တစ်နေ့သော နေသာ၍ တိမ်ပြာသော တနင်္ဂနွေ တစ်ရက်ဖြစ်ပါသည်။ တိမ်ပြာသော်လည်း ဝါတွင်းကာလဖြစ်သောကြောင့် မင်္ဂလာ ဆောင်မည့်သူများ မရှိပါ။ ထို့ကြောင့် တနင်္ဂနွေနေ့မှာ မင်္ဂလာဆောင်မယ် သီချင်းအပြင် နတ်ရေးငယ်ရွှေစာ ဖွင့်ရန် မလိုသေးချိန် ဖြစ်သည်။ ၎င်းတစ်ခုသော တနင်္ဂနွေနေ့က ကျနော်နဲ့ ဇော်လင်းမောင် ရွှေပုလ္လင် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ နေ့လည်ပိုင်း တွေ့ဖြစ်ကြသည်။ တွေ့ဖြစ်ကြသည်ဟု ဆိုသော်လည်း နေစဉ်လိုလို တွေ့နေကြခြင်းဖြစ်သည်။ ကျနော်သည် ပြီးခဲ့သောလက အလုပ်မှ Contact ပြည့်သဖြင့် နောက်အလုပ်တစ်ခု မရှာသေးပဲ နှပ်နေသဖြင့် လောလောဆယ် အားအားယားယား ဖြစ်နေချေသည်။ ဒီငနာ မှာ လုပ်သက်အတော်ကြာအောင် ကုမ္ပဏီတစ်ခုတည်းတွင် ကြိုးစားစွာ သူဌေးကို ဖား၍ အလုပ်လုပ်သောကြောင့် ရာထူးကြီးတစ်ခု ရထားပြီး သူဌေးပြီးလျှင် သူဖြစ်နေသည့်အတွက် အချိန်နှင့် ငွေသည် […]
Month: September 2019
ငါညောင်းပြီဟာ
သင်္ကြန်သီချင်းသံများကို နားထောင်ရင်းအောင်ပိုင် တစ်ယောက် စိတ်တက်ကြွစွာဖြင့်ရွာကတက်လာမည့်ကားကို ကားဂိတ်မှာ စောင့်နေတယ်။သိပ်မကြာပါဘူး ချက်ပလက်ကားကြီးကဝင်လာတယ်။နာရီကို ကြည့်တော့ကိုးနာရီခန့်ရှိပြီ။ တကယ်ကပိုင်ပိုင်ဆိုတဲ့ ကျနော်ကမြို့မှာ ကိုးတန်းဆယ်တန်းတက်ပြီး တက္ကသိုလ်မတက်ရခင်မှာ ဦးလေး ဝပ်ရှော့မှာ ကူလုပ်ပေးနေရတယ်။ အခုက သကြန်နားနီးတော့ ရွာကိုပြန်လာတယ်။ရွာဆိုပေမယ့်အိမ်ခြေ ရှစ်ရာနီးနီးရှိတဲ့ရွာ၊မီးမရှိဘူး။လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တောင် တစ်ဆိုင်ပဲရှိတယ်။ဒါပေမယ့်ရွာမှ ာကျနော်ပျော်တယ်။ကားပေါ်ကကားစပါယ်ယာ ဆင်းလာတော့ကျနော့်သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်ဖြစ် နေတာကြောင့် လှမ်းမေးလိုက်တယ်။ “ဘယ်အချိန်ပြန်ထွက်မလဲ ယောက်ဖ” “ဆယ်တစ့်နာရီထွက်မယ်ကွ” “ဟာကွာ ပျင်း စရာကြီး” “ပျင်းနေရင်ငါတို့နဲ့လိုက်ခဲ့ကွာ၊ရွာက ပစ္စည်းတွေမှာလိုက်လို့” “အေးလိုက်မယ်” ကားစပါယ်ယာနှင့်ကားခေါင်းခန်း တက်လိုက်ပြီး မြို့ထဲကဈေးသွားလိုက်တယ်။သူတို့နှင့်ပဲရွာကိုပြန် လိုက်သွားတော့သူတို့အိမ်ရှေ့အထိ လိုပ်ပို့ကာ “အောင်ပိုင် ညနေတွေ့မယ်” “အေး လာခဲ့မယ်” ကားသံကြား၍ထွက်ကြည့်တဲ့အမေက “အဖေရေ သားလာပြီ” “အေး အေး” အဖေနှင့်အမေထွက်လာပြီး အထုတ်အပိုးတွေယူကြပြီး အိမ်ပေါ်တက်ခဲ့လိုက်တယ်။ “အောင်ပိုင်” “ဗျာ အဖေ” “မင်းဘယ်နှစ်ရက်နေမှာလဲ” […]
