ဇော်မိုးက ရုပ်ရည်လေးသနားကမားနဲ့မို့ လူချစ်လူခင်ပေါကြတယ်။ နယ်ကလာပြီး ရန်ကုန်မှာကျောင်းတက်တော့ ရန်ကုန်ကလူကြီး သားသ မီးတွေနဲ့ သိကျွမ်းပြီး ကျောင်းပြီးချိန်တွင် ထိုသူငယ်ချင်းများက အလုပ်ပေးကြသည်။ အလုပ်နဲ့နီးသောရပ်ကွက်တွင် နေထိုင်ရန်အတွက် တိုက်ခန်းတစ်ခန်း လိုက်ရှာနေစဉ် သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်၏ အကူအညီနဲ့ သူ့အကိုအိမ်မှာ ခနတာစတည်းချ ပြီး မိမိနှင့်ကိုက်ညီသော တိုက်ခန်းကိုရှာဖွေနေချိန်မှာတော့အကိုတို့မိသားစုမှ လိုလေသေးမရှိ အကူအညီပေးကြပါတယ်။ထို အကိုမှာတော့သမီးတစ်ယောက်နှင့်သားလေးနှစ်ယောက် ရှိပြီး၊သမီးအကအသက်က ဆယ့်ငါးနှစ်အရွယ်နှင့် သားများကတော့ငယ်တယ်။ထိုအိမ်ရောက်တော့အကိုကခရီးထွက်သွားပြီး သူ့အမျိုးသမီးနှင့်ကလေးများသာ ကျန်ခဲ့တယ်။သားတွေကသူ့အမေနဲ့ အောက်ထပ်အိပ်ပြီး သမီးဖြစ်သူက အပေါ်ထပ်အိပ်ပါတယ်။အပေါ်ထပ်ကတော့ အခန်းဖွဲ့ထားခြင်း မရှိပါဘူး၊ကျနော်က တော့သူငယ်ချင်းနှင့်အတူအပေါ် ထပ်မှာပဲ အိပ်ရပါတယ်။သမီးကတော့ ကျနော်တို့ခြေရင်းဘက်ဆယ် ငါးပေခန့်အကွာမှာ အိပ်ပါတယ်။ သူငယ်ချင်းအကိုသမီးနှင့်ပတ်သက်လို့ ကျနော်မှာ ခံစားချက်မရှိပါဘူး၊ ညီမလေးတစ်ယောက်လိုပဲသဘော ထားပါတယ်။ သမီးရဲ့နာမည်က ကေခိုင်တဲ့။ အဲဒီအိမ်ရောက်ပြီး တပတ်လောက်မှာတော့ ရပ်ကွက်က လူတွေကကျနော့်ကိုသိနေကြပါပြီ။ ခင်မင်နေကြပါပြီ။ ကျနော့်ရုပ်ရည်က သနားကမားလို့ပြောတာ ကတော သားရုပ်လေးမို့လို့ ရိုးသားတဲ့ပုံပါပဲ။ မယုံရင်ကျနော့်အသိတွေကို မေးကြည့်ပါ။လုံးဝ အပုံပေါ်ပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့အလုပ်ကရပြီဗျ။ နေမယ့်တိုက်ခန်းကလဲရပြီ၊ဒ ါပေမယ့်အကိုက အိမ်ပြန်မရောက်လာသေးတာနဲ့ အဲဒီအိမ်မှာဆက်နေဖြစ် တယ်။တရက် မှာသမီးရဲ့သူငယ်ချင်းကသူ့အမနဲ့အတူအိမ်ကိုရောက်လာတယ်။ “ဟေ့ ကေခိုင် ဟိုအကိုနဲ့နင်နဲ့ဘာ တော်လဲ” “ကို ကြီးဇော်မိုးကိုပြောတာလား၊ဘာမှမတော်ဘူး” “အမျိုးမတော်ဘဲနဲ့ နင်တို့အိမ်လာ နေတာလား” “အေးလေဘာဖြစ်လို့လဲ” “ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး၊သူ့နာမည်က ကိုဇော်မိုးတဲ့လား” “ဟုတ်တယ်ဘာဖြစ်လို့လဲ” “ရုပ်ကတောသားရုပ်နဲ့” “ဘာပြောတယ်” “ကိုကြီး ဇော်မိုး၊ ကိုကြီးကိုတောသား ရုပ်တဲ့” “ဟားးးဟားးပြောပါစေ၊ကေခိုင် ၊ငါ့ရုပ်ကလဲတောသားရုပ်ပဲလေ” “ဟဲ့ကေခိုင် အယ် အားနာစရာကြီး” “အကိုဆောရီးနှော်” “ကိုကြီးသူကနီနီခင်တဲ့၊သူ့အမက ခက်ခက်မာတဲ့” “ဟုတ်ကဲ့တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်”“ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” အဲဒီကစပြီးကျနော်နေတဲ့အကိုတို့ အိမ်ကိုခနခနလာတယ်ဗျ။သမီးက တောင်ပြောလာတယ် “ကိုကြီးဇော်မိုး” “ဟေ ဘာလဲကေခိုင်” “မမခက်လေ သမီးတို့အိမ်ကိုခနခန လာနေတယ်နှော်” “အေးဟုတ်တယ်ဟ” “ကိုကြီးသတိထားနေနှော်” “ဟမ် ဘာလို့၊မခက်ကရည်းစားများ တယ်သိလား” “အော်သူရည်းစားများတာကိုကြီး နဲ့ဘာဆိုင်လို့” “သူဖြတ်ပစ်တဲ့ရည်းစား စာရင်းထဲ မှာကိုကြီးပါမှာစိုးလို့” “ဟုတ်လားအဲဒီထဲငါပါချင်တာဟ” “ဟင် ဘာလို့လဲကိုကြီး” “ရည်းစားများတဲ့မိန်းကလေးက ဖြတ်ခဲ့တာကောင်လေးတွေအတွက် ကောင်းတာပေါ့ဟ” “အမယ်သူကဂုဏ်ယူနေတာ” “ဟားးး” ကျနော်လဲသိတယ်၊ခက်ခက်မာ ဟာ ကျနော့်ကိုကစားချင်နေမှန်းပေါ့၊ကျနော့်ရုပ်ကလဲသူထားခဲ့ရင်အ လွယ်တကူနေခဲ့မယ့်ရုပ်မျိုးဆိုတော့ လေ။ကျနော်ကိုယ်တိုင်ကဒီဇိုင်း ဆန်းဆန်းတွေမကြိုက်ဘူး၊ ဆံပင်ဆေးဆိုးတာကအစပေါ့၊ပြီး တော့ကျနော်ကပုဆိုးပဲဝတ်တာဗျ။ တိုက်ဂေါပေါ့။သူကကျနော့်ကိုပူစီ ကြောင်လေးတစ် ကောင်လိုဆော့ကစားချင်နေတာကျနော်မှမဟုတ်ဘူး ဗျ။ရပ်ကွက်ထဲကလူတွေလဲသိနေ ကြတယ်။ကောင်မလေးလူလည်မ ပေါ့၊ ဇော်မိုးလေးတော့အတီးအတ နဲ့ခံရတော့မယ်ပေါ့။ဒါပေမယ့်ကျ နော်ကကြောင်တော့ကြောင်၊ ရိုးရိုးကြောင်မဟုတ်မှမဟုတ်တာ။သူငယ်ချင်းကတော့ “ဟေ့ကောင်အဲဒီကောင်မကိုငါ ကြည့်မရတော့ဘူးကွ” “မင်းအေးဆေးနေစမ်းပါကွာ” “အေးဟေ့ကောင်မီး စင်တော့ကြည့် ကကြာ” “အေးပါကွာ” ခက်ခက်မာတစ်ယောက်ရည်းစား ရုပ်ခံလေးရှိတော့ကြိုက်တဲ့သူပေါ များပါတယ်။ဒါပေ မယ့်စိတ်တိုင်းမ ကျခဲ့ပါဘူး။ရည်းစားတစ်ထောင် လင်ကောင်တစ်ယောက်ဆိုသလို ရည်းစားထားကြည့်ပြီးရွေးကြည့် ပါတယ်။ အဆင်မပြေဘူးထင်ရင် တော့ဖြတ်ပစ်လေ့ရှိတယ်။ဒါကိုပဲ လူတွေကမျက်နှာများတယ်ဆိုပြီး ပြောနေကြတယ်။
လင်ရှိမိန်းမမှမ ဟုတ်တာအပျိုအရွယ်ရည်းစား ထားတာဘာထူးဆန်းလဲ။လူဆိုတာ ကိုယ့်ထမင်းကိုယ်စားရတာ။ပတ် ဝန်းကျင်ဆိုတာကချီးမွန်းခု နှစ်ရက် ကဲ့ရဲ့ခုနှစ်ရက်ရယ်။ပါးစပ်ညောင်း ရင်ပိတ်သွားလိမ့်မယ်ပေါ့။ခုတစ် ယောက်ကိုဇော်မိုးကိုတွေ့တဲ့အခါ စိတ်ထဲတမျိုး တော့ဖြစ်သား၊ကေ ခိုင်ပြောသလိုဆိုသူ့အဖေတို့က တောင်လေးစားရတဲ့သူတဲ့။ကေခိုင် အဖေဆိုတာကလဲအင်ဂျင်နီယာတစ် ယောက်ပဲ။ဒါတောင်မှသူကလေး စားရတဲ့သူဆိုတော့တော်လို့ဖြစ်မယ်။ရုပ်ကတော့အချောကြီးမဟုတ်ဘူးမျက်နှာပေါ်မှာတော့ ရိုးသားပုံပေါ် တယ်။အဆင်ပြေရင်ရွေးမယ်၊အ ဆင်မပြေလဲဖြတ်ပေါ့။ရေရှည်ဆို ရင်တော့ကိုဇော်မိုးဟာတိုးတက်နိုင် တာကိုသိ ပေမယ့်ခက်ခက်ကအဲဒီလို မတွေးချင်ဘူး၊လက်ရှိမှာဥစ္စာဓန ပြည်စုံတဲ့လူကိုပဲရွေးချယ်ချင်တာ၊ ဥစ္စာဓနပြည်စုံတဲ့လူတွေကလည်း ခက်ခက်လိုမပြည့်စုံတဲ့လူမျိုးနဲ့သူတို့သားသမီးဆွေကိုသဘောတူချင် မှတူမှာလေ။လောလောဆယ်တွေ့ သမျှလူထဲမှာကို ဇော်မိုးကိုသဘော ကျတယ်။ယူပြီးလဲကိုယ်ကြိုးဆွဲရာ ကမယ့်ရုပ်မျိုးလေ၊ ဒီလိုလူမျိုးကို ခက်ခက်သဘောကျတယ်။ဒီတော့လဲ ရေလာမြောင်းပေးတော့လုပ်ရ တယ်။ဒီလိုနဲ့ကျနော့်သူငယ်ချင်းကရွာ ပြန်တဲ့အချိန်ရပ်ကွက်ထဲဘုရားပွဲ ဖြစ်တယ်။ရဟတ်တွေဘာတွေနဲ့ဗျ။ ညဘက်ကျတော့ခက်ခက် မာကသူ့ညီမလေးနဲ့အတူအိမ်ရောက်လာ တယ်။ “ဟေ့ကေခိုင်ဘုရားပွဲသွားရအောင်” “မနေ့ကငါတို့သွားပြီးပြီ” “ငါရဟတ်စီးချင် လို့ဟာ” “အမေဆူမှာဟ၊လိုက်လို့မဖြစ်ဘူး” “ငါတို့နင့်အမေကိုပြောမယ်” “အေးသူကသွားဆိုလိုက်ခဲ့မယ်” “အေး” သူတို့က အမကိုသွားပြောတော့ “ဇော်မိုးရေ မောင်လေး၊မိန်းကလေး တွေချည်းသွားမယ်ဆိုရင်အဆင်မ ပြေဘူး၊မောင်လေးလိုက်ပို့လိုက်” “ဟုတ်ကဲ့အမ” ကျနော်သူတို့နဲ့အတူဘုရားပွဲလိုက် တော့သမီးနှင့်သူ့သူငယ်ချင်းကတစ်တွဲ၊ကျနော်နဲ့ခက်ခက်မာကတစ်တွဲ အတူ ယှဉ်လျှောက်ကြတယ်။အဲဒီမှာ သမီးရည်းစားမဖြစ်သေးတဲ့ကျနော် ကလည်းမထုံတက်တေးလေးပေါ့၊ တချက်ချက်အသလိုန သလိုနဲ့သူ့ လက်ကိုမထိတထိပေါ့ဗျာ။ သူကလည်းကျနော့်လက်ကိုမတွဲ သေးဘူးဗျ။ဘုရားပွဲနားရောက်မှ လူတွေကများလာတော့ “ကေခိုင်လူချင်းကွဲမယ်နှော်၊ဖြေး ဖြေးလျှောက်”“အမတို့သာမကွဲစေနဲ့၊သမီးတို့က လက်တွဲပြီးလျောက်နေတာမကွဲဘူး” “အေးပါဟယ်” “ကိုကြီးဇော်မိုး” “ဘာလဲသမီး” “မုန့်စားချင်တယ်” “စားလေသမီး” “ဟင့် ခက်ကိုရောမကျွေးဘူးလား” “ကျွေး မှာပေါ့ဗျာ၊အတူတူစားကြ တာပေါ့” သမီးတို့ကတဆိုင်ပြီးတဆိုင်ဝင် တယ်၊ကျနော်တို့ကသူတို့နောက် လိုက်ရတယ်။လူချင်းမကွဲ အောင် ကျနော်ကသူ့လက်ကိုဆွဲတော့သူက မရုန်းဘူး၊လူကြပ်တဲ့နေရာရောက် ရင်သူ့ကိုရှေ့ကထားပြီးသူ့ပုခုံးကို လက်နှစ်ဖက် နှင့်နောက်ကကိုင်ပေါ့ ဗျာ။တော်တော်လေးအဆင်ပြေနေ ပါပြီ။လူကြပ်လို့သူ့နောက်ကျောကို နောက်ကကပ်ထားရင်လဲဘာမှမ ပြောဘူး။ဒီအထာတွေကကျနော်သိ ပြီးသားပါ။ရဟတ်ကွင်းကိုရောက် တော့ “ကိုကြီးရဟတ်စီးမယ်၊သမီးတို့က လေးယောက် ဆိုတော့တစ်တွဲစီးမယ် နှော်” “အေးစီးလေကေခိုင်” ရဟတ်အကြီးဆီသွားတော့လူတွေတန်းစီနေတာနဲ့စောင့်စီးရမယ်ဆို