ထား သော်လည်း ယောင်္ကျားဖြစ်သူ ကိုယ်တိုင်က လင်မယားနှစ်ယောက် လွပ်လွပ်လပ်လပ်နေလို တာကြောင့်ရော ကုမ္ပဏီအလုပ်မှမထွက်လိုတာကြောင့်ရော မိဘများက တိုက်ခန်းတခန်း ဝယ်ပေးပြီး နေစေခဲ့ပါတယ်။ ယုယုယယနဲ့ချစ်မဝနိုင်တဲ့အချိန်တွေပေါ့ရှင်။ အိမ်ထောင်သက်လေးနှစ်အတွင်းမှာ ကလေးမယူဖြစ်တာကြောင့် ကျမရဲ့ခန္တာကိုယ်ဟာ ပုံပျက် ပန်းပျက် ဖြစ်မသွားပဲ အပျိုစင်ဘဝတုန်းကအတိုင်း မြင်သူတကာ ပုရိသ လည်ပြန်ကာ လှည့်ကြည့်ရလောက်အောင်ကို သူ့နေရာနဲ့သူ တင်းတင်းရင်းရင်း စွင့်စွင့်ကားကားရှိနေဆဲပါပဲ။ ယောင်္ကျားနဲ့ အလုပ်အတူတူသွား အလုပ် အတူတူပြန်လိုက် ကုမ္ပဏီပိတ်ရက်တွေ […]

“ဟူး မောလိုက်တာ လမ်းတွေ ပိတ်လိုက်ပုံများ ကားမောင်းရတာ နှဖူးကချွေး ဒက်ရ်ဘုတ်ပေါ် ငေါက်တောက် ပန်းတယ် အဟုတ်” “အွန်း.. ကျေးဇူးရှင်.ရောက်လာတာနဲ့ ကြားရပြီ.. နေ့စဉ်ဆိုနေကျ တေး.. ရေခဲဘီဒိုထဲမှာ လီမွန်တီး အသင့်ဖျော်ထား တယ် သခင်မ.. သွားသောက်တော်မူ” “နာ့ အသည်းကျော်လေး.. အာ့လေးတွေ ချစ်နေရတာ.. ခိခိ..” “သွားစမ်းပါဟယ်.. ဒီမှာ အလုပ်မပြီးရတဲ့အထဲ” “အွမ်း ကောင်းထာ.. ရင်ထဲ အေး သွားတာပဲ” “အေးသွားရင်.. လာ.. အချိန်ဖြုန်းမနေနဲ့ မမ..” “ခဏလေး အသက်ရှုပါရစေဦး ဝင့်ရယ် နင့်မလည်း.. ဒီလောက် အလုပ်ဇောကပ်နေ.. သေရင်တောင် ကျွတ်ပါ့မလား” “ကျန်း ကျန်း ဒါအလုပ်ရှင်က အလုပ်သမားကို ပြောရမယ့် စကားလား ဒေါ်ရွှေရုပ်သွင် ရှင့်ဖက်ရှင်ဆိုင်ကြီး တိုးတက်ဦးမယ် […]

