ပြတ်လပ်နေသူ

ပြတ်လပ်နေသူ

မိဘတွေ နယ်ပြောင်းသွားတော့ တိုက်ခန်းမှာ လင်းလက်ရာ တယောက်သာကျန်ခဲ့တယ်။ အစိုးရဝန်ထမ်းမိဘတွေမို့ တနေရာမှာ ကြာကြာနေရလေ့မရှိပါဘူး။ အခုတိုက်ခန်းလေးမှာတော့ နည်းနည်းကြာတယ်ဆိုရမလား မသိ။ လင်းလက်ရာ ဆေးကျောင်းသက် ခြောက်နှစ်လုံး ဒီမှာနေခဲ့တယ်။ အခု အလုပ်သက်ဆရာဝန်ဆင်းတာ နှစ်လကြာမှ ဖခင် ရာထူးတိုးနဲ့ နယ်ပြောင်းတော့ မိခင်ပါလိုက်သွားတယ်။ လင်းလက်ရာ အလုပ်သင်ကာလပြီးတဲ့အထိ တိုက်ခန်းမှာ ဆက်ငှားပြီးနေနေခဲ့တယ်။ ခြောက်နှစ်ကျော်လောက်နေလာတော့ တိုက်မှာနေတဲ့ မိသားစုတွေနဲ့လဲ တော်တော်လေး ရင်းနှီးနေပြီ။ မိဘတွေ ပြောင်းသွားပေမဲ့ လင်းလက်ရာ အထီးမကျန်ခဲ့ဘူး။ လင်းလက်ရာက အသေးအဖွဲကျန်းမာရေးပြဿနာလေးတွေ ဖြေရှင်းပေးနေတာလဲ ပါတာပေါ့။

ဆေးအကြောင်း ရောဂါအကြောင်း မေးလာလဲ စိတ်ရှည်လက်ရှည်ရှင်းပြပေးတယ်။ အဲလိုကူညီပေးနိုင်တာကို လင်းလက်ရာကျေနပ်ဂုဏ်ယူတယ်။ လင်းလက်ရာနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်အခန်းမှာ မဝေမွန်တို့ လင်မယားနေတယ်။ သူက အသက် သုံးဆယ့်ငါး လောက်ရှိပြီ။ သားဦးကိုယ်ဝန်လွယ်ထားရတယ်။ မဝေမွန့်မိဘတွေက ဆုံးသွားတော့ ဆွေမျိုးနီးစပ်တွေကပဲ ကူညီကြတယ်။ တိုက်ကသူတွေလဲ ကူကြတယ်။ မိန်းကလေးတယောက်တည်း ကိုယ်ဝန်နဲ့ ဖြစ်နေတယ်။ သူ့ယောက်ျား ကိုရဲလင်းက စလုံးမှာ နာမည်ကြီး ဗိသုကာ။ မဝေမွန်ဆီ တနှစ်ကို နှစ်လလောက်ပဲလာနိုင်တယ်။

ကလေးမွေးခါနီးရင်တော့ ပြန်လာမယ်ပြောတယ်။ သူတို့ အိမ်ထောင်ကျတာ ဆယ်နှစ်လောက်ရှိပြီ။ ကြိုးစားနေတာကြာပေမဲ့ ကလေးကဒီနှစ်ထဲမှရတာ။ တရက် လင်းလက်ရာ ဆေးရုံကပြန်လာပြီး ရေမိုးချိုးတယ်။ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး အိမ်နေရင်း ဘောင်းဘီတိုဝတ်ပြီး ဆစ်ကလက်ဖွာနေမိတယ်။ စိတ်အပန်းဖြေတာပေါ့။ အဲဒီအချိန်မှာ အခန်းတံခါးခေါက်တော့ လင်းလက်ရာ ဆစ်ကလက်ကို မီးသတ်၊ ပူရှိန်းပီကေတခုဝါးပြီး ဖွင့်ပေးတော့ မဝေမွန်ဖြစ်နေတယ်။ မဝေမွန်က နဂိုတည်းက ဘော်ဒီခပ်တောင့်တောင့်။ ခုကိုယ်ဝန်နဲ့ဆိုတော့ ဟော်မုန်းအပြောင်းအလဲနဲ့ နို့တွေဖင်တွေ ပိုကြီးနေတယ်။ မျက်လုံးရွဲကြီးတွေကလဲ မဝေမွန်ကို ပိုဆွဲဆောင်မှု ရှိစေတယ်။