တာနဲ့မ စီးဖြစ်ပဲရဟတ်အသေးဆီကို သွားတယ် “သမီးရဟတ်ကခြောက်တွဲထဲရယ်၊အရမ်းမြန်မယ်ထင်တယ်” “ရတယ်၊သမီးတို့စီးဖူး တယ်” “မခက်စီးဖူးလား” “ဟင့်အင်းမစီးဖူးဘူး” “မြန်မှာနှော်” “သူတို့စီးချင်တယ်ဆိုရင်လိုက်စီး ပေးလိုက်မယ်လေ”“ဟုတ်ကဲ့စီးလေ” ရဟတ်စီးတော့သမီးနှင့်သူ့သူငယ် ချင်းကတစ်ခုံထိုင်တယ်။ကျနော်နဲ့ ခက်ခက်မာကတစ်ခုံပေါ့ဗျာ။ ရဟတ်စ လည်တော့မသိသာပေမယ့် ခြောက်တွဲရဟတ်ဟာတော်တော် မြန်တယ်ဗျ။အလည်မြန်လာတော့မှ အော်တော့တယ် “အမလေး ရပ်ပေးပါတော့” “အာ မခက်မကြောက်နဲ့မကြောက်နဲ့” ကျနော့်ကိုအတင်းဖက်ပြီးအော်တာ “မခက်လက်နှစ်ဖက်လုံးမလွှတ်နဲ့” ကျ နော်လဲသူ့ကိုကြည့်ပြီးစိုးရိမ်သွား တယ်။အမှန်ကကျနော်ကိုယ်တိုင်မူး နေပြီ။သူ့ကိုလက်တဖက်နှင့်လှမ်းပြီး ဖက်ကာဖိထားပြီး လက်တဖက်က ထိုင်ခုံတန်းကိုအတင်းကိုင်ထားရ တယ်။ဘယ်လောက်ပဲပြောပြောသူကတန်းကိုမကိုင်ပဲကျနော့်ကိုအတင်းဖက် ထားတယ်။ဟိုကလေးမနှစ် ယောက်ကဝူးဝါးအော်၊သူကလန့် လန်နဲ့ဖက်၊ရဟတ်ရပ်တဲ့အခါမှာ တော့ကလေးမနှစ်ယောက် ရယ်ကြတာဗျ။ ရဟတ်ပေါ်ကနေ ချက်ချင်းဆင်းမရဘူး၊အလှည့်ကျမှဆင်းရ တာအဲဒီအချိန်ထိဆွဲဖက်ထားတုန်း “မခက် မော့ကြည့်ပါ အုံးဗျ” သူမော့ကြည့်တော့ကျနော်ကခပ် တည်တည်နဲ့သူ့နဖူးကိုနမ်းလိုက်ပြီး “ဆင်းရတော့မှာ မကြောက်နဲ့တော့” “ဟုတ်ကိုဇော်” ကလေးမတွေကတော့မြင်တယ်ဗျ။
သူ့နဖူးကိုကျနော်ကအမှတ်မထင် နမ်းလိုက်တာကို။ရဟတ်ကနေ အောက်ဆင်းတော့လဲကျနော်ကသူ့ လက်ကိုကိုင်ပြီးတွဲဆင်းကြ တယ်။ အဲဒီနေရာမှာသမီးကေခိုင်ကသိပ် လည်တယ်ဗျ။ “ကိုကြီးသမီးတို့စတိတ်ရှိုးကြည့်ဦး မှာ” “အေးပါကြည့်” သူတို့နှစ် ယောက်နောက်ကကျနော် တို့လိုက်ရတယ်။စတိတ်ရှိုးစင်ကိုအ ဝေးကကြည့်ရတာလူတွေကြားသူတို့တိုးဝင်ကြည့်တယ်။ကျနော် တို့ကလည်းလိုက်ဝင်ပြီးသူတို့နောက်က ရပ်ကြည့်တယ်။ဒီတစ်ခါကျတော့ သူ့ကိုရှေ့ကထားပြီးကျနော်ကနောက်ကနေဖက်ထား လိုက်တယ်။ သူကငြိမ်နေတာဗျ။သူကနောက် ဖက်တချက်လှည့်တိုင်းကျနော်က နမ်းတယ်။ရည်းစားစကားတစ်ခွန်း မှမပြောရပဲ ရည်းစားဖြစ်သွားကြပြီ အပြန်မှာအိမ်ကသားလေးတွေအတွက်မုန့်ဝယ်ပြီးလက်ချင်းတွဲ လျှောက်ပြီးပြန်ကြတာပေါ့။အိမ် ရောက် ခါနီးတော့ကျနော်ကဖြေး ဖြေးချင်းလျှောက်ပြီးသမီးတို့နှင့် နည်းနည်းဝေးအောင်ခွာလိုက်တယ်၊ အိမ်ရောက်တော့သမီးနှင့်သူ့ သူငယ် ချင်းအိမ်ထဲဝင်ချိန်မှာနောက်က လိုက်မဝင်ကြသေးပဲမှောင်ရိပ်မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင်ရပ်လိုက်တယ်။ပြီး တော့ကျနော်က ဖက်ပြီးသူ့ကိုနမ်း တော့မျက်နှာလေးမော့ပေးတယ်။ကျနော်လည်းသူ့နှုတ်ခမ်းကိုနမ်း တော့ပြန်နမ်းတယ်။ခနနမ်းပြီးအိမ် ထဲဝင်တယ်။အမကိုနှုတ်ဆက်ပြီးသူတို့နှစ်ယောက်ပြန်သွားကြ တယ်။ ကလေးတွေမုန့်စားပြီးအိပ်ရာထဲဝင်တော့ကေခိုင်က “ကိုကြီးအဆင်ပြေသွားတာလား” “အေး” “မခံရဖို့လိုတယ်သိလား” “အေးပါဟာ” “သူ့ကိုလိုက်နေတာဟိုဘက်ရပ်ကွက် ကဟိုကိုမောင်ဆိုတဲ့လူတစ်ယောက်ရှိသေးတယ်” “ကောင်းတာပေါ့ကေခိုင် ရယ်” ကေခိုင်လဲအိပ်ရာထဲဝင်အိပ်တော့ ကျနော်လဲကိုယ့်အိပ်ရာကိုယ်ဝင် အိပ်လိုက်တယ်။ ထိုနေ့ညကသမီးရည်းစားဖြစ်သွား ပြီဆိုတော့ညတိုင်းမခက်ဟာအကိုတို့အိမ်ကိုလာတယ်။သူလာတဲ့အ ချိန်မှာတော့အိမ်မှာလူစုံနေလေ့ရှိ တော့အိမ်အပြင်မှာပဲခန တွေ့ဖြစ်ပါ တယ်။တရက်ထက်တရက်ပိုပြီးရင်း နီးသလိုဖြစ်လာပြီးနမ်းရုံလောက်နဲ့ မတင်းတိမ်တော့ဘူးဗျ။နို့ကိုမသိမ သာထိ တာကနေသိသိအထိဖြစ်လာ ပြီးလို၊အဖုတ်ကိုလည်းမသိမသာ ကိုင်တဲ့အဆင့်ရောက်လာတယ်။တခါတလေကျတော့သမီးနှင့်သူ့ညီ မလေးခေါ်ပြီးမုန့်စားတာအအေး သောက်ကြတယ်။အဲဒီလိုသူနဲ့တွေ့တဲ့အချိန်တွေကည ဘက်မှာပဲတွေ့ ဖြစ်ပါတယ်။နေ့ကျတော့ကျနော် အလုပ်ရှိတယ်။နားရက်ရှိပေမယ့် အဲဒီနေ့တွေကပိုက်ဆံပိုရလို့အဲဒီနေ့ တွေကို အပျက်မခံဘူးဗျ။စနေတနင်္ဂနွေနှစ်ရက်မှာရတဲ့အိုဗာတိုင်ကြေး ဟာ တစ်လလုံးလုပ်တဲ့လခရဲ့သုံးပုံ တစ်ပုံလောက်ရှိတယ်။အဲဒါက လဲအနည်းပေါ့ဗျာ။အဲဒီတော့နေ့ကျတော့ မခက်နဲ့တွေ့ဖို့မလွယ်ဘူးပေါ့။ရည်းစားသက်တမ်းတစ်လကျော်လာတဲ့ အခါမှာတော့မ ခက်က “ကိုမိုး” “ပြောလေခက်” “ဟိုလေ ခက်အရုပ်လိုချင်တယ်” “အင်းပေးမှာပေါ့ ခက်အကြိုက်ရွေး လေ” “အာ့ဆိုကိုမိုး လိုက်ပို့ပေးရမယ်နှော်” “ပို့ပေးမယ်လေ၊ဘယ်နေ့သွားချင် လဲပြော၊ကိုမိုးအားရက်ကအခါကြီး ရက်ကြီးတွေပဲရှိတာ” “သိတယ်ကို မိုးရှေ့တပတ်စနေနေ့ အားတယ်” “အင်းလိုက်ပို့ပေးမယ်” “တကယ်နှော် “ “တကယ်ပေါ့ခက်” စနေနေ့အားမယ်လို့ထင်ခဲ့ပေမယ့် သောကြာနေ့အလုပ်ကမပြီးပြတ်ပဲ စနေနေ့မှမနက်ပိုင်းအိုဗာတိုင်ခေါ် တယ်။အခါကြီးရက်ကြီးဖြစ်တဲ့အ တွက်မသွားချင်ပေမယ့် သွားရမှာပဲ။မခက်နဲ့သောကြာနေ့ညကတွေ့ တော့ “ခက်ရေ မနက်ဖြန်မနက်ကမအား ဘူးဖြစ်နေတယ်” “ဟွန့် ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲခက်က အိမ် မှာအပြင်သွားမလို့ပြောထား တာ” “အင်းဟုတ်တယ်၊အလုပ်သွားပြီး မှခက်ကိုပြန်လာခေါ်ရင်အချိန်က လင့်သွားပြီ၊ဒီလိုလုပ်လို့ရ လား၊ မနက်ကိုမိုးနဲ့ခက်လိုက်ခဲ့အလုပ်ပြီး တာနဲ့ခက်ကိုလိုက်ပို့မယ်လေ” “ခက်ကအလုပ်ထဲလိုက်ခဲ့ရမလား” “မလိုပါဘူး၊အလုပ် နဲ့တစ်လမ်း ကျော်မှာ ကိုမိုးတိုက်ခန်းရှိတယ်၊ အဲမှာခက်စောင့်နေပေးလေ” “ဟုတ်အဲဒါဆိုလိုက်ခဲ့မယ်” သူလိုက်မယ်ဆိုတာကျ နော်သိတယ် ကျနော်ကသူ့ကိုလုပ်ရဲမယ့်လူမျိုး လို့ထင်စရာမှမရှိတာ။မနက်ကျ တော့သူကလမ်းထိပ်ကစောင့်မယ် ပြောတာ ကြောင့်သူ့ဆီသွားပြီးဝင် ခေါ်တယ်။လမ်းထိပ်မှာငှားစီးနေကျ တက်စီးသမားကစောင့်နေတာ ကြောင့် “ကိုမိုး တက်စီနဲ့သွားမှာ လား” “အင်းလေ၊ဘာဖြစ်လို့လဲ” “နှမြောစရာကြီး” “ဘာမှမနှမြောနဲ့ဟိုကတက်စီဖိုးပါ ပေးရတာ” “အယ်တကယ်” “အင်းသုံး နေရာကနေသုံးခါရတယ်” “အယ်မိုက်လိုက်တာ” တိုက်ခန်းဆီကိုအရင်သွားပြီးခက် ကိုနေခိုင်းတော့ “ခက်နေရဲလား” “ဝရန်တာ မှာထိုင်နေမယ်” “အင်းပါ” တိုက်ခန်ူမှာကုတင်တစ်လုံးနဲ့စားပွဲတစ်လုံးကလွဲလို့ဘာမှမရှိသေးဘူး၊
သူကျန်ခဲ့တယ်။ကျနော်ကအလုပ် ဖက်သွားပြီးစစ်ဆေးစရာတွေ စစ်လိုက်တယ်။အားလုံးအောအိုကေ ဖြစ်မှခွင့်ပြုတယ်။အချိန် နာရီဝက် ကျော်တယ်။အဲဒါအမြန်စစ်တာ၊ လုပ်ငန်းဆက်လုပ်ရန်ခွင့်ပြုပေး လိုက်ပြီးဈေးဆိုင်မှာစားစရာနှင့်ရေသန့်နှစ်ဗူးဆွဲပြီး တိုက်ခန်းကိုပြန်လာ တယ်။တံခါးခေါက်တော့ခက်လာ ဖွင့်တယ်။အခန်းထဲဝင်ပြီး စားပွဲပေါ် စားစရာတင်ကာရေချိုးခန်းထဲခြေ လက်ရေဆေးပြီးကုတင်ပေါ်ထိုင် လိုက်ရင်း “ခက်လာလေ” “အင်းလာပြီ” ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်ပြီး ဖက်နမ်းလိုက် တယ်။အခန်းထဲမှာ နှစ်ယောက်ပဲရှိတယ်ဆိုတဲ့အတွေး ကြောင့်နမ်းရတာအရသာရှိတယ်။ လွတ်လပ်တယ်။ဘယ်သူမှမရှိတုန်း သူ့ ကိုဖက်ပြီးနောက်ကျောကနေ အကျႌဇက်ကိုဆွဲတင်ပြီးဘော်လီ ချိတ်ကိုဖြုတ်တာ “အာကိုမိုး ဘာလုပ်တာလဲ” ကိုမိုးဘောလီ ချိတ်ဖြုတ်တော့ခက် ခက်တစ်ယောက်လန့်သွားသေး တယ်။ “ချိုစို့မလို့” ပြောပုံကကြည့် ချိုစို့မလို့တဲ့။တစ်ခါတည်း ရှင်းရှင်းလင်းလင်းကြီး ကိုပြောတာ “မစို့ရပါဘူး” နည်းနည်းမူရတာပေါ့၊အရမ်းလွယ်တယ်ဖြစ်မှာစိုးတယ်။သမီးရည်းစားတွေ လုပ်နေကြပဲ၊ “ကိုယ်ချစ်သူကိုအဲလောက်တောင် ကပ်စေးမနည်းရဘူးလေ” ကပ်စေးနည်းတာမဟုတ်ဘူးအပေါ် ပိုင်းလောက် တော့ခက်ခက်မာခွင့်ပြု ပါတယ်။အောက်ကိုတော့ ခက်မာ ခွင့်မပြုရဲသေးပါဘူး။“အာကွာ ကိုမိုးနှော်” ကျနော်သိပြီးသားပါဒီအခြေအနေ ဒီအနေအထားဟာရာခိုင်နှုန်းရှစ် ဆယ်အထိရနေပြီးပြီ၊ကျန်တဲ့နှစ် ဆယ်က