လူကြီးစာ

ရှေ့သွားနောက်လိုက် ပျောက်ဆုံးနေသော အမှုတွဲများစွာ ရှိတတ်သည်။ ဥပမာ မိန်းကလေးက မတိုင်ရဲလို့၊ ရှက်လို့၊ ဘယ်လိုတိုင်ရမှန်း မသိလို့၊ တိုင်ရကောင်းမှန်း မသိလို့ စသဖြင့် မျိုးစုံရှိတတ်သည့်အထဲ ဤအမှုသည် တိုင်ရကောင်းမှန်းပင် မသိ သဖြင့် သိသာ သိလိုက်ရသည် ကိုင်တွယ်ခွင့်မရခဲ့သော အမှုတခု ဖြစ်သည်။ ရှေ့သွားနောက်လိုက် ညီလွန်း လသော လင်မယားနှစ်ယောက် အကြောင်းဖြစ်သည်။ ရှင်းပြဖို့ ရှုပ်ထွေးလှသော အမှုတခုလည်း ဖြစ်သည်။ ဈေးထဲတွင်တော့ သူမကို မခိုင်ဟု ခေါ်ကြသည်။ တကယ်တော့ သူမအမည်က ခိုင်ခိုင်ကြည်ဖြစ်သည်။ သူမအမပျိုဘဝကတည်းက မခိုင် မခိုင်ဟု ခေါ်လာခဲ့ကြသဖြင့် သူမ အိမ်ထောင်ကျခဲ့ သော်လည်း မခိုင်ဆိုသည့် အမည်က စွဲနေသည်။ မခိုင်မှာ မိမိကိုယ်တိုင် စီးပွား ရှာနိုင်သူမို့ ဘယ်ယောကျာ်းကိုမှ အားမကိုးဘဲ […]

ကျမက ဆုနွယ်ပါ။ အများကခေါ်တာနွယ်ပေါ့။ ကျမက ညိုချောလေးရှင့် ခစ်ခစ်။ ဆံပင်ကလည်း ဒူးလောက်ထိရှည်တယ်။ မြန်မာဆန်ဆန်လေးပေါ့ရှင်။ ကျမမှာအချစ်ဆုံးသူငယ် ချင်းနှစ်ယောက်ရှိတယ်။ လွင်မိုးနဲ့ဒုတိယံတဲ့။ နာမည်တွေက အလမ်းတွေ။ သူတို့ နှစ်ယောက်နဲ့ ကျမယူနီစတက်တော့မှခင်တာ။ အရမ်းခင်ဖို့ကောင်းတယ်။ ဘယ်လောက်ထိခင်တုန်းဆိုရင် သူတို့နဲ့ တဆောင်ထဲ အတူငှားနေတဲ့အထိပဲ။ ကျမကျောင်းစတက်တော့ အများနဲ့ငှားနေတာ။ အခုတော့ ဒီနှစ်ယောက်နဲ့ပဲ တစ်ဆောင်ထဲနေတော့တာ။ ကျမရည်းစားရတော့ ရည်းစားကိုအချိန်ပေးလိုက်တယ်။ သူ့နာမည်က ကိုအောင်တဲ့။ ရှင်းရှင်းပြောရရင် ကျမမှာ ဘာအတွေ့အကြုံ မှမရှိဘူး။ ကိုအောင်နဲ့ရည်းစားဖြစ်တော့ သူက ကစ်ဆင်ဆွဲတာနဲ့ ကျမကစ်ဆင်ဆွဲတတ်လာတယ်။ ကိုအောင်နဲ့ရည်းစားဖြစ်ပြီး တစ် လလောက်ကြာ တော့ ကျမကိုအောင်နဲ့နယ်ကျွံတော့တယ်။ အဲနေ့က ကျမတို့နှစ်ယောက်လည်ပတ်ရင်း မိုးက ဗြုန်းစားကြီးရွာချပါ လေရော။ ကျမတို့နှစ်ယောက်လည်း ကြွက်စုတ်လေးတွေ ဖြဟ်လို့။ ကိုအောင်က လူပြတ်တဲ့နေက ဇရပ်လေးမှာ […]