ကိုရဲလင်းက မဝေမွန်ကို လိုးဖြုတ်ခွင့်ရတာ ကံကောင်းတာပါပဲ။ တစ်နှစ်မှာ နှစ်လလောက်ပဲ လိုးရတော့ မဝေမွန်က အလတ်ကြီးကျန်နေသေးတယ်။ လင်းလက်ရာရဲ့ စိတ်ကူးယဉ်ကမ္ဘာမှာ မဝေမွန်က မင်းသမီးတယောက်။ မဝေမွန် အခန်းထဲဝင်လာပြီး ဗိုက်ကဒ်နဲ့ ရေခဲဗူးကို ပေးပြီး ဆိုဖာမှာထိုင်တယ်။ ဗိုက်ကဒ်ကို ဖတ်ကြည့်တော့ ကိုယ်ဝန်က ခြောက်လရှိနေပြီ။ ကူးစက်ရောဂါမရှိဘူး။ ကလေးလဲ ကောင်းတယ်။ အိုဂျီမမက မေးခိုင်ကာကွယ်ဆေးထိုးဖို့ ရေးပေးထားတယ်။ ရေခဲဗူးထဲမှာ မေးခိုင်ကာကွယ်ဆေးပုလင်းလေးပါတယ်။ သူ့ကို ဆေးထိုးပေးဖို့ လင်းလက်ရာကို အကူအည်ီလာတောင်းတာပါ။

ဆေးပုလင်းထဲက ဆေးစုပ်ပြီး မဝေမွန်လက်မောင်းမှာ ထိုးပေးဖို့ ဟန်ပြင်တော့ တင်ပါးကိုပဲ ထိုးပါတဲ့။ အမျိုးသမီးဖြစ်နေတဲ့အပြင် အဖော်လဲ မရှိတော့ လင်းလက်ရာ တင်ပါးကို မထိုးချင်ပါ။ ပြီးတော့ မဝေမွန်ဝတ်လာတာက ကိုယ်ဝန်ဆောင်တွေ ဝတ်တဲ့ဂါဝန်။ တင်ပါးဆေးထိုးရင် ဂါဝန်ကိုလှန်တင်မှရမယ်။ မဝေမွန်က ဆိုဖာပ်ါတစောင်းလှဲပြီး ဂါဝန်ကို မတင်လိုက်တယ်။ ဖွေးနုနေတဲ့ ပေါင်တံတွေကြည့်ပြီး လင်းလက်ရာ စ လောင်တီးပြီ။ ဘစ်ကလဲ မဝတ်ထားတော့ သိသာနေမှာ။ မဝေမွန် အောက်ခံက ပုံမှန်ပင်တီမဟုတ်။ ဂျီစထရင်းဆိုတော့ ဖယ်စရာမလိုပဲ တင်ပါးက ပေါ်နေပြီးသား။ အရက်ပြန်လေးနဲ့ ဆေးထိုးမဲ့နေရာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး ထိုးပေးလိုက်တယ်။

မျက်စိတော့ တင်ပါးတွေကိုအရသာခံတယ်။ ဂါဝန်ပြန်ဖုံးပြီး မဝေမွန်ကို ချေဖို့ပြောတယ်။ ဘောင်းဘီအောက်က ဖောင်းနေတာကို မဝေမွန်မြင်သွားပေမဲ့ ဘာမှမပြောဘဲ အခန်းပြန်သွားတယ်။ လီးတောင်နေတာ မိသွားတော့ မျက်နှာပူတယ်။ အိမ်နီးချင်းတွေ လျှောက်ပြောရင်လဲ လင်းလက်ရာ နာမည်ပျက်မယ်။ နှစ်နာရီလောက်ကြာတော့ ဆိုဖာဘေးက စားပွဲပုလေးပေါ်မှာ မဝေမွန်ဖုန်းကို တွေ့တယ်။ သူရှက်ပြီး လောလောနဲ့ပြန်တော့ ဖုန်းမေ့ကျန်ခဲ့တယ်ထင်ရဲ့။ အခန်းပြင်ထွက်ကြည့်တော့ ညဆယ်နာရီလောက်ပေမဲ့ မဝေမွန်အခန်းက မီးလင်းနေတုန်း။ လင်းလက်ရာ တံခါးခေါက်လိုက်တော့ မဝေမွန်လာဖွင့်တယ်။

