စိတ်ပါအောင် ဘယ်လိုပြောရမလဲ

သူမ အိပ်ယာကနိုးတော့ မနက်ခြောက်နာရီတိတိ။ သူမအိပ်ယာက ထပြီး အိပ်ယာကို စနစ်တကျခေါက်သိမ်းလိုက်သည်။ နောက် ဝတ်ထားသမျှ အဝတ်တွေကို ချွတ်ကာ ရေလဲထဘီလေးကို ရင်လျှားလျက် ရေချိုးခန်းဝင်လိုက်သည်။ ရေကို စိတ်တိုင်းကျ ချိုးပြီးတော့ ရေလဲအစိုကို ခွတ်ကာ ရေချိုးခန်းတဲက တန်းမှာလှန်းလိုက်ပြီး ရေလဲတစ်ထည်ကို ဝတ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်သည်။ နောက် မှန်တင်ခုန်ရှေ့ထိုင် အဝတ်လဲ ပြီးတော့ ၇နာရီ ၄၅ မိနစ်တိတိ။ သူမအောက်ထပ်ထမင်း စားခန်းသို့ ဆင်းကာ မိဘတွေနဲ့အတူ ထမင်းစားပွဲမှာထိုင်ပြီး မနက်စာစားသည်။ မနက်စာစားရင်း မသားစုစုံညီ စကားတွေပြောကြသည်။(မှတ်ချက်- မြန်မာဗီဒီယို ဇာတ်ကားများကို စိတ်ထဲမင်ယောင်ကြည့်ပါ။) သမီး ဟို ဘက်အိမ်က အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီး သမီးပစ္စည်းတွေလဲရွှေ့ ပြီးပြီ အဖေဘာထပ်ဖြည့်ပေးရဦးမလဲ။ ရပါပြီအဖေရယ်။ ဟိုဘက်မှာ လိမ်လိမ်မာမာနေနော်။ မမရွယ်နုကိုလဲ အနိုင်မကျင်နဲ့ဦး။ ဖခင်ဖြစ်သူရဲ့စကားကြောင့် သီရိနွယ် ပြုံးဖြစ်သည်။ အင်းပါ ဖေဖေရဲ့ သမီး မမစကားနားထောင်ပါ့မယ်ဟု အပြုံးလေးဖြင့် အဓိပ္ပယ်ပါပါပြောလိုက်သည်။ ခဏနေတော့ဖခင်ဖြစ်သူက သူမကို ကားနဲ့လိုက်ပို့ပေးသည်။ သူမလွတ်လွတ်လပ်လပ် နေချင်သည်ဆိုသောကြောင့် ဝယ်ပေးထားသည့်အိမ် ဖြစ်သည်။ သူမအဖော်ရရန် ဆွေမျိုးနီးစပ်တော်သော ရွယ်နုဆိုသည့် ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို အဖော်အဖြစ်နေစေသည်။ ရွယ်နုက သီရိနွယ်ထက် ၃နှစ်ခန့်ကြီးပြီး မိဘမဲ့လေးမို့ ငယ်စဉ်ကတည်းက ဦးမြင့်နိုင်တို့ကမွေးစားထားသည်။ မွေးစားသမီးဆိုတော့ သီရိလောက်တော့ အခွင့်အရေးမရရှာ။ အိမ်ဖော်တွေထက်သာသည်ဆိုရုံသာ အခွင့်အရေးရသည်။ ထွက်လာပြီး သိပ်မကြာခင်မှာပင် သူမဆံမြန်းရမည့် နှင်းဆီနီ စံအိမ်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ ခြံဝမှာပင် နှင်းဆီနီစံအိမ်ဟု ရေစထိုးထားသည်။ အိမ်ရောက် တော့ ရွယ်နုက အသင့်စောင့်နေသည်။ ဦးမြင့်နိုင်က သမီးဖြစ်သူကို မှာစရာရှိတာမှာပြီး ပြန်သွားသည်။ သီရိလည်း သူမရဲ့အိမ် အသစ်လေးကို လှည့်ပတ်ကြည့်ရှုနေသည်။နောက်တော့ ရွယ်နုနှင့် အတူ သူမအခန်းလေးထဲ ပစ္စည်းတွေနေရာချကြသည်။ ပြီးတော့ နေ့လည်စာစားကြသည်။ သီရိ နားချင်ရင် ခဏနားလေ။ ၄နာရီထိုးရင် မမအခန်းကိုလာခဲ့ ကြားလား။ ဟုတ် မမ သီရိ သူမဘဝကို ရွယ်နုထံကျေနပ်စွာ ပုံအပ်ထားသည်မှာ ကြာပါပြီ။ ဒီအကြောင်းကို သူမမိဘတွေပင်မသိ။ သည်ကမ္ဘာတွေ သူမကို အမိန့်ပေးသူမ ရွယ်နုတစ်ဦးသာရှိသည်။ အခုလည်း ရွယ်နုက ခွင့်ပြုသည်မို့ အခန်းထဲ ပြန်ကာအိပ်လိုက်သည်။ ရွှမ်း အမလေး တင်ပါးဆီကာ ပူစပ်သော ခံစားမှုနှင့်အတူ သီရိလန့်နိုးလာသည်။ ရွယ်နုက ဘေးမှာ တုတ်တစ်ချောင်းကိုင်ကာရပ်နေသည်။ ဝါးချင်းပြားကို ခပ်သေးသေးစိပ်ပြီး သေချာအချောသပ်ထားတဲ့တုတ်။ ရွယ်နုက နာရီကို လက်ညိုးထိုးပြသည်။

၄နာရီ ၁၅မိနစ်။ သူမတော်တော် အိပ်ပျော်သွားတာပဲ။ ခွင့်ပြုချိန်ထက် ၁၅မိနစ်ပိုသွားသောကြောင့် အပြစ်ပေးခံရတော့မည်ဟု သီရိ ရိပ်မိလိုက်သည်။ မျက်နှာသွားသစ် ပြီးရင်ဧည့်ခန်းထဲလာခဲ့။ သီရိလဲ အိပ်ယာမှ လူးလဲထကာ ကမန်းပတန်းမျက်နှာသစ်ပြီး ဧည့်ခန်းထဲ လိုက်ဆင်းသွားသည်။ အပြစ်ပေးခံရတော့မည်မို့နည်းနည်းလည်းလန့်နေသည်။ ဧည့်ခန်းထဲရောက်တော့ ရွယ်နုက ခုတစ်လုံးမှာထိုင်နေသည်။ မနီးမဝေးမှာ မိမျိုး၊ မိစန်းနှင့် မိအေးဟု သူမတို့ခေါ်သော အိမ်ဖော်မလေး သုံးယောက်ရှိနေသည်။ အကြောင်းသိတွေ။ တစ်ခါတစခါ သီရိကြိမ်ဒဏ်အပေးခံရလျှင်ပင် သူတို့က ဝင်၍ စွမ်းကြီးလောင်းတတ်ကြသေးသည်။ သူမ အနားရောက်သွားတော့ ရွယ်နုက ကဲ မယ်မင်းကြီးမ ကိုယ့်အပြစ်ကိုယ်သိတယ်နော်။ သီရိ မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ ခေါင်းငြိမ့်ပြ လိုက်သည်။ ရွယ်နု ကခေါင်းငြိမ့်ကာ မေးဆတ်ပြသည်။ ကိုယ့်အပြစ်ကိုယ် ခံယူတော့ဟူသည့်သဘော။ သူမဘာလုပ်ရမလဲဆိုတာ သ်ပါသည်။ အိပ်ရထနောက်ကျသည့်အချိန်ကို ၁၀ ရသည့် အကြိမ်အရေအတွက်အတိုသ်းထိုင်ထလုပ်ရမှာဖြစ်သည်။ သူမက ၁၅မိနစ်ဆိုတော့ ၁၅၀ပေါ့။ လက်ကလေးနှစ်ဖက်ကို ကြက်ဃြေတ်ယှက်ပြီး ဘယ်လက်နဲ့ ညာနားရွက်ကိုစွဲ၊ ညာလက်နဲ့ ဘယ်နားရွက်ကို စွဲလိုက်ပြီး ရွယ်နုကို ကြည့်လိုက်သည်။ ရွယ်နု က မိအေးကို အမှတ်စဉ်တိုင်ပေးလိုက်ဟုပြောသည်။ သီရိလဲ သူမအလုပ်ကို စလုပ်သည်။ ကြမ်းပြင်ပေါ် စောင့်ကြောက့်ထိုင်ချလိုက်ပြီး မတ်တပ်မတ်မတ်ပြန်ရပ်ဖြစ်တော့မှ မိအေးက တစ်ဟု စရေသည်။နောက်တစ်ခေါက်ကျ နှစ်။ ညာလို့မရ။ ညသည်ဟုထင်လျှင် လည်းကောင်းအခေါက်အတွက် အမှတ်စဉ်မရေ။ ထို့ကြောင့်ပိုလုပ်ရသဖြင့် သီရိအချောင်မခိုရဲ။အခုချိန်တွင် သူမဘဝက မိအေးလက်ထဲမှာ။ မိအေးက အမှတ်စဉ်မရေလျှင် သူမဘာမှမတတ်နိုင်ပဲထပ်ကာထပ်ကာ လုပ်နေရမည်။ အသက်အားဖြင့် ၁၉နှစ်ခန့်သာရှိသော်လည်း ကိုယ်ဟန် ကျော့ရှင်းသူလေးမို့ ထိုင်ထလုပ်နေပုံလေးက ကြည့်၍ကောင်းလှ သည်။ သို့သော် တစ်ကယ် လုပ်နေရတဲ့ သီရိအဖို့တော့မသက်သာလှပေ။ ပထမမသိသာသော်လည်း အကြိမ်ရေ ၈၀နီးပါး ရောက်တော့ ခြေထောက်တွေညောင်းလာသည်။ အပြစ်ပေးခံနေရသည်ဟူသော အသိက သူမကို စိတ်လှုပ်ရှားစေသည်။ အိမ်ဖော် တွေရှေ့မို့ သူမရှက်ရွံ့ရသည်။အကြိမ် ၁၃၀မြောက်တော့ဆက်မလုပ်နိုင်တော့ပေ။ သို့သော် အပြစ်ပေးခံနေရတာဟူသော အသိနှင့် အတင်းကြုံးရုံးကာ ကျန်သော အကြိမ် ၂၀ကို ခတ်ခတ်ခဲခဲ လုပ်ဆောင်လိုက်သည်။ အကြိမ်ရေပြည့်တေည့ သီရိနွယ် မောဟိုက်ညောင်းချိနေသည်။ သို့ပေမဲ့ အမောမဖြေရဲ လက်ကလေးပိုက်ကာ မတ်တပ်ရပ်နေ သည်။ ရပြီသွား ရေသွားချိုးပြီးရင် အဝတ်တွေ မဝတ်နဲ့ဦး ငါ့ကို အပေါ်ကစောင့်နေ။ အမိန့်ရသည်နှင့် သီရိ အပေါ်တတ် လိုက်သည်။ နောက်ခုတင်ပေါ် ခဏလှဲကာ အမော ဖြည်လိုက်သည်။ နောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်းရေလဲထဘီတစ်ထည်လဲကာ ရေချိုးခန်းဝင်ခဲ့သည်။သူမအခန်းနှင့် တွဲလျှက်ပင် ရေချိုးခန်း သန့်စင်ခန်းရှိသည်။ ရေချိုးလိုက်တော့ နုံးချိနေတာမျိုးမရှိတော့။ လန်း လန်းဆန်းတန်းဖြစ်သွားသည်။ နောက်တော့စိုနေတဲ့ ရေလဲကို ချွတ်ကာရေချိုးခန်းထဲက အခြောက်တစ်ထည်ကို ရင်လျှားပြီး ရေချိုး ခန်းထဲက ထွက်ခဲ့သည်။ အခန်းထဲက ခုတင်ပေါ်မှာ ရွယ်နု ထိုင်စောင့်နေသာရွယ်နုကိုတွေ့ရသည်။ ဘေးမှာလဲ အရောင်တူ အဝတ်အစားတစ်ထပ်ကို တွေ့ရသည်။ ရွယ်နုက သူမကို ထိုအဝတ်အစားတွေထဲက တစ်စုံကို ပေးကာဝတ်စေသည်။ ထို့ကြောင့် သီရိ ရေလဲကို မမရှေ့မှာပင် ချွတ်ချလိုက်သည်။ နောက်ပထမဦးစွာ အနက်ရောင်ပင်တီကို အရင် ဝတ်လိုက်သည်။ နောက်ခါးရှည် ဘော်လီ အနက်ရောင်တစ်ထည်ကို သေသေချာချာ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်ဝတ်ဆင်ရသည်။ ပြီးမှ အပေါ်က ရင်ဖုံးအညိုရောင်လေးနဲ့ ယောလုံချည် အညိုရောင်လေးကို သေချာဝတ်ဆင်ရသည်။ ပြီးသွားတော့ မမကသူမခန္ဓာကိုယ်လေးကို သူ့ရှေ့မှ တပါတ်လှည့်ပြ စေသည်။ လှသားပဲ မှတ်ထား အဲ့တာ နင်အပြစ်ကြီးကြီးလုပ်လို့ ရက်ရှည်အပြစ်ပေးခံရရင် ဝတ်ရမဲ့ အပြစ်သားဝတ်စုံပဲ။ ရှင် သီရိ အံသြလွန်းသဖြင့် ရှင်ကနဲအသံထွက်သွားသည်။ ဘယ်နှယ့် သူတပါး ဘုရားသွားကျောင်းတတ် အမြတ်တနိုးဝတ်သော ယောလုံချည်ကိုမှ သူမက အပြစ်ပေးသည့်အခါ ဝတ်ရမည့်အပြစ်သားဝတ်စုံဟုဆိုသည်။ အနည်းငယ် ရယ်ချင်သွားပေမဲ့ မရယ်ရဲ။ ဘေးနားချထားငည့် လက်စွဲတော် ကြိမ်လုံးကို ကြောက်ရသည်။

