ခေးရဲ့ကိုကြီး

ခေးရဲ့ကိုကြီး

လေးပင်နေသောစိတ်နှင့်အတူ နောင်နောင်တစ်ယောက် ခုံတန်းလေးမှာ ထိုင်နေသည်။ မန္တလေးသို့ ပြန်ရမည့်အချိန်က စောနေသေးသည်။ ကားထွက်ချိန်က မတိုင်သေး။ တစ်နာရီခန့် လိုနေသေးသည်။ တောင်စဉ်ရေမရ တွေးနေသောအတွေးများထဲတွင် စောနန်းငယ် အကြောင်းက ထိပ်ဆုံးက ပါသည်။ သူမှားများ မှားသွားပြီလားလို့ စဉ်းစားနေသည်။ တကယ်တော့ စောနန်းငယ်က မြေစာပင် ဖြစ်ရခြင်းသာ။ စောနန်းငယ်ကို သနားမိသော်လည်း စောနန်းငယ်၏ အစ်ကိုဖြစ်သူ တိုးဝေအောင် အကြောင်းကို စဉ်းစားမိလိုက်လျှင် စောနန်းငယ်ကို သနားသောစိတ်တွေက ဘယ်ရောက်သွားမှန်းမသိ။ ” ဟုတ်တယ်…ငါဒီလိုလုပ်တာမှန်တယ်…..” ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဖြေတွေးနေမိပါတယ်။ တိုးဝေအောင် အကြောင်းကို တွေးမိလျင် သူ့သွေးတွေ ဆူပွတ်လာသလို ခံစားရသည်။ ဒီလူယုတ်မာကြောင့် သူ့ညီမလေး မေမြတ်ဘ၀ ရေတိမ်မှာနစ်ခဲ့ရသည်။ ပတ်ဝန်းကျင်အသိုင်းအဝိုင်းမှာ အရှက်တကွဲ အကျိုးနည်း ဖြစ်ခဲ့ရသည်။

ဒီအတွက် တိုးဝေအောင်သည်လည်း သူ့ပတ်ဝန်းကျင် သူ့အသိုင်းအဝိုင်းမှာ အရှက်တကွဲ အကျိုးနည်းဖြစ်ကိုဖြစ်စေရမည်။ သူ့စိတ်တွေ ပျော့ညံ့လို့မဖြစ်။ ပျော့ညံ့နေလျှင် သူရှုံးသွားလိမ့်မည်။ ဒီပွဲမှာငါနိုင်တယ်…ငါနိုင်တယ်လို့.သူတိုးတိုးလေးရေရွက်လိုက်သည်။ တကယ်တော့ သူ့ကိုယ်သူ ပြန်လည်အားပေးနေခြင်းသာ။ အဖြစ်ချင်ဆုံး ဆန္ဒတစ်ခုကို အကောင်အထည် ဖော်လိုက်ရသော်လည်း သူ့စိတ်ထဲမှာ မပျော်နိုင်ပါ။ စိတ်ထဲမှာမွန်းကျပ်လာသလိုလို ခံစားရသဖြင့် ခရီးဆောင်အိတ်ဇစ်ကို ဆွဲလိုက်ပြီး အထဲမှ စီးကရက်ဗူးကို ထုတ်လိုက်ကာ စီးကရက်တစ်လိပ်ကို ဆွဲထုတ်မီးညှိလိုက်သည်။ မှုတ်ထုတ်လိုက်သော စီးကရက်မီးခိုးငွေ့လေးတွေကို ငေးကြည့်ရင်း သူ့စိတ်တွေက လွန်ခဲ့သော (၅)နှစ်ခန့်က အချိန်တွေကို လွင့်မျောသွားလေတော့သည်။ ” ဟင်းနော်…ကိုကိုအရမ်းဆိုးတာဘဲကွာ.” မေမြတ် ကိုတိုးဝေရဲ့ရင်ဘတ်ကြီးကို တွန်းရင်း ရှက်ရှက်နဲ့ပြောလိုက်သည်။

ချစ်လို့ပါ မြတ်ရယ်…ကိုကိုက ” သွားပါ…အပိုတွေ….” “ဟော့ဗျာ…မယုံဘူးလား..” ” ကဲမယုံဦး…” ကိုတိုးဝေက ပြောမှပိုဆိုးလာသည်။ သူမရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကို အတင်းဖက်ထားပြီး ပါးတွေကို တရွတ်ရွတ်နမ်းတော့သည်။ နေရာကတော့ မေမြတ်တို့မြို့လေးရဲ့ အတွဲတွေ ကျင်လည်ကျက်စားရာ ရှုခင်းသာခေါ်သော တောင်ကုန်းလေးမှာ ဖြစ်ပါတယ်။ တိုးဝေက ကုန်သည်ပေါက်စတစ်ယောက်။ ဒီမြို့လေးကို အရောင်းအဝယ်ကိစ္စဖြင့် မကြာခဏလာသည်။ မေမြတ်က တိုးဝေလာတိုင်း တည်းနေကျ သူ့သူငယ်ချင်းအိမ်နှင့် တစ်လမ်းထဲမှာ။ မေမြတ်ကို မြင်မြင်ချင်းစိတ်ဝင်စားသွားသော တိုးဝေသည် သူငယ်ချင်းဖြစ်သူထံမှ တစ်ဆင့်မေမြတ်နှင့် မိတ်ဆက်သိကျွမ်းခဲ့သည်။ မေမြတ်က ပုဂ္ဂလိကဘဏ်တစ်ခုမှ ဝန်ထမ်းတစ်ဦး။ ဒီမြို့လေးမှာတော့ အချောအလှစာရင်းဝင်။ ငယ်စဉ်ကတည်းက မိဘတွေ ဆုံးပါးသွားသည်။ အစ်ကိုတစ်ယောက်ရှိသည်ဟု တိုးဝေသိထားသည်။

အစ်ကိုဖြစ်သူက အင်ဂျင်နီယာတစ်ယောက် နိုင်ငံခြားမှာ သွားအလုပ်လုပ်နေတယ်လို့မေမြတ်ကတော့ပြောတယ်။ မေမြတ်ကတော့ သူမအဒေါ်အပျိုကြီးနဲ့ အတူတူနေတယ်လေ။ ယခုဆို ရပ်ကွက်က လူတွေကလည်း သူမတို့အကြောင်းကိုတော်တော်သိနေပြီ။ မေမြတ်ကလည်း နိုင်ငံခြားမှာရောက်နေသော သူမအစ်ကိုဖြစ်သူကို ပြောထားပြီးပြီ။ တိုးဝေလည်း ဒီတစ်ခေါက်ပြန်လျှင် မိဘတွေကို မေမြတ်နှင့်သူ့အကြောင်းကို ဖွင့်ပြောမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားသည်။ မေမြတ်နှင့်သူ အတူတူ နေချင်လှပြီလေ။ ပြီးတော့ မေမြတ်နှင့်သူကလည်း လူငယ်တို့သဘာ၀ မှားယွင်းခဲ့ကြပြီး၊ အလွန်အကျှံတွေဖြစ်ခဲ့ကြတာက တော်တော်ကြာပေါ့။ တိုးဝေသီချင်းကို တိုးတိုးဖွင့်ရင်း ကားကိုဖြေးဖြေး မောင်းလာခဲ့သည်။ သူရောက်နေသော နေရာက ရန်ကုန်-မန္တလေးအမြန်လမ်းမကြီးမှာ.။ သီချင်းလေးဖွင့်ရင်း သူစဉ်းစားမိနေတာက မေမြတ်အကြောင်း။ မနေ့ညက မေမြတ်နှင့် အစွမ်းကုန်ကဲခဲ့သောအကြောင်း။

မေမြတ်က သူအရင်ကတွေ့ခဲ့သော မိန်းကလေးတစ်ယောက် တော်တော်ရိုးသားသည်ဟုပြောရမည်။ ဒီကောင်မလေးကို သူအတည်ယူမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားသည်။ မိဘများကလဲ သူ့သဘောအတိုင်းသာ။ ချွေးမလိုချင်နေကြသည်။ သူ့အသက်ကလည်း ၂၈ နှစ်ထဲမှာရောက်နေပြီလေ။ မေမြတ် သည် မိန်းမကောင်းလေးတစ်ယောက် ဖြစ်ပြီး သူ့ကိုချစ်လွန်းသဖြင့်သာ သူ့ဆန္ဒကို လိုက်လျောဖြစ်တယ် ဆိုတာလဲ သဘောပေါက်သည်။ မနေ့ညကအကြောင်းကို စဉ်းစားမိလျင် အခုထက်ထိတိုင် သူရင်ခုန်သည်။ မေမြတ်ကို သူ့သူငယ်ချင်းအိမ်မှာ ချိန်းတွေ့ပြီး အသားကုန်ဗျင်းခဲ့သည့်အကြောင်း။ “အို..ကိုကို သိပ်ဆိုးတာဘဲ..” “နေပါဦး မြတ်ရယ်…ရွတ်..” မေမြတ်ကိုဖက်ရင်း တိုးဝေက ပါးကို ပြန်နမ်းလိုက်သည်။ မေမြတ်တစ်ယောက်ကတော့ တိုးဝေရဲ့ အနမ်းများမှာ ပြန်လည်မှိန်းမောသွားသည်။ ကိုကိုဘာလိုချင်နေသည် ဆိုတာကို သူမကလည်း သဘောပေါက်နေပြီ။

သူမထမိန်လေး ကျွတ်ထွက်သွားပြီး ကွင်းလုံးပုံကျသွားသည်။ သူမသားမြတ်အစုံကို ကိုကိုက အတင်းကိုစို့နေသည်။ ခါးတွေအလိုလို ကော့တက်လာသည်။ နောက်ဆုံး မျက်လုံးကိုအသာမှိတ် ထားလိုက်သည်။ အောက်မှ ကိုကိုလက်ဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပွတ်နေသော သူမရွှေကြုပ်မှ အရည်ကြည်တွေ စိမ့်ထွက်လာသည်။ “အေမ့..” သူမနှုတ်မှ အာမေဋိတ်သံလေးထွက်သွားပြီး ကိုက်ထားသော နှုတ်ခမ်းအစုံက ပွင့်ဟသွားပြီး မျက်လုံးအဖွင့်မှာ ကိုကိုဒုတ်ကြီးက သူမရွှေကြုပ်အမြောင်းကိုထိုးခွဲကာ တစ်ဆုံးထိ ဝင်ရောက်သွားချေပြီ။ ကိုကိုက သူမပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲကားပြီး ရှေ့တိုးနှောက်ငင် လှုပ်ရှားနေချိန်မှာ သူမတစ်ကိုယ်လုံး တိမ်စိုင်တွေထဲ မျှောလွင့်နေသလိုခံစားရသည်။ အချိန်ကြာလာသောအခါ သူမရင်ထဲ လှိုက်ဖိုလာသလိုခံစားရပြီး ဆီးသွားချင်သလိုလို ငိုချင်သလိုလို ခံစားလာရသည်။ သူမလက်နှစ်ဖက်က အောက်ကမွေ့ယာမှ အစများကို ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး ခါးကို ကော့ကာ ကိုကိုဆောင့်တာကို ပြန်ပင့်ပေးမိသည်။

နောက်ဆုံး သူမတစ်ကိုယ်လုံး လေဟာနယ်ထဲရောက်သွားသလို ခံစားရပြီး လည်ပင်းကြောများထောင်ထလာကာ မွေ့ယာကိုဆုပ်ကိုင်ထားသော သူမလက်များ ပြေလျော့သွားမိသည်။ ကိုကို့ ခန္ဓာကိုယ်က သူမအပေါ်ထပ်ရက်ကြီးကျလာပြီး သူမကိုဖက်ကာပါးတွေကို တရွတ်ရွတ် နမ်းရှုပ်နေသည်။ သူမလည်း ကိုကို့ကို ပြန်ဖက်လိုက်သည်။ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ သူမမျက်ဝန်းမှာ မျက်ရည်လေးများ စို့တက်လာပါတယ်။ ” ကဲ..စောနန်းရေ ပြန်ကြရအောင်” ခိုင်ချိုမာ ရဲ့ အသံစာစာက ထွက်ပေါ်လာပါတယ်။ သူငယ်ချင်းများနှင့်အတူ စောနန်းငယ် ရုပ်ရှင်ကြည့်ထွက်လာတာ ဖြစ်ပါတယ်။ မနေ့က (၁၀)တန်းအောင်စာရင်းမှာ သူမဂုဏ်ထူး (၂)ဘာသာဖြင့် အောင်ခဲ့သည်။ ဒါကြောင့် အိမ်က အားလပ်ရက်တစ်ရက် ပေးလိုက်တဲ့အတွက် သူငယ်ချင်းများနှင့်အတူ ရုပ်ရှင်ကြည့်ထွက်လာခြင်း ဖြစ်ပါတယ်။ သူမပါလာသော အိတ်များအထုပ်များကိုယူရင်း… ” ဟင်….” သူမအိတ်ဘေးမှာ အိတ်တစ်အိတ်.။

ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ဘဏ်စာအုပ်တွေရော စာရွက်စာတမ်းတွေရော.။ နားတော့ မလည်သော်လည်း ဒီစာရွက်စာတမ်းတွေဟာ အရေးကြီးတတ်တယ်ဆိုတာ အိမ်က ဖေဖေကြီးပြောပြ သဖြင့် သိထားသည်။ ရုပ်ရှင်ကြည့်နေစဉ်က သူမဘေးခုံမှာကျနေသော အစ်ကိုကြီး ကျန်ထားခဲ့တာဖြစ်မည်။ ထိုအစ်ကိုကြီးကြည့်ရတာ ဒီကဟုတ်ဟန်မတူ။ ဒါပေမဲ့ သပ်သပ်ရပ်ရပ်နဲ့ ကြည့်ကောင်းတာကို သတိထားမိသည်။ ကြည့်ကောင်းတာမှ တော်တော်ကိုကြည့်ကောင်းတာ။ ရုပ်ရှင်ကြည့်နေစဉ် ထိုအစ်ကိုကြီးကား အရေးကြီးကိစ္စ ရှိဟန်တူသည်။ ထသွားကတည်းက ပေါ်မလာတော့။ ” နန်းငယ်ရေ…ဘာလုပ်နေတာလဲ.. .မိန်းမ..ပြန်မယ်..” ခိုင်ချိုမာက စိတ်မရှည်နိုင်စွာ ပြောလိုက်သံကိုကြားရသည်…။ ” မဟုတ်ဘူး..ချိုရဲ့…ဒီမှာကြည့်စမ်း..ငါ့ဘေးနားက အကိုကြီးကျန်ထားခဲ့တာ.” ” ဟင်…ဟုတ်လား….” ” လိုက်ပေးရအောင်လဲလူကမရှိတော့ဘူး….” “အေးဟဲ့…နန်းငယ်…သူ့လိပ်စာလေးဘာလေး ပါမလား…ရှာကြည့်ဦးလေ”။

အိတ်ထဲကို စောနန်းငယ်ရှာကြည့်လိုက်တော့ ကံကောင်းထောက်မစွာ လိပ်စာကဒ်တစ်ခုကို သူမတွေ့လိုက်သည်။ တော်ပါသေးရဲ့လို့ စောနန်းငယ် ခပ်တိုးတိုး ရေရွတ်လိုက်သည်။ သူများပစ္စည်း အလကား မလိုချင်သော အမျိုးသမီးအနည်းငယ်ထဲမှာ စောနန်းငယ်လဲ ပါသည်။ မနက်ဖြန်တော့ စောနန်းငယ် ထိုပစ္စည်းများကို ပိုင်ရှင်အမှန်ဖြစ်သူ အဆိုပါ အစ်ကိုကြီးရဲ့ လိပ်စာအတိုင်း လိုက်ပို့ခိုင်းမည်ဟု စဉ်းစားလိုက်သည်။ လိပ်စာကဒ်တွင်ပါသော ဖုန်းနံပါတ်ကို ဆက်တော့လဲ ဖုန်းက စက်ပိတ်ထားသည်။ တော်တော်နမော်နမဲ့ နိုင်တဲ့သူဟု တွေးထင်လိုက်သေးသည်။ ” သမီး သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ သွားရတာပျော်ရဲ့လား” ” ဟုတ်ကဲ့ ဖေကြီး” သမီး အပေါ်ထပ် တက်သွားတာကိုကြည့်ရင်း ဦးအောင်မြတ် စဉ်းစားနေသည်။ မိခင်ဖြစ်သူကလဲ ဆုံး။ သားဖြစ်သူကလဲ လွန်ခဲ့သော ၃ နှစ်က အလုပ်ကိစ္စတစ်ခုဖြင့် နိုင်ငံခြားသွားရာမှ ယာဉ်တိုက်မှုဖြစ်ပြီးဆုံးပါးသွားခဲ့သည်။ သားကြီးတွင် ကောင်မလေးရှိသည်။