တစ်ပွင့်ခြွေချခဲ့တယ်
အသားညိုညို မျက်နှာကအမြဲပြုံးချိုနေပြီး သဘောကောင်းမှန်းမြင်ရုံနဲ့သိသာစေတယ်။ လုပ်ငန်းရှင်ပေါက်စ အိမ်ထောင်မရှိ သမီးရှင်တွေမျက်စိကျတဲ့အပြင် သူ့အနား ဘာပဲလုပ်ရလုပ်ရဆိုတဲ့ စကီတွေအများကြီး။ အနေတည်ပြီး မိန်းကလေးတွေနဲ့အလုပ်ကိစ္စက လွဲပြီးမပြောတတ်သူမို့ ရှိန်ကြတယ်။ တစ်ခုတော့ရှိတယ် ကိုဇော်မိုးမှာ အပြင်လူတွေမသိအောင် စိတ်ဖိစီးတာတွေ ပျောက်ဖို့ အတွက် စတိဗ်ဂျော့ဆိုတဲ့ ဖေ့စ်ဘွတ်အကောင့်လေးဖွင့်ပြီး ဖြစ်ရပ်မှန်တွေရေးတင်တဲ့ အကောင့်ပေါ့။ လူကုံတန်တွေ လူလတ်တန်းစား ဆင်းရဲသား လူတန်းစားအမျိုးမျိုးတွေကြားမှာ ဖြစ်လေ့ရှိတဲ့ အချစ်ရေး အိမ်ထောင်ရေးဖောက်ပြန်မှု ဆက်စ်ကိစ္စတွေ ရေးတင်တော့ စာလည်းအရေးကောင်းသူဖြစ်တော့ လူသိများတဲ့စာရေးသူ ဖြစ်လာတယ်။ နန္ဒီ အသားဖြူဖြူ အရပ်မနိမ့်မမြင့် ခပ်ပြည့်ပြည့်အမျိုးသမီးတစ်ယောက်။ သူက မိသားစုဖိစီးတာတွေများလို့ ဖေ့စ်ဘွတ်အကောင့်တစ်ခုကို ချယ်ရီဇော် ဆိုတဲ့နာမည်နဲ့ဖွင့်ပြီး ဆက်စ်ဆီ ဆန်ဆန်ပုံတွေတင် ချက်ဘောက်စ်မှာ ရိသလိုထေ့သလို တုတ်ပြခဲပြတာဇံတွေကို Ss တင်ဆဲပြီး စိတ်ထွက်ပေါက်ရှာနေသူ ကြမ်းလွန်းလို့ တဖြည်းဖြည်း လူသိများလာတယ်။ […]
ဘယ်တော့မှမမေ့နိုင်တော့ဘူးတဲ့
(အို) အလိုလို ကျမနှုတ်ကထွက်မိသွားပြီးမှ ချက်ချင်း ပါးစပ်ပိတ်လို့ ဘေးဘယ်ညာကို အသာအကဲခတ်ကြည့်လိုက်မိတယ်။ကိုယ်ကသာ စိုးရွံ့နေပေမယ် ပတ်ဝန်းကျင်ကလဲ သူ့အာရုံနဲ့သူ အသီးသီးမျောပါနေလို့ ကျမ အဖြစ်ကိုဘယ်သူကမှ သတိမထားအရေးတယူ မရှိနေပါဘူးလေ။ ဇာတ်ခုံပေါ်အာရုံရောက်ပြီး တင်ဆက်မှုတွေနောက် တစိုက်မတ်မတ်လိုက်နေကြသူတွေ ရှိသလို။တီးတိုးတီးတိုး သဖန်းပိုးလုပ်နေကြသူတွေကလဲ သူတို့အာရုံနဲ့သူတို့။ ရောက်နေတဲ့နေရာလေးတော့ပြောပြမှဖြစ်မယ်။အခု ကျမရောက်နေတာက ကျမတို့ မြို့လို့ခေါ်ရမယ့်တော သာသာနယ်မြို့လေးရဲ့ ဓလေ့အရ ပွင့်လင်းရာသီမှာ ကပြအသုံးတော်ခံတဲ့ ဇာတ်ပွဲလေး။ ဗလာပွဲမို့ အစောထဲက နေရာဦးပြီး။ ကိုယ့်အခင်းလေးတွေနဲ့ကိုယ် ရာသီက ဆောင်းဝင်စမို့ ပွဲကြည့်မယ်ဆိုရင် ခြင်းတောင်းထဲရေနွေးဓါတ်ဘူး