ပါးနပ်ဖို့ပဲလိုတာ၊သူကကျ နော့်ကို မလုပ်လောက်ဘူးဆိုပြီး လိုက်လာတယ်။သူယုံကြည်မှု့က ကျနော်ရဲ့တိုက်ဂေါရုပ်လေးကို အခြေခံတာလေ။တရစ်ပြီးတရစ်တဆင့်ပြီးတဆင့်ကျနော်ကတိုးလာ တာ။ဘော်လီဖြုတ်တယ်နို့စို့တယ်။ နို့စို့တယ်ဆိုပေမယ့်ဗျာ နို့သီးခေါင်း လေးကပိစိသေးသေးလေးဗျ။မရမကစို့မှနည်းနည်းထွက်လာတာ။ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “ကိုမိုးအင့်ဟင်းးဟင့်ယား တယ်” ယားမှာပေါ့ရိုးရိုးစို့တာမှမဟုတ်တာ လျှာဖျားနှင့်ထိုးကလော်လိုက်အုံ လိုက်ကြီးငုံစို့လိုက်၊နို့သီးခေါင်းလေး ကိုမွှေလိုက်နဲ့ စို့ ပစ်တာခက်ခက်မာ တစ်ယောက်မမာနိုင်တော့ပဲမျက်လွှာချပြီးတအင်းအင်းဖြစ်နေပြီ။နို့စို့ ရင်းတဆက်တည်းစကပ်အကွဲ ကြောင်း ကြားထဲကနေပြီးလက်နှင့်အတွင်းခံအပေါ်ကနေပြီးအဖုတ် ဖောင်းဖောင်းကိုပွတ်လိုက်တယ်။“အာကိုမိုးမလုပ်နဲ့ကွာ” ကျနော့်လက်ကိုတွန်းဖယ်ပြန်တယ်။ ဖယ်လဲမရပါဘူး။သူကအရည်ရွှမ်း တယ်ထင်တယ်။အတွင်းခံကို ပေါက် ပြီးအရည်စိုလေးတွေထွက်လာ တယ်။ကျနော်အတွင်းခံကိုအပေါ်ကမနှိုက်ပဲပေါင်ဘေးကနေအတင်း ဖယ်ပြီးပွတ်လိုက် တယ်။ “ကိုမိုးတော်ပီကွာ” အဖုတ်ထိကိုင်တွယ်လာပြီမို့နည်း နည်းတားရတယ်။ဒါပေမယ့်ခုလို မျိုးလွတ်လတ်လပ်လပ်ဘယ်သူနဲ့ မှ မတွေ့ဖူးသေးတော့စိတ်ကပါသ လိုဖြစ်နေပြီ။ ခက်မာတားဆီးပြောနေပေမယ့်သူလဲဖီးလ်ရှိနေပြီမှန်းသိတော့ဆက်ပြီး နှိုက် တယ်။အရည်တွေရွှဲစိုနေတဲ့အ ကွဲကြောင်းထဲလက်နဲ့ကလော်ပြီး နို့ဆက်စို့ပေးနေလိုက်တယ်။နောက် တော့သူ့လက်ကကျနော့် လက်ကိုမ တွန်းဖယ်တော့ဘူးလေ။နို့ကိုလျှာ ဖျားလေးနှင့်ထိတွေ့လိုက်တော့ခက်မာနို့သီးခေါင်းလေးကချွန်လာသလိုတင်းလာ သလိုဖြစ်ပြီးနို့တအုံလုံး ကြက်သီးဖုတွေထသွားရပြန်တယ်။ကျင်တက်တက်ခံစားမှု့နှင့်အတူအထိအတွေ့ရဲ့ခံစားမှု့ရသတမျိုးကို ခံစားလိုက်ရပြီးခက်မာအလိုလိုညည်းမိတယ်။“ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အာ့ အင်းးဟင်းးဟင်းးး” “အာ့ခက်မာမနေတတ်ဘူး” ကိုဇော်ကနို့သီးခေါင်းဖျားလေးကို လျှာနှင့်ထိုးမွှေပြီး ယက်လိုက်နို့အုံ တစ်ခုလုံးကိုစို့လိုက်နဲ့ လုပ်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ခက်မာတစ်ယောက် အော်ညည်းသံများထွက်၍ ပင်လာသည်။ ကိုဇော့်ရဲ့ လက်ကခက် မာရဲ့အဖုတ်အပေါ်ကနေအုပ်ကာ ပွတ်ပေးလေတော့ခက်မာတွန့်ကနဲ့ ဖြစ်သွားပြီးအဖုတ်တအုံလုံးစိုသွားသလိုခံစားလိုက်ရပြီး ရင်ထဲသိမ့်သိမ့်တုန်သွားရသည်။ အပေါ်မှပွတ်ရုံမကအကွဲကြောင်းတ လျောက်တဖြေးဖြေးပွတ်ပေးရာအ ဖုတ်တအုံလုံးကြွတက်လာလေသလားဟုပင်ထင်မှတ်ရအောင်ဖောင်း ကြွလာခဲ့သည်။အကွဲကြောင်းတ လျောက်စုံဆန်လှုပ်ရှား ပြီးနောက်မှာအကွဲကြောင်းအပေါ်နားအစေ့နေရာနားကိုလက်ခလယ်ဖြင့်ဖြေးဖြေး ချင်းပွတ်ပေးပြန်ရာစိတ်တို့ထကြွ ပြီးညည်း လိုက်သည်။ ခက်မာနှုတ်ဖျားကညည်းသံထွက် ကျလာပြီ။ကျနော်လက်တဖက်နှင့်သူ့အတွင်း ခံကိုဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။သူကသတိရပြီးဆွဲထားတယ် “ခက်မာ ကိုမိုးနမ်းချင်လို့ပါ” “အာ နမ်း တာနဲ့အဲဒါနဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ” “အဲဒီနေရာလေးကိုနမ်းချင်တာ” “ဘုန်းနိမ့်ကုန်မယ်ကိုမိုး” “မနိမ့်ပါဘူး” “အာမလုပ်နဲ့” “လုပ်ကြည့် ချင်လို့ပါခက်ရယ်” မရဘူးဗျ၊အတွင်းခံကိုအတင်းဆွဲ ထားတယ်။နောက်ဆုံးတော့ကျနော် သူ့အတွင်းခံကိုမချွတ်ပဲအပေါ်ကနေ ပြီး နမ်းလိုက်တယ်ပြေီးမှပေါင်ကြားကအတွင်းခံကိုဘေးဖယ်ပြီးယက် ချလိုက်ရာခက်မာမှာလူးလွန့်သွား ပြီးတုန်ယင်သွားကာ “အာ ကိုမိုးမလုပ်နဲ့လေ” ခေါင်းကိုအတင်းတွန်းဖယ်တယ်။ ကျနော်မရမကနမ်းတယ်ဗျ။အစေ့ နေရာကိုလျှာဖျားနှင့်ကလော်လိုက် တယ်။ “ဟား ကိုမိုး အိုး” လူကတွန့်သွားသလိုဖြစ်ပြီးခက်ခက်မာအားလျော့သွားတယ်။ “ခက်ရယ်နမ်းရတာအားမရဘူးကွာ” ပြောပြီးအတွင်းခံကိုချွတ်တော့သူ ဆွဲမထားတော့ဘူးဗျ။ကျနော်လည်း အတွင်းခံချွတ်ပြီးဆက်ပြီးနမ်းတယ် အကွဲကြောင်းထဲ လျှာထိုးသွင်းလိုက် တယ်။သူ့ပေါင်ကကားလာတယ်။
အဲဒီတော့မှသာသာယာယာနမ်းခွင့် ရတော့တယ်။လူတစ်ယောက်ကိုး ဆယ့်ကိုးယောက်ကြိုက်တဲ့ဒီ အရသာသူမကြိုက်ပဲခံနိုင် ရိုးလား။ တအာ့အာ့နှင့်ညည်းလာတယ်။ကျ နော်ကအစေ့နေရာကိုစုပ်ဆွဲတဲ့အ ချိန်ဆိုပိုအော်တယ်။လျှာနှင့်ထိုး ကလော်တယ်။ အကွဲကြောင်းထဲ လျှာဝင်နိုင်သလောက်ထိုးမွှေတယ်။ သူညည်းတယ်။ကျနော့်လီးက လည်းအရမ်းတောင်နေပြီ။သူ့ကို ယက်ပေး ရင်းပုဆိုးချွတ်လိုက်ပြီး ပေါင်ကြားဒူးထောက်ကာအဖုတ် ကိုလီးနှင့်တေ့ပြီးအစေ့နေရာကိုလီးထိပ်နဲ့ပွတ်ဆွဲချလိုက်တယ်။ ကိုမိုးရဲ့ လီးကိုမြင်လိုက်တော့ခက် မာလန့်သွားပေမယ့်ကိုမိုးကလုပ်ပြီး မှရပ်မယ့်လူမျိုးမှန်းခက်မာသိတယ် ခွင့်ပြုသင့်သလား၊မပြုသင့် ဘူးလား ဝေခွဲမရတဲ့အချိန်မှာကိုမိုးလီးက ခက်မာပိပိထဲတိုးဝင်လာခဲ့ပြီ။တင်း ကျပ်ကျပ်တစ်ဆို့ဆို့ကြီးဝင်လာ တော့ခက်မာလန့် ပြီးအော်မိတယ်။ “အာ့ ကို ..မိုးး” နောက်တော့လီးကိုအဖုတ်ထဲတဝက်လောက်တဖြေးဖြေးထိုးထည့်လိုက် တော့ခက်မာ တားဆီး၍မရ တော့ပေမယ့်နာကျင်ပြီး တစ်စုံတရာကိုကြောက်လန့်သလိုခံ စားလိုက်ရပြန်တယ်။ “ကိုမိုးး ခက်နာတယ်ကြောက် တယ်” သူကြောက်တယ်ဆိုပေမယ့်ကျနော် မှမကြောက်တာ။တဖြေးဖြေးနဲ့အ ဖုတ်ထဲအဆုံးအထိထိုးထည့်လိုက် တော့တယ်။“ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ်” “အားးကိုမိုးနာတယ်” ကိုမိုးလီးကခက္မာပိပိထဲအဆုံးထိ ဝင်သွားပြီးနောက်မှာတော့မထူး ဇာတ်ဖြစ်သွားပြီလေ၊ ဘယ်သူ့ကို မှအောက်ပိုင်းထိပါးခွင့်မပြုခဲ့တဲ့ ခက်မာမှာကိုမိုးနဲ့ကျမှအလိုးခံရ တော့တယ်။နာကျင်မှု့နဲ့ကြောက်လန့်စိတ်ကစိုးမိုးနေ တော့ခက်မာမှာ ဖီးလ်ရှိတဲ့အရာကိုခံစားလို့မရပါ။ ကျနော်လဲလီးအဆုံးထိဝင်သွား တော့မှတဖြေးဖြေးချင်းအသွင်းအထုတ်လုပ် လိုက်ပြီး သူ့အပေါ်မှောက်ချကာနှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းပြီးလိုးလိုက်တော့တယ် “ဗျစ် ဘွတ် ဘွတ်ဖတ်” “အာ့…အင့်..ဟင်းအင်း အားကြီးနဲ့မလုပ်နဲ့နာတယ်” အားနှင့်အတင်းလုပ်နေတယ်လို့ထင်နေခဲ့တယ်။ကိုမိုးကခက်မာရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းပြီးတချက်ချင်းလုပ်တဲ့ အခါမှာတော့ ပိပိထဲကတမျိုးကြီးခံစားလာရပြီး ကောင်းလာသလိုမျိုးဖြစ်လာတယ်။ကိုမိုးကခက်မာကို ဖြေးဖြေးနဲ့ပုံမှန်တချက်ချ င်းလိုး လိုက်ပြီးသူ့အရည်ကိုယ့်အရည်များ ထွက်လာတဲ့အခါလီးကချောချော ရှူရှူဝင်ထွက်လာနိုင်ခဲ့တယ်။ ခက်မာနာကျင်မှု့ကို ဆက်မခံစားရပဲတဖြေးဖြေးနှင့်အရသာတွေ့လာသလိုဖြစ်လာတယ်။ဒါပေမယ့်နေရ ခက်တယ်။ခက်မာကကိုမိုးအဆင် ပြေအောင် ပေါင်ကိုမြှောက်ပေး လိုက်တယ်။အဲဒီအခါမှာတော့ကိုမိုးလီးကအဝင်အတွက်ချောချောချူ ချူဖြစ်ကာပိုမြန်လာတယ်။မြန်လာ တာကခက်မာကိုပိုအရသာတွေ့စေ ပြီးအလိုလိုညည်းလိုက်မိတယ်။ခက်မာရဲ့ပေါင်ကအပေါ်ကိုမြောက် တက်လာပြီးပေါင်ကားပေးလာခဲ့ပြီ ညည်းညူသံတွေမြန်လာတော့ “ခက် ကိုယ်ကြမ်းချင်နေပြီ ကွာ” “အင်း” အင်းဆိုတဲ့အသံတချက်သာထွက် လာပြီးမျက်စိစုံမှိတ်၍နှုတ်ခမ်းသပ် နေသည်။ထို့ကြောင့်ပင်ကျနော်က မြန်မြန် လေးတွန်းလိုးလိုက်သည် “ဗျစ် ဘွတ် ဖွတ် ဖွတ် ဖန်းဖန်း” “အာ အားးရှီးးရှီးး ရှီးးး” ခက်ခက်မာအသံကပြီးခါနီးညည်းညူ သကဲ့သို့အသံကိုပြောင်းပြီး ညည်းလာသည်။ကျနော်ကခက် ခက်မာ၏ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ်တင်ပြီးလည်ပင်းကို မကာ ချုပ်လိုးလိုးလိုက်တဲ့အခါလီးအဝင် အထွက်ကတဇွိတဗျိ ဗျိမြည်လာသ လိုအသားစိုင်ချင်းထိစပ်သံတဖန်း ဖန်းမြည်လာ သည်။သူ့ညည်းညူသံကပိုထွက်လာပြီး “အီး အားးရှီးးရှီးးးအားးး” တချက်မျှတွန့်ကာအားလျော့သွား သလိုဖြစ်သွားတော့သူပြီး သွားမှန်း သိလိုက်တယ်။ကျနော်လဲပြီးခါနီး တော့လီးကိုအပြင်ထုတ်ကာသုတ်ကိုပန်းထည့်လိုက်တော့တယ်။ပြီးမှသူ့အနားကပ်ပြီး ပါးပြင်လေးကိုနမ်း လိုက်တယ်။သူကမလှုပ်နိုင်တော့ပါ ဘူး။“ခက် အဆင်ပြေရဲ့လား” “ဘာအဆင်ပြေရမှာလဲသူများကို မတရားအတင်းအကြပ်လုပ်ပြီး တော့၊ဒီမှာအရမ်းနာနေပြီ” “ပြလေ ကိုယ်ကြည့်ပေးမယ်” “မပြဘူးတော်ပီ” ပြီးတော့မှတရှုံ့ရှံ့ငိုတယ်။ “ခက်အရမ်းနာနေလို့လား” “နာလို့မဟုတ်ဘူးဝမ်းနည်းလို့” “ဘာလို့ဝမ်းနည်းတာလဲ” “ခက်အပျိုဘဝကသွားပြီလေ” “မသွားပါဘူး ကိုမိုးတစ်ယောက်လုံး ခက်အနားရှိတာကိုမငိုနဲ့တော့” “ခက်ကိုပစ်မသွားရဘူးနှော်” “မပစ်သွားပါဘူးခက်ရယ်” “ကတိနှော်ကတိ” “အင်းပါခက်ရယ်” ထိုအခါမှခက်ခက်မာမျက်နှာရွှင် လန်းလာတော့သည်။ “ခက်ထနိုင်သေးရဲ့လား” “မထနိုင်လဲ ထရမှာပေါ့၊သူ့ဟာကြီးနဲ့မဆန့်မပြဲထိုးထည့်ပြီးတော့” “မ ကြိုက်ဘူးလား” “မကြိုက်ဘူး” “ဟားးဟားး” ထိုနေ့ကတိုက်ခန်းကပြန်ပြီးအရုပ် ဝယ်ကာပြန်လာလိုက်ကြသည်။ နောက်နေ့ များမှာတော့သူ့ကိုညဘက်အိမ်မှာပဲ တွေ့ရသည်။ အကိုပြန်ရောက်လာတော့ကျနော် တိုက်ခန်းပြောင်းနေတဲ့အခါသူငယ် ချင်းပါ လိုက်နေသည်။ကျနော်လဲ တစ်ယောက်တည်း နေရသည်မှာပျင်း၍ အတူခေါ်ထားလိုက်သည်။ စနေတနင်္ဂနွေနေ့များ၌မူ အကို့အိမ်ပြန်ပြီး အိပ်သည်။ထိုညများ၌ ခက်ခက်မာနဲ့ တွေ့ရသည်။ထိုအခါသမီး ကေခိုင်ကသတိပေးသည်။ခက်ခက်မာသည်စတိုးဆိုင် ပိုင်ရှင်အကိုကြီး နှင့်စကားပြောနေသည်ကိုသူတွေ့ ဖူးပြီး၊လမ်းထောင့်အမှောင်ရိပ်၌ ဖက်ပြီးစကားပြောနေသည်ကိုမြင် ဖူး ကြောင်းပြောပြလေသည်။
ကျနော်ကခပ်အေးအေးပင်၊ ရပ်ကွက်မှလူ တွေ၏အကြည့်ကိုကျနော်သိသည်။သူတို့၏အကြည့်သည်ဒီကောင် လေးတစ်ယောက် အသဲကွဲတော့မည်ဟု သနားကြည့်နေသည်ကို ကျနော် သိပေသည်၊ ယခုတိုက်ခန်းနှင့်အလုပ်မဝေးသ ဖြင့်လမ်းလျောက်သွား၍ရသ ဖြင့်ကျနော့်အ တွက်အဆင်ပြေသည်။အလုပ်က ခေါ်သည့်အခါသွားပြီးအလုပ်မရှိက အိမ်ပြန်နေ၍ရသည်။ထို့ကြောင့် တစ်ခါတ ရံခက်ခက်မာကိုချိန်း၍သူ လိုချင်သောအရာကိုဝယ်ပေးပြီး တိုက်ခန်းကိုခေါ်ရသည်။သူငယ်ချင်း ကအလုပ်သွားသဖြင့်ခေါ်ခြင်း ဖြစ် သည်။ “ခက် မနက်လိုက်ခဲ့ပါလား” “အိမ်ကိုပြောရအုံးမယ်” “ပြောလိုက်ပေါ့” “အင်းပြောကြည့်မယ်လေ” ခက်ခက်မာမှာ ကိုမိုးအိမ်ရွှေ့သွား သည့်နောက်ပိုင်းစတိုးဆိုင်မှမိမိ ထက်ကြီးသောသူကအတင်းကပ် နေရာမှကိုမိုးနဲ့ဖြစ်စဉ်ကိုပြန်စဉ်း စားရ သည်။ကိုမိုးကအရည်အချင်း ရှိသော်လည်းအထောက်အပံ့မရက မည်သို့ပင်ကြိုးစားစေကာမူမိမိလို ချင်သောအနေအထားကို ရောက်ရန် ခက်ခဲမည်။ယခုမိမိအားချစ်ရေးဆိုသောကိုမောင်မှာစတိုးဆိုင်ပိုင်ရှင်၏ တစ်ဦးတည်းသောသားဖြစ်နေသည် လက်မဲ့ ထက်လက်ရှိကအရေးကြီး သည်ဆိုသောကြောင့်ကိုမောင်ကို လည်းကြိုးရှည်ရှည်နှင့်လှန်ထား လိုက်သည်။ကိုမိုးသည်နေ့လည်နေ့ခင်း၌ မိမိတို့ရပ်ကွက်လာလေ့မရှိသဖြင့် ကိုမိုးသိရန်မလွယ်ပေ။အကယ်၍ ကိုမိုးသိလျှင်လည်းငြင်းနိုင် သေး သည်။ယခုကိုမိုးအားလိုချင်သည့် အရာများပူဆာပြီးကိုမိုးတိုက်ခန်းကိုလိုက်ခဲ့သည်။တိုက်ခန်းရောက်က ကိုမိုးမှသူလိုချင် သည့်အရာကိုချိုသာစွာတောင်းတော့သည်။ထိုအခါကျတော့လည်းခက်မာပေးရပြန် သည်။ ဒီလိုနဲ့လေးခါလောက်ကိုမိုးနဲ့ အတူ နေမိတယ်။ကိုမိုးနဲ့အတူနေပြီး ပေမယ့်ခက်မာရဲ့စိတ်ကကိုမိုးမရှိတဲ့ အချိန်မှာဟိုတစ်ယောက်ကိုလက်ခံ စကားပြောတယ်။ဒီလိုနဲ့ တရက်မှာ ရွှေတိဂုံဘုရားကိုညီမလေးကိုခေါ် ပြီးကိုမောင်ကားနှင့်လိုက်သွားခဲ့ သည်။အိမ်ပြန်ရောက်တော့ညကိုး နာရီရှိနေသည်။ ညီမလေးကအိမ် ထဲဝင်သွားတော့ခက်မာကကိုမောင် ကိုနှုတ်ဆက်ရာကိုမောင်ကခက်မာ ကိုဖက်ပြီးနမ်းသည်။ရှောင်ချိန်မရလိုက် ပေ၊အတင်းအကြပ်ကြီးငြင်း ဆန်လို့လည်းမဖြစ်ပေ။ခါတိုင်းပြ သနာမရှိပေမယ့်ယနေ့ညမှရင်ထိတ် သည်။တစ်စုံတစ်ယောက်မိမိ အား စောင့်ကြည့်နေသည်ဟုထင်မိသည်။စိတ်တို့မလုံမလဲဖြစ်နေသည်။ကို မောင်ပြန်သွားမှပတ်ဝန်းကျင်ကို သေချာကြည့်မိသည်။မှောင်ရိပ်၌ မိမိအားစောင့်ကြည့်နေသူရှိ မှန်းသိ လိုက်သည်။ထိုသူမိမိထံရောက်လာ သောအခါကိုမိုးဖြစ်မှန်းသိလိုက်ချိန် တွင် “ဟင် ကိုမိုး” “ပျော်ခဲ့ရဲ့လား” “အင်းပျော် ခဲ့ပါတယ်”ဒီအနေအထားရောက်မှတော့ဒီလို ပဲဖြေရတော့မည်။ “တစ်ဘဝလုံးပျော်နိုင်စေခက်ခက်” “ရှင်” “ငါနင့်ကိုချစ်ခဲ့တယ်၊ လူတွေပြော နေတဲ့ကြားကချစ်ခဲ့တယ်။ဘဝတစ် ခုလုံးစာရည်မှန်းချစ်ခဲ့ပေမယ့်နင်က လုပ်ရက်တယ်၊ငါနင့်ကိုရွံသွားပြီ ခက်ခက်၊ ငါနဲ့မပတ်သက်နဲ့တော့” “ဘာပြောတယ်၊နင် နင် ငါ့ကို လုပ်သွားပြီးမှ” “ဟုတ်တယ်၊နင်ငါ့နောက်ကွယ်မှာ ဖင်မသရမ်းရအောင်ငါ လုပ်ခဲ့တာ၊ ဒါပေမယ့်မွေးသန္ဓေသေမှပျောက် တယ်ဆိုတာတကယ်ပဲ၊ဒီလိုလုပ် ထားတာတောင်နင်ကဖင်သရမ်းနိုင်သေးတယ် နှော်” “ဘာပြောတယ်” “ကြားတဲ့အတိုင်းပဲ၊ဒီဘဲကိုရအောင် ယူပြီးနင်ပျော်နေလိုက်ပါ” သူကျနော့်ကိုပြန်မပြောနိုင်ခင်မှာပဲ သူ့ ရှေ့ကထွက်ခဲ့တယ်။အဲဒီနေ့ည ပဲကျနော့်တိုက်ခန်းကိုပြန်ခဲ့တယ်“ဟေ့ကောင်ပြန်မယ်” “ဘာလို့လဲဟ” “ခက်ခက်မာဟိုကောင်နဲ့ပလူးနေတာ ငါတွေ့ခဲ့တယ်” “ဟေ၊အဲဒါကြောင့်ပြောတာအဲ စောက်ကောင်မကိုမကြိုက်ပါနဲ့ဆို၊ လီးဘဲအခုတော့ခံရပြီ” “ဟုတ်တယ်ငါ့မောင်အမလဲတားမ လို့ပဲ၊ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ခုလိုပြတ်သွား တာပဲကောင်းပါတယ်” “ဟုတ်ကဲ့အမ” တိုက်ခန်းကားငှားပြန်တော့ကျနော်က အေးဆေးနေသလောက် ဒေါကန်နေသူက ကျနော့် သူငယ်ချင်းပါ။ သူငယ်ချင်းဒေါသကမပြေဘူး၊ နောက်တပတ်သူအကို့အိမ်ပြန်တော့ ခက်ခက်မာကိုကိုမောင်ဆိုတဲ့လူနဲ့ သူတွေ့ လိုက်ကြောင်း၊ ကိုမောင် ထွက်သွားသည်နှင့်လိုက်ပြီး ရန်တွေ့ ခဲ့ကြောင်းပြောရာ “မင်းဘာပြောခဲ့လဲ” “ကိုမောင်ကိုရအောင်ယူတော့လို့၊ အဲဒီလူမှ နင်မရရင်နင့်ဘဝသွားပြီလို့’ “ဟားဟား” “တကယ်ကွ အဲလောက်ဖင်သရမ်းနေရင်လဲ ဖာသည်ပဲလုပ်တော့လို့ ပြောချင်တာ” “ဟားဟား ဟေ့ကောင်မင်းကိုငါ တခုမေးကြည့်မယ်” “ဘာလဲကွ” “မင်းငါ့များကြိုက်နေသလားလို့” “ငါလိုး”“ဟားဟား” နောက်တလနေတော့ အဲဒီရပ်ကွက် ပြန်သွားတော့လူတွေကပြောကြတယ် “ကောင်လေးကိုသနားလိုက်တာ၊ သူ အသည်းတွေကွဲနေရှာမှာ” “အေးသူအသည်းကွဲနေရင်နင်ပြန် ဆက်ပေးလိုက်လေ” “အေးဆက်ပေးချင်တာပေါ့၊ သူသာငါ့ပြန် ကြိုက်ရင်” “မသာမတော်တော်ယွနေတာ” “ငါယွတာမဟုတ်ဘူး၊ သူ့ကိုကြည့်ပြီးငါသနားလွန်းလို့ပါဟယ်” “အေးနှော်သူ့ရုပ် ကလေးက” “ဘာလဲနင်ပါကြိုက်နေပြီလား” “မဟုတ်ဘူးဟ၊ သူ့ရုပ်ကလေးက သနားစရာလေးဟ” “ဟုတ်တယ်၊အဲဒီကောင်မသူ့ လိုလူ နဲ့တွေ့ရမှာမဟုတ်ဘူး၊တကယ့် ကျားနဲ့တွေ့ရမှာ” “ဟုတ်တယ်” ကျနော်သူတို့ပြောတာကြားတော့ ရယ်ချင်သွားတယ်။ကျ နော်ကကျား မဟုတ်ဘူး၊ကြောင်လေးပါ၊သူတို့ရင်ခွင်ထဲထားရမယ့် ပူစီကြောင်လေးပါ။ခက်ခက်မာတစ်ယောက်မှာတော့ ကိုဇော် မိုးလိုလူရိုးရိုးအေးအေးကို ကစားပြီးအသဲခွဲခဲ့တယ်လို့မိမိအ မည်မကျရေးလူတိုင်းကိုပြောနေရ ပေမယ့်ရင်ထဲမှာတော့အခဲမကျေ ပါ။တကယ်တော့မိမိကကျားဖြစ်ပြီး ခံလိုက်ရတယ်ဆိုပြီးတွေးမိတိုင်းအ သဲနာရတယ်။အမှန်ကကိုဇော်မိုးဟာ .ပူစီကြောင်လေးပါပဲလေ။
(Zawgyi)