ညအိပ်ဝတ်စုံပါးနဲ့ မဝေမွန်က အထဲဝင်ဖို့ခေါ်တယ်။ နို့သီးခေါင်းညိုမဲမဲတွေကို မြင်ရတယ်။ ခုနက ဘာမှမမြင်ခဲ့သလို တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ပဲ။ စိတ်အေးသွားပေမဲ့ ရမက်မီးက တောက်လောင်နေတုန်းပါ။ အခန်းထဲရောက်တော့ တံခါးပိတ်ပြီး မဝေမွန်က ညအိပ်ဝတ်စုံကို ချွတ်ချတယ်။ ကိုယ်ဝန်ခြောက်လဗိုက် စူပုံ့ပုံ့နဲ့ ဝတ်လစ်စလစ် မဝေမွန်က ကြောင်ကြည့်နေတဲ့ လင်းလက်ရာ ဘောင်းဘီတိုကို ဆွဲချွတ်ပြီး လော်လီပေါ့စားသလို ဘလိုးဂျော့ပေးတယ်။ ချက်ချင်းနတ်ပြည်ရောက်သွားသလိုပဲ။ မဝေမွန် ထန်ချက်က နိုင်းပလပ်စ်။ ပြီးတော့ နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်း တံတွေးနဲ့လျှာချင်း ဖလှယ်ကြတယ်။

အိပ်ခန်းထဲ နမ်းရင်းရောက်သွားတော့ ကုတင်ပေါ် မဝေမွန်ကို အသာလှဲချတယ်။ ဗိုက်ကို မထိအောင်သေချာရှောင်ပြီး လင်းလက်ရာအပေါ်က တက်ခွလိုက်တယ်။ တောင်မတ်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်း ညိုမဲမဲတွေကို လျက်တယ်။ ကိုက်တယ်။ ကစားတယ်။ မဝေမွန် ဖီးလ်တက်ပြီး စညည်းတယ်။ သူအားရတော့ လင်းလက်ရာရဲ့ ခေါင်းကိုကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ဆီတွန်းချတယ်။ ကိုယ်ဝန်ဆောင်နေဆဲမို့ စောက်ဖုတ်က ဖောင်းတင်းနေတယ်။ နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်ကို ဆွဲဖြဲပြီး စောက်စိကို လျှာနဲ့လျက်ပေးတော့ မဝေမွန်အော်သံတွေ ပိုဆူလာတယ်။

ခရေဝစူတူတူလေးကို လက်မနဲ့ ဖိပွတ်ပေးလိုက်ချိန်မှာ မဝေမွန်တချီပြီးသွားတယ်။ လီးထည့်လိုးမယ်လုပ်မှ ကွန်ဒန်ပါမလာတာ သတိရတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဗိုက်ကဒ်မှာ ကူးစက်ရောဂါမရှိဘူးဆိုတော့ လင်းလက်ရာ သိပ်မတွေးတော့ဘူး။ ကလေးထိမှာစိုးလို့ ဇွန်းနှစ်ချောင်းထပ်ပုံစံနဲ့ ဖြေးဖြေးလိုးဖြစ်တယ်။ ကိုယ်ဝန်သည်ရဲ့ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက ပိုနူးညံ့နေတော့ လင်းလက်ရာ ကြာကြာဆွဲမလိုးနိုင်ဘူး။ ဆယ်မိနစ်လောက်နဲ့ မဝေမွန်စောက်ဖုတ်ထဲ ပြီးသွားတယ်။ ရေချိုးခန်းထဲသွားပြီး တဘက်တထည်ကို တဝက်ရေစွတ်ယူလာတယ်။ သုက်တွေပေပွနေတဲ့ မဝေမွန်စောက်ဖုတ်ကို ကြင်ကြင်နာနာသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးတယ်။