စားစရာအစုံအလင်နဲ့ အေးရင်ခြုံဖို့စောင်ကိုယ်စီ။ဒါက ကျမတို့မြို့လေးရဲ့ လူနေမှုတစ်ခုလို့ပဲ ပြောရမလား ဘဲ။ မန္တလေးကငှားတဲ့ဇာတ်(၃)ညကတဲ့နေရာမှာ အခုညကနောက်ဆုံးည အရင်နှစ်ရက်ကမကြည့်ဖြစ်ပေမယ့်။ ခုညကတော့ ညီမဝမ်းကွဲနှစ်ယောက် အတင်းအပူးကပ်တာမို့ လိုက်လျောလို့ ကျမပွဲခင်းထဲရောက်ရတာ။ တကယ်တော့ ကျမအသက်က၃၂ ခလေး […]
အရသာကနူးညံ့လိုက်တာ
ဟင့်အင်း ကိုမပြန်လာနဲ့ ကျောင်းက မပိတ်သေးဘူး။ ပြီးတော့ နွေးကို .. နွေးကိုသာ လမ်းခွဲပေးပါ ကိုရယ်နော် ဟင့်အင်းနွေး ခုမှနု တုန်းဆို ဒီအရာတွေက ရှင်းလို့ရတာပဲ ဟင့်အင်း.ဟင့်အင်း နွေးအမှားကို နွေးခံမယ် နွေးမလုပ်ရက်ဘူးကို နွေး လူသတ်သမား မဖြစ် ချင်ဘူး နွေးရာ..ကို့ကိုပြောပါအုံး ဘယ်သူနဲ့ရတဲ့ ကိုယ်ဝန်လဲ နြေး. ဟင့်အင်း ကိုရယ် နွေးမပြောပါရစေနဲ့ နွေး နွေးကိုယ်နဲ့ လွယ်မွေးရတဲ့ ကလေးကိုကိုတို့ကလေးလို့ ကိုသတ်မှတ်မှာပါ ကိုနွေးကို အမြဲချစ်နေမယ်နွေး ကို့ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောပါနွေးရယ် နွေ ကိုယ်ဝန်က ကို့အန်ကယ်နဲ့ ရခဲ့တာ ကျွန်တော် ကိုယ့်နားကို မယုံနိုင်လောက်အောင်ပါပဲ။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်အတွေးထဲ မှာ အန်တီလေးနဲ့ အတူလိုးခဲ့ကြတဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေကို တရေးရေး ပြန်မြင်ယောင်လာမိသည်။ […]
တကယ်စိတ်ဝင်စားလား
ရှေ့သွားနောက်လိုက် ပျောက်ဆုံးနေသော အမှုတွဲများစွာ ရှိတတ်သည်။ ဥပမာ မိန်းကလေးက မတိုင်ရဲလို့၊ ရှက်လို့၊ ဘယ်လိုတိုင်ရမှန်း မသိလို့၊ တိုင်ရကောင်းမှန်း မသိလို့ စသဖြင့် မျိုးစုံရှိတတ်သည့်အထဲ ဤအမှုသည် တိုင်ရကောင်းမှန်းပင် မသိ သဖြင့် သိသာ သိလိုက်ရသည် ကိုင်တွယ်ခွင့်မရခဲ့သော အမှုတခု ဖြစ်သည်။ ရှေ့သွားနောက်လိုက် ညီလွန်း လသော လင်မယားနှစ်ယောက် အကြောင်းဖြစ်သည်။ ရှင်းပြဖို့ ရှုပ်ထွေးလှသော အမှုတခုလည်း ဖြစ်သည်။ ဈေးထဲတွင်တော့ သူမကို မခိုင်ဟု ခေါ်ကြသည်။ တကယ်တော့ သူမအမည်က ခိုင်ခိုင်ကြည်ဖြစ်သည်။ သူမအမပျိုဘဝကတည်းက မခိုင် မခိုင်ဟု ခေါ်လာခဲ့ကြသဖြင့် သူမ အိမ်ထောင်ကျခဲ့ သော်လည်း မခိုင်ဆိုသည့် အမည်က စွဲနေသည်။ မခိုင်မှာ မိမိကိုယ်တိုင် စီးပွား ရှာနိုင်သူမို့ ဘယ်ယောကျာ်းကိုမှ အားမကိုးဘဲ […]