နိုင်ငံခြားက ပြန်လာလျှင် သူ့ကောင်မလေးကို နယ်မှာ လိုက်တောင်းပေးရန် ပြောထားပြီးကာမှ ပြန်မလာနိုင်ခဲ့တော့။ သူ့ကောင်မလေးကို ဓါတ်ပုံထဲမှာသာ မြင်ဖူးလိုက်သည်။ သူ့ချွေးမလောင်းလေးကို အပြင်မှာ တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးလိုက်ပါ။ ထိုသို့ စဉ်းစားမိတိုင်း ရင်နာသည်။ ဇနီးဖြစ်သူမှာလဲ သားသတင်းကြား လိုက်သည်နှင့် နှလုံးရောဂါအခံဖြင့် ဆုံးပါးသွားသည်။ သမီးလေးသာ သူ့ဘဝပင်။ သူ့မှာချစ်ရမည့်သူဆိုလို့ သမီးလေးသာ ရှိတော့သဖြင့် အစွမ်းကုန်အလိုလိုက်ခဲ့သည်။ သမီးလေးအတွက်ဆို ဘာပဲလုပ်ရလုပ်ရ။ အရင်နေအိမ်မှာနေလျှင် အစ်ကိုဖြစ်သူနှင့် အမေဖြစ်သူကို သတိရပြီး ခဏခဏငိုသဖြင့် အဆိုပါ အိမ်ကို ရောင်းချပြီး၊ တစ်ခြားနေရာမှာ အိမ်ဝယ်ပြီးနေခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သမီးလေးက ဒီနေ့(၁၀)တန်းစာမေးပွဲအောင်လို့ ကျောင်းက သူငယ်ချင်းဖြစ်သူများနဲ့ ရုပ်ရှင်သွားကြတယ်တဲ့။ တော်တော်ပျော်ရွှင်ခဲ့ဟန်တူသည်။ သမီးလေး ပျော်ရင်သူပျော်ပါတယ်လေ။ သမီးလေးက သူ့အမေနှင့်တူသဖြင့် ရုပ်က တော်တော်ချောသည်။

သမီးလေးကိုမြင်လျှင်ဆုံးပါးသွားသော ဇနီးဖြစ်သူမြမြကို သတိရမိပါတယ်။ ဦးအောင်မြင့် စားပွဲပေါ်တင်ထားသော စီးကရက်ဗူးထဲမှ စီးကရက်တစ်လိပ်ကို ထုန်သောက်လိုက်သည်။ မြနဲ့သားကြီးရေ မင်းတို့ ဘယ်ဘုံဘဝရောက်နေကြသလဲ သိချင်စမ်းပါတယ်ကွယ်။ သူ့စိတ်တွေက မိသားစုစုံညီစွာ ရှိခဲ့တဲ့ဆီသို့ လွမ်းရင်းတမ်းတမိနေပါတော့တယ်။ အခန်းတံခါးကို ပိတ်လိုက်ရင်း စောနန်းငယ် မွေ့ယာပေါ် ပက်လက်လှန်လိုက်သည်။ အို ငါ့ရင်တွေအခု အချိန်ထိ တဒုတ်ဒုတ် ခုန်နေဆဲပါလား။ ဘယ်လိုလူကြီးမှန်းကို မသိဘူး ခစ်ခစ်။ ငါတော့ရူးပြီထင်တယ်။ နေ့လည်က စာရွက်စာတမ်းတွေကျန်ခဲ့သော လူကြီး။ သူမ ထိုလူကြီးနေသော အိမ်ကို ရောက်သွားသည်။ ခြံကတော့ အကျယ်ကြီးပင်။ သူမတို့ မိသားစုလို အဆင့်အတန်းထဲက ဖြစ်မည်။ ရုပ်ရှင်ရုံထဲမှာတော့ ဇာတ်လမ်းထဲအာရုံရနေသဖြင့်ရော မှောင်လဲမှောင်နေတာရောကြောင့် သတိမထားမိ။ အပြင်မှာ တော်တော်ချောသည်။

အပြောကလဲ ရဲလိုက်တာ။ ကျေးဇူးတင်စကားတွေ ထပ်ခါထပ်ခါ ပြောရင်း သူမကိုလက်ဆွဲနှုတ်ဆက်တော့ သူမရင်ထဲ ရှိန်းတိန်းဖိန်းတိန်း ဖြစ်သွားသည်။ သူမကိုလဲ စိုက်ကြည့်လိုက်တာအရမ်းဘဲ။ ခိုင်ချိုမာတောင် သတိထားမိတယ်။ မုန့်ဖိုးတွေပေးနေသေးတာ။ ၁၀၀၀၀ တန်တွေတော်တော်များများ။ မယူပါဘူး။ ငြင်းခဲ့တာ။ လူကြီးကပြောသေးတယ် ညီမလေးကရုပ်ကလဲလှ စိတ်လေးကလဲ လှတယ်နော်တဲ့။ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနဲ့ သူမဘာတွေပြောမိတယ်မသိ။ လူကြီးက သူမုန့်ဖိုးပေးတာမယူတော့ နောက်တစ်ပတ် မုန့်လိုက်ကျွေးမယ်တဲ့။ သူစိမ်းယောကျၤားလေးတစ်ယောက်ကို တစ်ခါမှမပေးဖူးသော ဖုန်းနံပါတ်ကို သူမဘာလို့ပေးလိုက်သည်ကို အခုအချိန်ထိသူမစဉ်းစားမရ။ မသိစိတ်ရဲ့ လှုံ့ဆော်မှုကြောင့်ဖြစ်မယ်ထင်တယ်။ “သမီးရေ ထမင်းစားတော့မလားတဲ့ သမီးဖေဖေမေးနေတယ်” ထမင်းချက်ကြီးကြီးမော်ရဲ့ အသံ။ ” မစားချင်သေးဘူးကြီးကြီး သမီးအပြင်မှာ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့မုန့်စားလာလို့” ။

တကယ်တော့ သူမရင်တွေခုန်နေလို့ ဗိုက်မဆာနိုင်အောင် ဖြစ်နေတာပါလေ။ တစ်ခါမှ ဒီလောက်ရင်မခုန်ဖူးဘူး။ အရပ်အမောင်း ကောင်းကောင်း အသားလတ်လတ်နဲ့ မျက်လုံးမျက်ဖန်ကောင်းကောင်း ထိုလူကြီးကို သူမမျက်လုံးထဲကမထွက်နိုင်အောင်ဖြစ်နေမိသည်။ အချိန်တို့သည် တဖြည်းဖြည်းနှင့် အကုန်မြန်သော သဘောရှိသည်မသိ။ ရုပ်ရှင်သာပြီးသွားတယ် ဇာတ်ကားကဘာမှန်းမသိလိုက်။ မင်းသမီးသက်မွန်မြင့်နှင့် မင်းသားနေတိုးဟုသာ သိလိုက်ရသည်။ စောနန်းငယ် မျက်နှာလေး ရဲတွတ်ပြီး ရှက်နေတုန်းပင်။ ကိုကြီးနောင်နောင်ရဲ့ လက်တွေက မှော်ဆရာကျနေတာဘဲ။ ရုပ်ရှင်ရုံထဲမှာ သူမဖက်ရင်း သူမဘော်လီချိတ်ကိုဖြုတ်လိုက်တာ မြန်လွန်းလို့လန့်တောင်လန့်သည်။ တော်သေးတယ် ဘေးနားက အတွဲတွေကလဲ ကိုယ့်အတွဲနဲ့ကိုယ် ဘေးကိုအာရုံမစိုက်နိုင်ကြလို့။ ရုပ်ရှင်လဲပြီးပြီ။ သူမလဲတွန့်ကျေနေသော အဝတ်အစားများကို သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်အောင် ပြုပြင်လိုက်သည်။ ရွတ်… အို… ပါးကို နမ်းခံလိုက်ရပြန်သေး။

ဟင်းနော် ကိုကြီးအရမ်းဆိုးတာဘဲ ” ချစ်လို့ပါ ခလေးကလဲ” ” အလကားပါ နောက်ဆို ကိုကြီးက ခလေးကို ပြစ်ပြေးသွားမဲ့ပုံကြီးပါ” နောင်နောင် စောနန်းငယ် ပြောစကားကြောင့် ရင်ထဲဒိန်းခနဲဖြစ်သွားပြီး မျက်နှာပျက်သွားသော်လည်း စောနန်းငယ်က ခေါင်းငုံ့နေ၍မမြင်လိုက်။ ” ဟာ ခလေးရာ မပြောကောင်းတာတွေ။ ကိုကြီး ခလေးကို ဘယ်တော့မှပြစ်မပြေးသွားဘူးသိလား။ နောက်တစ်ခါဘယ်တော့မှမပြောနဲ့သိလား” ” ခလေးက စတာပါ ကိုကြီးရဲ့။ ကိုကြီးကိုယုံပါတယ် ဒါပေမဲ့ ဒီခေတ်ကြီးက စနိုက်ကျော်မတွေ ပေါတယ်လေ” ” ဘယ်တော့မှဒါမျိုးမဖြစ်ဖူးသိလား။ ဟဲဟဲ ဂွင်ထဲဝင်လာရင်နော့မပြောတတ်ဖူး သိလား” ” ပြောရင်းဆိုရင်းဖောက်လာပြီ နန်းငယ် အော်ငိုလိုက်မှာနော်” တကယ်ပင် ငိုမဲ့မဲ့လေး ဖြစ်သွားသော နန်းငယ်ကို သူဖက်လိုက်ပြီး။ ” မငိုပါနဲ့ခလေးရယ် ကိုကြီးကစတာပါ” ဒီကောင်မလေးကို ဒီလောက်စိတ်ထိခိုက်လွယ်မည် မထင်ခဲ့။

သူ ထိုစောနန်းငယ်ဆိုသော ကောင်မလေးကို မရိုးသားသော ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် ချဉ်းကပ်ခဲ့ပြီး ချစ်သူများဖြစ်အောင် ကြိုးစားခဲ့သည်။ ချစ်သူသက်တမ်း တစ်လကျော်ခဲ့ပြီ။ ဒီနေ့လဲသူနှင့်လျှောက်လည်ရန် အိမ်ကို သူငယ်ချင်းများနှင့် ရုပ်ရှင်ကြည့်မည်ဟု လိမ်ခဲ့ခြင်းဟု သိရသည်။ အိမ်ကကားကိုပင် မယူခဲ့။ သူမသူငယ်ချင်းခိုင်ချိုမာနှင့် ထွက်လာပြီး လမ်းကျမှ လူခွဲခဲ့ခြင်းဖြစ်ဟန်တူသည်။ ” ဟင် ဖေဖေ” စောနန်းငယ်နှုတ်မှ အာမေဋိတ်သံလေး ထွက်သွားသည်။ ရုပ်ရှင်ရုံမှ အထွက် ကိုကြီးနဲ့ လက်တွဲပြီး လမ်းလျှောက်လာချိန်မှ တစ်ဖက်ယာဉ်ကြောမှ ဖေဖေ့ကားကို လှမ်းတွေ့လိုက်သည်။ ဖေဖေကလဲ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပင် တစ်ဖက်လမ်းကို လှမ်းအကြည့်နှင့် သူမတို့ကိုမြင်သွားသည်။ အံ့သြနေသောမျက်နှာဖြင့်။ ” ကိုကြီး မြန်မြန် ဟိုမှာနန်းငယ်ဖေဖေ” စောနန်းငယ်ကိုကြီးလက်ကိုအတင်းဆွဲပြီး လမ်းကြားထဲ အမြန် ဝင်ခဲ့သည်။ ကိုကြီးက နားမလည်နိုင်စွာ ပါလာသည်။

ဘာ ဘာဖြစ်လို့လဲ ခလေးရဲ့ထိတ်ထိတ်လန့်လန့်နဲ့ ” ခလေးဖေဖေ ခလေးတို့ကို လှမ်းမြင်သွားတယ် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ကိုကြီး စောနန်း ငိုချင်တယ်” တကယ်ကို မျက်ရည်လေးများပင်ဝိုင်းနေသော စောနန်းငယ်ကို ကြည့်ရင်းနောင်နောင် သူ့ဂွင်ထဲရောက်ပြီဆိုပြီး ဝမ်းသာသွားသည်။ ” ဘာမှလုပ်မနေတော့ ခလေး ကိုကြီးနောက် လိုက်ခဲ့တော့” ” ဟင် ဖြစ်ပါ့မလားကိုကြီးရဲ့” သူ့လက်မောင်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားသော စောနန်းငယ်ရဲ့ လက်ကလေးတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်နေတာ သတိထားမိသည်။ ” ဖြစ်ပါတယ် ခလေးရဲ့။ ခလေး ကိုကိုကြီး တစ်ခါတည်းခိုးသွားတော့မယ်။ ခုချိန်မှတော့ ဘာမှမထူးတော့ဘူးလေ။ ခလေးလဲ အိမ်ပြန်လို့ မရတော့ဘူး။ ကိုကြီးနောက် တစ်ခါတည်း လိုက်ခဲ့တော့” စောနန်းငယ် ကိုကြီးလက်မောင်းကို အတင်းဆွဲထားမိသည်။ ဖေဖေကတော့ ဘယ်လောက်စိတ်ဆိုးနေမည်မသိ။ ငိုချင်လာသည်။ ကိုကြီးရင်ခွင်ကိုမှီပြီး အားရပါးရငိုလိုက်သည်။ သူမကိုကိုကြီးကဖက်ထားပြီး။

တိတ်ပါခလေးရယ် ဘာမှအားမငယ်ပါနဲ့ ကိုကြီး တစ်ယောက်လုံးရှိတယ် ကိုကြီးစကားတွေကြောင့် သူမအားတွေရှိလာသလို။ ဟုတ်ပါတယ်လေ အချစ်အတွက်ဘဲ။ ကိုကြီးနဲ့ဆိုဘာမဆိုရင်ဆိုင်ရဲပါတယ်လေ။ စောနန်းငယ်ရဲ့မျက်ရည်တွေက နောင်နောင့် အကျီမှာ စိုကုန်ပြီလေ။ နောင်နောင် စောနန်းငယ်ကို ဖက်ရင်း စိတ်ထဲမှာ ပျော်နေသည်။ သူ့ရဲ့ လက်စားချေမည့် အစီအစဉ် သူ့ညီမလေးအတွက် တိုးဝေတို့ မိသားစုပေးဆပ်ရန် အချိန်ကျရောက်ခဲ့ပြီလေ။ စောနန်းငယ်ကတော့ သူ့ရင်ခွင်ကို မျက်နှာအပ်ပြီးငိုနေသဖြင့် သူပြုံးလိုက်တာကို မမြင်လိုက်နိုင်ပါ။ မနက်(၉)နာရီလောက်မှာ နောင်နောင်အိပ်ယာမှ နိုးလာသည်။ ဘေးနားမှာ အိပ်မောကျနေသော စောနန်းငယ်ကိုကြည့်လိုက်သည်။ ဘာဆိုဘာမှ မသိရှာပါလား။ မနေ့ညက အိပ်ခါနီး သူမသောက်လိုက်သည့်နွားနို့ထဲမှာထည့်လိုက်သော အိပ်ဆေးအရှိန်ကြောင့် သူမတော်တော်နှင့် နိုးဦးမည်မဟုတ်။ ဒီနေ့ဆို စောနန်းငယ် သူ့နောက်ခိုးရာလိုက်ခဲ့ တာ နှစ်လတင်းတင်းပြည့်သောနေ့။

ဒီနေ့ သူနယ်ပြန်တော့မည်။ လွန်ခဲ့သော(၂)ရက်က ဆေးစစ်ချက်အရ စောနန်းငယ်မှာ ကိုယ်ဝန်ရှိနေတာ သူသိလိုက်ရသည်။ သူထလိုက်သည်။ အဝတ်အစားများကို ထုတ်ပိုးလိုက်သည်။ စာတစ်စောင်ကိုစားပွဲပေါ်တင်လိုက်သည်။ စောနန်းငယ်အတွက် ရေးထားသောစာ။ သူ့အနေနဲ့ လက်စားချေချင်လို့သာ သူမကိုချဉ်းကပ်ခဲ့တာ ဖြစ်ကြောင်းနှင့် သူ့ကိုမေ့လိုက်ရန်အကြောင်းပေါ့။ အထုပ်ကိုဆွဲပြီးမှ အခန်းအပြင်ဘက်သို့ ထွက်မည်ပြုပြီးမှ သူ့စိတ်က အမှန်မထင်မရည်ရွယ်ပဲ စောနန်းငယ်အိပ်နေတဲ့ ဆီသွားပြီး နဖူးပြင်ကိုဖွဖွလေးနမ်းပြီး ခဏငေးကြည့်မိနေမိသည်။ ကိုကြီးကို ခွင့်မလွတ်ပါနဲ့ ညီမလေး။ ညီမလေးက ကြားထဲကမြေစာပင်ဖြစ်ရတာပါ။ တိုးတိုးလေးပြောရင်း စောနန်းငယ် ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ စောင်လေးကိုလွမ်းခြုံပေးလိုက်ကာ အထုပ်ကိုဆွဲပြီး အခန်းပြင်ထွက်လိုက်သည်။ လေးကန်သော ခြေလှမ်းများဖြင့် ခြံပြင်သို့ ထွက်ခဲ့တော့သည်။အခန်းတံခါးကို ကိုကြီးအသာအယာပိတ်သွားတာ စောနန်းငယ်သိသည်။