ကျမ မသီသီမြင့် အသက်သုံးဆယ့် ငါးရှိပြီ။ကျမရန်ကုန်ကိုရောက်လာတယ်။ဇာတိကတော့အညာက၊အညာသူဆိုပြီးမဲမဲသဲသဲ မဟုတ်ဘူး။ အသားတော့ဖြူယုံမကဝင်းတယ်။ လှလားလို့မေးရင်တော့ ရွာမှာတော့ ကွမ်းတောင်ကိုင်စာရင်း မဝင်ပေမယ့် ရွက်ကြမ်းရေကြိုအဆင့်ပေါ့။ အသားဖွေးယုံလေး ထိန်းထားနိုင်တယ်။ပြောစရာအပြစ်ကတော့နို့သေးတာ တစ်ခုပဲ။ဒီအသက်အရွယ်အထိ အပျိုကြီးဘဝနှင့် နေခဲ့တာ။ ဘာစိတ်မှတော့မရှိခဲ့ဘူး၊ ခုဒီအရွယ်ရောက်မှ ကျမစိတ်ကတမျိုးကိုဖြစ်လာတယ်။ဖြစ်ပုံကဒီ လို။မောင်လေးကရန် ကုန်မှာအိမ်ထောင်ကျတယ်။သူတို့ကတိုက်ခန်းငှားနေကြတာ။သူတို့မှာ သမီးလေးတစ်ယောက်ရှိတယ်။ ကျမတူမလေးပေါ့၊ကျမတို့ရဲ့ အသဲလေးလေ။ တနှစ်နီးနီးရှိပြီ၊အဲဒီကနေပြီးတော့ ကျမကိုရန်ကုန်ကိုခေါ် တယ်။ ဘာလို့ခေါ်လဲဆိုရင် သူနိုင်ငံ ခြားသွားရမယ့်ရက်နီးလာလို့တဲ့။ သူ့သမီးနှင့်သူ့မိန်းမကိုထားခဲ့ရမှာ စိတ်မချလို့ဆိုတော့ ကျမလိုက်သွားရတယ်။ ရွာမှာ အမေနဲ့ညီမကိုထားခဲ့ရတယ်။အဲဒီမှာကျမက သူတို့နေတဲ့မြို့ကို လိုက်လာရတဲ့အခါသူတို့ တိုက်ခန်းကHallခန်း၊ငှားနေတာလဲ ဖြစ်လေတော့ အခန်းတွေ ကန့်မထားဘူး လိုက်ကာခန်းဆီးလေးပဲ ကာထားတယ်။ကျမလည်းခန်းဆီးရှေ့အိမ် ရှေ့မှာပဲအိပ်ရတယ်။ကျမမောင်က နိုင်ငံခြားထွက်ခါနီးတော့အမရှိနေတာတောင် မရှောင်ဘူးရှင့်။ ညဆိုသူတို့လိုးသံတဖတ်ဖတ်နှင့် ကျမ ယောက်မကလည်း တအားညည်းတယ်။ အမှန်ဆိုရွာမှာမကြားဖူးတဲ့အရာ တွေ၊အစကတော့ရှက်တာပေါ့၊ အသံကြားတိုင်း ရင်တုန်ပန်းတုန် အမြဲဖြစ်ရသည်။။ […]

လယ်ပိုင်ရှင်ကြီးဦးတင် ရဲ့ အလုပ်သမား။ အသက် ၁၈ပြည့်ပြီ။ မိဘဆွေမျိုးမရှိသော တကောင်ကြွက်။ ရွယ်တူကောင်မလေးတွေက သူ့ကို စိတ်မဝင်စား။သူကလည်း အနိမ့်စားမို့ ဘယ်သူ့မှ မမှန်းဝံ့။ သို့သော် အချိန်တန်တော့ သဘာဝဟာ သဘာဝပါ။သူ ဗွီဒီယို အပြာကားကြည့်ချင်သည်။ကြိုက်သည်။ မြို့ပြန်တက်ကသိုလ်ကျောင်းသား ကိုကိုအောင်က ဖုန်းထဲက ကားတွေသူ့ကိုပြသည်။ သူက ကိုအောင့်အတွက် အရက်သွားဝယ်ပေးရသည်။ အိုကေပေါ့။ သည်လိုနဲ့ သူလက်တွေ့လုပ်ချင်လာသည်။ ဒါပေမဲ့ သူ့ရွာမှာ ဖာသည်မရှိ။ မြို့တက်လုပ်ရအောင်လည်း ဘသူက လိုက်ပို့မလဲ။မတတ်နိုင်။ ကံပေါ့။ တနေ့ ဦးတင် အိမ်သို့မြို့က အဒေါ်ကြီး တယောက်လာ၏။ အထည်ဆန်းတွေ စပါးနဲ့လာလဲ တာဖြစ်သည်။ မြို့သူဆိုတော့ နုသည်။ ၃၀ ကျော် အပျိုကြီးလား ထင်ရသည်။ သို့သော် အပျိုကြီးမဟုတ်။ သမီးတောင် လင်ရပြီတဲ့။ ထိုအဒေါ် […]