ကျေးရွာဓလေ့ပျော်မွေ့စရာအလွန်ကောင်းတယ်။ ကျုပ်နာမည်ကလင်းထင်ပါ ရွာအခေါ်အဝေါ်ကတော့ ငလင်းပေါ့။ ကျုပ်မှာမိဘ တွေမရှိတော့ဘူး ညီမတစ်ဝမ်းကွဲ လေးတစ်ယောက်ပဲရှိတာ။ ကျုပ်မိဘတွေနဲ့ ကျုပ်ညီမဝမ်းကွဲလေးမိဘတွေက ခရီးသွားရင်းကား မှောက်ပြီး ဆုံး ပါးသွားကြတယ်ဗျာ။ ကျုပ်မှာငယ်ငယ်ကလေးတည်းက မိခြူးလေးရဲ့အဖေဆိုလည်းကျုပ် အမေဆိုလည်းကျုပ် ပေါ့ဗျာ။ ကျုပ်ကတော့ ရွာမှာသူများခိုင်းရာအလုပ်ကို လုပ်နေရတဲ့သူပေါ့။ ကျုပ်ကကျောင်းမနေဘူး ဒါပေမယ့် ညီမလေးကိုတော့ ပညာတတ်ကြီးဖြစ်စေချင်တာ။ အဲဒီ တော့မိဘတွေပိုင်တဲ့ လယ်ငါးဧကကို မောင်နှမနှစ် ယောက်လုပ်ကိုင်ရင်းစီးပွားရှာရတာပေါ့။ သီးနှံအထွက် တိုးတဲ့နှစ်တွေဆိုပျော်ရတာပေါ့ဗျာ မဟုတ်ရင် ကျုပ်မှာ ကြိုးစားရတယ်ပိုပြီးတော့လေ။ ဒီလိုနဲ့နေလာခဲ့ကြတာ ညီမ လေးလည်းဆယ်တန်းအောင်လို့ မြို့ကိုကျောင်းသွား တက်ရတော့ကျုပ်မှာ နှစ်ဆကြိုးစားရတော့တာပဲ။ ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်တို့ရွာရဲ့မျက်နှာဖုံးဦးကြီးရဲ့ သမီးတော်ကို ကျုပ်စွဲလမ်းမိပါလေရော။ သူ့နာမည်က မေနှင်း တဲ့။ ကျုပ်မှာ မရမကလိုက် ရင်း ကာလကြာတော့ သူမဆီကနေ ချစ်တယ်ဆိုတဲ့အဖြေလေးကိုရပါလေရော။ ချစ်သူဖြစ်ခါ […]

ဇင်မာဝင့် တယောက် စာအုပ်ထည့်ထားတဲ့ ကချင်လွယ်အိပ်ကို ရင်ခွင်ပိုက်ပြီး ရင်တထိတ်ထိတ်ဖြင့် ကျွန်းလှေကား ကြီးအတိုင်း တက်လာသည်၊ ဒီနေ့ ကိုမောင့်အိမ်သို့ စာလာသင်ရမည်မှာ တခြားနေ့တွေနှင့် မတူ၊ ဟင်း လင်းပွင့်နေသည့် အိမ်ရှေ့ တံခါးကြီးသည် သူဝင်လာသည်နှင့် အလိုလို ဂျိုင်းကနဲ့ ပိတ်သွားသည်၊ သူက တံခါးပိတ်သံကြောင့် ရုတ်တရက် လန့်သွားပြီး ပါးစပ်က ဒေါ်ဒေါ်၊ ဒေါ်ဒေါ်၊ ဦးလေး၊ ဦးလေး၊ မညွန့်၊ မညွန့် ဆိုပြီး သူ့ ကို စာသင်ပေးနေသည့် ကိုမောင် အိမ်က အိမ်သားတွေကို အသံထွက်အောင် အော်ခေါ်နေသော်လည်း မည်သူကမှ မထူး။ အလိုလိုပိတ်သွားသော တံခါးကို ဆွဲဖွင့်ကြည့်သော်လည်း တံခါးက တုံ့တုံ့မျှ မလှုတ်။ ပါးစပ်က တကြော်ကြော် အော်ခေါ်နေသော်လည်း အိမ်ထဲမှ မည်သူမျှ […]