ကုတင်ပေါ်မှ ထလိုက်ပြီး ပြူတင်းတံခါးမှန်ကိုကာထားသည့် လိုက်ကာစလေးကိုဟကာ ခြံပြင်သို့ထွက်သွားသည့် ကိုကြီးရဲ့နောက်ကျောကိုပျောက်ကွယ်သွားသည်အထိသူမကြည့်နေသည်။ ကိုကြီး သူမမြင်ကွင်းက လုံးဝပျောက်ကွယ်သွားတော့ ထိန်းချုပ်ထားသည့် သူမစိတ်တို့ကိုလွတ်ပေးလိုက်သည်။ ပါးပြင်ပေါ်သို့မျက်ရည်ဥ များက လိမ့်ဆင်းကျလာပြီး အခန်းထောင့်မှာ ကျုံ့ကျုံ့လေးထိုင်ရင်း အားရပါးရ သူမငိုချလိုက်တော့သည်။ မျက်ရည်များကြားမှစောနန်းငယ်ပြုံးလိုက်သည်။ ကျေနပ်သောအပြုံး။ တစ်နေ့ ဒီလိုဖြစ်လာလိမ့်မယ်ဆိုတာ ကြိုတွေးထားပြီးသားပဲလေ။ ကိုကြီးအတွက် သူမပေးဆပ်လိုက်ခြင်းသာ။ သူမသိနေတာကြာပါပြီ မင်္ဂလာဦးညကတည်းကပေါ့။ ပြောရလျှင်တော့။ဟာ ကိုကြီး ထမီရင်လျားဖြင့်ရေချိုးနေသော စောနန်းငယ်မျက်နှာလေးရဲတွတ်သွားသည်။ ကိုကြီးနေသောအိမ်ကို စောနန်းငယ်ခိုးရာလိုက်ခဲ့ပြီး ကိုကြီးကသူမအတွက်အဝတ်အစားတွေဝယ်ဖို့အပြင်ထွက်သွားသည်။

ကိုကြီးပြန်လာလျှင်စားဖို့ ထမင်းဟင်းတွေချက်ပြီး အိုက်လာသဖြင့် ရေချိုးနေခြင်းဖြစ်သည်။ စိတ်အေးလက်အေး ရေချိုးနေသော စောနန်းငယ် အခန်းတံခါးချက်မထိုးထားမိ။ ကိုကြီးအကြည့်တွေကို သူမရှက်လှသည်။ ရေစိုနေသောသူမကိုယ်လုံး လေးက သူမကိုယ်လုံးအလှကို ပေါ်လွင်နေစေသည် မဟုတ်ပ့ါလား။ ကိုကြီးက ဘောင်းဘီတိုလေးနှင့်အပေါ်ပိုင်းကဗလာ။ မရဲတရဲကြည့်ရင်းရင်တွေဖိုလာသည်။ ကိုကြီးက အားကစားလိုက်စား ဟန်တူသည်။ ကြွက်သားတွေ အဖုအဖုနှင့်အဆီပိုပင်မရှိ။ သူမ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနှင့် အပြင်ထွက်မည်ပြုစဉ် ကိုကြီးကသူမခါးကိုဖက်ပြီး ပါးကိုနမ်းလိုက်သည်။ “အို ကိုကြီး နန်းငယ်ရှက်တယ်”’ ” ဟား မိန်းမကလဲရှက်နေရသေးတယ် ညကျရင် ဟင်း ဟင်း” စောနန်းငယ်ပိုရှက်သွားသည်။ ညကျရင်တဲ့ ။ မျက်နှာပင်ဘယ်နားသွားထားရမှန်းမသိ။ ညကျရင်ကိုကြီး ဟွာပြုတော့မယ် ဆိုတဲ့ သဘောပေါ့။ အတွေ့အကြုံကလဲမရှိ။ ဒုက္ခပါပဲ။ “ကိုကြီးရေချိုးမလို့မဟုတ်လား။

နန်းငယ်ချိုးပြီးပြီ။ ထမင်းစားဖို့ပြင်ထား လိမ့်မယ် နော်နော်” ရှက်ရှက်နဲ့ထွက်သွားသော ကောင်မလေးကို ကြည့်ပြီး နောင်နောင်ရင်တွေပင်ခုန်လာသည်။ အရိုင်းလေးမှ အးတကယ့်အရိုင်းဘေးပင်။ တွေ့ကြသေးတာပေါ့ဟုစိတ်ထဲကကြုံးဝါးလိုက်သည်။ ရေပန်းကိုဖွင့်လိုက်သည်။ အေးစက်သော ရေရဲ့အထိအတွေ့ကို ခံစားလိုက်ရသည်။ အချိန်က ည(၉)နာရီခန့်ရှိနေပြီ။ ဧည့်ခန်းဆိုဖာပေါ်မှာ ထိုင်ပြီး ကိုရီးယားဇာတ်လမ်းတွဲကို ကြည့်နေသော်လည်း စောနန်းငယ် အာရုံကမရ။ ခါတိုင်း ဖေဖေ့အိမ်မှာဆိုလျှင် သူမဒီအချိန်အိပ်နေပြီ။ ဘေးနားမှာထိုင်နေသောကိုကြီးကိုခိုးခိုးကြည့်ပြီး တံတွေးတွေကိုမြုချနေရသည်။ မျက်လုံးက အိပ်ခန်းဘက်သို့မရောက်အောင်မနည်းသတိထားနေရသည်။ သူမစိတ်ထဲရေငတ်သလို ဆီးသွားချင်သလို ဖြစ်နေသည်။ ရင်ဘတ်မှ နှလုံးခုန်သံကို တဒုတ်ဒုတ်နှင့်ပြန်ကြားနေရသည်။ ဒီည ကိုကြီးနဲ့အတူအိပ်ရတော့မှာပါလား။ ဒုက္ခပါဘဲနော်။ “နန်းငယ် အိပ်ချင်နေပြီလား” ” ဟင့်အင်းကိုကြီး” ” အချိန်တွေကလဲမြန်လိုက်တာနော်။

ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့” ဖျက်ခနဲမီးကမှိတ်သွားသည်။ အရေးထဲ မီးကပျက်သွားသည်။ ကိုကြီးလက်က သူမခါးဆီရောက်လာသည်။ အသက်ကို အောင့်ထားရသည်။ “မိန်းမ အိပ်ရအောင်လေ” “ရှင်” နန်းငယ်ဒါပဲပြောနိုင်သည်။ ကိုကြီးလက်တစ်ဖက်က သူမဒဂေါက်ကွေးကနေလှမ်းမပြီး တစ်ဖက်က ကိုယ်လုံးကို သိုင်းသာပွေ့ချီလိုက်သည်။ ရင်တွေမရပ်မနားခုန်လာသည်။ အိပ်ခန်းဆီ သူမကိုခေါ်သွားသည်။ ကိုကြီးက တံခါးကိုကိုယ်လုံးစောင်းနှင့် တွန်းပြီး ခြေဖြင့်နောက်ပြန် ကန်ပိုက်လိုက်သည်။ ကုတင်ကိုမြင်နေရသည်။ သူမကိုမွေ့ယာပေါ် တင်လိုက်သည်။ နန်းငယ်မောလာသည်။ ချွေးစေးလေးများပင်မြန်လာသည်။ ရင်တွေက ဘာကြောင့်ဒီလောက်ခုန်နေရပါလိမ့်။ သူမအကျီကြယ်သီးတွေကို ကိုကြီးက တဗြုတ်ဗြုတ်နှင့် ဆွဲဖြုတ်လိုက်ပြီး။ လက်ကလဲ မြန်လိုက်တာ။ သူမဘော်လီချိတ်ကို ဘယ်အချိန်ဖြုတ်လိုက်လို့ ဖြုတ်လိုက်မှန်းမသိ။ တော်သေးသည်။ မီးပျက်နေတာကို သူမကျေးဇူးတင်ရမည်။

နို့မို့ဆို သူမမျက်နှာဘယ်မှာ သွားထားလို့ထားရမှန်းမသိအောင် ရှက်မိနေမှာသေချာသည်။ သူမရဲ့ ယင်ဖိုတောင်မသမ်းဖူးသော သားမြတ်အစုံကို ကိုကြီးက လကိနှစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်လိုက်ချေပြီ။ နန်းငယ်စိတ်ထဲ အလိုလိုသာယာလာသလိုလို။ ပြွတ် ကိုကြီးရဲ့ပါးစပ်ထဲ ညာဖက်က သားမြတ်ကိုငုံစို့လိုက်တာ တစ်ကိုယ်လုံးလေထဲ ရောက်ရှိသွားသလိုပါပဲ။ ဘယ်ဘက်သားမြတ်ကို စို့လိုက်ညာဖက်သားမြတ်ကိုဆုပ်နယ်လိုက် ညာဖက်သားမြတ်ကိုစို့လိုက် ဘယ်ဖက်သားမြတ်ကို ဆပ်နယ်လိုက်နဲ့ ကိုကြီးအလုပ်တွေ ရှုပ်နေသည်။ ရှက်လို့မျက်လုံးကိုမှိတ်ထားမိသည်။ ကိုကြီးလျှာကြမ်းကြီးကလဲ ကလိနေတော့ ရင်ဖိုနေမိသည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ကိုကြီးခေါင်းက အောက်လျှောသွားပါတယ်။ ဗိုက်သားဝင်းဝင်းလေးတွေကို ကိုကြီးက တောက်လျှောက် ယက်ပေးရင်း ထမိန်ကို ဖြေလျှော့လိုက်တာကို သိလိုက်တော့ မျက်လုံးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ “အို ကိုကြီး မလုပ်ပါနဲ့ ငရဲကြီးလိုက်မယ်”’ အထိတ်တလန့်ပြောရင်း ပေါင်တံနှစ်ချောင်းကို စိလိုက်ပေမဲ့။

အချိန်မမီတော့ပါဘူး ပေါင်တံနှစ်ချောင်းကို လက်နဲ့ဖိပြီး နန်းငယ်ရဲ့ရွှကြုပ်လေးကို ကိုကြီးလျှာကြမ်းကြီးနဲ့ ပင့်ယက်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ တစ်ကိုယ်လုံး အကြောတွေဖျဉ်းကနဲဖြစ်သံားပြီး ရွှေကြုပ်ထဲက ဆီးတွေပန်းထွက်ချင်သလိုကိုဖြစ်သွားပြီး ကော့တက်သွားပါတယ်။ ပေါင်တံတွေကို တုန်သွားတာပါပဲ။ “ကိုကြီးရေ တော်ပါတော့ ဟင့်ဟင့်” အဆက်မပြတ်အတွင်းသားနုနုလေးတွေကိုမက အစိလေးကိုပါ လျှာနဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းကစားခံရတဲ့အခါမှာ နန်းငယ် တွန့်လိန်သွားပြီး ကိုကြီးခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ကယောင်ကတမ်းဆွဲဆပ်မိသွားပါတယ်။ ကိုကြီးကတော့ နန်းငယ်စကားကိုမျကိကွယ်ပြုပြီး တောက်လျှောက်ယက်တော့တာပါပဲ။ “အိုး အိုး အင်း အင်း တော် တော် ပါတော့ အအ” လည်ပင်းက အကြောလေးတွေထောင်ထပြီး လေထဲမှာရောက်နေသလိုခံစားရပါတယ်။ အသံကမပီတော့ပဲ ငိုချငသလိုလိုဖြစ်လာပြီး သူမရွှေကြုပ်ထဲက အရည်တွေစီးဆင်း ကုန်တာ မွေ့ယာပေါ်တောင် ပေကုန်ပါတော့တယ်။

နန်းငယ်လဲ အခုမှပဲ အသက်ကို ဝဝရှုနိုင်ပါတော့တယ်။ “ကိုကြီးမကောင်းဘူးကွာ အရမ်းဆိုးတာပဲ” ဒါမျိုးတွေကိုကြားသာကြားဖူးတာ။ လက်တွေ့မခံစားခဲ့ဖူးသော နန်းငယ် ကိုကြီးကို အသည်းခိုက်သွားပါတယ်။ ကိုကြီးက နန်းငယ်ပေါ်ကခွာပြီး ပုဆိုးကိုချွတ်ကာ ကုတင်အောက်ကိုပစ်ချလိုက်ပါတယ်။ အို နန်းငယ် အသက်ရှုပင်မှားသွားမိသွားတယ်။ ကိုကြီးဒုတ်ကြီး ကနည်းလှတ်မဟုတ်ပါလား။ ၆ လက်မလောက်ရှည်ပြီး ဓါတ်ခဲလုံးလောက် တုတ်မည်။ ငါ့ရွှေကြုပ်အပေါက်လေးထဲ ဒီဒုတ်ကြီးနဲ့ဆံ့ပါ့ဆံ့ပါ့မလား။ ရင်ဖိုနေသော နန်းငယ်လက်ကိုဆွဲပြီး ကိုကြီးက သူ့ဒုတ်ကြီးကို ကိုင်ခိုင်းလိုက်တော့ နန်းငယ် သူ့လက်ထဲရောက်လာသောဒုတ်ကြီးကို ကြည့်ပြီးလည်တနင်နင်ဖြစ်သွားသည်။ ကြားဖူးနားဝရှိနေသောနန်းငယ် ကိုကြီးဟာကြီးကို စုပ်ပေးရင်ကောင်း မလားစဉ်းစားမိပြီး နှုတ်ခမ်းနားတေ့လိုက်သည်။ ပြွတ် စမ်းပြီး ငုံလိုက်တာ့ မတ်တပ်ရပ်နေသော ကိုကြီး မျက်လုံးတွေ မှိတ်သွားသည်။

ကိုကြီးဒုတ်ကသူမ ပါးစပ်နှင့်အပြည့်ပင်။ တစ်ချောင်းလုံးကို ငုံလိုက်တော့အာခေါင်ထောက်သည်။ ကိုကြီးက သူမဆံပင်များကိုပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ မတ်တပ်ရပ်နေသော ကိုကြီးရှေ့မှာ ဒူးထောက်ပြီး မစုတ်တတ်စုပ်တတ်ဖြင့် ကြိုးစားပန်းစား စုပ်ပေးတော့သည်။ “အင်း အင်း”’ ကိုကြီးပါးစပ်ကညဉ်းညူသံတွေထွက်လာတော့ သူမကြိုးစားရကြိုးနပ်မှန်းသိသွားသည်။ ပါးတွေ ချိုင့်သွားအောင်ကို ကိုကြီးဒုတ်ကိုကိုင်ပြီး စုပ်ပေးသည်။ “အိုးအိုး ကလေးရေ အ အ” ကိုကြီးဆတ်ဆတ်ကိုခါသွားအောင် သူမပညာစွမ်းပြပေးလိုက်သည်။ သူမတုန်းကလည်း ကော့နေ တုန်နေအောင်ကိုကြီးက မညှာမတာ ယက်ထားတာလေ။ မှတ်ပလား ။ ကိုကြီးကို ၁၀ မိနစ်လောက်မရပ်မနားပလွေကျွေးလိုက်တော့ ကိုကြီး တဟင်းဟင်းတဟဲဟဲဖြင့်မခံနိုင်ဘဲ အရည်တွေ သူမပါးစပ်ထဲထွကိ ကျကုန်တော့တာပါဘဲ။ နန်းငယ်ကိုကြီးရဲ့ အရည်တွေကိုမြိုချမိသွားတယ်။ အခုတော့ နန်းငယ်မရှက်တော့ပါ။

ပျော့သွားသော ကိုကြီးရဲ့ဒုတ်ကို လက်နဲ့ဆွပေးလိုက်တော့ ချက်ချင်းပြန်မာလာပါတယ်။ ကိုကြီးက သူမပေါင်ခွကြားမှာနေရာယူနေပါပြီ။ ကုတင်ဘောင်မှာ ခေါင်းအုံးကိုခံလို့မှီပြီး ဒူးထောင်ပေါင်ကားပေးလိူက်ပါတယ်။ ကိုကြီးဟာကိုကိုင်ပြီး သူမရွှေကြုပ်လေးနဲ့ တေ့ပေးလိုက်ပါတယ်။ ကိုကြီးလည်ပင်းကို သူမလက်နှစ်ဖက်နဲ့သိုင်းလိုက်ပါတယ်။ အို့ အရည်တွေရွှဲနေတဲ့ရွှေကြုပ်လေးကို ကိုကြီးဒုတ်ကြီးက တေ့နေပါပြီ။ တဖြညိးဖြည်းချင်းတိုးဝင်လာပါတယ်။ စစချင်းမှာတော့ နာငလိုလိုရှိတယ်။ ကိုကြီးက အားစိုက်ပြီး တဆုံးသွင်းလိုက်တော့။ “အေမ့ ” သူမပါးစပ်က အော်သံလေးထွက်သွားပါတယ်။ သူမအပျိုစင်အမြေးပါးလေးကို ကိုကြီးဒုတ်က ထိုးဖောက်သွားလို့ပါ။ သူမရွှေကြုပ်အတွင်းသား နံရံတွေကကိုကြီးဒုတ်ကို ဆွဲညှစ်လိုက်ပါတယ်။ ကိုကြီကဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်းထုတ်လုပ်နေပါတယ်။ “စွပ်စွပ် အင်းအင်း ကိုကြီး ရပါတယ်” နန်းငယ်ခံနိုင်ပါတယ်။ အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာတဲ့နန်းငယ် တိုးတိုးလေးပြောလိုက်ပါတယ်။