နောက်သူမကို အပြစ်ပေးသည့်နေရာမှာ သုံးမည့် ပစ္စည်းကိရိယာတွေ အမျိုးအစား စုံလင်စွာပြသည်။ အိမ်ခွဲနေသည့်အခါ သူမကို ထိန်းသိမ်းရန် မမက ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားတာပဲ ဟူသော အတွေးနဲ့ အတူ သီရိကျောချမ်းသွားသည်။ နောက်နေ့များတွင် အပြစ်ပေး မခံရအောင် ဆင်ခြင်ရမည်ဟုလည်းတွေးနေသည်။ နောက်တော့ ထမင်းသွားစားမယ်ဟုဆိုဟာ သူမကို ပစ္စည်းတွေသိမ်းစေသည်။ တချို့တဝက်ကိုတော့ ရွယ်နုကိုယ်တိုင် အခန်းတစ်ခုထဲယူသွားသည်။ ဟဲ့ သီရိ မလာသေးဘူးလား။ လာပါပြီ မမရဲ့။ အိမ်ဝကနေ ရွယ်နု ခုနှစ်သံချီနဲ့ အော်တော့မှာ သီရိနွယ် အပြေးတပိုင်းထွက်လာသည်။ အနားရောက်တော့ ခေါင်းကို ဂွပ်ကနဲ အခေါက်ခံရသေးသည်။ နောက်တော့ သူမတို့အတွက်ဝယ်ပေးထားသော ကားလေးနဲ့ ရွယ်နုက သီရိနွယ်ကို ကျောင်းလိုက်ပို့သည်။ သီရိ အပြန်မမလာကြို ရဦးမှာလား။ ဟင့်အင်း မမ သမီးဘာသာ ပြန်ခဲ့မယ်။ ဘယ်ချိန်ပြန်ရောက်ရမလဲ သိတယ်နော်။ အင်းပါမမရဲ့ဟုဆိုလျှက် သီရိရဲ့ပါးကို ရွှတ်ကနဲနမ်းကာ သီရိ ကားပေါ်က ဆင်းသွားသည်။ တတိယနှစ်ကျောင်းသူလေး ကလေးဆန်နေပုံ။ ညီမဖြစ်သူကို ကျောင်းလိုက်ပို့ပြီးတော့ ရွယ်နု သူမတတ်ရမည့်သင်တန်းရှိရာသို့ ပြန်လာခဲ့သည်။ ရွယ်နုက သီရိထက် သုံးနှစ်လောက်ကြီးသည်။ ဘွဲ့ရပြီးသား။ မည်သည့်ကုမ္ပဏီမှာမှ အလုပ်မဝင်ပဲ လိုအပ်တဲ့ သင်တန်းတွေ လိုက်တတ်နေ သင်ယူနေသည်။အဆင်သင့်ဖြစ်တဲ့အခါ သူမကိုယ်ပိုင် လုပ်ငန်းငယ်လေးထူထောင်မည်။ ဦးမြင်နိုင်ကလဲ သူထောက် ပံမည်ဟုဆိုထားသည်လေ။ သင်တန်းက သူငယ်ချင်းတွေကို နှုတ်ဆက်ပြီး နီးစပ်ရာ စားသောက်ဆိုင်တစ်ခုကို ရွယ်နု ဝင်ခဲ့သည်။ ဆိုင်မှာထမင်းစားရင်း သင် တန်စချိန်မှာ ပိတ်ထားတဲ့ဖုန်းကို ဖွင့်လိုက်တော့ တတောင်တောင်နဲ့ ဝင်လာတဲ့ miss callတွေမှ အများကြီး။ အဲ မောင့်ဆီကဟ ဟူသော အတွေးနဲ့ ဖုန်းလေးဆက်လိုက်သည်။ ဟဲလို မောင် ပြန်ရောက်ပြီလား။ အေးရောက်ပြီ ခုလာခဲ့ဟုဆိုကာ လိပ်စာတစ်ခုပြောပြပြီး ဖုန်းချသွားသဖြင့် သူမှ နှုတ်ခမ်းလေးမဲ့မိသည်။ လေဆိပ်လာမကြိုမိတာလေးကို သူက ယောက်ျားတန်မဲ့ စိ တိကောက်နေသည်ဟုတွေးမိသည်။ သို့သော် ထမင်းကို မြန်မြန်စားကာ မောင့်စီ ထွက်လာခဲ၏။ မတွေတာ ၂နှစ်ကျော်ပြီလေ။ ရွယ်နုရဲ့ ချစ်သူသီဟ ကနိုင်ငံခြားမှာ အလုပ်လုပ်နေတဲ့သူ။ အခုက ခွင့်နဲ့ခဏပြန်လာတာ။ သူမလိပ်စာထဲကနေရာရောက်တော့ ကားကို တိုက်အောက်ရပ်ခဲ့ပြီး တတိယထပ်သို့တပ်ခဲ့သည်။ အခန်းရှေ့ရောက်တော့ လူခေါ်ဘဲလ်လေးတီးလိုက်သည်။ ခဏနေတော့ အထဲကသစ်သားတခါးပွင့်ကာ မှုန်ကုပ်နေတဲ့ သီဟရဲ့မျက်နှာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ရွယ်နုလဲ ကိုယ့်အပြစ်နဲ့ကိုယ် အဟီးဟု သွားလေးဖြဲပလိုက်သည်။ သီဟက အပြင်တံခါးဖွင့်ပေးကာ ဝင်ဟုဆိုသည်။ သူမအထဲရောက်တော့ သီဟက တံခါးကို အတွင်းက ပြန်ပိတ်လိုက်သည်။ ဂျိပ်ကနဲအသံက ကျောချမ်းစရာ။ ကဲ.ပြော.ဒေါ်ရွယ်နု ကျုပ်ကို လာမကြိုရတဲ့အကြောင်းအရင်း အဲ မောင် အဲ့ဒါက ဟိုဟာလေ ဘယ်လိုရွှီးရမလဲ အပြေးအလွှားစဉ်းစားမိသည်။ သင်တန်းတတ်နေဟုဆို ဖြေလျှင် သူ့ထပ်သင်တန်းက ပိုအရေးကြီးသလားဟုဆိုကာ စိတ်ထပ် ကောက်ဦးမည်။ မေ့သွားလို့ဟု ဖြေလိုက်မိလျှင် ချက်ခြင်းတိုက်ပေါ်က ကန်ချမည့်သဘောရှိနေသည်မို့ ရွယ်နု သီဟထိုင်နေသည့် နှစ်ယောက်ထိုင်သစ်သားခုံလေးမှာဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ သီဟက ဘုကြည့်ပြန်ကြည့်သည်။ မိန်းမ မာယာတွေလည်း အသုံးဝင်မည့်ပုံမပေါ်။ ထို့ကြောင့် လက်ကလေးနှစ်ဖက်ကို ပူးကာ သူ့ရှေ့ထိုးပေးလိုက်သည်။ လုပ်ချင်ရာလုပ်တော့ဟူသည့်သဘော။ သီဟက ထိုင်နေရာမှထကာ ဗီဒိုထဲ ကြိုးခွေတွေထုတ်ပြီး သူမဆီပြန်လာသည်။ အနားမှာလာထိုင်သော သီဟကို ရွယ်နု မဲ့ပြလိုက်သည်။ ဟုတ်တယ်လေ သူများသားသမီး နုနုထွတ်ထွတ်လေးကို အနိုင်ကျင့်ဖို့ဂွင်ဆင်နေတာကို.။ သူမပုံစံကြောင့် သီဟက ချစ်စနိုး ဖြင့် ခေါင်းကို လက်သီးစုပ်ဖြင့်ထုသည်။ သူမက ရှောင်လိုက်သဖြင့် သီဟရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လိုက်သလိုဖြစ်သွားသည်။ ထိုအခါ သီဟ က ရွယ်နုကိုယ်လေးကို မြတ်နိုးစွာ ပွေ့ဖတ်ထားလိုက်သည်ဟု မထင်ပါနဲ့။ ရွယ်နုရဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကို ကြိုးနဲ့တင်းကျပ်စွာ တုပ်နှောင်လိုက်သည်။ (ရေးရတာ ဖီးကျဲတာ)။ လုံးဝတင်းကျပ်သွားသည်မို့ အ…ကနဲ ညည်းညူမိသော ရွယ်နုနှုတ်ခမ်းပါးလေး သီဟရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေအောက်မှာ အသံပျောက်သွားကာ မျက်လုံးတွေ မှေးဆင်းသွားသည်။ ခဏနေတော့နှုတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်ကာ ကြိုးနဲ့တုပ်ထားတဲ့ ရွယ်နုလက်တွေကို မြှောက်ပြီး ဦးခေါင်းနောက်ပြစ်က ပိုနေသော ကြိုးစကို ဆက်တီရဲ့နောက်မှီက သစ်သားတန်း မှာ ချည်နှောင်လိုက်သည်။ အခုတော့ ရုန်းမရ ကန်မရနဲ့ ရွယ်နုရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကျော့ကျော့လေးမှာ ကော့ကော့လေးဖြစ်နေသည်။

ရွယ်စုစိတ်ထဲ နှစ်နှစ်လောက်ငယ်သွားသလိုခံစားရသည်။ သီဟ နိုင်ငံကြားမသွားခင်ကလည်း ထိုသို့သော တုပ်နှောင်မှုမျိုးကို ခံစားဖူးသည်။ ထိုနေ့ကပင် သီဟကြောင့် သူမအပျိုရည်ပျက်ခဲ့ရသည်။ အဲ့လိုပြောရတာလဲမကောင်း အမှန်တော့ထို့နေ့က နှစ်ဦး သဘောတူ ကျူးလွန်ခဲ့ခြင်းပင်။(နှစ်ဦးသဘောတူ =သီဟဆန္ဒ 50%+ရွယ်နုဆန္ဒ 25%+တုပ်နှောင်ထားသဖြင့် ပြုသမျှ နုခဲ့ရ ခြင်း25%) ရွယ်လေး တော်တော်လှတယ်။ သီဟစကားကြောင့် ရွယ်နု ရှက်ဝဲဝဲဖြင့် မျက်စောင်းထိုးမိသည်။ လှမှာပေါ့ ဒီတိုင်းနေ့ တောင် လူတကာငေးတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က သူ့ရှေ့မှာ ကော့ကော့လေးဖြစ်နေတာကိုး။ သီဟက သူမရဲ့ ဝဲဘက်ရင်အုံ့ကို သူ့လက်ဖြင့်ကိုင် ညှစ်သည်။ ဏွယ်နု ခန္ဓာကိုယ်လေးတုန်ကနဲဖစ်သွားငည်။ နဂို ခွင့်ပြုထားပြီးဖြစ်ပေမဲ့ ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းနေတတ်သူပီပီ ရှက် သည်။ ပုံမှန်ဆိုသူ့လက်ကို ဖယ်ပြစ်မှာ ။ ခုတော့လက်တွေက ကြိုးတုပ်ထားတော့ မျက်လုံးတွေကိုပဲမှိတ်ကာ ငြိမ်နေရတော့သည်။ သူမဝတ်ဆင်ထားသော ရင်ဖုံးအကျႌက လက်ပျက်လေးမို့ လက်တွေမြှောက်ထားရသဖြင့် ဖြူဝင်းသောဂျိုင်းသားလေးတွေက ပေါ်လွင်နေရာ သီဟက ငုံနမ်းပြီးလျှာနင့်ရပ်သည်သည်။ ဒီတကြိမ်တော့ ငြိမ်မနေနိုင် ပထမ ပါးစပ်တဟင့်ဟင့် ညည်းသည်။ နောက် တော့ ထွန့်ထွန့်လူးကာ ရုန်းတော့သည်။ ခဏနေမှာ သီက ကရပ်လိုက်ကာ နှုတ်ခမ်းတွေကို ငုံနမ်းပြန်သည်။ လက်တွေကတော့ ရွယ် နုတစ်ကိုယ်လုံးကို ရန်ရှာနေသည်။ နောက်ရွယ်နုရဲ့ ထဘီကို ဖြည်ချလိုက်သည်။ ပြောလျော့သွားပေမဲ့ ခံပါ်ထိုင်နေတာမို့ လုံးဝကျွတ် ကျသွားတာမျိုးမရှိ ။ သီဟက ထဘီအောက်လက်လျှိုက ပင်တီပေါ်ကနေ ရွယ်နုရဲ့ အဖုတ်လေးကို ပွတ်သပ်နေသည်။ ရွယ်နု ခြေထောက်တွေတုန်ယင်နေသည်။ သီဟက နမ်းနေရာမှခွာက သူမရဲ့လုံခြည်ကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ပင်တီကို လဲ ချွတ်လိုက်သည်။ ရွယ်နု ရှက်စိတ်နဲ့ ပေါင်နှစ်ချောင်းစေ့ကပ်ထားသည်။ ပေါင်ကားလိုက် ရွယ်နု မတုန့်ပြန်မိ။ ထိုအခါ သီဟက ရွယ်နုရဲ့ နှဖူးကို ငုံနမ်းလိုက်သည်။ ရွယ်လေး ပေါင်ကားလိုက်။ ရွယ်နု တွန့်ဆုတ်ဆုတ်နဲ့ သူ့အမိန့်ကို လိုက်နာမိသွားသည်။ သူက သူမအဖုတ်ကို ပွတ်သပ်ကာ လက်ညိုးလေးထိုးသွင်းကာ ကလိသည်။ နောက်မျိုးစုံ ဆော့ကစားနေတော့ ရွယ်နုမနေနိုင်။ ကော့ပျံနေသည်။ သူက ထိုသို့ကလိနေရာမှ ရုတ်တရပ်ကာ သူ့ လက်ဝါးဖြင့် ထိုနေရာကို ဖောင်းကနဲ ရိုက်ချလိုက်သည်။ ရွယ်နု ပါးစပ်က အားကနဲအော်သံနှင့်အတူ ခုနက ကလိခံရသော အရှိန်နှင့်ပေါင်းကာ ဆီးတွေထွက်ကျကုန်တော့သည်။ ဝမ်းနည်း အားငယ်စိတ်နဲ့ ရွယ်နု တဟင့်ဟင့်ရိုက်ငိုမိသွားသည်။ ယောက်ျားတစ်ယောက်ရှေ့ ဆီးတွေထွက်ကျတယ်ဆိုတာ ရှက်လဲရှက်စရာမဟုတ်လာ.။ဒီတော့ ငိုရိုက်နေတဲ့ သူမနှုတ်ခံတွေကို သီဟနှုတ်ခမ်းတွေက အငို တိတ်စေပြန်ပါသည်။ တစ်ချိန်ထဲမှာပဲ သူ့လက်တွေဟာ ရွယ်နုရဲ့ ရင်သားတွေကို အကျႌပေါ်မှပင် စုပ်ကို ဖျစ်ညှစ်ဆော့ကစားနေသည်။ နောက် သူ့ရဲ့ လိင်တန်ဟာ သူ့တို့ရန်ရှာနေကြနေရာလေးကို ချိန်တွယ်လာသည်။ သူမ မရုန်းကန်ခဲ့ပါ။ အရာရာ ကို သီဟ သဘောကျ စီးမျောမိပါသည်။ စိတ်အလိုတိုင်း နှစ်ဦးသား နစ်မျောပြီးနောက်မှာတော့ သူမကို သီဟက ရေချိုးစေပါသည်။ သူမရေချိုးနေတုန်း သီဟ အခန်းထဲက ပေပွနေသမျှကို ရှင်းလင်းသည်။ ရွယ်နုလဲ ရေကို စိန်ပြေနပြေချိုးပြီး အဝတ်တွေပြန်ဝတ်ကာ ဧည့်ခန်းထဲ ပြန်လာခဲ့သည်။ ခုံမှာ နှစ် ယောက်တွဲထိုင်မိတယ်ဆိုရင်ပဲ သီဟက ရွယ်နုကို လက်ပြန်လက်ထိပ်ခတ်လိုက်သည်။ မောင် ဘာလုပ်ပြန်ပြီလဲ. မကျေနပ်သေးဘူးလား ဘာမှ မလုပ်ပါဘူး ခဏပဲ။ သီဟက သူမမျက်နှာရှေ့ကျနေတဲ့ဆံစတွေကို နားရွက်နောက်ညှပ်ပေးရင်းပြောတယ်။ ပြီး တော့ စားပွဲပေါ်မှတင်ထားတဲ့ ဇလုံက အဖုံးလေးကိုဖွင့်ကာ ခေါက်ဆွဲပုတ်ကိုဘတယုတယ ခွန့်ကျွေးသည်။ ဒီလိုဆိုတော့လဲ မိရွယ်နု တို့က ကြည်ကြည်နူးနူးလေးပြုံးကာ စားပါသည်။ စားပြီးတော့ သီဟက ရွယ်နုကို သူ့ရင်ခွင်မှာမှီစေကာ စကားပြောကြသည်။ သမီး ရည်းစကားပြောကြသည်ပဲ။ တခါတလေ ဖွဖွလေးထုရိုက်တာ ဆွဲဆိတ်တာမျိုးရှိမည်ပေါ့။ သို့သော် လက်ထိပ်တန်းလန်းနဲ့ ရွယ်နု မှာ ထိုအခွင့်အရေးကိုမရ။ သီဟကတော့ အသဲယားတိုင်း သူမဆံပင်တွေကို ထိုးဖွလိုက် သူမကိုယ်လေးကို ထွေးပွေ့လိုက်နဲ့မို့ ရွယ်နု ခဗျာ ကြည်လဲကြည်နူးရသလို အောင့်သက်သက်လဲ ဖြစ်ရသည်။