နှစ်ပေါင်းများစွာတောင့်တမှန်းဆခဲ့ရတဲ့ မဝေမွန်ကို လိုးလိုက်ရတာ ကျေနပ်မိတယ်။ ဟော်မုန်းအတက်အကျတွေကြောင့် ကိုယ်ဝန်ဆောင်ချိန်မှာ သာမန်ထက်ဆယ်ဆလောက် ပိုထန်တယ်တဲ့။ မဝေမွန်လို ယောက်ျားကအဝေးမှာဆိုတော့ ပြတ်လပ်နေပြီး ပိုထန်နေမှာ။ နောက်ပိုင်း မကြာမကြာ မဝေမွန်နဲ့ လိုးဖြစ်တယ်။ ကိုရဲလင်းကို မပေးတဲ့ ဖင်ပါကင်ကို လင်းလက်ရာဖွင့်ဖြစ်ခဲ့တယ်။ ဘွဲ့ယူပြီး မိဘတွေဆီ ပြောင်းခဲ့တဲ့အထိ မဝေမွန်နဲ့ လိုးခဲ့တယ်။ နယ်ရောက်သွားပေမဲ့ အခြေအနေပေးရင် ချိန်းလိုးတယ်။ ဆက်စ်ချက်တယ်။ တခြားအချိန်နဲ့စာရင် မဝေမွန်ကို ကိုယ်ဝန်ဆောင်နေချိန်လိုးခဲ့ရတာ အရသာအရှိဆုံးပဲ။ ပြီးပါပြီ

Zawgyi

ျပတ္လပ္ေနသူ

မိဘေတြ နယ္ေျပာင္းသြားေတာ့ တိုက္ခန္းမွာ လင္းလက္ရာ တေယာက္သာက်န္ခဲ့တယ္။ အစိုးရဝန္ထမ္းမိဘေတြမို႔ တေနရာမွာ ၾကာၾကာေနရေလ့မရွိပါဘူး။ အခုတိုက္ခန္းေလးမွာေတာ့ နည္းနည္းၾကာတယ္ဆိုရမလား မသိ။ လင္းလက္ရာ ေဆးေက်ာင္းသက္ ေျခာက္ႏွစ္လုံး ဒီမွာေနခဲ့တယ္။ အခု အလုပ္သက္ဆရာဝန္ဆင္းတာ ႏွစ္လၾကာမွ ဖခင္ ရာထူးတိုးနဲ႔ နယ္ေျပာင္းေတာ့ မိခင္ပါလိုက္သြားတယ္။ လင္းလက္ရာ အလုပ္သင္ကာလၿပီးတဲ့အထိ တိုက္ခန္းမွာ ဆက္ငွားၿပီးေနေနခဲ့တယ္။ ေျခာက္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ေနလာေတာ့ တိုက္မွာေနတဲ့ မိသားစုေတြနဲ႔လဲ ေတာ္ေတာ္ေလး ရင္းႏွီးေနၿပီ။ မိဘေတြ ေျပာင္းသြားေပမဲ့ လင္းလက္ရာ အထီးမက်န္ခဲ့ဘူး။ လင္းလက္ရာက အေသးအဖြဲက်န္းမာေရးျပႆနာေလးေတြ ေျဖရွင္းေပးေနတာလဲ ပါတာေပါ့။