ကိုကြီးက အဲ့လိုလဲပြောရောနန်းငယ် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ်ထမ်းတင်ပြီး တရစပ်ကို ဆောင့်တော့တာပါဘဲ။ “ဖောက်ဖောက် စွပ်စွပ် ဘတ်ဘတ် အိုးအိုး ကိုကြီး အအ စွပ်စွပ် ”’ ကုတင်ကိုယိမ်းအောင်ကို အမုန်းကြုံးတာပါ။ နန်းငယ်လဲအောက်ကနေ အလိုလိုပြန်ပြန်ပင့်ပင့်ပြီး ခါးကိုကော့ကော့ပေးနေမိပါတယ်။ လက်က မွေ့ယာစတွေကိုကုတ်ဆွဲထားမိပါတယ်။ “စွပ်စွပ် အအ ဘတ်ဘတ် ဒုတ်ဒုတ် ဘွတ်ဘွတ် ရှီး အ အ ကိုကြီး ” အချက် ၁၀၀ လောက်ဆောင့်လိုက်တော့နန်းငယ်ရဲ့ ရွှေကြုပ်အတွင်းသားနံရံတွေ ပူခနဲဖြစ်သွားပြီး အရေတွေထွက်ကျသွားသလို ကိုကြီးရဲ့ အချစ်ရည်တွေကလဲနန်းငယ် ရွှေကြုပ်ကို ဖျန်းပက်လိုက်ပါတယ်။ ကိုကြီးက နန်းငယ်အပေါ်ကို မှောက်ကျလာပြီး ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ မျက်နှာအပ်ပြီး အမောဖြေနေပါတယ်။ “မောနေပြီလား ကိုကြီး” “ဟင်းဟင်း ခနနားနေတာနော်။ တစ်ညလုံးဆော်မှာ။ နောက်မှ မခံနိုင်ဘူးမလုပ်နဲ့” “ခစ်ခစ် အခုတောင်မောနေတာကိုကြီးက ပြီးမှ ထွက်မပြေးနဲ့ ခစ်ခစ်” နန်းကငယ် စလိုက်ပါတယ်။

တစ်ညလုံးဆော်မှာတဲ့ အပြောကတော့ တွေ့ကြသေးတာပေါ့ကိုကြီးရယ် နန်းငယ်အကြောင်းပြရသေးတာပေါ့။ ၁၀ မိနစ်လောက်နားပြီးတော့ နန်းငယ်ကိုကြီးဒုတ်ကို ဆွလိုက်တော့ ပြန်ထောင်လာသည်။ ကိုကြီးက အပေါ်မှခွမည်လုပ်တော့နန်းငယ်ကိုကြီး ကိုတွန်းလှဲလိုက်သည်။ ကိုကြီးကိုအပေါ်မှ တက်ခွလိုက်သည်။ “ဒီတစ်ခါနန်းငယ် အလှည့်နော်ကိုကြီး” ကိုကြီးသဘောပေါက်သွားသည်။ နန်းငယ်ကိုကြီးကို ခွလိုက်ပြီး ဒုတ်ကိုသူမရွှေကြုပ်နှင့်တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။ ကိုကြီးရင်ဘတ်ကို သူမလက်နဲ့ခပ်ဖွဖွထောက်လိုက်သည်။ ကိုကြီးက သူမသားမြတ်အစုံကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ညှစ်ပေးလိုက်တော့ နန်းငယ်လဲအပေါ်ကနေ စိတ်ကြိုက်ဆောင့်ပေးလိုက်တာ ကိုကြီးပင် လက်ဖျားခါသွားသည်။ ကိုကြီးကလဲ ခေသူတော့မဟုတ်။ ထိုသို့သူမကပြန်ဆောင့်ပေးတာ တစ်ချီပြီးသွားတော့ သူမကိုလေးဘက်ကုန်းခိုင်းပြီး ဖင်ထောင်ပြီး တစ်ချီထပ်ဆော်တော့သည်။

သူမခါးကို လက်တစ်ဖက်ကကိုင် သူမနောက်မှာ စုစည်းထားတဲ့ဆံပင်တွေကိုဆွဲဆုပ်ပြီး အသားကုန်တွယ်တယ်။ သူမတင်ပါးဖြူဖြူလေးတွေပင် ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း တုန်တုန်ပြီးကိုတက်သွားသည်။ ထိုနေ့ညကတော့ သူမအတွက်မမေ့နိုင်သောညပင်။ ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက် ကြေမတတ်ပင်။ ကိုကြီးက နားလိုက် လိုးလိုက်နှင့် တစ်ညလုံးပင်။ နောက်ဆုံး သူမရွှေကြုပ်လေးပင်ကျိန်းသွားပြီး ကိုကြီးလဲ အားကုန်သွားမှပဲရပ်တော့သည်။ ည ၉ နာရီလောက်ကစလိုက်သော ဇာတ်လမ်း မနက် ၄ နာရီလောက်မှရပ်သွားပြီး ကိုကြီးနဲ့သူမဖက်ပြီး အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။ နောက်နေ့ မနက် (၁၁)နာရီလောက်မှာ သူမနိုးလာတော့ကိုကြီးက အခန်းထဲမှာမရှိ ရေချိုးခန်းထဲသို့ မျက်နှာသစ်ရန်သွားတော့ ကိုကြီး ဖုန်းပြောနေဟန်တူသည်။ အသံတွေကို ကြားရသည်။ ထိုမှစ၍အမှတ်မထင် သူမ မသိသောအကြောင်းအရာများကို သိခဲ့ရသည်။ ကားထွက်ဖို့နာရီဝက်ခန့်သာလိုပါတော့တယ်။

နောင်နောင် အတွေးစများကိုဖြတ်လိုက်ပြီး လက်ထဲက စီးကရက်တိုကိုလွင့်ပစ်လိုက်သည်။ သွားပြီရန်ကုန်ရေ။ သူပိုင်ဆိုင်သမျှကို စောနန်းငယ်နာမည်နဲ့လွှဲထားခဲ့ပြီ။ တမလွန်ဘဝကနေ ကျေနပ်ပါတော့ ညီမလေးရေ။ “ကိုနောင်နောင် ကိုနောင်နောင် ” နောက်မှ ခေါ်သံကြားလိုက်လို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့။ “ဟင် ” စောနန်းငယ်သူငယ်ချင်းခိုင်ချိုမာ။ “အကို အတော်ရက်စက်တာပဲနော်” ” ညီမလေး ဘာကိုဆိုလိုတာလဲမသိ” “ကျွန်မ မသိဘူးမှတ်နေလား အကိုစောနန်းငယ်ကို ထားပြီးသွားမယ်ဆိုတာ့” မထင်မှတ်သောစကားကြောင့် သူအံ့သြသွားသည်။ “အံ့သြမနေပါနဲ့ ကျွန်မကအစောကြီးကတည်းက သိပြီးသား စောနန်းငယ်ပြောပြလို့ သူ့မှာ ရှင်မသိအောင် ကျွန်မဆီလာရင်ဖွင့်ပြီး ငိုငိုနေရတာ.. ရှင် သူ့ကိုခိုးသွားပြီး နောက်နေ့မှာ ရှင်ရေချိုးခန်းထဲမှာ ရှင့်သူငယ်ချင်းကို ဖုန်းပြောနေတာ သူကြားတယ်တဲ့။ ရှင့်ညီမအတွက် လက်စားချေချင်လို့ ရှင်သူ့ကို ချစ်ဟန်ဆောင်ခဲ့တာဆိုတာ သူသိသွားတယ်။

တကယ်တော့ သူက ရှင့်ကိုအရမ်းချစ်တာပါ။ သူ့အကိုကလဲ ရှင့်ညီမကို အဲ့လိုဖြစ်စေချင်ခဲ့တာ မဟုတ်ပါဘူး။ သူနိုင်ငံခြားသွားရင်း ကားအက်ဆီးဒင့်ဖြစ်ပြီး ဆုံးသွားတာရှင့်။ ဒါကြောင့်မို့ မလာနိုင်တော့တာ” နင် နင် တကယ်ပြောနေတာလား။ နောင်နောင် အံ့သြသွားသည်။ ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံး ချာချာလည်သွားသလိုပင်။ “ပြီးတော့ နန်းငယ်က အကို့ကိုချစ်လွန်းလို့ သူ့အဖေခနခနပြန်ခေါ် နေတာတောင် ပြန်သွားခဲ့တာ မဟုတ်ဖူး။ ကျွန်မကို သူကမပြောပါနဲ့ဆိုလို့ နေနေတာ။ အကို လက်စားချေချင်နေတာ သူက သိပြီးသား။ အကို့ကလေးကိုလဲ သူမဖြစ်ဖြစ်အောင် မွေးမယ်တဲ့။ အကို့ကိုယ်စားချစ်လို့ရအောင် ဆိုပြီးတော့တဲ့” ခိုင်ချိုမာပြောနေသောစကားများကို နောင်နောင်ကြားတစ်ချက်မကြားတစ်ချက်။ သူ့စိတ်ထဲမှာ ဘာမှမရှိတော့။ သူဘာဆက်လုပ်ရမလဲ။ တကယ်ဆို စောနန်းငယ်မှာ ဘာအပြစ်မှ မရှိသည့်အပြင် သူရက်စက်မှာကို သိသိကြီးနဲ့ ဟန်ဆောင်နေခဲ့ရတာပေါ့။

မှားပြီ မှားပြီ လို့လဲ သူ့စိတ်ထဲက အထပ်ထပ်ရေရွက်နေမိသည်။ “နန်းငယ်ရေ နန်းငယ်” အခန်းထောင့်မှာ ကျုံ့ကျုံ့လေးထိုင်ကာငိုနေသော စောနန်းငယ် သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ခိုင်ချိုမာကို မြင်တော့ပြေးပြီး ဖက်ကာ ရင်ဘတ်ပေါ် မျက်နှာအပ်ပြီး အားရပါးရငိုပါတော့တယ်။ “တိတ်ပါနန်းငယ်ရယ် နင့်မျက်ရည်တွေက သူ့အတွက် မတန်ပါဘူးဟာ။ ကလေးကိုလဲ ဖျက်ချလိုက် ” ခိုင်ချိုမာအပြောကြောင့် စောနန်းငယ် ပိုငိုပါတော့တယ်။ “ကိုကြီးသွားပြီလား သူငယ်ချင်း” ” သွားပြီဟဲ့ သွားပြီ။ သူကားပေါ်တက်သွားတာကို ကြည့်ပြီးမှ ငါထွက်လာတာဟဲ့။ နင့်ကို အဲ့ဒါကြောင့်ပြောတာ ကလေးမယူပါနဲ့လို့” “မဟုတ်ပါဘူး သူငယ်ချင်းရယ် ငါကိုကြီးကို ချစ်တယ်။ သူငါ့ကို မချစ်မှန်းသိပေမဲ့ သူ့ကိုယ်စားငါချစ်ရမဲ့ ကလေးလေးကို ငါလိုချင်တယ်ဟာ။ ဒါ့ဒါကြောင့်ပါဟာ။ သူ့ညီမအတွက် လက်စားချေလိုက်ရလို့ ကိုကြီးဝမ်းသာရင် ငါကျေနပ်ပါတယ်ဟာ” “ဒါတော့ သမီးဘက်ကပေးဆပ်ရတာ များလွန်းပါတယ်” “ဖေဖေ ဖေဖေလိုက်လာတယ်” ။

လိုက်လာရတာပေါ့ သမီးရယ် ဖခင်ဦးအောင်မြတ်ပင်။ သူမဖေဖေ့ကို မြင်တော့ ပိုငိုမိသည်။ “သူအရမ်းရက်စက်တယ် ဖေဖေ သမီးအချစ်တွေကို သူနားမလည်ဘူး” ” တိတ်ပါသမီးရယ် သူ့လိုလူအတွက် သမီးမျက်ရေတွေ မတန်ပါဘူး။ အဖေသူ့ကို လိုက်ရှာပြီး သတ်မယ်သမီး” ” မလုပ်ပါနဲ့ဖေဖေ သမီးတောင်းပန်ပါတယ်။ သမီးတို့မိသားစုကို လက်စားချေရလို့သူပျော်ပါစေ ဖေဖေရယ်။ သူစိတ်ချမ်းသာရင် သမီး သမီးကျေနပ်ပါတယ်” သူမတစ်ကိုယ်လုံးပျော့ခွေသွားပြီး တစ်လောကလုံးအမှောင်ကျသွားသည် ။ “အင်း အင်း ” သူမသတိရလာတော့ ခေါင်းအနည်းငယ်မူးနေသည်။ သူမရင်ခွင်တစ်ခုထဲရောက်နေသည်။ ထိုကိုယ်ရနံ့ကား သူမအလွန်ရင်းနှီးနေသောရနံ့။ သူမရင်တွေလှုပ်ရှားလာသည်။ အိမ်မက်များ မက်နေတာလား။

သူမမျက်လုံးကို မရဲတရဲ ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ ဟင့့် ဖြစ်ရော ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား။ “ကို့ကိုကြီး” “ကိုကြီးကိုခွင့်လွှတ်ပါ ညီမလေးရယ်။ ကိုကြီး အားလုံးကိုသိသွားပါပြီ ညီမလေးရယ်။ ညီမလေးအနားကနေ သေသည်အထိ မသွားတော့ဘူး” “သားနဲ့သမီးရေ ဖေဖေတို့သွားပြီနော်” ” သူငယ်ချင်းရေငါလစ်ပြီ သိလား” အခန်းပြင်မှ ဖေဖေနဲ့သူငယ်ချင်း ခိုင်ချိုမာအသံကြားရတော့ အို နန်းငယ်ရှက်လိုက်တာလေ။ ဘယ်လိုကနေ ဘယ်လိုဖြစိကုန်မှနိးမသိပေမဲ့ ဒီတစ်ခါတော့ ကိုကြီးရင်ခွင်မှာ မျက်နှာအပိပြီး နန်းငယ်ငိုရတာ ဝမ်းနည်းလို့မဟုတ်ပါဘူး။ ဝမ်းသာလွန်းလို့ ငိုရတဲ့ မျက်ရည်တွေသာ ဖြစ်ပါတယ်ဟူ၍သာ…… ပြီးပါပြီ။

Zawgyi

ေခးရဲ႕ကိုၾကီး

ေလးပင္ေနေသာစိတ္ႏွင့္အတူ ေနာင္ေနာင္တစ္ေယာက္ ခုံတန္းေလးမွာ ထုိင္ေနသည္။ မႏၱေလးသုိ႔ ျပန္ရမည့္အခ်ိန္က ေစာေနေသးသည္။ ကားထြက္ခ်ိန္က မတိုင္ေသး။ တစ္နာရီခန္႔ လုိေနေသးသည္။ ေတာင္စဥ္ေရမရ ေတြးေနေသာအေတြးမ်ားထဲတြင္ ေစာနန္းငယ္ အေၾကာင္းက ထိပ္ဆုံးက ပါသည္။ သူမွားမ်ား မွားသြားျပီလားလုိ႔ စဥ္းစားေနသည္။ တကယ္ေတာ့ ေစာနန္းငယ္က ေျမစာပင္ ျဖစ္ရျခင္းသာ။ ေစာနန္းငယ္ကုိ သနားမိေသာ္လည္း ေစာနန္းငယ္၏ အစ္ကုိျဖစ္သူ တုိးေ၀ေအာင္ အေၾကာင္းကုိ စဥ္းစားမိလုိက္လ်ွင္ ေစာနန္းငယ္ကုိ သနားေသာစိတ္ေတြက ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိ။ ” ဟုတ္တယ္…ငါဒီလိုလုပ္တာမွန္တယ္…..” ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ေျဖေတြးေနမိပါတယ္။ တုိးေ၀ေအာင္ အေၾကာင္းကုိ ေတြးမိလ်င္ သူ႔ေသြးေတြ ဆူပြတ္လာသလုိ ခံစားရသည္။ ဒီလူယုတ္မာေၾကာင့္ သူ႔ညီမေလး ေမျမတ္ဘ၀ ေရတိမ္မွာနစ္ခဲ့ရသည္။ ပတ္၀န္းက်င္အသုိင္းအ၀ုိင္းမွာ အရွက္တကြဲ အက်ဳိးနည္း ျဖစ္ခဲ့ရသည္။

ဒီအတြက္ တုိးေ၀ေအာင္သည္လည္း သူ႔ပတ္၀န္းက်င္ သူ႔အသုိင္းအ၀ုိင္းမွာ အရွက္တကြဲ အက်ဳိးနည္းျဖစ္ကုိျဖစ္ေစရမည္။ သူ႕စိတ္ေတြ ေပ်ာ႔ညံ့လုိ႔မျဖစ္။ ေပ်ာ့ညံ့ေနလ်ွင္ သူရႈံးသြားလိမ့္မည္။ ဒီပြဲမွာငါႏုိင္တယ္…ငါႏုိင္တယ္လုိ႔.သူတုိးတုိးေလးေရရြက္လုိက္သည္။ တကယ္ေတာ့ သူ႔ကုိယ္သူ ျပန္လည္အားေပးေနျခင္းသာ။ အျဖစ္ခ်င္ဆုံး ဆႏၵတစ္ခုကုိ အေကာင္အထည္ ေဖာ္လုိက္ရေသာ္လည္း သူ႕စိတ္ထဲမွာ မေပ်ာ္ႏုိင္ပါ။ စိတ္ထဲမွာမြန္းက်ပ္လာသလုိလုိ ခံစားရသျဖင့္ ခရီးေဆာင္အိတ္ဇစ္ကုိ ဆြဲလုိက္ျပီး အထဲမွ စီးကရက္ဗူးကုိ ထုတ္လုိက္ကာ စီးကရက္တစ္လိပ္ကုိ ဆြဲထုတ္မီးညွိလုိက္သည္။ မႈတ္ထုတ္လုိက္ေသာ စီးကရက္မီးခုိးေငြ႔ေလးေတြကုိ ေငးၾကည့္ရင္း သူ႔စိတ္ေတြက လြန္ခဲ့ေသာ (၅)ႏွစ္ခန္႔က အခ်ိန္ေတြကုိ လြင့္ေမ်ာသြားေလေတာ့သည္။ ” ဟင္းေနာ္…ကုိကုိအရမ္းဆုိးတာဘဲကြာ.” ေမျမတ္ ကုိတုိးေ၀ရဲ႕ရင္ဘတ္ၾကီးကုိ တြန္းရင္း ရွက္ရွက္နဲ႔ေျပာလုိက္သည္။

