လူကြီးစာ

ကျုပ်အလုပ်က စောစောပြန်လာခဲ့တာ ညပိုင်း အချိန်ပို ဆင်းရမှာတဲ့။ကားဆေးသုပ်လုပ်ငန်းပါ အလုပ်က မနိုင်ဘူးဗျ ဆရာပါ ဝင် လုပ်နေရတာ။ကျုပ်အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဦးမြင့်စိုးနဲ့ မမဖြူကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ကျုပ်နာမည်က ကျော်ဦး မမဖြူက ကျုပ်အမအရင်း နာမည်က ခင်နှင်းဖြူပါ။ဦးမြင့်စိုးက မမဖြူယောကျင်္ားရဲ့ ဦးလေးပါ အသက်က ၅၅ကျော်နေပါပြီ။ယောက္ဖအဖေ ဦးတင်စိုးနဲ့ ဦးမြင့်စိုးက ညီအကိုအရင်းဆိုတော့ အမွေဆိုင်အိမ်မို့ တအိမ်ထဲ အတူနေကြတာဗျ။ဦးမြင့်စိုး မိန်းမ ဒေါ်ခင်မြင့် ဆုံးတော့ ကလေးမရကြဘူး။ခုထိ ဦးမြင့်စိုးက တစ်ယောက်တည်းသမားပေါ့။မမဖြူနဲ့ ကျုပ်ယောက္ဖကိုသိန်းလွင် လက်ထပ်ပြီး ၂လကြာတော့ ယောက္ဖအဖေ ဦးတင်စိုး ဆုံးသွားရှာတယ်။ ဦးတင်စိုး မဆုံးခင်ကတည်းက ပေ၄၀ ပေ၆၀ အိမ်ကို အလယ်က ကန့်ပြီး တောင်ဘက်ခြမ်းက ဦးမြင့်စိုးနေတယ်။ မြောက်ဘက်ခြမ်းက ကျုပ်တို့ နေတာပေါ့။ မမဖြူနဲ့ကိုသိန်းလွင်ကတခန်း ကျုပ်က ဧည့်ခန်းနဲ့ကပ်လျက် […]

စာမိတ်ဆက်ပြန်မပြောချင်တော့လောက်အောင် ဖြစ်ပျက်ခဲ့တဲ့အကြောင်းတွေကို ရင်ဖွင့်ချင်နေတာကြာပြီပေါ့။ အခုတော့တွေ့ ပြီလေ ရင်ဖွင့်ခွင့်တွေရခဲ့ပြီပေါ့။ နာမည်လား အမုန်းငယ်တဲ့ အသက်က ၂၀ နှစ်ကျော်ပေါ့။ ပညာလား ဘွဲ့ရပြီးပြီလေ။ သမိုင်းနဲ့နော်။ နေတာကဧရာဝတီတိုင်းထဲက ပင်လယ်နဲ့ နီးတဲ့ရွာလေးကပါ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုအထင်ကြီးနေကြတဲ့ ကောင်လေးတွေရော ကောင်မလေးတွေရော ဒီဇတ်လမ်းလေးဖတ်ပြီး စာနာ နားလည်တတ်ကြစေချင်ပါတယ်ကွယ်။ မုန်း ကြီးပြင်းခဲ့တဲ့ရွာလေးက ပင်လယ်ကြီးကိုနေ့တိုင်းကြည့်ခွင့်ရတဲ့ရွာလေးတရွာပါ။ မုန်း တို့ရွာမှာက ပင်လယ်လုပ်သားတွေ များတယ်လေ။ ယာလုပ် တဲ့သူကရှားပါးပေါ့။ ဒီတော့ ပင်လယ်ရေကိုအမြဲထိတွေ့နေကြတဲ့ လူကြီးလူငယ်တွေက မိုးလင်းဒါနဲ့ အရက်ကလေးကထွေပြီလေ။ မုန်း က ဒီတုံးကအပျို ပေါက်ပေါ့။ အခုမှစရှက်တတ်ပြီး မပြောရဲ မလာရဲနဲ့အိမ်မှာပဲ အမြဲနေတတ်တဲ့ အပျိုပေါက်စ မွေးနုစပေါ့။ ဒီ တုံးက ငယ်သူငယ်ချင်းဖိုးထောင်ကအိမ်ကိုဝင်ထွက်နေကြလေ။ သူလဲ ကြီးကောင်ဝင်တော့ ပင်လယ်ထဲဆင်းရတာပေါ့။ ဒီတော့သူ ကလဲသောက်တတ်လာတယ်လေ။ […]