အကုန်မြင်ပြီးပါပြီ
ကျမက ဆုနွယ်ပါ။ အများကခေါ်တာနွယ်ပေါ့။ ကျမက ညိုချောလေးရှင့် ခစ်ခစ်။ ဆံပင်ကလည်း ဒူးလောက်ထိရှည်တယ်။ မြန်မာဆန်ဆန်လေးပေါ့ရှင်။ ကျမမှာအချစ်ဆုံးသူငယ် ချင်းနှစ်ယောက်ရှိတယ်။ လွင်မိုးနဲ့ဒုတိယံတဲ့။ နာမည်တွေက အလမ်းတွေ။ သူတို့ နှစ်ယောက်နဲ့ ကျမယူနီစတက်တော့မှခင်တာ။ အရမ်းခင်ဖို့ကောင်းတယ်။ ဘယ်လောက်ထိခင်တုန်းဆိုရင် သူတို့နဲ့ တဆောင်ထဲ အတူငှားနေတဲ့အထိပဲ။ ကျမကျောင်းစတက်တော့ အများနဲ့ငှားနေတာ။ အခုတော့ ဒီနှစ်ယောက်နဲ့ပဲ တစ်ဆောင်ထဲနေတော့တာ။ ကျမရည်းစားရတော့ ရည်းစားကိုအချိန်ပေးလိုက်တယ်။ သူ့နာမည်က ကိုအောင်တဲ့။ ရှင်းရှင်းပြောရရင် ကျမမှာ ဘာအတွေ့အကြုံ မှမရှိဘူး။ ကိုအောင်နဲ့ရည်းစားဖြစ်တော့ သူက ကစ်ဆင်ဆွဲတာနဲ့ ကျမကစ်ဆင်ဆွဲတတ်လာတယ်။ ကိုအောင်နဲ့ရည်းစားဖြစ်ပြီး တစ် လလောက်ကြာ တော့ ကျမကိုအောင်နဲ့နယ်ကျွံတော့တယ်။ အဲနေ့က ကျမတို့နှစ်ယောက်လည်ပတ်ရင်း မိုးက ဗြုန်းစားကြီးရွာချပါ လေရော။ ကျမတို့နှစ်ယောက်လည်း ကြွက်စုတ်လေးတွေ ဖြဟ်လို့။ ကိုအောင်က လူပြတ်တဲ့နေက ဇရပ်လေးမှာ […]
မြင်ပြီးမနေနိုင်လို့ပါ
ကျေးရွာဓလေ့ပျော်မွေ့စရာအလွန်ကောင်းတယ်။ ကျုပ်နာမည်ကလင်းထင်ပါ ရွာအခေါ်အဝေါ်ကတော့ ငလင်းပေါ့။ ကျုပ်မှာမိဘ တွေမရှိတော့ဘူး ညီမတစ်ဝမ်းကွဲ လေးတစ်ယောက်ပဲရှိတာ။ ကျုပ်မိဘတွေနဲ့ ကျုပ်ညီမဝမ်းကွဲလေးမိဘတွေက ခရီးသွားရင်းကား မှောက်ပြီး ဆုံး ပါးသွားကြတယ်ဗျာ။ ကျုပ်မှာငယ်ငယ်ကလေးတည်းက မိခြူးလေးရဲ့အဖေဆိုလည်းကျုပ် အမေဆိုလည်းကျုပ် ပေါ့ဗျာ။ ကျုပ်ကတော့ ရွာမှာသူများခိုင်းရာအလုပ်ကို လုပ်နေရတဲ့သူပေါ့။ ကျုပ်ကကျောင်းမနေဘူး ဒါပေမယ့် ညီမလေးကိုတော့ ပညာတတ်ကြီးဖြစ်စေချင်တာ။ အဲဒီ တော့မိဘတွေပိုင်တဲ့ လယ်ငါးဧကကို မောင်နှမနှစ် ယောက်လုပ်ကိုင်ရင်းစီးပွားရှာရတာပေါ့။ သီးနှံအထွက် တိုးတဲ့နှစ်တွေဆိုပျော်ရတာပေါ့ဗျာ မဟုတ်ရင် ကျုပ်မှာ ကြိုးစားရတယ်ပိုပြီးတော့လေ။ ဒီလိုနဲ့နေလာခဲ့ကြတာ ညီမ လေးလည်းဆယ်တန်းအောင်လို့ မြို့ကိုကျောင်းသွား တက်ရတော့ကျုပ်မှာ နှစ်ဆကြိုးစားရတော့တာပဲ။ ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်တို့ရွာရဲ့မျက်နှာဖုံးဦးကြီးရဲ့ သမီးတော်ကို ကျုပ်စွဲလမ်းမိပါလေရော။ သူ့နာမည်က မေနှင်း တဲ့။ ကျုပ်မှာ မရမကလိုက် ရင်း ကာလကြာတော့ သူမဆီကနေ ချစ်တယ်ဆိုတဲ့အဖြေလေးကိုရပါလေရော။ ချစ်သူဖြစ်ခါ […]