ညနေလေးနာရီထိုးတော့မှ သီဟက လက်ထိပ်ဖြုတ်ပေးသည်မို့ ရွယ်နုလဲ အိမ်ပြန်ခဲ့သည်။ အိမ်ရောက်တော့ သီရိက ရောင့်နှင့် နေသည်။ မမ နောက်ကျတယ် ထိုင်ထလုပ်ရမယ်။ သီရိက လှမ်းစသဖြင့် ချစ်စနိုးဖြင့်ခေါင်းလေးခေါက်ကာ အခန်းထဲ ဝင်ခဲ့သည်။ အိမ်မပြန်ခင်ဆေးဆိုင်က ဝယ်ခဲ့သောဆေးကို သောက်ရသေးသည်။ နောက်တော့ အဝတ်အစားလဲကာ သီရိအခန်းသွား ချောင်းငည်။ မယ်မင်းကြီးမ အခန်းက စာကျက်သံကြားမှ ကိုယ့်အခန်းကို ပြန်နားသည်။စာမေးပွဲနီးပြီမို့ သီရိနွယ်တစ်ယောက် ခြေချုပ်မိပါသည်။ သူမတင်မက သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ကေသွယ်နဲ့ သီတာမြင့်တို့ပါ သူမတို့မိဘတွေက ရွယ်နုထံ အပ်နှ့ထားငဖင့် ခြေချုပ်မိနေကြသည်။ရွယ်နုကလဲ တခြားအချိန်တွင် ဖော်ရွေပေမဲ့ ဒီအချိန်တွင်မျက်နှာကြီးတင်စထားသဖြင့် ဘာရယ်မဟုတ်ပဲရှိန် နေမိသည်။ သူမတို့သုံးဦးကို ထိန်းသိမ်းထားငည့်ကာ လသတ်မှတ်ကာ သီရိကို ရက်ရှည်အပြစ်ပေးသည့်အခါဝတ်ခိုင်းသည်။ အညို ရောင်ဝတ်စုံကို ဝတ်ခိုင်းသည်။ ဖုန်းတွေကို သိမ်းထားသလို အိမ်ထဲက အိမ်ပြင်လဲပေးမထွက် ။ စည်းကမ်းကို တင်းကျပ်ထားသည်။ ရိုက်ရလွန်းလို့ကြိမ်လုံးတွေ ဘယ်နှချောင်းပင်ကုန်နေမှန်းမသိတော့။အခုလဲ သူမတို့သုံးယောက်ကို အစမ်းဖြေခိုင်းထားတာကို စစ်နေသည်။ စာမေးပွဲမှာတော့ အမှတ် ၅၀ဆိုအောင်သည်။ သူမကတော့ ဒူးလောက်တင်မှရင်လောက်ကျသည်ဟုဆိုကာ အပြစ်ပေးသည်။ သုံးယောက်သား သူမရှေ့မှာ စိတ်လှုပ်ရှားစွာထိုင် နေကြသည်။ သီတာမြင့် ဟုတ် သူမခေါ်သံကြောင့် သီတာမြင့် ကြောက်ကြောက်နဲ့ထူးလိုက်သည်။ နှစ်ဘာသာကျတယ်။ သူမ စကားကြောင့် သီတာလန့်သွားသည်။ ရှေ့ထွက်ခဲ့ သီတာမြင့်ခဗျာ ရှေ့ကို တုန်တုန်ယင်ယင်နဲ့ထွက်ရသည်။ တစ်ဘာသာက ၆၅မှတ် ကျန်တဘာသာက ၆၀ စုစုပေါင်း ၁၅မှတ်လိုသည်။ ၁၅ချက်အရိုက်ခံရမည့်သဘော။ ရွယ်နုရှေ့မှာ ဘေးတစောင်းလေး မတ်တပ်ရပ်ပြီး ထဘီကို ရှေ့ကနေ တင်းတင်းဆွဲလိုက်သည်။ ထိုအခါ အညိုရာင်ထဘီလေးက တင်းအိနေသောတင်ပါးမှာ အတိုင်းသားကပ်နေသည်။ ထိုအခါမှရွယ်နုက ကြိမ်လုံးနှစ်လုံးကို လိမ်ပူးထားသော ကြိမ်လုံးကို ယူလိုက်သည်။ ဝှစ် ရွှမ်း အ နာကျင်မှုကြောင့် သူမ မျက်ရည်ဝဲကာ ခါးလေးပင်ကော့သွားသည်။ နောက်ထပ်တစ်ချက်ပြီးတစ်ချက်ကျလာတဲ့ ကြိမ်ဒဏ်ကို ခံယူရင်း ငိုချလိုက်မိသည်။ ၁၅ချက်ပြည့်တော့တင်ပါးတစ်ခုလုံးထူပူနေသည်။ နာကျင်လွန်းသဖြင့်တွန့်လိမ်ကာ တင်ပါးကို လက်ဖဝါး ဖြင့်ပွတ်သပ်နေမိသည်။ နောက်တော့ ရွယ်နုက သူမကို နေရာပြန်စေကာ ဒူးထောက်လိုက်ထားစေသည်။ နောက်တစ်ယောက်က ကေသွယ်။ သူမကတော့အမှတ် ၂၀ လိုသဖြင့် အချက်နှစ်ဆယ် အရိုက်ခံရသည်။နောက်ဆုံး သီရိအလှည့် ။ သူမက အမှတ် ၂၃မှတ်သာလိုသည်။ သီရိ အမှတ်အနဲဆုံးလူကို ငါဘာလုပ်မယ်ပြောထားလဲ ဟို ဖင် ချွတ်ပြီးရိုက်မယ်လို့ပြောထားပါတယ်။ သူမအဖြေကြောင့် ရွယ်နုက မေးဆတ်ပြသည်။ ချွတ်လိုက်ဆိုတဲ့သဘော။ မိန်းကလေး ချင်းပေမဲ့ သီရိရှက်ပါသည်။ သို့သော် မလွန်ဆန်နိုင်သည်မို့ ထဘီကို ဖြည်ချလိုက်ရသည်။ အတွင်းခံကိုလည်းချွတ်ချလိုက်ပြီး လက်ပိုက်နေသည်။ ဒီတော့မှရွယ်နုက သီရိရဲ့တင်ပါးပြောင်ပြောင်ကို ကြိမ်လုံးနဲ့စော်ပါတော့သည်။ တင်ပါးပေါ် ကြိမ်လုံးရာတွေ တစ်ချက်ပြီးတစ်ချက်ထပ်လာသည်။ ၁၅ချက်လောက်မှာ လုံးဝမခံနိုင်တော့သည်မို့ ေြခြေသလုံးပြောင်းရိုက်ပေးဖို့တောင်းပန်ရသည်။ အကျိုးဆက်က နှစ်ချက်ပို အရိုက်ခံရသည်။ ခြေသလုံးကော တင်ပါးပါ အလျှိုးရာတွေထပ်သွားသည်။ သူမ လုံချည်ပြန်ဝတ် ခွင့်မရပဲ သူငယ်ချင်းတွေဘေးမှာ ဒူးထောက်ရသည်။

ရွယ်နုက ဆေးဘူးချပေးပြီး နောက်၁၀မိနစ်နေရင်တော်တော့ဟုဆိုကာ ထွက်သွားသည်။ ရွယ်နုထွက်သွားပေမဲ့ သီရိတို့အချောင်မခို ရဲပါ။ နောက် ၁၀မိနစ်တိတိ ဒူးထောက်ပြီးတစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ဆေးလူးကာ အိပ်ယာဝင်ခဲ့ကြသည်။ နောက်ရက်တွေကျ စာမေးပွဲနီးလာပြီမို့ရွယ်နုသိပ်မကြမ်းတော့ပါ။ ညီမတွေ စားချင်တာချက်ကျွေးသလို ပျော်အောင်လဲထားသည်။ စာက ကြို ကျက် ထားသည်မို့ ချော့ကာမော့ကာ ပြန်နွေးစေသည်။ စာမေးပွဲမှာ သုံးယောက်လုံးထူးချွန်စွာ အောင်ကြပါသည်။ (ငါးနှစ်ခန့်ကြာပြီး နောက်) အချိန်ဟာ အရာရာကို ပြောင်းလဲစေတတ်ပါသည်။ ထို့အတူ သူမတို့လဲပြောင်းလဲခဲ့သည်။ သီရိနွယ်တို့ သုံးယောက်လုံး ဘွဲ့ရပြီးပြီမို့ သူမ ထိန်းကျောင်းစရာမလို။ သီရိက အိမ်ထောင်ပြုကာ သူ့အဖေရဲ့ကုမ္ပဏီကို ဦးစီးသည်။ ကေသွယ်က နိုင်ငံခြားမှာ ကျောင်းဆက်တတ်သည်။ သီတာကတော့ မိဘတွေကနယ်ကမို့ ဆွေမျိုးတွေအိမ်မှာပင်နေကာ မိဘတွေရဲ့လုပ်ငန်းကို လုပ်သည်။ အပြောင်းလဲကီးပြောင်းလဲခဲ့ရသူက ရွယ်နုပင်။ လွန်ခဲ့သောနှစ်နှစ်ခန့်က လက်ထပ်ရန်ရည်ရွယ်ထားသော သီဟ ကားအက်စီးဒန့်ဖြင့် ကွယ်လွန်သွားသည်။ သူမရူးမတတ်ခံစားခဲ့ရသည်။ လက်ထပ်ရန်ရည်ရွယ်ထားပြီးဖြစ်သည်အပြင် သီဟရဲ့ပုံသွင်းမှုတွေမှာ အသားကျနေသောသူမ သီဟမရှိတဲ့နောက်ပိုင်း နေမထိထိုင်မသာဖြစ်ရသည်။ သီဟရဲ့ ကြမ်းတမ်းသော နူးညံ့သော အပြုအမူများ ကို ခံစားချင်သည်။ အားကိုးရာမဲ့သော နာခံရသော ဘဝမျိုးကို တောင့်တမိသည်။ မဖြစ်နိုင်ဟု ကိုယ့်စိတ်ကိုယ်ချုပ်တည်းကာ သီရိ အဖေ ဦးမြင့်နိုင်က အမွေသဘောမျိုးလွှဲပေးထားသော နှင်းဆီနီ ဆံအိမ်မှာ တစ်ဦးတည်းနေသည်။ စတိုးဆိုင်လေးတစ်ခုဖွင့်ထားပြီး သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ခိုင်ခိုင်ဖြင့်သာ လွှဲထားသည်။ရွယ်နု ဆက်သွယ်လေ့ရှိသူ တစ်ဦးသာရှိသည်။ သီရိနွယ်ရဲ့ သူငယ်ချင်း သီတာမြင့်ပင်။ သီတာမြင့်ကိုတော့ ညီမတစ်ယောက်လို ခင်သည်။ တခါတခါ သူမတို့အိမ်သွားအိပ်လေ့ရှိသလို သူမကလဲ နှင်းဆီနီမှာ အချိန်လာဖြုန်းလေ့ရှိသည်။ ကဲ သီတာ မမနောက် တစ်ပါတ်မလာခဲ့မယ်။ ဟုတ် မမ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်လက်ပြပြီး သီတာမြင့်အပေါ်ပြန်တတ်ခဲ့သည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ စားပွဲပေါ်မှာ ရွယ်နုရဲ အိတ်တလုံးကျန်ခဲ့တာကို သိရသည်။ သြ မမနှယ် မေ့ပြန်ပြီ။ သီတာမြင့်တစ်ကိုယ်တည်းရေရွတ် ပြီး အိတ်ကလေးဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ အထဲမှာ အခြားတိုလီမိုလီပစ္စည်းတွေနဲ့ ဒိုင်ယာရီတစ်အုပ်ကို တွေ့သဖြင့် စပ်စုလိုစိတ်နဲ့ ဖွင့် ကြည့်လိုက်သည်။ သီဟနဲ့ပါတ်သပ်တဲ့ ခံစားချက်တွေကိုတွေ့သဖြင့် ရွယ်နုကို သနားမိသွားသည်။ ဆက်ဖက်ကြည့်လိုက်တော့ သမီးရေ သီတာ ရွယ်လေး လာတယ်ဟေ့ အပေါ်သာလွှတ်လိုက် ကြီးကြီး။ ခဏနေတော့ တခါးဖွင့်သံနဲ့အတူ ရွယ်နု ဝင်လာ သည်။ သီတာလဲ စာရင်းစစ်နေရာမှပြုံးပြလိုက်သည်။ မယ်မင်းကြီးမ အလုပ်တွေရှုပ်နေတယ်ပေါ့လေ ဟီး ထမင်းစားပြီး ပြီလား မမ ကြာဇံကြော်တွေဝယ်လာတယ်။ ထမင်းစားပြီးပြီ ကြာဇံကြော်လဲထပ်စားမယ်။ အစားကိုပုပ်တယ်ဟု ရွယ်နု တွေးမိသည်။ နောက်တော့ နှစ်ယောက်သား အတူစားကြသည်။ ပြီးစကားပြောပြီး အိပ်ယာပြင်ကြသည်။ရော့မမ သီတာပေးသော သူမဒိုင်ယာရီလေးကို ကြည့်ပြီး ရွယ်နု မျက်နှာလေးရဲခနဲဖစ်သွားသည်။ ရှက်ရွံသလိုမျိုးခေါင်းလေးငုံ့ သွားသည်။ သီတာက ခုတင်ပေါ်ထိုင်ကာ သူမခါးလေးကို ဖက်လိုက်ရင်း ကို သီဟကို လွမ်းနေတုန်းလား သူမခေါင်းငြိမ့်ပြ မိသည်ထင်ပါသည်။ သူမလဲ သီတာ့ဘေးထိုင်ချလိုက်သည်။ တော်တော်ကြာ စကားမပြောမိကြ။ ခဏနေတော့ မမ ရှင် ဆော့ရအောင် ဘာတိုင်းလဲ ကြိုးနဲ့တုပ်တိုင်း တုတ်နဲ့ရိုက်တိုင်းလေ ရွယ်နု ရှက်ဝဲဝဲနဲ့ရယ်တော့ သီတာက လိုက်ရယ်ပါသည်။ မမ ရှင်လို့ဆို ချစ်တယ် ရုတ်တရက်ဆွံ့အကာ သီတာ့ကို ငေးကြည့်မိသည်။ နောက်မှသတိပြန်ဝင်ကာ အာ သီတာကလဲ ဘာတွေပြောနေတာလဲ မိန်းကလေးအချင်းချင်း မမကလဲ မိန်းကလေးချင်းမချစ်ရဘူးလို့ ဘယ်သူပြောလဲ မဟုတ်ဘူးလေ သီတာရဲ့ ဘယ်လိုပြောရမလဲ။ သူမတို့နှစ်ယောက်ထိုအကြောင်းကို ငြင်းခုန်ကြရသည်။ တော်တော်ကြာငည်။ သီတာက သူမနဲ့အတူနေချင်ကြောင်း သူလိုချင်သော ဘဝမျိုး ဖန်တီးပေးမည်ဖြစ်ကြောင်း အခိုင်အမာပြောနေသည်။ သူမစိတ်လှုပ်ရှားနေသည်။ နောက်တော့ သီတာနဲ့ သဘောတူညီချက်ယူလိုက်သည်။ ကြွေပြားစေ့လေ့တစ်ခုသီတါ.ခေါင်းကျရင် တစ်သက်လုံး ဒီ အကြောင်း ထပ်မပြောရတော့ဘူး ပန်းကျရင်တော့ တစ်သက်လုံး မမကို ညီမပိုင်တယ်။

Deal နှစ်ခုလုံးက တစ်သက်လုံးနော် မမ ရွယ်နု ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ ကြွေပြားစေ့လေးလေပေါ် မြှောက်တတ်ကာ လက်ဖဝါးတွေထဲ ပြန်ကျလာသည်။ နှစ်ယောက်လုံးစိတ်တွေလှုပ်ရှားနေကြသည်။ ရွယ်နု သက်ပြင်းကို ချကာ လက်ကို ဖွင့်လိုက်တော့ ဟေးကနဲ သီတာထအော်သည်။ ရွယ်နုစိတ်ထဲ ဝမ်းနဲသွားသလို မခံစားမိ။ သီတာက သူမကို မျက်ခုံးပင့်ပြသည်။ ခုမှတော့ သီတာထားရာနေစေရာသွားရတော့မှာပေါ့ကွယ် သီတာက သူမခါးကို ဖက်ကာ ခုတင်အောက်မှာ ဒူးတုပ်ထိုင်မိသွား အောင်လုပ်သည်။ နောက်မော့ကြည့်လာသော သူမရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေပေါ် လက်ညိုးလေးတင်ကာ သီတာမဟုတ်တော့ဘူးလေ အခေါ်အဝေါ်တွေပြောင်းတော့ ဘယ်လို ပြောင်းရမှာလဲ ဘယ်လိုပြောင်းသက့်တယ်ထင်လဲ သူမစကားကြောင့် ရွယ်နုပြုံးမိ ပါသည်။ သခင်မလို့လား သီတာပြုံးသည်။ ရွယ်နု နှဖူးပေါ် အနမ်းတစ်ပွင့် မှန်တင်ခုံထဲက ကိုယ့်ရုပ်ကိုယ်ကြည့်ပြီး ပြုံး မိသည်။ သူမဒီနေ့ လှလွန်းနေသည်လေ။ သူမကိုယ်ပေါ်မှာ အဖြူရောင်ပွဲတတ်ဝတ်စုံလေး ကိုဆင်မြန်စထားသည်။ ပါးပေါ်မှာ သနပ်ခါးကို ပါးပါးလေး လိမ်းထားသည်။ ထိုင်ခုံပေါ်မှာ ငြိမ်သက်စွာထိုင်နေတဲ့ သူမရဲ့ ဆံပင်တွေကို ညီမဖြစ်သူ သီရိက ေဥပ်စွာ ဖြီးသင်၍ ဆံထုံးထုံးပေးနေသည်။ရပြီ သီရိရဲ့ အသံကြောင့် ရွယ်နုသတိဝင်လာကာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ သီရိက သူမခါးလေးကို ဖတ်ကာ မမ အရမ်းလှတာပဲဟုဆိုသည်။ သူမ ကြည်ကြည်နူးနူးပြုံးဖြစ်သည်။ နောက်တော့ သီရိက သူမလက်ကို ဆွဲကာ အခန်းပြင်ခေါ်သွားသည်။ နှင်းဆီနီ ဆံအိမ်ရဲ့ ဧည့်ခန်းလေးဟာ ပုံစံပြောင်းလဲနေပါပြီ။ ဧည့်ခန်းရဲ့ ခေါင်းရင်းနံရံမှာ Collaring ceremony ဟု စာလုံးရေးထား ပြီး အခန်း အလယ်မှာ စားပွဲတစ်လုံးချထားသည်။ စားပွဲပတ်ပတ်လယ်မှာ ကုလားထိုင်ခြောက်လုံးရှိပြီး အခန်းထဲမှာ အမျိုးသမီး လေးဦးရှိနေသည်။ သီရိနွယ်က ရွယ်နုကို သီတာမြင့်ရှိရာသို့ခေါ်သွားပြီး ရွယ်နုရဲ့ လက်ကို သီတာမြင့်လက်ထဲ ကမ်းပေးလိုက်သည်။ သီတာက ရွယ်နုကို စာပွဲရှိရာခေါ်သွားကာ စားပွဲရဲ့ ညာဘက်ချမ်းတွင်နှစ်ဦးသားဝင်ထိုင်လိုက်ကြသည်။ သူမတို့နဲ့ မျက်နှာ ချင်းဆိုင် မှာ သီရိနဲ့ ကေသွယ်က ထိုင်ပြီး စာပွဲရဲ့ ထိပ်နှစ်ဖက်မှာ ရှေ့နေမလေး နန္ဒာနဲ့ ရွယ်နုရဲ့ သူငယ်ချင်း ခင်ခင်က ထိုင်သည်။ အဟမ်း လူစုံပြီဆိုတော့ စလိုက်ရအောင် ရှေ့နေမလေး နန္ဒာက ဦးစွာ မတ်တပ်ရပ်ပြီး သူမစာရင်းပြုစုထားသော ရွယ်နုနဲ့ သီတာမြင့်တို့ရဲ့ ပိုင်ဆိုင် မှုတွေကို ဖတ်ပြသည်။ ပြန်လည်အတည်ပြုသည်။ နောင်တစ်ချိန်အငြင်းမပွားရအောင် ပြင်ဆင်ကြခြင်းပင်။ နောက်တော့ သူမတို့ ကို စာချုပ်နှစ်ဆောင် ကမ်းပေသည်။ လက်ထပ်စာချုပ်သဘောပင်။ သို့သော် လက်ထပိစာချုပ်တော့မဟုတ်။ ဒီစာချုပ်ထဲမှာ သီတာ နဲ့ ရွယ်နုတို့ရဲ့ သဘောတူညီမှုတွေ ကတိကဝတ်တွေပါသည်။စာချုပ်ရဲ့အောက်ခြေမှာတော့ လက်မှတ်ထိုးရန်အတွက် နေရာရှိသည်မို့ သူမတို့လဲ သူမတို့နဲ့ သက်ဆိုင်တဲ့နေရာမှာ အသီးသီး လက်မှတ်ထိုးကြသည်။ သီရိနွယ်တို့ကလဲအသိသက်သေနေရာမှာ လက်မှတ်ထိုးကြသည်။ ကဲ ဒီလင်ဒီမယား အဲလေ မှားလို့ ဒီစုံတွဲသေတဖန်စက်တဆုံး လက်တွဲနိုင်ကြပါစေ(ဖွီး ဆုတောင်းပေးရတာ လက်ပေါက်ကပ်တယ်) ရှေ့နေမလေး နန္ဒာရဲ့ ဆုတောင်း ကြောင့်သူမတို့ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ပြုံးပြီး ကြည့်မိသည်။ သီတာက ရွယ်နုကို ကြည့်ကာ ခေါင်းငြိမ့်ပြပြီးမတ်တပ်ရပ် လိုက်တယ်။ ရွယ်နုကလဲ သူမရှေ့က ပါကင်လှလှထုတ်ထားတဲ့ ဘူးလေးကို ယူကာ မတ်တပ်ထရပ်သည်။ နောက်သီတာက ရွယ်နု လက်ကိုဆွဲကာ collaring ceremonyဟုရေးထားသော်နံရံအနီးသို့လျှောက်သွားသည်။ Collaring Ceremony ဟုရေးထားသော စာတန်းရဲ့အရှေ့မှာ ကျွန်မနဲ့ မမရွယ်နုတို့မျက်နှာချင်းဆိုင်ရပ်နေတယ်။ ကျန်တဲ့လူတွေရဲ့ အကြည့်တွေဟာ ကျွန်မတို့နှစ်ယောက်စီ မှာစုပုံနေတယ်။ ကျွန်မရှေ့မှာ မမဒူးထောက်ချလိုပြီး သူ့လက်ထဲက ဘူးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကမ်းပေးတယ်။ ကျွန်မလှမ်းယူလိုက်တော့ သူမရဲ့ လက်တွေကို နောက်ပစ်ကာ မျက်လွှာလေးချရင်း ငြိမ်သက်နေလေရဲ့။ ကျွန်မလက် လက်ထဲက ဘူးလေးကို ဖွင့်လိုက်တယ်။ အထဲမှာ ပန်းနုရောင်လည်ပတ်လေးတစ်ခု။

ကျွန်မ ဒူးထောက်နေတဲ့ မမရှေ့ ထိုင်လိုက်ရင်း မမရဲ့ဆံထုံးကို ဖွဖွလေးဆွဲလှန်လိုက်သည်။ ခေါင်းငုံထားရာကနေ အပြုံးမျက်နှာ လေးနဲ့ အလိုက်သင့်လေးခေါင်းမော့လာသည်။ ဒီတော့မှ ဆွဲကြိုးလည်ဆွဲတို့ ဆင်မြန်းထားခြင်းမရှိတဲ့သူမရဲ့ လည်တိုင်ကျော့ကျော့ ကို လည်ပတ်လေးပတ်ပေးလိုက်သည်။ လက်ခုပ်သံတွေ တဖြောင်းဖြောင်းထွက်လာသည်။ ပျော်လိုက်တာလေ။ ငယ်စဉ်ထဲက မြတ်နိုးရ ချစ်ရသော အမျိုးသမီး အခု သူမရှေ့မှာ ဒူးထောက် ငြိမ်သက်လျှက်။ သူမဘဝတစ်ခုလုံး ကျွန်မအဆုံးအဖြတ်ကို နာခံရန် အသင့်ဖြစ်နေသော အနေအထားနှင့်ဆိုတော့ ကျွန်မရူးလောက်အောင်ပျော်ပါသည်။ နောက်တော့ မမရဲ့ လည်ပါတ်လေးမှာ သံကြိုး သွယ်သွယ်လေးတစ်ချောင်းကို တပ်ဆင်ကာ စာပွဲရှိရာသို့ဆွဲခေါ်သွားလိုက်သည်။ မမက ကျွန်မနောက်ကနေ မျက်လွှာချ လိုက်လာမှာ သေချာနေပါသည်။အကျွေးအမွေး အစီအစဉ် စပါတော့ဗျို့ ကေသွယ့်အသံဖြစ်သည်။ ကျွန်မခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တော့ မမရွယ်နုက စာပွဲအလယ်မှာ ပြင်ထားတဲ့ စားသောက်စရာတွေကို တစ်ယောက်ချင်းစီရှေ့သေချာထည့်ပေးသည်။ လှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း လည်ပတ်မှာ တပ်ထား တဲ့ သံကြိုးလေးက တရမ်းရမ်းနဲ့ မမက ယဉ်နေပြန်ပါသည်။ စားရင်းသောက်ရင်း ကျွန်မနဲ့ မမကို စကြနောက်ကြပြီး သီရိတို့လေး ယောက်ပြန်သွားသည်။ ကျွန်မလဲ တံခါးတွေလုံအောင်ပိတ်လိုက်သည်။ အိမ်ထဲလှည့်ဝင်လိုက်တော့ ကျွန်မရှေ့မှာ မမက လက် ကလေးနှစ်ဖက်နောက်ပစ်လို့ အသင့်အနေအထား။ ကျွန်မလဲ သူလည်ပင်းက တွဲလောင်းကျနေတဲ့ သံကြိုးလေးကို ဆွဲကာ အိပ်ခန်းထဲသို့ခေါ်လာခဲ့သည်။ မမကတော့ တိတ်ဆိတ်စွာပင် မျက်လွှာလေးချပြီးလိုက်လာသည်။ အခန်းတံခါးပို ဂျိပ်ကနဲပိတ်လိုက် ပြီး တော့ ကျွန်မခုတင်ပေါ်ထိုင်ကာ မမကိုလဲ ဘေးချင်းယှဉ်ထိုင်စေသည်။ နောက်တော့ မျက်လွှာချထားစဲ သူမကို အသဲယားလာသည်မို့ ခါးလေးကိုဖတ်ကာ သူမပါးပြင်ဆီ ကျွန်မမျက်နှာတိုးကပ်သွားသည်။ သနပ်ခါးနံကျန်မနှာဝဆီတိုးဝင်လာသည်။ ပြီးပါပြီ

(Zawgyi)