အိမ်ရောက်တော့ သူ့ဇနီးသင်းသင်းကိုမတွေ့၍ အိမ်ဖေါ်မသန်းရွှေအား နင့်အမဘယ်သွားသလဲဟုမေးလိုက်သည်၊ “အော်အကိုပြန်လာပြီလား။ အမဟိုဘက်တိုက်ခန်းက အဒေါ်တို့အိမ် သွားနေတယ် ကျမသွားခေါ်လိုက်ရမလား” ဒီအခွင့်အရေးကိုစောင့်နေသောကိုဇော်ဝင်းသည်ရတဲ့အခွင့်အရေးကိုလက်မလွတ်စေရန်။စဉ်းစားရင်း “မခေါ်ပါနဲ့ဟာ။နေပလေ့စေ။” “အော်။ ဒါဖြင့်အကိုလဘက်ရည်သောက်မလား။ ကျမသွားဖျော်လိုက်မယ်လေ” “အေး ကောင်းသားဘဲ” ဆို၍သူ၏ဝတ်ထားသောတိုက်ပုံချွတ်၍ “ရော့ သန်းရွှေ။ အကိုအကôျအ ခန်းထဲမှာသွားချိတ်ထားစမ်း” ဟုဆိုပြီး လှမ်းပေးလိုက်သည်၊ ဘာမျှသိရှာသော မသန်းရွှေမှာ ကပြာကသီလှမ်းယူပြီး အိမ်ခန်းတွင်းသို့ဝင်သွားသောအခါ။အကြံယူနေသောကိုဇော်ဝင်းကနောက်မှထလိုက်သွားပြီးအခန်းတံခါးကိုပိတ်လိုက်သောအခါ။မသန်းရွှေခမျာ “ဟင် အကို ဒါဘာလုပ်မလို့လဲ” “ဘာမှမလုပ်ပါဘူး ညီမကိုအကို ချစ်မလို့ပါ။” “ဟင့်အင်း အကိုကျမကြောက်တယ် ဒီလိုမလုပ်ပါနဲ့ အကို” ကိုဇော်ဝင်းသည် အခန်းတံခါးကိုပိတ်ပြီး မသန်းရွှေအနားသို့ ထိုးဝင်လာနေပြီး။ “မကြောက်ပါနဲ့ညီမရယ်အကိုဟာလေ ညီမကိုချစ်နေတာ ကြာပြီ။ ဒီလိုအခွင့်အရေးမကြုံလို့ စောင့်နေရတာ။အခုမှဒီအခွင့်အရေး “ကြုံတော့တယ်”ဆိုပြီးမသန်းရွှေအားတင်းပွေ့ပြီး ပါးနှစ်ဘက်ဘယ်ပြန်ညာပြန်နမ်း၍ ကုတင်ပေါ်သို့တင်လိုက်ပြီး ဖက်ထား၏၊ မသန်းရွှေလဲ အမျိုးမျိုးညင်းဆန်ရုန်းကန်သော်လဲလှောင်အိမ်ထဲမိနေတဲ့ ငှက်သတ္တဝါပမာ မျက်ရည်ကျငိုကျွေးနေသော်လဲ အချီးနှီးသာကိုဇော်ဝင်းသည်သူရဲ့လိုအင်ဆန္ဒပြည့်ဝရေးကိုသာအဓိကထားပြီးကျိုးစားနေသည်၊ […]

ကျွန်တော်ဆယ်တန်းနှစ်လောက်ကပေါ့ဗျာ တစ်ရက်ကျွန်တော်ကျောင်းဆင်းတော့ နည်းနည်းစောသေးတာနဲ့ အန်တီလေးကိုရုံးမှာ ဝင်ကြိုလိုက်မယ်ပေါ့ ကိုယ့်အတွေးလေးနဲ့ကိုယ်လျှောက်လာတာရုံးနားလည်းရောက်ရော “ဟဲ့ ကိုရဲ ဘယ်သွားမှာလဲ” အသံကြား လို့ကြည့်လိုက်တော့ ကျွန်တော်တို ့အိမ်နားကမရီရီဆွေ ဖြစ်နေတယ်.