အားလုံးအပြင်သွားကြတယ်
ဇင်မာဝင့် တယောက် စာအုပ်ထည့်ထားတဲ့ ကချင်လွယ်အိပ်ကို ရင်ခွင်ပိုက်ပြီး ရင်တထိတ်ထိတ်ဖြင့် ကျွန်းလှေကား ကြီးအတိုင်း တက်လာသည်၊ ဒီနေ့ ကိုမောင့်အိမ်သို့ စာလာသင်ရမည်မှာ တခြားနေ့တွေနှင့် မတူ၊ ဟင်း လင်းပွင့်နေသည့် အိမ်ရှေ့ တံခါးကြီးသည် သူဝင်လာသည်နှင့် အလိုလို ဂျိုင်းကနဲ့ ပိတ်သွားသည်၊ သူက တံခါးပိတ်သံကြောင့် ရုတ်တရက် လန့်သွားပြီး ပါးစပ်က ဒေါ်ဒေါ်၊ ဒေါ်ဒေါ်၊ ဦးလေး၊ ဦးလေး၊ မညွန့်၊ မညွန့် ဆိုပြီး သူ့ ကို စာသင်ပေးနေသည့် ကိုမောင် အိမ်က အိမ်သားတွေကို အသံထွက်အောင် အော်ခေါ်နေသော်လည်း မည်သူကမှ မထူး။ အလိုလိုပိတ်သွားသော တံခါးကို ဆွဲဖွင့်ကြည့်သော်လည်း တံခါးက တုံ့တုံ့မျှ မလှုတ်။ ပါးစပ်က တကြော်ကြော် အော်ခေါ်နေသော်လည်း အိမ်ထဲမှ မည်သူမျှ […]
ရင်ဖွင့်ပြောပြပေးနိုင်မလား
တကယ်တော့ လောကကြီးကအေးချမ်းပါတယ် ပူလောင်ခြင်းဆိုတာတွေ မကောင်းမှုဆိုတာတွေကို လူတွေကသာ ဖန်တီးဆေးခြယ်လိုရာ ပုံသွင်းပစ်ခြင်းကို လောကကြီးကသာ ခါးစီးခံနေရတာပါ နေရောင်ခြည်ရဲ့အလင်းကမျက်နှာကို ထိုးကျလာပေမဲ့ မလှုပ်မယှက်ထိုင်ရင်း သံလွင်မြစ်ပြင်ကို ငေးကြည့်ရင်း မျက်ဝန်းထဲ မျက်ရည်လေးများဝေ့လာရင်း ကမ်းစပ်ကိုအပြေးလေးရိုက်ခတ်လာတဲ့ လှိုင်းခွက်ကလေးများကို မျက်တောင်မခတ်တမ်း ငေးစိုက်ကြည့်နေတဲ့ ဦးငြိမ်းချမ်း တစ်ယောက် ရင်ထဲမငြိမ်းချမ်းပဲ အသက်ကိုပြင်းပြင်းလေးရှုရှိုက်ရင်း သက်ပြင်းတွေသာ အခါခါချနေမိပါတော့တယ်ဗျာ ဦးငြိမ်းချမ်း ကမ်းနားမှာ ဘာထိုင်လုပ်နေတာလည်း နေလဲပူနေပြီ လို့ နောက်ကျောက ထွက်ပေါ်လာသောစကားသံကြောင့် အတွေးများရပ်တန့်လို့ အသံလာရာဘက်ကိုစောင်းငဲ့ကြည့်လိုက်တော့ အော် အလင်းစက်ပဲ လာလေကွာ လာထိုင်လို့ ခေါ်လိုက်တော့ ကျနော် အလင်းစက် တစ်ယောက် ဦးငြိမ်းချမ်းဘေးနားကပ်ပြီး ထိုင်ချလိုက်ပါတော့တယ်ဗျာ ဘာတွေစဉ်းစားနေတာလည်း ဦးငြိမ်းချမ်း တစ်ယောက်တည်းငေးငိုင်နေတာ ကျနော်ရောက်လာတာတောင် သတိမထားမိလောက်အောင် ပြောပါအုံးဗျာ ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူး အလင်းစက် အတိတ်ကို သတိရပြီး […]