သူမ အိပ္ယာကႏိုးေတာ့ မနက္ေျခာက္နာရီတိတိ။ သူမအိပ္ယာက ထၿပီး အိပ္ယာကို စနစ္တက်ေခါက္သိမ္းလိုက္သည္။ ေနာက္ ဝတ္ထားသမွ် အဝတ္ေတြကို ခြၽတ္ကာ ေရလဲထဘီေလးကို ရင္လွ်ားလ်က္ ေရခ်ိဳးခန္းဝင္လိုက္သည္။ ေရကို စိတ္တိုင္းက် ခ်ိဳးၿပီးေတာ့ ေရလဲအစိုကို ခြတ္ကာ ေရခ်ိဳးခန္းတဲက တန္းမွာလွန္းလိုက္ၿပီး ေရလဲတစ္ထည္ကို ဝတ္ကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္ သည္။ ေနာက္ မွန္တင္ခုန္ေရွ႕ထိုင္ အဝတ္လဲ ၿပီးေတာ့ ၇နာရီ ၄၅ မိနစ္တိတိ။ သူမေအာက္ထပ္ထမင္း စားခန္းသို႔ ဆင္းကာ မိဘေတြနဲ႔အတူ ထမင္းစားပြဲမွာထိုင္ၿပီး မနက္စာစားသည္။ မနက္စာစားရင္း မသားစုစုံညီ စကားေတြေျပာၾကသည္။(မွတ္ခ်က္- ျမန္မာဗီဒီယို ဇာတ္ကားမ်ားကို စိတ္ထဲမင္ေယာင္ၾကည့္ပါ။) သမီး ဟို ဘက္အိမ္က အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီး သမီးပစၥည္းေတြလဲေ႐ႊ႕ ၿပီးၿပီ အေဖဘာထပ္ျဖည့္ေပးရဦးမလဲ။ ရပါၿပီအေဖရယ္။ ဟိုဘက္မွာ လိမ္လိမ္မာမာေနေနာ္။ မမ႐ြယ္ႏုကိုလဲ အႏိုင္မက်င္နဲ႔ဦး။ ဖခင္ျဖစ္သူရဲ႕စကားေၾကာင့္ သီရိႏြယ္ ၿပဳံးျဖစ္သည္။ အင္းပါ ေဖေဖရဲ႕ သမီး မမစကားနားေထာင္ပါ့မယ္ဟု အၿပဳံးေလးျဖင့္ အဓိပၸယ္ပါပါေျပာလိုက္သည္။ ခဏေနေတာ့ဖခင္ျဖစ္သူက သူမကို ကားနဲ႔လိုက္ပို႔ေပးသည္။ သူမလြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခ်င္သည္ဆိုေသာေၾကာင့္ ဝယ္ေပးထားသည့္အိမ္ ျဖစ္သည္။ သူမအေဖာ္ရရန္ ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္ေတာ္ေသာ ႐ြယ္ႏုဆိုသည့္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို အေဖာ္အျဖစ္ေနေစသည္။ ႐ြယ္ႏုက သီရိႏြယ္ထက္ ၃ႏွစ္ခန႔္ႀကီးၿပီး မိဘမဲ့ေလးမို႔ ငယ္စဥ္ကတည္းက ဦးျမင့္ႏိုင္တို႔ကေမြးစားထားသည္။ ေမြးစားသမီးဆိုေတာ့ သီရိေလာက္ေတာ့ အခြင့္အေရးမရရွာ။ အိမ္ေဖာ္ေတြထက္သာသည္ဆို႐ုံသာ အခြင့္အေရးရသည္။ ထြက္လာၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပင္ သူမဆံျမန္းရမည့္ ႏွင္းဆီနီ စံအိမ္ကို ျမင္လိုက္ရသည္။ ၿခံဝမွာပင္ ႏွင္းဆီနီစံအိမ္ဟု ေရစထိုးထားသည္။ အိမ္ေရာက္ ေတာ့ ႐ြယ္ႏုက အသင့္ေစာင့္ေနသည္။ ဦးျမင့္ႏိုင္က သမီးျဖစ္သူကို မွာစရာရွိတာမွာၿပီး ျပန္သြားသည္။ သီရိလည္း သူမရဲ႕အိမ္ အသစ္ေလးကို လွည့္ပတ္ၾကည့္ရႈေနသည္။ေနာက္ေတာ့ ႐ြယ္ႏုႏွင့္ အတူ သူမအခန္းေလးထဲ ပစၥည္းေတြေနရာခ်ၾကသည္။ ၿပီးေတာ့ ေန႔လည္စာစားၾကသည္။ သီရိ နားခ်င္ရင္ ခဏနားေလ။ ၄နာရီထိုးရင္ မမအခန္းကိုလာခဲ့ ၾကားလား။ ဟုတ္ မမ သီရိ သူမဘဝကို ႐ြယ္ႏုထံေက်နပ္စြာ ပုံအပ္ထားသည္မွာ ၾကာပါၿပီ။ ဒီအေၾကာင္းကို သူမမိဘေတြပင္မသိ။ သည္ကမာၻေတြ သူမကို အမိန႔္ေပးသူမ ႐ြယ္ႏုတစ္ဦးသာရွိသည္။ အခုလည္း ႐ြယ္ႏုက ခြင့္ျပဳသည္မို႔ အခန္းထဲ ျပန္ကာအိပ္လိုက္သည္။ ႐ႊမ္း အမေလး တင္ပါးဆီကာ ပူစပ္ေသာ ခံစားမႈႏွင့္အတူ သီရိလန႔္ႏိုးလာသည္။ ႐ြယ္ႏုက ေဘးမွာ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းကိုင္ကာရပ္ေနသည္။ ဝါးခ်င္းျပားကို ခပ္ေသးေသးစိပ္ၿပီး ေသခ်ာအေခ်ာသပ္ထားတဲ့တုတ္။ ႐ြယ္ႏုက နာရီကို လက္ညိဳးထိုးျပသည္။

၄နာရီ ၁၅မိနစ္။ သူမေတာ္ေတာ္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာပဲ။ ခြင့္ျပဳခ်ိန္ထက္ ၁၅မိနစ္ပိုသြားေသာေၾကာင့္ အျပစ္ေပးခံရေတာ့မည္ဟု သီရိ ရိပ္မိလိုက္သည္။ မ်က္ႏွာသြားသစ္ ၿပီးရင္ဧည့္ခန္းထဲလာခဲ့။ သီရိလဲ အိပ္ယာမွ လူးလဲထကာ ကမန္းပတန္းမ်က္ႏွာသစ္ၿပီး ဧည့္ခန္းထဲ လိုက္ဆင္းသြားသည္။ အျပစ္ေပးခံရေတာ့မည္မို႔နည္းနည္းလည္းလန႔္ေနသည္။ ဧည့္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ႐ြယ္ႏုက ခုတစ္လုံးမွာထိုင္ေနသည္။ မနီးမေဝးမွာ မိမ်ိဳး၊ မိစန္းႏွင့္ မိေအးဟု သူမတို႔ေခၚေသာ အိမ္ေဖာ္မေလး သုံးေယာက္ရွိေနသည္။ အေၾကာင္းသိေတြ။ တစ္ခါတစခါ သီရိႀကိမ္ဒဏ္အေပးခံရလွ်င္ပင္ သူတို႔က ဝင္၍ စြမ္းႀကီးေလာင္းတတ္ၾကေသးသည္။ သူမ အနားေရာက္သြားေတာ့ ႐ြယ္ႏုက ကဲ မယ္မင္းႀကီးမ ကိုယ့္အျပစ္ကိုယ္သိတယ္ေနာ္။ သီရိ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ ေခါင္းၿငိမ့္ျပ လိုက္သည္။ ႐ြယ္ႏု ကေခါင္းၿငိမ့္ကာ ေမးဆတ္ျပသည္။ ကိုယ့္အျပစ္ကိုယ္ ခံယူေတာ့ဟူသည့္သေဘာ။ သူမဘာလုပ္ရမလဲဆိုတာ သ္ပါသည္။ အိပ္ရထေနာက္က်သည့္အခ်ိန္ကို ၁၀ ရသည့္ အႀကိမ္အေရအတြက္အတိုသ္းထိုင္ထလုပ္ရမွာျဖစ္သည္။ သူမက ၁၅မိနစ္ဆိုေတာ့ ၁၅၀ေပါ့။ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ကို ၾကက္ေၾဃတ္ယွက္ၿပီး ဘယ္လက္နဲ႔ ညာနား႐ြက္ကိုစြဲ၊ ညာလက္နဲ႔ ဘယ္နား႐ြက္ကို စြဲလိုက္ၿပီး ႐ြယ္ႏုကို ၾကည့္လိုက္သည္။ ႐ြယ္ႏု က မိေအးကို အမွတ္စဥ္တိုင္ေပးလိုက္ဟုေျပာသည္။ သီရိလဲ သူမအလုပ္ကို စလုပ္သည္။ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေစာင့္ေၾကာက့္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး မတ္တပ္မတ္မတ္ျပန္ရပ္ျဖစ္ေတာ့မွ မိေအးက တစ္ဟု စေရသည္။ေနာက္တစ္ေခါက္က် ႏွစ္။ ညာလို႔မရ။ ညသည္ဟုထင္လွ်င္ လည္းေကာင္းအေခါက္အတြက္ အမွတ္စဥ္မေရ။ ထို႔ေၾကာင့္ပိုလုပ္ရသျဖင့္ သီရိအေခ်ာင္မခိုရဲ။အခုခ်ိန္တြင္ သူမဘဝက မိေအးလက္ထဲမွာ။ မိေအးက အမွတ္စဥ္မေရလွ်င္ သူမဘာမွမတတ္ႏိုင္ပဲထပ္ကာထပ္ကာ လုပ္ေနရမည္။ အသက္အားျဖင့္ ၁၉ႏွစ္ခန႔္သာရွိေသာ္လည္း ကိုယ္ဟန္ ေက်ာ့ရွင္းသူေလးမို႔ ထိုင္ထလုပ္ေနပုံေလးက ၾကည့္၍ေကာင္းလွ သည္။ သို႔ေသာ္ တစ္ကယ္ လုပ္ေနရတဲ့ သီရိအဖို႔ေတာ့မသက္သာလွေပ။ ပထမမသိသာေသာ္လည္း အႀကိမ္ေရ ၈၀နီးပါး ေရာက္ေတာ့ ေျခေထာက္ေတြေညာင္းလာသည္။ အျပစ္ေပးခံေနရသည္ဟူေသာ အသိက သူမကို စိတ္လႈပ္ရွားေစသည္။ အိမ္ေဖာ္ ေတြေရွ႕မို႔ သူမရွက္႐ြံ႕ရသည္။အႀကိမ္ ၁၃၀ေျမာက္ေတာ့ဆက္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ေပ။ သို႔ေသာ္ အျပစ္ေပးခံေနရတာဟူေသာ အသိႏွင့္ အတင္းႀကဳံး႐ုံးကာ က်န္ေသာ အႀကိမ္ ၂၀ကို ခတ္ခတ္ခဲခဲ လုပ္ေဆာင္လိုက္သည္။ အႀကိမ္ေရျပည့္ေတည့ သီရိႏြယ္ ေမာဟိုက္ေညာင္းခ်ိေနသည္။ သို႔ေပမဲ့ အေမာမေျဖရဲ လက္ကေလးပိုက္ကာ မတ္တပ္ရပ္ေန သည္။ ရၿပီသြား ေရသြားခ်ိဳးၿပီးရင္ အဝတ္ေတြ မဝတ္နဲ႔ဦး ငါ့ကို အေပၚကေစာင့္ေန။ အမိန႔္ရသည္ႏွင့္ သီရိ အေပၚတတ္ လိုက္သည္။ ေနာက္ခုတင္ေပၚ ခဏလွဲကာ အေမာ ျဖည္လိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ထုံးစံအတိုင္းေရလဲထဘီတစ္ထည္လဲကာ ေရခ်ိဳးခန္းဝင္ခဲ့သည္။သူမအခန္းႏွင့္ တြဲလွ်က္ပင္ ေရခ်ိဳးခန္း သန႔္စင္ခန္းရွိသည္။ ေရခ်ိဳးလိုက္ေတာ့ ႏုံးခ်ိေနတာမ်ိဳးမရွိေတာ့။ လန္း လန္းဆန္းတန္းျဖစ္သြားသည္။ ေနာက္ေတာ့စိုေနတဲ့ ေရလဲကို ခြၽတ္ကာေရခ်ိဳးခန္းထဲက အေျခာက္တစ္ထည္ကို ရင္လွ်ားၿပီး ေရခ်ိဳး ခန္းထဲက ထြက္ခဲ့သည္။ အခန္းထဲက ခုတင္ေပၚမွာ ႐ြယ္ႏု ထိုင္ေစာင့္ေနသာ႐ြယ္ႏုကိုေတြ႕ရသည္။ ေဘးမွာလဲ အေရာင္တူ အဝတ္အစားတစ္ထပ္ကို ေတြ႕ရသည္။ ႐ြယ္ႏုက သူမကို ထိုအဝတ္အစားေတြထဲက တစ္စုံကို ေပးကာဝတ္ေစသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သီရိ ေရလဲကို မမေရွ႕မွာပင္ ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ ေနာက္ပထမဦးစြာ အနက္ေရာင္ပင္တီကို အရင္ ဝတ္လိုက္သည္။ ေနာက္ခါးရွည္ ေဘာ္လီ အနက္ေရာင္တစ္ထည္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ဝတ္ဆင္ရသည္။ ၿပီးမွ အေပၚက ရင္ဖုံးအညိဳေရာင္ေလးနဲ႔ ေယာလုံခ်ည္ အညိဳေရာင္ေလးကို ေသခ်ာဝတ္ဆင္ရသည္။ ၿပီးသြားေတာ့ မမကသူမခႏၶာကိုယ္ေလးကို သူ႔ေရွ႕မွ တပါတ္လွည့္ျပ ေစသည္။ လွသားပဲ မွတ္ထား အဲ့တာ နင္အျပစ္ႀကီးႀကီးလုပ္လို႔ ရက္ရွည္အျပစ္ေပးခံရရင္ ဝတ္ရမဲ့ အျပစ္သားဝတ္စုံပဲ။ ရွင္ သီရိ အံၾသလြန္းသျဖင့္ ရွင္ကနဲအသံထြက္သြားသည္။ ဘယ္ႏွယ့္ သူတပါး ဘုရားသြားေက်ာင္းတတ္ အျမတ္တႏိုးဝတ္ေသာ ေယာလုံခ်ည္ကိုမွ သူမက အျပစ္ေပးသည့္အခါ ဝတ္ရမည့္အျပစ္သားဝတ္စုံဟုဆိုသည္။ အနည္းငယ္ ရယ္ခ်င္သြားေပမဲ့ မရယ္ရဲ။ ေဘးနားခ်ထားငည့္ လက္စြဲေတာ္ ႀကိမ္လုံးကို ေၾကာက္ရသည္။