သူကအန်တီလေးနဲ့တစ်ရုံးတည်းမှာလုပ်တာ “ဘာမှမဟုတ် ပါဘူး အန်တီလေးကိုလာကြိုတာ” ကျွန်တော့အပြောလည်းကြားကော မရီကပြုံးစိစိနဲ့ ့ “နင့်အန်တီလေး ဒီနေ့အစည်းအဝေး ရှိလို ့နောက်ကျမယ်ဟဲ့ . ငါလည်းပြန်မှာငါနဲ့လိုက်ပြန်လိုက်ခဲ့တော့” သူစကားကြားတော့ ကျွန်တော့စိတ်ထဲနည်းနည်းပျော်သွားတယ်.ကျွန်တော်မှာအရွယ်လေးရောက်ပြီဆိုတာနဲ့ ရပ်ကွက်ထဲကအပျိုအအိုမကျန် တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်ဆို မှန်းပြီးဂွင်း ထုနေရတာ.မရီတို့ဆိုတာ ထိပ်ဆုံးကပေါ့ ညနေပိုင်းအပြန်ဆိုတော့ ကားကလည်းကျပ်ကျပ် မဟုတ်လား. “ဟဲ့ဘာလဲ ငါနဲ့မပြန် ဘူးလား” မရီကစိတ်မရှည်တော့သလိုပုံနဲ့ ပြောတော့မှပဲ ကျွန်တော်လည်းအတွေးတွေထဲက လွတ်လာတော့တယ် ”အာမဟုတ်ပါဘူး မရီနဲ့ပဲပြန်ရတော့မှာပေါ့” ကျွန်တော့အဖြေကြားတော့သူမက ကျေနပ်သလို တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ပြီး “ကဲ ဒါဆို မြန်မြန်လာ” လို့ဆိုလိုက်ပြီး ရှေ့ကထွက်သွားတော့တယ်. ကျွန်တော်ကတော့ နောက်ကနေပြီးမရီရဲ့ […]

ဦးကျော်နိုင် နာရီကိုမြောက်ပြီး နာရီကြည့်လိုက်သည်။ ညနေ(၃) နာရီပင်မထိုးသေး။ လက်ထောက်မန်နေဂျာ ခင်မောင်ထူးက သူ့ကား အင်ဂျင်ချတာ မပြီးသေးသောကြောင့် မိခင်ဖြစ်သူကို ဆေးခန်းပို့ရန်အတွက် ဦးကျော်နိုင်ရဲ့ ကားကို အကူအညီတောင်းထားသည်။ အလုပ်ကလဲအရေးတကြီးလုပ်ရန် အလုပ်ကလဲ မရှိတော့သည်ဖြစ်သောကြောင့် တစ်ခါထဲ ရုံးဆင်းတာဘဲ ကောင်းမည်ဟုတွေးကာ ကားကို ခင်မောင်ထူးအား တစ်ခါထဲပင်မောင်းခိုင်းကာ ပြန်လာခဲ့သည်။ ခြံတံခါးရှေ့ရောက်တော့ ဦးကျော်နိုင်က ကားပေါ်မှဆင်းလိုက်ပြီး ခင်မောင်ထူးအား ကားကိုပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဦးကျော်နိုင်သည် စေ့ရုံသာစေ့ထားသော ခြံတံခါးကို တွန်းဖွင့်ကာဝင်လာခဲ့သည်။ ခဏမျှလျှောက်လိုက်ပြီး ဦးကျော်နိုင်သည် အိမ်ကိုလှမ်းမြင်လိုက်ရသော အချိန်တွင် စိတ်ထဲမှာ ထိတ်ပြီးသွားရသည်။ အိမ်တံခါးတွင်ခတ်ထားသော သော့ကပွင့်နေပြီး သော့တံက တန်းလန်းဖြစ်နေသည်။ လက်မှနာရီကြည့်ပြီး ဒီချိန်ဆို သားကကျူရှင်မှာပဲ ရှိဦးမည်။ ခါတိုင်းဆို သူပြန်လာပြီးမှ သားကပြန်ရောက်တတ်သည်။ အခုသူ ခါတိုင်းပြန်နေချိန်ထက်ပင် တစ်နာရီကျော် […]