ခ်စ္လုိ့ပါ ျမတ္ရယ္…ကုိကုိက ” သြားပါ…အပုိေတြ….” “ေဟာ့ဗ်ာ…မယုံဘူးလား..” ” ကဲမယုံဦး…” ကုိတုိးေ၀က ေျပာမွပုိဆုိးလာသည္။ သူမရဲ့ကုိယ္လုံးေလးကုိ အတင္းဖက္ထားျပီး ပါးေတြကို တရြတ္ရြတ္နမ္းေတာ့သည္။ ေနရာကေတာ့ ေမျမတ္တုိ႔ျမိဳ႕ေလးရဲ့ အတြဲေတြ က်င္လည္က်က္စားရာ ရႈခင္းသာေခၚေသာ ေတာင္ကုန္းေလးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တုိးေ၀က ကုန္သည္ေပါက္စတစ္ေယာက္။ ဒီျမိဳ႕ေလးကုိ အေရာင္းအ၀ယ္ကိစၥျဖင့္ မၾကာခဏလာသည္။ ေမျမတ္က တုိးေ၀လာတုိင္း တည္းေနက် သူ႔သူငယ္ခ်င္းအိမ္ႏွင့္ တစ္လမ္းထဲမွာ။ ေမျမတ္ကုိ ျမင္ျမင္ခ်င္းစိတ္၀င္စားသြားေသာ တုိးေ၀သည္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူထံမွ တစ္ဆင့္ေမျမတ္ႏွင့္ မိတ္ဆက္သိကၽြမ္းခဲ့သည္။ ေမျမတ္က ပုဂၢလိကဘဏ္တစ္ခုမွ ၀န္ထမ္းတစ္ဦး။ ဒီျမိဳ႕ေလးမွာေတာ့ အေခ်ာအလွစာရင္း၀င္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက မိဘေတြ ဆုံးပါးသြားသည္။ အစ္ကုိတစ္ေယာက္ရွိသည္ဟု တုိးေ၀သိထားသည္။

အစ္ကုိျဖစ္သူက အင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္ ႏုိင္ငံျခားမွာ သြားအလုပ္လုပ္ေနတယ္လုိ ႔ေမျမတ္ကေတာ့ေျပာတယ္။ ေမျမတ္ကေတာ့ သူမအေဒၚအပ်ဳိၾကီးနဲ႔ အတူတူေနတယ္ေလ။ ယခုဆုိ ရပ္ကြက္က လူေတြကလည္း သူမတုိ႔အေၾကာင္းကုိေတာ္ေတာ္သိေနျပီ။ ေမျမတ္ကလည္း ႏုိင္ငံျခားမွာေရာက္ေနေသာ သူမအစ္ကုိျဖစ္သူကုိ ေျပာထားျပီးျပီ။ တုိးေ၀လည္း ဒီတစ္ေခါက္ျပန္လွ်င္ မိဘေတြကုိ ေမျမတ္ႏွင့္သူ႔အေၾကာင္းကုိ ဖြင့္ေျပာမည္ဟု ဆုံးျဖတ္ထားသည္။ ေမျမတ္ႏွင့္သူ အတူတူ ေနခ်င္လွျပီေလ။ ျပီးေတာ့ ေမျမတ္ႏွင့္သူကလည္း လူငယ္တုိ႔သဘာ၀ မွားယြငး္ခဲ့ၾကျပီး၊ အလြန္အကွ်ံေတြျဖစ္ခဲ့ၾကတာက ေတာ္ေတာ္ၾကာေပါ့။ တုိးေ၀သီခ်င္းကုိ တုိးတုိးဖြင့္ရင္း ကားကုိေျဖးေျဖး ေမာင္းလာခဲ့သည္။ သူေရာက္ေနေသာ ေနရာက ရန္ကုန္-မႏၱေလးအျမန္လမ္းမၾကီးမွာ.။ သီခ်င္းေလးဖြင့္ရင္း သူစဥ္းစားမိေနတာက ေမျမတ္အေၾကာင္း။ မေန႔ညက ေမျမတ္ႏွင့္ အစြမ္းကုန္ကဲခဲ့ေသာအေၾကာင္း။

ေမျမတ္က သူအရင္ကေတြ႕ခဲ့ေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ေတာ္ေတာ္ရုိးသားသည္ဟုေျပာရမည္။ ဒီေကာင္မေလးကုိ သူအတည္ယူမည္ဟု ဆုံးျဖတ္ထားသည္။ မိဘမ်ားကလဲ သူ႕သေဘာအတုိင္းသာ။ ေခၽြးမလုိခ်င္ေနၾကသည္။ သူ႔အသက္ကလည္း ၂၈ ႏွစ္ထဲမွာေရာက္ေနျပီေလ။ ေမျမတ္ သည္ မိန္းမေကာင္းေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ျပီး သူ႔ကုိခ်စ္လြန္းသျဖင့္သာ သူ႔ဆႏၵကုိ လုိက္ေလ်ာျဖစ္တယ္ ဆိုတာလဲ သေဘာေပါက္သည္။ မေန႔ညကအေၾကာင္းကုိ စဥ္းစားမိလ်င္ အခုထက္ထိတုိင္ သူရင္ခုန္သည္။ ေမျမတ္ကုိ သူ႔သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာ ခ်ိန္းေတြ႔ျပီး အသားကုန္ဗ်င္းခဲ့သည့္အေၾကာင္း။ “အုိ..ကုိကုိ သိပ္ဆုိးတာဘဲ..” “ေနပါဦး ျမတ္ရယ္…ရြတ္..” ေမျမတ္ကုိဖက္ရင္း တုိးေ၀က ပါးကုိ ျပန္နမ္းလုိက္သည္။ ေမျမတ္တစ္ေယာက္ကေတာ့ တုိးေ၀ရဲ့ အနမ္းမ်ားမွာ ျပန္လည္မွိန္းေမာသြားသည္။ ကိုကုိဘာလုိခ်င္ေနသည္ ဆုိတာကုိ သူမကလည္း သေဘာေပါက္ေနျပီ။

သူမထမိန္ေလး ကၽြတ္ထြက္သြားျပီး ကြင္းလုံးပုံက်သြားသည္။ သူမသားျမတ္အစုံကုိ ကိုကုိက အတင္းကုိစုိ႔ေနသည္။ ခါးေတြအလုိလုိ ေကာ့တက္လာသည္။ ေနာက္ဆုံး မ်က္လုံးကုိအသာမွိတ္ ထားလုိက္သည္။ ေအာက္မွ ကုိကုိလက္ျဖင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ပြတ္ေနေသာ သူမေရႊၾကဳပ္မွ အရည္ၾကည္ေတြ စိမ့္ထြက္လာသည္။ “ေအမ့..” သူမႏႈတ္မွ အာေမဋိတ္သံေလးထြက္သြားျပီး ကုိက္ထားေသာ ႏႈတ္ခမ္းအစုံက ပြင့္ဟသြားျပီး မ်က္လုံးအဖြင့္မွာ ကုိကုိဒုတ္ၾကီးက သူမေရႊၾကဳပ္အေျမာင္းကုိထုိးခြဲကာ တစ္ဆုံးထိ ၀င္ေရာက္သြားေခ်ျပီ။ ကုိကုိက သူမေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကုိ ျဖဲကားျပီး ေရွ႔တိုးေႏွာက္ငင္ လႈပ္ရွားေနခ်ိန္မွာ သူမတစ္ကုိယ္လုံး တိမ္စုိင္ေတြထဲ ေမွ်ာလြင့္ေနသလုိခံစားရသည္။ အခ်ိန္ၾကာလာေသာအခါ သူမရင္ထဲ လႈိက္ဖုိလာသလုိခံစားရျပီး ဆီးသြားခ်င္သလုိလုိ ငုိခ်င္သလိုလုိ ခံစားလာရသည္။ သူမလက္ႏွစ္ဖက္က ေအာက္ကေမြ႔ယာမွ အစမ်ားကုိ ဆုပ္ကုိင္ထားျပီး ခါးကုိ ေကာ့ကာ ကုိကုိေဆာင့္တာကုိ ျပန္ပင့္ေပးမိသည္။

ေနာက္ဆုံး သူမတစ္ကုိယ္လုံး ေလဟာနယ္ထဲေရာက္သြားသလုိ ခံစားရျပီး လည္ပင္းေၾကာမ်ားေထာင္ထလာကာ ေမြ႔ယာကုိဆုပ္ကုိင္ထားေသာ သူမလက္မ်ား ေျပေလ်ာ့သြားမိသည္။ ကုိကုိ႔ ခႏၶာကုိယ္က သူမအေပၚထပ္ရက္ၾကီးက်လာျပီး သူမကုိဖက္ကာပါးေတြကုိ တရြတ္ရြတ္ နမ္းရႈပ္ေနသည္။ သူမလည္း ကုိကုိ႔ကုိ ျပန္ဖက္လုိက္သည္။ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ သူမမ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္ေလးမ်ား စုိ႔တက္လာပါတယ္။ ” ကဲ..ေစာနန္းေရ ျပန္ၾကရေအာင္” ခုိင္ခ်ဳိမာ ရဲ့ အသံစာစာက ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူ ေစာနန္းငယ္ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ထြက္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ မေန႔က (၁၀)တန္းေအာင္စာရင္းမွာ သူမဂုဏ္ထူး (၂)ဘာသာျဖင့္ ေအာင္ခဲ့သည္။ ဒါေၾကာင့္ အိမ္က အားလပ္ရက္တစ္ရက္ ေပးလုိက္တဲ့အတြက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ထြက္လာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူမပါလာေသာ အိတ္မ်ားအထုပ္မ်ားကုိယူရင္း… ” ဟင္….” သူမအိတ္ေဘးမွာ အိတ္တစ္အိတ္.။

ဖြင့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဘဏ္စာအုပ္ေတြေရာ စာရြက္စာတမ္းေတြေရာ.။ နားေတာ့ မလည္ေသာ္လည္း ဒီစာရြက္စာတမ္းေတြဟာ အေရးၾကီးတတ္တယ္ဆုိတာ အိမ္က ေဖေဖၾကီးေျပာျပ သျဖင့္ သိထားသည္။ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ေနစဥ္က သူမေဘးခုံမွာက်ေနေသာ အစ္ကုိၾကီး က်န္ထားခဲ့တာျဖစ္မည္။ ထုိအစ္ကုိၾကီးၾကည့္ရတာ ဒီကဟုတ္ဟန္မတူ။ ဒါေပမဲ့ သပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ႔ ၾကည့္ေကာင္းတာကုိ သတိထားမိသည္။ ၾကည့္ေကာင္းတာမွ ေတာ္ေတာ္ကုိၾကည့္ေကာင္းတာ။ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ေနစဥ္ ထုိအစ္ကုိၾကီးကား အေရးၾကီးကိစၥ ရွိဟန္တူသည္။ ထသြားကတည္းက ေပၚမလာေတာ့။ ” နန္းငယ္ေရ…ဘာလုပ္ေနတာလဲ.. .မိန္းမ..ျပန္မယ္..” ခုိင္ခ်ဳိမာက စိတ္မရွည္ႏုိင္စြာ ေျပာလုိက္သံကုိၾကားရသည္…။ ” မဟုတ္ဘူး..ခ်ဳိရဲ႕…ဒီမွာၾကည့္စမ္း..ငါ့ေဘးနားက အကုိၾကီးက်န္ထားခဲ့တာ.” ” ဟင္…ဟုတ္လား….” ” လုိက္ေပးရေအာင္လဲလူကမရွိေတာ့ဘူး….” “ေအးဟဲ့…နန္းငယ္…သူ႔လိပ္စာေလးဘာေလး ပါမလား…ရွာၾကည့္ဦးေလ”။

အိတ္ထဲကုိ ေစာနန္းငယ္ရွာၾကည့္လုိက္ေတာ့ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ လိပ္စာကဒ္တစ္ခုကုိ သူမေတြ႔လုိက္သည္။ ေတာ္ပါေသးရဲ႕လုိ႔ ေစာနန္းငယ္ ခပ္တုိးတုိး ေရရြတ္လုိက္သည္။ သူမ်ားပစၥည္း အလကား မလုိခ်င္ေသာ အမ်ဳိးသမီးအနည္းငယ္ထဲမွာ ေစာနန္းငယ္လဲ ပါသည္။ မနက္ျဖန္ေတာ့ ေစာနန္းငယ္ ထုိပစၥည္းမ်ားကုိ ပုိင္ရွင္အမွန္ျဖစ္သူ အဆုိပါ အစ္ကုိၾကီးရဲ႕ လိပ္စာအတုိင္း လုိက္ပုိ႔ခုိင္းမည္ဟု စဥ္းစားလုိက္သည္။ လိပ္စာကဒ္တြင္ပါေသာ ဖုန္းနံပါတ္ကုိ ဆက္ေတာ့လဲ ဖုန္းက စက္ပိတ္ထားသည္။ ေတာ္ေတာ္နေမာ္နမဲ့ ႏုိင္တဲ့သူဟု ေတြးထင္လုိက္ေသးသည္။ ” သမီး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ သြားရတာေပ်ာ္ရဲ႕လား” ” ဟုတ္ကဲ့ ေဖႀကီး” သမီး အေပၚထပ္ တက္သြားတာကုိၾကည့္ရင္း ဦးေအာင္ျမတ္ စဥ္းစားေနသည္။ မိခင္ျဖစ္သူကလဲ ဆုံး။ သားျဖစ္သူကလဲ လြန္ခဲ့ေသာ ၃ ႏွစ္က အလုပ္ကိစၥတစ္ခုျဖင့္ ႏုိင္ငံျခားသြားရာမွ ယာဥ္တုိက္မႈျဖစ္ျပီးဆုံးပါးသြားခဲ့သည္။ သားႀကီးတြင္ ေကာင္မေလးရွိသည္။

ႏုိင္ငံျခားက ျပန္လာလွ်င္ သူ႔ေကာင္မေလးကုိ နယ္မွာ လုိက္ေတာင္းေပးရန္ ေျပာထားျပီးကာမွ ျပန္မလာႏုိင္ခဲ့ေတာ့။ သူ႔ေကာင္မေလးကုိ ဓါတ္ပုံထဲမွာသာ ျမင္ဖူးလုိက္သည္။ သူ႔ေခၽြးမေလာင္းေလးကုိ အျပင္မွာ တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးလုိက္ပါ။ ထုိသုိ့ စဥ္းစားမိတုိင္း ရင္နာသည္။ ဇနီးျဖစ္သူမွာလဲ သားသတင္းၾကား လုိက္သည္ႏွင့္ ႏွလုံးေရာဂါအခံျဖင့္ ဆုံးပါးသြားသည္။ သမီးေလးသာ သူ႔ဘဝပင္။ သူ႔မွာခ်စ္ရမည့္သူဆုိလုိ႔ သမီးေလးသာ ရွိေတာ့သျဖင့္ အစြမ္းကုန္အလုိလုိက္ခဲ့သည္။ သမီးေလးအတြက္ဆုိ ဘာပဲလုပ္ရလုပ္ရ။ အရင္ေနအိမ္မွာေနလ်ွင္ အစ္ကုိျဖစ္သူႏွင့္ အေမျဖစ္သူကုိ သတိရျပီး ခဏခဏငုိသျဖင့္ အဆုိပါ အိမ္ကုိ ေရာင္းခ်ျပီး၊ တစ္ျခားေနရာမွာ အိမ္ဝယ္ျပီးေနခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သမီးေလးက ဒီေန႔(၁၀)တန္းစာေမးပြဲေအာင္လုိ႔ ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူမ်ားနဲ႔ ရုပ္ရွင္သြားၾကတယ္တဲ့။ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ဟန္တူသည္။ သမီးေလး ေပ်ာ္ရင္သူေပ်ာ္ပါတယ္ေလ။ သမီးေလးက သူ႔အေမႏွင့္တူသျဖင့္ ရုပ္က ေတာ္ေတာ္ေခ်ာသည္။

သမီးေလးကုိျမင္လ်ွင္ဆုံးပါးသြားေသာ ဇနီးျဖစ္သူျမျမကုိ သတိရမိပါတယ္။ ဦးေအာင္ျမင့္ စားပြဲေပၚတင္ထားေသာ စီးကရက္ဗူးထဲမွ စီးကရက္တစ္လိပ္ကုိ ထုန္ေသာက္လုိက္သည္။ ျမနဲ႔သားႀကီးေရ မင္းတုိ႔ ဘယ္ဘုံဘဝေရာက္ေနၾကသလဲ သိခ်င္စမ္းပါတယ္ကြယ္။ သူ႔စိတ္ေတြက မိသားစုစုံညီစြာ ရွိခဲ့တဲ့ဆီသုိ႔ လြမ္းရင္းတမ္းတမိေနပါေတာ့တယ္။ အခန္းတံခါးကုိ ပိတ္လုိက္ရင္း ေစာနန္းငယ္ ေမြ႔ယာေပၚ ပက္လက္လွန္လုိက္သည္။ အုိ ငါ့ရင္ေတြအခု အခ်ိန္ထိ တဒုတ္ဒုတ္ ခုန္ေနဆဲပါလား။ ဘယ္လုိလူႀကီးမွန္းကုိ မသိဘူး ခစ္ခစ္။ ငါေတာ့ရူးျပီထင္တယ္။ ေန႔လည္က စာရြက္စာတမ္းေတြက်န္ခဲ့ေသာ လူႀကီး။ သူမ ထုိလူႀကီးေနေသာ အိမ္ကုိ ေရာက္သြားသည္။ ျခံကေတာ့ အက်ယ္ႀကီးပင္။ သူမတုိ႔ မိသားစုလုိ အဆင့္အတန္းထဲက ျဖစ္မည္။ ရုပ္ရွင္ရုံထဲမွာေတာ့ ဇာတ္လမ္းထဲအာရုံရေနသျဖင့္ေရာ ေမွာင္လဲေမွာင္ေနတာေရာေၾကာင့္ သတိမထားမိ။ အျပင္မွာ ေတာ္ေတာ္ေခ်ာသည္။

အေျပာကလဲ ရဲလုိက္တာ။ ေက်းဇူးတင္စကားေတြ ထပ္ခါထပ္ခါ ေျပာရင္း သူမကုိလက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ေတာ့ သူမရင္ထဲ ရွိန္းတိန္းဖိန္းတိန္း ျဖစ္သြားသည္။ သူမကုိလဲ စုိက္ၾကည့္လုိက္တာအရမ္းဘဲ။ ခုိင္ခ်ဳိမာေတာင္ သတိထားမိတယ္။ မုန္႔ဖုိးေတြေပးေနေသးတာ။ ၁၀၀၀၀ တန္ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား။ မယူပါဘူး။ ျငင္းခဲ့တာ။ လူႀကီးကေျပာေသးတယ္ ညီမေလးကရုပ္ကလဲလွ စိတ္ေလးကလဲ လွတယ္ေနာ္တဲ့။ ရွက္ကုိးရွက္ကန္းနဲ႔ သူမဘာေတြေျပာမိတယ္မသိ။ လူႀကီးက သူမုန္႔ဖုိးေပးတာမယူေတာ့ ေနာက္တစ္ပတ္ မုန္႔လုိက္ေကြ်းမယ္တဲ့။ သူစိမ္းေယာက်ၤားေလးတစ္ေယာက္ကုိ တစ္ခါမွမေပးဖူးေသာ ဖုန္းနံပါတ္ကုိ သူမဘာလုိ႔ေပးလုိက္သည္ကုိ အခုအခ်ိန္ထိသူမစဥ္းစားမရ။ မသိစိတ္ရဲ႕ လႈံ႕ေဆာ္မႈေၾကာင့္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ “သမီးေရ ထမင္းစားေတာ့မလားတဲ့ သမီးေဖေဖေမးေနတယ္” ထမင္းခ်က္ႀကီးႀကီးေမာ္ရဲ႕ အသံ။ ” မစားခ်င္ေသးဘူးႀကီးႀကီး သမီးအျပင္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔မုန္႔စားလာလုိ႔” ။

တကယ္ေတာ့ သူမရင္ေတြခုန္ေနလုိ႔ ဗုိက္မဆာႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္ေနတာပါေလ။ တစ္ခါမွ ဒီေလာက္ရင္မခုန္ဖူးဘူး။ အရပ္အေမာင္း ေကာင္းေကာင္း အသားလတ္လတ္နဲ႔ မ်က္လုံးမ်က္ဖန္ေကာင္းေကာင္း ထုိလူႀကီးကုိ သူမမ်က္လုံးထဲကမထြက္ႏုိင္ေအာင္ျဖစ္ေနမိသည္။ အခ်ိန္တုိ႔သည္ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ အကုန္ျမန္ေသာ သေဘာရွိသည္မသိ။ ရုပ္ရွင္သာျပီးသြားတယ္ ဇာတ္ကားကဘာမွန္းမသိလုိက္။ မင္းသမီးသက္မြန္ျမင့္ႏွင့္ မင္းသားေနတုိးဟုသာ သိလုိက္ရသည္။ ေစာနန္းငယ္ မ်က္ႏွာေလး ရဲတြတ္ျပီး ရွက္ေနတုန္းပင္။ ကုိႀကီးေနာင္ေနာင္ရဲ႕ လက္ေတြက ေမွာ္ဆရာက်ေနတာဘဲ။ ရုပ္ရွင္ရုံထဲမွာ သူမဖက္ရင္း သူမေဘာ္လီခ်ိတ္ကုိျဖဳတ္လုိက္တာ ျမန္လြန္းလုိ ႔လန္႔ေတာင္လန္႔သည္။ ေတာ္ေသးတယ္ ေဘးနားက အတြဲေတြကလဲ ကုိယ့္အတြဲနဲ႔ကုိယ္ ေဘးကုိအာရုံမစုိက္ႏုိင္ၾကလုိ႔။ ရုပ္ရွင္လဲျပီးျပီ။ သူမလဲတြန္႔ေက်ေနေသာ အဝတ္အစားမ်ားကုိ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္လုိက္သည္။ ရြတ္… အုိ… ပါးကုိ နမ္းခံလုိက္ရျပန္ေသး။

ဟင္းေနာ္ ကုိႀကီးအရမ္းဆုိးတာဘဲ ” ခ်စ္လုိ႔ပါ ခေလးကလဲ” ” အလကားပါ ေနာက္ဆုိ ကုိႀကီးက ခေလးကုိ ျပစ္ေျပးသြားမဲ့ပုံႀကီးပါ” ေနာင္ေနာင္ ေစာနန္းငယ္ ေျပာစကားေၾကာင့္ ရင္ထဲဒိန္းခနဲျဖစ္သြားျပီး မ်က္ႏွာပ်က္သြားေသာ္လည္း ေစာနန္းငယ္က ေခါင္းငုံ႔ေန၍မျမင္လုိက္။ ” ဟာ ခေလးရာ မေျပာေကာင္းတာေတြ။ ကုိႀကီး ခေလးကုိ ဘယ္ေတာ့မွျပစ္မေျပးသြားဘူးသိလား။ ေနာက္တစ္ခါဘယ္ေတာ့မွမေျပာနဲ႔သိလား” ” ခေလးက စတာပါ ကုိႀကီးရဲ႕။ ကုိႀကီးကုိယုံပါတယ္ ဒါေပမဲ့ ဒီေခတ္ႀကီးက စႏုိက္ေက်ာ္မေတြ ေပါတယ္ေလ” ” ဘယ္ေတာ့မွဒါမ်ဳိးမျဖစ္ဖူးသိလား။ ဟဲဟဲ ဂြင္ထဲဝင္လာရင္ေနာ့မေျပာတတ္ဖူး သိလား” ” ေျပာရင္းဆုိရင္းေဖာက္လာျပီ နန္းငယ္ ေအာ္ငုိလုိက္မွာေနာ္” တကယ္ပင္ ငုိမဲ့မဲ့ေလး ျဖစ္သြားေသာ နန္းငယ္ကုိ သူဖက္လုိက္ျပီး။ ” မငုိပါနဲ႔ခေလးရယ္ ကုိႀကီးကစတာပါ” ဒီေကာင္မေလးကုိ ဒီေလာက္စိတ္ထိခုိက္လြယ္မည္ မထင္ခဲ့။

သူ ထုိေစာနန္းငယ္ဆုိေသာ ေကာင္မေလးကုိ မရုိးသားေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့ျပီး ခ်စ္သူမ်ားျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့သည္။ ခ်စ္သူသက္တမ္း တစ္လေက်ာ္ခဲ့ျပီ။ ဒီေန႔လဲသူႏွင့္ေလ်ွာက္လည္ရန္ အိမ္ကုိ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ရုပ္ရွင္ၾကည့္မည္ဟု လိမ္ခဲ့ျခင္းဟု သိရသည္။ အိမ္ကကားကုိပင္ မယူခဲ့။ သူမသူငယ္ခ်င္းခုိင္ခ်ဳိမာႏွင့္ ထြက္လာျပီး လမ္းက်မွ လူခြဲခဲ့ျခင္းျဖစ္ဟန္တူသည္။ ” ဟင္ ေဖေဖ” ေစာနန္းငယ္ႏႈတ္မွ အာေမဋိတ္သံေလး ထြက္သြားသည္။ ရုပ္ရွင္ရုံမွ အထြက္ ကုိႀကီးနဲ႔ လက္တြဲျပီး လမ္းေလ်ွာက္လာခ်ိန္မွ တစ္ဖက္ယာဥ္ေၾကာမွ ေဖေဖ့ကားကုိ လွမ္းေတြ႔လုိက္သည္။ ေဖေဖကလဲ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ပင္ တစ္ဖက္လမ္းကုိ လွမ္းအၾကည့္ႏွင့္ သူမတုိ႔ကုိျမင္သြားသည္။ အံ့ၾသေနေသာမ်က္ႏွာျဖင့္။ ” ကုိႀကီး ျမန္ျမန္ ဟုိမွာနန္းငယ္ေဖေဖ” ေစာနန္းငယ္ကုိႀကီးလက္ကုိအတင္းဆြဲျပီး လမ္းၾကားထဲ အျမန္ ဝင္ခဲ့သည္။ ကုိႀကီးက နားမလည္ႏုိင္စြာ ပါလာသည္။

ဘာ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ခေလးရဲ႕ထိတ္ထိတ္လန္႔လန္႔နဲ႔ ” ခေလးေဖေဖ ခေလးတုိ႔ကုိ လွမ္းျမင္သြားတယ္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ ကုိႀကီး ေစာနန္း ငုိခ်င္တယ္” တကယ္ကုိ မ်က္ရည္ေလးမ်ားပင္ဝုိင္းေနေသာ ေစာနန္းငယ္ကုိ ၾကည့္ရင္းေနာင္ေနာင္ သူ႔ဂြင္ထဲေရာက္ျပီဆုိျပီး ဝမ္းသာသြားသည္။ ” ဘာမွလုပ္မေနေတာ့ ခေလး ကုိႀကီးေနာက္ လုိက္ခဲ့ေတာ့” ” ဟင္ ျဖစ္ပါ့မလားကုိႀကီးရဲ့” သူ႔လက္ေမာင္းကုိ ဆုပ္ကုိင္ထားေသာ ေစာနန္းငယ္ရဲ့ လက္ကေလးေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတာ သတိထားမိသည္။ ” ျဖစ္ပါတယ္ ခေလးရဲ႕။ ခေလး ကုိကုိႀကီး တစ္ခါတည္းခုိးသြားေတာ့မယ္။ ခုခ်ိန္မွေတာ့ ဘာမွမထူးေတာ့ဘူးေလ။ ခေလးလဲ အိမ္ျပန္လုိ႔ မရေတာ့ဘူး။ ကုိႀကီးေနာက္ တစ္ခါတည္း လုိက္ခဲ့ေတာ့” ေစာနန္းငယ္ ကုိႀကီးလက္ေမာင္းကုိ အတင္းဆြဲထားမိသည္။ ေဖေဖကေတာ့ ဘယ္ေလာက္စိတ္ဆုိးေနမည္မသိ။ ငုိခ်င္လာသည္။ ကုိႀကီးရင္ခြင္ကုိမွီျပီး အားရပါးရငုိလုိက္သည္။ သူမကုိကုိႀကီးကဖက္ထားျပီး။

တိတ္ပါခေလးရယ္ ဘာမွအားမငယ္ပါနဲ႔ ကုိႀကီး တစ္ေယာက္လုံးရွိတယ္ ကုိႀကီးစကားေတြေၾကာင့္ သူမအားေတြရွိလာသလုိ။ ဟုတ္ပါတယ္ေလ အခ်စ္အတြက္ဘဲ။ ကုိႀကီးနဲ႔ဆုိဘာမဆုိရင္ဆုိင္ရဲပါတယ္ေလ။ ေစာနန္းငယ္ရဲ႕မ်က္ရည္ေတြက ေနာင္ေနာင့္ အက်ီမွာ စုိကုန္ျပီေလ။ ေနာင္ေနာင္ ေစာနန္းငယ္ကုိ ဖက္ရင္း စိတ္ထဲမွာ ေပ်ာ္ေနသည္။ သူ႕ရဲ႕ လက္စားေခ်မည့္ အစီအစဥ္ သူ႔ညီမေလးအတြက္ တုိးေဝတုိ႔ မိသားစုေပးဆပ္ရန္ အခ်ိန္က်ေရာက္ခဲ့ျပီေလ။ ေစာနန္းငယ္ကေတာ့ သူ႔ရင္ခြင္ကုိ မ်က္ႏွာအပ္ျပီးငုိေနသျဖင့္ သူျပဳံးလုိက္တာကုိ မျမင္လုိက္ႏုိင္ပါ။ မနက္(၉)နာရီေလာက္မွာ ေနာင္ေနာင္အိပ္ယာမွ ႏုိးလာသည္။ ေဘးနားမွာ အိပ္ေမာက်ေနေသာ ေစာနန္းငယ္ကုိၾကည့္လုိက္သည္။ ဘာဆုိဘာမွ မသိရွာပါလား။ မေန႔ညက အိပ္ခါနီး သူမေသာက္လုိက္သည့္ႏြားႏုိ႔ထဲမွာထည့္လုိက္ေသာ အိပ္ေဆးအရွိန္ေၾကာင့္ သူမေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ႏုိးဦးမည္မဟုတ္။ ဒီေန႔ဆုိ ေစာနန္းငယ္ သူ႔ေနာက္ခုိးရာလုိက္ခဲ့ တာ ႏွစ္လတင္းတင္းျပည့္ေသာေန႔။

ဒီေန႔ သူနယ္ျပန္ေတာ့မည္။ လြန္ခဲ့ေသာ(၂)ရက္က ေဆးစစ္ခ်က္အရ ေစာနန္းငယ္မွာ ကုိယ္ဝန္ရွိေနတာ သူသိလုိက္ရသည္။ သူထလုိက္သည္။ အဝတ္အစားမ်ားကုိ ထုတ္ပုိးလုိက္သည္။ စာတစ္ေစာင္ကုိစားပြဲေပၚတင္လုိက္သည္။ ေစာနန္းငယ္အတြက္ ေရးထားေသာစာ။ သူ႔အေနနဲ႔ လက္စားေခ်ခ်င္လုိ႔သာ သူမကုိခ်ဥ္းကပ္ခဲ့တာ ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ သူ႔ကုိေမ့လုိက္ရန္အေၾကာင္းေပါ့။ အထုပ္ကုိဆြဲျပီးမွ အခန္းအျပင္ဘက္သုိ႔ ထြက္မည္ျပဳျပီးမွ သူ႕စိတ္က အမွန္မထင္မရည္ရြယ္ပဲ ေစာနန္းငယ္အိပ္ေနတဲ့ ဆီသြားျပီး နဖူးျပင္ကုိဖြဖြေလးနမ္းျပီး ခဏေငးၾကည့္မိေနမိသည္။ ကုိႀကီးကုိ ခြင့္မလြတ္ပါနဲ႔ ညီမေလး။ ညီမေလးက ၾကားထဲကေျမစာပင္ျဖစ္ရတာပါ။ တုိးတုိးေလးေျပာရင္း ေစာနန္းငယ္ ရင္ဘတ္ေပၚသုိ႔ ေစာင္ေလးကုိလြမ္းျခဳံေပးလုိက္ကာ အထုပ္ကုိဆြဲျပီး အခန္းျပင္ထြက္လုိက္သည္။ ေလးကန္ေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ျခံျပင္သုိ႔ ထြက္ခဲ့ေတာ့သည္။အခန္းတံခါးကုိ ကုိႀကီးအသာအယာပိတ္သြားတာ ေစာနန္းငယ္သိသည္။