ေနာက္သူမကို အျပစ္ေပးသည့္ေနရာမွာ သုံးမည့္ ပစၥည္းကိရိယာေတြ အမ်ိဳးအစား စုံလင္စြာျပသည္။ အိမ္ခြဲေနသည့္အခါ သူမကို ထိန္းသိမ္းရန္ မမက ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားတာပဲ ဟူေသာ အေတြးနဲ႔ အတူ သီရိေက်ာခ်မ္းသြားသည္။ ေနာက္ေန႔မ်ားတြင္ အျပစ္ေပး မခံရေအာင္ ဆင္ျခင္ရမည္ဟုလည္းေတြးေနသည္။ ေနာက္ေတာ့ ထမင္းသြားစားမယ္ဟုဆိုဟာ သူမကို ပစၥည္းေတြသိမ္းေစသည္။ တခ်ိဳ႕တဝက္ကိုေတာ့ ႐ြယ္ႏုကိုယ္တိုင္ အခန္းတစ္ခုထဲယူသြားသည္။ ဟဲ့ သီရိ မလာေသးဘူးလား။ လာပါၿပီ မမရဲ႕။ အိမ္ဝကေန ႐ြယ္ႏု ခုႏွစ္သံခ်ီနဲ႔ ေအာ္ေတာ့မွာ သီရိႏြယ္ အေျပးတပိုင္းထြက္လာသည္။ အနားေရာက္ေတာ့ ေခါင္းကို ဂြပ္ကနဲ အေခါက္ခံရေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့ သူမတို႔အတြက္ဝယ္ေပးထားေသာ ကားေလးနဲ႔ ႐ြယ္ႏုက သီရိႏြယ္ကို ေက်ာင္းလိုက္ပို႔သည္။ သီရိ အျပန္မမလာႀကိဳ ရဦးမွာလား။ ဟင့္အင္း မမ သမီးဘာသာ ျပန္ခဲ့မယ္။ ဘယ္ခ်ိန္ျပန္ေရာက္ရမလဲ သိတယ္ေနာ္။ အင္းပါမမရဲ႕ဟုဆိုလွ်က္ သီရိရဲ႕ပါးကို ႐ႊတ္ကနဲနမ္းကာ သီရိ ကားေပၚက ဆင္းသြားသည္။ တတိယႏွစ္ေက်ာင္းသူေလး ကေလးဆန္ေနပုံ။ ညီမျဖစ္သူကို ေက်ာင္းလိုက္ပို႔ၿပီးေတာ့ ႐ြယ္ႏု သူမတတ္ရမည့္သင္တန္းရွိရာသို႔ ျပန္လာခဲ့သည္။ ႐ြယ္ႏုက သီရိထက္ သုံးႏွစ္ေလာက္ႀကီးသည္။ ဘြဲ႕ရၿပီးသား။ မည္သည့္ကုမၸဏီမွာမွ အလုပ္မဝင္ပဲ လိုအပ္တဲ့ သင္တန္းေတြ လိုက္တတ္ေန သင္ယူေနသည္။အဆင္သင့္ျဖစ္တဲ့အခါ သူမကိုယ္ပိုင္ လုပ္ငန္းငယ္ေလးထူေထာင္မည္။ ဦးျမင္ႏိုင္ကလဲ သူေထာက္ ပံမည္ဟုဆိုထားသည္ေလ။ သင္တန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး နီးစပ္ရာ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုကို ႐ြယ္ႏု ဝင္ခဲ့သည္။ ဆိုင္မွာထမင္းစားရင္း သင္ တန္စခ်ိန္မွာ ပိတ္ထားတဲ့ဖုန္းကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ တေတာင္ေတာင္နဲ႔ ဝင္လာတဲ့ miss callေတြမွ အမ်ားႀကီး။ အဲ ေမာင့္ဆီကဟ ဟူေသာ အေတြးနဲ႔ ဖုန္းေလးဆက္လိုက္သည္။ ဟဲလို ေမာင္ ျပန္ေရာက္ၿပီလား။ ေအးေရာက္ၿပီ ခုလာခဲ့ဟုဆိုကာ လိပ္စာတစ္ခုေျပာျပၿပီး ဖုန္းခ်သြားသျဖင့္ သူမွ ႏႈတ္ခမ္းေလးမဲ့မိသည္။ ေလဆိပ္လာမႀကိဳမိတာေလးကို သူက ေယာက္်ားတန္မဲ့ စိ တိေကာက္ေနသည္ဟုေတြးမိသည္။ သို႔ေသာ္ ထမင္းကို ျမန္ျမန္စားကာ ေမာင့္စီ ထြက္လာခဲ၏။ မေတြတာ ၂ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီေလ။ ႐ြယ္ႏုရဲ႕ ခ်စ္သူသီဟ ကႏိုင္ငံျခားမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့သူ။ အခုက ခြင့္နဲ႔ခဏျပန္လာတာ။ သူမလိပ္စာထဲကေနရာေရာက္ေတာ့ ကားကို တိုက္ေအာက္ရပ္ခဲ့ၿပီး တတိယထပ္သို႔တပ္ခဲ့သည္။ အခန္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့ လူေခၚဘဲလ္ေလးတီးလိုက္သည္။ ခဏေနေတာ့ အထဲကသစ္သားတခါးပြင့္ကာ မႈန္ကုပ္ေနတဲ့ သီဟရဲ႕မ်က္ႏွာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ႐ြယ္ႏုလဲ ကိုယ့္အျပစ္နဲ႔ကိုယ္ အဟီးဟု သြားေလးၿဖဲပလိုက္သည္။ သီဟက အျပင္တံခါးဖြင့္ေပးကာ ဝင္ဟုဆိုသည္။ သူမအထဲေရာက္ေတာ့ သီဟက တံခါးကို အတြင္းက ျပန္ပိတ္လိုက္သည္။ ဂ်ိပ္ကနဲအသံက ေက်ာခ်မ္းစရာ။ ကဲ.ေျပာ.ေဒၚ႐ြယ္ႏု က်ဳပ္ကို လာမႀကိဳရတဲ့အေၾကာင္းအရင္း အဲ ေမာင္ အဲ့ဒါက ဟိုဟာေလ ဘယ္လို႐ႊီးရမလဲ အေျပးအလႊားစဥ္းစားမိသည္။ သင္တန္းတတ္ေနဟုဆို ေျဖလွ်င္ သူ႔ထပ္သင္တန္းက ပိုအေရးႀကီးသလားဟုဆိုကာ စိတ္ထပ္ ေကာက္ဦးမည္။ ေမ့သြားလို႔ဟု ေျဖလိုက္မိလွ်င္ ခ်က္ျခင္းတိုက္ေပၚက ကန္ခ်မည့္သေဘာရွိေနသည္မို႔ ႐ြယ္ႏု သီဟထိုင္ေနသည့္ ႏွစ္ေယာက္ထိုင္သစ္သားခုံေလးမွာဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ သီဟက ဘုၾကည့္ျပန္ၾကည့္သည္။ မိန္းမ မာယာေတြလည္း အသုံးဝင္မည့္ပုံမေပၚ။ ထို႔ေၾကာင့္ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ကို ပူးကာ သူ႔ေရွ႕ထိုးေပးလိုက္သည္။ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ေတာ့ဟူသည့္သေဘာ။ သီဟက ထိုင္ေနရာမွထကာ ဗီဒိုထဲ ႀကိဳးေခြေတြထုတ္ၿပီး သူမဆီျပန္လာသည္။ အနားမွာလာထိုင္ေသာ သီဟကို ႐ြယ္ႏု မဲ့ျပလိုက္သည္။ ဟုတ္တယ္ေလ သူမ်ားသားသမီး ႏုႏုထြတ္ထြတ္ေလးကို အႏိုင္က်င့္ဖို႔ဂြင္ဆင္ေနတာကို.။ သူမပုံစံေၾကာင့္ သီဟက ခ်စ္စႏိုး ျဖင့္ ေခါင္းကို လက္သီးစုပ္ျဖင့္ထုသည္။ သူမက ေရွာင္လိုက္သျဖင့္ သီဟရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္လိုက္သလိုျဖစ္သြားသည္။ ထိုအခါ သီဟ က ႐ြယ္ႏုကိုယ္ေလးကို ျမတ္ႏိုးစြာ ေပြ႕ဖတ္ထားလိုက္သည္ဟု မထင္ပါနဲ႔။ ႐ြယ္ႏုရဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ႀကိဳးနဲ႔တင္းက်ပ္စြာ တုပ္ေႏွာင္လိုက္သည္။ (ေရးရတာ ဖီးက်ဲတာ)။ လုံးဝတင္းက်ပ္သြားသည္မို႔ အ…ကနဲ ညည္းညဴမိေသာ ႐ြယ္ႏုႏႈတ္ခမ္းပါးေလး သီဟရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြေအာက္မွာ အသံေပ်ာက္သြားကာ မ်က္လုံးေတြ ေမွးဆင္းသြားသည္။ ခဏေနေတာ့ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းခြာလိုက္ကာ ႀကိဳးနဲ႔တုပ္ထားတဲ့ ႐ြယ္ႏုလက္ေတြကို ေျမႇာက္ၿပီး ဦးေခါင္းေနာက္ျပစ္က ပိုေနေသာ ႀကိဳးစကို ဆက္တီရဲ႕ေနာက္မွီက သစ္သားတန္း မွာ ခ်ည္ေႏွာင္လိုက္သည္။ အခုေတာ့ ႐ုန္းမရ ကန္မရနဲ႔ ႐ြယ္ႏုရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးမွာ ေကာ့ေကာ့ေလးျဖစ္ေနသည္။

႐ြယ္စုစိတ္ထဲ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ငယ္သြားသလိုခံစားရသည္။ သီဟ ႏိုင္ငံၾကားမသြားခင္ကလည္း ထိုသို႔ေသာ တုပ္ေႏွာင္မႈမ်ိဳးကို ခံစားဖူးသည္။ ထိုေန႔ကပင္ သီဟေၾကာင့္ သူမအပ်ိဳရည္ပ်က္ခဲ့ရသည္။ အဲ့လိုေျပာရတာလဲမေကာင္း အမွန္ေတာ့ထို႔ေန႔က ႏွစ္ဦး သေဘာတူ က်ဴးလြန္ခဲ့ျခင္းပင္။(ႏွစ္ဦးသေဘာတူ =သီဟဆႏၵ 50%+႐ြယ္ႏုဆႏၵ 25%+တုပ္ေႏွာင္ထားသျဖင့္ ျပဳသမွ် ႏုခဲ့ရ ျခင္း25%) ႐ြယ္ေလး ေတာ္ေတာ္လွတယ္။ သီဟစကားေၾကာင့္ ႐ြယ္ႏု ရွက္ဝဲဝဲျဖင့္ မ်က္ေစာင္းထိုးမိသည္။ လွမွာေပါ့ ဒီတိုင္းေန႔ ေတာင္ လူတကာေငးတဲ့ ခႏၶာကိုယ္က သူ႔ေရွ႕မွာ ေကာ့ေကာ့ေလးျဖစ္ေနတာကိုး။ သီဟက သူမရဲ႕ ဝဲဘက္ရင္အုံ႔ကို သူ႔လက္ျဖင့္ကိုင္ ညႇစ္သည္။ ဏြယ္ႏု ခႏၶာကိုယ္ေလးတုန္ကနဲဖစ္သြားငည္။ နဂို ခြင့္ျပဳထားၿပီးျဖစ္ေပမဲ့ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းေနတတ္သူပီပီ ရွက္ သည္။ ပုံမွန္ဆိုသူ႔လက္ကို ဖယ္ျပစ္မွာ ။ ခုေတာ့လက္ေတြက ႀကိဳးတုပ္ထားေတာ့ မ်က္လုံးေတြကိုပဲမွိတ္ကာ ၿငိမ္ေနရေတာ့သည္။ သူမဝတ္ဆင္ထားေသာ ရင္ဖုံးအက်ႌက လက္ပ်က္ေလးမို႔ လက္ေတြေျမႇာက္ထားရသျဖင့္ ျဖဴဝင္းေသာဂ်ိဳင္းသားေလးေတြက ေပၚလြင္ေနရာ သီဟက ငုံနမ္းၿပီးလွ်ာနင့္ရပ္သည္သည္။ ဒီတႀကိမ္ေတာ့ ၿငိမ္မေနႏိုင္ ပထမ ပါးစပ္တဟင့္ဟင့္ ညည္းသည္။ ေနာက္ ေတာ့ ထြန႔္ထြန႔္လူးကာ ႐ုန္းေတာ့သည္။ ခဏေနမွာ သီက ကရပ္လိုက္ကာ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ငုံနမ္းျပန္သည္။ လက္ေတြကေတာ့ ႐ြယ္ ႏုတစ္ကိုယ္လုံးကို ရန္ရွာေနသည္။ ေနာက္႐ြယ္ႏုရဲ႕ ထဘီကို ျဖည္ခ်လိုက္သည္။ ေျပာေလ်ာ့သြားေပမဲ့ ခံပၚထိုင္ေနတာမို႔ လုံးဝကြၽတ္ က်သြားတာမ်ိဳးမရွိ ။ သီဟက ထဘီေအာက္လက္လွ်ိဳက ပင္တီေပၚကေန ႐ြယ္ႏုရဲ႕ အဖုတ္ေလးကို ပြတ္သပ္ေနသည္။ ႐ြယ္ႏု ေျခေထာက္ေတြတုန္ယင္ေနသည္။ သီဟက နမ္းေနရာမွခြာက သူမရဲ႕လုံျခည္ကို ခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္။ ပင္တီကို လဲ ခြၽတ္လိုက္သည္။ ႐ြယ္ႏု ရွက္စိတ္နဲ႔ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းေစ့ကပ္ထားသည္။ ေပါင္ကားလိုက္ ႐ြယ္ႏု မတုန႔္ျပန္မိ။ ထိုအခါ သီဟက ႐ြယ္ႏုရဲ႕ ႏွဖူးကို ငုံနမ္းလိုက္သည္။ ႐ြယ္ေလး ေပါင္ကားလိုက္။ ႐ြယ္ႏု တြန႔္ဆုတ္ဆုတ္နဲ႔ သူ႔အမိန႔္ကို လိုက္နာမိသြားသည္။ သူက သူမအဖုတ္ကို ပြတ္သပ္ကာ လက္ညိဳးေလးထိုးသြင္းကာ ကလိသည္။ ေနာက္မ်ိဳးစုံ ေဆာ့ကစားေနေတာ့ ႐ြယ္ႏုမေနႏိုင္။ ေကာ့ပ်ံေနသည္။ သူက ထိုသို႔ကလိေနရာမွ ႐ုတ္တရပ္ကာ သူ႔ လက္ဝါးျဖင့္ ထိုေနရာကို ေဖာင္းကနဲ ႐ိုက္ခ်လိုက္သည္။ ႐ြယ္ႏု ပါးစပ္က အားကနဲေအာ္သံႏွင့္အတူ ခုနက ကလိခံရေသာ အရွိန္ႏွင့္ေပါင္းကာ ဆီးေတြထြက္က်ကုန္ေတာ့သည္။ ဝမ္းနည္း အားငယ္စိတ္နဲ႔ ႐ြယ္ႏု တဟင့္ဟင့္႐ိုက္ငိုမိသြားသည္။ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ေရွ႕ ဆီးေတြထြက္က်တယ္ဆိုတာ ရွက္လဲရွက္စရာမဟုတ္လာ.။ဒီေတာ့ ငို႐ိုက္ေနတဲ့ သူမႏႈတ္ခံေတြကို သီဟႏႈတ္ခမ္းေတြက အငို တိတ္ေစျပန္ပါသည္။ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲ သူ႔လက္ေတြဟာ ႐ြယ္ႏုရဲ႕ ရင္သားေတြကို အက်ႌေပၚမွပင္ စုပ္ကို ဖ်စ္ညႇစ္ေဆာ့ကစားေနသည္။ ေနာက္ သူ႔ရဲ႕ လိင္တန္ဟာ သူ႔တို႔ရန္ရွာေနၾကေနရာေလးကို ခ်ိန္တြယ္လာသည္။ သူမ မ႐ုန္းကန္ခဲ့ပါ။ အရာရာ ကို သီဟ သေဘာက် စီးေမ်ာမိပါသည္။ စိတ္အလိုတိုင္း ႏွစ္ဦးသား နစ္ေမ်ာၿပီးေနာက္မွာေတာ့ သူမကို သီဟက ေရခ်ိဳးေစပါသည္။ သူမေရခ်ိဳးေနတုန္း သီဟ အခန္းထဲက ေပပြေနသမွ်ကို ရွင္းလင္းသည္။ ႐ြယ္ႏုလဲ ေရကို စိန္ေျပနေျပခ်ိဳးၿပီး အဝတ္ေတြျပန္ဝတ္ကာ ဧည့္ခန္းထဲ ျပန္လာခဲ့သည္။ ခုံမွာ ႏွစ္ ေယာက္တြဲထိုင္မိတယ္ဆိုရင္ပဲ သီဟက ႐ြယ္ႏုကို လက္ျပန္လက္ထိပ္ခတ္လိုက္သည္။ ေမာင္ ဘာလုပ္ျပန္ၿပီလဲ. မေက်နပ္ေသးဘူးလား ဘာမွ မလုပ္ပါဘူး ခဏပဲ။ သီဟက သူမမ်က္ႏွာေရွ႕က်ေနတဲ့ဆံစေတြကို နား႐ြက္ေနာက္ညႇပ္ေပးရင္းေျပာတယ္။ ၿပီး ေတာ့ စားပြဲေပၚမွတင္ထားတဲ့ ဇလုံက အဖုံးေလးကိုဖြင့္ကာ ေခါက္ဆြဲပုတ္ကိုဘတယုတယ ခြန႔္ေကြၽးသည္။ ဒီလိုဆိုေတာ့လဲ မိ႐ြယ္ႏု တို႔က ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးေလးၿပဳံးကာ စားပါသည္။ စားၿပီးေတာ့ သီဟက ႐ြယ္ႏုကို သူ႔ရင္ခြင္မွာမွီေစကာ စကားေျပာၾကသည္။ သမီး ရည္းစကားေျပာၾကသည္ပဲ။ တခါတေလ ဖြဖြေလးထု႐ိုက္တာ ဆြဲဆိတ္တာမ်ိဳးရွိမည္ေပါ့။ သို႔ေသာ္ လက္ထိပ္တန္းလန္းနဲ႔ ႐ြယ္ႏု မွာ ထိုအခြင့္အေရးကိုမရ။ သီဟကေတာ့ အသဲယားတိုင္း သူမဆံပင္ေတြကို ထိုးဖြလိုက္ သူမကိုယ္ေလးကို ေထြးေပြ႕လိုက္နဲ႔မို႔ ႐ြယ္ႏု ခဗ်ာ ၾကည္လဲၾကည္ႏူးရသလို ေအာင့္သက္သက္လဲ ျဖစ္ရသည္။