ချောမောလှပ တောင့်တင်းဖြူဝင်းသော မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဗင်ကားအဖြူလေး၏ ကားတံခါးကို ဆွဲဖွင့်၍ကူရှင်ပေါ်တင်ပါးလွှဲ ထိုင်ချလိုက်ပြီးခြေထောက်လေးနှစ်ချောင်းကိုဆွဲ၍တင်လိုက်သည်..။ပေါင်လည်လောက်နီးနီးသို့ပင်တိုကပ်နေသောစကပ်တိုလေးအနားကဝဲခနဲလန်တက်သွားသည်..ကောင်မလေး အတော်လှလာတာပဲ.ဒရိုင်ဘာခုံတွင် ထိုင်နေသော ကိုကျော်စိန်ကနွယ်နီလှိုင်ကို ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲမှ မှတ်ချက်ချလိုက်မိသည်..။ သူမကားတံခါးကိုဂျိုင်းခနဲဆွဲပိတ်လိုက်တော့မှကိုကျော်စိန်၏အကြည့်ကသူမထံမှလွှဲ၍ရှေ့တူရူသို့လှည့်လိုက်သည်မောင်းတော့ ဦးလေ ဘယ်ကိုဝင်ဦးမလဲ နွယ်နီအင်း.မရှိတော့ပါဘူး..အိမ်ကိုပဲပြန်တာပေါ့”နွယ်နီလှိုင်စဉ်းစဉ်းစားစားနှင့်တွေးတွေးဆဆလေးပြောသည်..။ပြီးတော့ချက်ချင်းပင်ကိုကျော်စိန်ရှိရာဖက်သို့လှည့်လိုက်ပြန်သည်။ အော်….မေ့လို့ဟိုဒယ်ဒီမှာခဲ့တဲ့ကိစ္စလုပ်ရဦးမယ်.ဦးလေး ပန်းရံသမားတွေဆင်းခိုင်းဖို့လေ အင်း ခုပဲအဲဒီဖက်ကိုတစ်ခါတည်းလှည့်ဝင်လိုက်မယ်အစ်ကိုကြီးကဒီတစ်ခေါက်ကြာမယ်နဲ့တူတယ် ဟုတ်တယ်ဦးလေးဒက်ဒီနဲ့မာမီက မာမီ့တူမ မင်္ဂလာဆောင်ပြီးမှ မန္တလေးကပြန်မှာဆိုတော့တစ်လနီးပါးလောက် ကြာလိမ့်မယ်နဲ့ တူတယ်နွယ်နီ့ အန်တီလေးက အိမ်မှာလာနေပေးမှာပေါ့…ဟုတ်တယ် ဦးလေး သူလာပြီး မနေလဲ နွယ်နီ့သူငယ်ချင်းတွေရှိတယ်အိမ်မှာခေါ်ထားလိုက်ရုံပဲအန်တီလေးကဒက်ဒီ့ညီမဆိုပေမယ့်ဖအေတူမအေကွဲညီမလေဆိုးလို့ အိမ်ကပစ်ထားတာ ပြန်ခေါ်တာတောင်တစ်နှစ်မပြည့်သေးဘူးအရင်တစ်ခေါက်အစ်ကိုကြီးတို့သွားတုန်းမာလာခိုင်ဒီမှာလာနေတော့အေးအေးဆေးဆေးပါပဲ ဒီမှာကတော့ ခဏပဲလာနေတာလေ ပြီးတော့ ဒက်ဒီ့အိမ်လဲဖြစ် နွယ်နီကလဲ ရှိတော့သူငြိမ်နေတာပေါ့၊ ဒါပေမယ့် အန်တီလေးက နွယ်နီ့အပေါ်တော့ ကောင်းပါတယ် အရင်တစ်ခါကလို ညနေကျရင် မာလာခိုင်ကို ဦးလေး သွားခေါ်ပေးရဦးမလား အန်တီလေးက ဖုန်းဆက်ထားတယ်….ညနေကျရင် သူ့ဖာသာပဲ လာခဲ့မယ်တဲ့..ဦးလေး သွားခေါ်ဖို့မလိုတော့ဘူး။ အင်းအင်း […]