ေဆးအေၾကာင္း ေရာဂါအေၾကာင္း ေမးလာလဲ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ရွင္းျပေပးတယ္။ အဲလိုကူညီေပးႏိုင္တာကို လင္းလက္ရာေက်နပ္ဂုဏ္ယူတယ္။ လင္းလက္ရာနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အခန္းမွာ မေဝမြန္တို႔ လင္မယားေနတယ္။ သူက အသက္ သုံးဆယ့္ငါး ေလာက္ရွိၿပီ။ သားဦးကိုယ္ဝန္လြယ္ထားရတယ္။ မေဝမြန႔္မိဘေတြက ဆုံးသြားေတာ့ ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္ေတြကပဲ ကူညီၾကတယ္။ တိုက္ကသူေတြလဲ ကူၾကတယ္။ မိန္းကေလးတေယာက္တည္း ကိုယ္ဝန္နဲ႔ ျဖစ္ေနတယ္။ သူ႔ေယာက္်ား ကိုရဲလင္းက စလုံးမွာ နာမည္ႀကီး ဗိသုကာ။ မေဝမြန္ဆီ တႏွစ္ကို ႏွစ္လေလာက္ပဲလာႏိုင္တယ္။

ကေလးေမြးခါနီးရင္ေတာ့ ျပန္လာမယ္ေျပာတယ္။ သူတို႔ အိမ္ေထာင္က်တာ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီ။ ႀကိဳးစားေနတာၾကာေပမဲ့ ကေလးကဒီႏွစ္ထဲမွရတာ။ တရက္ လင္းလက္ရာ ေဆး႐ုံကျပန္လာၿပီး ေရမိုးခ်ိဳးတယ္။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး အိမ္ေနရင္း ေဘာင္းဘီတိုဝတ္ၿပီး ဆစ္ကလက္ဖြာေနမိတယ္။ စိတ္အပန္းေျဖတာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အခန္းတံခါးေခါက္ေတာ့ လင္းလက္ရာ ဆစ္ကလက္ကို မီးသတ္၊ ပူရွိန္းပီေကတခုဝါးၿပီး ဖြင့္ေပးေတာ့ မေဝမြန္ျဖစ္ေနတယ္။ မေဝမြန္က နဂိုတည္းက ေဘာ္ဒီခပ္ေတာင့္ေတာင့္။ ခုကိုယ္ဝန္နဲ႔ဆိုေတာ့ ေဟာ္မုန္းအေျပာင္းအလဲနဲ႔ ႏို႔ေတြဖင္ေတြ ပိုႀကီးေနတယ္။ မ်က္လုံး႐ြဲႀကီးေတြကလဲ မေဝမြန္ကို ပိုဆြဲေဆာင္မႈ ရွိေစတယ္။

ကိုရဲလင္းက မေဝမြန္ကို လိုးျဖဳတ္ခြင့္ရတာ ကံေကာင္းတာပါပဲ။ တစ္ႏွစ္မွာ ႏွစ္လေလာက္ပဲ လိုးရေတာ့ မေဝမြန္က အလတ္ႀကီးက်န္ေနေသးတယ္။ လင္းလက္ရာရဲ႕ စိတ္ကူးယဥ္ကမာၻမွာ မေဝမြန္က မင္းသမီးတေယာက္။ မေဝမြန္ အခန္းထဲဝင္လာၿပီး ဗိုက္ကဒ္နဲ႔ ေရခဲဗူးကို ေပးၿပီး ဆိုဖာမွာထိုင္တယ္။ ဗိုက္ကဒ္ကို ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ ကိုယ္ဝန္က ေျခာက္လရွိေနၿပီ။ ကူးစက္ေရာဂါမရွိဘူး။ ကေလးလဲ ေကာင္းတယ္။ အိုဂ်ီမမက ေမးခိုင္ကာကြယ္ေဆးထိုးဖို႔ ေရးေပးထားတယ္။ ေရခဲဗူးထဲမွာ ေမးခိုင္ကာကြယ္ေဆးပုလင္းေလးပါတယ္။ သူ႔ကို ေဆးထိုးေပးဖို႔ လင္းလက္ရာကို အကူအည္ီလာေတာင္းတာပါ။