ညေနေလးနာရီထိုးေတာ့မွ သီဟက လက္ထိပ္ျဖဳတ္ေပးသည္မို႔ ႐ြယ္ႏုလဲ အိမ္ျပန္ခဲ့သည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ သီရိက ေရာင့္ႏွင့္ ေနသည္။ မမ ေနာက္က်တယ္ ထိုင္ထလုပ္ရမယ္။ သီရိက လွမ္းစသျဖင့္ ခ်စ္စႏိုးျဖင့္ေခါင္းေလးေခါက္ကာ အခန္းထဲ ဝင္ခဲ့သည္။ အိမ္မျပန္ခင္ေဆးဆိုင္က ဝယ္ခဲ့ေသာေဆးကို ေသာက္ရေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့ အဝတ္အစားလဲကာ သီရိအခန္းသြား ေခ်ာင္းငည္။ မယ္မင္းႀကီးမ အခန္းက စာက်က္သံၾကားမွ ကိုယ့္အခန္းကို ျပန္နားသည္။စာေမးပြဲနီးၿပီမို႔ သီရိႏြယ္တစ္ေယာက္ ေျခခ်ဳပ္မိပါသည္။ သူမတင္မက သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေကသြယ္နဲ႔ သီတာျမင့္တို႔ပါ သူမတို႔မိဘေတြက ႐ြယ္ႏုထံ အပ္ႏွ႔ထားငဖင့္ ေျခခ်ဳပ္မိေနၾကသည္။႐ြယ္ႏုကလဲ တျခားအခ်ိန္တြင္ ေဖာ္ေ႐ြေပမဲ့ ဒီအခ်ိန္တြင္မ်က္ႏွာႀကီးတင္စထားသျဖင့္ ဘာရယ္မဟုတ္ပဲရွိန္ ေနမိသည္။ သူမတို႔သုံးဦးကို ထိန္းသိမ္းထားငည့္ကာ လသတ္မွတ္ကာ သီရိကို ရက္ရွည္အျပစ္ေပးသည့္အခါဝတ္ခိုင္းသည္။ အညိဳ ေရာင္ဝတ္စုံကို ဝတ္ခိုင္းသည္။ ဖုန္းေတြကို သိမ္းထားသလို အိမ္ထဲက အိမ္ျပင္လဲေပးမထြက္ ။ စည္းကမ္းကို တင္းက်ပ္ထားသည္။ ႐ိုက္ရလြန္းလို႔ႀကိမ္လုံးေတြ ဘယ္ႏွေခ်ာင္းပင္ကုန္ေနမွန္းမသိေတာ့။အခုလဲ သူမတို႔သုံးေယာက္ကို အစမ္းေျဖခိုင္းထားတာကို စစ္ေနသည္။ စာေမးပြဲမွာေတာ့ အမွတ္ ၅၀ဆိုေအာင္သည္။ သူမကေတာ့ ဒူးေလာက္တင္မွရင္ေလာက္က်သည္ဟုဆိုကာ အျပစ္ေပးသည္။ သုံးေယာက္သား သူမေရွ႕မွာ စိတ္လႈပ္ရွားစြာထိုင္ ေနၾကသည္။ သီတာျမင့္ ဟုတ္ သူမေခၚသံေၾကာင့္ သီတာျမင့္ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ထူးလိုက္သည္။ ႏွစ္ဘာသာက်တယ္။ သူမ စကားေၾကာင့္ သီတာလန႔္သြားသည္။ ေရွ႕ထြက္ခဲ့ သီတာျမင့္ခဗ်ာ ေရွ႕ကို တုန္တုန္ယင္ယင္နဲ႔ထြက္ရသည္။ တစ္ဘာသာက ၆၅မွတ္ က်န္တဘာသာက ၆၀ စုစုေပါင္း ၁၅မွတ္လိုသည္။ ၁၅ခ်က္အ႐ိုက္ခံရမည့္သေဘာ။ ႐ြယ္ႏုေရွ႕မွာ ေဘးတေစာင္းေလး မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ထဘီကို ေရွ႕ကေန တင္းတင္းဆြဲလိုက္သည္။ ထိုအခါ အညိဳရာင္ထဘီေလးက တင္းအိေနေသာတင္ပါးမွာ အတိုင္းသားကပ္ေနသည္။ ထိုအခါမွ႐ြယ္ႏုက ႀကိမ္လုံးႏွစ္လုံးကို လိမ္ပူးထားေသာ ႀကိမ္လုံးကို ယူလိုက္သည္။ ဝွစ္ ႐ႊမ္း အ နာက်င္မႈေၾကာင့္ သူမ မ်က္ရည္ဝဲကာ ခါးေလးပင္ေကာ့သြားသည္။ ေနာက္ထပ္တစ္ခ်က္ၿပီးတစ္ခ်က္က်လာတဲ့ ႀကိမ္ဒဏ္ကို ခံယူရင္း ငိုခ်လိုက္မိသည္။ ၁၅ခ်က္ျပည့္ေတာ့တင္ပါးတစ္ခုလုံးထူပူေနသည္။ နာက်င္လြန္းသျဖင့္တြန႔္လိမ္ကာ တင္ပါးကို လက္ဖဝါး ျဖင့္ပြတ္သပ္ေနမိသည္။ ေနာက္ေတာ့ ႐ြယ္ႏုက သူမကို ေနရာျပန္ေစကာ ဒူးေထာက္လိုက္ထားေစသည္။ ေနာက္တစ္ေယာက္က ေကသြယ္။ သူမကေတာ့အမွတ္ ၂၀ လိုသျဖင့္ အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ အ႐ိုက္ခံရသည္။ေနာက္ဆုံး သီရိအလွည့္ ။ သူမက အမွတ္ ၂၃မွတ္သာလိုသည္။ သီရိ အမွတ္အနဲဆုံးလူကို ငါဘာလုပ္မယ္ေျပာထားလဲ ဟို ဖင္ ခြၽတ္ၿပီး႐ိုက္မယ္လို႔ေျပာထားပါတယ္။ သူမအေျဖေၾကာင့္ ႐ြယ္ႏုက ေမးဆတ္ျပသည္။ ခြၽတ္လိုက္ဆိုတဲ့သေဘာ။ မိန္းကေလး ခ်င္းေပမဲ့ သီရိရွက္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ မလြန္ဆန္ႏိုင္သည္မို႔ ထဘီကို ျဖည္ခ်လိုက္ရသည္။ အတြင္းခံကိုလည္းခြၽတ္ခ်လိုက္ၿပီး လက္ပိုက္ေနသည္။ ဒီေတာ့မွ႐ြယ္ႏုက သီရိရဲ႕တင္ပါးေျပာင္ေျပာင္ကို ႀကိမ္လုံးနဲ႔ေစာ္ပါေတာ့သည္။ တင္ပါးေပၚ ႀကိမ္လုံးရာေတြ တစ္ခ်က္ၿပီးတစ္ခ်က္ထပ္လာသည္။ ၁၅ခ်က္ေလာက္မွာ လုံးဝမခံႏိုင္ေတာ့သည္မို႔ ေျေျခသလုံးေျပာင္း႐ိုက္ေပးဖို႔ေတာင္းပန္ရသည္။ အက်ိဳးဆက္က ႏွစ္ခ်က္ပို အ႐ိုက္ခံရသည္။ ေျခသလုံးေကာ တင္ပါးပါ အလွ်ိဳးရာေတြထပ္သြားသည္။ သူမ လုံခ်ည္ျပန္ဝတ္ ခြင့္မရပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြေဘးမွာ ဒူးေထာက္ရသည္။

႐ြယ္ႏုက ေဆးဘူးခ်ေပးၿပီး ေနာက္၁၀မိနစ္ေနရင္ေတာ္ေတာ့ဟုဆိုကာ ထြက္သြားသည္။ ႐ြယ္ႏုထြက္သြားေပမဲ့ သီရိတို႔အေခ်ာင္မခို ရဲပါ။ ေနာက္ ၁၀မိနစ္တိတိ ဒူးေထာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ေဆးလူးကာ အိပ္ယာဝင္ခဲ့ၾကသည္။ ေနာက္ရက္ေတြက် စာေမးပြဲနီးလာၿပီမို႔႐ြယ္ႏုသိပ္မၾကမ္းေတာ့ပါ။ ညီမေတြ စားခ်င္တာခ်က္ေကြၽးသလို ေပ်ာ္ေအာင္လဲထားသည္။ စာက ႀကိဳ က်က္ ထားသည္မို႔ ေခ်ာ့ကာေမာ့ကာ ျပန္ေႏြးေစသည္။ စာေမးပြဲမွာ သုံးေယာက္လုံးထူးခြၽန္စြာ ေအာင္ၾကပါသည္။ (ငါးႏွစ္ခန႔္ၾကာၿပီး ေနာက္) အခ်ိန္ဟာ အရာရာကို ေျပာင္းလဲေစတတ္ပါသည္။ ထို႔အတူ သူမတို႔လဲေျပာင္းလဲခဲ့သည္။ သီရိႏြယ္တို႔ သုံးေယာက္လုံး ဘြဲ႕ရၿပီးၿပီမို႔ သူမ ထိန္းေက်ာင္းစရာမလို။ သီရိက အိမ္ေထာင္ျပဳကာ သူ႔အေဖရဲ႕ကုမၸဏီကို ဦးစီးသည္။ ေကသြယ္က ႏိုင္ငံျခားမွာ ေက်ာင္းဆက္တတ္သည္။ သီတာကေတာ့ မိဘေတြကနယ္ကမို႔ ေဆြမ်ိဳးေတြအိမ္မွာပင္ေနကာ မိဘေတြရဲ႕လုပ္ငန္းကို လုပ္သည္။ အေျပာင္းလဲကီးေျပာင္းလဲခဲ့ရသူက ႐ြယ္ႏုပင္။ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ႏွစ္ခန႔္က လက္ထပ္ရန္ရည္႐ြယ္ထားေသာ သီဟ ကားအက္စီးဒန႔္ျဖင့္ ကြယ္လြန္သြားသည္။ သူမ႐ူးမတတ္ခံစားခဲ့ရသည္။ လက္ထပ္ရန္ရည္႐ြယ္ထားၿပီးျဖစ္သည္အျပင္ သီဟရဲ႕ပုံသြင္းမႈေတြမွာ အသားက်ေနေသာသူမ သီဟမရွိတဲ့ေနာက္ပိုင္း ေနမထိထိုင္မသာျဖစ္ရသည္။ သီဟရဲ႕ ၾကမ္းတမ္းေသာ ႏူးညံ့ေသာ အျပဳအမူမ်ား ကို ခံစားခ်င္သည္။ အားကိုးရာမဲ့ေသာ နာခံရေသာ ဘဝမ်ိဳးကို ေတာင့္တမိသည္။ မျဖစ္ႏိုင္ဟု ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ခ်ဳပ္တည္းကာ သီရိ အေဖ ဦးျမင့္ႏိုင္က အေမြသေဘာမ်ိဳးလႊဲေပးထားေသာ ႏွင္းဆီနီ ဆံအိမ္မွာ တစ္ဦးတည္းေနသည္။ စတိုးဆိုင္ေလးတစ္ခုဖြင့္ထားၿပီး သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ခိုင္ခိုင္ျဖင့္သာ လႊဲထားသည္။႐ြယ္ႏု ဆက္သြယ္ေလ့ရွိသူ တစ္ဦးသာရွိသည္။ သီရိႏြယ္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း သီတာျမင့္ပင္။ သီတာျမင့္ကိုေတာ့ ညီမတစ္ေယာက္လို ခင္သည္။ တခါတခါ သူမတို႔အိမ္သြားအိပ္ေလ့ရွိသလို သူမကလဲ ႏွင္းဆီနီမွာ အခ်ိန္လာျဖဳန္းေလ့ရွိသည္။ ကဲ သီတာ မမေနာက္ တစ္ပါတ္မလာခဲ့မယ္။ ဟုတ္ မမ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္လက္ျပၿပီး သီတာျမင့္အေပၚျပန္တတ္ခဲ့သည္။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ စားပြဲေပၚမွာ ႐ြယ္ႏုရဲ အိတ္တလုံးက်န္ခဲ့တာကို သိရသည္။ ၾသ မမႏွယ္ ေမ့ျပန္ၿပီ။ သီတာျမင့္တစ္ကိုယ္တည္းေရ႐ြတ္ ၿပီး အိတ္ကေလးဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ အထဲမွာ အျခားတိုလီမိုလီပစၥည္းေတြနဲ႔ ဒိုင္ယာရီတစ္အုပ္ကို ေတြ႕သျဖင့္ စပ္စုလိုစိတ္နဲ႔ ဖြင့္ ၾကည့္လိုက္သည္။ သီဟနဲ႔ပါတ္သပ္တဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကိုေတြ႕သျဖင့္ ႐ြယ္ႏုကို သနားမိသြားသည္။ ဆက္ဖက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သမီးေရ သီတာ ႐ြယ္ေလး လာတယ္ေဟ့ အေပၚသာလႊတ္လိုက္ ႀကီးႀကီး။ ခဏေနေတာ့ တခါးဖြင့္သံနဲ႔အတူ ႐ြယ္ႏု ဝင္လာ သည္။ သီတာလဲ စာရင္းစစ္ေနရာမွၿပဳံးျပလိုက္သည္။ မယ္မင္းႀကီးမ အလုပ္ေတြရႈပ္ေနတယ္ေပါ့ေလ ဟီး ထမင္းစားၿပီး ၿပီလား မမ ၾကာဇံေၾကာ္ေတြဝယ္လာတယ္။ ထမင္းစားၿပီးၿပီ ၾကာဇံေၾကာ္လဲထပ္စားမယ္။ အစားကိုပုပ္တယ္ဟု ႐ြယ္ႏု ေတြးမိသည္။ ေနာက္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား အတူစားၾကသည္။ ၿပီးစကားေျပာၿပီး အိပ္ယာျပင္ၾကသည္။ေရာ့မမ သီတာေပးေသာ သူမဒိုင္ယာရီေလးကို ၾကည့္ၿပီး ႐ြယ္ႏု မ်က္ႏွာေလးရဲခနဲဖစ္သြားသည္။ ရွက္႐ြံသလိုမ်ိဳးေခါင္းေလးငုံ႔ သြားသည္။ သီတာက ခုတင္ေပၚထိုင္ကာ သူမခါးေလးကို ဖက္လိုက္ရင္း ကို သီဟကို လြမ္းေနတုန္းလား သူမေခါင္းၿငိမ့္ျပ မိသည္ထင္ပါသည္။ သူမလဲ သီတာ့ေဘးထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာ စကားမေျပာမိၾက။ ခဏေနေတာ့ မမ ရွင္ ေဆာ့ရေအာင္ ဘာတိုင္းလဲ ႀကိဳးနဲ႔တုပ္တိုင္း တုတ္နဲ႔႐ိုက္တိုင္းေလ ႐ြယ္ႏု ရွက္ဝဲဝဲနဲ႔ရယ္ေတာ့ သီတာက လိုက္ရယ္ပါသည္။ မမ ရွင္လို႔ဆို ခ်စ္တယ္ ႐ုတ္တရက္ဆြံ႕အကာ သီတာ့ကို ေငးၾကည့္မိသည္။ ေနာက္မွသတိျပန္ဝင္ကာ အာ သီတာကလဲ ဘာေတြေျပာေနတာလဲ မိန္းကေလးအခ်င္းခ်င္း မမကလဲ မိန္းကေလးခ်င္းမခ်စ္ရဘူးလို႔ ဘယ္သူေျပာလဲ မဟုတ္ဘူးေလ သီတာရဲ႕ ဘယ္လိုေျပာရမလဲ။ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ထိုအေၾကာင္းကို ျငင္းခုန္ၾကရသည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာငည္။ သီတာက သူမနဲ႔အတူေနခ်င္ေၾကာင္း သူလိုခ်င္ေသာ ဘဝမ်ိဳး ဖန္တီးေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း အခိုင္အမာေျပာေနသည္။ သူမစိတ္လႈပ္ရွားေနသည္။ ေနာက္ေတာ့ သီတာနဲ႔ သေဘာတူညီခ်က္ယူလိုက္သည္။ ေႂကြျပားေစ့ေလ့တစ္ခုသီတါ.ေခါင္းက်ရင္ တစ္သက္လုံး ဒီ အေၾကာင္း ထပ္မေျပာရေတာ့ဘူး ပန္းက်ရင္ေတာ့ တစ္သက္လုံး မမကို ညီမပိုင္တယ္။