အပျိုကြီး အပျိုကြီးရေဟု ကျယ်လောင် ကျယ်လောင် အသံပေး၍ ဒေါ်နီမာဝင်လာသည်။ “ အော် ဘယ်သူလဲလို့ မမမာ လာလေထိုင်” သိလျှက်နှင့် ဧည့်ဝတ်စကားဆိုကာ ဖိတ်ခေါ်လိုက်သည်။ ဒေါ်နီမာက ယောက်ျားလုပ်စာ ထိုင်စား၊ အတင်းပြော အိမ်လည်၊ ဒါသည်သာ သူမအလုပ်။ အောင်သွယ်က ဝါသနာကြီးလိုက်သေး၊ အပျိုလေး အပျိုဖြန်းတွေဆို ဒေါ်နီမာနှင့် ကြာကြာမနေရဲ..။ အောင်သွယ်လုပ်ရင်လုပ်၊ မလုပ်ရင် လင်ကိစ္စ သားကိစ္စတွေကို တစ်တစ်ခွခွ မြိန်ရေယှက်ရေ ပြော တတ်သည်..။ ဝါသနာကြီးသော မြီးကောင်ပေါက်မလေးတွေကတော့ ရှက်တတ်သော အမူအယာဖြင့် ဒေါ်နီမာ ပြောသော မစားရ ဝခမန်း ခြင်ထောင်ဇာတ်လမ်းတွေကို ဖုတ်လှိုက် ဖုတ်လှိုက်နှင့် ရင်တခုန်ခုန် အာသာမပြေ နားထောင်ချင်တတ်ကြသည်။ ဒေါ်နီ မာက မခင်သက်ဘေးမှ ဖင်ထိုင်ခုံ တစ်လုံးကို ဆွဲယူပြီး […]

ဘာမှန်းလဲမသိဘူး လက်ထဲက စာရွက်ပိုင်းလေးကို ခေါက်လိုက်ရာက ဘေးဘီကိုကြည့်လိုက်တော့ စောစောက စာလာပေးသော (၁၉) နှစ် (၂၀)နှစ်လောက်အရွယ် ကောင်လေးကို မတွေ့ရတော့ပေ။ ဒီနေ့သင်တန်းပိတ်ရက်ဖြစ်လို့ ရေမိုးချိုးအဝတ်အစားလဲကာ ခါတိုင်း သင်တန်းပိတ်ရက်များကလို သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ သီတာ့ဆီ သွားဖို့ မနက်စာကို စောစောလေးစားပြီး ထွက်၍အလာမှာ ဒီစာတိုလေးကို လမ်းထိပ်ရောက်တဲ့အချိန်မှာ ရရှိလိုက်ရတာဖြစ်သည်။ ဒါဆို သီတာ့ဆီ ငါနောက်ကျမှ ရောက်သွားရင် အို ခုမှပဲ သတိရတယ်။ ပြီးခဲ့တဲ့အပတ် သင်တန်းပိတ်ရက်တုန်းက သီတာ့ဆီ အလည်သွားရင်း သီတာ ပြောလိုက်သည်။ ဒီနေ့ သူ့အိမ်ကတွေနဲ့ ရန်ကုန်ဘုရားဖူး လိုက်သွားဖြစ်မှာဆိုတော့ သူအိမ်မှာမရှိတဲ့အကြောင်းကို ကျမ ခုမှသတိရလိုက်သည်။ သင်တန်းပိတ်ရက်တိုင်း သီတာတို့အိမ် သွားလည်နေကျဖြစ်တာမို့ သီတာ သူ့အိမ်ကတွေနဲ့ ရန်ကုန်ဘုရားဖူးလိုက်သွားဖြစ် ကြောင်း ပြောလိုက်သည်ကို မေ့သွားခဲ့ရတာပဲဖြစ်ပါသည်။ “ […]