ေဆးပုလင္းထဲက ေဆးစုပ္ၿပီး မေဝမြန္လက္ေမာင္းမွာ ထိုးေပးဖို႔ ဟန္ျပင္ေတာ့ တင္ပါးကိုပဲ ထိုးပါတဲ့။ အမ်ိဳးသမီးျဖစ္ေနတဲ့အျပင္ အေဖာ္လဲ မရွိေတာ့ လင္းလက္ရာ တင္ပါးကို မထိုးခ်င္ပါ။ ၿပီးေတာ့ မေဝမြန္ဝတ္လာတာက ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ေတြ ဝတ္တဲ့ဂါဝန္။ တင္ပါးေဆးထိုးရင္ ဂါဝန္ကိုလွန္တင္မွရမယ္။ မေဝမြန္က ဆိုဖာပ္ါတေစာင္းလွဲၿပီး ဂါဝန္ကို မတင္လိုက္တယ္။ ေဖြးႏုေနတဲ့ ေပါင္တံေတြၾကည့္ၿပီး လင္းလက္ရာ စ ေလာင္တီးၿပီ။ ဘစ္ကလဲ မဝတ္ထားေတာ့ သိသာေနမွာ။ မေဝမြန္ ေအာက္ခံက ပုံမွန္ပင္တီမဟုတ္။ ဂ်ီစထရင္းဆိုေတာ့ ဖယ္စရာမလိုပဲ တင္ပါးက ေပၚေနၿပီးသား။ အရက္ျပန္ေလးနဲ႔ ေဆးထိုးမဲ့ေနရာ သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ၿပီး ထိုးေပးလိုက္တယ္။

မ်က္စိေတာ့ တင္ပါးေတြကိုအရသာခံတယ္။ ဂါဝန္ျပန္ဖုံးၿပီး မေဝမြန္ကို ေခ်ဖို႔ေျပာတယ္။ ေဘာင္းဘီေအာက္က ေဖာင္းေနတာကို မေဝမြန္ျမင္သြားေပမဲ့ ဘာမွမေျပာဘဲ အခန္းျပန္သြားတယ္။ လီးေတာင္ေနတာ မိသြားေတာ့ မ်က္ႏွာပူတယ္။ အိမ္နီးခ်င္းေတြ ေလွ်ာက္ေျပာရင္လဲ လင္းလက္ရာ နာမည္ပ်က္မယ္။ ႏွစ္နာရီေလာက္ၾကာေတာ့ ဆိုဖာေဘးက စားပြဲပုေလးေပၚမွာ မေဝမြန္ဖုန္းကို ေတြ႕တယ္။ သူရွက္ၿပီး ေလာေလာနဲ႔ျပန္ေတာ့ ဖုန္းေမ့က်န္ခဲ့တယ္ထင္ရဲ႕။ အခန္းျပင္ထြက္ၾကည့္ေတာ့ ညဆယ္နာရီေလာက္ေပမဲ့ မေဝမြန္အခန္းက မီးလင္းေနတုန္း။ လင္းလက္ရာ တံခါးေခါက္လိုက္ေတာ့ မေဝမြန္လာဖြင့္တယ္။

ညအိပ္ဝတ္စုံပါးနဲ႔ မေဝမြန္က အထဲဝင္ဖို႔ေခၚတယ္။ ႏို႔သီးေခါင္းညိဳမဲမဲေတြကို ျမင္ရတယ္။ ခုနက ဘာမွမျမင္ခဲ့သလို တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ပဲ။ စိတ္ေအးသြားေပမဲ့ ရမက္မီးက ေတာက္ေလာင္ေနတုန္းပါ။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ တံခါးပိတ္ၿပီး မေဝမြန္က ညအိပ္ဝတ္စုံကို ခြၽတ္ခ်တယ္။ ကိုယ္ဝန္ေျခာက္လဗိုက္ စူပုံ႔ပုံ႔နဲ႔ ဝတ္လစ္စလစ္ မေဝမြန္က ေၾကာင္ၾကည့္ေနတဲ့ လင္းလက္ရာ ေဘာင္းဘီတိုကို ဆြဲခြၽတ္ၿပီး ေလာ္လီေပါ့စားသလို ဘလိုးေဂ်ာ့ေပးတယ္။ ခ်က္ခ်င္းနတ္ျပည္ေရာက္သြားသလိုပဲ။ မေဝမြန္ ထန္ခ်က္က ႏိုင္းပလပ္စ္။ ၿပီးေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းနမ္း တံေတြးနဲ႔လွ်ာခ်င္း ဖလွယ္ၾကတယ္။