တကယ်တော့ လောကကြီးကအေးချမ်းပါတယ် ပူလောင်ခြင်းဆိုတာတွေ မကောင်းမှုဆိုတာတွေကို လူတွေကသာ ဖန်တီးဆေးခြယ်လိုရာ ပုံသွင်းပစ်ခြင်းကို လောကကြီးကသာ ခါးစီးခံနေရတာပါ နေရောင်ခြည်ရဲ့အလင်းကမျက်နှာကို ထိုးကျလာပေမဲ့ မလှုပ်မယှက်ထိုင်ရင်း သံလွင်မြစ်ပြင်ကို ငေးကြည့်ရင်း မျက်ဝန်းထဲ မျက်ရည်လေးများဝေ့လာရင်း ကမ်းစပ်ကိုအပြေးလေးရိုက်ခတ်လာတဲ့ လှိုင်းခွက်ကလေးများကို မျက်တောင်မခတ်တမ်း ငေးစိုက်ကြည့်နေတဲ့ ဦးငြိမ်းချမ်း တစ်ယောက် ရင်ထဲမငြိမ်းချမ်းပဲ အသက်ကိုပြင်းပြင်းလေးရှုရှိုက်ရင်း သက်ပြင်းတွေသာ အခါခါချနေမိပါတော့တယ်ဗျာ ဦးငြိမ်းချမ်း ကမ်းနားမှာ ဘာထိုင်လုပ်နေတာလည်း နေလဲပူနေပြီ လို့ နောက်ကျောက ထွက်ပေါ်လာသောစကားသံကြောင့် အတွေးများရပ်တန့်လို့ အသံလာရာဘက်ကိုစောင်းငဲ့ကြည့်လိုက်တော့ အော် အလင်းစက်ပဲ လာလေကွာ လာထိုင်လို့ ခေါ်လိုက်တော့ ကျနော် အလင်းစက် တစ်ယောက် ဦးငြိမ်းချမ်းဘေးနားကပ်ပြီး ထိုင်ချလိုက်ပါတော့တယ်ဗျာ ဘာတွေစဉ်းစားနေတာလည်း ဦးငြိမ်းချမ်း တစ်ယောက်တည်းငေးငိုင်နေတာ ကျနော်ရောက်လာတာတောင် သတိမထားမိလောက်အောင် ပြောပါအုံးဗျာ ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူး အလင်းစက် အတိတ်ကို သတိရပြီး […]

ဒေါ်ကေသွယ်လဲ အလွန်အမင်း ကာမဆန္ဒတွေ ပြင်းပြပြီး ထကြွသောင်းကျန်းနေခဲ့ရတာ ကြာပြီ ဆိုတော့ သိဒ္ဓိလို တာဝန်ယူပေးမဲ့ အားကောင်းမောင်းသန် လုပ်နိုင်ကိုင်နိုင်သူနဲ့ တွေ့သောအခါ အားရပါးရ ကုန်းလေပြီ။ သိဒ္ဓိမှာလဲ အင်မတန်မှ တပ်မက်စရာ ကောင်းနေတဲ့ မိန်း မလှတယောက်နဲ့ အိမ်တမိုးအောက်ထဲ နီးနီးစပ်စပ် နေနေရလို့ နိုးကြားဖေါက်ပြန်နေသော သူ့ကာမစိတ်တွေ ကို ဒေါ်ကေသွယ်နဲ့ ငြှိမ်းသပ်ပစ်သည်။ သူထင်တာက ချိုချိုအောင်ဆွေနဲ့ ဒေါ်ကေသွယ်တို့နဲ့ အားရအောင် ဖြုတ်လိုက်ရင် အဖေ့မိန်းမ မိထွေးချောချောလေးကို ဖေါက်ပြန်ဖြစ်မှာ မဟုတ်တာ့ဘူးလို့။သိဒ္ဓိလဲ သူ့အဖေရဲ့ အိမ်ရောင်းဝယ်ရေးလုပ်ငန်းတွေကို တဖြေးဖြေးနဲ့ ကျွမ်းကျင်လာသည်။ သင်တန်းတွေလဲ သူ့အဖေက တက်ခိုင်းသည်။ ချိုချိုအောင်ဆွေ မာယာထွန်းနောင် သရီဆာတို့နဲ့ အတူတူ လုပ်ကိုင်ရသည။ မိန်းမတွေနဲ့ နီးနီးကပ်ကပ်နေရ လုပ်ရလို့ သူတို့ကို ကြည့်ပြီး စိတ်တွေ […]