Deal ႏွစ္ခုလုံးက တစ္သက္လုံးေနာ္ မမ ႐ြယ္ႏု ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။ ေႂကြျပားေစ့ေလးေလေပၚ ေျမႇာက္တတ္ကာ လက္ဖဝါးေတြထဲ ျပန္က်လာသည္။ ႏွစ္ေယာက္လုံးစိတ္ေတြလႈပ္ရွားေနၾကသည္။ ႐ြယ္ႏု သက္ျပင္းကို ခ်ကာ လက္ကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ ေဟးကနဲ သီတာထေအာ္သည္။ ႐ြယ္ႏုစိတ္ထဲ ဝမ္းနဲသြားသလို မခံစားမိ။ သီတာက သူမကို မ်က္ခုံးပင့္ျပသည္။ ခုမွေတာ့ သီတာထားရာေနေစရာသြားရေတာ့မွာေပါ့ကြယ္ သီတာက သူမခါးကို ဖက္ကာ ခုတင္ေအာက္မွာ ဒူးတုပ္ထိုင္မိသြား ေအာင္လုပ္သည္။ ေနာက္ေမာ့ၾကည့္လာေသာ သူမရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြေပၚ လက္ညိဳးေလးတင္ကာ သီတာမဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ အေခၚအေဝၚေတြေျပာင္းေတာ့ ဘယ္လို ေျပာင္းရမွာလဲ ဘယ္လိုေျပာင္းသက့္တယ္ထင္လဲ သူမစကားေၾကာင့္ ႐ြယ္ႏုၿပဳံးမိ ပါသည္။ သခင္မလို႔လား သီတာၿပဳံးသည္။ ႐ြယ္ႏု ႏွဖူးေပၚ အနမ္းတစ္ပြင့္ မွန္တင္ခုံထဲက ကိုယ့္႐ုပ္ကိုယ္ၾကည့္ၿပီး ၿပဳံး မိသည္။ သူမဒီေန႔ လွလြန္းေနသည္ေလ။ သူမကိုယ္ေပၚမွာ အျဖဴေရာင္ပြဲတတ္ဝတ္စုံေလး ကိုဆင္ျမန္စထားသည္။ ပါးေပၚမွာ သနပ္ခါးကို ပါးပါးေလး လိမ္းထားသည္။ ထိုင္ခုံေပၚမွာ ၿငိမ္သက္စြာထိုင္ေနတဲ့ သူမရဲ႕ ဆံပင္ေတြကို ညီမျဖစ္သူ သီရိက ေဥပ္စြာ ၿဖီးသင္၍ ဆံထုံးထုံးေပးေနသည္။ရၿပီ သီရိရဲ႕ အသံေၾကာင့္ ႐ြယ္ႏုသတိဝင္လာကာ မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။ သီရိက သူမခါးေလးကို ဖတ္ကာ မမ အရမ္းလွတာပဲဟုဆိုသည္။ သူမ ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးၿပဳံးျဖစ္သည္။ ေနာက္ေတာ့ သီရိက သူမလက္ကို ဆြဲကာ အခန္းျပင္ေခၚသြားသည္။ ႏွင္းဆီနီ ဆံအိမ္ရဲ႕ ဧည့္ခန္းေလးဟာ ပုံစံေျပာင္းလဲေနပါၿပီ။ ဧည့္ခန္းရဲ႕ ေခါင္းရင္းနံရံမွာ Collaring ceremony ဟု စာလုံးေရးထား ၿပီး အခန္း အလယ္မွာ စားပြဲတစ္လုံးခ်ထားသည္။ စားပြဲပတ္ပတ္လယ္မွာ ကုလားထိုင္ေျခာက္လုံးရွိၿပီး အခန္းထဲမွာ အမ်ိဳးသမီး ေလးဦးရွိေနသည္။ သီရိႏြယ္က ႐ြယ္ႏုကို သီတာျမင့္ရွိရာသို႔ေခၚသြားၿပီး ႐ြယ္ႏုရဲ႕ လက္ကို သီတာျမင့္လက္ထဲ ကမ္းေပးလိုက္သည္။ သီတာက ႐ြယ္ႏုကို စာပြဲရွိရာေခၚသြားကာ စားပြဲရဲ႕ ညာဘက္ခ်မ္းတြင္ႏွစ္ဦးသားဝင္ထိုင္လိုက္ၾကသည္။ သူမတို႔နဲ႔ မ်က္ႏွာ ခ်င္းဆိုင္ မွာ သီရိနဲ႔ ေကသြယ္က ထိုင္ၿပီး စာပြဲရဲ႕ ထိပ္ႏွစ္ဖက္မွာ ေရွ႕ေနမေလး နႏၵာနဲ႔ ႐ြယ္ႏုရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ခင္ခင္က ထိုင္သည္။ အဟမ္း လူစုံၿပီဆိုေတာ့ စလိုက္ရေအာင္ ေရွ႕ေနမေလး နႏၵာက ဦးစြာ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး သူမစာရင္းျပဳစုထားေသာ ႐ြယ္ႏုနဲ႔ သီတာျမင့္တို႔ရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္ မႈေတြကို ဖတ္ျပသည္။ ျပန္လည္အတည္ျပဳသည္။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္အျငင္းမပြားရေအာင္ ျပင္ဆင္ၾကျခင္းပင္။ ေနာက္ေတာ့ သူမတို႔ ကို စာခ်ဳပ္ႏွစ္ေဆာင္ ကမ္းေပသည္။ လက္ထပ္စာခ်ဳပ္သေဘာပင္။ သို႔ေသာ္ လက္ထပိစာခ်ဳပ္ေတာ့မဟုတ္။ ဒီစာခ်ဳပ္ထဲမွာ သီတာ နဲ႔ ႐ြယ္ႏုတို႔ရဲ႕ သေဘာတူညီမႈေတြ ကတိကဝတ္ေတြပါသည္။စာခ်ဳပ္ရဲ႕ေအာက္ေျခမွာေတာ့ လက္မွတ္ထိုးရန္အတြက္ ေနရာရွိသည္မို႔ သူမတို႔လဲ သူမတို႔နဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ေနရာမွာ အသီးသီး လက္မွတ္ထိုးၾကသည္။ သီရိႏြယ္တို႔ကလဲအသိသက္ေသေနရာမွာ လက္မွတ္ထိုးၾကသည္။ ကဲ ဒီလင္ဒီမယား အဲေလ မွားလို႔ ဒီစုံတြဲေသတဖန္စက္တဆုံး လက္တြဲႏိုင္ၾကပါေစ(ဖြီး ဆုေတာင္းေပးရတာ လက္ေပါက္ကပ္တယ္) ေရွ႕ေနမေလး နႏၵာရဲ႕ ဆုေတာင္း ေၾကာင့္သူမတို႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ၿပဳံးၿပီး ၾကည့္မိသည္။ သီတာက ႐ြယ္ႏုကို ၾကည့္ကာ ေခါင္းၿငိမ့္ျပၿပီးမတ္တပ္ရပ္ လိုက္တယ္။ ႐ြယ္ႏုကလဲ သူမေရွ႕က ပါကင္လွလွထုတ္ထားတဲ့ ဘူးေလးကို ယူကာ မတ္တပ္ထရပ္သည္။ ေနာက္သီတာက ႐ြယ္ႏု လက္ကိုဆြဲကာ collaring ceremonyဟုေရးထားေသာ္နံရံအနီးသို႔ေလွ်ာက္သြားသည္။ Collaring Ceremony ဟုေရးထားေသာ စာတန္းရဲ႕အေရွ႕မွာ ကြၽန္မနဲ႔ မမ႐ြယ္ႏုတို႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရပ္ေနတယ္။ က်န္တဲ့လူေတြရဲ႕ အၾကည့္ေတြဟာ ကြၽန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္စီ မွာစုပုံေနတယ္။ ကြၽန္မေရွ႕မွာ မမဒူးေထာက္ခ်လိုၿပီး သူ႔လက္ထဲက ဘူးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ကမ္းေပးတယ္။ ကြၽန္မလွမ္းယူလိုက္ေတာ့ သူမရဲ႕ လက္ေတြကို ေနာက္ပစ္ကာ မ်က္လႊာေလးခ်ရင္း ၿငိမ္သက္ေနေလရဲ႕။ ကြၽန္မလက္ လက္ထဲက ဘူးေလးကို ဖြင့္လိုက္တယ္။ အထဲမွာ ပန္းႏုေရာင္လည္ပတ္ေလးတစ္ခု။

ကြၽန္မ ဒူးေထာက္ေနတဲ့ မမေရွ႕ ထိုင္လိုက္ရင္း မမရဲ႕ဆံထုံးကို ဖြဖြေလးဆြဲလွန္လိုက္သည္။ ေခါင္းငုံထားရာကေန အၿပဳံးမ်က္ႏွာ ေလးနဲ႔ အလိုက္သင့္ေလးေခါင္းေမာ့လာသည္။ ဒီေတာ့မွ ဆြဲႀကိဳးလည္ဆြဲတို႔ ဆင္ျမန္းထားျခင္းမရွိတဲ့သူမရဲ႕ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ ကို လည္ပတ္ေလးပတ္ေပးလိုက္သည္။ လက္ခုပ္သံေတြ တေျဖာင္းေျဖာင္းထြက္လာသည္။ ေပ်ာ္လိုက္တာေလ။ ငယ္စဥ္ထဲက ျမတ္ႏိုးရ ခ်စ္ရေသာ အမ်ိဳးသမီး အခု သူမေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ ၿငိမ္သက္လွ်က္။ သူမဘဝတစ္ခုလုံး ကြၽန္မအဆုံးအျဖတ္ကို နာခံရန္ အသင့္ျဖစ္ေနေသာ အေနအထားႏွင့္ဆိုေတာ့ ကြၽန္မ႐ူးေလာက္ေအာင္ေပ်ာ္ပါသည္။ ေနာက္ေတာ့ မမရဲ႕ လည္ပါတ္ေလးမွာ သံႀကိဳး သြယ္သြယ္ေလးတစ္ေခ်ာင္းကို တပ္ဆင္ကာ စာပြဲရွိရာသို႔ဆြဲေခၚသြားလိုက္သည္။ မမက ကြၽန္မေနာက္ကေန မ်က္လႊာခ် လိုက္လာမွာ ေသခ်ာေနပါသည္။အေကြၽးအေမြး အစီအစဥ္ စပါေတာ့ဗ်ိဳ႕ ေကသြယ့္အသံျဖစ္သည္။ ကြၽန္မေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ေတာ့ မမ႐ြယ္ႏုက စာပြဲအလယ္မွာ ျပင္ထားတဲ့ စားေသာက္စရာေတြကို တစ္ေယာက္ခ်င္းစီေရွ႕ေသခ်ာထည့္ေပးသည္။ လႈပ္ရွားလိုက္တိုင္း လည္ပတ္မွာ တပ္ထား တဲ့ သံႀကိဳးေလးက တရမ္းရမ္းနဲ႔ မမက ယဥ္ေနျပန္ပါသည္။ စားရင္းေသာက္ရင္း ကြၽန္မနဲ႔ မမကို စၾကေနာက္ၾကၿပီး သီရိတို႔ေလး ေယာက္ျပန္သြားသည္။ ကြၽန္မလဲ တံခါးေတြလုံေအာင္ပိတ္လိုက္သည္။ အိမ္ထဲလွည့္ဝင္လိုက္ေတာ့ ကြၽန္မေရွ႕မွာ မမက လက္ ကေလးႏွစ္ဖက္ေနာက္ပစ္လို႔ အသင့္အေနအထား။ ကြၽန္မလဲ သူလည္ပင္းက တြဲေလာင္းက်ေနတဲ့ သံႀကိဳးေလးကို ဆြဲကာ အိပ္ခန္းထဲသို႔ေခၚလာခဲ့သည္။ မမကေတာ့ တိတ္ဆိတ္စြာပင္ မ်က္လႊာေလးခ်ၿပီးလိုက္လာသည္။ အခန္းတံခါးပို ဂ်ိပ္ကနဲပိတ္လိုက္ ၿပီး ေတာ့ ကြၽန္မခုတင္ေပၚထိုင္ကာ မမကိုလဲ ေဘးခ်င္းယွဥ္ထိုင္ေစသည္။ ေနာက္ေတာ့ မ်က္လႊာခ်ထားစဲ သူမကို အသဲယားလာသည္မို႔ ခါးေလးကိုဖတ္ကာ သူမပါးျပင္ဆီ ကြၽန္မမ်က္ႏွာတိုးကပ္သြားသည္။ သနပ္ခါးနံက်န္မႏွာဝဆီတိုးဝင္လာသည္။ ၿပီးပါၿပီ