အိပ္ခန္းထဲ နမ္းရင္းေရာက္သြားေတာ့ ကုတင္ေပၚ မေဝမြန္ကို အသာလွဲခ်တယ္။ ဗိုက္ကို မထိေအာင္ေသခ်ာေရွာင္ၿပီး လင္းလက္ရာအေပၚက တက္ခြလိုက္တယ္။ ေတာင္မတ္ေနတဲ့ ႏို႔သီးေခါင္း ညိဳမဲမဲေတြကို လ်က္တယ္။ ကိုက္တယ္။ ကစားတယ္။ မေဝမြန္ ဖီးလ္တက္ၿပီး စညည္းတယ္။ သူအားရေတာ့ လင္းလက္ရာရဲ႕ ေခါင္းကိုကိုင္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ဆီတြန္းခ်တယ္။ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ေနဆဲမို႔ ေစာက္ဖုတ္က ေဖာင္းတင္းေနတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲၿဖဲၿပီး ေစာက္စိကို လွ်ာနဲ႔လ်က္ေပးေတာ့ မေဝမြန္ေအာ္သံေတြ ပိုဆူလာတယ္။

ခေရဝစူတူတူေလးကို လက္မနဲ႔ ဖိပြတ္ေပးလိုက္ခ်ိန္မွာ မေဝမြန္တခ်ီၿပီးသြားတယ္။ လီးထည့္လိုးမယ္လုပ္မွ ကြန္ဒန္ပါမလာတာ သတိရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဗိုက္ကဒ္မွာ ကူးစက္ေရာဂါမရွိဘူးဆိုေတာ့ လင္းလက္ရာ သိပ္မေတြးေတာ့ဘူး။ ကေလးထိမွာစိုးလို႔ ဇြန္းႏွစ္ေခ်ာင္းထပ္ပုံစံနဲ႔ ေျဖးေျဖးလိုးျဖစ္တယ္။ ကိုယ္ဝန္သည္ရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားေတြက ပိုႏူးညံ့ေနေတာ့ လင္းလက္ရာ ၾကာၾကာဆြဲမလိုးႏိုင္ဘူး။ ဆယ္မိနစ္ေလာက္နဲ႔ မေဝမြန္ေစာက္ဖုတ္ထဲ ၿပီးသြားတယ္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသြားၿပီး တဘက္တထည္ကို တဝက္ေရစြတ္ယူလာတယ္။ သုက္ေတြေပပြေနတဲ့ မေဝမြန္ေစာက္ဖုတ္ကို ၾကင္ၾကင္နာနာသန႔္ရွင္းေရးလုပ္ေပးတယ္။

ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာေတာင့္တမွန္းဆခဲ့ရတဲ့ မေဝမြန္ကို လိုးလိုက္ရတာ ေက်နပ္မိတယ္။ ေဟာ္မုန္းအတက္အက်ေတြေၾကာင့္ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ခ်ိန္မွာ သာမန္ထက္ဆယ္ဆေလာက္ ပိုထန္တယ္တဲ့။ မေဝမြန္လို ေယာက္်ားကအေဝးမွာဆိုေတာ့ ျပတ္လပ္ေနၿပီး ပိုထန္ေနမွာ။ ေနာက္ပိုင္း မၾကာမၾကာ မေဝမြန္နဲ႔ လိုးျဖစ္တယ္။ ကိုရဲလင္းကို မေပးတဲ့ ဖင္ပါကင္ကို လင္းလက္ရာဖြင့္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဘြဲ႕ယူၿပီး မိဘေတြဆီ ေျပာင္းခဲ့တဲ့အထိ မေဝမြန္နဲ႔ လိုးခဲ့တယ္။ နယ္ေရာက္သြားေပမဲ့ အေျခအေနေပးရင္ ခ်ိန္းလိုးတယ္။ ဆက္စ္ခ်က္တယ္။ တျခားအခ်ိန္နဲ႔စာရင္ မေဝမြန္ကို ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ေနခ်ိန္လိုးခဲ့ရတာ အရသာအရွိဆုံးပဲ။ ၿပီးပါၿပီ