ဦးမောင် ဆုံးသွားပြီဆိုသောသတင်းအား သူကြားကြားချင်း မယုံနိုင်သေးပေ။ သူနယ်သို့ ဦးကောင်း စေလွှတ်သော အလုပ်ကိစ္စဖြင့် သွားရောက်နေချိန်တွင် ဦးမောင်သူ၏ အိမ်တွင်မူးလဲပြီး ဆုံးပါးသွားပြီ ဆိုသော သတင်းကို ဖုန်းဆက်ပြောသဖြင့် သိရှိခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ သို့သော် ဦးမောင်ဆုံးပြီဆိုသောသတင်း သူ့ထံဖုန်းဆက်ပြီး ပြောသောသူက ဦးမောင်ဇနီး ဒေါ်ကေသီထွန်း ကိုယ်တိုင်ဖြစ်နေသည်။ သူ ယုံပင် မယုံနိုင်။ ပြောရလျှင် သူအခုထိမယုံနိုင်သေး။ မိုးထက်မောင် ကုမ္ပဏီပိုင်ရှင် ဦးမောင်ကား ပျော်ပျော်နေတတ်သူ၊ အသက် (၅၀)ခန့်ရှိပြီး ရုပ်ကလည်းဖြောင့်သည်။ သဘောကလည်း ကောင်းသဖြင့် လူတိုင်းက ခင်ကြသည်။ သူ့ဇနီး ဒေါ်ကေသီထွန်းကား အသက်(၄၀)ခန့်၊ အသားဖြူဖြူ၊ ချောချောနှင့် မသိလျှင် (၃၀) လောက်ဟု ထင်ရလောက်အောင် နုပျိုသည်။ သူကား နယ်မြို့လေးမှ မိမရှိ ဖမရှိ တစ်ကောင်ကြွက်။ (၁၀)တန်းအောင်ပြီး […]

ဒေါ်တင်တင်အောင်မှာ အသက် ၄၀အတိဖြစ်သည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်မှာလဲ ရေဆေးငါးကြီးဖြစ်ပြီးတော့ကာ သေး ကျဉ်းသောခါးနှင့် စွင့်ကားသောတင်သားများနှင့်မို့မောက်သော ရင်သားများကို ပိုင်ဆိုင်သောကြောင့် အတော့်ပင်ကြည်ကောင်းလှပေသည်။ လမ်းလျှောက်လျှင်ပင် စွန့်ကားနေသောတင်သားနှင့် ကြီးမာလှသောဖင်တုန်ကြီးကို ရမ်းခါလျှောက်သလိုဖြစ်နေတတ်သဖြင့် အတော့်ပင်ချောမောလှပပေသည်။ ဒေါ်တင်တင်အောင်ကို သူ့အိမ်နောက်ကျောဖက်မှ နေဇော် တစ်ယောက် တိတ်တခိုးစွဲလမ်းနေမိပေပြီ။ အိမ်ဝိုင်းချင်းကပ်နေသဖြင့် ဆရာမနောက်ဖေးထွက်အလာမှာ ဖင်တုန် ကြီးတွေကို ကပ်ပေါက်ကြားက ချောင်းကြည့်ခဲ့ပြီး မှန်းထုခဲ့ရသည်မှာ အချိန်ကြာလေပြီ။ အိမ်နီးနားချင်းမို့ မကြာခဏ အလည်သွားဖြစ်သည်။ တစ်နေ့မှာ နေဇော် အကောင်အထည်ဖော်လေပြီ။ ဆရာမအိမ်နှင့်ကပ်လျှက်ရှိရာ ဆရာမဆီသို့မယောင်မလည်နှင့် ယခင်ကလိုပဲ အလည်သွားလေတော့သည်။ ဆရာမအိမ်ထဲသို့ဝင်သည်နှင့်” ဟယ် မောင်နေဇော်အလည်လာတာလားကွယ့် လာထိုင်အုံး” “ဆရာမ ကော်ဖီဖျော်လိုက်အုံးမယ်”ဧည့်ခန်းမှာ ခဏစောင့်နော်” ”ဟုတ်ဆရာမ” မီးဖိုထဲသို့ကော်ဖီဖျော်ရန်ဝင်သွားသော ဆရာမတင်တင်အောင်၏ ဖင်တုန်ကြီးများမှာ ရမ်းခါလျှက် နေဇော့် ရင်ဘတ်ထဲစွဲကျန်ခဲ့လေသည်။ ဒေါ်တင်တင်အောင်၏ ဖင်ကြီးကိုကြည့်ရင့် […]