ဖြူတစ်ယောက် တိုက်ခန်းလေးဝယ်ယူခွင့်ရပြီးနောက် လိပ်စာပါ ရုံးခန်းဆီသို့လာခဲ့တယ်။ ရုံးခန်းမှာလူတစ်ယောက်ကိုတွေ့ပြီး “ဒီမှာ ရှင့်” “ဗျာ ကျနော့်ကိုခေါ်တာလား” ကျနော်မော့ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်ရာ ယူနီဖောင်းနဲ့တော်တော်လှတဲ့အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်မိတယ်။ “ဟုတ်တယ်ရှင့်” “ဘာကိစ္စရှိလို့လဲဗျ” “ကျမ အခန်းတစ်ခန်းရထားတယ်” “ဟုတ်ကဲ့ကျနော် ဘာကူညီပေးရမလဲ” “ကျမအခန်းမှာ လိုအပ်တာမှန်သမျှ ရှင်လုပ်ပေးရမှာပဲ” “ဒီမှာ အမ ကျနော်ပြုပြင်ပေးထားတာမှန်သမျှကလူနေရုံအသင့်ပဲ” “မရဘူး၊ ကျမစစ်ဆေးပြီးမှ လက်ခံနိုင်မယ်” “ဟုတ်ပြီ ကျနော်စီစဉ်ပေးမယ်” “ညီလေး ဒီအမအခန်းကို သွားပြလိုက်” “ရှင်အလုပ်သမားတွေနဲ့ကျမကို လွှတ်မလို့လား” “ဟုတ်တယ်ဗျ” “အလုပ်သမားနဲ့ လွှတ်မယ်ဆိုရင် ကျမ မလိုက်နိုင်ဘူး” “အဲဒါတော့ခင်များသဘောပဲ၊ ကျနော်အလုပ်ရှုပ်နေတယ်” “ရှင့်သူဌေးနဲ့တိုင်မယ်” “ဟောဗျာ” ကျနော်လဲ တကယ်အလုပ်ရှုပ်နေတဲ့အချိန်မှာ ဒီလိုပြောတော့ စိတ်ကမရှည်နိုင်ပါ။ ထိုအမျိုးသမီးက ဖုန်းကိုထုတ်ပြီး ရုံးခန်းအပြင်ကိုထွက်ကာ ဖုန်းဆက်လေတော့သည်။ ဖြူတစ်ယောက် အခန်းထဲကလူကို သူဌေးလို့မထင်မိပါ။ […]

ကျနော့်နာမည်က သားထက် .အသက်က ၂၅ အခုဖြစ်တဲ့ဆော်ကြီးက အသက် ၄၀လောက်ရှိပြီ အသက်ကြီးတဲ့ဆော်တွေပိုကြိုက်တော့ ကွက်တိပေါ့. သူ့နာမည်က မသီရိ အပေးကလဲ လွှတ်ကောင်းဗျာ.ထန်လဲထန်ဆိုတော့ ကျနော့် အကြိုက်အမုန်းလိုးတာ အားရပါးရကို သူကလဲ အံကြိတ်ခံ ဒီလိုနဲ့တနေ့ အိမ်ကလူတွေ အကုန်ဘုရားဖူးထွက်တဲ့နေ့သူနဲ့ချိန်းပြီး အိမ်ကိုလာဖို့ပြောတော့ တယောက်ထဲဆိုမလာရဲလို့ သူ့သူငယ်ချင်းခေါ်လာရင်ဖြစ်လားတဲ့ ရတရ်ခေါ်လာဆိုပြီး ပြောလိုက်တော့ ည၆နာရီ လောက်ကျတော့ လာပါလေရော. .သူ့သူငယ်ချင်းကလဲ ရွယ်တူလောက်ပဲ သူက မသင်ဇာတဲ့ ကျနော့်ဆော်လိုပဲအကိတ်ကြီးဗျ တခုလတ်တဲ့ အိမ်ထဲရောက်တော့ TVကလာတဲ့ ကိုရီးယားကားခဏကြည့်ရင်းကနေ ကျနော့်ဆော်ကြီးက ပျင်းတယ်သောက်ရအောင် ဆိုတာနဲ့ ထွက်ဝယ်ရတော့တာပေါ့. ကျနော်လဲအကြံနဲ့လေ… BLACK SHIELD တွေချည်း ဝယ်ချလာလိုက်တယ်. . အိမ် ရောက်တော့ တီဗီရှေ့မှာမတွေ့တာနဲ့ရှာရင်း ကျနော့်အခန်းထဲသူတို့ကအဝတ်ဝင်လဲနေတာနဲ့ တိုးရောဗျာ ညဝတ်လဲတာက ဂါဝန်လိုမျိုးကိုမှ […]