မေနှင်းသည်ပုဂ္ဂလိက ပရိုက်ဗိတ်ဆေးရုံတစ်ရုံမှ သူနာပြုဆရာမလေးဖြစ်လေသည်။ ယောက်ျားရှိပြီး ကလေးတစ်ယောက်အမေဖြစ်သော်လည်း တောင့်တင်းဆဲခန္ဓာကိုယ်နှင့် ပြည့်ဖြိုးတင်းကားသော တင်ပါးကြီးများကြောင့်မသိသူများက အပျိုဟု ထင်ကြသည်။ သူနာပြုအလုပ်ဝင်ခါစအသက် ၂၁ နှစ်ကအိမ်ထောင်ကျခဲ့သောကြောင့်ယခုအသက် ၂၅ နှစ်သာ ရှိသေးသဖြင့်ပျိုမြစ်နုဖတ်နေသည်။ထို့ကြောင့်ဆေးရုံလာတက်သူ လူနာများကရော လူနာစောင့်များကပါ အပျိုမှတ်၍ ဆရာမလေးမေနှင်း ကိုရိသဲ့သဲ့လုပ်ကြသည်။ဆရာမလေးကလည်း မျက်နှာချိုသည်။လင်ရှိသော်လည်း ယောက်ျားကလေးများနှင့်အရောတဝင် ဖက်လှည်းတကင်း နေရသည်ကိုနှစ်ခြိုက်သည်။ လိင်ကိစ္စတွင်လည်း ဝါသနာကြီးသည်။ မျက်နှာပေးကလည်း ကြာမျက်နှာပေးကလေးဖြင့်ဖြစ်သဖြင့် ဆရာဝန် တွေရော လူနာတွေပါ ဝိုင်းဝိုင်းလည်နေသည်။ မေနှင်းသာ ဂျူတီယူနီဖောင်းထမီကို တင်းနေအောင်စည်းလျက် အတွင်းခံပင်တီအနားလုံးကလေးများပေါ်လွင်စေလျက် ဆတ်တောက် ဆတ်တောက် လမ်းလျှောက်သွားလျင် လူနာရော ဆရာဝန်များပါ မေနှင်း၏တင်ပါးကားကားလေးများအပေါ် မျက်တောင်မခတ်စိုက်ကြည့်ကြလေသည်။ အသက်ကြီးကြီးဆရာဝန်ကြီးများပင် စူးစူးရဲရဲကြည့်တတ်ကြလေသည်။ ဆရာမလေးမေနှင်းမှာအကိတ် ကြီးမဟုတ်သော်လည်းတင်း မာကျစ်လစ်ပြည့်ဖြိုးသော တင်ပါးများကြောင့် သူမ၏နောက်ပိုင်းအလှကို ကြီးငယ်မရွေး ယောက်ျားသားများ၏ အငမ်းမရ လိုက်လံကြည့်ရှုခြင်းကို […]

ပထမလင်က သူမနှင့် ငါးနှစ်သာ ပေါင်းခဲ့ရပြီး သူမအသက်(၂၆)နှစ်အရွယ်မှာ ကားမှောက်တိမ်းပါးသွားခဲ့ခြင်းကြောင့် ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့် မုဆိုးမလေးဖြစ်ခဲ့ရသည်။ ဒါပေမယ့် မမြစိမ်းတယောက် မုဆိုးမဘဝနဲ့ ကြာကြာမနေလိုက်ရ။ သူမ၏ ပထမလင်နှင့် ခင်မင် ရင်းနှီးသော တစ်ယောက်က ပေါင်းသင်းလက်ထပ်ခွင့်တောင်းကာ မမြစိမ်းအား လက်ထပ်ယူခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် မမြစိမ်းမှာ သူမ ဘဝအတွက် အားကိုးမှီခိုရာအဖြစ် တပင်လဲမူ တပင်ထူဆိုသည့်အတိုင်း နောက်ထပ် အိမ်ထောင်ကျခဲ့ရပြန်သည်။ ထိုအိမ်ထောင် ဖြင့် စံပြဈေး နောက်ဘက်ရပ်ကွက်လေးထဲသို့ ပြောင်းရွှေ့လာခဲ့ခြင်း ဖေစ်လေသည်။ ထိုရပ်ကွက်လေးထဲသို့ စရောက်ကတည်းက မမြစိမ်းတို့အိမ်ထောင်စုကို လူအများ စိတ်ဝင်တစား ဖြစ်ခဲ့ကြရ၏။ မမြစိမ်းက အသားညိုသော်လည်း မဲမှောင်နေခြင်းမဟုတ်။ အသားအရေစိုပြေသဖြင့် ဝင်းဝင်းပပဖြင့် လှပသူတယောက်ဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် သူမ၏ ဒုတိယလင်က မမြစိမ်းနှင့် ဘယ်လိုမှ လိုက်ဖက်ခြင်းမရှိသူဖြစ်၏။ အသားက မဲနက်ပြီး […]