ထွန်းထွန်းလည်း မန်းလေးသားဖြစ်သည်။ တကယ်တမ်း ထွန်းထွန်းဆိုသူမှာ ဆင်းရဲသား၊ တောသား ငမွဲလေးတစ်ဦးမျှသာ ဖြစ်သည်။ သို့သော် ဉာဏ်ကောင်းသည်။ ထို့အတူ အောက်လမ်းလိုလို ဘာလိုလို တတ်သည်။ သူအောက်လမ်းတတ်ကြောင်းကို သူ့တစ်ယောက်တည်းသာ သိသည်။ ထိုပညာဖြင့် ရွာတွင် ကျောင်းဆရာမလေး ခြောက်ယာက်၊ အပျိုကြီး တစ်ယောက်၊ အပျိုလေးတစ်ယောက် လင်ရှိမယား တစ်ယောက်နှင့် သူဌေးသမီး ညီအစ်မနှစ်ယောက်ကို ကာမဖြင့် မြူဆွယ်စားသောက် ကြီးပွားနေသူဖြစ်သည်။ မိဘက မရှိ။ ဘုန်းကြီးကျောင်းသားဘဝဖြင့် ကျောင်းတက်နေသူလည်း ဖြစ်သည်။ သို့သော် ကျမ်းစာအုပ်တစ်အုပ်ကို ခိုးယူလိုက်ပြီး ထိုကျမ်းစာထဲအတိုင်း လုပ်လိုက်ရာ နက္ခတ်မိသွားသဖြင့် ကာမသိဒ္ဓိအောင်မြင်သွားခဲ့သူ ဖြစ်သည်။ ထွန်းထွန်း၏ ကာမသိဒ္ဓိအစွမ်းနှင့် သူဖန်တီးခဲ့သော ခွင်များ ပထမဦးဆုံး သူစမ်းသပ်လိုက်သော ပစ်မှတ်မှာ အန်တီမူ ဖြစ်သည်။ သားသမီးနှစ်ယောက်ရှိ၍ ခရီးခဏခဏ […]

ဒေါ်ချစ်ချစ်ကျော်မြင့် ကားပေါ်က ဆင်းလိုက်တော့ ဆရာမ ရဲ့ ဖြူဝင်းနေတဲ့ ခြေသလုံးလေးတွေ ကို မြင်လိုက်ရ သည်။ ဆရာမ ဝိုင်းစက်တဲ့ မျက်ဝန်းတွေ ..နှာတန်လှလှလေး . .နှုတ်ခမ်းပြဲပြဲဖူးဖူးလေးတွေဟာ သူ့ ရင်ကို တအားလှုပ်ရှားယစ်မူးစေသည်လို့ ဆရာ ဦးသိန်းထွန်းနိုင် ထင်သည်။ ဒေါ်ချစ်ချစ်ကျော်မြင့်သည် ကျောင်းဆရာမ မလုပ်ဘဲ ရုပ်ရှင် မင်းသမီး လုပ်ဖို့ ကောင်း သည် လို့ ဆရာဦးသိန်းထနွ ်းနိုင် ထင်သည်။ ဒေါ်ချစ်ချစ်ကျော်မြင့် သူတို့ ကျောင်းကို ရောက်လာတာ မကြာသေး ။ ဒေါ်ချစ်ချစ်ကျော်မြင့် သည် ရုပ်က ချောသည်။ ကိုယ်လုံးက တောင့်သည်။ အသားအရေလှသည် ။အသံလေးက ချိုသည် ။ ဘာလိုသေးလဲ ဒေါ်ချစ်ချစ်ကျော်မြင့်ရယ်..။ . .ဆရာဦးသိန်းထနွ ်းနိုင် […]