ေဇာ္မိုးက ႐ုပ္ရည္ေလးသနားကမားနဲ႔မို႔ လူခ်စ္လူခင္ေပါၾကတယ္။ နယ္ကလာၿပီး ရန္ကုန္မွာေက်ာင္းတက္ေတာ့ ရန္ကုန္ကလူႀကီး သားသ မီးေတြနဲ႔ သိကြၽမ္းၿပီး ေက်ာင္းၿပီးခ်ိန္တြင္ ထိုသူငယ္ခ်င္းမ်ားက အလုပ္ေပးၾကသည္။ အလုပ္နဲ႔နီးေသာရပ္ကြက္တြင္ ေနထိုင္ရန္အတြက္ တိုက္ခန္းတစ္ခန္း လိုက္ရွာေနစဥ္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္၏ အကူအညီနဲ႔ သူ႔အကိုအိမ္မွာ ခနတာစတည္းခ် ၿပီး မိမိႏွင့္ကိုက္ညီေသာတိုက္ခန္းကိုရွာ ေဖြေနခ်ိန္မွာေတာ့အကိုတို႔မိသားစု မွလိုေလေသးမရွိအကူအညီေပးၾက ပါတယ္။ထို အကိုမွာေတာ့သမီးတစ္ေယာက္ႏွင့္သားေလးႏွစ္ေယာက္ ရွိၿပီး၊သမီးအကအသက္ကဆယ့္ငါးႏွစ္အ႐ြယ္ႏွင့္သားမ်ားကေတာ့ငယ္ တယ္။ထိုအိမ္ေရာက္ေတာ့အကိုကခရီးထြက္သြားၿပီးသူ႔အမ်ိဳးသမီးႏွင့္ကေလးမ်ားသာက်န္ခဲ့တယ္။သား ေတြကသူ႔အေမနဲ႔ ေအာက္ထပ္အိပ္ ၿပီးသမီးျဖစ္သူကအေပၚထပ္အိပ္ ပါတယ္။အေပၚထပ္ကေတာ့အခန္းဖြဲ႕ထားျခင္းမရွိပါဘူး၊က်ေနာ္က ေတာ့သူငယ္ခ်င္းႏွင့္အတူအေပၚ ထပ္မွာပဲအိပ္ရပါတယ္။သမီးက ေတာ့က်ေနာ္တို႔ေျခရင္းဘက္ဆယ္ ငါးေပခန႔္အကြာမွာအိပ္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းအကိုသမီးႏွင့္ပတ္သက္လို႔က်ေနာ္မွာခံစား ခ်က္မရွိပါဘူး၊ ညီမေလးတစ္ေယာက္လိုပဲသေဘာ ထားပါတယ္။သမီးရဲ႕နာမည္ကေကခိုင္တဲ့။အဲဒီအိမ္ေရာက္ၿပီး တပတ္ ေလာက္မွာေတာ့ရပ္ကြက္က လူေတြကက်ေနာ့္ကိုသိေနၾကပါၿပီ။ ခင္မင္ေနၾကပါၿပီ။က်ေနာ့္႐ုပ္ရည္ ကသနားကမားလို႔ေျပာတာ ကေတာ သား႐ုပ္ေလးမို႔လို႔႐ိုးသားတဲ့ပုံပါပဲ။ မယုံရင္က်ေနာ့္အသိေတြကိုေမး ၾကည့္ပါ။လုံးဝ အ ပုံေပၚပါတယ္။ဒီလိုနဲ႔အလုပ္ကရၿပီဗ်။ေနမယ့္တိုက္ခန္းကလဲရၿပီ၊ဒါေပမယ့္အကိုက အိမ္ျပန္မေရာက္လာေသးတာနဲ႔အဲဒီအိမ္မွာဆက္ေနျဖစ္ တယ္။တရက္ မွာသမီးရဲ႕သူငယ္ခ်င္းကသူ႔အမနဲ႔အတူအိမ္ကိုေရာက္လာတယ္။ “ေဟ့ ေကခိုင္ ဟိုအကိုနဲ႔နင္နဲ႔ဘာ ေတာ္လဲ” “ကို ႀကီးေဇာ္မိုးကိုေျပာတာလား၊ဘာမွမေတာ္ဘူး” “အမ်ိဳးမေတာ္ဘဲနဲ႔ နင္တို႔အိမ္လာ ေနတာလား” “ေအးေလဘာျဖစ္လို႔လဲ” “ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး၊သူ႔နာမည္က ကိုေဇာ္မိုးတဲ့လား” “ဟုတ္တယ္ဘာျဖစ္လို႔လဲ” “႐ုပ္ကေတာသား႐ုပ္နဲ႔” “ဘာေျပာတယ္” “ကိုႀကီး ေဇာ္မိုး၊ကိုႀကီးကိုေတာသား ႐ုပ္တဲ့” “ဟားးးဟားးေျပာပါေစ၊ေကခိုင္ ၊ငါ့႐ုပ္ကလဲေတာသား႐ုပ္ပဲေလ” “ဟဲ့ေကခိုင္ အယ္ အားနာစရာႀကီး” “အကိုေဆာရီးေႏွာ္” “ကိုႀကီးသူကနီနီခင္တဲ့၊သူ႔အမက ခက္ခက္မာတဲ့” “ဟုတ္ကဲ့ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္”“ဟုတ္ကဲ့ရွင့္” အဲဒီကစၿပီးက်ေနာ္ေနတဲ့အကိုတို႔ အိမ္ကိုခနခနလာတယ္ဗ်။သမီးက ေတာင္ေျပာလာတယ္ “ကိုႀကီးေဇာ္မိုး” “ေဟ ဘာလဲေကခိုင္” “မမခက္ေလ သမီးတို႔အိမ္ကိုခနခန လာေနတယ္ေႏွာ္” “ေအးဟုတ္တယ္ဟ” “ကိုႀကီးသတိထားေနေႏွာ္” “ဟမ္ ဘာလို႔၊မခက္ကရည္းစားမ်ား တယ္သိလား” “ေအာ္သူရည္းစားမ်ားတာကိုႀကီး နဲ႔ဘာဆိုင္လို႔” “သူျဖတ္ပစ္တဲ့ရည္းစား စာရင္းထဲ မွာကိုႀကီးပါမွာစိုးလို႔” “ဟုတ္လားအဲဒီထဲငါပါခ်င္တာဟ” “ဟင္ ဘာလို႔လဲကိုႀကီး” “ရည္းစားမ်ားတဲ့မိန္းကေလးက ျဖတ္ခဲ့တာေကာင္ေလးေတြအတြက္ ေကာင္းတာေပါ့ဟ” “အမယ္သူကဂုဏ္ယူေနတာ” “ဟားးး” က်ေနာ္လဲသိတယ္၊ခက္ခက္မာ ဟာ က်ေနာ့္ကိုကစားခ်င္ေနမွန္းေပါ့၊က်ေနာ့္႐ုပ္ကလဲသူထားခဲ့ရင္အ လြယ္တကူေနခဲ့မယ့္႐ုပ္မ်ိဳးဆိုေတာ့ ေလ။က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ကဒီဇိုင္း ဆန္းဆန္းေတြမႀကိဳက္ဘူး၊ ဆံပင္ေဆးဆိုးတာကအစေပါ့၊ၿပီး ေတာ့က်ေနာ္ကပုဆိုးပဲဝတ္တာဗ်။ တိုက္ေဂါေပါ့။သူကက်ေနာ့္ကိုပူစီ ေၾကာင္ေလးတစ္ ေကာင္လိုေဆာ့ကစားခ်င္ေနတာက်ေနာ္မွမဟုတ္ဘူး ဗ်။ရပ္ကြက္ထဲကလူေတြလဲသိေန ၾကတယ္။ေကာင္မေလးလူလည္မ ေပါ့၊ ေဇာ္မိုးေလးေတာ့အတီးအတ နဲ႔ခံရေတာ့မယ္ေပါ့။ဒါေပမယ့္က် ေနာ္ကေၾကာင္ေတာ့ေၾကာင္၊ ႐ိုး႐ိုးေၾကာင္မဟုတ္မွမဟုတ္တာ။သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ “ေဟ့ေကာင္အဲဒီေကာင္မကိုငါ ၾကည့္မရေတာ့ဘူးကြ” “မင္းေအးေဆးေနစမ္းပါကြာ” “ေအးေဟ့ေကာင္မီး စင္ေတာ့ၾကည့္ ကၾကာ” “ေအးပါကြာ” ခက္ခက္မာတစ္ေယာက္ရည္းစား ႐ုပ္ခံေလးရွိေတာ့ႀကိဳက္တဲ့သူေပါ မ်ားပါတယ္။ဒါေပ မယ့္စိတ္တိုင္းမ က်ခဲ့ပါဘူး။ရည္းစားတစ္ေထာင္ လင္ေကာင္တစ္ေယာက္ဆိုသလို ရည္းစားထားၾကည့္ၿပီးေ႐ြးၾကည့္ ပါတယ္။ အဆင္မေျပဘူးထင္ရင္ ေတာ့ျဖတ္ပစ္ေလ့ရွိတယ္။ဒါကိုပဲ လူေတြကမ်က္ႏွာမ်ားတယ္ဆိုၿပီး ေျပာေနၾကတယ္။
လင္ရွိမိန္းမမွမ ဟုတ္တာအပ်ိဳအ႐ြယ္ရည္းစား ထားတာဘာထူးဆန္းလဲ။လူဆိုတာ ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္စားရတာ။ပတ္ ဝန္းက်င္ဆိုတာကခ်ီးမြန္းခု ႏွစ္ရက္ ကဲ့ရဲ႕ခုႏွစ္ရက္ရယ္။ပါးစပ္ေညာင္း ရင္ပိတ္သြားလိမ့္မယ္ေပါ့။ခုတစ္ ေယာက္ကိုေဇာ္မိုးကိုေတြ႕တဲ့အခါ စိတ္ထဲတမ်ိဳး ေတာ့ျဖစ္သား၊ေက ခိုင္ေျပာသလိုဆိုသူ႔အေဖတို႔က ေတာင္ေလးစားရတဲ့သူတဲ့။ေကခိုင္ အေဖဆိုတာကလဲအင္ဂ်င္နီယာတစ္ ေယာက္ပဲ။ဒါေတာင္မွသူကေလး စားရတဲ့သူဆိုေတာ့ေတာ္လို႔ျဖစ္မယ္။႐ုပ္ကေတာ့အေခ်ာႀကီးမဟုတ္ဘူးမ်က္ႏွာေပၚမွာေတာ့ ႐ိုးသားပုံေပၚ တယ္။အဆင္ေျပရင္ေ႐ြးမယ္၊အ ဆင္မေျပလဲျဖတ္ေပါ့။ေရရွည္ဆို ရင္ေတာ့ကိုေဇာ္မိုးဟာတိုးတက္ႏိုင္ တာကိုသိ ေပမယ့္ခက္ခက္ကအဲဒီလို မေတြးခ်င္ဘူး၊လက္ရွိမွာဥစၥာဓန ျပည္စုံတဲ့လူကိုပဲေ႐ြးခ်ယ္ခ်င္တာ၊ ဥစၥာဓနျပည္စုံတဲ့လူေတြကလည္း ခက္ခက္လိုမျပည့္စုံတဲ့လူမ်ိဳးနဲ႔သူတို႔သားသမီးေဆြကိုသေဘာတူခ်င္ မွတူမွာေလ။ေလာေလာဆယ္ေတြ႕ သမွ်လူထဲမွာကို ေဇာ္မိုးကိုသေဘာ က်တယ္။ယူၿပီးလဲကိုယ္ႀကိဳးဆြဲရာ ကမယ့္႐ုပ္မ်ိဳးေလ၊ဒီလိုလူမ်ိဳးကို ခက္ခက္သေဘာက်တယ္။ဒီေတာ့လဲ ေရလာေျမာင္းေပးေတာ့လုပ္ရ တယ္။ဒီလိုနဲ႔က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းက႐ြာ ျပန္တဲ့အခ်ိန္ရပ္ကြက္ထဲဘုရားပြဲ ျဖစ္တယ္။ရဟတ္ေတြဘာေတြနဲ႔ဗ်။ ညဘက္က်ေတာ့ခက္ခက္ မာကသူ႔ညီမေလးနဲ႔အတူအိမ္ေရာက္လာ တယ္။ “ေဟ့ေကခိုင္ဘုရားပြဲသြားရေအာင္” “မေန႔ကငါတို႔သြားၿပီးၿပီ” “ငါရဟတ္စီးခ်င္ လို႔ဟာ” “အေမဆူမွာဟ၊လိုက္လို႔မျဖစ္ဘူး” “ငါတို႔နင့္အေမကိုေျပာမယ္” “ေအးသူကသြားဆိုလိုက္ခဲ့မယ္” “ေအး” သူတို႔က အမကိုသြားေျပာေတာ့ “ေဇာ္မိုးေရ ေမာင္ေလး၊မိန္းကေလး ေတြခ်ည္းသြားမယ္ဆိုရင္အဆင္မ ေျပဘူး၊ေမာင္ေလးလိုက္ပို႔လိုက္” “ဟုတ္ကဲ့အမ” က်ေနာ္သူတို႔နဲ႔အတူဘုရားပြဲလိုက္ ေတာ့သမီးႏွင့္သူ႔သူငယ္ခ်င္းကတစ္တြဲ၊က်ေနာ္နဲ႔ခက္ခက္မာကတစ္တြဲ အတူ ယွဥ္ေလွ်ာက္ၾကတယ္။အဲဒီမွာ သမီးရည္းစားမျဖစ္ေသးတဲ့က်ေနာ္ ကလည္းမထုံတက္ေတးေလးေပါ့၊ တခ်က္ခ်က္အသလိုန သလိုနဲ႔သူ႔ လက္ကိုမထိတထိေပါ့ဗ်ာ။ သူကလည္းက်ေနာ့္လက္ကိုမတြဲ ေသးဘူးဗ်။ဘုရားပြဲနားေရာက္မွ လူေတြကမ်ားလာေတာ့ “ေကခိုင္လူခ်င္းကြဲမယ္ေႏွာ္၊ေျဖး ေျဖးေလွ်ာက္”“အမတို႔သာမကြဲေစနဲ႔၊သမီးတို႔က လက္တြဲၿပီးေလ်ာက္ေနတာမကြဲဘူး” “ေအးပါဟယ္” “ကိုႀကီးေဇာ္မိုး” “ဘာလဲသမီး” “မုန႔္စားခ်င္တယ္” “စားေလသမီး” “ဟင့္ ခက္ကိုေရာမေကြၽးဘူးလား” “ေကြၽး မွာေပါ့ဗ်ာ၊အတူတူစားၾက တာေပါ့” သမီးတို႔ကတဆိုင္ၿပီးတဆိုင္ဝင္ တယ္၊က်ေနာ္တို႔ကသူတို႔ေနာက္ လိုက္ရတယ္။လူခ်င္းမကြဲ ေအာင္ က်ေနာ္ကသူ႔လက္ကိုဆြဲေတာ့သူက မ႐ုန္းဘူး၊လူၾကပ္တဲ့ေနရာေရာက္ ရင္သူ႔ကိုေရွ႕ကထားၿပီးသူ႔ပုခုံးကို လက္ႏွစ္ဖက္ ႏွင့္ေနာက္ကကိုင္ေပါ့ ဗ်ာ။ေတာ္ေတာ္ေလးအဆင္ေျပေန ပါၿပီ။လူၾကပ္လို႔သူ႔ေနာက္ေက်ာကို ေနာက္ကကပ္ထားရင္လဲဘာမွမ ေျပာဘူး။ဒီအထာေတြကက်ေနာ္သိ ၿပီးသားပါ။ရဟတ္ကြင္းကိုေရာက္ ေတာ့ “ကိုႀကီးရဟတ္စီးမယ္၊သမီးတို႔က ေလးေယာက္ ဆိုေတာ့တစ္တြဲစီးမယ္ ေႏွာ္” “ေအးစီးေလေကခိုင္” ရဟတ္အႀကီးဆီသြားေတာ့လူေတြတန္းစီေနတာနဲ႔ေစာင့္စီးရမယ္ဆို တာနဲ႔မ စီးျဖစ္ပဲရဟတ္အေသးဆီကို သြားတယ္ “သမီးရဟတ္ကေျခာက္တြဲထဲရယ္၊အရမ္းျမန္မယ္ထင္တယ္” “ရတယ္၊သမီးတို႔စီးဖူး တယ္” “မခက္စီးဖူးလား” “ဟင့္အင္းမစီးဖူးဘူး” “ျမန္မွာေႏွာ္” “သူတို႔စီးခ်င္တယ္ဆိုရင္လိုက္စီး ေပးလိုက္မယ္ေလ”“ဟုတ္ကဲ့စီးေလ” ရဟတ္စီးေတာ့သမီးႏွင့္သူ႔သူငယ္ ခ်င္းကတစ္ခုံထိုင္တယ္။က်ေနာ္နဲ႔ ခက္ခက္မာကတစ္ခုံေပါ့ဗ်ာ။ ရဟတ္စ လည္ေတာ့မသိသာေပမယ့္ ေျခာက္တြဲရဟတ္ဟာေတာ္ေတာ္ ျမန္တယ္ဗ်။အလည္ျမန္လာေတာ့မွ ေအာ္ေတာ့တယ္ “အမေလး ရပ္ေပးပါေတာ့” “အာ မခက္မေၾကာက္နဲ႔မေၾကာက္နဲ႔” က်ေနာ့္ကိုအတင္းဖက္ၿပီးေအာ္တာ “မခက္လက္ႏွစ္ဖက္လုံးမလႊတ္နဲ႔” က် ေနာ္လဲသူ႔ကိုၾကည့္ၿပီးစိုးရိမ္သြား တယ္။အမွန္ကက်ေနာ္ကိုယ္တိုင္မူး ေနၿပီ။သူ႔ကိုလက္တဖက္ႏွင့္လွမ္းၿပီး ဖက္ကာဖိထားၿပီး လက္တဖက္က ထိုင္ခုံတန္းကိုအတင္းကိုင္ထားရ တယ္။ဘယ္ေလာက္ပဲေျပာေျပာသူကတန္းကိုမကိုင္ပဲက်ေနာ့္ကိုအတင္းဖက္ ထားတယ္။ဟိုကေလးမႏွစ္ ေယာက္ကဝူးဝါးေအာ္၊သူကလန႔္ လန္နဲ႔ဖက္၊ရဟတ္ရပ္တဲ့အခါမွာ ေတာ့ကေလးမႏွစ္ေယာက္ရယ္ ၾက တာဗ်။ရဟတ္ေပၚကေနခ်က္ခ်င္း ဆင္းမရဘူး၊အလွည့္က်မွဆင္းရ တာအဲဒီအခ်ိန္ထိဆြဲဖက္ထားတုန္း “မခက္ ေမာ့ၾကည့္ပါ အုံးဗ်” သူေမာ့ၾကည့္ေတာ့က်ေနာ္ကခပ္ တည္တည္နဲ႔သူ႔နဖူးကိုနမ္းလိုက္ၿပီး “ဆင္းရေတာ့မွာမေၾကာက္နဲ႔ေတာ့” “ဟုတ္ကိုေဇာ္” ကေလးမေတြကေတာ့ျမင္တယ္ဗ်။
သူ႔နဖူးကိုက်ေနာ္ကအမွတ္မထင္ နမ္းလိုက္တာကို။ရဟတ္ကေန ေအာက္ဆင္းေတာ့လဲက်ေနာ္ကသူ႔ လက္ကိုကိုင္ၿပီးတြဲဆင္းၾက တယ္။ အဲဒီေနရာမွာသမီးေကခိုင္ကသိပ္ လည္တယ္ဗ်။ “ကိုႀကီးသမီးတို႔စတိတ္ရႈိးၾကည့္ဦး မွာ” “ေအးပါၾကည့္” သူတို႔ႏွစ္ ေယာက္ေနာက္ကက်ေနာ္ တို႔လိုက္ရတယ္။စတိတ္ရႈိးစင္ကိုအ ေဝးကၾကည့္ရတာလူေတြၾကားသူတို႔တိုးဝင္ၾကည့္တယ္။က်ေနာ္ တို႔ကလည္းလိုက္ဝင္ၿပီးသူတို႔ေနာက္က ရပ္ၾကည့္တယ္။ဒီတစ္ခါက်ေတာ့ သူ႔ကိုေရွ႕ကထားၿပီးက်ေနာ္ကေနာက္ကေနဖက္ထား လိုက္တယ္။ သူကၿငိမ္ေနတာဗ်။သူကေနာက္ ဖက္တခ်က္လွည့္တိုင္းက်ေနာ္က နမ္းတယ္။ရည္းစားစကားတစ္ခြန္း မွမေျပာရပဲ ရည္းစားျဖစ္သြားၾကၿပီ အျပန္မွာအိမ္ကသားေလးေတြအတြက္မုန႔္ဝယ္ၿပီးလက္ခ်င္းတြဲ ေလွ်ာက္ၿပီးျပန္ၾကတာေပါ့။အိမ္ ေရာက္ ခါနီးေတာ့က်ေနာ္ကေျဖး ေျဖးခ်င္းေလွ်ာက္ၿပီးသမီးတို႔ႏွင့္ နည္းနည္းေဝးေအာင္ခြာလိုက္တယ္၊ အိမ္ေရာက္ေတာ့သမီးႏွင့္သူ႔ သူငယ္ ခ်င္းအိမ္ထဲဝင္ခ်ိန္မွာေနာက္က လိုက္မဝင္ၾကေသးပဲေမွာင္ရိပ္မွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရပ္လိုက္တယ္။ၿပီး ေတာ့က်ေနာ္က ဖက္ၿပီးသူ႔ကိုနမ္း ေတာ့မ်က္ႏွာေလးေမာ့ေပးတယ္။က်ေနာ္လည္းသူ႔ႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္း ေတာ့ျပန္နမ္းတယ္။ခနနမ္းၿပီးအိမ္ ထဲဝင္တယ္။အမကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီးသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ျပန္သြားၾက တယ္။ ကေလးေတြမုန႔္စားၿပီးအိပ္ရာထဲဝင္ေတာ့ေကခိုင္က “ကိုႀကီးအဆင္ေျပသြားတာလား” “ေအး” “မခံရဖို႔လိုတယ္သိလား” “ေအးပါဟာ” “သူ႔ကိုလိုက္ေနတာဟိုဘက္ရပ္ကြက္ ကဟိုကိုေမာင္ဆိုတဲ့လူတစ္ေယာက္ရွိေသးတယ္” “ေကာင္းတာေပါ့ေကခိုင္ ရယ္” ေကခိုင္လဲအိပ္ရာထဲဝင္အိပ္ေတာ့ က်ေနာ္လဲကိုယ့္အိပ္ရာကိုယ္ဝင္ အိပ္လိုက္တယ္။ ထိုေန႔ညကသမီးရည္းစားျဖစ္သြား ၿပီဆိုေတာ့ညတိုင္းမခက္ဟာအကိုတို႔အိမ္ကိုလာတယ္။သူလာတဲ့အ ခ်ိန္မွာေတာ့အိမ္မွာလူစုံေနေလ့ရွိ ေတာ့အိမ္အျပင္မွာပဲခန ေတြ႕ျဖစ္ပါ တယ္။တရက္ထက္တရက္ပိုၿပီးရင္း နီးသလိုျဖစ္လာၿပီးနမ္း႐ုံေလာက္နဲ႔ မတင္းတိမ္ေတာ့ဘူးဗ်။ႏို႔ကိုမသိမ သာထိ တာကေနသိသိအထိျဖစ္လာ ၿပီးလို၊အဖုတ္ကိုလည္းမသိမသာ ကိုင္တဲ့အဆင့္ေရာက္လာတယ္။တခါတေလက်ေတာ့သမီးႏွင့္သူ႔ညီ မေလးေခၚၿပီးမုန႔္စားတာအေအး ေသာက္ၾကတယ္။အဲဒီလိုသူနဲ႔ေတြ႕တဲ့အခ်ိန္ေတြကည ဘက္မွာပဲေတြ႕ ျဖစ္ပါတယ္။ေန႔က်ေတာ့က်ေနာ္ အလုပ္ရွိတယ္။နားရက္ရွိေပမယ့္ အဲဒီေန႔ေတြကပိုက္ဆံပိုရလို႔အဲဒီေန႔ ေတြကို အပ်က္မခံဘူးဗ်။စေနတနဂၤေႏြႏွစ္ရက္မွာရတဲ့အိုဗာတိုင္ေၾကး ဟာ တစ္လလုံးလုပ္တဲ့လခရဲ႕သုံးပုံ တစ္ပုံေလာက္ရွိတယ္။အဲဒါက လဲအနည္းေပါ့ဗ်ာ။အဲဒီေတာ့ေန႔က်ေတာ့ မခက္နဲ႔ေတြ႕ဖို႔မလြယ္ဘူးေပါ့။ရည္းစားသက္တမ္းတစ္လေက်ာ္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့မ ခက္က “ကိုမိုး” “ေျပာေလခက္” “ဟိုေလ ခက္အ႐ုပ္လိုခ်င္တယ္” “အင္းေပးမွာေပါ့ ခက္အႀကိဳက္ေ႐ြး ေလ” “အာ့ဆိုကိုမိုး လိုက္ပို႔ေပးရမယ္ေႏွာ္” “ပို႔ေပးမယ္ေလ၊ဘယ္ေန႔သြားခ်င္ လဲေျပာ၊ကိုမိုးအားရက္ကအခါႀကီး ရက္ႀကီးေတြပဲရွိတာ” “သိတယ္ကို မိုးေရွ႕တပတ္စေနေန႔ အားတယ္” “အင္းလိုက္ပို႔ေပးမယ္” “တကယ္ေႏွာ္ “ “တကယ္ေပါ့ခက္” စေနေန႔အားမယ္လို႔ထင္ခဲ့ေပမယ့္ ေသာၾကာေန႔အလုပ္ကမၿပီးျပတ္ပဲ စေနေန႔မွမနက္ပိုင္းအိုဗာတိုင္ေခၚ တယ္။အခါႀကီးရက္ႀကီးျဖစ္တဲ့အ တြက္မသြားခ်င္ေပမယ့္ သြားရမွာပဲ။မခက္နဲ႔ေသာၾကာေန႔ညကေတြ႕ ေတာ့ “ခက္ေရ မနက္ျဖန္မနက္ကမအား ဘူးျဖစ္ေနတယ္” “ဟြန႔္ ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲခက္က အိမ္ မွာအျပင္သြားမလို႔ေျပာထား တာ” “အင္းဟုတ္တယ္၊အလုပ္သြားၿပီး မွခက္ကိုျပန္လာေခၚရင္အခ်ိန္က လင့္သြားၿပီ၊ဒီလိုလုပ္လို႔ရ လား၊ မနက္ကိုမိုးနဲ႔ခက္လိုက္ခဲ့အလုပ္ၿပီး တာနဲ႔ခက္ကိုလိုက္ပို႔မယ္ေလ” “ခက္ကအလုပ္ထဲလိုက္ခဲ့ရမလား” “မလိုပါဘူး၊အလုပ္ နဲ႔တစ္လမ္း ေက်ာ္မွာ ကိုမိုးတိုက္ခန္းရွိတယ္၊ အဲမွာခက္ေစာင့္ေနေပးေလ” “ဟုတ္အဲဒါဆိုလိုက္ခဲ့မယ္” သူလိုက္မယ္ဆိုတာက် ေနာ္သိတယ္ က်ေနာ္ကသူ႔ကိုလုပ္ရဲမယ့္လူမ်ိဳး လို႔ထင္စရာမွမရွိတာ။မနက္က် ေတာ့သူကလမ္းထိပ္ကေစာင့္မယ္ ေျပာတာ ေၾကာင့္သူ႔ဆီသြားၿပီးဝင္ ေခၚတယ္။လမ္းထိပ္မွာငွားစီးေနက် တက္စီးသမားကေစာင့္ေနတာ ေၾကာင့္ “ကိုမိုး တက္စီနဲ႔သြားမွာ လား” “အင္းေလ၊ဘာျဖစ္လို႔လဲ” “ႏွေျမာစရာႀကီး” “ဘာမွမႏွေျမာနဲ႔ဟိုကတက္စီဖိုးပါ ေပးရတာ” “အယ္တကယ္” “အင္းသုံး ေနရာကေနသုံးခါရတယ္” “အယ္မိုက္လိုက္တာ” တိုက္ခန္းဆီကိုအရင္သြားၿပီးခက္ ကိုေနခိုင္းေတာ့ “ခက္ေနရဲလား” “ဝရန္တာ မွာထိုင္ေနမယ္” “အင္းပါ” တိုက္ခႏ္ူမွာကုတင္တစ္လုံးနဲ႔စားပြဲတစ္လုံးကလြဲလို႔ဘာမွမရွိေသးဘူး၊
သူက်န္ခဲ့တယ္။က်ေနာ္ကအလုပ္ ဖက္သြားၿပီးစစ္ေဆးစရာေတြစစ္ လိုက္တယ္။အားလုံးေအာအိုေက ျဖစ္မွခြင့္ျပဳတယ္။အခ်ိန္ နာရီဝက္ ေက်ာ္တယ္။အဲဒါအျမန္စစ္တာ၊ လုပ္ငန္းဆက္လုပ္ရန္ခြင့္ျပဳေပး လိုက္ၿပီးေဈးဆိုင္မွာစားစရာႏွင့္ေရသန႔္ႏွစ္ဗူးဆြဲၿပီး တိုက္ခန္းကိုျပန္လာ တယ္။တံခါးေခါက္ေတာ့ခက္လာ ဖြင့္တယ္။အခန္းထဲဝင္ၿပီး စားပြဲေပၚ စားစရာတင္ကာေရခ်ိဳးခန္းထဲေျခ လက္ေရေဆးၿပီးကုတင္ေပၚထိုင္ လိုက္ရင္း “ခက္လာေလ” “အင္းလာၿပီ” က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းလိုက္ၿပီး ဖက္နမ္းလိုက္ တယ္။အခန္းထဲမွာ ႏွစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္ဆိုတဲ့အေတြး ေၾကာင့္နမ္းရတာအရသာရွိတယ္။ လြတ္လပ္တယ္။ဘယ္သူမွမရွိတုန္း သူ႔ ကိုဖက္ၿပီးေနာက္ေက်ာကေန အက်ႌဇက္ကိုဆြဲတင္ၿပီးေဘာ္လီ ခ်ိတ္ကိုျဖဳတ္တာ “အာကိုမိုး ဘာလုပ္တာလဲ” ကိုမိုးေဘာလီ ခ်ိတ္ျဖဳတ္ေတာ့ခက္ ခက္တစ္ေယာက္လန႔္သြားေသး တယ္။ “ခ်ိဳစို႔မလို႔” ေျပာပုံကၾကည့္ခ်ိဳစို႔မလို႔တဲ့။တစ္ခါတည္း ရွင္းရွင္းလင္းလင္းႀကီး ကိုေျပာတာ “မစို႔ရပါဘူး” နည္းနည္းမူရတာေပါ့၊အရမ္းလြယ္တယ္ျဖစ္မွာစိုးတယ္။သမီးရည္းစား ေတြ လုပ္ေနၾကပဲ၊ “ကိုယ္ခ်စ္သူကိုအဲေလာက္ေတာင္ ကပ္ေစးမနည္းရဘူးေလ” ကပ္ေစးနည္းတာမဟုတ္ဘူးအေပၚ ပိုင္းေလာက္ ေတာ့ခက္ခက္မာခြင့္ျပဳ ပါတယ္။ေအာက္ကိုေတာ့ခက္မာ ခြင့္မျပဳရဲေသးပါဘူး။“အာကြာ ကိုမိုးေႏွာ္” က်ေနာ္သိၿပီးသားပါဒီအေျခအေန ဒီအေနအထားဟာရာခိုင္ႏႈန္းရွစ္ ဆယ္အထိရေနၿပီးၿပီ၊က်န္တဲ့ႏွစ္ ဆယ္က ပါးနပ္ဖို႔ပဲလိုတာ၊သူကက် ေနာ့္ကိုမလုပ္ေလာက္ဘူးဆိုၿပီး လိုက္လာတယ္။သူယုံၾကည္မႈ႕က က်ေနာ္ရဲ႕တိုက္ေဂါ႐ုပ္ေလးကို အေျခခံတာေလ။တရစ္ၿပီးတရစ္တဆင့္ၿပီးတဆင့္က်ေနာ္ကတိုးလာ တာ။ေဘာ္လီျဖဳတ္တယ္ႏို႔စို႔တယ္။ ႏို႔စို႔တယ္ဆိုေပမယ့္ဗ်ာ ႏို႔သီးေခါင္း ေလးကပိစိေသးေသးေလးဗ်။မရမကစို႔မွနည္းနည္းထြက္လာတာ။ “ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္” “ကိုမိုးအင့္ဟင္းးဟင့္ယား တယ္” ယားမွာေပါ့႐ိုး႐ိုးစို႔တာမွမဟုတ္တာ လွ်ာဖ်ားႏွင့္ထိုးကေလာ္လိုက္အုံ လိုက္ႀကီးငုံစို႔လိုက္၊ႏို႔သီးေခါင္းေလး ကိုေမႊလိုက္နဲ႔ စို႔ ပစ္တာခက္ခက္မာ တစ္ေယာက္မမာႏိုင္ေတာ့ပဲမ်က္လႊာခ်ၿပီးတအင္းအင္းျဖစ္ေနၿပီ။ႏို႔စို႔ ရင္းတဆက္တည္းစကပ္အကြဲ ေၾကာင္း ၾကားထဲကေနၿပီးလက္ႏွင့္အတြင္းခံအေပၚကေနၿပီးအဖုတ္ ေဖာင္းေဖာင္းကိုပြတ္လိုက္တယ္။“အာကိုမိုးမလုပ္နဲ႔ကြာ” က်ေနာ့္လက္ကိုတြန္းဖယ္ျပန္တယ္။ ဖယ္လဲမရပါဘူး။သူကအရည္႐ႊမ္း တယ္ထင္တယ္။အတြင္းခံကို ေပါက္ ၿပီးအရည္စိုေလးေတြထြက္လာ တယ္။က်ေနာ္အတြင္းခံကိုအေပၚကမႏႈိက္ပဲေပါင္ေဘးကေနအတင္း ဖယ္ၿပီးပြတ္လိုက္ တယ္။ “ကိုမိုးေတာ္ပီကြာ” အဖုတ္ထိကိုင္တြယ္လာၿပီမို႔နည္း နည္းတားရတယ္။ဒါေပမယ့္ခုလို မ်ိဳးလြတ္လတ္လပ္လပ္ဘယ္သူနဲ႔ မွ မေတြ႕ဖူးေသးေတာ့စိတ္ကပါသ လိုျဖစ္ေနၿပီ။ ခက္မာတားဆီးေျပာေနေပမယ့္သူလဲဖီးလ္ရွိေနၿပီမွန္းသိေတာ့ဆက္ၿပီး ႏႈိက္ တယ္။အရည္ေတြ႐ႊဲစိုေနတဲ့အ ကြဲေၾကာင္းထဲလက္နဲ႔ကေလာ္ၿပီး ႏို႔ဆက္စို႔ေပးေနလိုက္တယ္။ေနာက္ ေတာ့သူ႔လက္ကက်ေနာ့္ လက္ကိုမ တြန္းဖယ္ေတာ့ဘူးေလ။ႏို႔ကိုလွ်ာ ဖ်ားေလးႏွင့္ထိေတြ႕လိုက္ေတာ့ခက္မာႏို႔သီးေခါင္းေလးကခြၽန္လာသလိုတင္းလာ သလိုျဖစ္ၿပီးႏို႔တအုံလုံး ၾကက္သီးဖုေတြထသြားရျပန္တယ္။က်င္တက္တက္ခံစားမႈ႕ႏွင့္အတူအထိအေတြ႕ရဲ႕ခံစားမႈ႕ရသတမ်ိဳးကို ခံစားလိုက္ရၿပီးခက္မာအလိုလိုညည္းမိတယ္။“ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္” “အာ့ အင္းးဟင္းးဟင္းးး” “အာ့ခက္မာမေနတတ္ဘူး” ကိုေဇာ္ကႏို႔သီးေခါင္းဖ်ားေလးကို လွ်ာႏွင့္ထိုးေမႊၿပီး ယက္လိုက္ႏို႔အုံ တစ္ခုလုံးကိုစို႔လိုက္နဲ႔လုပ္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ခက္မာတစ္ေယာက္ ေအာ္ညည္းသံမ်ားထြက္၍ပင္လာသည္။ ကိုေဇာ့္ရဲ႕လက္ကခက္ မာရဲ႕အဖုတ္အေပၚကေနအုပ္ကာ ပြတ္ေပးေလေတာ့ခက္မာတြန႔္ကနဲ႔ ျဖစ္သြားၿပီးအဖုတ္တအုံလုံးစိုသြား သလိုခံစားလိုက္ရၿပီးရင္ထဲသိမ့္သိမ့္တုန္သြားရသည္။ အေပၚမွပြတ္႐ုံမကအကြဲေၾကာင္းတ ေလ်ာက္တေျဖးေျဖးပြတ္ေပးရာအ ဖုတ္တအုံလုံးႂကြတက္လာေလသလားဟုပင္ထင္မွတ္ရေအာင္ေဖာင္း ႂကြလာခဲ့သည္။အကြဲေၾကာင္းတ ေလ်ာက္စုံဆန္လႈပ္ရွား ၿပီးေနာက္မွာအကြဲေၾကာင္းအေပၚနားအေစ့ေနရာနားကိုလက္ခလယ္ျဖင့္ေျဖးေျဖး ခ်င္းပြတ္ေပးျပန္ရာစိတ္တို႔ထႂကြ ၿပီးညည္း လိုက္သည္။ ခက္မာႏႈတ္ဖ်ားကညည္းသံထြက္ က်လာၿပီ။က်ေနာ္လက္တဖက္ႏွင့္သူ႔အတြင္း ခံကိုဆြဲခြၽတ္လိုက္တယ္။သူကသတိရၿပီးဆြဲထားတယ္ “ခက္မာ ကိုမိုးနမ္းခ်င္လို႔ပါ” “အာ နမ္း တာနဲ႔အဲဒါနဲ႔ဘာဆိုင္လို႔လဲ” “အဲဒီေနရာေလးကိုနမ္းခ်င္တာ” “ဘုန္းနိမ့္ကုန္မယ္ကိုမိုး” “မနိမ့္ပါဘူး” “အာမလုပ္နဲ႔” “လုပ္ၾကည့္ ခ်င္လို႔ပါခက္ရယ္” မရဘူးဗ်၊အတြင္းခံကိုအတင္းဆြဲ ထားတယ္။ေနာက္ဆုံးေတာ့က်ေနာ္ သူ႔အတြင္းခံကိုမခြၽတ္ပဲအေပၚကေန ၿပီး နမ္းလိုက္တယ္ေၿပီးမွေပါင္ၾကားကအတြင္းခံကိုေဘးဖယ္ၿပီးယက္ ခ်လိုက္ရာခက္မာမွာလူးလြန႔္သြား ၿပီးတုန္ယင္သြားကာ “အာ ကိုမိုးမလုပ္နဲ႔ေလ” ေခါင္းကိုအတင္းတြန္းဖယ္တယ္။ က်ေနာ္မရမကနမ္းတယ္ဗ်။အေစ့ ေနရာကိုလွ်ာဖ်ားႏွင့္ကေလာ္လိုက္ တယ္။ “ဟားးး ကိုမိုး အိုးးး” လူကတြန႔္သြားသလိုျဖစ္ၿပီးခက္ခက္မာအားေလ်ာ့သြားတယ္။ “ခက္ရယ္နမ္းရတာအားမရဘူးကြာ” ေျပာၿပီးအတြင္းခံကိုခြၽတ္ေတာ့သူ ဆြဲမထားေတာ့ဘူးဗ်။က်ေနာ္လည္း အတြင္းခံခြၽတ္ၿပီးဆက္ၿပီးနမ္းတယ္ အကြဲေၾကာင္းထဲ လွ်ာထိုးသြင္းလိုက္ တယ္။သူ႔ေပါင္ကကားလာတယ္။
အဲဒီေတာ့မွသာသာယာယာနမ္းခြင့္ ရေတာ့တယ္။လူတစ္ေယာက္ကိုး ဆယ့္ကိုးေယာက္ႀကိဳက္တဲ့ဒီ အရသာသူမႀကိဳက္ပဲခံႏိုင္ ႐ိုးလား။ တအာ့အာ့ႏွင့္ညည္းလာတယ္။က် ေနာ္ကအေစ့ေနရာကိုစုပ္ဆြဲတဲ့အ ခ်ိန္ဆိုပိုေအာ္တယ္။လွ်ာႏွင့္ထိုး ကေလာ္တယ္။ အကြဲေၾကာင္းထဲ လွ်ာဝင္ႏိုင္သေလာက္ထိုးေမႊတယ္။ သူညည္းတယ္။က်ေနာ့္လီးက လည္းအရမ္းေတာင္ေနၿပီ။သူ႔ကို ယက္ေပး ရင္းပုဆိုးခြၽတ္လိုက္ၿပီး ေပါင္ၾကားဒူးေထာက္ကာအဖုတ္ ကိုလီးႏွင့္ေတ့ၿပီးအေစ့ေနရာကိုလီးထိပ္နဲ႔ပြတ္ဆြဲခ်လိုက္တယ္။ ကိုမိုးရဲ႕ လီးကိုျမင္လိုက္ေတာ့ခက္ မာလန႔္သြားေပမယ့္ကိုမိုးကလုပ္ၿပီး မွရပ္မယ့္လူမ်ိဳးမွန္းခက္မာသိတယ္ ခြင့္ျပဳသင့္သလား၊မျပဳသင့္ ဘူးလား ေဝခြဲမရတဲ့အခ်ိန္မွာကိုမိုးလီးက ခက္မာပိပိထဲတိုးဝင္လာခဲ့ၿပီ။တင္း က်ပ္က်ပ္တစ္ဆို႔ဆို႔ႀကီးဝင္လာ ေတာ့ခက္မာလန႔္ ၿပီးေအာ္မိတယ္။ “အာ့ ကို ..မိုးး” ေနာက္ေတာ့လီးကိုအဖုတ္ထဲတဝက္ေလာက္တေျဖးေျဖးထိုးထည့္လိုက္ ေတာ့ခက္မာ တားဆီး၍မရ ေတာ့ေပမယ့္နာက်င္ၿပီး တစ္စုံတရာကိုေၾကာက္လန႔္သလိုခံ စားလိုက္ရျပန္တယ္။ “ကိုမိုးး ခက္နာတယ္ေၾကာက္ တယ္” သူေၾကာက္တယ္ဆိုေပမယ့္က်ေနာ္ မွမေၾကာက္တာ။တေျဖးေျဖးနဲ႔အ ဖုတ္ထဲအဆုံးအထိထိုးထည့္လိုက္ ေတာ့တယ္။“ဗ်စ္ ဗ်စ္ ဗ်စ္” “အားးကိုမိုးနာတယ္” ကိုမိုးလီးကခကၼာပိပိထဲအဆုံးထိ ဝင္သြားၿပီးေနာက္မွာေတာ့မထူး ဇာတ္ျဖစ္သြားၿပီေလ၊ ဘယ္သူ႔ကို မွေအာက္ပိုင္းထိပါးခြင့္မျပဳခဲ့တဲ့ ခက္မာမွာကိုမိုးနဲ႔က်မွအလိုးခံရ ေတာ့တယ္။နာက်င္မႈ႕နဲ႔ေၾကာက္လန႔္စိတ္ကစိုးမိုးေန ေတာ့ခက္မာမွာ ဖီးလ္ရွိတဲ့အရာကိုခံစားလို႔မရပါ။ က်ေနာ္လဲလီးအဆုံးထိဝင္သြား ေတာ့မွတေျဖးေျဖးခ်င္းအသြင္းအထုတ္လုပ္ လိုက္ၿပီး သူ႔အေပၚေမွာက္ခ်ကာႏႈတ္ခမ္းကို စုပ္နမ္းၿပီးလိုးလိုက္ေတာ့တယ္ “ဗ်စ္ ဘြတ္ ဘြတ္ဖတ္” “အာ့…အင့္..ဟင္းအင္း အားႀကီးနဲ႔မလုပ္နဲ႔နာတယ္” အားႏွင့္အတင္းလုပ္ေနတယ္လို႔ထင္ေနခဲ့တယ္။ကိုမိုးကခက္မာရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္းၿပီးတခ်က္ခ်င္းလုပ္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ပိပိထဲကတမ်ိဳးႀကီးခံစားလာရၿပီး ေကာင္းလာသလိုမ်ိဳးျဖစ္လာတယ္။ကိုမိုးကခက္မာကို ေျဖးေျဖးနဲ႔ပုံမွန္တခ်က္ခ် င္းလိုး လိုက္ၿပီးသူ႔အရည္ကိုယ့္အရည္မ်ား ထြက္လာတဲ့အခါလီးကေခ်ာေခ်ာ ရႉရႉဝင္ထြက္လာႏိုင္ခဲ့တယ္။ ခက္မာနာက်င္မႈ႕ကို ဆက္မခံစားရပဲတေျဖးေျဖးႏွင့္အရသာေတြ႕လာသလိုျဖစ္လာတယ္။ဒါေပမယ့္ေနရ ခက္တယ္။ခက္မာကကိုမိုးအဆင္ ေျပေအာင္ ေပါင္ကိုေျမႇာက္ေပး လိုက္တယ္။အဲဒီအခါမွာေတာ့ကိုမိုးလီးကအဝင္အတြက္ေခ်ာေခ်ာခ်ဴ ခ်ဴျဖစ္ကာပိုျမန္လာတယ္။ျမန္လာ တာကခက္မာကိုပိုအရသာေတြ႕ေစ ၿပီးအလိုလိုညည္းလိုက္မိတယ္။ခက္မာရဲ႕ေပါင္ကအေပၚကိုေျမာက္ တက္လာၿပီးေပါင္ကားေပးလာခဲ့ၿပီ ညည္းညဴသံေတြျမန္လာေတာ့ “ခက္ ကိုယ္ၾကမ္းခ်င္ေနၿပီ ကြာ” “အင္း” အင္းဆိုတဲ့အသံတခ်က္သာထြက္ လာၿပီးမ်က္စိစုံမွိတ္၍ႏႈတ္ခမ္းသပ္ ေနသည္။ထို႔ေၾကာင့္ပင္က်ေနာ္က ျမန္ျမန္ ေလးတြန္းလိုးလိုက္သည္ “ဗ်စ္ ဘြတ္ ဖြတ္ ဖြတ္ ဖန္းဖန္း” “အာ အားးရွီးးရွီးး ရွီးးး” ခက္ခက္မာအသံကၿပီးခါနီးညည္းညဴ သကဲ့သို႔အသံကိုေျပာင္းၿပီး ညည္းလာသည္။က်ေနာ္ကခက္ ခက္မာ၏ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ပုခုံးေပၚတင္ၿပီးလည္ပင္းကို