ကုတင္ေပၚမွ ထလုိက္ျပီး ျပဴတင္းတံခါးမွန္ကုိကာထားသည့္ လုိက္ကာစေလးကုိဟကာ ျခံျပင္သုိ႔ထြက္သြားသည့္ ကုိႀကီးရဲ႕ေနာက္ေက်ာကုိေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္အထိသူမၾကည့္ေနသည္။ ကုိႀကီး သူမျမင္ကြင္းက လုံးဝေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့ ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္ သူမစိတ္တုိ႔ကုိလြတ္ေပးလုိက္သည္။ ပါးျပင္ေပၚသုိ႔မ်က္ရည္ဥ မ်ားက လိမ့္ဆင္းက်လာျပီး အခန္းေထာင့္မွာ က်ဳံ႕က်ဳံ႕ေလးထုိင္ရင္း အားရပါးရ သူမငုိခ်လုိက္ေတာ့သည္။ မ်က္ရည္မ်ားၾကားမွေစာနန္းငယ္ျပဳံးလုိက္သည္။ ေက်နပ္ေသာအျပဳံး။ တစ္ေန႔ ဒီလုိျဖစ္လာလိမ့္မယ္ဆုိတာ ႀကိဳေတြးထားျပီးသားပဲေလ။ ကုိႀကီးအတြက္ သူမေပးဆပ္လုိက္ျခင္းသာ။ သူမသိေနတာၾကာပါျပီ မဂၤလာဦးညကတည္းကေပါ့။ ေျပာရလ်ွင္ေတာ့ ႕႕႕႕႕႕။ဟာ ကုိႀကီး ထမီရင္လ်ားျဖင့္ေရခ်ဳိးေနေသာ ေစာနန္းငယ္မ်က္ႏွာေလးရဲတြတ္သြားသည္။ ကုိႀကီးေနေသာအိမ္ကုိ ေစာနန္းငယ္ခုိးရာလုိက္ခဲ့ျပီး ကုိႀကီးကသူမအတြက္အဝတ္အစားေတြဝယ္ဖုိ႔အျပင္ထြက္သြားသည္။

ကုိႀကီးျပန္လာလ်ွင္စားဖုိ႔ ထမင္းဟင္းေတြခ်က္ျပီး အုိက္လာသျဖင့္ ေရခ်ဳိးေနျခင္းျဖစ္သည္။ စိတ္ေအးလက္ေအး ေရခ်ဳိးေနေသာ ေစာနန္းငယ္ အခန္းတံခါးခ်က္မထုိးထားမိ။ ကုိႀကီးအၾကည့္ေတြကုိ သူမရွက္လွသည္။ ေရစုိေနေသာသူမကုိယ္လုံး ေလးက သူမကုိယ္လုံးအလွကုိ ေပၚလြင္ေနေစသည္ မဟုတ္ပ့ါလား။ ကုိႀကီးက ေဘာင္းဘီတိုေလးႏွင့္အေပၚပုိင္းကဗလာ။ မရဲတရဲၾကည့္ရင္းရင္ေတြဖုိလာသည္။ ကုိႀကီးက အားကစားလုိက္စား ဟန္တူသည္။ ၾကြက္သားေတြ အဖုအဖုႏွင့္အဆီပုိပင္မရွိ။ သူမ ရွက္ကုိးရွက္ကန္းႏွင့္ အျပင္ထြက္မည္ျပဳစဥ္ ကုိႀကီးကသူမခါးကုိဖက္ျပီး ပါးကုိနမ္းလုိက္သည္။ “အုိ ကုိႀကီး နန္းငယ္ရွက္တယ္”’ ” ဟား မိန္းမကလဲရွက္ေနရေသးတယ္ ညက်ရင္ ဟင္း ဟင္း” ေစာနန္းငယ္ပုိရွက္သြားသည္။ ညက်ရင္တဲ့ ။ မ်က္ႏွာပင္ဘယ္နားသြားထားရမွန္းမသိ။ ညက်ရင္ကုိႀကီး ဟြာျပဳေတာ့မယ္ ဆုိတဲ့ သေဘာေပါ့။ အေတြ႔အႀကဳံကလဲမရွိ။ ဒုကၡပါပဲ။ “ကုိႀကီးေရခ်ဳိးမလုိ႔မဟုတ္လား။

နန္းငယ္ခ်ဳိးျပီးျပီ။ ထမင္းစားဖုိ႔ျပင္ထား လိမ့္မယ္ ေနာ္ေနာ္” ရွက္ရွက္နဲ႔ထြက္သြားေသာ ေကာင္မေလးကုိ ၾကည့္ျပီး ေနာင္ေနာင္ရင္ေတြပင္ခုန္လာသည္။ အရုိင္းေလးမွ အးတကယ့္အရုိင္းေဘးပင္။ ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ့ဟုစိတ္ထဲကႀကဳံးဝါးလုိက္သည္။ ေရပန္းကုိဖြင့္လုိက္သည္။ ေအးစက္ေသာ ေရရဲ႕အထိအေတြ႔ကုိ ခံစားလုိက္ရသည္။ အခ်ိန္က ည(၉)နာရီခန္႔ရွိေနျပီ။ ဧည့္ခန္းဆုိဖာေပၚမွာ ထုိင္ျပီး ကုိရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲကုိ ၾကည့္ေနေသာ္လည္း ေစာနန္းငယ္ အာရုံကမရ။ ခါတုိင္း ေဖေဖ့အိမ္မွာဆုိလ်ွင္ သူမဒီအခ်ိန္အိပ္ေနျပီ။ ေဘးနားမွာထုိင္ေနေသာကုိႀကီးကုိခုိးခုိးၾကည့္ျပီး တံေတြးေတြကုိျမဳခ်ေနရသည္။ မ်က္လုံးက အိပ္ခန္းဘက္သုိ႔မေရာက္ေအာင္မနည္းသတိထားေနရသည္။ သူမစိတ္ထဲေရငတ္သလုိ ဆီးသြားခ်င္သလုိ ျဖစ္ေနသည္။ ရင္ဘတ္မွ ႏွလုံးခုန္သံကုိ တဒုတ္ဒုတ္ႏွင့္ျပန္ၾကားေနရသည္။ ဒီည ကုိႀကီးနဲ႔အတူအိပ္ရေတာ့မွာပါလား။ ဒုကၡပါဘဲေနာ္။ “နန္းငယ္ အိပ္ခ်င္ေနျပီလား” ” ဟင့္အင္းကုိႀကီး” ” အခ်ိန္ေတြကလဲျမန္လုိက္တာေနာ္။

ဘယ္လုိလုပ္ရပါ့” ဖ်က္ခနဲမီးကမွိတ္သြားသည္။ အေရးထဲ မီးကပ်က္သြားသည္။ ကုိႀကီးလက္က သူမခါးဆီေရာက္လာသည္။ အသက္ကုိ ေအာင့္ထားရသည္။ “မိန္းမ အိပ္ရေအာင္ေလ” “ရွင္” နန္းငယ္ဒါပဲေျပာႏုိင္သည္။ ကုိႀကီးလက္တစ္ဖက္က သူမဒေဂါက္ေကြးကေနလွမ္းမျပီး တစ္ဖက္က ကုိယ္လုံးကုိ သုိင္းသာေပြ႕ခ်ီလုိက္သည္။ ရင္ေတြမရပ္မနားခုန္လာသည္။ အိပ္ခန္းဆီ သူမကုိေခၚသြားသည္။ ကုိႀကီးက တံခါးကုိကုိယ္လုံးေစာင္းႏွင့္ တြန္းျပီး ေျချဖင့္ေနာက္ျပန္ ကန္ပုိက္လုိက္သည္။ ကုတင္ကုိျမင္ေနရသည္။ သူမကုိေမြ႕ယာေပၚ တင္လုိက္သည္။ နန္းငယ္ေမာလာသည္။ ေခြ်းေစးေလးမ်ားပင္ျမန္လာသည္။ ရင္ေတြက ဘာေၾကာင့္ဒီေလာက္ခုန္ေနရပါလိမ့္။ သူမအက်ီၾကယ္သီးေတြကုိ ကုိႀကီးက တျဗဳတ္ျဗဳတ္ႏွင့္ ဆြဲျဖဳတ္လုိက္ျပီး။ လက္ကလဲ ျမန္လုိက္တာ။ သူမေဘာ္လီခ်ိတ္ကုိ ဘယ္အခ်ိန္ျဖဳတ္လိုိက္လုိ႔ ျဖဳတ္လုိက္မွန္းမသိ။ ေတာ္ေသးသည္။ မီးပ်က္ေနတာကုိ သူမေက်းဇူးတင္ရမည္။

ႏုိ႔မုိ႔ဆုိ သူမမ်က္ႏွာဘယ္မွာ သြားထားလုိ႔ထားရမွန္းမသိေအာင္ ရွက္မိေနမွာေသခ်ာသည္။ သူမရဲ႕ ယင္ဖုိေတာင္မသမ္းဖူးေသာ သားျမတ္အစုံကုိ ကုိႀကီးက လကိႏွစ္ဖက္ျဖင့္ဆုပ္လုိက္ေခ်ျပီ။ နန္းငယ္စိတ္ထဲ အလုိလုိသာယာလာသလုိလုိ။ ျပြတ္ ကုိႀကီးရဲ႔ပါးစပ္ထဲ ညာဖက္က သားျမတ္ကုိငုံစုိ႔လုိက္တာ တစ္ကုိယ္လုံးေလထဲ ေရာက္ရွိသြားသလုိပါပဲ။ ဘယ္ဘက္သားျမတ္ကုိ စုိ႔လုိက္ညာဖက္သားျမတ္ကုိဆုပ္နယ္လုိက္ ညာဖက္သားျမတ္ကုိစုိ႔လုိက္ ဘယ္ဖက္သားျမတ္ကုိ ဆပ္နယ္လုိက္နဲ႔ ကုိႀကီးအလုပ္ေတြ ရႈပ္ေနသည္။ ရွက္လုိ႔မ်က္လုံးကုိမွိတ္ထားမိသည္။ ကုိႀကီးလ်ွာႀကမ္းႀကီးကလဲ ကလိေနေတာ့ ရင္ဖုိေနမိသည္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ကုိႀကီးေခါင္းက ေအာက္ေလ်ွာသြားပါတယ္။ ဗုိက္သားဝင္းဝင္းေလးေတြကုိ ကုိႀကီးက ေတာက္ေလ်ွာက္ ယက္ေပးရင္း ထမိန္ကုိ ေျဖေလ်ွာ့လုိက္တာကုိ သိလုိက္ေတာ့ မ်က္လုံးကုိ ဖြင့္ၾကည့္လုိက္ပါတယ္။ “အုိ ကုိႀကီး မလုပ္ပါနဲ႕ ငရဲႀကီးလုိက္မယ္”’ အထိတ္တလန္႔ေျပာရင္း ေပါင္တံႏွစ္ေခ်ာင္းကုိ စိလုိက္ေပမဲ့။

အခ်ိန္မမီေတာ့ပါဘူး ေပါင္တံႏွစ္ေခ်ာင္းကုိ လက္နဲ႔ဖိျပီး နန္းငယ္ရဲ႕ရႊၾကဳပ္ေလးကုိ ကုိႀကီးလ်ွာၾကမ္းႀကီးနဲ႔ ပင့္ယက္လုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာ တစ္ကုိယ္လုံး အေၾကာေတြဖ်ဥ္းကနဲျဖစ္သံားျပီး ေရႊၾကဳပ္ထဲက ဆီးေတြပန္းထြက္ခ်င္သလုိကုိျဖစ္သြားျပီး ေကာ့တက္သြားပါတယ္။ ေပါင္တံေတြကုိ တုန္သြားတာပါပဲ။ “ကုိႀကီးေရ ေတာ္ပါေတာ့ ဟင့္ဟင့္” အဆက္မျပတ္အတြင္းသားႏုႏုေလးေတြကုိမက အစိေလးကုိပါ လ်ွာနဲ႕ ခပ္ၾကမ္းႀကမ္းကစားခံရတဲ့အခါမွာ နန္းငယ္ တြန္႔လိန္သြားျပီး ကုိႀကီးေခါင္းက ဆံပင္ေတြကုိ ကေယာင္ကတမ္းဆြဲဆပ္မိသြားပါတယ္။ ကုိႀကီးကေတာ့ နန္းငယ္စကားကုိမ်ကိကြယ္ျပဳျပီး ေတာက္ေလ်ွာက္ယက္ေတာ့တာပါပဲ။ “အုိး အုိး အင္း အင္း ေတာ္ ေတာ္ ပါေတာ့ အအ” လည္ပင္းက အေၾကာေလးေတြေထာင္ထျပီး ေလထဲမွာေရာက္ေနသလုိခံစားရပါတယ္။ အသံကမပီေတာ့ပဲ ငုိခ်ငသလုိလုိျဖစ္လာျပီး သူမေရႊၾကဳပ္ထဲက အရည္ေတြစီးဆင္း ကုန္တာ ေမြ႔ယာေပၚေတာင္ ေပကုန္ပါေတာ့တယ္။

နန္းငယ္လဲ အခုမွပဲ အသက္ကုိ ဝဝရႈႏုိင္ပါေတာ့တယ္။ “ကုိႀကီးမေကာင္းဘူးကြာ အရမ္းဆုိးတာပဲ” ဒါမ်ဳိးေတြကုိၾကားသာၾကားဖူးတာ။ လက္ေတြ႔မခံစားခဲ့ဖူးေသာ နန္းငယ္ ကုိႀကီးကုိ အသည္းခုိက္သြားပါတယ္။ ကုိႀကီးက နန္းငယ္ေပၚကခြာျပီး ပုဆုိးကုိခြ်တ္ကာ ကုတင္ေအာက္ကုိပစ္ခ်လုိက္ပါတယ္။ အုိ နန္းငယ္ အသက္ရႈပင္မွားသြားမိသြားတယ္။ ကုိႀကီးဒုတ္ႀကီး ကနည္းလွတ္မဟုတ္ပါလား။ ၆ လက္မေလာက္ရွည္ျပီး ဓါတ္ခဲလုံးေလာက္ တုတ္မည္။ ငါ့ေရႊၾကဳပ္အေပါက္ေလးထဲ ဒီဒုတ္ႀကီးနဲ႔ဆံ့ပါ့ဆံ့ပါ့မလား။ ရင္ဖုိေနေသာ နန္းငယ္လက္ကုိဆြဲျပီး ကုိႀကီးက သူ႔ဒုတ္ႀကီးကုိ ကုိင္ခုိင္းလုိက္ေတာ့ နန္းငယ္ သူ႔လက္ထဲေရာက္လာေသာဒုတ္ႀကီးကုိ ၾကည့္ျပီးလည္တနင္နင္ျဖစ္သြားသည္။ ၾကားဖူးနားဝရွိေနေသာနန္းငယ္ ကုိႀကီးဟာႀကီးကုိ စုပ္ေပးရင္ေကာင္း မလားစဥ္းစားမိျပီး ႏႈတ္ခမ္းနားေတ့လုိက္သည္။ ျပြတ္ စမ္းျပီး ငုံလုိက္တာ့ မတ္တပ္ရပ္ေနေသာ ကုိႀကီး မ်က္လုံးေတြ မွိတ္သြားသည္။

ကုိႀကီးဒုတ္ကသူမ ပါးစပ္ႏွင့္အျပည့္ပင္။ တစ္ေခ်ာင္းလုံးကုိ ငုံလုိက္ေတာ့အာေခါင္ေထာက္သည္။ ကုိႀကီးက သူမဆံပင္မ်ားကုိပြတ္သပ္ေပးေနသည္။ မတ္တပ္ရပ္ေနေသာ ကုိႀကီးေရွ႔မွာ ဒူးေထာက္ျပီး မစုတ္တတ္စုပ္တတ္ျဖင့္ ႀကိဳးစားပန္းစား စုပ္ေပးေတာ့သည္။ “အင္း အင္း”’ ကုိႀကီးပါးစပ္ကညဥ္းညဴသံေတြထြက္လာေတာ့ သူမႀကိဳးစားရႀကိဳးနပ္မွန္းသိသြားသည္။ ပါးေတြ ခ်ဳိင့္သြားေအာင္ကုိ ကုိႀကီးဒုတ္ကုိကုိင္ျပီး စုပ္ေပးသည္။ “အုိးအုိး ကေလးေရ အ အ” ကုိႀကီးဆတ္ဆတ္ကုိခါသြားေအာင္ သူမပညာစြမ္းျပေပးလုိက္သည္။ သူမတုန္းကလည္း ေကာ့ေန တုန္ေနေအာင္ကုိႀကီးက မညွာမတာ ယက္ထားတာေလ။ မွတ္ပလား ။ ကုိႀကီးကုိ ၁၀ မိနစ္ေလာက္မရပ္မနားပေလြေကြ်းလုိက္ေတာ့ ကုိႀကီး တဟင္းဟင္းတဟဲဟဲျဖင့္မခံနုိင္ဘဲ အရည္ေတြ သူမပါးစပ္ထဲထြကိ က်ကုန္ေတာ့တာပါဘဲ။ နန္းငယ္ကုိႀကီးရဲ႕ အရည္ေတြကုိျမိဳခ်မိသြားတယ္။ အခုေတာ့ နန္းငယ္မရွက္ေတာ့ပါ။