မကာ ခ်ဳပ္လိုးလိုးလိုက္တဲ့အခါလီးအဝင္ အထြက္ကတဇြိတဗ်ိ ဗ်ိျမည္လာသ လိုအသားစိုင္ခ်င္းထိစပ္သံတဖန္း ဖန္းျမည္လာ သည္။သူ႔ညည္းညဴသံကပိုထြက္လာၿပီး “အီး အားးရွီးးရွီးးးအားးး” တခ်က္မွ်တြန႔္ကာအားေလ်ာ့သြား သလိုျဖစ္သြားေတာ့သူၿပီး သြားမွန္း သိလိုက္တယ္။က်ေနာ္လဲၿပီးခါနီး ေတာ့လီးကိုအျပင္ထုတ္ကာသုတ္ကိုပန္းထည့္လိုက္ေတာ့တယ္။ၿပီးမွသူ႔အနားကပ္ၿပီး ပါးျပင္ေလးကိုနမ္း လိုက္တယ္။သူကမလႈပ္ႏိုင္ေတာ့ပါ ဘူး။“ခက္ အဆင္ေျပရဲ႕လား” “ဘာအဆင္ေျပရမွာလဲသူမ်ားကို မတရားအတင္းအၾကပ္လုပ္ၿပီး ေတာ့၊ဒီမွာအရမ္းနာေနၿပီ” “ျပေလ ကိုယ္ၾကည့္ေပးမယ္” “မျပဘူးေတာ္ပီ” ၿပီးေတာ့မွတရႈံ႕ရွံ႕ငိုတယ္။ “ခက္အရမ္းနာေနလို႔လား” “နာလို႔မဟုတ္ဘူးဝမ္းနည္းလို႔” “ဘာလို႔ဝမ္းနည္းတာလဲ” “ခက္အပ်ိဳဘဝကသြားၿပီေလ” “မသြားပါဘူး ကိုမိုးတစ္ေယာက္လုံး ခက္အနားရွိတာကိုမငိုနဲ႔ေတာ့” “ခက္ကိုပစ္မသြားရဘူးေႏွာ္” “မပစ္သြားပါဘူးခက္ရယ္” “ကတိေႏွာ္ကတိ” “အင္းပါခက္ရယ္” ထိုအခါမွခက္ခက္မာမ်က္ႏွာ႐ႊင္ လန္းလာေတာ့သည္။ “ခက္ထႏိုင္ေသးရဲ႕လား” “မထႏိုင္လဲ ထရမွာေပါ့၊သူ႔ဟာႀကီးနဲ႔မဆန႔္မၿပဲထိုးထည့္ၿပီးေတာ့” “မ ႀကိဳက္ဘူးလား” “မႀကိဳက္ဘူး” “ဟားးဟားး” ထိုေန႔ကတိုက္ခန္းကျပန္ၿပီးအ႐ုပ္ ဝယ္ကာျပန္လာလိုက္ၾကသည္။ ေနာက္ေန႔ မ်ားမွာေတာ့သူ႔ကိုညဘက္အိမ္မွာပဲ ေတြ႕ရသည္။ အကိုျပန္ေရာက္လာေတာ့က်ေနာ္ တိုက္ခန္းေျပာင္းေနတဲ့အခါသူငယ္ ခ်င္းပါ လိုက္ေနသည္။က်ေနာ္လဲ တစ္ေယာက္တည္း ေနရသည္မွာပ်င္း၍ အတူေခၚထားလိုက္သည္။ စေနတနဂၤေႏြေန႔မ်ား၌မူ အကို႔အိမ္ျပန္ၿပီး အိပ္သည္။ထိုညမ်ား၌ ခက္ခက္မာနဲ႔ ေတြ႕ရသည္။ထိုအခါသမီး ေကခိုင္ကသတိေပးသည္။ခက္ခက္မာသည္စတိုးဆိုင္ ပိုင္ရွင္အကိုႀကီး ႏွင့္စကားေျပာေနသည္ကိုသူေတြ႕ ဖူးၿပီး၊လမ္းေထာင့္အေမွာင္ရိပ္၌ ဖက္ၿပီးစကားေျပာေနသည္ကိုျမင္ ဖူး ေၾကာင္းေျပာျပေလသည္။
က်ေနာ္ကခပ္ေအးေအးပင္၊ ရပ္ကြက္မွလူ ေတြ၏အၾကည့္ကိုက်ေနာ္သိသည္။သူတို႔၏အၾကည့္သည္ဒီေကာင္ ေလးတစ္ေယာက္ အသဲကြဲေတာ့မည္ဟုသနားၾကည့္ေနသည္ကိုက်ေနာ္ သိေပသည္၊ ယခုတိုက္ခန္းႏွင့္အလုပ္မေဝးသ ျဖင့္လမ္းေလ်ာက္သြား၍ရသ ျဖင့္က်ေနာ့္အ တြက္အဆင္ေျပသည္။အလုပ္က ေခၚသည့္အခါသြားၿပီးအလုပ္မရွိက အိမ္ျပန္ေန၍ရသည္။ထို႔ေၾကာင့္ တစ္ခါတ ရံခက္ခက္မာကိုခ်ိန္း၍သူ လိုခ်င္ေသာအရာကိုဝယ္ေပးၿပီး တိုက္ခန္းကိုေခၚရသည္။သူငယ္ခ်င္း ကအလုပ္သြားသျဖင့္ေခၚျခင္း ျဖစ္ သည္။ “ခက္ မနက္လိုက္ခဲ့ပါလား” “အိမ္ကိုေျပာရအုံးမယ္” “ေျပာလိုက္ေပါ့” “အင္းေျပာၾကည့္မယ္ေလ” ခက္ခက္မာမွာ ကိုမိုးအိမ္ေ႐ႊ႕သြား သည့္ေနာက္ပိုင္းစတိုးဆိုင္မွမိမိ ထက္ႀကီးေသာသူကအတင္းကပ္ ေနရာမွကိုမိုးနဲ႔ျဖစ္စဥ္ကိုျပန္စဥ္း စားရ သည္။ကိုမိုးကအရည္အခ်င္း ရွိေသာ္လည္းအေထာက္အပံ့မရက မည္သို႔ပင္ႀကိဳးစားေစကာမူမိမိလို ခ်င္ေသာအေနအထားကို ေရာက္ရန္ ခက္ခဲမည္။ယခုမိမိအားခ်စ္ေရးဆိုေသာကိုေမာင္မွာစတိုးဆိုင္ပိုင္ရွင္၏ တစ္ဦးတည္းေသာသားျဖစ္ေနသည္ လက္မဲ့ ထက္လက္ရွိကအေရးႀကီး သည္ဆိုေသာေၾကာင့္ကိုေမာင္ကို လည္းႀကိဳးရွည္ရွည္ႏွင့္လွန္ထား လိုက္သည္။ကိုမိုးသည္ေန႔လည္ေန႔ခင္း၌ မိမိတို႔ရပ္ကြက္လာေလ့မရွိသျဖင့္ ကိုမိုးသိရန္မလြယ္ေပ။အကယ္၍ ကိုမိုးသိလွ်င္လည္းျငင္းႏိုင္ ေသး သည္။ယခုကိုမိုးအားလိုခ်င္သည့္ အရာမ်ားပူဆာၿပီးကိုမိုးတိုက္ခန္းကိုလိုက္ခဲ့သည္။တိုက္ခန္းေရာက္က ကိုမိုးမွသူလိုခ်င္ သည့္အရာကိုခ်ိဳသာစြာေတာင္းေတာ့သည္။ထိုအခါက်ေတာ့လည္းခက္မာေပးရျပန္ သည္။ ဒီလိုနဲ႔ေလးခါေလာက္ကိုမိုးနဲ႔ အတူ ေနမိတယ္။ကိုမိုးနဲ႔အတူေနၿပီး ေပမယ့္ခက္မာရဲ႕စိတ္ကကိုမိုးမရွိတဲ့ အခ်ိန္မွာဟိုတစ္ေယာက္ကိုလက္ခံ စကားေျပာတယ္။ဒီလိုနဲ႔ တရက္မွာ ေ႐ႊတိဂုံဘုရားကိုညီမေလးကိုေခၚ ၿပီးကိုေမာင္ကားႏွင့္လိုက္သြားခဲ့ သည္။အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ညကိုး နာရီရွိေနသည္။ ညီမေလးကအိမ္ ထဲဝင္သြားေတာ့ခက္မာကကိုေမာင္ ကိုႏႈတ္ဆက္ရာကိုေမာင္ကခက္မာ ကိုဖက္ၿပီးနမ္းသည္။ေရွာင္ခ်ိန္မရလိုက္ ေပ၊အတင္းအၾကပ္ႀကီးျငင္း ဆန္လို႔လည္းမျဖစ္ေပ။ခါတိုင္းျပ သနာမရွိေပမယ့္ယေန႔ညမွရင္ထိတ္ သည္။တစ္စုံတစ္ေယာက္မိမိ အား ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္ဟုထင္မိသည္။စိတ္တို႔မလုံမလဲျဖစ္ေနသည္။ကို ေမာင္ျပန္သြားမွပတ္ဝန္းက်င္ကို ေသခ်ာၾကည့္မိသည္။ေမွာင္ရိပ္၌ မိမိအားေစာင့္ၾကည့္ေနသူရွိ မွန္းသိ လိုက္သည္။ထိုသူမိမိထံေရာက္လာ ေသာအခါကိုမိုးျဖစ္မွန္းသိလိုက္ခ်ိန္ တြင္ “ဟင္ ကိုမိုး” “ေပ်ာ္ခဲ့ရဲ႕လား” “အင္းေပ်ာ္ ခဲ့ပါတယ္”ဒီအေနအထားေရာက္မွေတာ့ဒီလို ပဲေျဖရေတာ့မည္။ “တစ္ဘဝလုံးေပ်ာ္ႏိုင္ေစခက္ခက္” “ရွင္” “ငါနင့္ကိုခ်စ္ခဲ့တယ္၊ လူေတြေျပာ ေနတဲ့ၾကားကခ်စ္ခဲ့တယ္။ဘဝတစ္ ခုလုံးစာရည္မွန္းခ်စ္ခဲ့ေပမယ့္နင္က လုပ္ရက္တယ္၊ငါနင့္ကို႐ြံသြားၿပီ ခက္ခက္၊ ငါနဲ႔မပတ္သက္နဲ႔ေတာ့” “ဘာေျပာတယ္၊နင္ နင္ ငါ့ကို လုပ္သြားၿပီးမွ” “ဟုတ္တယ္၊နင္ငါ့ေနာက္ကြယ္မွာ ဖင္မသရမ္းရေအာင္ငါ လုပ္ခဲ့တာ၊ ဒါေပမယ့္ေမြးသေႏၶေသမွေပ်ာက္ တယ္ဆိုတာတကယ္ပဲ၊ဒီလိုလုပ္ ထားတာေတာင္နင္ကဖင္သရမ္းႏိုင္ ေသးတယ္ ေႏွာ္” “ဘာေျပာတယ္” “ၾကားတဲ့အတိုင္းပဲ၊ဒီဘဲကိုရေအာင္ ယူၿပီးနင္ေပ်ာ္ေနလိုက္ပါ” သူက်ေနာ့္ကိုျပန္မေျပာႏိုင္ခင္မွာပဲ သူ႔ ေရွ႕ကထြက္ခဲ့တယ္။အဲဒီေန႔ည ပဲက်ေနာ့္တိုက္ခန္းကိုျပန္ခဲ့တယ္“ေဟ့ေကာင္ျပန္မယ္” “ဘာလို႔လဲဟ” “ခက္ခက္မာဟိုေကာင္နဲ႔ပလူးေနတာ ငါေတြ႕ခဲ့တယ္” “ေဟ၊အဲဒါေၾကာင့္ေျပာတာအဲ ေစာက္ေကာင္မကိုမႀကိဳက္ပါနဲ႔ဆို၊ လီးဘဲအခုေတာ့ခံရၿပီ” “ဟုတ္တယ္ငါ့ေမာင္အမလဲတားမ လို႔ပဲ၊ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ခုလိုျပတ္သြား တာပဲေကာင္းပါတယ္” “ဟုတ္ကဲ့အမ” တိုက္ခန္းကားငွားျပန္ေတာ့က်ေနာ္ ကေအးေဆးေနသေလာက္ေဒါကန္ ေနသူကက်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္းပါ။ သူငယ္ခ်င္းေဒါသကမေျပဘူး၊ ေနာက္တပတ္သူအကို႔အိမ္ျပန္ေတာ့ ခက္ခက္မာကိုကိုေမာင္ဆိုတဲ့လူနဲ႔ သူေတြ႕ လိုက္ေၾကာင္း၊ကိုေမာင္ ထြက္သြားသည္ႏွင့္လိုက္ၿပီးရန္ေတြ႕ ခဲ့ေၾကာင္းေျပာရာ “မင္းဘာေျပာခဲ့လဲ” “ကိုေမာင္ကိုရေအာင္ယူ ေတာ့လို႔၊ အဲဒီလူမွနင္မရရင္နင့္ဘဝသြားၿပီလို႔’ “ဟားးဟားး” “တကယ္ကြအဲေလာက္ဖင္သရမ္း ေနရင္လဲဖာသည္ပဲလုပ္ေတာ့လို႔ ေျပာခ်င္တာ” “ဟားးးဟားးေဟ့ေကာင္မင္းကိုငါတခုေမးၾကည့္မယ္” “ဘာလဲကြ” “မင္းငါ့မ်ားႀကိဳက္ေနသလားလို႔” “ငါလိုး….”“ဟားးဟားးး” ေနာက္တလေနေတာ့အဲဒီရပ္ကြက္ ျပန္သြားေတာ့လူေတြကေျပာၾက တယ္ “ေကာင္ေလးကိုသနားလိုက္တာ၊ သူ အသည္းေတြကြဲေနရွာမွာ” “ေအးသူအသည္းကြဲေနရင္နင္ျပန္ ဆက္ေပးလိုက္ေလ” “ေအးဆက္ေပးခ်င္တာေပါ့၊ သူသာငါ့ျပန္ ႀကိဳက္ရင္” “မသာမေတာ္ေတာ္ယြေနတာ” “ငါယြတာမဟုတ္ဘူး၊သူ႔ကိုၾကည့္ၿပီးငါသနားလြန္းလို႔ပါဟယ္” “ေအးေႏွာ္သူ႔႐ုပ္ ကေလးက” “ဘာလဲနင္ပါႀကိဳက္ေနၿပီလား” “မဟုတ္ဘူးဟ၊သူ႔႐ုပ္ကေလးက သနားစရာေလးဟ” “ဟုတ္တယ္၊အဲဒီေကာင္မသူ႔ လိုလူ နဲ႔ေတြ႕ရမွာမဟုတ္ဘူး၊တကယ့္ က်ားနဲ႔ေတြ႕ရမွာ” “ဟုတ္တယ္” က်ေနာ္သူတို႔ေျပာတာၾကားေတာ့ ရယ္ခ်င္သြားတယ္။က် ေနာ္ကက်ား မဟုတ္ဘူး၊ေၾကာင္ေလးပါ၊သူတို႔ရင္ ခြင္ထဲထားရမယ့္ပူစီေၾကာင္ေလးပါ။ခက္ခက္မာတစ္ေယာက္မွာေတာ့ ကိုေဇာ္ မိုးလိုလူ႐ိုး႐ိုးေအးေအးကို ကစားၿပီးအသဲခြဲခဲ့တယ္လို႔မိမိအ မည္မက်ေရးလူတိုင္းကိုေျပာေနရ ေပမယ့္ရင္ထဲမွာေတာ့အခဲမေက် ပါ။တကယ္ေတာ့မိမိကက်ားျဖစ္ၿပီး ခံလိုက္ရတယ္ဆိုၿပီးေတြးမိတိုင္းအ သဲနာရတယ္။အမွန္ကကိုေဇာ္မိုးဟာ .ပူစီေၾကာင္ေလးပါပဲေလ။