ေပ်ာ့သြားေသာ ကုိႀကီးရဲ႕ဒုတ္ကုိ လက္နဲ႔ဆြေပးလုိက္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းျပန္မာလာပါတယ္။ ကုိႀကီးက သူမေပါင္ခြၾကားမွာေနရာယူေနပါျပီ။ ကုတင္ေဘာင္မွာ ေခါင္းအုံးကုိခံလုိ႔မွီျပီး ဒူးေထာင္ေပါင္ကားေပးလူိက္ပါတယ္။ ကုိႀကီးဟာကုိကုိင္ျပီး သူမေရႊၾကဳပ္ေလးနဲ႔ ေတ့ေပးလုိက္ပါတယ္။ ကုိႀကီးလည္ပင္းကုိ သူမလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔သုိင္းလုိက္ပါတယ္။ အုိ႔ အရည္ေတြရႊဲေနတဲ့ေရႊၾကဳပ္ေလးကုိ ကုိႀကီးဒုတ္ႀကီးက ေတ့ေနပါျပီ။ တျဖညိးျဖည္းခ်င္းတုိးဝင္လာပါတယ္။ စစခ်င္းမွာေတာ့ နာငလုိလုိရွိတယ္။ ကုိႀကီးက အားစုိက္ျပီး တဆုံးသြင္းလုိက္ေတာ့။ “ေအမ့ ” သူမပါးစပ္က ေအာ္သံေလးထြက္သြားပါတယ္။ သူမအပ်ဳိစင္အေျမးပါးေလးကုိ ကုိႀကီးဒုတ္က ထုိးေဖာက္သြားလုိ႔ပါ။ သူမေရႊၾကဳပ္အတြင္းသား နံရံေတြကကုိႀကီးဒုတ္ကုိ ဆြဲညွစ္လုိက္ပါတယ္။ ကုိႀကီကျဖည္းျဖည္းခ်င္းသြင္းထုတ္လုပ္ေနပါတယ္။ “စြပ္စြပ္ အင္းအင္း ကုိႀကီး ရပါတယ္” နန္းငယ္ခံႏုိင္ပါတယ္။ အားမလုိအားမရ ျဖစ္လာတဲ့နန္းငယ္ တုိးတုိးေလးေျပာလုိက္ပါတယ္။

ကုိႀကီးက အဲ့လုိလဲေျပာေရာနန္းငယ္ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကုိ ပုခုံးေပၚထမ္းတင္ျပီး တရစပ္ကုိ ေဆာင့္ေတာ့တာပါဘဲ။ “ေဖာက္ေဖာက္ စြပ္စြပ္ ဘတ္ဘတ္ အုိးအုိး ကုိႀကီး အအ စြပ္စြပ္ ”’ ကုတင္ကုိယိမ္းေအာင္ကုိ အမုန္းႀကဳံးတာပါ။ နန္းငယ္လဲေအာက္ကေန အလုိလုိျပန္ျပန္ပင့္ပင့္ျပီး ခါးကုိေကာ့ေကာ့ေပးေနမိပါတယ္။ လက္က ေမြ႔ယာစေတြကုိကုတ္ဆြဲထားမိပါတယ္။ “စြပ္စြပ္ အအ ဘတ္ဘတ္ ဒုတ္ဒုတ္ ဘြတ္ဘြတ္ ရွီး အ အ ကုိႀကီး ” အခ်က္ ၁၀၀ ေလာက္ေဆာင့္လုိက္ေတာ့နန္းငယ္ရဲ႕ ေရႊၾကဳပ္အတြင္းသားနံရံေတြ ပူခနဲျဖစ္သြားျပီး အေရေတြထြက္က်သြားသလုိ ကုိႀကီးရဲ႕ အခ်စ္ရည္ေတြကလဲနန္းငယ္ ေရႊၾကဳပ္ကုိ ဖ်န္းပက္လုိက္ပါတယ္။ ကုိႀကီးက နန္းငယ္အေပၚကုိ ေမွာက္က်လာျပီး ရင္ဘတ္ေပၚမွာ မ်က္ႏွာအပ္ျပီး အေမာေျဖေနပါတယ္။ “ေမာေနျပီလား ကုိႀကီး” “ဟင္းဟင္း ခနနားေနတာေနာ္။ တစ္ညလုံးေဆာ္မွာ။ ေနာက္မွ မခံႏုိင္ဘူးမလုပ္နဲ႕” “ခစ္ခစ္ အခုေတာင္ေမာေနတာကုိႀကီးက ျပီးမွ ထြက္မေျပးနဲ႔ ခစ္ခစ္” နန္းကငယ္ စလုိက္ပါတယ္။

တစ္ညလုံးေဆာ္မွာတဲ့ အေျပာကေတာ့ ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ့ကုိႀကီးရယ္ နန္းငယ္အေၾကာင္းျပရေသးတာေပါ့။ ၁၀ မိနစ္ေလာက္နားျပီးေတာ့ နန္းငယ္ကုိႀကီးဒုတ္ကုိ ဆြလုိက္ေတာ့ ျပန္ေထာင္လာသည္။ ကုိႀကီးက အေပၚမွခြမည္လုပ္ေတာ့နန္းငယ္ကုိႀကီး ကုိတြန္းလွဲလုိက္သည္။ ကုိႀကီးကုိအေပၚမွ တက္ခြလုိက္သည္။ “ဒီတစ္ခါနန္းငယ္ အလွည့္ေနာ္ကုိႀကီး” ကုိႀကီးသေဘာေပါက္သြားသည္။ နန္းငယ္ကုိႀကီးကုိ ခြလုိက္ျပီး ဒုတ္ကုိသူမေရႊၾကဳပ္နွင့္ေတ့ကာ ဖိသြင္းလုိက္သည္။ ကုိႀကီးရင္ဘတ္ကုိ သူမလက္နဲ႔ခပ္ဖြဖြေထာက္လုိက္သည္။ ကုိႀကီးက သူမသားျမတ္အစုံကုိ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆုပ္ညွစ္ေပးလုိက္ေတာ့ နန္းငယ္လဲအေပၚကေန စိတ္ႀကိဳက္ေဆာင့္ေပးလုိက္တာ ကုိႀကီးပင္ လက္ဖ်ားခါသြားသည္။ ကုိႀကီးကလဲ ေခသူေတာ့မဟုတ္။ ထုိသုိ႔သူမကျပန္ေဆာင့္ေပးတာ တစ္ခ်ီျပီးသြားေတာ့ သူမကုိေလးဘက္ကုန္းခုိင္းျပီး ဖင္ေထာင္ျပီး တစ္ခ်ီထပ္ေဆာ္ေတာ့သည္။

သူမခါးကုိ လက္တစ္ဖက္ကကုိင္ သူမေနာက္မွာ စုစည္းထားတဲ႔ဆံပင္ေတြကုိဆြဲဆုပ္ျပီး အသားကုန္တြယ္တယ္။ သူမတင္ပါးျဖဴျဖဴေလးေတြပင္ ေဆာင့္ခ်လုိက္တုိင္း တုန္တုန္ျပီးကုိတက္သြားသည္။ ထုိေန႔ညကေတာ့ သူမအတြက္မေမ့ႏုိင္ေသာညပင္။ ဖြတ္ဖြတ္ညက္ညက္ ေၾကမတတ္ပင္။ ကုိႀကီးက နားလုိက္ လုိးလုိက္ႏွင့္ တစ္ညလုံးပင္။ ေနာက္ဆုံး သူမေရႊၾကဳပ္ေလးပင္က်ိန္းသြားျပီး ကုိႀကီးလဲ အားကုန္သြားမွပဲရပ္ေတာ့သည္။ ည ၉ နာရီေလာက္ကစလုိက္ေသာ ဇာတ္လမ္း မနက္ ၄ နာရီေလာက္မွရပ္သြားျပီး ကုိႀကီးနဲ႔သူမဖက္ျပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။ ေနာက္ေန႔ မနက္ (၁၁)နာရီေလာက္မွာ သူမႏုိးလာေတာ့ကုိႀကီးက အခန္းထဲမွာမရွိ ေရခ်ဳိးခန္းထဲသုိ႔ မ်က္ႏွာသစ္ရန္သြားေတာ့ ကုိႀကီး ဖုန္းေျပာေနဟန္တူသည္။ အသံေတြကုိ ၾကားရသည္။ ထုိမွစ၍အမွတ္မထင္ သူမ မသိေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ သိခဲ့ရသည္။ ကားထြက္ဖုိ႔နာရီဝက္ခန္႔သာလုိပါေတာ့တယ္။

ေနာင္ေနာင္ အေတြးစမ်ားကုိျဖတ္လုိက္ျပီး လက္ထဲက စီးကရက္တုိကုိလြင့္ပစ္လုိက္သည္။ သြားျပီရန္ကုန္ေရ။ သူပုိင္ဆုိင္သမွ်ကုိ ေစာနန္းငယ္နာမည္နဲ႔လႊဲထားခဲ့ျပီ။ တမလြန္ဘဝကေန ေက်နပ္ပါေတာ့ ညီမေလးေရ။ “ကုိေနာင္ေနာင္ ကုိေနာင္ေနာင္ ” ေနာက္မွ ေခၚသံၾကားလုိက္လုိ႔ လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့။ “ဟင္ ” ေစာနန္းငယ္သူငယ္ခ်င္းခုိင္ခ်ဳိမာ။ “အကုိ အေတာ္ရက္စက္တာပဲေနာ္” ” ညီမေလး ဘာကုိဆုိလုိတာလဲမသိ” “ကြ်န္မ မသိဘူးမွတ္ေနလား အကုိေစာနန္းငယ္ကုိ ထားျပီးသြားမယ္ဆုိတာ႕႕႕႕႕” မထင္မွတ္ေသာစကားေၾကာင့္ သူအံ့ၾသသြားသည္။ “အံ့ၾသမေနပါနဲ႔ ကြ်န္မကအေစာႀကီးကတည္းက သိျပီးသား ေစာနန္းငယ္ေျပာျပလုိ႔ သူ႔မွာ ရွင္မသိေအာင္ ကြ်န္မဆီလာရင္ဖြင့္ျပီး ငုိငုိေနရတာ.. ရွင္ သူ႔ကုိခုိးသြားျပီး ေနာက္ေန႔မွာ ရွင္ေရခ်ဳိးခန္းထဲမွာ ရွင့္သူငယ္ခ်င္းကုိ ဖုန္းေျပာေနတာ သူၾကားတယ္တဲ့။ ရွင့္ညီမအတြက္ လက္စားေခ်ခ်င္လုိ႔ ရွင္သူ႔ကုိ ခ်စ္ဟန္ေဆာင္ခဲ့တာဆုိတာ သူသိသြားတယ္။

တကယ္ေတာ့ သူက ရွင့္ကုိအရမ္းခ်စ္တာပါ။ သူ႔အကုိကလဲ ရွင့္ညီမကုိ အဲ့လုိျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူႏုိင္ငံျခားသြားရင္း ကားအက္ဆီးဒင့္ျဖစ္ျပီး ဆုံးသြားတာရွင့္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ မလာႏုိင္ေတာ့တာ” နင္ နင္ တကယ္ေျပာေနတာလား။ ေနာင္ေနာင္ အံ့ၾသသြားသည္။ ကမ႓ာႀကီးတစ္ခုလုံး ခ်ာခ်ာလည္သြားသလုိပင္။ “ျပီးေတာ့ နန္းငယ္က အကုိ႔ကုိခ်စ္လြန္းလုိ႔ သူ႔အေဖခနခနျပန္ေခၚ ေနတာေတာင္ ျပန္သြားခဲ့တာ မဟုတ္ဖူး။ ကြ်န္မကုိ သူကမေျပာပါနဲ႔ဆုိလုိ႔ ေနေနတာ။ အကုိ လက္စားေခ်ခ်င္ေနတာ သူက သိျပီးသား။ အကုိ႔ကေလးကုိလဲ သူမျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ေမြးမယ္တဲ့။ အကုိ႔ကုိယ္စားခ်စ္လုိ႕ရေအာင္ ဆုိျပီးေတာ့တဲ့” ခုိင္ခ်ဳိမာေျပာေနေသာစကားမ်ားကုိ ေနာင္ေနာင္ၾကားတစ္ခ်က္မၾကားတစ္ခ်က္။ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ဘာမွမရွိေတာ့။ သူဘာဆက္လုပ္ရမလဲ။ တကယ္ဆုိ ေစာနန္းငယ္မွာ ဘာအျပစ္မွ မရွိသည့္အျပင္ သူရက္စက္မွာကုိ သိသိႀကီးနဲ႔ ဟန္ေဆာင္ေနခဲ့ရတာေပါ့။

မွားျပီ မွားျပီ လုိ႔လဲ သူ႔စိတ္ထဲက အထပ္ထပ္ေရ႐ြက္ေနမိသည္။ “နန္းငယ္ေရ နန္းငယ္” အခန္းေထာင့္မွာ က်ဳံ႕က်ဳံ႕ေလးထုိင္ကာငုိေနေသာ ေစာနန္းငယ္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ခုိင္ခ်ဳိမာကုိ ျမင္ေတာ့ေျပးျပီး ဖက္ကာ ရင္ဘတ္ေပၚ မ်က္ႏွာအပ္ျပီး အားရပါးရငုိပါေတာ့တယ္။ “တိတ္ပါနန္းငယ္ရယ္ နင့္မ်က္ရည္ေတြက သူ႔အတြက္ မတန္ပါဘူးဟာ။ ကေလးကုိလဲ ဖ်က္ခ်လုိက္ ” ခုိင္ခ်ဳိမာအေျပာေၾကာင့္ ေစာနန္းငယ္ ပုိငုိပါေတာ့တယ္။ “ကုိႀကီးသြားျပီလား သူငယ္ခ်င္း” ” သြားျပီဟဲ့ သြားျပီ။ သူကားေပၚတက္သြားတာကုိ ၾကည့္ျပီးမွ ငါထြက္လာတာဟဲ့။ နင့္ကုိ အဲ့ဒါေၾကာင့္ေျပာတာ ကေလးမယူပါနဲ႔လုိ႔” “မဟုတ္ပါဘူး သူငယ္ခ်င္းရယ္ ငါကုိႀကီးကုိ ခ်စ္တယ္။ သူငါ့ကုိ မခ်စ္မွန္းသိေပမဲ့ သူ႕ကုိယ္စားငါခ်စ္ရမဲ့ ကေလးေလးကုိ ငါလုိခ်င္တယ္ဟာ။ ဒါ႕႕ဒါေၾကာင့္ပါဟာ။ သူ႔ညီမအတြက္ လက္စားေခ်လုိက္ရလုိ႔ ကုိႀကီးဝမ္းသာရင္ ငါေက်နပ္ပါတယ္ဟာ” “ဒါေတာ့ သမီးဘက္ကေပးဆပ္ရတာ မ်ားလြန္းပါတယ္” “ေဖေဖ ေဖေဖလုိက္လာတယ္” ။

လုိက္လာရတာေပါ့ သမီးရယ္ ဖခင္ဦးေအာင္ျမတ္ပင္။ သူမေဖေဖ့ကုိ ျမင္ေတာ့ ပုိငုိမိသည္။ “သူအရမ္းရက္စက္တယ္ ေဖေဖ သမီးအခ်စ္ေတြကုိ သူနားမလည္ဘူး” ” တိတ္ပါသမီးရယ္ သူ႔လုိလူအတြက္ သမီးမ်က္ေရေတြ မတန္ပါဘူး။ အေဖသူ႔ကုိ လုိက္ရွာျပီး သတ္မယ္သမီး” ” မလုပ္ပါနဲ႔ေဖေဖ သမီးေတာင္းပန္ပါတယ္။ သမီးတုိ႔မိသားစုကုိ လက္စားေခ်ရလုိ႔သူေပ်ာ္ပါေစ ေဖေဖရယ္။ သူစိတ္ခ်မ္းသာရင္ သမီး သမီးေက်နပ္ပါတယ္” သူမတစ္ကုိယ္လုံးေပ်ာ့ေခြသြားျပီး တစ္ေလာကလုံးအေမွာင္က်သြားသည္ ။ “အင္း အင္း ” သူမသတိရလာေတာ့ ေခါင္းအနည္းငယ္မူးေနသည္။ သူမရင္ခြင္တစ္ခုထဲေရာက္ေနသည္။ ထုိကုိယ္ရနံ႕ကား သူမအလြန္ရင္းႏွီးေနေသာရနံ႕။ သူမရင္ေတြလႈပ္ရွားလာသည္။ အိမ္မက္မ်ား မက္ေနတာလား။

သူမမ်က္လုံးကုိ မရဲတရဲ ဖြင့္ၾကည့္လုိက္သည္။ ဟင္႕႕ ျဖစ္ေရာ ျဖစ္ႏုိင္ပါ့မလား။ “ကုိ႕႕႕႕ကုိႀကီး” “ကုိႀကီးကုိခြင့္လႊတ္ပါ ညီမေလးရယ္။ ကုိႀကီး အားလုံးကုိသိသြားပါျပီ ညီမေလးရယ္။ ညီမေလးအနားကေန ေသသည္အထိ မသြားေတာ့ဘူး” “သားနဲ႔သမီးေရ ေဖေဖတုိ႔သြားျပီေနာ္” ” သူငယ္ခ်င္းေရငါလစ္ျပီ သိလား” အခန္းျပင္မွ ေဖေဖနဲ႔သူငယ္ခ်င္း ခုိင္ခ်ဳိမာအသံၾကားရေတာ့ အုိ နန္းငယ္ရွက္လုိက္တာေလ။ ဘယ္လုိကေန ဘယ္လုိျဖစိကုန္မွနိးမသိေပမဲ့ ဒီတစ္ခါေတာ့ ကုိႀကီးရင္ခြင္မွာ မ်က္ႏွာအပိျပီး နန္းငယ္ငုိရတာ ဝမ္းနည္းလုိ႔မဟုတ္ပါဘူး။ ဝမ္းသာလြန္းလုိ႔ ငုိရတဲ့ မ်က္ရည္ေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္ဟူ၍သာ…… ျပီးပါျပီ။